[RPG - 150] In Times Of Peace, Prepare For War — WWII • Speeltopic 2 - Speeltopics

Een korte lach rolde over Ryker’s lippen na het horen van Dagmar’s weerwoord. Zijn geheim was nog steeds veilig bij haar? Dacht ze dat hij haar daarom kwam opzoeken? Om haar een herinnering te geven dat ze aan niemand ooit mocht vertellen dat Ryker haar af en toe wat klappen had gegeven? Wat een onschuldige gedachte, Dagmar wist duidelijk niet wat er echt speelde. Misschien maar beter, gezien dit haar bijdehante gedrag verklaarde. Het domme meisje wist niet beter dan dat dit Ryker’s tweemaandelijkse bezoekje was. Tenzij ze deed alsof ze het niet wist, om een zwaardere straf te voorkomen? Nee, Dagmar was veel te dom om zoiets te bedenken. Al had ze Ryker natuurlijk wel gemanipuleerd om verliefd te worden op haar, dus wie wist waartoe ze in staat was? Hij moest in ieder geval voorzichtig te werk gaan.
      Ryker reageerde dan ook bewust niet op Dagmar’s opmerking. Hij bleef bij de deur staan en hield zijn ogen strak op zijn ex-vriendin gericht. Ryker hoopte dat Dagmar zich erdoor ongemakkelijk ging voelen en haar leugens zou opbiechten, haar excuses zou aanbieden. Echter, voordat de dame hier goed en wel de kans voor kreeg, kon Ryker het niet laten eerst een opmerking over de kus tussen Dagmar en Johann te maken. Beiden hadden eruit gezien alsof ze het slechtste moment van hun leven hadden beleefd. Gelukkig had Ryker ervan genoten, dat was het belangrijkste.
      Hij haalde zijn schouders op in reactie op Dagmar’s verontwaardigde opmerkingen. “Oh nee, ik was het niet, Klaus is het brein achter die hele voorstelling. Ik was slechts degene die Kahl erop attendeerde dat we een vieze homo op school hebben rondlopen,” zei Ryker, waarna een zelfvoldane glimlach volgde. Hij gniffelde zachtjes bij het zien van Dagmar’s nutteloze pogingen om stoer over te komen. Dacht ze nou echt dat Ryker naar zou luisteren? Hij had zijn ex-vriendin echt slimmer ingeschat, maar wellicht hadden haar vuile, Joodse genen inmiddels haar brein cellen aangetast. Of dacht Dagmar daardoor juist dat ze Ryker alles kon zeggen, hem kon rond commanderen. Zo was dat volk zich namelijk altijd al gevoeld: beter dan de rest. Alsof zij ooit boven de pure Duitsers zouden staan. Het was om te gieren, zo achterlijk.
      “Ik ben onschuldig, zag je alleen maar met hem zoenen. Maar dus.. Hoe was die kus? Ik wil daar graag een oprecht antwoord op, het is belangrijk en het gaat mij zeker wel aan.” Ryker moest weten of Johann in staat was een meisje te zoenen, ervan kon genieten ook. Het was informatie die hij nodig had, om zeker te weten dat Herr Voss de homo niet meer dan een gerucht was, verzonnen door een verlangende barjongen. Ryker wist hoe graag deze jongens omhoog wilde kruipen in de sociale rangen, hoe graag ze op goede voet wilde staan met hem of iemand als Klaus. Zelf had hij jaren geleden op dezelfde plek gestaan. Echter was Ryker ervan overtuigd dat de barjongen de waarheid had gesproken. De manier waarop Johann had gekeken, vol angst en afschuw, alsof het kussen van een meisje zijn grootste nachtmerrie was. Die jongen was een flikker, een smerige flikker, daar was geen twijfel aan.
      Inmiddels had Ryker de deur achter zich gesloten, wat de alarmbellen bij Dagmar liet rinkelen. Hij keek toe hoe het meisje opstond van haar bureau en haar ogen op hem gefocust hield, klaar om te reageren bij elke onverwachte beweging die Ryker maakte. Hij likte zijn lippen zachtjes, genoot van de angst die duidelijk hoorbaar was in Dagmar’s stem. “Ja, over geheimen gesproken…” begon Ryker te spreken, waarna hij langzaam de deur achter zich op slot draaide. Een gevaarlijke, gemene grijns verspreidde zich over zijn gezicht en hij zette enkele, dreigende stappen richting Dagmar. “Wie had gedacht dat de jouwe je Joodse etniciteit was?”
      Vliegensvlug bewoog Ryker zijn hand, die enkele seconden later hard Dagmar’s wang raakte. Met een laatste, grote pas liet hij de afstand tussen de twee verdwijnen, waarna zijn hand zich direct om Dagmar’s keel wikkelde. Langzaam begon Ryker er tegenaan te drukken, en trok hij het meisje zelfs licht omhoog, zodat ze op haar tenen moest staan. “Manipulatieve kuthoer dat je bent. Het lef dat je hebt.. Om mij twee jaar lang te verblinden, ervoor zorgen dat ik verliefd op je word. Verliefd worden op een vieze Jood als jij.. Ik walg van je. Ik zou je gezicht moeten verbouwen, of je haar moeten afscheren.. Je leven moeten verzieken. Het is het minste wat je verdient,” sneerde Ryker, waarna hij in haar gezicht spuugde en haar hard op de grond gooide.