[RPG • 0] Experium High || 26 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • Onbekend •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij schrok een beetje van Adams afwijzing. Maar meer omdat hij bang was dat hij iets verkeerd gezegd had. "Oh, maar ik bedoelde gewoon alleen maar dat we in bed gingen liggen en zouden knuffelen en zoenen. Meer hoeft nog echt niet hoor." Hij voelde de blos op zijn wangen ontstaan. "Ik wilde je niet bang maken. E- e- e- en ik wil zelf ook echt nog niet alles. Ik wilde gewoon wat uitproberen door - tja, ik weet niet. Ik dacht misschien als ik erover praat, dat ik er dan gewoon langzaam een beetje aan kan wennen. Praten is makkelijker nog dan.. voelen." Hij stapte nu ook zelf achteruit, omdat dit gesprek op zijn zenuwen begon te werken. Hij keek even in Adams donkere ogen. Hij hoopte echt niet dat hij Adam nu weggejaagd had. Hij begreep natuurlijk dat Adam een vervelende ervaring had gehad met Dezi. En dat dit niet zomaar iets was wat ze konden doen.
      "Ik weet dat dit..." Hoe moest hij dit zeggen? "Ik weet dat je daar een nare ervaring mee hebt, en ik zal echt nooit iets doen wat je niet wilt. Echt niet," beloofde hij zijn vriendje. "We kunnen gewoon stop zeggen, toch? Als er iets gebeurd wat we niet fijn vinden of niet willen. Of misschien kunnen we daar gewoon over praten een keertje. Of dat als er iets gebeurd wat je niet fijn vind, dan moet je dat gewoon zeggen. Dan wacht ik gewoon nog even. Dat kan ik ook doen. O- o- of je moet juist zeggen wat je wel fijn vindt."
      Hij was toch begonnen met ratelen... Hij wist zeker dat zijn hoofd nu de kleur van een tomaat aangenomen had en het liefst wilde hij in een hoekje heel ver weg kruipen. Dit onderwerp was nu niet heel makkelijk voor hem. En hij had met die opmerking er gewoon aan willen wennen dat hij zulk soort dingen gewoon tegen Adam kon zeggen. Of kon dat misschien toch niet? Voor zover zijn dapperheid....

[ bericht aangepast op 5 aug 2020 - 19:58 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam moest zachtjes grinniken door Merrin zijn geratel. Zo had hij het niet bedoeld, het was geen verwijt. Hij pakte zijn vriendje bij de hand en trok hem naar de rand van het bed. Eerst nam hij zelf op de rand plaats, voordat hij Merrin overdwars op zijn schoot trok.
      ‘Zo bedoelde ik het niet, lieverd. Ik weet dat je nooit iets zal doen wat ik niet wil. Maar het een beetje op zijn beloop laten, kijken hoe ver we kunnen gaan zonder dat ik het vervelend vindt… Dat voelt een beetje als de omgekeerde wereld. Natuurlijk zal ik het aangeven als ik iets niet fijn vind en dat moet jij ook doen. Maar als we afspreken dat we op het moment zelf stop zeggen, dan ben ik bang dat ik straks verderga dan dat goed voor me is, omdat ik me laat meesleuren door mijn gevoelens van dat moment, of omdat ik merk dat jij er zo van geniet dat ik je niet wil teleurstellen. Dus ik dacht, als we nu een grens voor onszelf stellen dan weten we allebei waar we aan toe zijn. Bijvoorbeeld door niet helemaal naakt te zijn?’ Hij wreef zijn duim langs Merrins knie en keek hem aan. ‘En erover praten is juist goed en fijn. Dat is heel normaal. En een beetje plagen ook,’ hij gaf hem een knipoog. ‘Maar ik merk gewoon dat ik soms niet meer helder kan nadenken als we aan het zoenen en knuffelen zijn, dus het voelt beter om er op een “nuchter” moment afspraken over te maken,’ legde hij uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had zich een beetje verslagen mee laten voeren naar de rand van het bed door Adam. Het luchtte hem ergens wel op door het hier over te hebben met Adam, dat maakte het onderwerp iets minder zwaar voor hem. Hij kon niet zo goed begrijpen hoe Adam verder kon gaan dan goed voor hem was, er was toch niets verkeerds aan dingen doen met elkaar als dat goed voelde toch? Hij besloot het maar niet te vragen, waarschijnlijk wist Adam wel wat hij ermee bedoelde. Dat hij bang was dat hij de ander teleur zou stellen, snapte hij echter wel. Hij zou het ook vervelend vinden als hij Adam moest teleurstellen, omdat hij niet verder wilde. Of misschien stelde hij Adam wel teleur door toch per ongeluk te ver te gaan.
      "Oke," zei hij, terwijl hij met zijn hoofd knikte. "Ik ben nu nuchter. Zelfs in mijn maag," grapte hij. Hij had nog niets gegeten die ochtend. En nu ze toch al aan het gesprek begonnen waren, wilde hij ook iets zeggen. "Dus niet helemaal naakt zijn? Mag in onderbroek wel? Ik slaap in onderbroek," zei hij peinzend. Heel even dacht hij na over wat hij nog niet wilde. "Ik wil nog niet.. daaraan zitten, zeg maar," hij wees naar zijn schaamstreek. "Zowel ik bij jou als jij bij mij," zei hij met een blos.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Gewoon in alleen ons ondergoed vind ik niet erg,’ antwoordde Adam. Het stelde hem gerust dat Merrin ook niet toe was aan intieme aanrakingen, vanuit zichzelf wilde hij het dus ook rustig opbouwen. Een gesprek als deze was dan misschien bij nader inzien aan de vroege kant, maar het schiep vertrouwen dat ze over zulke dingen konden praten. ‘En dat is goed. Dat is ook een heldere afspraak.’ Hij bracht zijn hand naar Merrins wang en gaf hem een liefdevolle, langzame kus. Het liefst liet hij zich achterover zich op het bed zakken, met Merrin in zijn armen, maar hij wilde eerst zorgen dat Onyx wat zou eten – die had eruitgezien alsof hij al een halfjaar aan het verhongeren was.
      ‘Hoe verslavend lekker ik je lippen ook vind…’ fluisterde Adam. ‘Ik had Onyx ontbijt beloofd en dit ontbijt…’ hij beet zachtjes in Merrins onderlip, ‘ga ik voor geen goud met hem delen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Die laatste woorden lieten hem grinniken. Hij kuste zijn vriendje nog een keertje en wipte toen op van zijn schoot. Zijn maag rommelde luid en met een verontschuldigende glimlach keek hij naar Adam. Het was stiekem toch fijn om het hier even over gehad te hebben met Adam, dan wist hij wat hij wel en niet mocht doen. En hoewel hij behoorlijk ongemakkelijk onder het gesprek had gevoeld, maakte dat duidelijkheid alleen maar fijner was. Dat had hij graag.
      "Ik kan wel een heel paard op, kom op. We gaan eten."

---

It's never gonna happen, Guys.

Rond een twaalf of een werd het meisje weer wakker. Veel geslapen had ze niet, maar alsnog was het genoeg om de rest van de dag door te komen. Vanuit haar kast haalde ze een sportbroek, sportbh en een hemd tevoorschijn. Haar bokshandschoenen plukte ze van de onderste plank. Op haar dooie gemakje kleedde Fersephone zich om. Ze zou eerst gaan ontbijten (of eigenlijk lunchen) en daarna even een potje goed knallen tegen de bokszak.
      Ergens wist ze dat ze haar zusje nog moest spreken over wat er vannacht gebeurd was. Maar Fersephone had nog geen zin in een confrontatie met Fayr. Er waren belangrijkere dingen waar ze over na moest denken; die Romeo bijvoorbeeld. Wat moest ze met hem beginnen? Zou het idee van Fire wat zijn? Om heel eerlijk te zijn, wist ze nog niet zo goed wat ze van zijn idee moest vinden. Romeo tijdelijk opsluiten leek een goed idee, maar dat zou niet voor eeuwig goed gaan. Misschien moest ze haar plannen om de school te ontsnappen maar eens op gaan voeren. En daarvoor moest ze haar plannen met Yrla gaan uitvoeren. Ze moest de informatie te pakken zien te krijgen, die ze nodig had om te weten wat hen daarbuiten te wachten stond.
      En misschien moest ze terug het bos in om te oefenen op het slopen van steen. Fersephone zou hen door de eerste barricade heen kunnen krijgen, daar had ze haar gave voor. Maar er was meer dat moest gebeuren, en daar moest ze over na denken. Iets wat ze het beste deed als ze aan het boksen was.
      Daarnaast had ze nog een ander probleem. Terwijl ze zich aankleedde en in de richting van de eetzaal liep, kon ze de jongen met de blonde haren niet uit haar hoofd krijgen. Ze zocht automatisch naar hem toen ze de lunchzaal binnen kwam, en voelde de vlinders in haar maag opvliegen, zodra ze zijn blik ontmoette. De jongen zat aan de Lions tafel, maar ondanks het feit dat Phone hem een glimlach zond, was hun contact maar van korte duur. Ze zuchtte eens diep. Ze moest bedenken wat ze hiermee aan moest, want nu meer dan ooit begon het tot haar door te dringen.
      Ze was tot over haar oren verliefd op Fire. En ze had geen idee wat ze ermee moest doen.

[ bericht aangepast op 9 aug 2020 - 8:02 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Ze wist dat ze eigenlijk wat zou moeten eten, maar haar maag draaide zich al om bij alleen het idee. Een rilling liep langs haar rug en ze dook ietsje verder weg onder de dekens. 'Zou je wat fruit voor me kunnen meenemen?' vroeg ze zachtjes. Misschien dat dat wel lukte en dan had ze in ieder geval íets binnen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Natuurlijk!" Fayr klonk zo beroerd dat Vienna bezorgd haar dekens wat hoger trok. Ze trok een glas van de wastafel af, vulde hem met water en zette hem op het nachtkastje van Fayr neer. Even streek ze over haar vriendin haar haren. "Rust maar lekker uit. Het was een zware avond voor je gisteravond." Zwaarder dan ze in eerste instantie had ingeschat blijkbaar... Vienna liep naar de deur en keek nog een keer achterom naar Fayr. Ze moest vandaag haar maar een beetje in de gaten houden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nadat Adam met Merrin ontbeten had, had hij Onyx’ portie opgehaald en dat naar de jongen toe gebracht, die er nog niet veel voor leek te voelen om de anderen onder ogen te komen. Na het nuttigen van zijn ontbijt was hij in slaap gevallen. Pas twee uur later keek Adam weer even om een hoekje om te zien of de jongen weer wakker was. Natuurlijk moest hij goed naar zijn lichaam luisteren en zich niet vermoeien, maar hij dacht ook dat verveeld op bed liggen niet echt goed was voor zijn geestelijke gezondheid.
      ‘Je hoeft me niet te babysitten, Adam,’ zuchtte Onyx toen hij hem zag.
      ‘Dat doe ik ook niet.’ Hij ging op de rand van Onyx’ bed zitten. De jongen had al weer wat meer kleur op zijn wangen.
      ‘Ga lekker wat met Merrin doen.’
      ‘Merrin en ik kunnen best een ochtend zonder elkaar.’
      Onyx snoof. Blijkbaar zat zijn humeur weer in de lagere regionen.
      ‘Ga je mee zwemmen?’
      Onyx staarde hem aan. ‘Wát?’
      ‘Zwemmen. In het zwembad.’ Hij trok een mondhoek op. ‘Je gaat toch niet zeggen dat je niet kan zwemmen?’
      ‘Mijn arm is verlamd.’
      Adam haalde zijn schouders op. ‘Op de meeste plekken kan je toch staan. En kom op – je kan best met één arm zwemmen.’
      ‘Ik heb niet eens een zwembroek.’
      Oh. Hij vond Onyx dan niet echt een type dat de hele dag aan het zwembad lag, maar nóóit? Hij schudde de verbazing van zich af. ‘Nou, dan gaan we die eerst kopen.’
      Onyx keek hem wantrouwend aan, alsof er iets vreselijk mis kon gaan met zwembroeken kopen.
      ‘Nee,’ zei hij uiteindelijk alleen en hij wendde zijn gezicht af.
      Adam slikte een zucht weg en er viel even een stilte. ‘Mag ik je wat vragen?’
      Onyx reageerde niet. Adam aarzelde. Moest hij weggaan of een beetje pushen? Hij wilde de jongen helpen maar misschien moest hij eerst tot het besef komen dat hij geholpen wílde worden.
      Adam besloot de vraag toch maar te stellen. ‘Als je diep in je hart kijkt, wat wil je dan het liefst?’
      Onyx zweeg. Of hij aan het nadenken was of hem botweg negeerde, wist hij niet. Adam drong niet verder aan en wachtte geduldig af. Na tien minuten stilte gaf hij het echter toch op.
      ‘Wil je Jester terug?’
      Onyx staarde intens naar het plafond. ‘Nee,’ zei hij uiteindelijk. ‘Hij verdient wel wat beter dan ik.’
      ‘Misschien wel,’ gaf Adam toe. ‘Maar wat als hij nu van jou houdt zoals hij van niemand anders kan houden?’
      ‘Dat kan ik me niet voorstellen,’ bromde hij.
      ‘Nee, dat zal wel niet…’ Adam zocht naar woorden. ‘Maar dat wil niet zeggen dat het ook niet zo is. Jullie waren samen een heel sterk front. Jullie vulden elkaar aan, maakten elkaar sterker.’
      ‘En we maakten elkaar kapot.’
      Adam beet op zijn wang. Alles wat hij zei ramde Onyx direct de grond in.
      ‘Bij elkaar vandaan blijven betekent niet dat dat gaat helen, Onyx.’
      Onyx keek hem vluchtig aan. Dat leek een gevoelige snaar te raken.
      ‘Wat ik wil zeggen… is dat als je van hem houdt – en ik geloof dat je dat doet – dat je voor hem moet gaan. Dat je voor hem moet vechten. Dat verdient Jester toch? Vind je dat niet juist een mooie motivatie om aan jezelf te werken, zodat je wél de jongen wordt die hij verdient? Is laten zien dat je écht wil veranderen, dat je hem nooit meer zulke pijn wil doen, niet juist dé ultieme verzoening? Begraaf de Onyx die hem zo veel pijn heeft gedaan en word een nieuwe versie van jezelf. Een betere. Eentje die zelfbeheersing heeft, die niet alles alleen wil doen, die interesse toont in zijn afdelingsgenoten, die sociaal is. En natuurlijk hou je je scherpe randjes – want dat is hoe jij bent. Je zult waarschijnlijk nooit een allemansvriend worden, maar dat hoeft ook niet. Maar je zult merken dat mensen jou een kans zullen geven als jij hún ook een kans geeft. Je wilt geen buitenbeentje zijn – niet écht – maar dat betekent niet dat je je aan iedereen hoeft aan te passen. Maar wel een beetje. Relaties kosten tijd en moeite en het gaat met vallen en opstaan. Maar uiteindelijk zul je je zo veel vrijer voelen, zul je minder met de anderen botsen en kun je de vriend zijn die Jester nodig heeft.’ Hij glimlachte bemoedigend. ‘En misschien wel meer.’
      Onyx wreef over zijn gezicht en zuchtte. ‘Ik kan dat echt niet. Doen wat jij voorstelt.’
      ‘Natuurlijk wel. Het gaat met kleine stapjes.’ Hij grijnsde. ‘En stap één is een zwembroek kopen en met mij meegaan naar het zwembad. Geloof me – het wordt steeds makkelijker om uit je comfortzone te stappen. En elke stap is er één toch? Misschien dat je nooit de Onyx wordt die je diep vanbinnen wilt zijn, maar als je niets doet en de rest van de tijd nors op je bed gaat liggen, word je dat ook niet.’
      Met een zucht kwam Onyx overeind. Hij gaf hem een schouderduwtje toen hij naast hem kwam zitten. ‘Ik weet nog niet of ik de nieuwe Adam wel zo leuk vindt.’ Hij gaf hem een scheve grijns.
      ‘Dat is jouw probleem,’ grinnikte hij. ‘Zolang ik mezelf maar leuk vind.’ Zijn blik werd wat serieuzer. ‘Want daar zit het hem, Onyx. Je verandert niet alleen voor Jester. Je verandert vooral voor jezelf. Zodat je weer vertrouwen in jezelf krijgt, zodat je jezelf vriendschapswaardig vind.’ Hij pakte zijn hand en gaf hem een kneepje. ‘Zodat je weer wil blijven leven en geniet van dat leven, ook binnen de muren van Experium.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Heb je enig idee hoe gestrest ik was?!’
      Fox kromp iets in elkaar door Fires woeste stem. Het was niet heel makkelijk om hem zo kwaad te krijgen. Toch rechtte hij zijn schouders. Het was niet eerlijk dat hij zo de wind van voren kreeg.
      ‘Ik weet niet wat er gebeurde oké? Ik werd net opgerold onder een paar struiken wakker. Denk je nou echt dat ik daar voor mijn lol ging liggen als ik weet dat jij zorgen maakt omdat je vriendinnetje het bos kort en klein staat?’
      ‘Ze is mijn vriendinnetje niet.’
      ‘Doe niet zo kinderachtig,’ viel Fox uit. ‘Je weet wat ik bedoel. Ik was gewoon bekaf, mijn instincten namen het over en ik ben gaan slapen. Daar kan ik ook niks aan doen.’
      ‘Ik had ook gezegd dat je het bos ook niet moest ingaan.’
      ‘Omdat je bang was dat Zebediah op hondenjacht ging om twee uur ’s nachts!’ Hij vloekte. Hij had helemaal geen zin in Fires gezeik. Hij kon het nooit goed doen. Ging hij hem voortaan 24/7 in de gaten houden omdat hij bang was dat Fox weer als een dolle beer de campus binnen kwam rennen? Alsof hij dat niet uit alle macht zou proberen te voorkomen! En Zebediah kon dat net zo goed bij Fire zélf doen. Als hij op iemand woest was, was het wel op Fire! En hij bleef ook rustig uren in zijn eentje in het donker zitten.
      Fire zuchtte. ‘Hij had makkelijk kunnen weten dat je er was, Fox. Zo ongegrond was mijn angst niet.’
      Fox was al onderweg naar de deur geweest, maar nu draaide hij zich om. ‘Die angst is jouw probleem. Ik ga me niet elke dag in mijn kamer opsluiten omdat ik anders mijn ex zou kunnen tegenkomen. Klaar. Hij heeft mijn leven hier de afgelopen twee jaar al genoeg bepaald. Als ik ooit weer eens op het punt sta om jullie aan te vallen, dan tover je maar gewoon een brandende kooi om me heen. Je bent inventief genoeg.’
      Na die woorden ramde hij de deur achter zich dicht. Misschien overdreef hij. Misschien reageerde hij júíst heftig door de wetenschap dat Zebediah net zo goed écht vanuit de schaduwen naar hem kon loeren, maar als Fire hem voortaan ging betuttelen en hem ging vertellen wat hij wel of niet mocht doen dan werd hij gillend gek. Hun vrijheid hier was al zo beperkt, hij ging echt niet nog meer opgeven.
      Fox nam een snelle douche en daarna ging hij op weg naar de Panthers, zodat hij Jester kon uitleggen waarom hij gisteren niets van zich had laten horen. Zo kon hij ook gelijk vragen hoe het met hem ging. Het slaapkamerraam stond open, maar toen Fox binnen was, zag hij dat er niemand was. Hij veranderde naar zijn eigen gedaante, deed de deur naar de gang open en zag toen dat er een extra deur was. Daarachter moesten slaapkamers zijn die al jaren leeg stonden. Hij liep er naartoe.
      ‘Jes?’ vroeg hij om zichzelf aan te kondigen, voor het geval dat Adam en Merrin het erotisch vonden om elkaar met spinnenweb in te wikkelen. Je weet het maar nooit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Na acht jaar een zwembroek kopen. Hij ging het nog doen ook. Hij stond voor het rek met zwemkleding en trok er automatisch een zwart exemplaar uit.
      ‘Wat ben je toch voorspelbaar,’ grijnsde Adam. ‘Misschien hoort er ook een iets andere garderobe bij de nieuwe Onyx.’
      Onyx wierp de jongen een vernietigende blik toe. Hij was geneigd om te snauwen dat hij z’n bek moest houden, maar ondanks Adams grijns leek hij het echt te menen.
      Hij aarzelde. Zou dat inderdaad helpen? Adams woorden hadden hem aan het denken gezet. Hij wílde veranderen. Niet langer een freak zijn. Tegelijkertijd vond hij dat ook doodeng en was hij bang dat anderen hem uitlachten om de zwakke poging.
      Hij was nou eenmaal wie hij was. Moest hij dat niet accepteren?
      Hij dacht aan Jester. Aan hoe hij hem met zijn gezicht tegen de spiegel had willen slaan. Hoe hij hem knock out had geslagen. Hoe hij gezegd had dat hij hem haatte, érger haatte dan Maaya, en hoe hij hem wilde openrijten.
      Dat was allemaal in één week gebeurd.
      Als hij al over het kiezen van een zwembroek viel, hoe ging hij zúlke dingen dan ooit veranderen?
      Hij hing de zwarte zwembroek terug. Adam had gelijk. Hij moest de oude Onyx begraven. Andere keuzes maken. Een ander persoon worden. Hij schoof een aantal zwembroeken door en pakte er een met een soort geruit patroon, met lichtgroene vlakken en donkerblauwe strepen. Onzeker wierp hij een blik op Adam.
      ‘Prima zwembroek toch?’
      Hij bromde wat.
      ‘Anders neem je deze.’ Adam hield hem een knalroze zwemshort voor en gniffelde zacht. ‘Daar trek je in elk geval de aandacht mee.’
      Onyx gaf hem een duwtje met zijn schouder, maar hij moest er toch om grinniken. Hij rekende de zwembroek die hij zelf had uitgezocht af, kocht ook maar meteen een zonnebril – dat was sowieso best handig met Zebediah enzo – en trok de zwembroek in het pashokje aan.
      Het was lekker weer. Ze namen plaats op een ligbank. Het was gelukkig niet zo druk, al voelde hij zich evengoed bekeken. In het zwembad stond een stelletje met elkaar te zoenen en hij voelde een steek in zijn borst. Man – wat miste hij Jester. Wat wilde hij graag alles terugdraaien. Hoe fijn was het geweest als zij hier samen op een strandstoel hadden gelegen, als ze een normaal stel waren geweest. Hij was blij dat hij een zonnebril droeg, want zijn ogen jeukten en werden waterig.
      Beelden uit zijn afscheidsdromen flitsten voorbij, toen ze samen naar het strand waren gegaan, cocktails uit kokosnoten dronken en een bizar zandkasteel bouwden, waar ze bovenop vielen tijdens een heftige zoen. Dingen die hij diep vanbinnen wilde, maar die tegelijkertijd zo vreemd en onbekend voor hem waren dat hij het niet eens tegen iemand durfde te zeggen. Hij wreef met zijn vuist langs zijn borst, maar de zeurende pijn ging er niet mee weg. Zou het slijten? Of zou hij dit altijd blijven voelen als hij een ander stel zag? Was er helemaal geen kans meer dat die dromen ooit nog eens werkelijkheid worden? Als hij de komende weken nou echt keihard zijn best deed om een beter mens te worden, zou hij het dan weer voorzichtig met Jester kunnen proberen? Het vlammetje hoop was aarzelend, maar het vulde hem wel weer met een warmte.
      Jester had gezegd dat hij van hem hield. Nog steeds.
      Onyx moest gewoon aan alles laten merken dat hij ook van hem hield, dat hij hem terug wilde, dat hij er alles voor over had om nog een kans van hem te krijgen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Nope, guess again," zei hij, terwijl hij tevoorschijn sprong. Hij had de stofdoek nog in zijn handen, terwijl hij voor de neus van Fox was gesprongen. Jester en hij waren een uurtje geleden begonnen aan het schoonmaken van de kamers. Merrin en Jester hadden als eerste overal de ramen open gezet, zodat in ieder geval de muffe lucht uit de gang en de kamers kon trekken. Dat was niet makkelijk geweest, aangezien de ramen van de kamer behoorlijk klemden en ze het dus met zijn tweeën voor elkaar moesten krijgen. Ze hadden met zijn tweeën de matrassen van de kamer gehaald en even naar buiten gesleept, waar Adam het stof eruit had geslagen.
      Nu na twee uur luchten stonk in ieder geval al minder erg dan eerder. En overal was de geur van allesreiniger te ruiken. Ze waren al best opgeschoten. In eerste instantie hadden ze alle spinnen weggejaagd en hun webben kapot gemaakt. Ze hadden de kamers gestofzuigd (Merrin had maar meteen alles gedaan, ervan overtuigd dat als ze dat niet deden het morgen overal weer stoffig was) en Jester was nu bezig met de finishing touch in de kamer die ze voor ogen hadden, door alles af te nemen met een natte doek. Merrin was de laatste dingen aan de gang aan het doen, en het zag er al duizend keer beter uit dan het die morgen had gedaan. Met zijn drieën waren ze er toch al in aardig rap tempo doorheen gegaan. Alleen de ramen hoefden misschien nog te gebeuren.
      "Beetje wakker kunnen worden vanochtend?" vroeg hij met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox trok een pluk stof uit Merrins haar vandaan. ‘Niet echt, ik werd wakker in het bos terwijl het de bedoeling was dat ik Fersephone ging zoeken.’ Hij keek langs Merrin heen naar de donkere gang. ‘Gaat Onyx daar slapen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ja, met Adam. We willen hem niet alleen laten slapen na wat er gebeurd is." Hij glimlachte even naar Fox. Hij moest ook een verschrikkelijke nacht achter de rug hebben gehad dan. Al had Merrin na terugkomst nog best geslapen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox trok een mondhoek op. 'Dat is lief van hem.' Fox had vrijdagavond wel gemerkt dat hij begripvol naar Onyx was, maar het leek hem evengoed een groot offer; met je vriendje op een kamer of met Onyx.

---

Every villain is a hero in his own mind.