|
“Vanavond?” vroeg Don met een opgetrokken wenkbrauw.
Kali knikte en gaf hem een por. “Ja, vanavond. Je bent het toch niet vergeten?” pruilde ze. Met al de docenten in de buurt wilde ze het woord ‘feest’ niet hardop in haar mond nemen, Dinah en zijzelf waren al enkele bezig weken met de voorbereiding van Laslo’s verjaardagsfeest. De kans was vrij klein dat de docenten het er mee eens zou zijn, zeker niet gezien er illegale goederen aanwezig zouden zijn. Precies de goederen waarvoor de docenten momenteel hun tassen doorzochten. Vrijwel iedereen was uitgenodigd, op Ramsey na. Hoe dat zou gaan was ook nog de vraag.
”Ik dans niet.”
Natuurlijk danste de donkere demon niet. Ze zouden ook maar iets doen om hun gevreesde reputatie te verpesten. Hij had wel een punt. Een dansende Don veroorzaakte een lichtelijke kortsluiting in haar hoofd, het waren twee dingen die niet echt samengingen, net als Ramsey en stil zijn. Helaas was hij ook niet het type persoon die weddenschappen aanging. Hem dronken voeren was ook geen optie, de jongen kon veel te veel hebben. “Hmm.” Kali kantelde haar hoofd en bestudeerde Don uitvoerig. “Misschien kun je wel bewaker spelen vanavond, met jouw boze blik jaag je al het ongewenste gespuis zo weg,” plaagde ze. Hij zou er waarschijnlijk niet eens veel voor hoeven te doen, zijn hele overkomen was al intimiderend genoeg. Kali wilde hem bijna vragen of hij wel aan dansen in privé deed, maar na de hele situatie in de douche was dat geen goed idee. Te ingewikkeld. Het was beter als het bleef bij wat het nu was. Gewoon hook-ups, niet ergens aan toegeven. Een manier voor beide om frustraties er uit te krijgen en om voor even niet aan andere dingen te denken. Ze wist bovendien niet hoe Don alles zag, misschien was zo douchen met meiden normaal voor hem en betekende het niks.
De enigszins kalme sfeer die in de ruimte heerste werd verstoord door, hoe kan het ook anders, een schreeuwende Ramsey. Ooit, wanneer de twee het goed hadden gemaakt, zou Kali een weddenschap met hem aangaan dat hij een dag niet mocht schreeuwen. Een weddenschap die ze zonder twijfel zou winnen. Ramsey en Eve samen op een kamer. Haar blik verschoof van Ramsey, naar Evelyn, naar Laslo. De laatste baande zich een weg door de ruimte, naar het papier met de kamerindeling. Kort hierna liep hij richting Eve. Ze stond niet dichtbij genoeg om te horen wat er gezegd werd, maar de uitdrukking op Las zijn gezicht vertelde haar genoeg. Dat betekende dat Las bij Ramsey en Eve op de kamer zat.
”Dit gaat een lang jaar worden,” murmelde ze tegen Don, terwijl haar ogen op Laslo gericht bleven. Er stond een verontruste frons op haar gezicht. Afgelopen nacht om twaalf uur had ze hem al een fijne verjaardag toegewenst, maar ze had hem sinds het afgelopen feest niet meer gesproken. Voor vanavond moest ze hem toch nog enkele dingen vragen, dus later zou ze hem opzoeken om te vragen of alles okay ging. Het verrassingselement van de surprise-party was eerder al weggevallen. Zelf hoopte ze gewoon op een rustige kamer. Vele zouden het niet van haar verwachten, maar ze gaf wel degelijk om haar cijferlijst, zeker nu ze in het laatste jaar zat. Veel voorkeur had ze niet, maar Aly, Dinah, Don, Florence, Jonah en Laslo waren zeker welkom. Of belangrijker: zolang ze maar niet met Luca of Asherah op een kamer kwam. Dan sleepte ze zonder twijfel haar matras naar de kamer van een haar vrienden.
De rust werd opnieuw verstoord door Belial, die bulderde dat de volgende kon komen. Haar voorkeur lag bij Cassiel, maar hij was nog met Dinah bezig. Jacob was ook vrij, maar daar had ze nog minder zin in. Over de engelendocent gesproken, het was hoognodig dat ze ging bijpraten met Flo. Met enige moeite tilde Kali haar tas weer van de grond. “Beter kom je wel echt vanavond, Don, al is het maar voor een paar minuten. Ik heb nog een stapel een slechte pick-up lines liggen die ik op je wil proberen.” Wat dat betreft was het ook jammer dat hij goed tegen alcohol kon. “En anders weet ik je wel te vinden en sleep ik je hoogstpersoonlijk naar het feest, Sir.” Kali liet het laatste woord in de lucht hangen, met een geamuseerde twinkeling in haar ogen, en stapte vervolgens op de tafels af.
”Hallo oude man, heb je je rollator niet meegenomen vandaag?” begroette ze Belial. Haar tas belandde met een zachte plof op de tafel. Voor het gemak deed ze haar spijkerjasje alvast uit. Veel viel er niet te fouilleren met de kleding die ze aan had. Leunend met ellebogen op de tafel, en haar hoofd rustend in haar handen, keek ze op naar de oudere demon. De laatste keer dat ze hem had gesproken was enkele dagen geleden, toen ze zijn kantoor was uitgeglipt. Ze gokte dat hij daar niet blij mee was, maar nu met Evicka in de buurt kon hij niet veel doen. “Zoek maar raak in mijn tas, ik heb niks te verbergen.”
|
|
