Februari 2013
Onyx
Onyx zat op het heuveltje vlak achter zijn campus, met zijn gitaar op schoot. Het was aan het schemeren, wat betekende dat de kou inzette en het hier veel rustiger was dan overdag. Zo had hij het graag. Achter zich hoorde hij voetstappen. Hij stopte het snarenspel niet, maar tokkelde verder. Af en toe schoten er beelden door zijn hoofd, hij hield er echter geen enkele vast.
Pas toen degene naast hem ging zitten, merkte hij dat het Maaya helemaal niet was. Het was Kris. Hij liet zijn hand zakken. Er wentelde iets in zijn maag. Er waren weinig mensen met wie hij omging, naast Maaya. De meesten vond hij gewoonweg niet interessant genoeg om aandacht aan te besteden. Kris wel. Die liep zo min mogelijk binnen de lijntjes en Onyx kon dat wel waarderen. Toch waren ze niet vaak alleen en hoewel hij de jongen echt wel mocht, leek het contact niet zo vanzelfsprekend te gaan als bij Maaya en moest hij soms meer naar woorden zoeken.
‘Na alle heavy shit die je luistert, had ik niet verwacht dat er zo’n zoet melodietje uit je gitaar zou komen.’ Kris grijnsde naar hem, zijn ogen pulseerden en hadden vandaag een soort mix tussen roze en paars.
‘Bij alle heavy shit die jij luistert, had ik geen roze ogen verwacht.’
Hij grinnikte. ‘Ik ben graag onvoorspelbaar.’
‘Ik ook.’
Er viel even een stilte. Hij begon weer langs de snaren te strijken, zonder er echt bij na te denken. Hij merkte dat Kris vanaf de zijkant zijn gezicht bestudeerde en zijn vingers voelden er gespannen door. Ergens wenste hij dat de jongen weg zou gaan, aan de andere kant ook juist weer niet. Het zou helemaal niet verkeerd zijn om nog een vriend te hebben toch? Een jongensvriend – misschien was dat wel anders.
‘Hoe zit dat eigenlijk tussen Maaya en jou?’ vroeg Kris. ‘Gaan jullie met elkaar naar bed?’
Door die onverwachte vraag trok hij net een beetje vreemd aan een snaar, waardoor die sprong. Het idee van seks hebben met Maaya maakte hem misselijk.
‘Ik moet er niet aan denken man. Ze is meer als een zus.’
‘Mooi.’
‘Mooi? Wou jij wat bij haar gaan proberen dan? Ze mag je niet.’
Kris grinnikte. ‘Als jij het zegt, mister Oblivious.’
Onyx keek hem even onderzoekend aan, maar haalde toen zijn schouders erover op. Bij sommige mensen moest je alles met een korreltje zout nemen. Kris leek hem zo’n type.
Opeens werd Kris’ gezicht serieuzer. ‘Waar ging Maaya na schooltijd heen?’
Wat kon dat hem schelen? Wilde hij serieus wat bij Maaya proberen? Het idee van Kris en Maaya stond hem net zo min aan als dat van zichzelf en Maaya. Hij wilde niet dat er iemand tussen hen kwam. ‘Ze had bijles voor wiskunde.’
Kris draaide zich iets meer naar hem toe. Zijn knie raakte die van Onyx. In eerste instantie wilde hij die wegtrekken – hij hield niet van aanrakingen – maar er was iets in die bizarre ogen van Kris waardoor hij het contact vergat. ‘Ik zag haar huilend de school uitgaan. Ze wilde me niet vertellen wat er was en ik mocht het vooral jou niet vertellen. Maar ja. Leek me niet echt best.’
Waarom zou Maaya huilend weggaan bij wiskunde? Dat sloeg helemaal nergens op. Barnes was heus zo beroerd niet, vergeleken met veel andere leraren. En hij kon echt geen reden bedenken waarom Maaya overstuur zou zijn door
een leraar.
‘Het was vast niks,’ mompelde Onyx. Als er echt wat aan de hand was, kwam ze vast wel naar hem toe.
Kris snoof. ‘Vind jij Maaya iemand die om niks huilt?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Het is een meisje. Die hebben dat soms toch? Dat ze janken om niks? Als ze ongesteld zijn?’
Wist hij veel.
Kris schoot in de lach. ‘Dokter Onyx.’
Onyx betrapte zich erop dat hij een beetje dom zat te grijnzen. ‘Lach er maar om. Misschien red ik ooit wel je leven.’
‘Goed zo. Daar zijn we immers superhelden voor. Kun je mijn kidnappers zich letterlijk dood laten schrikken door een nachtmerrie ofzo.’ De jongen schoof zijn muts wat naar achteren. Onyx liet zijn blik even over Kris’ gezicht glijden en zijn ogen rustten op zijn lip. Zo’n piercing vond hij ook wel vet. ‘Nee maar serieus. Ik denk dat d’r echt wat mis is.’
Onyx trok zijn blik weer van Kris’ lippen weg. Maaya, right. Dat was belangrijker dan of hij wel of geen piercing wilde. ‘Ik ga d’r wel opzoeken.’ Hij stond op. ‘Thanks.’
‘Je vrienden moet je close houden. Zeker op deze kutschool.’
Dat kon Onyx alleen maar beamen. Daarom had hij er maar één. Al zou hij het niet zo erg vinden om er twee van te maken. Hij pakte zijn gitaar op, knikte nog even naar Kris en ging toen Maaya zoeken.
[ bericht aangepast op 2 aug 2020 - 20:07 ]
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
