• Pure Times Are Over
    Rollentopic            Praattopic 5


    Inter Orbis Terrarum
    Metanoia Academy


    Het Inter Orbis Terrarum, oftewel de Tussenwereld, is een wereld die zich bevind tussen het sterfelijke leven en de onsterfelijkheid. De Metanoia Academy is het enige gebouw in deze tussenwereld, voor de rest zal men enkel natuur en dichtbegroeide bebossing kunnen vinden. Echter is deze niet zo uitgestrekt als je zou verwachten. Sommige leerlingen krijgen het zelfs voor elkaar om stiekem weg te sluipen naar de rand van de Tussenwereld waar de grens ligt naar het Demonenrijk waar het uitgaansleven hoog aangeschreven staat.
          De leerlingen aan de academie worden volitare’s genoemd. De kinderen worden opgeleid om te bepalen wie ze de rest van hun leven willen dienen; de Heer of de Duivel. Het is een keuze die uiterst serieus genomen moet worden, hoewel niet alle volitare’s deze keuze vanuit het hart kunnen maken. Ze worden in de gaten gehouden en vaak beïnvloed door de volleerde Engelen en Demonen die zich in het Metanoia bevinden.

    Het gebouw zelf ziet eruit alsof het een oorsprong heeft van maar liefst duizenden jaren geleden, wat ook zeker het geval is. Ondanks deze oudheid en het feit dat op sommige plekken het kasteel langzaam in verval raakt, is het toch voor iedereen duidelijk dat hij nooit in zal storten. Over elke versiering in het marmer en steen is nagedacht. Daarbij is elke millimeter versierd met inkervingen en details, sommige onleesbaar aangezien ze vergaan zijn door de tand des tijds. De waterspuwers die waken over het gebouw hebben zowel de vorm van Engelen als Demonen, maar zijn ook aanwezig in de vorm van draken, paarden, honden en andere dieren.









    Volitares

    Charlize      ♢      The Queen of Mean      ♢      Veda
    Dinah      ♢      The Devilish Angel      ♢      Veda
    Zibiah      ♢      The Witchling      ♢      Veda
    Evelynn      ♢      The Girl That Went Rogue      ♢      Enjoy_20
    Alyssa      ♢      Ray of Sunshine      ♢      Enjoy_20
    Florence      ♢      The Queen of Hearts      ♢      Iotte
    Kali      ♢      The Little Rascal      ♢      Morrigann
    Zuzana      ♢      The Fluffball      ♢      Morrigann
    Leya      ♢      Persephone      ♢      Morrigann
    Aristotle      ♢      Status incoming      ♢      Morrigann
    Lara      ♢      The Sacrificed      ♢      calice
    Valentina      ♢      The Fair-feathered One      ♢      Dimitrescu
    Ramsey      ♢      The Troublemaker      ♢      calice
    Salem      ♢      Prince Charming      ♢      calice
    Elias      ♢      The Half-blood      ♢      Fika
    Jonah      ♢      The Fallen King      ♢      Fika
    Elijah      ♢      The Invisible Ink      ♢      Raccoon
    Luca      ♢      The New White King      ♢      Raccoon
    Donovan      ♢      The Mysterious One      ♢      Iotte
    Laslo      ♢      The Morally Grey      ♢      Amren
    Gabrièl      ♢      Lucifer Jr.      ♢      Amren
    Jouka      ♢      The Golden Advisor      ♢      Helvar
    Asherah      ♢      The Dark Princess      ♢      Epione
    Sorin      ♢      The Artist      ♢      Epione


    Docenten

    Asteria      ♢      Leer van het Sterfelijke en Onsterfelijke      ♢      Veda
    Evicka      ♢      Taken van een Aartsengel & Schoolpsycholoog      ♢      Veda
    Kenna      ♢      Taken van een Helbewaker & Taken van een Schaduw      ♢      Veda
    Yuliya      ♢      Demonenleer      ♢      Amren
    Jacob      ♢      Engelenleer      ♢      calice
    Belial      ♢      Zelfverdediging & Invaller Boogschieten      ♢      Raccoon
    Cyrus      ♢      Taken van een Adviseur & Schermen      ♢      Raccoon





                                                                                                   

    Regels

    — Quizlet huisregels
    — Zowel Engels als Nederlands is toegestaan
    — 16+ is toegestaan, wel aangeven aan begin van de post
    — Minimale woordenaantal staat op 150 woorden
    — Alleen ik, Nikita, maak de nieuwe topics aan
    — Vermelding post; naam, locatie en gezelschap
    — Laten we met z'n allen weer wat leven brengen op Q!




                                                                                                   

    Kamerindeling

    Ira : Evelynn, Laslo, Ramsey, Charlize
    Castitas : Sorin, Alyssa, Elias, Leya
    Acedia : Florence, Lara, Jouka, Aristotle
    Industria: Donovan, Elijah, Zibiah, Zuzana
    Humanitas : Dinah, Kali, Gabriél, Salem
    Temperantia : Luca, Valentina, Asherah, Jonah

    [ bericht aangepast op 17 juli 2021 - 11:18 ]


    I have seen my own sun darkened



    ELIJAH

    Cracked Ink 🌣 At the courtyard 🌣 With Lara 🌣 Outfit




    Ik keek even toe hoe Lara door mijn schetsboek bladerde en even halt hield bij de pagina van de ghostlady’s. "Dit is echt iets voor mij, vind je niet?" sprak de dame ook, de pagina aan me tonend waardoor een klein glimlachje mijn lippen sierde. Toen ik de spookjes tekende had ik ook wel het gevoel gehad dat ze een luchtige yet donkere sfeer met zich mee hadden, wat wel bij Lara paste. "Maar ook dit vind ik fantastisch mooi." Sprak ze eens ze dan toch iets verder bladerde "Je hebt echt talent." Lara keek op van een schetboek met een kleine glimlach op haar lippen waardoor ik ietswat verlegen terugglimlachte. Ik was nooit goed geweest met complimenten te aanvaarden. “ Er is nog wat werk aan, maar ik kan de ghostladys combineren met de wat donkerdere themas?” vroeg ik haar eens ik het schetsboekje terug aannam.
    Mijn blik ging even naar de docenten, waar ik nog net Nikolas weg zag stormen met de nieuwe leraar aan zijn arm. That was odd. “Nikolas.” Sprak Lara en ik knikte even in de richting waar de docent heen verdween. “Volgensmij neemt hij net de benen.” Sprak ik iets verrast. "Wie is jouw mentor?" Ik liet mijn blik weer naar de dame glijden. “Oh.Mijn mentor is Yuliya.” Sprak ik dan. Zelf had ik wet moeite gehad met mijn keuze tussen Nikolas en Yuliya, maar het lot had dus voor mij gekozen. Ik had de docente zeker wel graag.
    "Hee, is er vanavond niet een feestje?" vroeg Lara me en ik voelde het minieme glimlachje om mijn lippen wegsmelten. “Yeah, al skip ik die liever.” Mompelde ik, Laslo mocht dan een jaartje ouder zijn, aan wijsheid was hij al lang verloren. Ik draaide me dan ook even ongeïnteresseerde om naar de jongeman die omringt was door twee damen en dan smack. Hij had zijn vuist tegen Ramseys gezicht geplent. “Holy…” mompelde ik zachtjes, ergens wel enorm geamuseerd dat Ramsey eindelijk kreeg wat hij verdiende. “Is het een ramp als ik zeg dat ik hoop dat Laslo een mep terug krijgt?” fluisterde ik naar Lara.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

          DONOVAN     
    The beast inside is sleeping, not dead
    23 • the mysterious one • with zuze en luca • at binnenplaats


    Throw me to the wolves and I'll return leading the pack

    “Donovan.” Was Luca’s reactie bij het horen van zijn stem en zijn blauwe ogen schoten omhoog richting Donovan. Zuze’s mond viel open van verbazing waarna een moment van stilte volgde. Haar blik ging van Donovan naar Luca en weer terug. “Nee.” Doorbrak ze plotseling , en voor haar doen, resoluut de stilte. “Pardon?” Donovan’s wenkbrauwen schoten vragend omhoog. “Als in, nee tegen jou,” verduidelijkte Zuze hem, waarbij ze zich naar Donovan had gedraaid. Haar blik ging ietwat beduusd naar haar glitter bedekte hand om vervolgens weer haar blik op Donovan te vestigen. Zonder aarzeling overbrugde ze de afstand tussen haar en Donovan en veegde de glitters van haar hand af aan zijn wangen. Uit zijn ooghoek zag hij Luca hier om lachen. Had hij een death wish? “Misschien word je zo wat vrolijker. Jij hebt wat glitters nodig in je leven,” besloot Zuze voldaan, waarna ze hem een waarschuwende blik probeerde te geven. Adorable. Donovan gromde. Dit stond niet in zijn taakomschrijving en hier was hij niet van gediend. Met een vies gezicht poogde hij met de rug van zijn hand de glitters van zijn wang te vegen – zonder al te veel succes, waarna hij zijn armen over elkaar heen sloeg. “In tegenstelling tot wat Don zegt, wil ik wel met je dansen.” Zuze had zich teruggedraaid naar Luca. Een afkeurende grom gleed weer over Don zijn lippen. Wou Zuze Luca graag in de problemen krijgen? “Dat zou ik fijn vinden.” Een tevreden glimlach verscheen op het gezicht van Luca. Dit meen je niet, was hij serieus? Donovan stond zich verschrikkelijk op te winden, al leek zijn aanwezigheid nauwelijks op te vallen. “Ik kan niet beloven dat je voeten veilig zullen zijn. Maar die van mij denk ik ook niet, als ik op gisteravond moet af gaan.” Ging Luca onverstoorbaar en ietwat speels verder. Te speels als je het Donovan vroeg. Nu was het klaar. Er was een reden dat de mensen op Metanoia Donovan met rust lieten en zelfverdediging was niet voor niets zijn beste vak. Vroeger stond Don bekend om zijn licht ontvlambare karakter, die had hij in de loop der jaren goed onder controle weten te krijgen. Zelfbeheersing was zijn tweede natuur geworden, maar Luca ging nu echt te ver. Wat Zuze dacht of vond kon hem werkelijk niets schelen. Hij had haar broer wat beloofd en die belofte zou hij nakomen, tegen elke prijs. Woest stapte hij op Luca af en greep de jongeman met beide handen aan zijn kraag. Donovan was maar een aantal centimeter groter dan Luca, maar afgezien daarvan niet minder angstaanjagend. Hij bracht zijn gezicht tot vlak bij het oor van Luca. “Als je verstandig bent, denk je voortaan twee keer na voor wat je zegt of doet in de buurt van Zuze, big boy.” Donovan's stem klonk laag en kalm, maar de dreiging was duidelijk aanwezig. “Althans, als dit leven hier je lief is. Ik waarschuw je. I am watching you.” Zo snel dat het ging, zo snel liet Donovan Luca’s kraag ook weer los en gaf hem een nog een zachte dwingende duw na. Luca moest weten wie hij voor zich had en dat er met hem niet te sollen viel. Donovan was ready to fight. “En jij.” Hij draaide zich naar Zuze toe en zijn blik werd ietsjes zachter. “Jij kan beter je vriendinnen op gaan zoeken.” Dat hij geen tegenspraak meer van haar dulden was onmiskenbaar.


    someone out there feels better because you exist

    ℟𝕒𝕞𝕤𝕖𝕪
    I'm crazy, but you like that, I bite back
    Volitare • 20 years old • The Troublemaker • Binnenplaats • mood • Eve, Dinah, Laslo and Flo

    𝔻e ochtend was dan wel teleurstellend begonnen, dat betekende niet dat de rest van de dag saai moest zijn. Gelukkig was Ramsey optimistisch van aard en al snel werd hij voor zijn optimisme beloond.
    Hij had de schoonheid Florence onder zijn arm die had gelachen toen hij haar begroette. “Always a pleasure to see you, troublemaker." Hoe was haar ochtend? Had Ramsey, attent als hij was, aan haar gevraagd.
    “Ik mag niet klagen.” was haar antwoord, ze sprak op een speelse toon die Ramsey nieuwsgierig maakte. Hij wou doorvragen, maar werd afgeleid door Florence die het gesprek voortzette. “Hoe was jouw ochtend?”
    “Oh, ik denk dat mijn ochtend heel snel een stuk interessanter gaat worden.” zei Ramsey met een tevreden grijns op zijn gezicht, zijn ogen gefocust op het groepje waar ze op af liepen én waar hij voor wat onrust zou gaan zorgen.

    Met een net iets té vrolijke stem had hij Laslo, Dinah en Eve begroet en Laslo een harde klap op zijn bil gegeven.
    Dacht die jongen echt dat hij zo maar zijn middelvinger naar hem kon opsteken zonder daarvoor de gevolgen te merken? Natuurlijk niet! Laslo liep langer rond op Metanoia dan de meeste Volitares, je zou denken dat hij beter wist... wijsheid kwam blijkbaar bij Laslo niet met de jaren.
    “Ik zou niet eens je aandacht willen als ik ervoor betaalt werd, grapjas,” Theatraal rolde Laslo met zijn ogen.
    Ramsey lachte de opmerking weg. “Ja, ja... dat zou je wel willen he... viespeuk.”
    Hij begroette Eve met een kus op haar wang. Ze glimlachte en dat gaf Ramsey nog meer energie dan het bloed onder Laslo's nagels vandaan halen al deed.
    "Valt hij je lastig? Je weet dat je altijd naar mij toe kan komen, toch?"
    ”Volgens mij is de enige die haar op dit moment lastigvalt jij,”
    Laslo bleef maar bijten.
    "Ik denk dat ik prima zelf kan bepalen wie me wel of niet lastig valt jongens." Liet Eve de jongens weten. Ramsey grijnsde breed en keek haar geamuseerd aan. Hij vond het fantastisch wanneer Eve ook maar iets van haar demon side liet zien.
    “Kan je niet gewoon oprotten? Je ziet toch dat ik met haar in gesprek was? Of is je zwakke ego zo gekrenkt door mijn middelvinger dat je niet anders kan dan mijn tijd verdoen?” Ging de 'Morally Grey, verder.
    “Eerlijk gezegd zag Eve er een beetje verveeld uit, terwijl ze met jou in gesprek was. Ze zat in ieder geval naar mij te kijken... Een knappe dame zoals Eve hoort zich niet te vervelen op zo’n mooie ochtend als deze.” Kort keek Ramsey naar Eve en bestudeerde haar van top tot teen. “En natuurlijk kun jij zelf bepalen wie je lastig valt, jij hebt geen bescherming nodig.” Ramsey wou nog wel meer van de fiery side van deze roodharige dame zien.

    ”Goedemorgen trouwens, Florence, heb je een goede nacht gehad? Vanavond ben je er ook bij toch? Ik heb je gisteravond wel gemist moet ik zeggen,” ging de veel te natte twat van een Laslo verder. Wat dacht hij te doen, flirten met Ramsey zijn meisjes?
    “Ik heb een hele leuke nacht gehad, en jij? Nog gefeliciteerd trouwens!” antwoordde Florence, charmant als altijd. Ramsey kon het Flo niet kwalijk nemen, ze was gewoon een darling.
    “Ik heb je gisteravond wel gemist moet ik zeggen.” Bla bla bla....
    “Jammer dat we elkaar gisteravond mis hebben gelopen, ik maak het vanavond met je goed, oke?” Florence knipoogde naar Laslo.
    Oke, genoeg. De aandacht van deze meiden moest duidelijk weer op Ramsey worden gevestigd, want begon uit de hand te lopen.
    "Ja, we hebben je allemaal heel erg gemist.." Eve haar stem was sarcastisch en het viel Ramsey op dat ze met haar ogen rolde.
    Ramsey grinnikte. “Jullie waren toch vriendinnen?” Hij wees met een vinger van Eve naar Florence en weer terug.
    Prima als zij ruzie hadden met elkaar, dan was er meer aandacht voor hem.
    “Is er vanavond geen feestje?” Gooide Ramsey in de groep, om het vuur nog wat aan te wakkeren. “Leuk, spontaan, zo’n feest om het begin van ons laatste jaar te vieren.” Lachte hij, ontzettend tevreden met zichzelf.
    Laslo deelde die mening blijkbaar niet. Hij gaf Ramsey een harde klap in zijn gezicht.
    Laslo’s vuist raakte Ramsey zijn wang, hij verloor zijn evenwicht en viel tegen de grond.

    Zijn handen en knieën belanden op het nog wat natte gras en een scherpe steek schoot door zijn rechterwang.
    “Gaat het?” vroeg Florence geschrokken.
    "Las.. hey! stop.." probeerde Eve de woedende Laslo tot bezinning te brengen.
    “Je weet net zoals iedereen in deze ruimte dat vanavond het beste feest van het jaar gegeven gaat worden, maar jouw uitnodiging is hierbij ingetrokken. Verbaasd me sowieso dat Dev in eerst instantie ook aan jou heeft gedacht.” Again, bla bla bla... Alsof er een mogelijkheid bestond dat Ramsey niet naar het feest zou gaan, wat een grap!
    "Shit... Ramsey.. Gaat het?" Bekommerde ook Eve zich om hem.
    Bingo. Florence en Eve maakten zich zorgen om hem, bye Loser Laslo.
    Ramsey pakte Eve haar hand vast en zij hielp hem omhoog.
    “Dankje Eve.” bedankte hij Evelynn en keek daarna naar Florence. “Ja het gaat wel, Flo, dankjewel.”
    Eve legde een zachte hand op zijn wang om te checken of hij oké was.
    Met één hand pakte Ramsey de hand van Eve vast die rustte op zijn wang en keek haar aan. “Misschien heb ik jouw bescherming wel nodig.” zei hij, terwijl hij Eve in haar groene ogen aankeek.

    Ramsey wenste dat hij meer zelfbeheersing had, want dan had hij nu ingezet op de zorg die hij van de twee dames nodig had. Maar hij kon Laslo niet zo makkelijk laten gaan. Dat lag gewoon niet in zijn aard.
    “Jemig, Laslo als ik jou was zou ik maar oppassen.. als je zo door gaat maak je voor je 26e nog een keuze tussen Lucifer en God. Dat moet wel een beangstigende gedachte voor je zijn, of niet? ” lachte hij, terwijl hij kort naar Eve, Dinah en Florence keek. Hij dacht nog steeds aan zijn publiek. "Misschien kunnen ik en de knappe dames hier een weddenschapje opzetten... gaat deze grijze muis naar de hemel.... of toch de hel.. ik denk in ieder geval dat je beiden niet gaat halen. Wie wil er nu zo'n miezerig twijfelgeval als jou?"
    Ramsey liet Eve haar hand los, liep op Laslo af en ging vlak voor hem staan, zodat hun neuzen elkaar bijna raakten.
    “En ik zei je toch, als je aandacht van me wilt, kun je het gewoon zeggen.” deze keer was Ramsey zijn stem niet meer zo vrolijk, eerder dreigend. “Happy Birthday jongetje.” Ramsey gaf Laslo een harde kopstoot. Het moment dat het contact tussen hun twee hoofden werd verbroken greep hij Laslo zijn armen en beukte zijn eigen volle gewicht tegen de jongen aan. Met een harde klap sloeg hij Laslo tegen de grond, Ramsey belandde boven op hem. Hij hief zijn vuist op om Laslo een zelfde soort stomp in zijn gezicht te geven als hijzelf zojuist had ontvangen.



    [ bericht aangepast op 31 mei 2021 - 15:23 ]

          ♁ 𝕷𝖆𝖗𝖆 ♁     
    I've seen the devil, yeah, I met him last night.
    One conversation, now he's spendin' the night
    I think I love him, though I know it ain't right
    The Sacrificed • 22 years old • Binnenplaats • w. Elijah

    𝔈rg comfortabel leek Elijah niet bij het horen van Lara haar complimentjes over zijn artwork. Ze hoopte dat ze niet te forward was geweest met haar commentaar. Ze wou hem niet beledigen...
    “ Er is nog wat werk aan, maar ik kan de ghostladys combineren met de wat donkerdere themas?” Stelde Elijah voor, terwijl Lara zijn schetsboek aan hem teruggaf.
    "Ja, dat zou perfect zijn." glimlachte ze.
    Lara vertelde Elijah dat Nikolas haar mentor zou zijn dit jaar.
    “Volgens mij neemt hij net de benen.” merkte Elijah op.
    Lara zocht Nikolas over de binnenplaats banen, zo te zien in de richting van de nieuwe docent genaamd Cyrus. Eerlijk gezegd kreeg ze een beetje een vreemde vibe van Cyrus. Iets in haar gaf haar sterk het gevoel dat ze bij deze man uit de buurt moest blijven.
    “Oh. Mijn mentor is Yuliya.” vertelde Elijah.
    Lara knikte. Ze had Yuliya altijd een fijne docente gevonden en vond het dan ook jammer dat ze dit jaar geen demonenleer meer volgde.
    Lara keek nog steeds naar Nikolas, die inmiddels dreigend voor Cyrus stond. Damn... waarom kon Metanoia nooit een rustige ochtend hebben?

    “Hee, is er vanavond niet een feestje?” Probeerde Lara de sfeer vrolijk te houden.
    Helaas zonder succes. De kleine glimlach op Elijah zijn gezicht verdween toen Lara het woord ‘feestje’ had uitgesproken.
    “Yeah, al skip ik die liever.” mompelde hij. Hij leek nogal verveeld weg te kijken.
    Lara sloeg haar ogen ten aarde. Waarom vonden mensen het nooit leuk om met haar om te gaan?
    “Holy..” zei Elijah en Lara keek op.
    Laslo stompte Ramsey in zijn gezicht, waarna die laatste op de grond viel. Lara grinnikte. “Nice one.” zei ze. “Niet zeggen dat ik dat zei!” voegde ze er snel aan toe, haar paranoia was duidelijk te horen in haar stem. Maar na al deze jaren hier, had ze één ding geleerd: ieder geheim kwam uiteindelijk uit op Metanoia.
    “Is het een ramp als ik zeg dat ik hoop dat Laslo een mep terug krijgt?” fluisterde Elijah.
    Lara glimlachte. “Nee.” Ging ook zij op fluistertoon verder. “Ik hoop dat ook.” Lara had een aantal jaar geleden een relatie gehad met Laslo, totdat ze ontdekte dat hij was vreemdgegaan... en daarna had de jongen een relatie gekregen met Eve, om ook haar te bedriegen, deze keer met Kali. Dat hij een klap in zijn gezicht verdiende was een understatement.
    “Maar ik denk dat dat met Ramsey slechts een kwestie van tijd is.” Lara bracht haar hand voor haar mond. Ze wou niet eens dat iemand zag dat ze de naam van die jongen uitsprak.
    Lara had de woorden nog maar net gezegd, toen Ramsey Laslo een kopstoot gaf en tegen de grond sloeg.
    “ooeeh....” zei Lara, dat moest pijn doen. “En? Voelt dat goed?” vroeg ze daarna aan Elijah.


    You got me fucked up
    I won't let this happen again
    This the last time
    You won't take advantage of my innocence


    [ bericht aangepast op 31 mei 2021 - 22:23 ]

    ZUZANA
    she had magic in her eyes even the stars envied
    nineteen • fluffball • outfit minus accessoires • luca and don • binnenplaats

    Donovan leek de glitters op zijn wangen niet heel erg te waarderen. Het was in compleet contrast met de rest van hem. Er waren ergere dingen om op je wangen te hebben, dacht Zuze maar zo. Glitters waren in elk geval dus geen middel om hem op te vrolijken, maar er moest iets (of iemand) zijn die dat wel kon doen. Ze keek Don even bedenkelijk aan, daar ging ze nog wel achter komen. Misschien kon ze hem ook op een date krijgen. Er begon al plan te ontstaan in haar hoofd. Vervolgens draaide ze zich om naar Luca, om hem te vertellen dat ze wel graag met hem wilde dansen.
          “Dat zou ik fijn vinden,” glimlachte hij op een manier die haar wangen weer rood lieten kleuren. “Misschien dat we op die manier nog de dansvloer voor ons alleen krijgen.”
          Ze wist niet waar ze zenuwachtiger van werd. Het vooruitzicht van dansen met de jongen voor haar neus, dansen op een volle dansvloer, of juist dansen op een lege dansvloer. Hoewel, hij danste zo uitbundig dat ze zelf niet heel erg op zou vallen naast hem. “Ja, zijn je dansskills zo erg dat je iedereen laat vluchten?” plaagde ze voorzichtig. “Ik zal maar wel bij je blijven dan.”
          Zuze stapte snel op zij toen Don naar voren kwam. Binnen enkele seconden had ze spijt van haar keuze. Don’s handen vonden Luca’s kraag en zijn gezicht stond op onweer. Van wat ze zich kon herinneren, had ze norse jongen niet eerder zo boos gezien. Normaal was hij de rust zelve. Wel wat knorrig, maar kalm. Zuze keek lichtelijk verbijsterd naar het tafereel. Het was haast komisch, met de glitters op zijn wangen die fonkelden in het licht. Net toen ze naar voren stapte om Don’s vingers van Luca’s kraag te peuteren, liet hij de engel al los. Een frons verscheen op haar gezicht bij zijn woorden. Zijn stem liet duidelijk blijken dat hij verwachtte dat ze zou luisteren naar wat hij zei, maar dat kon hij niet menen, toch?
          “Maar Luca is ook een vriendin,” protesteerde Zuze. “Vriend,” verbeterde ze zichzelf snel, met nog steeds een blos op haar wangen. In de hoop dat Donovan niet meer op hem af zou stappen, zeker na gebeuren van zo net, schoof ze zichzelf tussen de twee jongens in, dichterbij Luca dan bij Donovan. Haar handen gleden achter haar rug en pakten die van Luca beet. Niet enkel om zachtjes in de zijne te knijpen, maar ook om het trillen van haar eigen handen te verbergen. “Er is niks mis met hem.” In tegendeel juist. “Hij is goed voor mensen, en hij staat altijd voor iedereen klaar, en geduldig, spontaan en sympathiek en hij krijgt van die lichtjes in zijn ogen wanneer hij l–,” Zuze kapte zichzelf snel af. Het scheelde dat haar wangen al rood waren. “Wat ik wil zeggen is, het enige waar je je zorgen om hoeft te maken is de staat van mijn tenen na het dansen.” Zuze keek twijfelend over haar schouder naar Luca en beet op haar lip. “Als hij dat nog wilt.”


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    KALI
    she wore a smile like a loaded gun
    twenty • outfit minus sunglasses • ramsey • binnenplaats

    Zoals ze eigenlijk wel had kunnen verwachten, viel haar opmerking compleet verkeerd bij Ramsey. Je zou onderhand verwachten dat die twee wel wisten wanneer de ander serieus was of niet, maar na al die jaren hadden ze dat nog steeds niet onder de knie. Wat wel duidelijk was: dat Eve en Las met elkaar aan het praten waren hielp niet erg mee. Kali rolde met haar ogen, zowel om Las die zijn middelvinger op stak, als om Ramsey die zich daarom opfokte. Wat waren ze allemaal toch weer volwassen. Hoe mannen ooit als het superieure geslacht zien werden, met zulk gedrag, in plaats van mannen en vrouwen gelijk aan elkaar, mag ook een wonder heten.
          "Weet je wat, Kali?" begon Ramsey geërgerd. "Laat die date maar zitten. Ik hoef je gezicht vandaag niet meer te zien." Toen hij wegliep vond hij het nodig om tegen haar schouder aan te beuken, maar ze wist haar koffie nog te redden. Satan, ze begon haast spijt te krijgen dat ze hem gemotiveerd had voor het laatste jaar. Misschien had ze hem iets te ver gepushed, maar veel zin om op een date te gaan met hem had ze ook niet als hij voor haar ogen jaloers werd op andere jongens.
          Met de koffie in haar handen geklemd leunde ze tegen de muur, terwijl ze de menigte bestuurde. Voor enkele seconden vond haar blik die van Don. Met haar wijsvinger draaide Kali enkele rondjes langs haar hoofd waarna ze richting Ramsey knikte. Haar idiote niet-date had zich samen met Flo bij Las, Eve en Dinah gevoegd. Dat ging nooit goed komen. Zelfs van een afstand spatte de spanning er vanaf. En inderdaad, na nog geen vijf minuten had Las’ vuist Ramsey’s gezicht al gevonden. Dat ging een gezellig feest worden vanavond.
          Een eind verderop hing de testosterone ook hoog in de lucht. Een van de engelen docenten had een van de nieuwe demonendocenten tegen de muur geramd. Dat was in elk geval niet iets wat je elke dag zag. Kali betwijfelde of de aartsengel hier blij meeging zijn. Haar ogen gingen opnieuw opzoek naar Donovan, die óók al bezig was. Dit leidde haar op een geheel ander manier af. Hello, Don. Dit kon ze wel waarderen. Rustig sippend van haar warme drankje keek ze naar de situatie tussen Don en Luca, tot ze vanuit haar ooghoeken zag hoe de twee herrieschoppers tegen de vlakte gingen. Voor enkele seconden keek van het gevecht naar de spanning tussen de engel en de demon. Zacht vloekend zette Kali uiteindelijk haar koffie op de dichtsbijzijnde tafel. “Dit is dus waarom mannen eerder doodgaan,” mompelde ze tegen zichzelf terwijl ze op grote groepje af beende.
          Ramsey lag boven op Laslo. Zijn vleugels waren een no go, dat wist ze wel. Een eerste simpele ruk aan de eerste zijn schouder deed niet veel. Haar geduld begon langzaam aan op te raken en ze gaf nog een ruk aan zijn schouder. Haar vingers wikkelden zich om de stof van zijn van shirt. “Ramsey. Opstaan. Nu,” siste ze. “Ik weet dat er bij jullie beide vrij weinig in de bovenkamers te beschadigen valt, maar dat betekend nog niet dat je gelijk op de eerste dag elkaars hersens maar moet inslaan.”


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    ——

    [ bericht aangepast op 10 juni 2021 - 19:47 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    EVICKA
    247.000 years      —      Oldest Archangel      —      Outfit      —      Courtyard      —       w. Jacob > Nikolas & Cyrus


    "the woman with the highest walls — "

    " — have the deepest love."



    Terwijl ik een slok van mijn koffie nam, vroeg ik naar Laslo en de groep die om hem heen stond. Ietwat verward vroeg Jacob me mijn woorden te herhalen. Bezorgd kantelde ik mijn hoofd. “Gaat het wel goed met je?” vroeg ik hem. “Je lijkt niet helemaal jezelf vandaag? Als je iets dwars zit, kan je dat gewoon aangeven. Ik bijt niet.” Ik nam nog een aantal slokken van mijn koffie en wist het gesprek weer terug te begeleiden naar de twee volitares die met elkaar op de vuist gingen.
          Kort ging Jacob alle volitares langs die Laslo omringden. “Ja, dat is Laslo. En eerlijk gezegd had ik hem liever niet onder Belial’s hoede gezien. Maar helaas moeten we de school delen met onze duistere wederhelften. De jongen die hij slaat is Ramsey, een lost cause. Het meisje met de rode haren, Eve, is ook verloren, zoals je kunt zien aan haar vleugels. Dinah, bruin haar, is een erg fijne leerlinge en de blondine heet Florence, zij is één van mijn mentorleerlingen.” Ik had wel eerder van hun namen gehoord en herinnerde me bepaalde zaken uit hun dossiers. Jacob wilde nog verder gaan met het oprakelen van de namen van alle leerlingen maar een ander incident wist zijn aandacht te trekken. En daarmee ook de mijne.
          Een Beschermengel, Nikolas ging op de vuist met iemand van de andere zijde. Cyrus. Ik herkende hem als een tweede nieuwe leraar. We hadden elkaar kort ontmoet tijdens een vergadering aan het begin van de ‘zomervakantie’. Natuurlijk had ik voorheen al van zijn gehoord en stond hij hoog bovenaan onze lijsten voor vergelding.
          “Kende jij hem al?” vroeg mijn vriend me. “Die Cyrus.” Ik dronk het laatste beetje van mijn koffie op en gooide het bekertje in de prullenbak. “Ja,” zei ik naar waarheid. “Hij is de reden dat Asteria haar vleugels heeft verloren. Bovendien heeft hij een bekende reputatie als Schaduw opgebouwd zowel in de Hel als in de Hemel.” Ditmaal was ik het die een zucht slaakte. “Ik ben zo terug. Volgens mij moet ik voorkomen dat deze twee heethoofden Metanoia plat gaan branden.”
          Binnen enkele vleugelslagen stond ik dichtbij beide mennen die als kemphanen tegenover elkaar stonden. Met krachtige wieken waardoor er sterke windvlagen ontstonden, hoopten ik hun aandacht te trekken. “Nikolas.” Mijn kalme stem wist toch gehorig genoeg te zijn om hun oren te bereiken. “Bij deze zal er morgen een proces worden voltrokken om te bepalen of zijn vleugels worden gekortwiekt!” Ik zette een stap dichterbij zodat er nog nauwelijks afstand tussen onze lichamen in zat. “Is dit nu werkelijk het voorbeeld dat je voor de kinderen wilt stellen? Je kent de regels. Regels waar we allemaal aan gebonden zijn.” Mijn groenblauwe ogen ontmoetten de zijne en even hield ik zijn blik vast vooraleer ik me omdraaide om Cyrus aan te spreken. Mijn aura intensifeerde zich om hem te waarschuwen geen domme dingen te doen. “Ook jouw vleugels kunnen door Lucifer van je afgepakt worden. Vergeet dat niet.”

    [ bericht aangepast op 2 juni 2021 - 9:59 ]


    I have seen my own sun darkened

    GABRIÈL
    Lucifer Jr. • 22 • courtyard • with Ley & Lol

    Gabrièl sloeg zijn arm om Leya’s schouder en keek toe hoe de dame tevergeefs ver uit de haren van hun mutuele vriend probeerde te krijgen. Een glimlach hing op zijn lippen. “Well, I’ve got to say, Ley, I’m almost certain Ruhn does not know brushes and canvases exist, considering he always looks this way,” zei Gabrièl uiteindelijk. Het was haast een talent op zichzelf hoe veel verf de jongen niet op hun eindbestemming kreeg. Hij keek Leya weer aan, die inmiddels over het feestje van afgelopen nacht was begonnen. Eentje waar Gabrièl niet naartoe was gegaan.
          ”Oh, I expected as much, glad I didn’t go,” zei hij, niet bepaald onder de indruk. Zijn blik ging weer naar Ruhn toe, die aangaf dat hij zijn mentor ging opzoeken, of iets dergelijks. Gabrièl gaf hem een kort afscheid, waarna hij zich weer focuste op Leya. “Well, I assume you don’t feel much for finding your tutor either, so what about going to Lola and spending some more time with her?” vroeg hij aan de dame, waarna hij zonder op antwoord te wachten haar meetrok naar achteren. Gabrièl wist dat Lola hier namelijk ergens zat, waarschijnlijk op een muurtje zodat ze zicht had op alles wat er gebeurde op het plein.
          Gabrièl keek rond en het duurde niet lang voordat hij de dame had gevonden. Ze zat, zoals verwacht, op een muurtje, op verre afstand van al het leven. Hij liep op zijn andere beste vriendin af, terwijl hij Leya met zich meetrok, nog altijd zijn arm om haar schouder. Vlak voor Lola’s neus liet hij haar los en stopte hij met lopen. Zijn ogen focuste zich op de dame voor hem. Zelfs met het muurtje kwam ze nog niet boven hem uit. “Lola, my darling dearest,” zei hij, met een grote glimlach op zijn gezicht. “I must say I missed you out there. I should hope you’ve heard all of Asteria’s words? You know how cranky these teachers get if you fail to comply with their demands.”
          Gabrièl leunde tegen het muurtje waarop Lola zat en liet zijn blik naar Leya glijden, waarna zij langzaam haar hele lichaam bekeken. Ooit in een ver verleden waren zij een koppel geweest, een tijd waarin Leya nog een engeltje was. Dat zij ooit Luca’s vriendin was geweest, was nu nauwelijks nog te bevatten. “What do you girls think, shall we just head out and forget all about this? I haven’t spotted my tutor yet anyway and I don’t care about all this boring nonsense,” stelde Gabrièl voor, zijn twee vriendinnen een voor een aankijkend. De kans was groot dat ze met hem eens waren. Demonen waren immers niet voor niets demonen.
          ”Any wishes or demands for your future roommates? Let's just say I hope I don't have to sleep with the angels.”


    Het was een beetje een struggle om als het ware een nieuwe eerste post neer te zetten, dus het is ook een beetje matige kwaliteit geworden. Vergeef me, hahah

    [ bericht aangepast op 3 juni 2021 - 12:58 ]


    That is a perfect copy of reality.

    Einde kan zeker nog aangepast worden, omdat ik het redelijk spontaan heb besloten. ^^

    LASLO
    The Morally Grey • 25 • courtyard • with Eve, Flo, Kali, Ram & Dinah (& Yul)

    Laslo rolde met zijn ogen toen Ramsey een kus op de wangen van Evelynn drukte. Als hij een reactie wilde uitlokken, had de lul toch echt de verkeerde persoon uitgekozen. Jaloezie was niet een eigenschap die Laslo zichzelf toerekende. Hij keek kort naar Evelynn toen ze mededeelde dat ze prima zelf kon bepalen of ze lastiggevallen werd of niet. Een kleine glimlach verspreidde over zijn gezicht. “Ja, dat is waar ook Evie, mijn excuses,” zei hij tegen haar, waarna hij zich weer focuste op Ramsey. De jongen had er overduidelijk zin in om goed aangepakt te worden, aangezien hij maar niet kon stoppen met vervelende opmerkingen te maken.
          ”Nou, volgens mij raakte Eve pas verveeld toen jij ons gezellige gesprek kwam verpesten, dus laat je ego nou maar niet te hard groeien. Dan val je straks harder,” beet Laslo terug naar de kleuter die voor hem stond. Het liefst wilde hij zich wat volwassener gedragen, maar bij een jongen als Ramsey was het het niet waard. Kleutergedrag moest je aanvechten met nog meer kleutergedrag. Uitkleuter de kleuter, om het maar te zeggen. Hij rolde zijn ogen bij de opmerking die Ramsey richting de redhead maakte en besloot om zich maar te focussen op Florence, die er ook nog stond. Hij had wel medelijden met Dinah, die nu in een situatie terechtgekomen was, terwijl ze hem alleen maar een fijne verjaardag wilde wensen. Dat maakte hij later wel goed met haar.
          ”Ah, thanks Flo, ik kan niet wachten tot vanavond dan,” zei Laslo, waarna hij de blondine een knipoog gaf. Zijn blik schoot daarna weer naar Evelynn, die het niet kon laten om een kattige opmerking richting de dame te maken. Laslo legde dan ook zijn hand op Evelynn’s schouder, om het vervolgens een zachte kneep te geven. “Lief doen, red head,” zei hij tegen haar, waarna hij haar ook een knipoog gaf. Daarna liet hij de dame weer los, al dan om Ramsey’s jaloerse penis niet nog bozer te maken. Wat niet echt leek te helpen, aangezien hij bleef happen. Zijn blik ging heen en weer tussen Evelynn en Florence, waar ook een soort spanning tussen leek te hangen. Dat allemaal om een lul als Ramsey. Goede smaak hadden de dames zeker niet.
          Bij zijn laatste opmerking liep Laslo’s emmer vol en voordat hij zich realiseerde, had hij al een vuist in Ramsey’s gezicht geplant. Evelynn reageerde direct door hem naar achteren te duwen en hem te vragen te stoppen. Laslo was echter té boos om naar haar te luisteren. Helaas kon hij geen tweede vuist in Ramsey’s gezicht planten, omdat zijn ex-vriendin ertussen gekomen was. Tot zijn grote ergernis bekommerden beide meiden zich daarna direct om Ramsey. Behalve Dinah, de enige met gezond verstand. “Snap jij dit nou?” vroeg hij aan haar, terwijl hij met zijn hoofd schudde en zijn ogen rolde. Wat een ontzettend dramatisch gedoe. “Joh, zien jullie bloed op zijn gezicht? Het is overduidelijk dat het prima met die lul gaat, doe eens rustig.”
          Ramsey, de zelfverzekerde lul dat hij was, genoot van de vrouwelijke aandacht die hij nu kreeg. Aandacht dat hij absoluut niet verdiende. Het irriteerde Laslo dat hij het probeerde te verlengen door zich te gedragen als een zwak, klein jongetje. Had Ramsey dan toch door wat hij echt was? “Ik denk niet dat Eve een mislukking als jij wilt beschermen. Ze heeft wel wat beters te doen dan dat,” zei Laslo tegen hem, waarna zijn ogen kort op de redhead vielen. Evelynn had zich nog steeds bekommerd om Ramsey en hielp hem nu weer omhoog, zodat hij weer op zijn voeten stond. Iets wat Laslo veel te dwars zat, ondanks dat hij al twee jaar niet meer met Evelynn had. Misschien was hij toch jaloerser dan eerst gedacht?
          Tot Laslo’s grote geluk, of eerder ongeluk, overwonnen de wraakgevoelens het van Ramsey’s smacht naar aanbeden worden en had hij zijn focus nu weer op Laslo gelegd. Een wenkbrauw ging geamuseerd omhoog bij het aanhoren van de woorden die de lul sprak. “Sowieso moet ik een keuze maken voor mijn 26e, dus alles wat je nu zegt is complete onzin,” zei Laslo tegen hem. Hij negeerde de overige stekende woorden. Ja, het was inderdaad beangstigend dat hij een keuze moest maken, maar dat was informatie dat Ramsey absoluut niet aanging. “Weet je zeker dat het laatste jaar de plek is waar je thuishoort, Rammie? Je brein lijkt namelijk een beetje onderontwikkeld, gezien je al die basiskennis mist en ontzettend simpele en kinderachtige opmerkingen maakt. Als je mij wilt beledigen, kom dan op z’n minst met iets goeds.”
          Ramsey kwam voor zijn neus staan en Laslo keek naar beneden. Als dit een poging was om intimiderend te lijken, had het erg gefaald. Hij rolde zijn ogen om Ramsey’s opmerking. Het was op zich wel aandoenlijk om te zien hoe graag de jongen aandacht leek te willen hebben van Laslo. Waarschijnlijk omdat hij het van niemand anders kreeg. Ramsey was het stront onder iedereen’s schoenen voor een reden. “Ik heb het je toch gezegd, voor geld zou ik niet eens jouw aandacht willen. Snap dat het pijnlijk is om te ho-“ begon Laslo te zeggen, maar voordat hij zijn zin kon afmaken, had Ramsey hem al een kopstoot gegeven.
          Laslo wilde hem nog een vuist in het gezicht geven, maar Ramsey greep hem al bij de armen en beukte hem op de grond. Een “oef” verliet zijn lippen en hij keek de jongen die nu bovenop hem lag vuil aan. Hij zag hoe Ramsey zijn vuist ophief en vreesde voor impact. Op dat moment kwam Kali echter tot zijn redding. Of hun redding, want Laslo had gegarandeerd een klap teruggegeven als het nog langer door was gegaan. “Ja Ramsey, luister naar de wijze dame hier. Of is dat niet het vrouwelijk aandacht dat je zoekt op dit moment?” sneerde Laslo naar de jongen. Zijn ogen gingen daarna naar Kali toe, omdat ze een opmerking maakte waar hij het niet mee eens was. “Excuseer? De enige die hier niks in de bovenkamer heeft zitten is toch echt je lover, hoor Kali. Hij valt mij uit het niets aan, terwijl ik een gezellig gesprek sta te hebben met Evelynn.” Daarna duwde Ramsey ruw van zich af, zodat hij weer de kans had om op te staan. Hij gaf Ramsey nog een harde klap in het gezicht, waarna hij opstond.
          Eenmaal weer op zijn voeten schoof Laslo wat gras van zijn kleding af. Zijn blik schoof naar zijn mentor, die overduidelijk het voorgeval had gezien. Dat ging ook interessant worden, mocht Belial besluiten dat Laslo hierop aangesproken moest worden. Of beter gezegd, dat zijn mentor verplicht werd dat te doen, aangezien hij vrij zeker was dat het Belial zelf geen ruk kon schelen. Daarna richtte hij zich op de drie dames die niet met Ramsey bezig waren. “Excuses voor dit, maar hé, Ramsey heeft nu eenmaal een heel zwak ego, kan die arme jongen ook niks aan doen natuurlijk.”
          “Bedankt voor je lieve felicitaties, trouwens, Rammie. Dat had ik nog helemaal niet gedaan,” zei Laslo lichtelijk uitdagend. Voor extra effect gaf hij de jongen een paar vriendschappelijke klappen tegen zijn wang. Waarschijnlijk lokte hij hiermee een tweede aanval uit, maar dat kon hij wel hebben. Al kwam op dat moment een leraar aanwandelen. Een vrouw die Laslo herkende als Yuliya. Niet zijn mentor, wel die van Ramsey. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Zou het zo zijn dat iemand anders dan hem de schuld ging krijgen voor deze situatie?
          ”Ramsey, mijn kantoor. De rest wegwezen. Bedankt Kali voor het zijn van de enige met een brein hier,” zei de dame, waarna ze Ramsey bij zijn kraag greep en hem begon mee te trekken. Laslo zwaaide hem, nog steeds grijnzend, achterna.



    [ bericht aangepast op 3 juni 2021 - 15:58 ]


    That is a perfect copy of reality.

    JACOB
    671 years • Engelenleer • Binnenplaats • Evicka Alone



    "Gaat het wel goed met je?” vroeg Evicka bezorgd. “Je lijkt niet helemaal jezelf vandaag? Als je iets dwars zit, kan je dat gewoon aangeven. Ik bijt niet.”
    Ze was vriendelijk, ze was bezorgd over hem... en daarnaast ook de reden waarom Jacob zich nu zo afwijkend gedroeg. Het feit dat Evicka zich nu op Metanoia bevond zorgde ervoor dat Jacob niet helemaal zichzelf was. Ze was híer. Metanoia was zijn thuis. Het centrum van zijn bestaan. En dit jaar zou Evicka daar een deel vanuit maken. Natuurlijk gedroeg hij zich niet zoals hij hiervoor had gedaan. Dit was een grote verandering in zijn leven.
    "Dat is attent van je." bedankte Jacob zijn collega. "Maar het gaat goed, dankjewel. Het zal het begin van het jaar wel zijn. En de nieuwe docenten, naast jou." gaf hij een uitleg voor zijn gedrag.

    Inmiddels was er wat commotie ontstaan op verschillende plaatsen op de binnenplaats. Met samengeknepen ogen keek Jacob naar Nikolas en Cyrus. Hij vroeg zich af of Evicka hem al kende voordat ze naar Metanoia was gekomen.
    “Ja,” was Evicka haar antwoord. “Hij is de reden dat Asteria haar vleugels heeft verloren. Bovendien heeft hij een bekende reputatie als Schaduw opgebouwd zowel in de Hel als in de Hemel.”
    "Zo." zei Jacob onder de indruk. Zijn relatie met Asteria had nooit de standaard collega relatie overstegen. Hij kende de vrouw niet goed en het irriteerde hem dat het lesgeven haar zo tegenstond. Persoonlijk vond Jacob het een eer om les te mogen geven aan jonge Volitares. Hun geest vormen was een belangrijke en gewichtige taak, die hij maar al te graag op zich nam. Dit fundamentele verschil tussen hem en Asteria zorgde ervoor dat hij het lastig vond om met haar om te gaan.
    "Dat is niet niks." hij was nog steeds niet bijgekomen van de informatie over Cyrus. Wat deed die man hier? Er moest iets achter zitten.
    “Ik ben zo terug. Volgens mij moet ik voorkomen dat deze twee heethoofden Metanoia plat gaan branden.” Evicka zuchtte. Ze snelde op de twee mannen af om met een intense aura tussen beide te komen. Jacob kon haar krachtige uitstraling voelen op de plek waar hij stond. Het was duidelijk dat Evicka geen doorsnee Engel was.

    Doordat Evicka in actie was gekomen inspireerde dit Jacob om ook een startsein te geven aan dit jaar. Hij zocht Zuzana en Florence tussen alle leerlingen. Er was nu nóg een docent waar Jacob zijn twee dames uit de buurt van houden. Cyrus zou niet de kans krijgen om de zielen van Zuze en Flo te bezoedelen, al was het het laatste wat Jacob deed.
    De vechtpartij bij de groep van Florence liep verder uit de hand. Ook Yuliya kwam nu in actie om Ramsey en Laslo uit elkaar te halen. Of eigenlijk had Kali ze uit elkaar gehaald en Yuliya kwam het karweitje afmaken. Jacob bleef naar Florence kijken en probeerde oogcontact met haar te maken. Hij wenste vurig dat hij hier beter in was, maar hij voelde zich zo opgelaten bij de gedachte dat hij alleen met Florence zou praten. Dat hij wist dat het verkeerd was hoe hij zich over Flo voelde hielp ook niet mee. Dat maakte zijn hartstocht alleen maar sterker.
    Ze maakten oogcontact. Jacob zijn hart ging sneller kloppen. Zijn handpalmen begonnen lichtelijk te zweten en hij veegde ze af aan zijn broek. Met een nét iets te grote glimlach stak Jacob zijn hand naar Florence op, in de hoop dat ze op hem af zou stappen. Rustig blijven, ze mag niet merken hoe je je werkelijk voelt.



    [ bericht aangepast op 5 juni 2021 - 20:41 ]

    Aiden

    Volitare       •       The Musician       •       23       •       Outfit       •       @ Binnenplaats       •       & Salhi
          Alhoewel Aiden duidelijk weet dat Salhi geen grote fan is van lichamelijke contact, verstrengelen zijn vingers zichzelf natuurlijk met haar — geenszins tegen te houden door zijn geest. Daarom is het niet vreemd dat de kijkers van de jongedame omlaag glijden, vragend. Alsnog blijft een geschrokken reactie tijdelijk verwijderd (verrassend), haar lippen omhoog krullend in een glimlach — waardoor Aiden een opluchting voelt. Zelfs na jarenlang van contact heeft hij moeite met het voorspellen van Salhi's unieke gedrag.
          'Wat ben je aan het doen?'
          Voorheen ontmoetten grijsgroene kijkers de zijne onbevreesd, maar nu blijft het oorspronkelijke oogcontact uit. Aiden kan Salhi's ongemak bijna voelen groeien — waardoor hij spijt krijgt van de handelingen van zijn vingers. Vandaag heeft ze al genoeg stappen geplaatst voor haar doen.
          'Sorry, Aiden.' Daarbij verbreken hun handen contact, waardoor de zijne plotseling koud voelt alleen — zoekend. 'Ik wil heel graag je liedje horen, maar ik kan echt niet.' Salhi's hand vliegt daarbij omhoog, fladderend rondom haar keel heen. Woordeloos blijft Aiden staan kijken, direct beseffend wat ze duidelijk wil maken. 'Het lukt me niet.' Gedurende het aanhoren van deze machteloos woorden voelt Aiden pijn — en dan niet omdat hij medelijden heeft, maar omdat hij Salhi zou willen helpen. Alleen. . . weet hij momenteel niet hoe te handelen.
          'Ik ben hier gekomen omdat dat moest. Van jou. Van Devrim. Van de docenten. Anders krijg ik nog zo'n proces. Ik durf niet. . .' Salhi's woorden stoppen. Volgens mij heeft hij haar nooit zo veel horen praten: een unieke situatie. 'Ik vind je wel heel lief.' Ondanks alles raakt het compliment hem diep — hartverwarmend.
          'Sal—' Aiden's stem is inmiddels tonen zachter geworden. '—dat je nu aanwezig bent, is ontzettend knap. Echt. Als dat voldoende is voor deze dag, dan is dat simpelweg zo.' Later zou hij haar aanbieden om vanavond wat anders te doen, met z'n tweeën. Voor nu wil hij haar kalmte aanbieden.
          'Wat denk je ervan als we samen langs Nikolas lopen? Dan kun je hem begroeten. Daarna breng ik je naar. . .' Aiden wacht even, kijkt daarbij omlaag: de manier waarop ze haar tas tegen zichzelf aan klemt. '. . . naar je kamer.' Salhi zal haar weinige bezittingen willen neerzetten, voordat de anderen aanwezig zijn.
          Aiden buigt zijn lichaam achterwaarts, waardoor hij haar de ruimte kan geven — zonder haar daarbij te verlaten. Glimlachend blijft hij staan wachten, wetend dat ze tijd nodig heeft om na te denken. Alsnog buigt hij dan voorover, ditmaal fluisterend zijn woorden uitsprekend. 'Alsjeblieft niet voor me weglopen, Sal.' Dat heeft ze eerder gedaan — waardoor hij urenlang heeft gezocht, zonder enig resultaat. Ditmaal wijst hij echter op haar gedachten haar smekend bij hem te zullen blijven.
          'Ik kan je altijd een ander lied laten horen later? Je hebt een scherp oor. Daarbij. . . Ik heb m'n muze benodigd.'
          Aiden wacht dan stilletjes af, hopend op een tegemoetkomende reactie.


    Whatever causes night in souls, causes stars too.

    Devrim

    Volitare       •       The Hedonist       •       23       •       Outfit       •       @ Binnenplaats       •       & Dinah
          Gemakkelijk weet de sfeer tussen Devrim en Dinah te veranderen — van uitdagend speels naar vriendelijk. Gezamenlijk werken zij. Ondanks hun verschillen. Dat is hoogstwaarschijnlijk hetgeen hen tezamen bracht — opnieuw en opnieuw, zonder weerstand te kunnen aanbieden.
          Dinah maakt enkele opmerkingen over haar twijfelende beste mannelijke vriend, waardoor hij afdwaalt. Plotseling ziet hij haar opnieuw glimlachend verschijnen, haar tassen bijeengenomen in haar beide armen. 'Ah, en. . . Ik kijk uit naar vanavond. Ik hoop dat je morgen nog een belangrijke dingen gepland hebt staan?' Devrim's kijkers glanzen van plezier, uitkijkend naar vanavond — zijn beste vriend zou het feest van de eeuw krijgen, ongetwijfeld. Laslo zou hem eeuwig dankbaar gaan zijn, het feest onvergetelijk.
          'Voordat ik naar Jaromir ga, wil ik nog even Laslo hebben gesproken. Ik heb nog niet de kans gekregen hem te feliciteren met zijn verjaardag.' Devrim knikt eenmalig, maar voor hij kan reageren is Dinah naar achteren gestapt — hem daarbij een kushandje toewerpend.
          Grinnikend zet Devrim koers richting de tafels, waarop verschillende dranken aanwezig zijn. Wellicht zou koffie hem helpen — of simpelweg water. Na een avond als vannacht. . . Het is een Godswonder dat zijn organen nog kunnen functioneren, dat zijn lichaam nog door wil banjeren.

          Gedurende zijn zoektocht naar verfrissingen, vindt een soapwaardige drama plaats — volledig voorbijgaand aan Devrim zelve, zoals vaker het geval is. Wanneer de jongeman zichzelf draait, worden zijn kijkers tweemaal vergroot. Laslo en Ramsey bevinden zichzelf worstelend op de grasgroene grond, daaromheen een kleine groep Volitare's. Beide gezichten vertonen enkele tekenen van vechten, waardoor Devrim zijn afgunst omhoog voelt komen. Hoogstwaarschijnlijk is Ramsey zojuist begonnen, de kleine etter.
          Direct is hij van plan te verdwijnen, ver uit de buurt van het gevecht te zullen blijven. Devrim haat gevechten. Maar dan ziet hij Dinah staan ten midden van alles, waardoor hij zichzelf blindelings naar voren stormt — snel. Terwijl de nieuwe vrouwelijke docente Ramsey gebied mee te komen, haakt Devrim zijn arm achter Dinah's middel. Daaraan kan hij haar meesleuren, weg van de groeiende groep. Onderweg beukt hij anderen naar de zijkant, één van zijn vleugels rondom Dinah geslagen.
          Uiteindelijk staan ze aan de rand van de binnenplaats stil, zijn half opgedronken bekertje water inmiddels leeg binnenin zijn hand — zijn huid kletsnat. Fronsend kijkt hij langs haar lichaam omlaag en weer omhoog — zoekend naar tekenen van geweld. Als hij deze zou vinden, zou hij beide heren vermoorden.
          'What the fuck is er mis met dat stel malloten? Ben jij geraakt? Ik draai ook voor een minuut om, klootzakken.'


    Whatever causes night in souls, causes stars too.

    Ruhn

    Volitare       •       The Artist       •       21       •       Outfit + verfvlekken       •       @ Binnenplaats       •       & Alyssa, Isara
          Gedurende de verdere woordenwisseling met een van zijn beste vrienden, verliezen Ruhn's lippen hun glimlach geen moment — ondanks de grappende opmerkingen rondom zijn meest favoriete bezigheid ooit: schilderen. Gabrièl weet als geen ander wat schilderen voor Ruhn betekent, waardoor diens woorden met een korrel zout genomen kunnen worden. Uiteindelijk betreden beide heren hun eigen pad, aangezien Ruhn's kijkers opgenomen zijn door een blondharige welbekende jongedame. Met een klap op Gabrièl's brede schouder, verdwijnt hij in de groep om zijn vriendin te verrassen. Vanwege zijn nachtelijke schilder activiteiten, heeft hij haar niet gezien — zelfs niet na de zonsopkomst. Daar zou verandering in moeten gaan komen.

          Naarmate hij dichterbij Isara wandelt, ziet hij eveneens Alyssa verschijnen — een aardige jongedame, waarmee hij een goede band heeft gekregen. Glimlachend weet hij de jongedames te benaderen, waarbij zijn kijkers al snel richting Isara's welbekende gezicht glijden, haar fonkelende kijkers. Direct komen kleuren omhoog zetten — een nieuw schilderij in wording. Wellicht zou hij het later gaan maken, een cadeau voor Isara haar laatste jaar. Wellicht zou het haar helpen, haar enthousiaster maken.
          'Hey, jij.'
          Ondanks de aanwezigheid van Alyssa, glijdt Ruhn's hand rondom Isara's middel heen — zijn grijze vleugel rondom haar schouders glijdend. Voorzichtig plaatst hij zijn lippen op haar wang als begroeting, een zachte kus. Gezamenlijk hebben ze sinds enkele maanden een hechte relatie samen, maar zijn lichamelijke uitingen van liefde zijn koeltjes te noemen. Wellicht vanwege het gegeven dat alle jongens verder zijn in alles rondom jongedames. Ruhn is een behoorlijke laatbloeier, maar wil zijn gevoel niet voorbij gaan.
          'Ik wilde je vanmorgen opzoeken, maar zou anders te laat zijn gekomen.' Isara weet immers van zijn hobby af. 'Zijn jullie blij met jullie nieuwe mentoren?' vraagt hij dan. Als hij eerlijk moest bekennen, zou hij niet weten wie Alyssa en Isara hebben gekregen — aangezien hij te druk was met Gabrièl.
          Plotseling laten enkele schreeuwende geluiden hem opkijken, waardoor hij door enkele mensen heen kan zien hoe Laslo en Ramsey elkander telijf gaan. Onbewust verstrakt zijn arm rondom Isara enigszins — beschermend. Wat zijn die jongens aan het doen? Wellicht zijn ze gek geworden?
          'Zo, het laatste jaar wordt wel goed afgetrapt op deze manier. . . Ik dacht dat het feestje vanavond voldoende zou zijn.' Daarbij kijkt hij opnieuw omlaag. 'Gaan we samen, trouwens? Had ik je moeten vragen? Fuck. . .' Beschamend voelt Ruhn zijn wangen rood worden. Wat nu toch?
          'Ik wilde er niet vanuit gaan dat—' Zoekend kijkt hij naar Alyssa. 'Jezus, ik ben echt een lul,' flapt hij er dan uit.


    Whatever causes night in souls, causes stars too.

    I'll make you scream my name one way or the other

    Outfit


    BELIAL

    Docent Zelfverdediging † Next to the stage † With Jaromir & Yuliya > Laslo


    Mijn blik gleed al gauw naar het groepje aandachtshoeren en de zwerm van jonge stinkende pubers. Het was alsof het volk splitste als de zee van Mosus om het tafereel van broedermoord aan ons, de leerkrachten de showen. Het stelletje kleuters met hun harem errond waren aan het kibbelen tot pats. Mijn monhoeken krulden iets omhoog bij het zien hoe Laslo een mep verkocht aan Ramsey. Als ik nu een bakkie koffie vast had, had ik er genietend van geslurpt. Wel om eerlijk te zijn had ik een betere rechtse van Laslo verwacht. Het was een waar misvormd onderkruipsel, maar toegegeven was hij erg goed in mijn lessen. Ramsey ook, maar zijn lul was vast te afgeleid van het vrouwelijk genot rond hem. Vanuit mijn ooghoek keek ik naar Yuliya wetende dat we beiden hetzelfde dachten. We zouden moeten ingrijpen, maar langs de andere kant was het wel vrij vermakelijk om toe te zien hoe ze elkaar hier aan stukken konden scheuren. Hmm keuzes... "Wil je een potje koffie?" kwam er toch lichtelijk geamuseerd over mijn lippen, tegen Yuliya al werd mijn aandacht van de brunette alvast gegrepen door een woest lijkende Nikolas die zo voorbij stormde. Ik trok mijn wenkbrauw op en keek even na hoe de man Cyrus bij zijn arm greep, toegegeven, dit was opwindender dan dat ik zou willen. Ik schraapte mijn keel even, wetende dat er anders een krakje in mijn stem zou zitten die aangaf dat ik een woeste Nikolas knapper vond dan dat ik zou willen. " Bij Beelzebub, zouden onze wensen vervuld geraken?" Een Laslo'tje en Cyrusje minder, als dat gebeurde dan deed ik een dansje.
    Het geroep van de dames nam mijn aandacht weer, net optijd om Ramsey een kopstoot te zien verkopen aan Laslo. Ik knikte geamuseerd, dat heeft hij van mijn lessen geleerd, trots op de wankstain? Misschien een beetje. maar helaas verantwoordelijkheden riepen en het vonkje amusement en opwinding maakte opnieuw plaats voor mijn befaamde norse blik. "Ik denk dat we nu moeten ingrijpen niet?" momeplde ik dan, ik kon aan Yuliya's blik merken dat ze liever één studentje minder had, maar een evaporatie op de eerste dag was misschien te veel van het goede. Daarbij als deze twee heren wilden vechten, konden ze dat later wel in Satans leger, onder mijn command ofcource. Ik wachte nog enkele seconden, nog een mep meer of minder was geen ramp die ezels konden niet bloeden als volitaires. Ik keek toe hoe Yuliya op de heren afstappte en wreef nog even over mijn kaak, kort krabbelend aan de lichte stoppels die al kwamen, waarna ik ook mijn vleugels uitsloeg en mezelf even afzette om vervolgens geruisloos naar de heren te vliegen. Yuliya had haar kutkind al onder handen genomen, dus nu was het mijn buurt.
    ”Ramsey, mijn kantoor. De rest wegwezen. Bedankt Kali voor het zijn van de enige met een brein hier,” Hoorde ik Yuliya spreken. Laslo bleek niet eens door de hebben dat het gevaar achter hem stond. Toen het scharminkel zich dan ook naar me toe draaide had mijn hand zijn gezicht hem al ontmoet. "Meekomen jij." bromde ik dan ook, de anderen rondom hem een strenge blik gunnend .Ik hoefde geen medelevend gezeik van de kippetjes rond hem, ik luisterde toch niet naar smeekbedes.
    Mijn hand was zowat de grootte van Laslo's gezicht, waardoor ik hem nu een duw haf zodat hij een stap naar achteren deed, zodat ik hem kon draaien en aan zijn haar vooruit kon sleuren. "Komaan, je weet mijn kantoor zijn. "

    [ bericht aangepast op 7 juni 2021 - 21:50 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH