[RPG] Geen weg meer terug. - Speeltopics

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D


Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 25 dec 2010 - 21:33 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Candy Hulpeloos mensgevalletje
"Nee, nee, je vergist je! I-ik smaak heel vies, laat me los, alsjeblieft, ik smeek het je!" Ze knipperde tegen de tranen en snikte een keer kort. Waar was ze in terecht gekomen? Was ze nu maar gewoon thuisgebleven, zelfs opgesloten zitten was nog beter dan dit.

I sit here and smile, dear // I smile because I think of you and blush <'3

Gealarmeerd tilde Lew zijn hoofd in de lucht. Hoewel het geluid maar zwakjes klonk en ijl in de lucht hing, was de angst hem toch niet ontgaan. Zijn blik flashte even naar Elif die haar aandacht blijkbaar op iets anders gevestigd had. Zonder waarschuwing racete de jonge vampier geruisloos de trap op naar de kamer waar het geluid vandaan leek te komen. Op zijn hoede, maar toch vastbesloten duwde Lew de deur open. Hoewel hij het scenario half en half verwacht had, schrok hij er toch van. De vampier die hij eerder een kat had zien leegzuigen had een meisje ingesloten en leek met volle teugen te genieten van diens doodsangst. Instinctief sprong hij vliegensvlug op het tweetal af en gebruikte hij al zijn kracht om de vampier van de mens af te rukken. 'Ach schattebout, dat was nou niet erg aardig,' bracht hij uit terwijl hij de vampier uit alle macht tegen de muur pinde. 'Had je niet genoeg aan die kat?'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

'Laat me lós!' gil ik en probeer me los te wurmen. 'Ze is van mij!' Ergens is het feit dat hij sterker is dan ik behoorlijk beangstigend, maar door mijn woede dringt het nauwelijks tot me door. Dan glijdt mijn oog naar het mes dat ik nog in mijn handen heb. Ik probeer er uit alle macht bij te komen, maar dat is behoorlijk lastig als hij zijn handen als klauwen om mijn dunne polsen heeft geklemd.

[ bericht aangepast op 23 dec 2010 - 18:21 ]

No growth of the heart is ever a waste

Candy Hulpeloos mensgevalletje
Ze struikelde van schrik over haar eigen voeten en belandde op de grond, terwijl ze in verbazing en bewondering op keek naar haar redder, die Odile vast had. Ze was half geneigd om te juichen en in haar handen te klappen, maar dit was niet het juiste moment ervoor.

I sit here and smile, dear // I smile because I think of you and blush <'3

Hij merkte de vluchtige blik naar het mes op en moest onwillekeurig grijnzen. 'Aha, je bent me er zo eentje. Sorry, juffie, maar dat kan ik je niet laten doen,' Met de grootste moeite probeerde hij haar pols te draaien zodat ze het mes los zou laten, maar dat leek moeilijker dan hij verwacht had. Hij voelde hoe zijn tanden langer werden van de inspanning, en spande zijn spieren op om de vrouwelijke vampier tegen de muur te houden. 'Luister, meisje, als je wachtte op een moment om weg te lopen... well, this is it,' gromde hij over zijn schouder naar de mens die blijkbaar verlamd van angst nog steeds in de kamer was. 'Zij wil je eten,'

[ bericht aangepast op 23 dec 2010 - 18:28 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Candy Hulpeloos mensgevalletje
"J-juist." stamelde ze. Ze krabbelde overeind en sprintte langs hem en Odile de kamer uit, haar tasje in de kamer vergetend. Ze leunde even verderop hijgend tegen de muur, proberend te beseffen wat er zojuist allemaal was gebeurd.

I sit here and smile, dear // I smile because I think of you and blush <'3

Odile - Slechte vampier.

'Hier ga je spijt van krijgen!' sis ik en probeer hem te trappen. Uit alle macht probeer ik mijn armen los te rukken maar het gaat niet. Waar haalt hij die kracht vandaan? Niemand is sterker dan ik! Nu zie ik dat ook hij er moeite mee heeft. Juffie?! Hij heeft lef. Dat haat ik. Na een uitputtende worsteling zie ik een kans en die benut ik. Ik wring mijn been langs het zijne, draai me vliegensvlug langs hem heen en smijt hem tegen de muur. Ik vlieg langs hem heen de deur uit en kijk de gang door. Niemand te bekennen.
'Nee!' schreeuw ik kwaad. Eén glippertje was een hel, maar twee is al helemaal niet te verdragen. Ik kan wel janken van ellende. Waarom? Waarom!
Langzaam draai ik me om en kijk hatelijk richting de deur waarachter Lew zich bevindt. Ik ruk de deur weer open en kijk hem met felle ogen aan.
'Jij.. m'n kamer uit! Nu!'

[ bericht aangepast op 23 dec 2010 - 19:20 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hoewel de klap hard was aangekomen, en was hij er nog steeds niet helemaal van herstelt, stond hij al snel weer op zijn benen en racete gespannen achter haar aan om te voorkomen dat ze de mens opnieuw te pakken zou krijgen. Toen hij echter haar schreeuw hoorde en voorzichte de deur durfde te openen, kon hij alleen maar lachen. Nonchalant leunde hij tegen de deurpost, met een brede grijns om haar chagerijnige blik. 'Dus, ik heb me de toorn van de woedende kattenverslindster op de hals gehaald,' pestte hij. 'Ik doe bijna in mijn broek,' Zijn instinct schreeuwde hem toe dat hij zijn verdomde kop moest houden, maar de ondeugende kant van zijn karakter leek de situatie te geschikt te vinden om te laten glippen. Bovendien was zijn nieuwsgierigheid gewekt en vroeg hij zich af in hoeverre ze hem schade zou kunnen aandoen, hij hield immers van een uitdading.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Ik ben inmiddels terug in mijn kamer en ik zie dat Lew geen notie neemt van mijn woorden. Ze lijken hem nauwelijks te interesseren. In plaats van weg te gaan blijft hij rustig staan en kijkt de kamer door. Maar zijn woorden, daarentegen, vallen als bommen op me neer. Ik besluit hem niet weer weg te sturen en doe iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan. Ik negeer het feit dat hij daar in mijn kamer staat en begin aan mijn computer te prutsen. Ik ben benieuwd wat er nog van over is en wat er nog hersteld kan worden. Ik hurk neer en pak de schroevendraaier erbij, terwijl ik voel hoe Lew's ogen op mijn rug branden. Mijn armen trillen en mijn hart bonst in mijn keel. Ik ben te moe voor een tweede confrontatie.

No growth of the heart is ever a waste

Haar plotse kalmte sloeg hem meer uit het veld dan de vurige aanval die ze eerder maakte. Even wist Lew zich geen houding aan te meten en staarde hij gewoon naar zijn tegenstander, niet goed wetend wat te verwachten. Hij vroeg zich af of hij een stekende opmerking zou geven of de kamer zou verlaten, maar uiteindelijk zakte hij nieuwsgierig naast haar neer om haar gepruts te volgen. 'Wat is er mis mee?' probeerde hij na een tijdje subtiel een reactie uit haar los te peuteren. Haar koppige staakt-het-vuren verontrustte hem meer dan haar woeste uitvallen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Mijn mond begint te trillen als ik de resten van mijn overleden processor bekijk. De enorme koeler heeft niet kunnen voorkomen dat hij tot op de bodem is doorgebrand. Jezus wat heeft dat ding me veel gekost.
Ineens voel ik een windvlaag langs mijn nek en de welbekende geur van sigaretten. Verdomme, gaat die gast nou nooit weg? Wat moet hij van me?
'Wat is er mis mee?' hoor ik hem vragen. Ik heb zin om hem er hardhandig uit te gooien, maar het is de energie niet waard. De gedachte dat er twee mensen aan mijn klauwen zijn ontsnapt is hard om te aanvaarden. En dodelijk vermoeiend ook. 'Ik ben gehackt,' zeg ik nors. 'En dit is wat de hacker met mijn lieveling heeft gedaan.' Mijn bekende agressie begint terug te keren.
'Als ik hem te pakken krijg.. dan is hij dood!' Ik zucht en pruts verder terwijl ik Lew vanachter mijn gordijn van haren onderzoekend bekijk. Wat er voor slechts ook van hem te zeggen valt, hij heeft een lijf waar je U tegen zegt. Verdomme Odile, hou je aandacht erbij! Hij is je vijand. Wie niet je vriend is, is je vijand.
Ik geef mijn gedachten een figuurlijke mep en pruts verder. Kijken wat er van de SATA-verbinding over is.

No growth of the heart is ever a waste

'Achzo. Wat een stouterd dan,' glimlachte Lew die opnieuw zijn pakje sigaretten tevoorschijn haalde. 'Ik weet één ding, schat,' mompelde hij terwijl hij opnieuw een wite stokje tussen zijn lippen moffelde. 'Jij heb dringend nood aan een beetje... relaxatie ofzo. En de beste manier is een saffie.' Hij hield het pakje uitnodigend voor. 'Wat kan het kwaad. Je bent toch al dood,' argumenteerde hij, terwijl hij ondertussen nieuwsgierig naar de machine staarde. Hij snapte de ballen van het ingewikkelde complex van draadjes, chips en ander apparatuur waar hij het jargon niet van kende. Uiteindelijk gaf hij het op, leunde met zijn hoofd tegen de muur en sloot zijn ogen. Waar was hij beland, for fuck's sake?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Even kijk ik hem aan. Mijn normaal boze uitdrukking wordt even zachter.
'Nee. Ik rook niet. Zelfs als ondode vampier niet. Ik dood alleen.' Ik pruts verder. Het brengt me tot rust. Het voordeel van een computer is dat die me tenminste niet in de weg loopt. Ik druk ergens op en hij gehoorzaamt me. Totdat één of andere idioot hem zo nu en dan laat doorbranden.
Ik zie de frons op Lew's gezicht en zijn gesloten ogen. Hij vraagt zich vast af wat voor een gek ik ben. Ik grijns. Wie vraagt zich dat níet af?
'Zeg. Je mag altijd vertrekken hoor. Voor het geval je het nog niet door had: dit is mijn kamer. Van mij dus. Technisch gezien is alles wat op dit grondgebied komt van mij. Maar aangezien ik jou niet hoef te hebben..' Ik knik naar achter. 'Daar is de deur. Ik word zenuwachtig van je.'

[ bericht aangepast op 23 dec 2010 - 21:15 ]

No growth of the heart is ever a waste

'Ik maak je zenuwachtig? Dat neem ik op als een compliment,'plaagde Lewis, nog steeds met gesloten ogen. Hij liet de rook in cirkeltjes uit zijn mond drijven en opende zijn ogen daarna weer. 'Nee, ik zou dit... vertrek graag verlaten, juffie, maar hoe weet ik zeker dat je niet weer de moordlustige bloedzuiger gaat uithangen van het moment dat ik mijn rug omdraai?' Zijn ogen stonden serieus, hoewel zijn mond een geamuseerd lachje vertoonde. Hij had al verscheidene doden op zijn geweten, hij zou het zichzelf nooit kunnen vergeven als er door zijn toedoen nog een naam bij het lijstje kwam.
Hoewel hij zichzelf meestal goed onder controle had, waren er soms ... ongelukjes gebeurt. Vooral toen hij de vloek nog maar net ervaarde. En hij was uiteindelijk nog altijd een vampier. Een vampier die teerde op bloed. En laten mensen daar nou net zes heerlijke liters van bezitten.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Ik laat mijn doorgebrande draden zakken, grijns en draai me naar hem om.
'Wil je daarop een eerlijk antwoord? Ik ben een vampier, net zoals jij. En wat ik wil is bloed. Heerlijk.. warm.. zoet.. mensenbloed. Het is niet mijn schuld dat die vleesbonken het huis in komen lopen.' Ik begin te lachen en denk terug aan de bange ogen van het meisje.. Candy geloof ik. 'Nee m'n beste. Als je me echt wil tegenhouden moet je continue bij me blijven. 24/7. Non-stop. En geloof me, dat wil je niet.' Het laatste zeg ik op zo'n venijnige toon dat zelfs ik haast bang van mezelf word.

No growth of the heart is ever a waste