[Rpg • 0] Experium || 19 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik een stuk minder," zei hij ijzig. Het viel even stil. "Waarom Maaya? Dat is mijn enige vraag. Waarom?"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Oh kom óp, Yrla. Een geintje kan toch geen kwaad, ga je daar echt zo over lopen zeuren? Het was een hallucinatie. Een hersenspinsel. Een dágdroom. Zijn jullie nou echt zo’n stel zeikwijven dat jullie je daar een halve dag later nog steeds druk over maken? Grow up zeg.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze nam het notitieblok van Fox over. Direct wist ze nog een paar vragen en vulde zijn quiz nog aan met wat vragen. "Wij hebben ook een potje voor feestjes. Ik zoek wel iets leuks uit. Moet ik ook nog wat snacks halen en dat soort dingen?" zei ze met een glimlach. Ze las zijn notities nog verder door. "Je hebt er al echt iets leuks van gemaakt," zei ze met een glimlach. Even keek ze naar hem op. "Weet je al hoe je verkleed gaat eigenlijk?"

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ja, prima. Haal jij maar snacks!' Hij pakte zijn bord weer en ging verder met zijn boterham. 'Ik ga als mijn favoriete jungle-held.' Hij grijnsde, maakte twee vuisten en sloeg ermee tegen zijn borst. Door de beweging gleed zijn bord van zijn bovenbeen en zijn ontbijt belandde in het gras. Hij schudde er even mee voor hij weer een hap nam. 'Ik wil nog zo'n apenknuffel halen uit het winkeltje. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik die aan mijn schouder kan vastmaken.' Hij keek haar vragend aan, hopend dat zij een oplossing wist.t

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij sleurde haar het lege lokaal in en zette haar dreigend tegen de muur aan. Met zijn onderarm klemde hij haar nek vast tegen de muur aan. Ze had zijn woede aangewakkerd, zonder dat hij het zelf in de gaten had. "Je hebt mijn beste vriendin en vriend volledig uitgeschakeld, compleet van de wereld laten gaan en jij noemt dat een geintje?!" siste hij woest. "Geef me een goede reden waarom ik je op dit moment niet met gelijke munt terug betaal."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Oh je doet maar,’ reageerde Maaya onverschillig. ‘Wij Rhino’s accepteren de consequenties van onze daden. Ik kan het ook niet helpen dat je zulke zwakzinnige vrienden hebt. Kruipen jullie ook huilend bij elkaar in bed na een nachtmerrie?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Usb-stickje gezien, kluisje dicht.
      Voorzichtig deed Jester zijn ogen weer open en haast automatisch probeerde hij al aan te voelen waar de pijn zat, zodat hij erop voorbereid kon zijn. Maar net als de vorige keer was het verdwenen. De pijn die was blijven hangen sinds gisterochtend, was voor het eerst weer compleet weg en Jester voelde zich haast tien kilo lichter. Een brede grijns brak door op zijn gezicht en hij kwam overeind.
      "Holy shit, ik was haast vergeten hoe dat voelde. Heb ik ooit al gezegd wat voor een geweldige mentor je bent?" Hij grinnikte en wachtte op het moment dat Cackle een zuur gezicht zou trekken en een spottende opmerking terug zou maken. Het kwam alleen niet. Cackle keek hem aan met een uitdrukking die Jester niet begreep en hij voelde zich plotseling kut dat hij hem niet begreep.
      Cackle knipperde met zijn ogen en de blik verdween. "Nee," zei Cackle droogjes. "Maar het mag vaker gezegd worden."
      "4814, je noemde dat je haast vergeten was hoe dat voelde?" vroeg de vrouw toen. Het was de eerste keer dat zij haar mond open trok en ondanks de strakke uitdrukking op haar gezicht, had ze een zachte stem en klonk ze eigenlijk best vriendelijk. Nu nog. Jester wist wel beter dan dat, al die onderzoekers waren een stelletje geniepige hufters. Sorry hoor, maar twéé failsafes in zijn kop? Hij kon echt wel wat leukers bedenken.
      Jester duwde zijn handen in zijn zakken. "Ja?"
      De vrouw nam eerst een slokje van haar thee voordat ze antwoord gaf. "Hoe vaak gebruik je je gave, zou je zeggen?"
      Hij hield zijn hoofd een beetje scheef. "Nouja, dat hangt van de dag af. Hoezo?"
      "Laat ik de vraag anders stellen. Zonder deze 'kluis', hoe vaak heb je dan géén hoofdpijn?"
      "Zonder de paracetamol en shit?" Jester haalde zijn schouders op. "Helemaal niets.... weetikveel, paar uurtjes per week?"
      De vrouw wisselde een blik uit met Cackle en Jester fronste. Sinds wanneer maakte het een onderzoeker iets uit of hij hoofdpijn had of niet? Ze hadden het er zelf in gestopt. En wat deed die vrouw hier eigenlijk? Theeleuten met Cackle? Jester kon wel enerverende dingen bedenken. "Maar maak je niet druk," zei hij nonchalant. "Die kluis is er wel, dus niets aan het handje. King of the world, and wizard forever." Hij tikte even met zijn wijsvinger tegen zijn voorhoofd aan in een half salut en knikte naar Cackle. "Lang leve beelddenken. Bedankt voor de hulp en hopelijk stormen er niet nog meer studenten zo onbeleefd naar binnen als ik." Jester knipoogde, draaide zich om naar de deur en trok hem open.
      "The cold never bothered me anyway," zong hij terwijl hij de gang op stapte. Nog heel even stak hij zijn hoofd door de deur. "Nouja, of eigenlijk wel, want dat temperatuurdingetje weetje, maar ik heb het liedje niet geschreven. Doei!" En met die woorden verdween hij.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Met een grom liet hij haar los. Waarom deed hij eigenlijk ook moeite. Maaya was totaal niet ontvankelijk voor bedreigingen, dat had hij moeten weten. Hij zakte terug op de tafel. Hij wilde het niet laten blijken, maar ze was in ieder geval in staat om de gevolgen te accepteren. Maar hij zou ook geen antwoord geven op haar vragen. "Waarom, Maaya?" zuchtte hij. Hij wilde het alleen weten. Waarom Jester? Waarom Vienna? Wat had iedereen hier mee te maken?

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 20:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ooit maakte hij die gast dood.
      Dat was de gedachte waarmee hij wakker werd en waarmee hij in slaap viel. Als hij al de kans kreeg om te slapen. Die kloothommel liet hem ook weleens nachtenlang doorwerken. Hij moest steeds meer juwelen in een kortere tijd produceren en dan ging die vent ook nog janken als het niet de allerbeste kwaliteit was.
      Hij was geen tovenaar. Het kostte hem energie, zijn concentratie was nodig en dat viel niet mee als je je tenen niet meer kon bewegen doordat ze langzaam in kristal aan het veranderen waren, je eens per maand psychologisch gemarteld werd doordat je naar de meest walgelijke beelden moest kijken én je hier al drie jaar vast zat. Dríé jaar. Hij zat het hier langst van allemaal. Sterker nog – hij had dit hele kutcomplex moeten bouwen.
      Hij wierp een blik op de man die Zebediah had meegenomen. Ging die nou zijn werk inspecteren? Waarschijnlijk belandde die straks ergens in een cel en belandde hij daarna op hun menu. Hij verdacht Zebediah ervan om soms mensenvlees te serveren, waardoor hij vegetariër was geworden. Fox zou trots op hem zijn.
      Zebediah stond hem nog steeds aan te staren. Kris staarde brutaal terug. Zebediah gebruikte zijn gave bijna nooit, hij had Kris toch waar hij hem hebben wilde. Niet dat Kris geen voorzorgsmaatregelen had genomen; hij ging echt geen robot worden. De afgelopen jaren had hij genoeg naar het plafond boven zijn bed gestaard om een middel tegen Zebediahs gave te vinden. Het was eigenlijk heel eenvoudig geweest; hij had gewoon een flinterdun laagje kristal over zijn ogen laten groeien, alsof hij lenzen droeg.
      Hopelijk werd dat ooit zijn uitweg. Hij wist dat Zebediah van plan was om de school aan te vallen. Hier zaten allemaal leerlingen die nuttig waren in een strijd. Een leger leeghoofden. Als ze ooit naar de school werden gestuurd, zou hij doen alsof ook hij gehersenspoeld was, vervolgens zou hij Fox vinden en zorgen dat ze hier heel veel vandaan kwamen.
      Tot die dag moest hij geduldig zijn, Zebediah helpen zijn stomme plan te laten uitvoeren. Dat de school ten onderging kon hem geen moer schelen. Dat was toch één corrupte bende. Probleem was alleen dat Zebediah nog veel erger was. Maar goed, daar verzonnen ze dan wel weer was op. Als hij eerst maar herenigd was met Fox en die heel ver buiten Zebediahs invloed was.
      ‘Twee honderd stukken vandaag, Kris.’ Zebediahs stem trok hem weer uit zijn gedachten vandaan. ‘Zodra ik genoeg geld heb binnengehaald, zul je je beloning krijgen.’ Zijn lippen krulden om. ‘En als me dat niet snel genoeg gaat, dan mag je toekijken hoe ik je beloning opeis.’ Er fonkelde iets donkers in zijn ogen. ‘Deze keer mag je het live meemaken.’
      Kris klemde zijn kaken op elkaar. Te laat – de edelstenen in de ketting spatte uit elkaar en het goud verging tot gruis.
      Zebediah schoot in de lach. ‘Als je graag het live-optreden wilt mag je het ook gewoon zeggen hoor. Daar hoef je het werk niet voor te saboteren. Ik kan hem met een vingerknip in mijn bed hebben.’
      Kris kneep zijn hand tot een vuist, voelde hoe het kristal er als een handschoen omheen gleed. Hij wilde zó graag die afgrijselijke kop tot moes slaan. Maar hij wist wat er dan gebeurde.
      Dan stond Romeo een uur later voor zijn deur en liet hij Fox’ levenloze lichaam voor zijn voeten vallen.
      Dat nooit.
      En dus negeerde hij de klootzak tegenover hem en ging weer door met zijn werk.

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 20:46 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tevreden leunde Maaya naar achteren toen de jongen op de tafel neerzakte. Ze kon best een redelijke conversatie voeren. Kon ze een beetje extra olie op het vuur gooien? Onyx een beetje helpen om weer een eenling te worden? Het viel te proberen. Het was een conclusie die Onyx zelf ook wel zou hebben getrokken. 'Onyx weet waarom,' zei ze. 'Al betwijfel ik of hij mans genoeg is om het op te biechten. Onyx verdient die rooie krullenbol niet. Dus totdat hij die dumpt... blijf ik met mijn gave experimenteren.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Volgens zijn horloge had hij nog zo'n twintig minuten over om te eten, eigenlijk best redelijk op schema. Nu de pijn weg was, voelde Jester zich eigenlijk nog best vrolijk ook. Nieuwe dag, nieuwe kansen. Zijn gave proberen wat rust te geven en dat kon nu echt, Nenya vragen hoe het met de toekomst zat zodat hij zich niet druk hoefde te maken om een bepaalde Psycho en zaterdag zou hij alles in huis hebben om Tony weer om te vormen tot een normaal functionerende student.
      Onderweg naar beneden viste hij zijn iNet uit zijn zak en zag toen pas het berichtje dat Onyx had teruggestuurd. Jester bleef halverwege de trap stilstaan. Onyx skipte de lessen vandaag? Waarom? Voelde hij zich nog steeds kut over wat er met Maaya was gebeurd? Per slot van rekening had Jester het hele battleplan nog niet aan hem voorgelegd.
      Hij beet op zijn lip en zijn vingers aarzelden even boven het scherm.

Heel zeker dat je niet stiekem ontvoert bent door de Rhino's en ik nu met Creepy Guy app, in plaats van met jou?
Na de lessen dan. Wachttoren ofzo?
Net klaar bij Cackle. Plan gelukt.
x

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Dat hoef je mij niet te vertellen," zei hij, terwijl hij met zijn ogen rolde. Hij had die opmerking er per ongeluk uitgegooid. Maar hij had er nog geen spijt van. Iedereen wist dat Jester beter verdiende dan Onyx. Hij keek haar ijskoud aan. "Dus jij martelt onze hele afdeling over een grote egoïstische lul?" Oh het was heerlijk om eindelijk een keer hard op te zeggen wat hij van Onyx vond. In het house werd hij erop aangekeken als hij ook maar een vinger uitstak, terwijl iedereen wist wat voor gruwelijke dingen hij gedaan had. En terwijl Onyx nog veel ergere dingen gedaan had dan hij, was op dit moment Yrla de grootste klootzak in het house. Om wat hij geflikt. Terwijl hij wel spijt had van alles, en Onyx geen greintje... "Het boeit me totaal niet wat je Onyx aandoet, Maaya. Maar als ik je nog een keer betrap dat je je vingers aan Vienna of Jester legt, dan stuur ik je persoonlijk dezelfde route door die ik twee maanden lang heb doorgelopen."

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 22:27 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

De wachttoren was nu ook de plek waar hij zat. Ze hadden er slechts één keer samen in gezeten, toch was dat de eerste plek die in Jesters hoofd opkwam. Zijn vriend kende hem goed. Waarschijnlijk wist hij ook wel waar het gesprek over zou gaan.
Wachttoren is goed. Blij te horen dat het gelukt is met Cackle. En natuurlijk laat ik me niet ontvoeren, kleintje. Maak je niet druk om mij, ik heb gewoon even een momentje nodig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Martelen?’ Maaya keek hem aan en kon het niet helpen dat ze in de lach schoot. ‘Hou toch op, jongen. Ben benieuwd met welke dreigementen je komt aanzetten als het meer wordt dan een spelletje van het brein. Maar als ik je een tip mag geven… Zo met je zwakke plekken te koop lopen doet meer kwaad dan goed.’ Ze gaf hem een knipoog. ‘Gelukkig voor jou heb ik alleen interesse in Onyx’ zwakke plekken. Maar zo te horen ken je je afdelingsgenoot amper. Je zult zien dat hij een stuk minder egoïstischer is dan jij denkt.’

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 22:38 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Er gebeurt in ieder geval niets tot hij laat zien dat hij het waard is om mijn vriend te zijn, want ik vertrouw hem gewoon niet." En dat was het laatste wat hij erover wilde zeggen. Hij trok Adam in een dikke knuffel. "Wel bedankt dat je me dit hebt verteld." Hij drukte een kus op het voorhoofd van Adam. Nog eens lachend trok hij de jongen naast hem in een nieuwe knuffel. Adam had gezegd dat hij van hem hield. Merrin voelde zich helemaal in de wolken dat de jongen dat gezegd had. "Kom en nu gaan we ontbijten." Adam hielp hem in zijn rolstoel. Merrin wachtte even tot Adam ook omgekleed was en samen liepen ze in de richting van de ontbijtzaal. "Ik heb echt zin in onze date vanavond," zei hij vrolijk.

---

It's never gonna happen, Guys.