[RPG • 0] Experium || 24 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 20:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik weet het niet zo goed," gaf hij schoorvoetend toe. Het verboden bos, verboden zei al genoeg. Hij mocht daar niet komen. En Merrin had toch enige moeite met het overtreden van de regels van de school. Als het verboden was, was daar waarschijnlijk een reden voor. "We zien wel, oke?"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘We gaan gewoon alleen naar het meer,’ zei Adam met een knipoog. ‘Geeft niks. Dan ga ik een ander keertje gewoon met iemand anders het bos in.’ Hij gaf zijn vriend een kus en pakte toen zijn hand. Hij probeerde de teleurstelling aan de kant te schuiven. Het was niet erg als ze soms verschilden, hij zou verder niet aandringen. Agami had het wel leuk gevonden, dus hij kon haar gewoon meevragen. En over een tijdje had Fox Adams afwijzing vast een plaatsje gegeven, dan konden zij ook weer met elkaar optrekken. Hij kende vast nog meer gave plekken. Misschien kon hij er dan foto’s van maken, zo kon hij het nog een beetje met zijn vriend delen. Hij gaf een kneepje in zijn hand terwijl ze de campus verlieten. ‘Leuk hè, voor Agami, zo’n meidenavond. Als Onyx en Jester het ooit nog eens bijleggen kunnen we misschien een mannenavond doen.’ Hij grinnikte. ‘Niet dat ik weet wat we dan zouden moeten doen…’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Bier drinken waarschijnlijk." zei Merrin bedenkelijk. "Darten? Poolen?" Hij haalde zijn schouders op. "Dat is ten minste wat je ziet in films." Hij kon het niet helpen of hij had het idee dat hij Adam teleurstelde met zijn antwoord. Maar Merrin wilde echt niet de regels overtreden. Stel je voor dat ze betrapt werden, dan zat hij flink in de problemen. Hij wilde niet... Merrin schudde zijn hoofd om die gedachten niet af te maken. Hij wilde gewoon niet het bos in, klaar. Het was zoals het hoorde. "En ja, leuk voor haar! Ik hoop dat ze zo ook een beetje aansluiting vind met de andere meiden."

---

It's never gonna happen, Guys.

Darten of poolen… Voor zo ver hij wist kon dat hier nergens. Eigenlijk was het wel jammer dat er niet een soort gezamenlijke ruimte was, iets als een bar. In gedachten verzonken liep Adam verder. Al snel dwaalden zijn gedachten weer naar het bos af. Stiekem had hij al gefantaseerd dat hij Merrin zou meenemen, als een soort date. Naar dat mooie meer waar ze misschien wel samen konden zwemmen zonder dat iemand anders in de buurt kwam. Hij wilde iets liefs terugdoen nadat Merrin samen met zijn zus zo’n leuke date voor hem bedacht had en juist omdat Merrin nog niets dan het schoolterrein had gezien, had hij gedacht dat hij zijn vriend daar blij mee maakte. Het was maar goed dat hij het nu al gevraagd had, op het moment zelf was het al helemaal vervelend geweest. Wat hij nu moest verzinnen wist hij niet zo goed. Misschien moest hij wachten tot hij zijn gave onder de knie had, dan kon hij hem meenemen naar het verleden. Misschien vond hij dat wel leuk. Of vond hij dat ook eng? Hij beet op de binnenkant van zijn wang.
      Hij keek even opzij en zijn blik kruiste die van Merrin. Was hij al lang stil? Hij wilde niet dat zijn vriend dacht dat er wat aan de hand was. Er waren vast genoeg dingen waar ze over konden praten nu Merrin zijn geheugen terug had.
      ‘Zijn er mensen die je mist?’ vroeg hij zich af. ‘Nu je je geheugen weer terug hebt? Vrienden ofzo? Andere familieleden?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Mijn vader," zei hij zachtjes. Er waren niet veel mensen van voor Experium. Heel veel vrienden had hij niet gehad, en ze verdwenen toen zijn moeder steeds meer in zichzelf trok. Hij kon er weinig aan doen, Merrin mocht niet veel meer het huis uit. Richard was bang voor de vriendjes, voor wat ze konden zien of doorvertellen. Maar zijn vader miste hij echter het meeste. Het was jammer dat zelfs al zou hij nog ooit van Experium afkomen, dan zou hij hem nog niet terugzien. Naar mijn moeder wilde hij niet terug. Merrin zei ook niet veel meer over het onderwerp. Hij wilde liever niet over zijn verleden praten. Het was al verschrikkelijk genoeg dat hij het gisteravond nogmaals doorheen moest. Hij deed het liever gewoon zoals altijd, hij sprak er liever niet over. Misschien was het zelfs beter geweest als hij zijn geheugen niet terug had gekregen.
      "Heb jij nog iets bijzonder ontdekt?" vroeg hij maar om niet over zijn eigen verleden te hoeven praten.

[ bericht aangepast op 13 juli 2020 - 21:19 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam had net willen vragen of hij misschien iets over zijn vader wilde vertellen, maar Merrins vraag gaf hem het gevoel dat hij er liever niet over wilde praten. Hij dacht aan zijn eigen familie, aan zijn moeder, zusje en tweelingbroer. En aan zijn echte naam – Aaron. Hoe kon hij meer over hen te weten komen? En over zichzelf? Hij dacht aan de flashback van vanmiddag, aan de blonde jongen. ‘Het zijn steeds van die korte flarden,’ zei hij. ‘Maar als ik vaker ga boksen, krijg ik misschien meer herinneringen. Als ik een helderder beeld van die zolder krijg, kan ik er misschien wel heen met mijn gave.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Heb je eigenlijk nog wat van hem gehoord?
      Met die vraag beukte Smaug weer brullend tevoorschijn en Jester verstilde. Het lichte gevoel in zijn borst verdween en hij maakte weer een crash-landing terug in de realiteit buiten het gelukkige Disney-hoekje van zijn kamer. Of hij wat van Onyx gehoord had? Zijn kaak verstrakte. In ieder geval niet toen hij het fucking gebruiken kon. Fox keek hem nog altijd aan en Jester staarde enkel naar het zwarte scherm en zei niets.
      Jes, geen woord kan ooit herstellen wat ik gisteren kapot heb gemaakt.
      Nee, inderdaad. Dus fuck off. Als dit zijn versie van een 'sorry' moest voorstellen, kon hij die woorden steken waar de zon niet scheen. Misschien meende hij ze wel helemaal niet. Of had Maaya ze geschreven. Deel twee van het wraakplan op hem, omdat hij voor één keer niet dat eeuwige geduld van hem gehad had. Voor zijn wraak op Maaya ging hij er zelf bijna ook aan onderdoor, dus dat getuigde wel van wat vastberadenheid. Het kon prima.
      Ik denk niet dat er een beroerdere vriend bestaat dan ik.
      Gaan we janken? Wat moest hij hiermee? Onyx sussen dat alles heus wel meeviel en het zo erg niet was? Dat was het wél. Dit was geen fucking sorry, dit was een sms waarin Onyx voor zichzelf bevestiging zocht dat hij inderdaad het meest afschuwelijke mens op aarde was zodat hij kon zwelgen in zelfmedelijden. Of misschien was het wel een poging om Jester zo te manipuleren dat die het tegendeel zou willen gaan bewijzen en vergat dat het eerste eigenlijk gewoon wáár was. Daar trapte hij dus mooi niet meer in- de jongen kon stíkken in zijn schuldgevoel. Als dat er al was.
      Smaug siste en Jester had al een sneer op zijn lippen klaarliggen toen hij opzij keek en Fox' blik ving.
      Je weet het vanaf hier vast wel hè?
      Fox' bruine ogen keken warm terug.
      Ik krijg een beetje de kriebels van je vibes, sorry. Slechte herinneringen enzo.
      Schaamte worstelde zich een weg omhoog en de woorden die Jester had willen zeggen slikte hij weer in, terwijl hij zijn blik weer afwendde. Het was niet alsof die gingen helpen ofzo, dat had hij de afgelopen dag wel geleerd. Hij had Fox vanochtend aan freaking Zebediah doen denken, heel veel dieper kon je toch niet zinken als mens. Waar was hij mee bezig? Het was ook niet alsof hij er zelf gelukkiger van werd om kut te doen. Uithalen luchtte niet eens op en hij voelde zich er uiteindelijk alleen maar nog rotter door. Het feit dat Onyx geprobeerd had om zijn hart door de versnipperaar te halen hoefde nog niet te betekenen dat Jester hem toestond dat het lukte, verdorie.
      Bovendien kon je een gebroken hart ook prima weer in elkaar zetten, met een beetje moeite en puzzeltalent. Disneyliedjes en opruimen met Fox leek eigenlijk best geholpen te hebben. Dat wilde hij niet weer teniet doen door nu zijn boosheid het te laten winnen. Die pijn hield uiteindelijk vast ook weer op, maar pas als hij er doorheen gegaan was en eerder niet. Nu hij warm en veilig binnen zat was dat wel een betere plek dan in een donker hutje in het bos.
      Jester liet zijn hoofd tegen het koude beton van de muur naast hem aanzakken en en staarde weer naar voren.
      Had hij eigenlijk iets van Onyx gehoord?
      "Ja," kwam zijn antwoord, weinig meer dan een fluistering.

[ bericht aangepast op 14 juli 2020 - 14:35 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Een storm aan emoties trok over Jesters gezich, maar het was zijn gefluisterde “ja” die Fox’ hart deed samenkrimpen. Hij voelde de drang om hem te omhelzen, maar met Onyx in zijn achterhoofd wilde hij misschien wel door niemand aangeraakt worden.
      ‘Je weet hoe graag ik van praten hou.’ Hij glimlachte flauwtjes naar Jester. ‘Maar ik kan ook luisteren. Ik weet niet of je er al met iemand over gepraat hebt.’ Hij aarzelde even, vervolgde toen: ‘Ik ben geneigd om dingen op te kroppen. Zelfs al praat ik zo makkelijk. Maar soms valt het niet mee om iemand te vinden die echt wil luisteren.’ Hij sloeg zijn ogen neer, dacht aan hoe erg hij zichzelf had afgesloten na Kris’ verdwijning en na wat Zebediah had gedaan. ‘Dus als je gewoon alles eruit wil gooien, doe het gerust. En als je gewoon een knuffel wil dan mag dat ook.’ Hij schonk de jongen een bemoedigende glimlach.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het verpestte wel een beetje het hele idee van een meidenavond als twee jongens kwamen crashen en Nenya schrok zich een compleet ongeluk toen Yrla plotseling tussen haar en Fersephone in verscheen. Daar was in de eerste instantie al niet zo heel veel ruimte, dus zij Yrla en Fersephone leken nu haast aan de heupen aan elkaar gegroeid. Aan Yrla's gezicht te zien was dat precies het plan, maar gelukkig keek hij nu naar Fersephone en niet naar haar, wat haar de kans gaf om hem ongenadig in zijn zij de porren.
      "Hé, aardig blijven als je onze avond komt crashen," zei ze luid. Emil stond nog steeds in de deuropening het tafereel te aanschouwen en haar wangen werden een beetje warm. Verdorie, ze dacht dat ze daar vanaf was. Gauw keek ze een andere kant uit en ving Vienna's blik. "Wat mij betreft mogen ze blijven," zei ze schouderophalend. "Maar als je meedoet, dan doe je ook echt mee en sta je niet vanaf de drempel te grijnzen," voegde ze daar waarschuwend aan toe. "Make-up en gezichtsmaskertjes inbegrepen."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Ik ben vanavond wel de paparazzi,' grijnsde Emil en hij trok zijn iNet uit zijn broekzak om een paar foto's te maken. Yrla mocht zich wel graag aan die vrouwenhanden onderwerpen, maar hij had niet zo'n behoefte aan make-up op zijn gezicht. Het was al onwennig genoeg om met vijf Panthers in een kamer te zijn.

[ bericht aangepast op 14 juli 2020 - 15:25 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Alles opkroppen klonk eigenlijk nog steeds wel als een lekker plan. Dan hoefde tenminste niemand te zoen hoe gebroken hij zich voelde. Want dat hoorde hij niet te zijn, als leider van zijn afdeling. Je behoorde stevig in je schoenen te kunnen staan en zéker hij. Samen met Kijo de jongste zelfs, maar waar zij in een angstwekkend monster kon veranderen waar je u tegen zei, had hij alleen een matte versie van een gave van wat van wat een andere leerling ook gekund had. Hij wilde helemaal niet kwetsbaar zijn. Hij moest bewijzen dat hij goed voor zijn afdeling kon zorgen, wat er ook aan de hand was. Dat kon niet als je... uit elkaar aan het vallen was.
      "Ik heb er met niemand over gepraat."
      Damn en dat was gewoon fucking triest. Jester beet op zijn lip en bleef verder weer stil, liet zijn eigen woorden tot zich doordringen. Hij had echt met niemand- met níemand. Het had weinig gescheeld of hij was doodgevroren en niet een persoon op de aardbol wist ervanaf. Yrla had er niks over gezegd. Fayr had haar eigen trauma waar ze mee mocht dealen.
      Adam was te boos op hem, Merrin koos waarschijnlijk de kant van Adam en kon het sowieso weinig schelen. Fersephone hoefde hij al helemaal niets van te verwachten, Vienna was... wist hij het, te druk bezig met Fayr en Dezi wist niet eens dat er überhaupt iets gebeurd was. De laatste persoon waar hij nog aan kon denken was Fire, die er welgeteld één keer een halve opmerking over gemaakt had dat Onyx de geheime kamers wel vinden kon, en daar hield het op. Bloody hell, Mááya had nog meer interesse getoond dan zijn eigen afdeling en dat was enkel en alleen in het kader van leedvermaak.
      Het was echt deprimerend.
      Misschien hield hij dat beeld van onverwoestbare leider iets... té stevig in stand.
      Misschien moest hij er maar gewoon wel over praten. Hoe naar dat ook was. Als dit bij iemand anders gebeurd was had hij zelf first thing in the morning op hen gewacht om te proberen erover te praten. Het te kunnen verwerken. Wel, Jester. Hier zit Jester en die heeft iets kuts meegemaakt. Los het op.
      Fox zat ondertussen als het geduld zelve nog steeds naast hem een antwoord af te wachten.
      "Klinkt als een bekend scenario," mompelde Jester langzaam. Hij slaakte een zucht en diepte daarna zijn iNet op uit zijn kontzak. Hij ontgrendelde het ding en haalde het gesprek met Onyx weer tevoorschijn, voor hij het apparaatje aan Fox overhandigde. Zelf hoefde hij niet eens meer te kijken om te weten wat er stond. "Hij heeft een bericht gestuurd. Dat is het."

[ bericht aangepast op 14 juli 2020 - 15:57 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox scrolde iets omhoog en las het berichtje van Onyx.

Jes, geen woord kan ooit herstellen wat ik gisteren kapot heb gemaakt. Zelfs als je zo gek zou zijn om me nog een kans te geven, wil ik je die onzekerheid niet aandoen. Ik denk niet dat er een beroerdere vriend bestaat dan ik, dus wat dat betreft kan je er alleen maar op vooruitgaan. Onze kamer is voor jou. Je verdient zo veel meer dan ik je ooit had kunnen geven. Onyx

Hij dacht weer aan het gesprek dat hij gisterenavond had gevoerd met Onyx. Aan de tranen die in zijn ogen hadden gestaan. Ergens tijdens dat gesprek was er een omslag geweest, had Onyx ingezien dat Jesters liefde voor hem wél oprecht was geweest en dat hij inderdaad iets kapot had gemaakt wat alleen met heel veel moeite te herstellen was. Fox wist niet zo goed wat hij van het berichtje vond. Het was zo… feitelijk. Een reeks aan conclusies die hij getrokken had, waarin hij inzag dat hij het verkeerd had gedaan en waarmee hij aan Jester wilde weten dat hij inmiddels inzag dat híj degene was die de dingen had kapotgemaakt en niet Jester. Hij las de laatste zin nog eens opnieuw, om de een of andere reden raakte dat hem het hardst. Het was zondermeer waar, en hij vroeg zich af of Onyx dat gevoel al de hele tijd had gehad. Waarschijnlijk wel.
      In plaats van te zeggen wat hij ervan vond, keek hij Jester aan. ‘Wat vind je van het bericht?’ Had het iets goed gemaakt? Had het dingen alleen maar erger gemaakt?

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester haalde stram zijn schouders op. "Ik weet niet eens of het wel echt van hem is."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox fronste lichtjes. 'Waarom twijfel je daar aan?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Voor hetzelfde geld heeft Maaya het geschreven. Deel twee van het fack-Jester plan. Ze heeft hem opgezocht, in z'n toren. Het was haar idee om- te doen alsof alles goed was. Uitgevoerd tot perfectie, dat moet ik hen nageven. Eerst nog met Heidi lopen kutten zelfs, zodat ik het helemaal geloven zou als hij omsloeg." Jester schudde even zijn hoofd en sloot zijn ogen. "Goden, wat ben ik erin getrapt. Ik geloofde alles."

[ bericht aangepast op 14 juli 2020 - 16:50 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.