[RPG • 0] Experium — The Prequel - Speeltopics

LIONS ⚜️ Fire • Vuur Fox • Dieren veranderen Astreal •Astral projection Tony • Onzichtbaar in het donker Emil • Duplicatie ~ Onna • Ondoordringbare huid Vera • Vliegen Serena• Stembeheersing Heidi • Groene vingers 8226 • Praten met dieren

Buffalo's ⚜️ Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec Dalit • Immuniteit voor gaven Goliath • Ant-man Rai • Electriciteit 8034 • Gevarensonar ~ Sarah• Onbekend [Onbekend] • [Onbekend] [Onbekend] • [Onbekend] [Onbekend] • [Onbekend] [Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ Romeo • Emoties manipuleren Damon • Dementor Peter • Spiderman Azrael • Krachten afnemen en aanvullen. Darian • Objecten materialiseren ~ Maaya • Hallucinates. Melissa • [Onbekend] Alice • Spiegelloper Medusa • Verstenen onder haar blik Naamloze • Gedachtenlezen

Elephants ⚜️ [Onbekend] • [Onbekend] Vision • Met zintuigen spelen Nish • Aanwezigheid verbergen [Onbekend] • [Onbekend] [Onbekend] • [Onbekend] ~ Kijo • Veranderen in een Oni. Stella • Licht ombuigen. Vera • Leugendetector. Helene • Genezing. [Onbekend] • [Onbekend]

---

Oud-studenten Conway • Lion • [Onbekend] Raz • Lion • [Onbekend] Ylva • Lion • [Onbekend] Tuuli • Lion • Wind Kris • Buffalo • Edelstenen manipulatie Safira • Buffalo • Drakengedaante Zebediah • Rhino • Manipulatie Thor • Rhino • Sterk Moacir • Rhino • [Onbekend] Adrasteia • Rhino • Via bloed gave overnemen Ryan • Panther • [Onbekend]

Eerdere topics Speeltopic 1: Klik ^^ Speeltopic 2: Klik ^^ Speeltopic 3: Klik ^^ Speeltopic 4: Klik ^^ Speeltopic 5: Klik ^^ Speeltopic 6: Klik ^^ Speeltopic 7: Klik ^^ Speeltopic 8: Klik ^^ Speeltopic 9: Klik ^^ Speeltopic 10: Klik ^^ Speeltopic 11:Klik ^^ Speeltopic 12:Klik ^^ Speeltopic 13: Klik ^^ Speeltopic 14: Klik ^^ Speeltopic 15: Klik ^^ Speeltopic 16: Klik ^^ Speeltopic 17: Klik ^^ Speeltopic 18: Klik ^^ Speeltopic 19: Klik ^^ Speeltopic 20: Klik ^^ Speeltopic 21: Klik ^^ Speeltopic 22: Klik ^^ Speeltopic 23: Klik ^^ ~ Rollentopic Experium High || Rollentopic ^^ ~ Tijdlijn ✧ (2009) - Aankomst 1 (Zebediah) ✧ (November 2011) - Aankomst 861 (Fire) ✧ (Februari 2012) - Aankomst Romeo ✧ (2012) - Aankomst 1694 (Onyx) ✧ (2012) - Aankomst 1695 (Maaya) ✧ (Juni 2013) - Aankomst 2194 (Fox) ✧ (Mei 2015) - Aankomst 4184 (Jester) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4585 (Dezi) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4965 (Vienna) ✧ (September 2015) - Aankomst 5666 en 5667 (Fersephone en Fayr) ✧ (September 2016) - Aankomst 6445 (Yrla) ✧ (Augustus 2019) - Aankomst 7223 (Merrin) ✧ (Juli 2020) - Aankomst 8102 (Nenya) ✧ (Augustus 2020) - Aankomst 8175 (Adam)

[ bericht aangepast op 12 juli 2020 - 14:50 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Clive onderdrukte een zucht. De jongen bedoelde het goed en dat maakte het alleen maar erger. Vier jaar jonger was hij en toch wilde hij een poging doen om zijn leven ietsje beter te maken.
      ‘Het aantal onderzoeken zal voor mij niet minder worden.’ Hij aarzelde, moest toegeven dat hij toch wel nieuwsgierig was of het hetzelfde werkte. ‘Goed, we kunnen samen oefenen,’ zei hij toen. ‘De komende jaren. Maar voordat je vijftien wordt, gaan we hier samen weg, oké? En niemand mag het verder weten. Van je gave.’
      Hoe ze dat met zijn ouders oplosten, bedacht hij tegen die tijd wel. Als ze het een beetje goed met hun kind voorhadden, zouden ze ook niet willen dat hij in een laboratoriumrat veranderde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Echt?" vroeg Noah met grote ogen. Samen oefenen met Clive met magie! Dat klonk als het allerbeste dat iemand ooit zou kunnen bedenken. "Oké!" riep hij enthousiast en trok Clive in een halve knuffel. "Ik zal het aan niemand vertellen," beloofde hij plechtig. "Net als onze boomhut. Ons geheim!" Hij keek Clive nog heel even ernstig aan (dat deed je als je mensen wilde laten merken dat je heel serieus en volwassen was) en moest er toen mee stoppen omdat zijn grijns niet langer tegen te houden was.
      Het was wel jammer dat hij het niet aan zijn ouders kon vertellen. Noah wist niet wat ze echt deden op Experium, of wat de reden was van de magische school waar zijn vader werkte. Hij stelde het zich altijd een beetje voor als Hogwarts, maar de waarschuwing van Clive klonk veel enger dan het gezellige kasteel waar Noah altijd aan dacht. Volgens zijn ouders werkten ze eraan om de wereld een betere plek te maken en als ze dat deden met magie, dan leken ze daar wel in te slagen. Zouden ze niet blij zijn als hij het ook kon?
      Noah schudde de gedachte uit zijn hoofd. Clive wist wel hoe het op Experium was en hij niet. Veel meer dan vage antwoorden had hij toch nooit gekregen en Clive zou heus niet tegen hem liegen. Ze waren immers vrienden. En nu zouden ze samen gaan oefenen, dus kon hij toch nog beter worden! Dan hoefde Clive alsnog niet meer naar de onderzoeken, want dan zouden ze ervoor zorgen dat hij kon ontsnappen. Misschien kon hij wel bij hen thuis onderduiken.
      "Als wij dan toch samen gaan oefenen met m- gaves, dan kan ik vast ook wel naar een saaie middelbare school," zei hij en hij stootte Clive zacht tegen zijn schouder.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx staarde naar de kleding die zijn kamergenoot had neergelegd. Een beetje zorgzaamheid dat hij nooit verwacht had. Met de opmerking dat hij stonk in zijn achterhoofd, wilde hij naar de douches gaan. Na twee stappen begon de kamer echter om hem heen te draaien en uiteindelijk hield hij het bij de wastafel en plensde hij daar water in zijn gezicht. Zwijgend staarde hij in de spiegel. Jester had gelijk – hij zag er echt uit als een wandelend lijk. Zou Maaya er ook zo uitzien? Ook haar had hij al een tijd niet gezien. Hij zette zich af van de wasbak en liet zich op zijn bed vallen. Eerst een beetje energie verzamelen voordat hij de tocht naar de douche ging wagen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met nog een wit velletje papier dat hij van 7223's bureau had gejat en en rode stift in zijn handen, wandelde Jester zijn eigen kamer weer binnen. Onyx had ondertussen bewogen. Niet heel bewonderenswaardig (hij had niet gewisseld van kleren), want nu lag hij face down en met zijn ogen dicht op zijn bed. Die was echt uitgeput. Jester schudde zijn hoofd en liet het maar. Onyx moest z'n bed maar verschonen als hij weer wakker werd uit zijn coma. Hij viste het stapeltje kleding weer onder Onyx' knieën vandaan en deponeerde het op diens nachtkastje.
      Daarna zakte hij weer achter het bureau neer en begon iets op het velletje papier te kalken. Onyx ging verder met het spelen van lijk en Jester las zijn tekst nog eens goedkeurend door, voegde er nog een vrolijk hartje aan toe om de psychologische boodschap nog eens wat te versterken (wat nou, 'emotionele manipulatie is niet interessant voor jou, 4184', het was hartstikke handig) en stak de stift vervolgens in zijn krullen en deed de deur weer open. Vorig jaar had hij er een klein spijkertje in geslagen (je zag het heus niet, alleen als je echt kneuterig deed) wat sindsdien fungeerde als permanente punaise. Hij drukte het velletje papier aan de bovenkant er doorheen, hing het recht en stapte (in gedachten fluitend maar in het echt toch niet want zelfs dood kon Onyx hem vast nog prima een klap geven) vrolijk hun kamer weer in.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx voelde zichzelf wegzakken – maar net op het moment dat dat gebeurde, hoorde hij het gegrom en gesnuif van dolle zwerfhonden. In een reflex schoot hij overeind, schudde hij de beelden van zich af en haalde diep adem.
      Hij was in zijn kamer. Er was niets aan de hand.
      Hij hield bewust zijn blik van Jester afgewend, schaamte deed zijn toch al lege maag samentrekken.
      Grommend wreef hij over zijn gezicht. Zou hij ooit nog in slaap kunnen vallen? Gewoon – nergens aan denken?

---

Every villain is a hero in his own mind.

Weetje, Jester had het al eerder gezegd maar in verband met de komende zin kon het geen kwaad om het nog eens te herhalen. Hij was oprecht niet bang van Onyx. Maar desondanks kon het geen kwaad om goed op je hoede te zijn en toen Onyx met een wild gebaar overeind schoot draaide Jester zich voor de zekerheid ook meteen maar om. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.
      Maar Onyx deed verder niets. Hij zat overeind in zijn bed en zag er zo mogelijk nog iets slechter uit dan eerst, met de manier waarop hij Jesters blik ontweek. De beschrijving van 'een geslagen hond' was nog mild uitgedrukt. Er schoot een steek van medelijden door hem heen en Jester kwam weer overeind uit zijn stoel.
      "Je moet proberen te slapen, Onyx. Je bent uitgeput," zei hij zacht, terwijl hij op zijn eigen bed ging zitten. "Ik zal ervoor zorgen dat niemand je lastigvalt."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Als het me lukte om in slaap te vallen had ik er nou niet zo bij gezeten, denk je ook niet?' bromde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fair point.
      Jester keek de jongen tegenover hem even peilend aan. "Hoelang heb je al niet geslapen man?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx haalde zijn schouders op. 'Op sommige dagen misschien een uurtje.'
      Normaal gesproken zou hij vragen als dat genegeerd hebben, maar op het moment was hij er onverschillig over. Het antwoord was toch al aan hem af te lezen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "De afgelopen drie dagen?" vroeg Jester met een opgetrokken wenkbrauw. "Geez, dat gaat lekker. En dan te bedenken dat je gave te maken heeft met slapen, je zou toch zeggen dat..." Hij ving Onyx' blik weer en vond het toen maar om verschillende redenen verstandiger zijn muil weer te houden als het ging om riskante opmerkingen. "Ik kan je proberen te helpen?" stelde hij voor. "Met mijn gave dan, ik vind je niet zo het typ voor geurkaarsjes en een plingel-muziekje."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx had geen idee hoe zijn kamergenoot het flikte, maar zijn mondhoek boog toch een beetje omhoog. 'Wat een vooroordelen toch weer.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester grijnsde. "Geen vooroordelen, Cunningham's Law." Hij zette zijn voeten op het houten randje van zijn bed neer en sloeg zijn armen om zijn knieën. "Of in dit geval vooral een profetie, want ik sta nog steeds achter mijn eerdere stelling dat geurkaarsjes niet bij je passen. Het plingel-muziekje misschien als het in mineur geschreven staat, though." Jester stond haast op het punt om voor de grap aan te bieden dat hij op Onyx' gitaar wel iets had kunnen spelen, maar dat leek toch een te gevoelig onderwerp en al helemaal als Jester toegaf te weten dat het ding niet in de geheime opbergruimte lag.
      "Maar ik meende het over mijn gave trouwens," ging hij ietsje serieuzer verder. "Als je dat wil."

[ bericht aangepast op 10 juli 2020 - 20:35 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx staarde de jongen peinzend aan. Veel te verliezen had hij niet. Al vrij snel hadden ze een soort stilzwijgend verbond gesloten dat ze hun gaven niet op elkaar gebruikten, maar er was inmiddels zo erg met zijn hoofd gekloot dat weinig schade meer kon doen.
      ‘Ik weet niet of het werkt,’ mompelde hij, ‘aangezien mijn gave zich tegen me keert. Maar het is het proberen waard. I guess.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zijn gave keerde zich tegen hem? Dat klonk toch wel -eh- een tikje problematisch.
      "Niet geschoten is altijd mis," zei Jester wijs, alsof hij dagelijks uitgeputte en uitgehongerde soms enigszins creepy kamergenootjes hielp met in slaap vallen. Het klonk heel zo moeilijk niet (normale mensen in slaap kwebbelen dan, want dat deed hij zelfs zonder gave wel eens) maar hij had het nog nooit gedaan met zijn gave. Dat betekende dat hij het onderbewuste van Onyx zover zou moeten krijgen om in slaap te vallen. Meestal was het het onderbewuste dat zich het eerste vrijvocht van zijn gave, juist het stukje redenering en logica, dat aanvoelden dat ze nu iets deden wat ze niet wilden.
      "Ga maar alvast liggen, anders duvel je straks misschien nog van het bed af," zei Jester praktisch en hij schopte zijn schoenen uit en trok zijn benen onder zich in kleermakerszit.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Clive grijnsde naar de jongen. ‘Dat klinkt als een goed plan.’ Hij roffelde even met hand door Noahs weerbarstige krullen. Daarna viste hij zijn iNet uit zijn zak vandaan, die in tegenstelling tot de apparaten bij Noah thuis niet kid-proof was. ‘Nou, zoek maar wat uit.’

[ bericht aangepast op 10 juli 2020 - 22:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.