[Rpg • 0] Experium || 19 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

"Niet doen," zei ze zachtjes. Ze zag het aan zijn houding, hoorde het aan zijn manier van praten. "Niet boos op me zijn..." Ze zuchtte zachtjes. "Ik had gehoopt dat je het ergens zou begrijpen." Ze schoof even met haar voet over de grond. En besloot uiteindelijk zijn vraag alsnog te beantwoorden. Tranen brandden opeens achter haar ogen en ze wist niet zo goed waar die vandaan kwamen. "Nee, ik heb niet geslapen meer. Maar dat lag niet aan de situatie met Adam. Ik blijf gewoon de vlammen steeds zien elke keer als ik mijn ogen sluit..."

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam glimlachte om die woorden. Hij leunde naar Merrin toe om hem een knuffel te geven. ‘Ik hou ook van jou,’ zei hij zacht terwijl hij even zijn kin op Merrins schouder liet rusten. Hij ging weer rechtop zitten. ‘En ik weet dat ik met alles bij je terecht kan. Ik dacht alleen dat het vannacht niet zou helpen, om met je over die nachtmerrie te praten. Ik heb zo vaak nachtmerries. Ik nam aan dat het rottige gevoel vanzelf wel weer zou wegtrekken en dat frisse lucht me genoeg zou doen.’ Adam ging weer iets rechterop zitten. ‘En ik snap dat je je rot voelt over Fox. Maar als je er inderdaad liever niet bij wilt zijn als we met elkaar optrekken dan respecteer ik dat natuurlijk.’ Al hoopte hij wel dat de twee jongens het ook konden bijleggen. Fox was egoïstisch geweest, of wanhopig, of alle twee… Hij wist zelf niet wat hij had gedaan. Hij had ook stomme dingen gedaan doordat hij verliefd was op zijn beste vriend.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Wat rot.’ Fox wist niet zo goed wat hij moest zeggen, wat hij niet zo vaak had. Vienna zei dan wel dat hij niet boos moest zijn en dat was hij ook niet, maar hij voelde zich wel een beetje in een hoekje gedreven. ‘Heb je enig idee waarom ze het deed? Maaya bemoeit zich meestal niet zo met anderen.’ Hij vond haar altijd maar stil. Wel creepy stil, maar ze leek 99% van de wereld te onwaardig te vinden om mee te praten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Rot een eind op, Yrla." De jongen gniffelde bij het horen van haar opmerking. Ja, zo kende hij Fersephone weer. Ze rondde allebei af en liepen uiteindelijk gezamenlijk in de richting van de ontbijtzaal. Gek genoeg had hij redelijk geslapen deze nacht, ondanks het feit wat er gisteravond gebeurt was. Hij was dan ook een van de gelukkige die het minst last had van de hallucinatie. Yrla nam zich voor vandaag een extra oogje op Jester en Vienna te houden, want hij had het idee dat die twee wel een stuk erger eraan toe waren.
      Samen met Phone ging hij aan de ontbijttafel zitten. Hun gesprek ging totaal niet over de avond ervoor, maar over wat de dag zou brengen. Ze hadden het over vervelende docenten en geen zin in huiswerk. Yrla had een vermoeden dat ze het allebei expres niet wilde bespreken en daar was hij tevreden mee. "Hee, wat zeg je ervan om vanavond samen te gaan sporten?" vroeg hij na enige tijd.
      "Kan niet," zei Phone met volle mond. "Ik ga vanavond al met iemand sporten." Yrla liet zijn brood voor wat het was. Een lichte teleurstelling overviel hem, maar hij die drukte hij meteen weg. "Echt? Met wie?" vroeg hij haar nieuwsgierig. Fersephone haalde haar schouders op. "Maakt niet uit toch met wie?" Yrla keek haar even peilend aan en zette toen een grote grijns op. "Oh, dus je hebt gewoon een date vanavond..." Het was een grote gok, maar de enige reden dat hij kon bedenken waarom Phone het niet wilde vertellen. Hij kreeg de reactie die hij wilde. Het meisje sprong direct gepikeerd op en ontkende in alles dat het een date was. Hij lachte ronduit om haar. "Fersephone heeft een date. Dat ik dat ooit nog een mee mag maken in mijn leven," zei hij, terwijl hij met zijn ogen snel naar boven blikte. Die opmerking leverde hem een klap op, wat hem nog meer liet lachen. Hij boog voorover naar Fersephone. "Je snapt dat ik nu nog nieuwsgieriger bent met wie je gaat he? Misschien kom ik vanavond wel even kijken."
      "Als je het maar laat, Yrla!" zei het meisje naast hem boos. Yrla lachte nogmaals en hoewel ze het niet leuk vond dat hij haar plaagde, zag hij uiteindelijk ook een glimlach op haar gezicht. "Ik kan ten minste een date krijgen. Jij bent behoorlijk uit de running de laatste tijd." Yrla keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. Hij legde zijn hand op zijn hart en keek haar verontwaardigd aan. "Au, die deed zeer. Ik heb ook een hart hoor." Fersephone keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. "Werkelijk?"

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik heb echt geen idee," zei ze zachtjes. Ze wist nu niet of hij nu wel boos op haar was of niet. Maar misschien kon ze dat vanavond wel rechtzetten, met de date. Opeens leek wat alles gisteren zo goed leek te gaan, weer totaal overhoop geholpen. Kon ze zeggen dat ze zich weer op de tweede plaats geschoven voelde? Waarschijnlijk was dat het waar het allemaal om draaide. Daar had alleen Fox geen boodschap aan... Het was maar beter van niet. "Ik weet het echt niet." Ze trok haar knieën op rond onder haar kin en legde haar hoofd erop. "Zouden alle Rhino's gewoon slecht of idioot zijn? Alle creepy mensen die ik ken - op Onyx na - zijn om een of andere reden Rhino," zei ze met een kleine glimlach.
      Behalve Romeo dan Ze knikte met haar hoofd. Behalve hij...

---

It's never gonna happen, Guys.

'Onyx is nog een lieverdje in vergelijking met de Rhino's,' mompelde Fox. 'Volgens mij is er niet één die goed bij z'n hoofd is. Alleen met Peter heb ik nog weleens kunnen lachen, maar die andere jongens... dat zijn gewoon een stel klootzakken. En die meiden zijn niet veel beter.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze wilde zeggen dat Romeo haar wel aardig geholpen had de avond ervoor, maar ze durfde het niet zo goed. Fox klonk aardig verbitterd over de Rhinos. Wauw, dit gesprek werd er niet beter op. "Kunnen we het gewoon over leuke dingen hebben," vroeg ze dan maar. "Ik wil Maaya niet de lol geven er elke keer mee bezig te zijn," zei ze zachtjes. Heel even dacht ze na, keek naar haar brood wat ze niet meer wilde eten en keek toen terug naar Fox. "Wat van ons feestje? Wil je me de poster laten zien die je heb gemaakt? Kan ik nog ergens mee helpen vanmiddag?" Ze glimlachte. Misschien hielp dit om weer even terug te komen waar ze waren geweest na gisteren.

---

It's never gonna happen, Guys.

Cackle zat achter zijn bureau met een kop koffie en hij zag er niet echt vrolijk uit. Zo'n uitdrukking lag echter altijd op zijn gezicht, dus Jester had er geen twee keer over nagedacht en de deur meteen opengetrokken. Bij nader inzien was dat geen heel verstandige gedachtegang en op zijn minst onbeleefd. Daarbij was Cackle in tegenstelling tot alle andere keren dat Jester hem gezien had, niet alleen.
      Het gesprek staakte abrupt.
      Jester keek een tikje ongemakkelijk van Cackle naar de onderzoeker met wie hij in gesprek was. "Euh, sorry?" zei hij aarzelend. "Ik kan later terugkomen als dat beter is, ik had alleen een vraagje." Of nou, een verzoek om het hele proces van het opsluiten van zijn bijwerking te herhalen zodat hij van de failsafe af kon komen en vervolgens alle dingen kon doen die de onderzoekers niet wilden dat hij kon doen. Framing, heette dat toch?
      Hij maakte zelfs alweer aanstalten om de deur dicht te doen — met de nodige teleurstelling, want dat betekende nog langer rondlopen met een handicap — toen Cackle zijn hand opstak en hem tegenhield. Zijn mentor wisselde een korte blik uit met de vrouw tegenover hem en wenkte Jester toen weer naar binnen.
      "Je hebt ons toch al gestoord, 4184, dus kom nu maar binnen ook. En doe de deur achter je dicht."
      Oké. Wel. Dat betekende improviseren, want recht onder de neus van een onderzoeker gaan vragen om hem zijn superpowers weer terug te geven, voelde aan als een recept voor problemen. Jester schold zichzelf uit voor alles variërend van sukkel tot idioot dat hij niet gecheckt had of Cackle inderdaad alleen geweest was en liet de deur achter zich in het slot vallen.
      Zijn mentor had het kopje neergezet en knikte naar één van de stoelen tegenover het bureau. "Brand los."
      Jester kon in alle eerlijkheid niet inschatten of hij geïrriteerd was dat Jester zomaar zijn gesprek was binnengebanjerd, of dat het hem de reet niet kon schelen. "Eigenlijk had ik er gisteren tijdens m'n les al om moeten vragen, maar ik zat met mijn hoofd nog een beetje bij het toernooi," begon hij toen, zo ontspannen mogelijk en met een schuin ook op de vrouw naast hem. Hij had haar nog niet vaak eerder gezien, maar alle onderzoekers leken op elkaar. Haar donkerbruine haren had ze in een knot gedraaid en ze droeg een witte labjas. Inwisselbaar, dus. "Maargoed, hindsight is een gave die iedereen heeft, niet? In ieder geval, Maaya kon ik nog wel hebben, maar bij Fire heb ik mijn gave enorm overbelast. Knallende koppijn dus, je zou denken dat ik onderhand beter weet."
      Grotere hints dan dit kon hij niet geven. Gisteren had Cackle raar gedaan, schichtig haast (ja, je dacht niet dat het mogelijk was), en had zélf toch ook gehint naar het opsluiten van die pijn? Als hij wist dat Jester dit bedoelde dan zou hij nu-
      "Door die overbelasting is de pijn uit de kluis geploft en nu zwerft je bijwerking weer vrij door je hoofd, bedoel je?"
      Jesters ogen schoten van Cackle, naar de onderzoeker en weer terug. "...ja."
      Cackle merkte het niet of negeerde het en knikte. "Ik had je nog gezegd je gave niet te gebruiken."
      Tja, daar had hij ook graag naar geluisterd, zij het dat Zebediah en Maaya roet in het eten gooiden. "Dat was stiekem een ik-zei-het-toch."
      "Ik zei het toch."
      "Nu niet meer zo stiekem." Jester trok even zijn wenkbrauwen op, ging verzitten en besloot dat alle kaarten nu toch al open op tafel lag en dat Onyx alles wist wat Jester wist dus als Experium de grote wisser tevoorschijn haalde, kon die hem weer inlichten en was er niets aan het handje. "Je hebt gelijk. De oplossing is tijdelijk en eigenlijk moet ik er gewoon mee leren omgaan, maar kan je me misschien toch nog een keer helpen die usb-stick de kluis in te flikkeren?"
      "Helpt het als ik weiger?"
      In alle eerlijkheid? "Nee."
      Cackle's ogen gleden even naar de vrouw naast hem met iets om zijn lippen dat Jester háást een zweem van een glimlach zou noemen, als hij niet heel veel beter wist en Cackle absoluut niet wilde beledigen door te zeggen dat hij glimlachte, want dan kon hij fluiten naar extra hulp.
      "Goed dan. Maar onthoud, dit is enkel een tijdelijke oplossing. Niet permanent. Vroeg of laat kom je dit weer tegen." Cackle's bruine ogen vonden de zijne weer en Jester knikte (met de interne gedachtegang dat hij het opsluiten tegen die tijd toch wel zelf zou moeten kunnen). "Doe je ogen dicht."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze had gelijk, natuurlijk wilde ze niet dat Maaya ook nog haar ochtend verpestte. Het Disney-feest was ook een stuk leuker om over te praten en er kwam gelijk weer een glimlach op zijn gezicht. ‘Ik zal de posters vanmiddag laten zien! Verder heb ik aan een quiz gewerkt met vragen over de Disneyfilms en met een muziekdeel.’ Hij voelde de fonkeling bijna terugkeren naar zijn ogen. ‘Dus wij zingen fragmenten en zij moeten raden uit welke film het is. Ik ben echt blij dat je mee durft te doen, dat is echt veel leuker dan alleen!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maaya zat al vroeg aan het ontbijt. Geslapen had ze immers niet. Aan de tafel van de Panthers was het rustig; ze zag alleen Yrla en het blonde grietje dat gisteren bij haar was geweest toen ze bijkwam. Toen haar bord leeg was en ze haar dienblad wegbracht, merkte ze dat Yrla’s blik op haar rustte. Haar plan om hem te versieren was in het water gevallen – hij moest vast niets meer van haar hebben. Maar ach. Dat plan was toch al niet zo hoopgevend geweest. In de opperbeste stemming die ze had, gaf ze hem een opzichtige knipoog. Een beetje napret mocht best.

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 18:38 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het luchtte haar zo ontzettend op, toen Fox weer een glimlach op zijn gezicht kreeg. Ze vond het heerlijk om hem zo te zien en ze kon zijn enthousiasme nu wel gebruiken. "Kan ik nog helpen met vragen bedenken?" Ze schoof iets op en ging iets dichter bij Fox zitten, hopend dat hij het niet erg vond. "Het lijkt me heel leuk om te doen. Mag ik wel de liedjes van tevoren weten? Anders wordt het wel een hele erge verrassing. Straks weet ik de tekst niet," zei ze met een glimlach.

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 19:20 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij had haar aangezicht gevangen, zodra de de zaal binnen kwam lopen. Pas bij het wegbrengen van haar eten kruisten hun blikken. De knipoog was over zijn grenzen heen. Ze liep langzaam naar de uitgang van de zaal. "Sorry, Phone. Ik zie je straks..." zei hij, terwijl zijn blik donkerder werd. Hij ruimde zo snel als hij kon zijn spullen op en met een flits stond hij naast haar. "Heb je genoten van de show?" vroeg hij donker aan het roodharige meisje.
      Zijn handen jeukten om niet direct haar in elkaar te meppen. Om haar terug te pakken, maar hij wilde eerst weten waarom. Waarom de Panthers? Dit kon niet alleen met het toernooi te maken.

---

It's never gonna happen, Guys.

Maaya grinnikte toen de jongen opeens naast haar opdook. Meestal vond ze mensen irritant als ze mondig waren, maar vandaag kon ze het wel waarderen. ‘Ik wel hoor. Jij ook?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox zette zijn bord opzij, plaatste zijn tas op zijn schoot en haalde zijn notitieblok eruit vandaan. Hij sloeg hem in één keer goed open en liet haar de vragen zien. ‘Deze vragen heb ik al bedacht, misschien weet je nog leuke toevoegingen. De liedjes staan er ook tussen – met het fragment dat wil zingen dan. En ik dacht – we kunnen ook nog een prijs uitreiken aan de twee met de beste kostuums. Misschien kun jij een leuke prijs bedenken? Ik betaal uiteraard mee. Of hebben jullie ook een soort potje voor zulke dingen? Wij hebben een soort feestpotje. Daarmee betalen we de drank enzo.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zijn voetstappen echoden door de kristallen gang. Het mannetje naast hem trippelde gehaast met hem mee, hij moest moeite doen om Zebediah bij te houden. Hij hield stil voor de laatste deur en duwde hem open. De jongen aan de tafel keek niet eens op. Wat hem mateloos irriteerde, maar hij zei er niets van.
      Met een gebaar dirigeerde hij het zenuwachtige ventje naar de tafels die tegen de muur aan waren geschoven. ‘Laat me weten hoe zuiver het werk is,’ droeg hij de man op. Hij draaide zich om, liep naar de werktafel en leunde er met zijn handen op. Kris had een gouden halssieraad in zijn handen, met kleine bedeltjes die hij met een laagje edelsteen omsloot.
      Een kunstenaar was hij zeker.
      Maar ook eentje die hij voor geen cent vertrouwde. Laatst had hij een woedende klant gehad omdat de kwaliteit slecht bleek te zijn. Kris had erom gelachen toen hij witheet van woede binnenkwam.
      Zebediah had hem achtenveertig uur lang opgesloten in een kamer en daarbij non-stop zijn favoriete videobeelden laten zien. Toen verging het lachen hem. De daaropvolgende drie dagen had hij geen woord meer gezegd, had hij hem niet eens meer aangekeken.
      Het zou makkelijker kunnen gaan. Hij kon ook zijn gave op de jongen gebruiken, maar dan was de lol ervan af. Oh nee – hij liet die jongen lijden. Minstens acht jaar, net zo lang als die smiecht hem had laten lijden.
      Hij was nog niet eens op de helft.
      En hij zou zijn zwakke plek uitbuiten tot zijn laatste adem.

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 19:53 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.