[RPG] Geen weg meer terug. - Speeltopics

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D


Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 25 dec 2010 - 21:33 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile Slechte vampier.

´Ik ben niet duidelijk genoeg geweest. Bij dit zwemfeestje is de rest niet uitgenodigd. Alleen wij drie. Ik kan al het denkwerk niet alleen aan en met drie mensen in alle rust en ontspanning een nieuw plan op touw zetten lijkt m geen verkeerd idee.´ Ik zie dat ze gek worden door de geur van mensenbloed door het huis. Het maakt ze helemaal waanzinnig, net zoals ik. ´Faith, zolang die mensen hier zijn zitten ze als ratten in de val. Het is maar een kwestie van tijd,´ zeg ik bloeddorstig.

No growth of the heart is ever a waste

-

[ bericht aangepast op 27 dec 2010 - 17:11 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ich weiß, maar Gawyn weet dat niet ^^ Hij is er ook nog niet lang (jup, verzin ik ter plekke)

Gawyn Goede vampier
"Overleven. Klinkt gezellig," zei hij droogjes. "Als de omstandigheden anders waren geweest had ik aangeboden dat je wel bij mij zou kunnen wonen, maar mijn huisgenoten..." Hij keek peinzend om zich heen. "Ze zijn niet het gezelschap waarin stervelingen het beste in kunnen verkeren." Hij zweeg even en dook terug in zijn eigen herinneringen, aan zijn broer, zijn vader en moeder...
"Ik heb ook niemand meer," zei hij toen, radend waar zij aan het denken was.

[ bericht aangepast op 27 dec 2010 - 17:11 ]

When I'm good, I'm really good. When I'm bad, I'm even better :]

Faith - Slechte Vampier.
,,Hmm..'' ik dacht na en glimlachte toen, zo slecht klonk het niet. ,,Weet je, je hebt nog best goede ideeën.'' zei ik palgerig en grijnste. ,,Vraagme af wat Savoy ervan vind n__n'' zijn gedachten kon ik nooit raden, maar dat kon ook aan mij liggen.. Soms drongen dingen pas langzaam tot me door, maar ha, daar kon ik niks aan doen, dus dat moesten ze maar voor lief nemen.

Elif - Goede Vampier.
Ik plofte in de schaduw van het huis neer en keek naar haar, ik schudde me hoofd toen ze vroeg of ze zich al voorgesteld had. ,,Nog niet nee, maar geeft niks. Ik ben Elif.'' ik glimlachte naar haar.

Dewi - Mens.
,,Ik moet iets.'' kaatste ik terug om zijn 'klintk gezellig' opmerking. Trouwens, is het dom dat ik best zou willen blijven? Het was gevaarlijk hier, maar dan was ik teminste niet alleen en het was eigenlijk ook wel een uitdaging.. Terwijl ik zo nadacht kwam ik inderdaad tot de conclusie dat dat best stom was om te denken. Opeens zei gawyn dat hij niemand meer had. ,,je hebtniemand meer of je moest ze verlaten?'' vroeg ik aan hem.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Gawyn Goede vampier
Hij was zo ver in gedachten verzonken dat hij niet in de gaten had dat Dewi nog iets aan hem vroeg. Pas toen ze voor de tweede keer zijn naam had gezegd, kwam hij op het idee dat hij antwoord kon geven.
"Ik heb mijn familie en vrienden verlaten omdat het niet anders kon. En nu zijn ze dood. Mijn hele familie is dood. Iedereen is dood. Ik ook. Waarom loop ik dan wel nog rond? En zij niet?" Het laatste gedeelte was eigenlijk niet bedoeld voor Dewi's oren, maar het boeide hem verder ook niet veel. Hij had behoefte om zijn gedachten eens met iemand te delen die hem wel aardig leek.

When I'm good, I'm really good. When I'm bad, I'm even better :]

Faith - Slechte Vampier.
,,Hmm..'' ik dacht na en glimlachte toen, zo slecht klonk het niet. ,,Weet je, je hebt nog best goede ideeën.'' zei ik palgerig en grijnste. ,,Vraagme af wat Savoy ervan vind n__n'' zijn gedachten kon ik nooit raden, maar dat kon ook aan mij liggen.. Soms drongen dingen pas langzaam tot me door, maar ha, daar kon ik niks aan doen, dus dat moesten ze maar voor lief nemen.

Elif - Goede Vampier.
Ik plofte in de schaduw van het huis neer en keek naar haar, ik schudde me hoofd toen ze vroeg of ze zich al voorgesteld had. ,,Nog niet nee, maar geeft niks. Ik ben Elif.'' ik glimlachte naar haar.

Dewi - Mens.
,,Hmm..'' ik dacht evne na over zijn vraag. ,,het leven is gewoon oneerlijk..'' concludeerdeik toen en zuchtte zachtjes, ik merkte dat we in de gang waren. Hmm, wat ging ik doen als ik buiten was? In ieder geval proberen niet verscheurd te worden door beren, waren hier eigenlyk wel beren? of wolven? niks leek nog te gek voor deze omgeving.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Gawyn Goede vampier
"Het leven is oneerlijk," beaamde hij, "Maar de dood is nog oneerlijker. Na al die eeuwen..." Hij zuchtte. "Och, laat maar. Ik ga je maar niet met mijn gezeur lastigvallen." Hij duwde de deur naar de laan die tot het ijzeren hek ging open. "Dames eerst," zei hij met een glimlach, en boog lichtjes toen Dewi hem passeerde.

[ bericht aangepast op 27 dec 2010 - 18:00 ]

When I'm good, I'm really good. When I'm bad, I'm even better :]

Lew was verdwaald maar voldaan. Een heel leger konijnen had er aan moeten geloven - de verschrompelde lijkjes lagen nu hier en daar verspreid in het bos- was zijn honger gestild en voelde hij zich als herboren. Toch dwaalde hij nu al uren doelloos door het bos, want hij was - alweer - de weg kwijt. Geïrriteerd zuchtte hij. 'Natuurlijk, instant karma. Stomme rotkonijnen,' met een soepele sprong klauterde hij in een vertakte eik en leunde hoog in de boom tegen de stam zodat hij kon zien waar het huis zich bevond. Het dichte bladerdek bedekte echter de wijde omgeving volledig en de wind zat verkeerd dus hij hoorde of rook alleen dingen die voor hem irrelevant waren. Hij snoof en keek naar de man in de hemelen boven hem. 'Nice, real nice,'mokte hij, vooraleer het zich comfortabel te maken daar in die hoge eik door zijn rug tegen de stam te leunen en te balanceren op de dikke tak. Lew begon zich af te vragen of hij eigenlijk nog wel terug wilde naar de villa. Het kostte hem immers alleen maar energie en problemen als hij bleef. Het was zijn eerste face-to-face ontmoeting met vampiers en het was veilig om te zeggen dat die niet al te glad verlopen was. Misschien moest hij er zich gewoon niet mee bemoeien en de natuur zijn lang laten gang. 'Eten of gegeten worden. De cirkel des levens,' mompelde hij in zichzelf terwijl hij nog een sigaret aanstak, diep inhaleerde, zijn hoofd tegen de stevige, geruststellende stam leunde en zijn ogen sloot. Zelfs al wilde hij terug; hij zou niet weten hoe...

[ bericht aangepast op 27 dec 2010 - 22:00 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Faith - Slechte Vampier.
,,Hmm..'' ik dacht na en glimlachte toen, zo slecht klonk het niet. ,,Weet je, je hebt nog best goede ideeën.'' zei ik palgerig en grijnste. ,,Vraagme af wat Savoy ervan vind n__n'' zijn gedachten kon ik nooit raden, maar dat kon ook aan mij liggen.. Soms drongen dingen pas langzaam tot me door, maar ha, daar kon ik niks aan doen, dus dat moesten ze maar voor lief nemen.

Elif - Goede Vampier.
Ik plofte in de schaduw van het huis neer en keek naar haar, ik schudde me hoofd toen ze vroeg of ze zich al voorgesteld had. ,,Nog niet nee, maar geeft niks. Ik ben Elif.'' ik glimlachte naar haar.

Dewi - Mens.
Ik glimalchte scheefjes en stapje naar buiten, de zon was fel en ik keek achterom naar Gawyn, vragend. Kon hy de zon in? Ennuh, mijn tas :'D ik vertrok niet doordat ik die had, de wind blies haar voor myn ogenn die ik opzij streek.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile Slechte vampier.

Het zwembad is de plaats waar voor mij alle goeie ideeen (kan het trema niet vinden)tot leven komen. Nu we welgeteld drie man sterk zijn zal er vast wel iets briljants tot bloei komen. Ik trek een boosaardige glimlach en loop de kamer uit met Faith, op zoek naar Savoy. Terwijl we de gangen door lopen vraag ik me af of Lew ooit terug komt. Het zou me heel goed uitkomen als hij weg bleef. Dat scheelt weer tijd en energie. Maar ergens zie ik iets in zijn ogen. Iets dat ik alleen eerder zag bij.. militairen. Pure loyaliteit aan degenen die het verdienen. Hij zou zowel de beste vriend en de grootste vijand kunnen zijn. Maar ik kan het mis hebben. Ik ben niet goed in persoonlijke zaken, al helemaal niet in karakters. Dat heeft me meerdere malen bijna m´n kop gekost. Ik weet waar ik wel goed in ben: in doden.

[ bericht aangepast op 27 dec 2010 - 21:46 ]

No growth of the heart is ever a waste

Als er iets was waar Lew een waar natuurtalent in bleek, dan was dat wel de tijd doden. Dat had hij altijd al gekund. Als kleine jongen was hij in staat zich te amuseren met enkele keitjes, als puber hield hij zich bezig met het perfectioneren van de sigarettenrolkunst en als jonge soldaat speelde hij craps en poker met zijn medestrijders of telde hij de druppels die van zijn neus naar beneden sijpelden. Zijn talent kwam goed van pas nu hij voor altijd op de wereld rond 'mocht' lopen. Hij had tijd met hopen. Die had hij de afgelopen 65 jaar gedood met op een slakkentempo rond de wereld te reizen. Het was de hoofdreden voor zijn geduld. Zijn tijd was eindeloos en hij had niemand anders wiens tijd hij kon verspillen. Als vampier had hij de subtiele kunst van het zichzelf bezighouden tijdens langdurige wachttijden verfijnd. Hoewel hij als vampier niet meer kon slapen, was hij er in geslaagd zijn lichaam te dwingen tot een soort trance die daar vrij dicht bij kwam.
Het was in zo'n zelfde trance dat Lew vertoefde toen hij hoog in de boom lag. Blijkbaar had hij voor een bepaalde poos doodstil gezeten want toen hij zijn ogen terug opende, merkte hij een tweede boomklimmer op. Op nog geen meter van hem zat een grote, pikzwarte kraai hem met twee kraaloogjes nieuwsgierig aan te kijken. 'Oh my fuck, wordt het nog vampierachtiger dan dit?' riep Lew ongelovig uit terwijl hij een takje naar het beest gooide. De kraai slaakte een verontwaardigde kreet en vond zijn geroep en het twijgje blijkbaar reden genoeg om zijn takgenoot aan te vallen. Lew had de pikzwarte, venijnige snavel van de vogel echter niet zien aankomen en schrok zich een ongeluk toen de vogel hem als een bezetene begon te pikken. Daarop verloor hij zijn evenwicht en viel hij heel elegant de boom uit, met zijn gezicht in de bosgrond. Meteen veerde hij overeind en goot hij een heel scala aan scheldwoorden uit het beest dat hem alleen maar uitdaagde door op een lagere tak te komen zitten. 'Weet je wat je ook nog bent? Een dikke, lelijke, slappe kutkraai, dat is wat je bent,' eindigde hij uiteindelijk. 'En ga nu maar weg,' Lew draaide zich boos om en begon de bladeren van zijn kleren te slaan, waarbij hij merkte dat zijn T-shirt gescheurd was. 'Super... echt magnifiek. Allemaal jouw schuld! Stom beest,' voegde hij er aan toe terwijl hij zich nog eens om draaide om naar de kraai te spuwen. De vogel zat echter niet meer op de tak, maar een halve meter van hem, opnieuw benieuwd naar hem te staren.'Ksst. Weg. Voor ik je helemaal leegzuig. That's right, trap het maar af... Oh boy, praat ik nu ondertussen ook al met kraaien?' Lew draaide zich om en begon weg te lopen van de bomen in de hoop dat hij het huis op den duur wel tegen zou komen. Hij wist nog steeds niet zeker of hij wel wilde blijven, maar het was een referentiepunt en dat kon hij goed gebruiken. Toen hij echter enkele meters verder gelopen was, hoorde hij een vaag geritsel en toen hij zich omdraaide, zat de kraai opnieuw achter hem aan. 'Oké, ik heb op je tak gezeten. Sorry, ga nu maar je wijfje stalken of zo,' Hij rolde zijn ogen en wilde opnieuw verder wandelen. De kraai leek daar echter geen zin in te hebben en hopte rustig achter hem aan. 'Fijn. Mij best. Je interesseert me niet meer,' Waarop hij een sprintje trok en zich alweer een heel eind verder in de bossen bevond. De bomen stonden al weer wat verder uit elkaar, wat aangaf dat er een open plek in de buurt kwam.
Lew had gelijk gehad. Beter nog; het was niet zomaar een open plek. Er stond ook een huis op. Het huis waar hij naar zocht, getypeerd door het enorme hekwerk dat er zich rond bevond. Doodstil bleef hij voor het hek staan, tot hij wakker schrok van vleugelslagen en een krassend geluid. 'Niet te geloven. ben je hier nou weer? Ik had toch gezegd dat je moest opflikkeren,' De kraai kraste alleen. 'Ik kan ze niet alleen laten,' vertelde Lew uiteindelijk. 'De twee andere zijn sterk, maar met z’n tweeën vechten tegen Odile, Faith en Savoy en daarbovenop nog de mensen beschermen is onmogelijk.’ Hij voelde zich een beetje opgelaten om het tegen een kraai te beginnen uitleggen, maar tegelijk overtuigde hij zichzelf ermee. ‘I must be fucking crazy,’ zuchtte hij uiteindelijk terwijl hij de krakende poort openduwde en het domein opliep en met zijn stalker achter hem aan hippend. Ondertussen trok hij zijn T-shirt over zijn hoofd om de schade te bekijken. Als Elif een nietmachine had, kon hij het T-shirt misschien nog redden, dacht hij terwijl hij de scheur dichter bekeek.


- Een lange nutteloze, post, maar ik had even wat zin om te schrijven ^-^'-

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile Slechte vampier.

´Wacht. Ik hoor wat. Toch niet weer een indringer? Wacht maar, die zal het niet overleven.´ Ik tast mijn riem al af op zoek naar mijn mes maar ik kan het niet vinden. Fuck. Dan maar geen mes. Aan mijn handen heb ik genoeg. Als er weer een mens het lef heeft z´n poten op dit terrein te zetten is hij van mij. Ik loop gretig naar de deur toe, maar ver kom ik niet. Ik ruik een sigarettengeur. Mijn humeur daalt naar het vriespunt. Kwaad gooi ik de deur open. ´Wat doe jij..´ Veel verder kom ik niet want ik zie Lew voor me staan met zijn T shirt in zijn handen. Mijn ogen glijden onwillekeurig over zijn bovenlijf. Dit ga je niet menen. Word ik nu.. rood? Ik draai me vliegensvlug om en loop weer naar Faith toe.
´Dus.. we waren op weg naar Savoy. Laten we gaan.´

No growth of the heart is ever a waste

Verbaasd sloeg Lew het hele tafereel gade. Zachtjes schudde hij zijn hoofd, mompelde iets dat leek op 'Maf kind', wilde weglopen maar bedacht zich. Hard klopte hij op de deur. 'Moest je zin hebben in kraai, ik heb een vers exemplaar waar ik niet vanaf geraak. All yours, babe,' riep hij nog, voor hij op zoek wilde gaan naar de woonkamer en zich opnieuw bedacht. Hij klopte een tweede keer op de deur. 'Je weet zeker toevallig niet waar de nietmachine ligt, zeker?'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile Slechte vampier.

´Jammer dat je geen mens bent,´ sis ik naar Lew terwijl ik in één lijn door loop naar Faith. Toch kan ik het niet laten om me om te draaien en ik zie zijn verscheurde t shirt. Ik trek een valse grijns. ´Een wilde nacht gehad?´ Ik geef geen antwoord op zijn vraag en om eerlijk te zijn heb ik geen flauw idee waar je in dit hele huis een nietmachine kan vinden. Ik loop naar Faith toe en geef een kort knikje, een teken dat ik hier nu wel klaar ben. Die gast krijgt het toch altijd voor elkaar om mijn humeur te verzieken.

No growth of the heart is ever a waste

'Als je van kraaien houdt, wel ja,' grijnsde hij terwijl hij een schop gaf naar het beest, dat nog steeds vastbesloten leek om hem overal te volgen maar toch naar hem pikte bij de minste beweging die hij maakte. 'Rotbeest,' siste hij. Lew keek even over zijn schouders of er iemand meekeek en trok toen een lelijk gezicht naar de kraai. Zelfvoldaan liep de vampier daarop naar de woonkamer om die ondersteboven te keren. Er zou toch wel érgens een nietmachine liggen ? Met naald en draad kon hij immers niet overweg, het aan iemand anders vragen zou zijn trots krenken en plakband, wist hij uit ervaring, was niet stevig genoeg.

Frankly my dear, I don't give a damn.