[RPG | 15O] Pure Times Are Over — Speeltopic 2 - Speeltopics

---

In trying to avoid one sin, I've committed another

Jacob haalde zijn schouders op. "In alle jaren dat ik lesgeef heb ik nog nooit zo'n statusnaam voorbij horen komen." Waren zijn uiteindelijke woorden. "En ik heb heel wat volitares meegemaakt." Ze wist niet zeker of ze dit nou moest beschouwen als een compliment of een belediging. “Het is maar een naam,” het was een zwak excuus. Eén plus één is twee. Hij zou vroeg of laat er wel achter komen waar ze die status aan verdiend had, als hij dat in ieder geval nog niet had uitgevogeld, Jacob was ook niet dom. De opmerking over dat hij als een vader klonk deed hem grinniken, maar knikte vervolgens langzaam na het aanhoren van haar monoloog dat hij zich geen zorgen hoefde te maken over haar schoolprestaties. “Als jij zegt dat ik me nergens zorgen over hoef te maken, dan vertrouw ik op jouw woorden.” Ze waren aangekomen op een kleine openplek in het midden van de tuinen. Het was er prachtig. De openplek was zo dichtbegroeid dat je zou moeten weten dat het bestond, anders was het onmogelijk deze plek te kunnen vinden. De rust en de stilte die er heerste voelde vredig aan. Op haar hielen draaide ze een klein rondje om haar eigen as en nam de natuur aandachtig in haar op. Hier zou ze vast vaker komen, met of zonder Jacob. Ramsey zou waarschijnlijk niet de aangewezen man zijn die deze schoonheid van Moeder Natuur zou kunnen waarderen, maar er zouden vast wel anderen geïnteresseerd zijn om met haar mee te gaan. Jacob had plaats genomen op het stenen bankje en snoof. “Is het niet heerlijk hier?” Vroeg hij aan haar. Ze was naast hem op het stenen bankje komen zitten. “Het is prachtig,” antwoorde Florence, haar lichaam was maar centimeters van het zijne verwijderd. Haar woorden klonken oprecht. Florence kon zo genieten van de natuur en ze leek op deze plek helemaal tot rust te komen. Ze voelde de stralen van de zon op haar gezicht branden en genietend sloot ze voor een moment haar ogen. Ze zou hier wel vooreeuwig kunnen blijven zitten.       “Dan heb ik nog een laatste vraag, als je mentor.” Doorbrak Jacob stem plots de stilte. Ze opende haar ogen en draaide zich naar de Engel toe. “De laatste jaren zijn je veren donkerder geworden.” Begon hij. “Is dit een trend die je dit jaar gaat doorzetten?” Zijn blik gleed naar haar veren en Florence volgde zijn ogen. “Ik twijfel nog,” gaf Florence toe. Niet geheel een leugen. Ze had echt nog geen idee welke kant ze moest kiezen. “En waardoor denk je dat je vleugels steeds donkerder zijn geworden?” Misschien omdat ik graag met harten speel. Hij reikte naar haar vleugels, maar zijn hand bleef halverwege aarzelend in de lucht hangen alvorens hij hem terug trok. Toch maar niet blijkbaar. In haar hoofd was het wel duidelijk waarom haar vleugels steeds donkerder te leken kleuren, maar dat kon ze niet aan Jacob vertellen, in ieder geval nog niet. Misschien nadat ze zijn hart aan haar collectie had toegevoegd, dat ze zijn expertise als mentor zou kunnen gebruiken. “Misschien..,” ze dacht even na. “..foute vrienden?” Ze moest iets de schuld geven anders liet hij het onderwerp vast niet rusten. “En u dan? Excuseer me als het een ongepaste vraag is, maar hoe komt u aan uw donkere veren?” ze was oprecht geïnteresseerd.

---

someone out there feels better because you exist

---

Ramsey had klaarblijkelijk een andere definitie van de woorden ‘leuk’ en ‘goed’, aangezien Yuliya zich niet kon vinden in enkel van de woorden die haar mentor leerling nu sprak. “Zolang je maar niet expres in de problemen gaat komen, zodat je tijd met mij moet doorbrengen, want ik kan je nu al vertellen: op een gegeven moment mag je met iemand als Belial dealen,” zei Yuliya terug, terwijl ze tegen de rug van haar stoel leunde. Ze weigerde om straks elke dag met Ramsey in deze ruimte te moeten doorbrengen. Dan ging ze bij Asteria om een andere leerling vragen, zonder schaamte.       ”Daarnaast verbaast het me sowieso dat je al je andere jaren hebt gehaald, gezien het enige wat je tot nu toe gelukt is een kant te kiezen,” ging Yuliya verder. Misschien wilden de andere leraren net zo graag van de jongen af als hem, waardoor ze hem door hebben laten gaan zelfs wanneer hij een drama was. Voor Yuliya was dat de enige verklaring die uitlegde hoe Ramsey hier nu voor haar kon zitten, terwijl hij zo overduidelijk er nog niet klaar voor was. “Of zie jij dit anders en heb je wel degelijk het idee dat je iets bereikt hebt in je leven?” Yuliya keek hem vragend aan.       Ze slaakte een zucht toen Ramsey weeral een seksueel getinte opmerking maakte naar haar. Eigenlijk zou ze hem hiervoor moeten aangeven, straffen wellicht, maar Yuliya verwachtte dat hij dat wilde, dat hij daarop aan het wachten is. Om Ramsey nou te geven wat hij wilde? “Nou, vertel eens dan, welke plek zou dat zijn?” vroeg ze, hopende dat de jongen zou happen. Ze zag hoe zijn ogen haar hele lichaam bekeken, waarop Yuliya zonder enige twijfel Ramsey met stoel en al omver schopte. De manier waarop de jongen op de grond lag, haalde een lach bij haar naar boven. Op dit moment miste ze haar kopje koffie, waar ze rustig slokken uit kon drinken terwijl haar mentor leerling zichzelf weer overeind hielp.       Zodra Ramsey eenmaal weer voor haar zat, keek ze hem even kort aan. Hij liet niets vallen over of hij pijn had of niet en als zijn ego gekrenkt was, kon hij dat erg goed verbergen. Bij het horen van zijn woorden rolde ze met haar ogen. “Je hebt wel lef, hè?” vroeg ze. Ze staarde naar de ellebogen op haar bureau en moest zichzelf tegenhouden de jongen niet een tweede keer van de stoel te schoppen. “De baas spelen? Je zou inmiddels wel moeten weten dat ik de baas ben en niet geïnteresseerd ben in jongens met een penis ter grootte van mijn pinkie,” ging Yuliya verder. Ze begon schoon genoeg te krijgen van alle onzin die Ramsey aan het uitkramen was.       Yuliya staarde naar hem, terwijl hij zich sexy probeerde voor te doen door op zijn lip te bijten. Ze schudde haar hoofd en wreef over haar ogen. Ze begon haast spijt te krijgen dat ze Lucifer had verraden. “Er is vanavond een feestje, ja? Heb je daar goedkeuring voor? Of moet ik dat straks even doorgeven aan Evicka en ervoor zorgen dat het afgekapt wordt?” zei ze, waarna zij ook op stond van haar bureau, terwijl ze Ramsey nauwlettend in de gaten hield. “Geloof me jongen, jij zal mij geen ontspanning kunnen bieden. Overschat je talenten nou niet zo, is een erg onaantrekkelijke eigenschap van je.” Toen Ramsey bleef doorgaan met zijn seksueel getinte opmerkingen, had Yuliya het gehad. Met een paar stappen was ze bij de jongen, greep hem weer bij de hals van zijn shirt en trok hem terug naar de stoel.       ”Zitten jij, we gaan het hebben over jou. Als eerste vraag: hoe denk jij dat je dit jaar gaat halen met je sociaal incapabele brein en lage intelligentie?” vroeg Yuliya aan hem zodra ze ook op haar stoel zat, terwijl ze hem verveeld aankeek.

[ bericht aangepast op 1 juli 2021 - 16:43 ]

---

That is a perfect copy of reality.

16+ sexual content "Daarnaast verbaast het me sowieso dat je al je andere jaren hebt gehaald, gezien het enige wat je tot nu toe gelukt is een kant te kiezen,” “Dat is meer dan de meeste doen.” mompelde Ramsey. “Of zie jij dit anders en heb je wel degelijk het idee dat je iets bereikt hebt in je leven?” Kort tikte Ramsey met zijn vinger tegen zijn kaak, terwijl hij deed alsof hij nadacht. Hij zou een opsomming kunnen geven van alle meiden waarmee hij had geslapen, maar twijfelde of Yuliya hierop doelde. “Genoeg. Als je wilt kan ik referentiebrieven voor je vragen, als je echt twijfelt aan mijn prestaties.” Ging hij op serieuze toon in op haar vraag. Na de zoveelste seksueel getinte opmerking slaakte Yuliya een zucht. Als ze er nu al klaar mee was, dan ging het nog een heel lang jaar voor haar worden. “Nou, vertel eens dan, welke plek zou dat zijn?” Verraste ze Ramsey met haar woorden. Meteen verscheen er een brede grijns op zijn zijn gezicht. “Nee, nee...” protesteerde hij. “Ik laat me graag verrassen. Het is niet leuk om alles van te voren besproken te hebben, toch?” Niet veel later belandde Ramsey met een harde klap op de grond, maar zijn humeur leed er niet echt onder. Het was eerder het tegenovergestelde. Hij was het niet gewend dat zijn bedpartners het voortouw namen, laat staan hem op deze manier onderuit haalden... Het maakte Yuliya alleen maar interessanter dan dat de ze al was. Ze dronk ontspannen haar thee terwijl Ramsey weer op stond en ging zitten. Het werd steeds duidelijker dat deze vrouw wou dat Ramsey een beetje zijn best voor haar ging doen.  “Je hebt wel lef, hè?” Nonchalant haalde Ramsey zijn schouders op, zonder zijn oogcontact met Yuliya te verbreken. Maar het was zijn mentor die haar blik losrukte en in plaats van naar zijn ogen naar zijn ellenbogen keek die steunden op haar bureau. “De baas spelen? Je zou inmiddels wel moeten weten dat ik de baas ben en niet geïnteresseerd ben in jongens met een penis ter grootte van mijn pinkie,” Ramsey zijn ogen schoten naar Yuliya haar pink toe. “Je liet me schrikken, Yuul. Even dacht ik dat je een misvormde hand had, die ik al die jaren heb gemist. Gelukkig heeft je pink bij lange na niet het formaat van mijn lul.” Ramsey boog nog verder naar voren. “Maar zeg eens eerlijk, hoe vaak denkt u aan mijn piemel?” Daarna fronste hij zijn wenkbrauwen en keek Yuliya bedenkelijk aan. “En is het niet ongepast om als docent het over de piemel van je leerling te hebben?” Nieuwsgierig keek hij naar Yuliya haar gezicht. “Geen paniek, dit blijft tussen ons.” Hij knipoogde bij zijn laatste woord. Ramsey nodigde Yuliya uit op het verjaardagsfeestje van Laslo die die avond gepland stond. Hij zou haar graag op de dansvloer willen zien. “Er is vanavond een feestje, ja? Heb je daar goedkeuring voor? Of moet ik dat straks even doorgeven aan Evicka en ervoor zorgen dat het afgekapt wordt?” Opnieuw stond Yuliya op. Ramsey was zich er maar al te goed van bewust dat haar ogen hem als een havik bleven volgen. “Geloof me jongen, jij zal mij geen ontspanning kunnen bieden. Overschat je talenten nou niet zo, is een erg onaantrekkelijke eigenschap van je.” Ze greep hem vast bij de kraag van zijn shirt en duwde hem ruw terug in zijn stoel. Oh nu deed ze het erom.. ”Zitten jij, we gaan het hebben over jou. Als eerste vraag: hoe denk jij dat je dit jaar gaat halen met je sociaal incapabele brein en lage intelligentie?” Ramsey wist niet of het hun heated gesprekje was of Yuliya haar lichtelijk agressieve uitingen tegenover hem, maar zijn zojuist veel besproken geslachtsdeel werd hard en voelde ongemakkelijk aan in zijn broek. In plaats van een poging te doen om zijn stijve te verbergen schoof Ramsey iets onderuit waardoor zijn piemel alleen maar duidelijker werd. “Zie, dat is niet jouw pink.” zei Ramsey speels en lichtelijk uitdagend. “Of wil je je hand er even naast brengen om het te controleren.” Aangezien hij niet helemaal op z’n kop gevallen was en Yuliya ergens ook wel intimiderend vond, schoot Ramsey na die woorden redelijk snel overeind en besloot dan eindelijk in te gaan op de vraag die zijn mentor hem had gesteld. ”Eerlijk gezegd ben ik van plan om dit jaar serieuzer mee te doen in de les. Ik weet zelf ook wel dat ik snel afgeleid ben, maar daar wil ik oprecht aan werken.” Zei hij in alle eerlijkheid. Hij had dit nog met niemand besproken, zelfs niet met Kali en Donovan. Maar dit laatste jaar deed hem echt wel wat. “En gezien mijn.. twijfelachtige inzet... de jaren hiervoor, denk ik dat het dit jaar wel goed komt als ik wat meer mijn best ga doen.” De toon in Ramsey zijn stem was niet langer uitdagend of plagerig, maar serieus. “En ik heb genoeg vrienden om niet sociaal incapabel te zijn.” Ook dat was niet gelogen. Zijn vriendenteller was hoger dan in de meeste jaren hiervoor. Kali, Donovan, Charlize, Gabe, Leya, Florence, Aris en Evelynn... dat was oprecht best een prestatie. “Ik meen het, het komt wel goed dit jaar. Je hebt mijn woord.” Beloofde hij Yuliya. “Heb ik dan jouw woord dat je een drankje met me drinkt vanavond?”

[ bericht aangepast op 2 juli 2021 - 22:10 ]

---

Lara betwijfelde of ze ooit eerlijk aan Eve zou vertellen waarom ze van de een op de andere dag zo erg was veranderd. Maar de angst dat ze nooit de waarheid aan Eve zou vertellen was nog steeds minder groot dan de angst voor de gevolgen als haar geheim naar buiten zou komen. Ze kon zelf nog steeds niet geloven dat haar stomme naïeve volgzame gedrag naar Ramsey toe eventueel het einde voor Elijah kon betekenen. Naast angst schaamde ze zich rot voor hoe ze vroeger was. Misschien was dat ook wel een van de redenen waarom ze Eve nog steeds niet in vertrouwen had genomen. Pure schaamte. Haar waarschuwingen over Laslo leken niet volledige bij Eve aan te komen, maar daar was Lara eigenlijk ook niet vanuit gegaan. Uit eigen ervaring wist ze hoe het voelde om blind te zijn voor iemands mindere kanten wanneer je verliefd bent. Dat nam ze haar beste vriendin niet kwalijk. Na ook Ramsey ook te hebben afgekeurd als goed idee grijnsde Eve. "Als het aan jou lag zou ik als non eindigen." Lara haar mond viel open. “Dat zou ik nooit doen!” Ze wenste haar vriendin absoluut geen celibaat bestaan toe, in Lara haar ogen was dat nog erger dan dat Eve zou eindigen met een van die twee mislukte gasten. “aww...” was Eve haar reactie op Lara haar herinneringen aan haar relatie met Donovan. "Kunnen wij niet gewoon een stel worden?" Haar stem klonk plagerig, maar ook een beetje wanhopig. "Aan liefde zou ik dan sowieso niet tekort komen." Lara zuchtte. “Misschien moeten we dat maar doen.” stemde ze met het plan in. “Zou ons heel wat drama schelen.” Maar Eve was niet haar type. De meisjes waar Lara eerder voor ging waren types zoals Alyssa en Zuze, met wie ze ook beiden wel eens had gezoend... Lieve, zachte meisjes meisjes. "Hm ze zeggen wel altijd try before you buy toch?" speelde Eve op Lara haar ondeugende voorstel in om vanavond met beide jongens te gaan. “Testdrive that shit.” Was Lara het met Evelynn eens. Maar haar vriendin schudde haar hoofd. "Nee, hoe verleidelijk dat ook klinkt wil ik geen herhaling van vanmiddag.. " Op zich had ze daar een goed punt. "Bovendien wil ik Laslos feest niet verpesten,” Lara rolde met haar ogen. Wat haar betreft mocht alles van de jongen verpest worden. “dus ik zie wel hoe het allemaal loopt. Misschien dat ik of een duidelijke keuze maak of tegenover beide jongens wat meer afstand houd als dat nodig is?" “Ik denk dat zij zich toch niet in kunnen houden, als de een de ander met je ziet.” zei Lara “Je bent gewoon populair, en ik geef ze groot gelijk.” Vervolgens was het Eve haar beurt om Lara liefdesadvies te geven. Lara wist niet hoe beiden het zouden overleven op deze school als ze elkaar niet hadden. "Ik denk wel dat het een beetje aan de situatie ligt. Stel je bent enorm verliefd en wilt het liefste een relatie of raakt gekwetst als hij met anderen zou gaan dan is het handig om te weten hoe hij er zelf in staat. Maar als je het op deze manier ook prima vind en je weet nog niet eens weet wat je eigen gevoelens zijn dan is het misschien handig nog even af te wachten en wat subtieler naar hints proberen te zoeken?" zei Eve wijs. "Maar ik weet niet of ik de beste relatieadviseur ben op dit moment.." Lara lachte. “Goed punt. Misschien kun je me beer leren hoe ik ook twee gasten achter me aan kan krijgen.” Uiteindelijk besloot Lara haar onzekerheid over haar fling met Gabe uit te spreken. Over dit onderwerp had ze geen enkele moeite met eerlijk zijn. De afgelopen jaren had Eve haar onzekerheid over jongens en meisjes al vaak genoeg aan gehoord. "Ik denk dat met jouw looks mensen gek moeten zijn om je af te wijzen. Maar ik durf niets te beloven, Laar. Ik heb geen idee hoe Gabe over je denkt in dat opzicht." Lara knikte. “Ik denk dat ik hetzelfde ga doen als jij: ik zie het wel.” besloot ze, waarna ze een hand voor haar gezicht sloeg. “Waarom kan ik niet gewoon verliefd worden op een engel?" "Demons are more fun?" lachte Eve. “Tell me about it...” zei Lara terwijl ze terugdacht aan Donovan. "Ik houd mn mond" beloofde Eve tijdens hun pinky promise. "maar als je ergens achter wilt komen kan je me altijd voor die taak inzetten. Ik vind het niet erg om subtiel informatie te verzamelen!" “Daar hou ik je aan...” Het was goed om te weten dat Eve de woorden van Gabriel naar haar zou doorspelen. “Maar ik denk dat ik het voor nu bij testritjes houd.. wanneer heb jij eigenlijk voor het laatst gereden?” vroeg ze nieuwsgierig aan Eve. Ze had de jongens dan wel achter haar aan lopen, maar was benieuwd wanneer de laatste keer was dat ze ook daadwerkelijk was in gegaan op de avances van hen.

---

[ bericht aangepast op 2 juli 2021 - 23:04 ]

20 – The Halfblood - Outfit - With Gabrièl - Gemeenschapsruimte       Er viel een korte stilte waarbij Gabriél hem vol ongeloof aanstaarde nadat Elias had gevraagd naar zijn opvallendheid. Zijn blik sprak boekdelen; de vraag was ontzettend overbodig en zijn daaropvolgende woorden bevestigde dat alleen maar. Tot zijn spijt, want hij had echt een actieve poging gedaan om op te gaan in de menigte, al had Gabe ook wel wat goede punten. Zo had je ten eerste een menigte nodig om in te verdwijnen, iets wat in deze uithoek niet te vinden was.       De teleurstelling die meekwam met de boodschap verdween even toen Gabe hem een schouderklopje gaf. Niet omdat hij het als bemoedigend beschouwde, maar omdat de aanrakingen het nodige ongemak met zich meebrachten. ''Fair enough.'' Mompelde hij, star voor zich uit kijkend. Er was een tijd waarin hij niet superalert was op iedereen die ook maar iets te dichtbij kwam. Inmiddels was dat al zolang geleden dat hij niet beter meer wist. De kriebels die hebt bracht nam hij maar voor lief, al wist hij dondersgoed dat het niet normaal was. Dit jaar zou hij er wat aan gaan doen. Dat was het plan tenminste, net als het jaar ervoor en het jaar daarvoor. De enige verandering dit jaar was dat hij een docent had ingelicht. Niet over alles wat hem dwarszat, maar over het feit dat hij misschien wel wat hulp kon gebruiken. Geen verdere details al bleek het genoeg om hem te koppelen aan de schoolpsycholoog, iets waar hij met frisse tegenzin tegenaan keek, maar het was tenminste iets. Dit jaar zou er verandering komen.       Elias zijn gedachten draaiden alweer overuren toen Gabe nogmaals vroeg naar wat hij precies had uitgespookt. Hij bezat zeker genoeg nieuwsgierigheid, alleen was Elias absoluut niet van plan om op zijn vraag in te gaan. Wat moest hij zeggen? Oh, ja zo nu en dan doe ik geen oog dicht vanwege een of andere obscure nachtmerrie. Een nachtmerrie die altijd hetzelfde was, gevuld met wazige beelden, onverstaanbare stemmen en een gebrek aan zuurstof. Het eindigde ook nog eens elke keer hetzelfde, en nog wist het hem de stuipen op het lijf te jagen. Elke. Fucking. Keer.       Niemand hoefde het te weten. Ze zouden hem voor gek verklaren, misschien was hij dat ook wel.       De koffie redde hem dan ook op twee verschillende manieren; een escape en de energiebom die hij nodig had. Bovendien deed het Gabe iets te binnen schieten. Nog beter.       ''Hmm, ik kom terug op mijn woorden. Er is een interessant ding verteld, namelijk dat we na onze mentorgesprekken gefouilleerd worden en dan naar Asteria moeten voor onze kamers. '' Het was dus toch definitief. Er gingen al geruchten rond dat er een kamerwissel zou plaatsvinden. Dat verklaarde tevens waarom ze van tevoren hun spullen moesten inpakken, iets wat Elias tot dit moment compleet vergeten was.       ''Ah dus een testosteron gevecht is wel blijven hangen, maar dit niet?'' Zei Elias spottend. Al deed het hem ook vrij weinig. Hij had niets bij zich wat voor ophef zou zorgen. Het betekende wel dat hij echt niet kon ontkomen aan de docenten, maar als hij Gabe moest geloven had dat toch niet veel uitgemaakt. ''Maar het is dus toch geen gerucht, die kamerwissel? Echt bullshit als je het mij vraagt.''       Terwijl Elias de koffie inschonk en aanbood vertelde Gabe over het feest waar hij niet was geweest. Het antwoord klopte niet helemaal bij het beeld wat Elias van de jongeman had. Nou spraken ze elkaar ook voornamelijk op feestjes, wat het beeld een beetje vertekende.       Ook Elias grinnikte even, hij kon het zich harstikke goed voorstellen wat voor soort feest het geweest was. Het kon ook niet anders met het volk wat hier rondliep. Ondertussen sprak Gabe verder over de voordelen van op tijd gaan slapen. Met één opgetrokken wenkbrauw keek hij de Volitare aan. ''Noem je me nou lelijk?'' Vroeg hij, al grinnikend.       Elias keek vervolgens naar de koffie in het bekertje, de verleiding om het bekertje direct aan zijn lippen te zetten was groot. De realiteit was echter dat hij dan sowieso zijn mond zou verbranden. Geduld was dus nodig. Die geduld ontbrak bij Gabe die direct een slok nam zonder ook maar een kick te geven. Het was het laatste zetje wat Elias nodig had om ook een slok te nemen, hij wilde het immers zo graag. Had hij het maar niet gedaan. Met moeite wist hij de hete slok koffie weg te werken. Gelukkig was net Gabe aan het woord.       ''Ramsey niet?'' Hij had niets tegen de jongeman maar het deed hem toch wel even lachen. Letterlijk iedereen was uitgenodigd, op Ramsey na. Dat vertelde toch wel veel. ''Jup, voor mij ook ronde één. Tegen een feest zeggen we geen nee, ook niet als het ten koste gaat van mijn nachtrust.'' Zei Elias plagend.       Gabe nam nog een slok en deze keer wist Elias wel beter. Ook Elias liet zijn blik even door de ruimte gaan. De meesten waren nog druk in gesprek, alsof ze vergeten waren dat er nog meer op het programma stond. ''Hopelijk niet al te lang, ik ben wel benieuwd naar die kamerindeling.'' En dan was Elias er nog geen eens vanaf het begin. Dat was altijd het dingetje met Metanoia, alles duurde altijd zoveel langer dan nodig was. ''Stel je voor dat we met een van die Engelen komen.'' Hij mocht zelf dan wel tussen beide groepen inzitten, er viel wel meer plezier te beleven met de demonen. ''Heb jij nog eisen voor een nieuwe kamergenoot?''

---

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

---

Throw me to the wolves and I'll return leading the pack

”Dankjewel,” murmelde Kali toen hij klaar was met het inzepen van haar rug en schouders. “Nu is het jouw beurt.” Ze plukte de douchegel uit zijn handen en spoot een vierde van de inhoud in de hare. Hij trok zijn wenkbrauw op bij het zien van de hoeveelheid douchegel. “Je hebt een groot lichaam, okay, niet protesteren.” Was haar simpele verdediging. “Ik zeg niets.” Hij haalde zijn schouders op en liet haar zijn gang gaan. Wellicht zijn slimste beslissing, hij kende Kali langer dan vandaag. Het was beter om zijn mond te houden, maar dat ze te veel douchegel had gepakt wisten ze allebei.       “Ik kan wel zeggen, je ziet er zo erg soaphisticated uit.” Gelukkig kon ze zijn gezicht niet zien want in zijn ogen was een kleine twinkeling te zien. Kali en haar pick-up lines ook altijd. Ze ging verder met het teder inzepen van zijn lichaam. Genietend sloot hij zijn ogen en liet het maar gebeuren. “Ik ben nog steeds een fan van je tattoos.” Haar vingers bleven hangen op de zwarte lijnen op zijn rug. Het kietelde. De tattoo’s in zijn nek en op zijn rug had hij een aantal jaren geleden laten zetten en bedekte voor het grootste gedeelde zijn littekens. Hij wist niet hoe hij er precies op moest antwoorden, zijn tattoo’s en vooral dan de littekens eronder maakte hem kwetsbaar, dus zei hij maar niets. “Hmm. Je bent weer voorlopig weer helemaal schoon.” Kali liet zich duidelijk niet zo makkelijk uit het veld slaan. Ze draaide hem om zodat ze elkaar konden aankijken. “Is het heet hier,” begon ze, “of ligt dat gewoon aan jou?” vroeg ze hem onschuldig. Dit keer kon hij zijn gezicht onder controle houden en gaf geen kik, al vond hij het wel leuk dat ze hem altijd aan het lachen probeerde te maken met de slechtste openingszinnen. “Oké? Ben je klaar voor vandaag?” Gromde hij.       De uitdrukking op haar gezicht werd serieuzer. “Voel je je alweer beter?” vroeg ze hem zachtjes, de onderliggende toon van bezorgdheid was hem niet ontgaan. “Ik heb je niet eerder zo… zo gezien als eerder. Het, eh, zag er goed uit, heuze daddy-vibes, maar, alles okay nu?” “Daddy-vibes?” Vroeg hij haar lichtelijk verbaasd. De situatie met Suze en Luca was hem naar zijn hoofd gestegen, waardoor hij niet had kunnen handelen zoals hij had gewild. Maar hij had nu, dankzij Kali stoom af kunnen blazen, letterlijk en figuurlijk, waardoor hij zijn kalmte terug had gevonden. “Alles okay nu.” Beantwoorde hij haar vraag. “En jij?” Hij probeerde het nog een keer om te kijken of Kali iets wou loslaten. Was dat niet het geval, dan zou hij het laten rusten. Het waren zijn zaken niet en als ze het hem niet wou vertellen even goede vrienden.

---

someone out there feels better because you exist

Op een open plek in de tuinen rondom Metanoia bevond Jacob zich naast een van zijn favoriete studentes; de beeldschone Florence. De afgelopen jaren had hij Florence in de gaten gehouden in het klaslokaal en daarbuiten. Wat hij er in die jaren voor had gegeven om een momentje alleen met haar te zijn. Niet om een relatie te beginnen of om avances te maken, maar gewoon om haar beter te leren kennen. Het gebeurde niet vaak in Jacob zijn lange bestaan dat hij een ziel tegen kwam waar hij meteen naartoe getrokken werd. Maar nu bevonden twee van die zielen zich op de school: Evicka en Florence. Waar de eerste schooldag van het nieuwe jaar meestal chaotisch verliep, leek Jacob nu alle touwtjes in handen te hebben. Evicka had hem gevraagd om hem later die dag op te zoeken en momenteel bevond hij zich met Florence op zijn favoriete plek van de school. “Het is hier prachtig.” stemde ze jonge engel met Jacob in dat deze plek beeldschoon was. Ze was naast hem komen zitten op het stenen bankje waar hij normaliter in zijn eentje zat. Jacob draaide zich naar Florence toe. De kleuren van haar vleugels verontrusten hem al een tijd. Ze werden steeds donkerder, naar mate ze ouder werd. Geen ontwikkeling die Jacob graag zag. Hij zou liever niet zien dat ze deze trend zou doorzetten tijdens haar laatste jaar op Metanoia. “Ik twijfel nog.” gaf de dame toe. “En waardoor denk je dat je vleugels steeds donkerder zijn geworden?” Gretig reikte Jacob met zijn hand naar de vleugels van Florence, maar hij raakte haar veren niet aan. “Misschien.,” ze dacht na. “Foute vrienden.” Jacob trok zijn hand terug, lichamelijk contact met zijn mentorleerling was niet oké. Hoe graag hij haar witte veren ook wou aanraken, hield hij zijn gepaste afstand. “Dat zou wel eens kunnen.” Stemde Jacob met haar in. “Je moet de personen met wie je omgaat zorgvuldig uitkiezen. Zou je daar dit jaar verstandigere keuzes in kunnen maken?” Het liefste zou hij haar nooit meer in het gezelschap van een volitare met donkere vleugels zien. “ “En u dan?” Kaatste Florence de vraag terug, maar het was begrijpelijk dat ze die vraag had.”Excuseer me als het een ongepaste vraag is, maar hoe komt u aan uw donkere veren?” Jacob glimlachte vriendelijk naar Florence. ‘Dat is een hele goede vraag.” complimenteerde hij haar. “Ik kan soms wat,” opnieuw moest hij de juiste woorden vinden, vooral aangezien hij Florence niet wou afschrikken of een verkeerd idee wou geven. “persistant zijn, dominant if you will. Ik schaam me om het moeten toe te geven, maar daardoor kan ik meedogenloos worden. Geen eigenschap waar ik trots op ben.” gaf hij toe. “Het is iets waar ik altijd aan moet werken, mezelf moet blijven beteren...” Jacob keek over zijn schouders naar zijn voornamelijk wit met gouden veren, maar hier en daar waren er ook wat donker grijze veren in zijn vleugels te vinden. “Daarom zal ik nooit veren zo wit als die van Evicka kunnen krijgen, maar dat betekent niet dat ik niet evengoed een engel ben als haar. Er zijn verschillende soorten Engelen, het betekent niet dat wanneer je niet perfect bent, je bent gedoemd Lucifer te dienen..” Jacob keek Florence opnieuw aan. “Als je wilt zou je hier vaker mogen komen. Ik heb naast jou verder niemand verteld over deze plek.”

[ bericht aangepast op 3 juli 2021 - 21:09 ]

Ik was dit volledig vergeten te MT'en.

---

---

”Some people are not meant to be tamed."

"Als het aan jou lag zou ik als non eindigen." had Eve grappend gesteld. Lara haar mond viel open. “Dat zou ik nooit doen!” protesteerde ze. Eve grijnsde. Nee, de twee vriendinnen waren niet geschikt voor een celibaat bestaan. Ze vond de twee meiden ergens nog wel meevallen al waren ze absoluut niet preuts te noemen. In haar ogen was dat echter iets goeds. “Misschien moeten we dat maar doen. ” stemde Lara met het plan in om samen een stel te worden. “Zou ons heel wat drama schelen.” Eve knikte instemmend. "Zo heee, ze zeggen dat meiden dramaqueens zijn.. nou dan kennen ze de jongens van metanoia nog niet." beaamde ze Lara haar opmerking. “Ik denk dat zij zich toch niet in kunnen houden, als de een de ander met je ziet. Je bent gewoon populair, en ik geef ze groot gelijk.” had Lara op Eve haar plan van aanpak gereageerd. Ze had waarschijnlijk gelijk. Het was nog meer reden om er maar niet meer over na te denken en alles zijn gang te laten gaan. Ze kon het toch niet tegen gaan. Nadat Eve advies aan Lara over Gabe had gegeven, had ze haar eigen wijsheid gerelativeerd. "Maar ik weet niet of ik de beste relatieadviseur ben op dit moment.." Haar beste vriendin had kort gelachen. “Goed punt. Misschien kun je me beter leren hoe ik ook twee gasten achter me aan kan krijgen.” Eve grinnikte. "Deal, als jij me dan leert hoe ik er vaker daadwerkelijk een in m'n bed krijg." Alle aandacht die Eve ontving, was fijn. Ze wilde echter dat het vaker ergens heen zou leiden. Het geflirt, geplaag en al het haantjes gedrag was leuk maar het leverde haar uiteindelijk vrij weinig op. Wat dat betrof was Lara behendiger in het spelen van het spelletje. “Ik denk dat ik hetzelfde ga doen als jij: ik zie het wel.” was uiteindelijk de conclusie van Lara over de gehele Gabe situatie. "Ja, dat is het beste inderdaad." knikte Eve bevestigend. "Look at us! Solving our problems!" tikte ze enthousiast met haar heup tegen die van Laar aan. Het maakte Eve geen moer uit dat er niets echt opgelost was. De gevoelens en daardoor problemen werden vooruit geschoven. Het uitstellen van moeilijke beslissingen was lowkey ook een beslissing toch? De redhead vond van wel en had geen zin meer om diep naar gevoelens te moeten graven.

"Demons are more fun?" had Eve lachend geantwoord op Lara haar vraag. “Tell me about it...” klonk haar beste vriendin wat nostalgisch. "Ik houd mn mond" beloofde Eve tijdens hun pinky promise. "maar als je ergens achter wilt komen kan je me altijd voor die taak inzetten. Ik vind het niet erg om subtiel informatie te verzamelen!" had de roodharige dame zichzelf vervolgd. “Daar hou ik je aan...” Eve grijnsde. Het was top om een beste vriendin te hebben die af en toe wat informatie door kon spelen. Ze had Laar ook al vaak genoeg met die taak opgezadeld. Tegenwoordig zou dat wat lastiger worden.. “Maar ik denk dat ik het voor nu bij testritjes houd.." Eve grinnikte. Gelijk had ze. "Wanneer heb jij eigenlijk voor het laatst gereden?” Eve twijfelde of ze eerlijk wilde zijn. Ze had na de breuk met Laslo heel lang geen behoefte gehad aan mannelijke aandacht. Ze had haar verlangens vooral door meiden laten stillen. Zo was Eve al meerdere keren naast Asherah wakker geworden.Terwijl het als een one night stand bedoeld geweest was, leken de twee dames voor een lange tijd na een dronken avond uit, elkaar altijd te vinden. Het was puur fysiek. "Nou, ik heb een tijdje met een ander model dan normaal gereden.." bleef Eve hangen in hun metafoor doelend op het feit dat ze het met meiden had gedaan in plaats van jongens. Zo bijzonder was het niet, Eve was bi. Maar toch had ze wel een voorkeur voor mannen en kwam het niet heel vaak voor dat een meid haar kon verleiden. In dat opzicht kon het haar beste vriendin wel eens verbazen gezien ze in jaren geen seks meer met een meid had gehad. Het had haar zelf eigenlijk ook verbaasd maar Asherah was nou eenmaal enorm aantrekkelijk. "en het beviel me eigenlijk wel!" voegde ze eraan toe. "toch miste ik ergens wel de schakelpook als je begrijpt wat ik bedoel.." grijnsde Eve. "Oke.. genoeg met de autometaforen.." lachte ze waarna ze zichzelf wat serieuzer vervolgde. "Nee.. ik heb eigenlijk heel lang na Laslo geen seks met een jongen gehad..."Sinds kort was het gebrek aan mannelijk lichamelijk contact echter verbroken. Geheel uit het niets was Eve in het bed van een van haar beste vrienden Aris beland. Het was een rare situatie.. Ze was altijd al heel close met Aris geweest maar had hem nooit op die manier gezien. Na een dronken avond was de aantrekkingskracht echter te sterk om tegen te houden en van het een kwam het ander. Sindsdien was het nogal ongemakkelijk tussen het tweetal. Lara kende de jongen ook maar al te goed en aangezien Eve zelf nog niet eens een idee had hoe het allemaal zat, besloot ze niet te diep op de eerder gestelde vraag in te gaan. "Maar daar is ongeveer een week geleden wel verandering in gekomen.." had ze niet al te specifiek geantwoord. "en wat was ik er aan toe!" voegde ze er lachend aan toe hopend dat Lara niet naar de naam zou vragen.

”Feel like making a deal with the devil?"

---

Yuliya staarde Ramsey even kort aan toen hij zijn domste opmerking tot dan toe maakte, iets wat ze heel knap vond, gezien de grote hoeveelheid onzin die de jongen per minuut uitkraamde. Daarnaast was het ook onjuist, aangezien er maar een stuk of zeven twijfelgevallen in deze groep zaten, wat betekende dat de meerderheid wel degelijk gekozen had. Ook was Yuliya er vrij zeker van dat, ondanks dat ze nog grijze vleugels hadden, ze alsnog meer hadden bereikt dan Ramsey ooit in zijn leven ging doen. Ze slaakte een diepe zucht, haar mentor leerling had het motto ‘if you can't dazzle them with brilliance, baffle them with bullshit’ iets te letterlijk genomen, bleek weer.       Yuliya schold zichzelf mentaal uit toen Ramsey iets te gretig reageerde op de vergelijking tussen haar pink en zijn lul. Na alle ongepaste, seksueel getinte opmerkingen die de jongen al had gemaakt en het in alles een uitdrukking van liefde zien, had ze beter kunnen weten. “Je bent irritant,” zei Yuliya tegen hem. Ze wist niet goed wat ze anders tegen Ramsey kon zeggen dat hem niet direct lieten denken dat zij hopeloos verliefd op hem was. “Ik neem aan dat je weet dat ik je piemel minuscuul noemde, right? Ik neem aan dat je ook weet dat ik nog nooit een gedachte verspilt hebt aan dat nutteloze ding van je.” Zijn andere opmerking negeerde ze. In de context van hun gesprek, was het een prima gepaste opmerking, vond Yuliya. Mochten mensen daar nou anders over nadenken, dan zou ze het wel horen.       ”Die enige die zich ongepast gedraagt is jij,” antwoordde Yuliya nadat ze Ramsey terug naar zijn stoel had getrokken, daar hij zonder toestemming was opgestaan om haar kantoor door te zoeken. Ze kon het niet waarderen dat hij totaal geen respect voor haar privacy had. Stel dat Yuliya hetzelfde zou doen in zijn kamer, tegen zijn wil, had hij het ook niet leuk gevonden. Ze had zich net in haar stoel laten zakken, toen ze een bult zag vormen in Ramsey’s jeans. Yuliya knipperde even kort met haar ogen, voordat deze zich vernauwden. Ongelooflijk dit. Alsof het al niet beschamend genoeg was, leek Ramsey er ook nog eens veel te trots op te zijn. Ze vroeg zich oprecht af wat er allemaal mis was met deze jongen.       Yuliya stond in een ruk op van haar stoel. Gelukkig had de jongen genoeg verstand om vrij snel weer recht te zitten, maar het kwaad was al geschied. Woede had al zijn greep op Yuliya’s lichaam en ze zette dan ook twee grote stappen naar haar leerling toe. Ze zei niks op zijn uitlokkende opmerkingen, maar reageerde in plaats daarvan met een harde klap in zijn gezicht. Het kon haar werkelijk niks schelen dat ze geen fysiek geweld mocht gebruiken. Ze was nog steeds een demoon en die deden het straffen nu eenmaal net wat anders. “Meest respectloze wezen dat ik ooit ben tegengekomen,” zei ze, waarna ze Ramsey stevig bij zijn kaak greep, met haar nagels in zijn huid en hem forceerde haar aan te kijken.       ”Doe dat nog één keer en ik zal er persoonlijk voor zorgen dat je een versnippering-proces krijgt,” sneerde ze, terwijl haar zwarte vleugels zich achter haar rug om uitvouwde, uit boosheid. Haar nagels zette ze expres diep in zijn huid. Ramsey realiseerde zich beter dat Yuliya haar woorden meende. Aan loze dreigementen deed ze niet. Het was doodzonde dat volitares niet meer bloedden, aangezien ze op dit moment wel de rode kleur van haar leerling’s wangen had willen zien rollen. Uiteindelijk liet ze de jongen los, waarna ze van hem wegliep, terug naar haar bureau.       Tot haar grote verbazing reageerde hij nu eindelijk op haar vragen. Klaarblijkelijk was ze nu toch te intimiderend geworden. Yuliya rolde met haar ogen, reageerde niet op zijn antwoorden. Ze was furieus. Ramsey had zijn laatste kans bij haar al gehad. “Ik zie je bij de bekendmaking van de kamerindeling,” zei ze slechts. “Maak je maar geen zorgen, ik zal een van de mannelijke docenten op je afsturen, we willen natuurlijk niet dat je een tweede keer een ongelukje krijgt, toch?” Yuliya keek de jongen aan, die nog steeds serieus aan het vertellen was over zijn plannen. Ze luisterde wel naar hem, sloeg de informatie op, maar voelde niet de behoefte om er nog op te reageren. Dit had hij eerder moeten doen, voordat hij vijftig grenzen passeerde.       “Rot een eind op uit mijn kantoor,” zei Yuliya toen Ramsey eindelijk klaar was met zijn onnozele speech. Ze keek hem strak aan, geen spoor van amusement of humor in haar gezicht zichtbaar. Haar ogen spuwden nog net geen vuur, terwijl ze Ramsey weeral aan zijn kraag meetrok en hem haast naar de deur sleurde. “Ik meen het: rot op. Ik zie je over vijf minuten op het plein. Mocht ik je daar niet zien, dan heb je grotere problemen dan een boze mentor,” zei ze tegen de jongen, waarna ze de deur opende, Ramsey eruit gooide en de deur weer dichtgooide en op slot deed. Intern slaakte ze een gefrustreerde gil, terwijl ze met een paar grote stappen weer naar haar bureau liep en neerplofte op haar stoel. Misschien moest ze Belial eens op de jongen afsturen om hem een lesje te leren, want naar vrouwen luisterde de jongen klaarblijkelijk niet.

[ bericht aangepast op 4 juli 2021 - 14:21 ]

---

That is a perfect copy of reality.

DEFINITIEVE INDELING Room 1 : Evelynn, Laslo, Ramsey, Charlize Room 2 : Sorin, Alyssa, Elias, Leya Room 3 : Florence, Lara, Jouka, Aristotle Room 4: Donovan, Elijah, Zibiah, Zuzana Room 5 : Dinah, Kali, Gabriél, Salem Room 6 : Luca, Claire char, Asherah, Jonah

Na de briefing op de binnenplaats mogen de volitares hun spullen pakken en hun weg vervolgen naar de slaapzalen. De docenten zijn eerder weggegaan om voorbereidingen te treffen. Het is namelijk meer dan eens voorgekomen dat een laatstejaars volitare verboden middelen naar binnen dacht te kunnen smokkelen. Bij aankomst worden de leerlingen eerst gefouilleerd, dit aan de hand van een lijstje van Asteria waarin staat wie er grondiger worden nagetrokken. De indeling van de kamers hangt binnen in de hal op een prikbord - voor iedereen te zien. ♢      ♢      ♢ Dus concreet wat er nu gaat gebeuren: (1) alle docenten zijn al aanwezig voor de ingang van het gebouw zelf. (2) Wanneer je personage voorbij de docenten is, wordt er van hem verwacht direct naar zijn kamer te lopen en niet te blijven hangen in de hal. (3) In Asteria haar post betrek ik wie er sneller door kunnen lopen, dus wie er minder grondig gefouilleerd worden om zo een opstopping te voorkomen.

---

[ bericht aangepast op 4 juli 2021 - 12:08 ]

---

I have seen my own sun darkened

"And in that moment, she was broken, But she was fearless and she was utterly alive."

⊱            Van tevoren had ik de nieuw docenten al ingelicht over de procedure. Vaker wel dan niet hadden we meegemaakt dat bepaalde verboden middelen meegesmokkeld werden in hun slaapzalen dat ik het risico niet wilde nemen. Zeker nadat ooit lang geleden een volitare het voor elkaar had gekregen om het halve gebouw te laten instorten. Het leek wel alsof ze, naarmate ze ouder werden, ze steeds creatievere manieren vonden om mijn tweede leven tot een hel te maken. Als ik dat gewild had, zou ik allang over zijn gelopen naar de Duivel.       Er waren een aantal leerlingen die gelijk door konden lopen wanneer ze arriveerden: Jouka, Luca, Alyssa, Sorin en Salem. Alle andere volitares konden zelf naar een leraar gaan van hun keuze om hun tassen te laten controleren. Zibiah had ik zojuist gecontroleerd en zij had niets alarmerends in haar tas zitten. Stilzwijgend zette ik een stap opzij om haar door te laten. De sterke wierrookgeur die om haar heen hing deed mijn neus doen ophalen.       En dan had je nog de herrieschoppers. Deze zouden met extra veel aandacht gefouilleerd worden. Ik had een lijst opgesteld en zodra ik de pikzwart gevleugelde leerlingen aan zag komen, stuurde ik Ramsey door naar Belial, Charlize naar Yuliya en Gabriél naar Cyrus. Zo zouden ze niks in hun hoofd kunnen halen wat het fouilleren betrof.       Met het klembord in mijn handen wachtte ik tot de volgende leerling zijn intrede deed.

[ bericht aangepast op 4 juli 2021 - 12:05 ]

---

I have seen my own sun darkened

BELIAL

De zelfvoldane grijns om Laslo’s lippen verdween als sneeuw voor de zon wat zorgde dat ik mijn ogen tot spleetjes trok. Hij murmelde er nog een “oh” uit, waarna ik hem al mee sleurde naar mijn kantoor een plek waar hij al vaker was beland na mijn dag te verbrodden. Ik har zijn donkere krullen in mijn vingers geklemd, gezien ik hem zeker niet zou laten gaan, maar het joch opende na enkele meters alweer zijn mond. ”Yo, ik loop al mee. Je hoeft me niet aan mijn haar mee te sleuren, gek,” Och wat zou ik hem zo graag affikken met mijn blik
Het was nog enkele meters naar mijn kantoor “Zeg, ik neem aan dat ik niet een straf krijg voor een beetje vechten toch? Ik bedoel, je bent een demoon. Dit soort gedrag hoor je toch aan te sporen?” “Als je niet snel zwijgt kom je niet eens meer aan in mijn kantoor.” Waarschuwde ik hem grommend had hij wel even geluk dat we er zo waren. Ik duwde iets geweldig mijn deur open, waardoor ik het dunne ruitje al dreigend hoorde wobbelen, de barst die er voorheen inzat wat gegroeid is. Grr.
Ik liet hem los maar haf hem nog een duw tegen zijn achterhoofd aan zodat hij uit de weg zat, zodat ik de deur weer kon dichtslaan en richting mijn bureau liep.
”Dus.. Wat nu?” Vroeg Laslo me terwijl ik hem even kort bestudeerde, het was ergens jammer dat volitaires geen blijvende letsels overhielden aan hun vechtpartijen, ik had anders wel graag een enorme buil zien groeien op zijn voorhoofd. “Goed, nu we hier zijn –“ begon ik, ik nam één van de whisky glazen van mijn bureau en schonk er één in. Voor mezelf, waarna ik eerst een gulzige slok nam van de gouden drank, vooraleer ik me weer op de Grey richtte. “Je mag misschien in je laatste jaar zitten, maar je bent nog steeds een volitaire op Metanoia waar de regels dienen gevolgd te worden, ook voor de rotkinderen waaronder jij.” Ik gebaarde kort naar Laslo, het whiskey glas nog steeds in mijn handen. “Ik kan niet ontkennen dat ik het wel ergens heel erg entertainend vind om je op je bek te zien gaan, maar dat hoor je enkel te doen in mijn lessen.” Verklaar ik. “Als je elkaar buiten Metanoia verscheurd kan het me echt geen bal schelen, maar nu dat ik moest ingrijpen en dus niet eens een kopje koffie binnen heb-.” Gromde ik , waarna ik mezelf iets kalmeerde door mijn whisky glas leeg te drinken en deze met een harde klap op het bureau te plaatsen. “Krijg ik dus de keuze om je een sanctie te geven, so this will be funn.” Grijnsde ik mijn parelwitte tanden bloot.
 
Later die dag

Ik had nog even met Cumstain op mijn kantoor gezeten, zijn straf berekend naar 3 weken als boksbal zijnde voor de lessen zelfverdediging. Als hij zo graag klappen uitdeelde moest hij ze ook maar leren vangen. Daarbij had ik hem niet verteld dat we de komdende les Kick and Knee technieken gingen bekijken, wetende dat sommigen hem met veel liefde het knietje verkeerd zouden geven.
Daarbij had Grey zijn mentor moment gehad na da straf uitdeling, een deftig antwoord op welke kant hij wilde uitgaan had hij niet, maar ik zou het joch wel overtuigen om Lucifers zijde te verkiezen. Dan kon hij Rasmey zo veel meppen als hij maar wilde, want ik moest ook credit geven, het joch was niet slecht in mijn lessen.

“Next!” brulde ik, wachtend tot Tweedledee naar me toe zou komen. Asteria had Ramsey aan mij toegedeeld om hem te gaan fouilleren. Jongens bij de jongens en meisjes bij de meisjes -wedden dat Jacob dat spijtig zou vinden, die had anders wel graag de vrouwtjes betast- Ik kon de ‘smug attitude’ van Ramsey tot hier al aanvoelen, het joch was een uitstekende demoon in wording, maar alleen was hij soms niet snugger genoeg. Nouja wel te begrijpen dat met een kop als die van hem hij vast al baby op de grond gedropt was. “Hou je perseverse commentaren voor je, je mag je straks wel uitleven bij je kamergenoten.” Bromde ik iets waarschuwend, met een lichte toon van amusement in mijn stem. Ik gebaarde dat hij zijn zak met spullen op de tafel moest leggen, waarna ik hem beval voor me te staan voor de ‘check up’.
Dat de kids hun laatste hersencellen wegrookten met drugs en alcohol kon me geen moer schelen, het bleven demonen in wording, maar goed. ‘Regels zijn regels en een docent dienst zich hier ook aan te houden’ Onzin, noemde ik het, maar goed. Denkende aan mijn kadetten in hell had ik ze ook liever nuchter en battle ready dan als een hoopje lamme debielen die elkaar aan het opeten waren.
Kennende kerels zoals Ramsey had vast zijn buit ergens gesmokkeld op opgerookt voor hij hierheen kwam, maar met zo’n onvoorspelbaar ettertje wist je maar nooit. “Armen op.” Beval ik, zoals ik mijn soldaten zou bevelen, waarna ik het joch onderzocht naar spul. Daarjusit had ik Yuliya gesproken na mijn 'tête-à-tête' met Laslo. De vrouwelijke demoon had de jongeman hier voor me als haar Mentorkid en ironisch genoeg was het joch een stuk braver in mijn buurt dan bij Yuliya. “Je had er deze ochtend ook weer een zooitje van gemaakt.” Begon ik dan eens ik vanboven niets verdachts vond en met wat tegenzin begon met zijn benen af te speuren. Ze had me dan ook verklaard dat Ramsey zijn bezoekje bij haar opkantoor wel erg 'spannend' vond. Iets ruwer dan zou hoeven begon ik met zijn benen af te kloppen. “ Goeie kopstoot wel, kon nog iets meer kracht gebruikt hebben.” vervolgde ik, waarna ik harder bij zijn billen sloeg, je weet nooit dat hij iets 'up the butt' gestoken had. Nee nee, ik was iets hardhandiger met het joch bezig, gezien hij zijn enthouasiame rond vrouwelijke autoriteit niet kon inhouden. Toen mijn handen bij zijn 'no no' space aankwamen, kon ik het dan ook niet laten erg innapropriet te zijn en deze een mep te bezorgen, waarna ik zijn 'pinkie' even gegijzeld hield. "Je technieken bij Yuliya daarentegen... Misschien is het beter sommige dingen in te houden, hmm?" siste ik dan ook met een zoete waarschuwende grimas om mijn lippen waarna ik hem los liet. " Respect your elders kid." fluisterde ik hem nog, waarna ik hem een schoduerklopje schonk. "Open je tas." beval ik vervolgens.
 

[ bericht aangepast op 4 juli 2021 - 17:07 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

ELIJAH

---

Natuurlijk had ik het spijtig gevonden dat Lara weggesleurd werd door Evelynn. Ik was zelf niet zo geweldig in nieuwe vrienden maken, zeker nadat ik de meeste van hen weggeduwd had na Nesrin’s- … Ik had wel Alyssa waar ik altijd op kon vertrouwen en nadat Lara ook vertrokken was had ik even wat tijd met Aly kunnen spenderen. We hadden samen onze thee opgedronken, waarna ik luisterde naar hoe haar ochtend verliep en wie haar mentor was. Het was een aangenaam geweest, en ik voelde me niet meer zo verlaten als eerder op de ochtend. Er werd al snel aangekondigd dat we naar onze nieuwe slaapvertrekken mochten gaan. We waren dan ook samen achter onze koffers geweest, maar eens bij de mentoren had ik afscheid genomen van mijn beste vriendin. Misschien had ik nog wat geluk en zaten we samen op een dorm, maar gezien het geluk niet vaak meer aan mijn zijde stond, wilde ik het niet gaan jinxen.
Het was best opmerkelijk hoe bevooroordelend de school was jegens de donker geveerde studenten ten opzichte van de witte. Alyssa mocht zonder enige inspectie doorlopen, evenals Jouka terwijl studenten zoals Ramsey een extra grondige inspectie kregen. Zelf moest ik ook langs de mentoren gaan, waarbij ik dan Jacob verkoos. De man had rustig mijn kleren afgeklopt, waarbij hij enkel mijn notitieboekje aan me haf, gezien ik deze vergeten had uit mijn broekzak te halen. En ook in mijn tas had hij niet meteen iets vreemds gevonden, oké goed ik durfde soms wel eens een joint te roken, maar ik was ook niet zo gek om deze in mijn tassen te verbergen. Ik knikte de man nog gedag en ritste mijn valies dicht die ik vervolgens achter me mee sleepte.
Ik hopte de trappen op en wandelde door de hall waar de kamerindelingen al uithingen, ik had even gewacht tot de meesten wegwaren zodat ik kon piepen. Een vlaag van teleurstelling ging door me heen toen ik Alyssa haar naam zag en even volse hoop kreeg bij de naam erdoor gevolgd, om dat de lezen dat er niet Elijah stond maar Elias. Ik zuchtte even, verder zoekend naar mijnnaam en ja hoor. Ik zat bij Donovan… “Oh nee.” Zuchtte ik, al was het wel iets minder erg toen de namen gevolgd werden door Zibiah en Zuzuna. Met deze twee dames kon ik het nog goed vinden, we konden thee avodnejs houden en Donovan… wel met was geluk kon ik de dames overtuigen mijn matras bij hen op de kamer uit te vouwen.

Met een beetje lood in de schoenen ging ik dan ook opzoek naar de kamer, kamer 4 als ik me niet vergiste. Ik opende de ruimte en.. .woah.. Met grote ogen keek ik even rond naar de gigantische ruimte, we hadden onze eigen common room en deze was veel beter dan ik het me had kunnen voorstellen. Gigantische ruiten, alles in gelakt mahohanie hout en twee gigantische lederen zetels. Ik kon het dan ook niet laten om me in deze zetel te laten zakken. “Oh woahw.” Prefelde ik verwonderd.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

LUCA

---

Ik had een erg aangenaam gesprek gehad met Asteria, ze roodharige Mentor had me gevraagd naar mijn keuzes al was het wel duidelijk te merken dat ik het liefst het pad van het licht verder betrad. Ik had mezelf er een koffie bij geschonken en mezelf ook geëxcuseerd voor de spanningen die ik waarschijnlijk veroorzaakt had net met Donovan. – Al was dit niets vergeleken met de ruzie tussen Laslo en Ramsey-. Ondanks de wat moeilijke start van net was ik nog steeds erg enthousiast over de start van het laatste jaar- mijn laatste jaar- en ik had daarbij ook vanavond nog een dansje gescoord met Zuzana. Hoe Zuze het voor me opnam tegenover Donovan ging ik niet gauw vergeten, evenals de roze blosjes die toen op haar wangen straalden. Ik wist wel dat Jouka en Zuze ooit een ding waren, enkele jaren terug dus misschien kon ik maar best nog met mijn beste maatje erover praten al hoopte ik dat hij er niet al te pissed over zou zijn. Nu ja, dansen was vrij onschuldig en daarbij had Zuze me al eens eerder agewezen, dus geen paniek toch? Hoewel… Iets in mijn gedachten verzonken had ik mijn sportrugzak over mijn schouders en liep richting het hoofd gebouw toe. Ondanks dat er enkele mentors voor de ingang stonden, klaar om iedereen de controleren op contraband, bleek ik volledig door gelaten te worden. Ik had nog nagevraagd of ze niet hoefden te checken, maar er werd me verzekerd dat dat niet nodig was, waardoor ik de trappen dan maar opliep, voor me zag ik Jouka lopen, waardoor een spontane glimlach op mijn lippen gevormd werd en ik naar mijn maatje toe Jogde. “He!” ik haf hem een speels elleboog tikje met mijn elleboog terwijl ik met hem mee liep naar de kamerindelingslijst. “ Kan ik straks nog met je praten? “ vroeg ik hem met een glimlachje, misschien met wat geluk hadden waren we zelf nog roomies. Eens bij het lijstje aangekomen boog ik me iets niewsgierig, mijn vleugels schudde zich even uit van enthousiasme Ik had vluchtig gekeken, misschien zelf iets te vluchtig. Ik zag Ash haar naam staan naast het mijne en dat was al een goed teken. Ik kon het zeker goed met haar vinden. Ik woof Jouka nog na en besloot richting mijn dorm te gaan, niet beseffend dat ik deze deelde met Jonah. Eens in de gigatische ruime zette ik mijn sportzak even op de lederen sofa en keek vol verbazing rond. “Moet je kijken wat een ruimte!.”

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH