[RPG • 0] Jungle • Speeltopic - Speeltopics

BEWARE! It's a jungle out there!

---

---

Ohio, 2000. Welcome to Jungle, fags and hags! We keren even terug in de tijd, waar alles simpeler was - of dat toch zo leek te zijn; toen Destiny's Child, P!nk en 'N Sync de plak zwaaiden in de hitparade en de eerste X-Men film in de bios draaide. Het fantastische jaar waarin men ons de enige echte Nokia 3310 schonk; het modernste staaltje der technologie! Wat een tijd om jong te zijn! In dit RPG volgen we de gay-scene van Cincinnati voornamelijk in hun natuurlijke habitat; de lokale gay-nachtclub "Jungle". Het is een veilige haven voor iedereen die niet aan "de norm" voldoet, een plek om vrienden te ontmoeten en plezier na te jagen of gewoon even alles los te laten.

---

---

Rollen 🌈 Samuel Elijah D'Amelio • 21 • M • 1• Mandalorian 🌈 Noah Flynn Green • 21 • M • 2 • Venustic 🌈 Jonathan Mori • 21 (18 really) • M • 1• Ulfa 🌈 Christopher "Chris" James Palmer • 28 • M • 1 • Ulfa 🌈 Gemma "Gem" Marlyn Cooper • 22 • V • 2 • Venustic 🌈 Rhett Harry Hayes • 25 • M • 3 • GoldenTrout 🌈 Jamal Casimir Douglas • 24 • M • 4 • Mandalorian 🌈 Maxwell Asheton • 27 • M • 4 • RainbowTrout 🌈 Percival II Antoine Bonnet • 23 • M • 4 • GoldenTrout 🌈 Charlie Christopher Simmons • 22 • M • 4 • Kurdt 🌈 Aleksander "Alec" Dąbrowski • 24 • M • 4 • Venustic 🌈 Michael "Mike" Jeffrey Munroe • 27 • M • 4 • Kurdt 🌈 Faith Maybelle Elliemay Haywood • 23 • V • 5 • Sommarmorgon 🌈 Jamie Dawson • 23 • M • 5 • GoldenTrout 🌈 Elle Holly Simmons • 24 • V • 6 • Necessity 🌈 Miguel Gabriel Rivera • 25 • M • 6 • Kurdt START: Het is een zwoele vrijdagavond, zowel binnen Jungle als daarbuiten, rond een uur of elf. Om middernacht gaat een inzamelactie van start om geld bijeen te sprokkelen zodat het community center twee slaapplaatsen bij kan bouwen om jongeren binnen de gemeenschap die het thuis moeilijk hebben een, tijdelijk, veilig onderkomen te bieden. Je kunt onder andere rainbow jelly-shots kopen, meebieden voor een date met de meest aantrekkelijke Jungle-gangers en er zijn kermisspelletjes in thema (denk aan ring toss maar dan penis toss,) waarvan de opbrengst naar het center gaat. Wie zich last minute nog kandidaat wil stellen als date kan terecht bij Chris. SKIP: Het is vrijdagavond 14 juli, omstreeks zeven uur. De zomerwarmte van die dag zindert nog aangenaam na en Sommige Jungle gangers zijn op de date die ze vorige week gescoord hadden, anderen kunnen in de club genieten van happy hour en de maandelijkse karaoke-avond. Deze keer is het thema hiervan; HELL. De Verrukkelijke Go-Go dancers zijn aangekleed -als je het zo kunt noemen- als duiveltjes, en de promo-cocktail van de avond is een Flaming Dragons Blood. Alle liedjes die gezongen worden moeten dus op één of andere manier aan het woord "hell" gelinkt kunnen worden.

[ bericht aangepast op 28 okt 2020 - 21:00 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

'Oeh, ik moet toegeven dat dat erg goed klinkt, jinx of niet, ik zeg niet snel nee tegen een vette hap na het uitgaan.' zei Charlie over Alec zijn voorstel om straks de Mc Donalds maar eens te bezoeken. 'We kijken wel wat deze avond ons brengt, wie weet waar we nog stranden.' Alec grinnikte zachtjes en knikte vervolgens bevestigend, ze moesten inderdaad maar kijken waar de avond strandde. Alec wist dat zijn avond waarschijnlijk niet al te laat zou eindigen en hoewel hij graag tijd met Charlie wou spenderen zou hij de jongen niet direct de club uit sleuren, hij liet iedereen graag zijn eigen gang gaan, Charlie moest doen wat hij zelf wou doen.
Tot Alec zijn verbazing wist Charlie het vervolgens voor elkaar te krijgen om languit op de vloer te belanden, terwijl Alec bijna zeker wist dat de jongen niet veel meer dan één drankje op had. 'Als dit al gebeurt als ik sober ben houd je dan maar vast als ik wel gedronken heb.' zei Charlie, waardoor Alec opnieuw in de lach schoot, hij keek de andere jongen even aan. 'Hmm, geen drankjes meer voor jou dan?' zei Alec grinnikend terwijl hij een hand door zijn blonde haren heen liet gaan. 'Of ik moet beter mijn best doen om je de volgende keer op te vangen.' voegde Alec er aan toe waarna hij snel naar Charlie knipoogde.
Uiteindelijk besloot Charlie dat het beter was om toch maar even een doek te halen zodat hij de mix drankjes die over hem heen gemixt waren een beetje kon afdragen. Alec keek Charlie nog even na terwijl hij tussen de mensen door richting de bar manoeuvreerde, maar liet vervolgens zijn blik door de club zelf glijden om te kijken of hij ook nog andere bekende gezichten hier wist te spotten. Voordat Alec de blik van een bekende wist te vangen stond Charlie plots alweer naast hem, een beetje gedesoriënteerd keek Alec weer op naar de brunette. 'Ik hoop dat je dat niet allemaal ook nog hebt mee gekregen. Ik ben echt een enorme kluns, sorry.' Alec fronste even toen Charlie dit zei, sinds hij niet op Charlie had gelet en geen idee had waar Charlie nu op doelde. 'Oh sorry, ik was niet aan het kijken,' zei Alec waarna hij zachtjes grinnikte. 'Maar zeg me alsjeblieft niet dat je voor een tweede keer languit op de vloer lag.' Alec pakte het drankje wat Charlie naar hem uitstak van Charlie over. 'Hoe dan ook, heb je zin om te dansen?' vroeg Alec terwijl hij even omkeek naar de dansvloer, Alec spendeerde een heel groot deel van zijn dagen dansend, maar hier in de club was het toch wel weer heel anders. Op het podium deed hij pierroutes en sautees, maar dat liet Alec hier maar achterwege. 'Ik beloof dat ik niet te hard mijn best ga doen.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Noah zijn blik gleed over Chris terwijl hij de man verteld over Samuel en Junior en hoe hij het vreemd had precies deze twee samen te zien. Noah kon zijn vinger er niet precies op leggen wat het was, maar iets in Chris zijn blik veranderde en Noah had zo het idee dat dat geen goed teken was. Het was alsof met zijn woorden de lucht dikker was geworden, de kleine ruimte ineens gevuld werd met spanning. "Aha..." was Chris zijn eerste reactie terwijl hij een stoel voor Noah vrijmaakte en zelf plaats nam op het puntje van het bureau, Noah keek even naar de zwart leren stoel, maar nam daarna toch plaats. De positie die ze nu aan hadden genomen gaf Noah bijna het idee alsof Chris een leraar was die hem nu de les aan het lezen was.
"Ik ben wellicht niet de meest geschikte persoon om je advies te geven hierover," begon Chris uiteindelijk, Noah keek even op naar de blonde man. "En ik ben absoluut geen expert wat relaties betreft... Maar maakt het uit met wie je ex verder gaat?" Noah slikte toen hij Chris zijn vraag hoorde, hij had natuurlijk wel kunnen verwachten dat Chris hem niet zou begrijpen. Voor hoeverre Noah wist bleven mannen niet langer dan één nachtje bij Chris rondhangen, Noah vroeg zich af of Chris uberhaubt ooit een relatie had gehad. Een kleine zucht rolde over Noah zijn lippen heen voordat hij zijn mond opende. 'In principe niet,' begon hij terwijl hij zijn stoel een klein stukje achterover schoof. 'Ik bedoel ik wens Sam echt het beste toe, dat is denk ik ook niet echt het probleem.' Noah keek nu weer even op naar Chris. 'Het is meer Junior, maar ik weet niet eens of ik Junior wel over Sam heb verteld dus waarschijnlijk ligt het gewoon aan mij.' Noah haalde zijn schouders kort op, hij wist niet eens waarom hij eerlijk Chris zijn vraag had geantwoord, momenteel had hij daar zeker spijt van. Als hij gewoon had gedaan alsof alles oké was hadden ze nu misschien alweer op de dansvloer gestaan.
"Luister - kijk - ik wil even de olifant in de kamer benoemen. Je bent je bewust van mijn reputatie, toch?" Waarschijnlijk was het de spanning die in de kamer hing, maar toen Noah Chris zijn woorden kon hij zijn lach niet inhouden. Een korte lach klonk van zijn kant voordat hij Chris weer zo serieus mogelijk aan probeerde te kijken, maar zijn mondhoeken gingen automatisch toch omhoog. 'Sorry,' zei hij grinnikend, Noah wist niet eens waarom hij het zo grappig vond dat Chris hem wou informeren over zijn reputatie, maar het klonk gewoon even zo bizar. "Ik zou het wel graag willen, maar ik vrees alleen dat ik je niet veel troost kan brengen..." voegde Chris ondertussen nog aan zijn woorden toe terwijl Noah zijn best deed zichzelf weer bij elkaar te rapen. 'Ja, Chris, ik ben me zeker van je reputatie bewust,' Noah keek de oudere man weer even aan. 'Sorry, ik snap even niet wat dat er mee te doen heeft, maar het is oké.' zei Noah terwijl hij van de stoel overeind kwam. 'Ik ben oké.' voegde hij er aan toe zodat hij het gespreksonderwerp weer aan de kant kon duwen hopend dat de spanning daarmee ook verdween.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

SAMUEL ELIJAH D'AMELIO 21 • Bisexual • The prince • With Junior @ the bar

"Sammie? Shut up," deelde Junior lachend mee waardoor ik even kort moet pruilen. Zijn armen glijden ondertussen om mijn hals en mijn eigen arm vind zijn weg weer om zijn middel. "Je weet best dat, als het puur over looks gaat, Michael een vangst was. Hij is exact jouw type." Ik lach maar kan het niet laten om kort met mijn ogen te rollen. Oh, daar was ik mij heel goed van bewust. Het was nog niet lang geleden dat hij precies daarom mijn aandacht trok, al bleek hij al snel zo.... Ew te zijn dat zelfs ik het niet had doorgezet. "Dat is precies waarom ik hem gekozen had," fluistert Junior me dan opeens toe en ik klak even met mijn tong bij de woorden. ''Ah, dus dat is het spel wat we nu spelen hmh?'' fluister ik en ik schud mijn hoofd lichtjes. ''Goede zet.'' grijns ik dan lichtjes. ''Al moet ik toegeven dat mijn ideale man een stuk betere inhoud heeft.'' zeg ik en met die woorden richt ik mijn blik weer op de jongen voor me, duidelijk dat hij daar dus wel aan voldoet. "Jij bent gewoon jaloers dat ik hem eerst gezien had," plaagde hij verder. "En dat hij mij vanavond eerst zag..." Grijnzend schud ik mijn hoofd. ''Oh, dat eerste kan mij een zorg zijn. Het tweede was het grotere probleem.'' plaag ik hem nu ook. "Dus zullen we het over hem blijven hebben, of ga je me tonen waarom we hem geditcht hebben?" daagde hij me uit en kort lik ik over mijn lippen. ''Sounds like a plan.'' fluister ik maar voor ik verder kan gaan is hij me al voor. "You owe me a threesome, by the way..." mompelde hij plagerig, waardoor een zachte maar oprechte lach over mijn lippen rolt. ''Oh, geen probleem, maar ik weet dat ik alleen je al uitgeput genoeg ga maken vanavond.'' plaag ik hem, gevolgd door een nonchalant gebaar van mijn schouders. ''Maar het klinkt als een leuk idee voor de volgende avond.'' grijns ik. Mijn glas breng ik naar mijn lippen en neem de laatste slok, voor ik mijn hand op zijn borstkas leg. ''Maar terug naar het tonen waarom we hem geditcht hebben.'' zeg ik en breng mijn lippen naar zijn nek, waar ik zachte kussen begin te plaatsen. ''Ik kan je altijd een voorproefje geven?'' plaag ik hem, ''De Jungle heeft genoeg plekken om even te verdwijnen, just saying.'' ga ik op dezelfde toon verder. Mijn hand streelt ondertussen langzaam over zijn bovenlichaam en ik trek me wat terug om hem aan te kijken. ''Just tell me, darling.'' prevel ik zachtjes, mijn lippen gesierd met een duivelse grijns.

---

El Diablo.

---

---

De makelaar wist niet wat de krullenbol voor zich precies grappig vond, maar hij was er niet rouwig om dat de jongeman aan het lachen gegaan was. Wat een plaatje. "Sorry," klonk het vlak hierna. "Niet nodig," verzekerde Chris hem. Zo fragiel was zijn ego nu ook weer niet. "Ja, Chris, ik ben me zeker van je reputatie bewust. Sorry, ik snap even niet wat dat er mee te doen heeft, maar het is oké." Oh daar had je 't al. Van geen wonder dat hij zo beeldig kon glimlachen; Noah had geen flauw idee waar het blondje op doelde. "Ik ben oké," trachtte hij de Jungle koning nog te verzekeren. Deze schudde echter hevig zijn hoofd en keek de donkerharige recht in de ogen. "Noah. Jij... bent niet oké... Jij bent subliem," complimenteerde de makelaar de jongen oprecht, waarbij hij een arm om zijn middel liet glijden en hem tegen zich aan trok. Hij wist, ergens in zijn achterhoofd, wel dat dat niet de manier was geweest waarop de krullenbol het bedoeld had. Hij wilde enkel zijn mening uitgesproken hebben, voordat die gedachte zich wel in Noah's hoofd zou gaan nestelen. "Onthoud dat." Subtiel liet hij de hand die op de onderrug van zijn toekomstige date lag in diens achterzak glijden. "Wat Junior betreft... Zo goed ken ik hem niet," dat was het understatement van de eeuw. Chris kon niet eens zijn naam onthouden, "maar ik kan je vertellen dat hij een pak minder onschuldig is dan hij er uit ziet. Die jongen weet prima zijn eigen boontjes te doppen," trachtte hij de student te helpen zijn zorgen opzij te zetten. "Ik weet niet wat er tussen Sam en jou gebeurd is. Maar Junior is niet jou. En jij bent definitely niet hem," vervolgde hij. Daar waar hij Junior dezelfde avond waarop hij hem ontmoet had in bed gekregen had, lag dit bij Noah een stuk anders; had de kopie van Sam hem die eerste avond echter afgewezen, dan had Chris hem, net als ieder ander, zonder slag of stoot laten gaan. Noah daarentegen had hem tot nu toe -op zoenen na- elke vorm van intimiteit ontzegd en toch kon hij de jongen niet aan zich laten passeren. "Dat gezegd zijnde," zette hij het gesprek op andere voet. "Heb je 't ooit al in een kantoor gedaan?" Hij meende het niet, probeerde voornamelijk om die betoverende lach weer op de lippen van zijn krullenbol te doen verschijnen -al zou hij natuurlijk niet treuren mocht het daar wel op uitdraaien. Met zijn vrije hand veegde hij een stapeltje papieren en een pennenhouder van het bureau af, waarna hij de mysterieuze jongeman voor zich met een ondeugende grijns aankeek. Hij had geen idee hoe de jongen zou reageren, maar dat maakte het spel des te leuker.

[ bericht aangepast op 29 juli 2020 - 0:34 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

27      ⬧      Police officer/Bartender      ⬧      With Red, James, Noah, Jamie, Jamal and Faith

---

Rhett glunderde als een klein kind iedere keer als hij een geslaagd drankje over de toonbank liet gaan. Het was erg aandoenlijk, het verbaasde me hoe de jongen er steeds opnieuw weer in slaagde een nieuwe kant van zichzelf aan me te tonen en hij wist me steeds opnieuw voor hem te laten vallen. De ondeugende grijns die op zijn gezicht speelde liet mijn hart sneller kloppen. Natuurlijk kon ik het zoals gewoonlijk niet laten hem te plagen en probeerde ik hem dit keer een baantje aan te bieden achter de bar. Ik bedoel we konden nooit genoeg mensen hebben, zeker in het weekend werd het nog wel eens een gekkenhuis, ook al hadden we genoeg mensen ingezet. En nu ik Rhett zo bezig zag kon barman best wel eens één van zijn talenten zijn. Helaas wees de redhead me af, wat ik ook wel aan had zien kunnen komen. Natuurlijk kon ik het niet laten om een pruillipje te trekken. "Hmm ik weet het niet, misschien als je op je knieën gaat zitten... Smeken." uitdagend trok ik één van mijn wenkbrauwen op. Oh, dus meneer wilde het zo spelen. Dan kon hij het krijgen ook. Na voor het eerst zijn eigen classic gemaakt te hebben, geshaked en al, besloot hij zich eindelijk te storten op mijn beloofde drankje. Wat uiteindelijk geen drankje meer bleek te zijn. Hoe graag ik ook een borreltje dronk, deze vorm van french kisses had ik toch echt vele malen liever. Waar zijn french kiss absoluut niet slecht was, en eigenlijk geen verbetering nodig had, kon ik het niet laten hem nog eens op de kast te jagen. Hij had er zelf immers om gevraagd. Ik had hem verteld dat het nog wel wat meer "pit" kon gebruiken. "Hmm dan moet ik meer oefenen." was zijn antwoord hierop geweest. Iets wat mij uiteraard breed deed grijnzen. 'Hmm, daar meld ik vrijwillig voor aan.' grijnsde ik. Ik was nu toch al zijn trainer wat betrof bar bezigheden, dit kon er ook nog wel bij nu we toch bezig waren. Rhett zoenen was nooit een straf. "Hmm misschien, maar als mijn zoentrainer zelf dat tikkeltje pittiger was, dan kan ik het misschien beter." was de jongen zijn come back en ik trok verrast mijn wenkbrauwen op. Ik grinnikte speels en ik knikte. 'Wacht maar red, wacht maar' zei ik en knipoogde uitdagend naar de jongen. Het was dat ik momenteel aan het werk was anders had ik hem ter plekken iets pittigs laten zien. Het was bewonderenswaardig hoe één persoon mijn humeur in fractie van een seconde volledig om kon laten slaan. Maar het was de lul in het glanzende gouden jasje gelukt. Dat talent was hij klaarblijkelijk nog niet verloren. Ik voelde dat ik wit weggetrokken was na het zien van Max maar tegelijkertijd kon ik wel rood aanlopen van woede. Ik was er nog altijd niet van gediend om als een stuk vuil behandeld te worden. Mijn blik viel weer op mijn roodharige compagnon en een flauwe grijns vormde zich rond mijn lippen. Ik kon die afleiding nu zeer zeker wel gebruiken. Ik stelde voor om ons weer bezig te houden met french kisses en gelukkig stemde Rhett hiermee in. Aan zijn gezicht te zien kon hij die afleiding nu ook wel gebruiken. Natuurlijk werd mij dit kleine momentje geluk niet gegund, er moest weer een of andere geit doorheen blaten. "-Als Ren en Stimpy hier hun ogen lang genoeg van elkaar kunnen afhouden moet dat lukken toch?" ik rolde uitermate geïrriteerd met mijn ogen en richtte mijn aandacht op Chris. Wie anders zou deze opmerking maken? "Jullie weten het hé, geen hankiepankie voor de dates geveild zijn," sprak de jongen. Hij was vast erg tevreden met zichzelf. Ik schudde kort grijnzend mijn hoofd. 'Moet hij nodig zeggen.' mompelde ik tegen Rhett. Chris was namelijk op zijn beurt al de hele avond all over Noah. Gelukkig nam Rhett de man zijn woorden ook met een korreltje zout. "Maar achter de dates... " de jongen had mijn onverdeelde aandacht weer. De manier waarop hij zijn lippen likte liet mijn adem even stokken. Hij moest uit gaan kijken met wat hij zei anders liet ik niets meer van hem over voor die dates. "Misschien na sluitingstijd kan ik je tonen wat pittig is, you me and the Bar." ik had het niet voor mogelijk gehouden maar mijn grijns werd zowaar nog breder en nu likte ik op mijn beurt even mijn lippen af. Ik had zeer zeker wel trek in Rhett. 'Hmm, dat klinkt als muziek in mijn oren.' fluisterde ik terug naar de jongen en liet mijn hand even door zijn nek glijden. "you don't always need a bed for guud funn." sprak de jongen wat me even zacht liet lachen. 'Ik heb nog nooit avontuurtjes achter de bar beleefd, ik ben benieuwd.' grijnsde ik naar hem en zond hem een knipoog. Het ene moment schoten de flirterige plagerijen over en weer en het andere moment was Rhett plots in een wrak veranderd. Ik was even met stomheid geslagen toen de jongen plots neerzakte achter de bar. "Ik... Ik moet even zitten." ik hurkte bij de jongen neer en wreef even over zijn rug. 'Hey, wat is er aan de hand?' vroeg ik zacht. Ook al was iemand troosten niet mijn sterkste punt, ik deed mijn best. Zeker als het over iemand ging waar ik om gaf. 'Kan ik- kan ik iets voor je doen?' vroeg ik waarna ik maar stopte met hem aan te raken. Hij leek even alleen te willen zijn. 'Wil je misschien een glas wat er of-'

---

How far is far

---

Noah probeerde zijn mondhoeken weer naar beneden te trekken, hij wou Chris niet het idee geven dat hij hem uitlachte, maar hij wist zijn geizcht niet meer echt in de plooi te brengen, met een kleine grijns keek hij de makkelaar dan ook aan. Hij verzekerde Chris dat alles oké was, zijn gedachten bleven wel een beetje terug gaan naar Junior en Sam, maar besloot dit voor nu weg te duwen. Hij wist dat hij waarschijnlijk de halve nacht wakker zou liggen over dit, maar dat was een zorg voor later, nu was hij hier met Chris.
"Noah. Jij... bent niet oké... Jij bent subliem, onthoud dat." verzekerde Chris hem vervolgens, Noah keek op naar de oudere man terwijl zijn hart zo ongeveer een salto in zijn borst maakte. Toen Chris hem op dat zelfde moment dichter naar zich toetrok was Noah dan ook bang dat Chris zijn versnelde hartslag tegen zich aan zou voelen. Pas na enkele seconden kreeg Noah door dat hij de blonde man al even aan had staan staren. 'Ehm...' stammelde Noah nog altijd een beetje sprakeloos door de woorden van Chris. 'Dank je wel?' kwam er bijna vragend over Noah zijn lippen.
Ondertussen reisden Chris zijn armen langzaam af naar Noah zijn achterste waar ze in de kontzakken van Noah zijn jeans verdwenen, Noah zelf sloeg zijn armen om Chris zijn nek waarna hij de blonde man weer aan keek. "Wat Junior betreft... Zo goed ken ik hem niet," ging Chris weer verder over hun eerdere onderwerp, "maar ik kan je vertellen dat hij een pak minder onschuldig is dan hij er uit ziet. Die jongen weet prima zijn eigen boontjes te doppen," Noah knikte langzaam wetend dat Chris gelijk had. "Ik weet niet wat er tussen Sam en jou gebeurd is. Maar Junior is niet jou. En jij bent definitely niet hem," Noah besloot maar niet Chris te vertellen hoe zijn relatie met Sam precies in elkaar had gezeten en waarschijnlijk had hij er al helemaal geen baad bij als hij Chris vertelde waarom het uit was gegaan tussen de twee. 'Ja je hebt waarschijnlijk gelijk,' mompelde Noah, maar gelukkig gaf Chris hem niet eens de tijd om er nog langer over door te gaan.
"Dat gezegd zijnde," begon Chris om het onderwerp te veranderen. "Heb je 't ooit al in een kantoor gedaan?" Voor de tweede keer in een aantal minuten keek Noah de andere man sprakeloos aan, hij werd plots verrast door de vraag. Voordat hij kon antwoorden besloot Chris hem nog wat meer versteld te doen staan door het bureau waar hij tegen aan leunde in één keer leeg te vegen. Een zachte lach rolde weer van Noah zijn lippen. 'Nou, eigenlijk,' begon Noah terwijl hij Chris met een kleine grijns aankeek. 'Is dat wel eens gebeurd.' Het was voor Chris allang duidelijk dat Noah niet zomaar met iedereen het bed in dook, maar dat betekende nog niet dat Noah op seksueel gebied helemaal onschuldig was. Noah zou het waarschijnlijk zelf niet snel benoemen, maar hij was een stuk avontuurlijker dan Chris zou denken. 'But i don't kiss and tell,' voegde Noah aan zijn vorige woorden toe voordat Chris nog veel meer vragen zou stellen. Hij bewoog ondertussen wat dichter naar Chris toe. 'Ik kus wel,' voegde Noah er nog aan toe waarna hij zijn lippen op die van Chris duwde.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

SASHA ROSA D'AMELIO

De muziek was heerlijk om even helemaal op los te gaan, zonder nadenken, gewoon doen. Mijn lichaam reageerde er op als een menselijk instinct. Een waarbij ik Elle betrok nu ze haar armen ook losjes om mijn heupen had liggen. Toen ik de brunette had beloofd vaker in deze tent binnen te springen schonk ze me een por wat me even een zacht lachend gilletje liet slaan en lachend mijn voorhoofd voor een tel genadig op haar schouder liet rusten voor ik haar weer aankeek. Een speelse grijns krulden om mijn mondhoekjes heen, terwijl mijn bruine kijkers Elles gelaat in mijn gedachten opnam. De felle kleuren vormden een soort idyllische regenboog auriool boven haar kruin, haar gezicht belichtend met de verscheidene kleuren. “Ja, dat moet je doen! Wat moet ik hier zonder je?” Grapte Elle wat me ook deed gniffelen, echter had ik ook door dat mijn gedachten naar hogere oorden klommen waardoor ik het niet kon laten om speels te lallen "Drinken en dansen moet je!" Maar - dat kan ook met mij, hier en nu" ik lachte schaapachtig waarna ik mijn aandacht op de outfit van de meid voor me had gericht. Hierdoor maakte ze een rondje om alle vormen van zichzelf te showen, het was iets onhandig gezien ze nog in mijn armen zat en ik haar niet meteen wilde loslaten. Een enthousiaste "Ooohhh" verliet mijn lippen echter, waarna ik tevreden applaudisseerde voor het showtje. “Dankjewel! Jij ziet er ook weer geweldig uit. Hoe je je haren toch weer zo leuk krijgt…” Ik gniffelde om het gevlei en schudde even met donkere haren om vervolgens verleidelijk met mijn wimpers te knippen. "Thanks! Het vergde wat geduld en haarproduct maar Ik heb het plat weten te krijgen." vertelde ik trots, mijn krullen waren vaak een struggel om te temmen, maar met wat tijd kon ik er vele leuke dingen mee . Bij mijn vraag die zeker geen picupline was leek Elle me meteen te kunnen antwoorden “Redelijk vaak ja. Jij? Ik heb je hier nog niet eerder gezien.”
Ik schudde mijn hoofd en hield deze iets schuin. " Mijn broertje Sammie is hier wel een regular, maar ik kom enkel als hij me meesleurt of er events als deze gaande zijn." verklaarde ik Elle. "Ik ben eerder zo'n oude zeur die na een avondje stappen vaak gesloopt is, wat niet handig is voor mijn job." vervolgde ik grappend. Dansen tussen de zwetende lijven van andere jonge knappe individuen was niet iets waar je me over hoorde klagen, maar ik kon gewoon niet goed tegen alcohol en de sag die me de dag erna weet te slaan.
"Ben je hier alleen nu vanavond?" had ik haar nog gevraagd voordat mijn brein alweer afgeleid geraakte en oversloeg op de spice Girls, oh wat zou ik graag eens een avond met die dames beleven. “Dat is echt het beste idee van de avond!” sprak mijn oudcolleda “Al weet ik niet hoe goed ik alle pasjes nog beheers hoor.” Sprak ze wat me breed deed glimlachen. "Dat komt vast wel goed!" Ik nam Elles pols beet en nam haar mee naar de DJ-booth waar ik de aandacht van de platendraaier probeerde te grijpen. "Ik zou graag Wannabee willen aanvragen!" sprak ik aan de man die bij de Dj stond , waarna ik wat dollars uit mijn achterzak wist te toveren om het goede doel te steunen natuurlijk. De man knikte en vrolijk ging ik terug naar Elle. "Dit is meteen de manier om te kijken of we het nog hebben!" sprak ik enthouasiast en trok mijn topje iets omlaag gezien de spicegirls ook altijd er uitdagend uitzagen.

RHETT HARRY HAYES

Het was frustrerend hoe het zien van Alfie mijn goede humeur zo kon verbrijzelen. Er was ooit een moment geweest waar Alfie mijn leven opfleurde, nu bracht hij enkel destructie met zich mee. Het zien van Alfred met Jamie aan zijn lippen maakte me zo misselijk, de jongen die me zo had gekwetst omdat ik hem lief had, terwijl het voor hem enkel een 'experiment' was... Zat nu zelf met een andere jongen aan zijn lippen, een jongen die ik eerder als vriend had beschouwd. Ik sloot mijn ogen en probeerde regelmaat te vinden in mijn ademhaling, zodat ik geen volledige paniek aanval zou krijgen. Echter gleed de nare herinnering aan Alfreds vader voor mijn netvlies. 'Alfred zou ooit één van jou soort worden, zijn experiment met jou is nu voorbij.' de akelige strenge stem bleef in mijn gedachten dwalen al wist een warme stem deze kwade geest weg te jagen. 'Hey, wat is er aan de hand?' Het was Mike die zich naast me had neergehurkt en zijn hand voorzichtig over mijn onderrug deed glijden, het werkte vrij kalmerend en zorgde ervoor dat ik net niet in een vreselijke huilbui zakte. 'Kan ik- kan ik iets voor je doen?' de warmte van zijn hand gleed weg, waardoor ik met betraande blik naar hem opkeek en zachtjes mijn hoofd schudde. 'Wil je misschien een glas wat er of-' Voor Mike aanstalten kon doen om op te staan, nam ik zijn hand beet. "Niet weg gaan." prevelde ik zacht en liet mijn hoofd zachtjes op zijn schouder rustten. "Het - Ik - Alfred-..." ik slikte even en sloot voor een kleine tel mijn ogen. " Het doet pijn om hém te zien." de woorden verlieten als een trillerige zucht mijn lippen, waarna ik Mike weer losliet en ruw de ontsnapte tranen van mijn wang veegde. Mike en Chris hadden me in mijn laagste laag gezien, na mijn breakup met Alfred. De jongen was erg dichtbij de liefde van mijn even geweest, maar de staalharde breakup was voor mij een bewijs geweest dat liefde een valse leugen was. "En dan nog met Jamie!" mijn gesnik met woede zorgde voor een schelle klank bij het uitspreken van die naam. ik hoefde Mike niet te vertellen hoe kwaad ik was op mijn ex vriend en hoe de jongen me gedumpt had. "Ik- Ik zou hem zo op z'n smoel willen slaan." ik was razend en balde mijn vuisten iets op waarna ik keek naar Mike, de manier hoe hij bij me kwam zitten en zo voor me uitkeek. Ik voelde me een keine dramaqueen en het feit dat ik nu een tantrum hield was best komisch. "Recht op zijn neus zo, " vervolgde ik, hoewel ik nogsteeds gekwetst was wist een kleine grijns om mijn lippen te krullen. Het was lang geleden dat ik nog gevochten had, maar Mike leek me eerder te supporten in mijn keuze om De twee kerels buiten te schoppen. Ik keek de man naast me dankbaar aan en nam zijn gezicht voorzichtig beet waarna ik een vurige kus op zijn lippen drukte. Wat deden we met pestkoppen die onze geaardheid mokten? We boorden onze vuisten in hun gezicht. Voorzichtig duwde ik mezelf overeind en nam Mikes hand aan. Mijn borstkas ging hevig op en neer, ik bouwde een opkomend adrenaline op, gevuld met woede, verdriet, frustratie en kom vanachter de bar aan Mike achter me aan sleurend. Met iedere stap, kwam er meer zelfzekerheid in me opborrelen. Met iedere stap voelde ik mijn vuist iets harder opspannen, met iedere stap verdween de angst van afwijzing, met iedere stap wist ik dat ik Alfred onder ogen zou komen. Op het laatste was ik bijna aan het harlopen naar de twee heren toe. Het momentum dat ik opbouwde de impact van de slag, het loslaten van Mike... Voor ik het wist was ik in volle aanloop en sloeg ik mijn vuist steenhard tegen de linkerkant van Jamies smoel aan. Mijn ademhaling ging als een razende op en neer en ik besefte niet eens dat mijn slag zo hevig was geweest dat ik mijn eigen hand bezeerd had. Ik meed Alfies blik en snoof enkel, waarna ik onder mijn adem "Ik haat je zo hard." wist te fluisteren.


(yes imma sorry but I am once again making you wait a lil longer for Percy)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

PERCIVAL 'the second' ANTOINE BONNET ….

---

De grond onder mijn handen voelen ijzig koud aan en waar het laatste comfortabele restje warme me net nog omarmt had, was deze nu verdwenen. Zacht gesnik verliet mijn lippen, terwijl ik hevig knipperde om de wazige blur van tranen weg te krijgen. Er was een gevoelige snaar geraakt en ik wist niet hoe lang ik nodig had om het ding weer wanhopig aan elkaar te knopen. Ik sniffelde even en liet mijn blauwe kijkers glijden op de licht glitterende ruwe ondergrond. De mooie glitters in het nachtlicht bleken enkel stukjes glas en andere troep te zijn ah even the floor is a lie.
Voetstappen deden me schichtig opkijken waar ik een goudenbroek zag schijnen. Fuck was hij hier om me nog een stap in mijn borstkas te schenken? "Leave me alone!" kwam er dan ook gekwets over mijn lippen rollen, het laatste wat ik wilde was deze kerel nog zien, het enige waar hij goed voor was geweest was me volgieten met rum -waar ik nu een vreselijke behoefte aan had-. Mijn armen stilden licht en het besef dat ik niet op zou kunnen staan begon langzaam door te sijpelen. Mijn nkieën deden verschikkelijk weel pijn, mijn handen lagen eveneens open en een rit naar huis scoren op deze avond zou me niet gemakkelijk gegund zijn. Daarbij had ik enkel mijn hoge hakjes om in te lopen al was ik niet eens zeker of ik wel zou kunnen wandelen. Maxwel was al terug omgekeerd en een angstig geluidje verliet mijn lippen waardoor ik niet anders kon dan zijn hulp vragen. "W-wacht, ik... ik geraak niet overeind" een gepijnigde toon was te horen in mijn stem, ik probeerde mezelf overiend te duwen maar het lukte niet, zelf al zou ik mijn arm van de grond halen, met het aantal percent alcohol in mijn systeem zou mijn gezicht als een bowlingbal op het asfalt eindigen. "It hurts" piepte ik er zacht achterna. Max stond nogsteeds met zijn rug naar me gericht en ik moest mijn lippen op elkaar persen om neit als een zielig hoopje ellende te snikken, terwijl ik toe mocht zien kijken hoe de man opnieuw van me wegliep. Ik liet mijn hoofd weer zakken, mijn groene kijkers op mijn handen gericht. Er zeker van zijn dat ik mezelf alleen uit de put mocht helpen, waar ik zelf in gestrompeld was. De imposante schaduw die over me opdoemde deed me verrast opkijken naar Max, die met een kleine glimlach voorzichtig mijn hand vastnam. Ik wist niet echt wat ik moest doen, dus liet ik mijn lichaam braafjes doen waar Maxwell me begeleidde. Mijn armen om zijn nek heen, en die van hem onder mijn knieën en rug. Heel even voelde ik me een geredde zeemeermin die met haar staart nog niet het land op kon paraderen. Ik sloot mijn ogen lichtjes, de warmte die Max uitstraalde enrom waarderen, en mijn gezicht verbergens in zijn borstkas, welke opnieuw gehuld was in de witte katoenen stof van zijn hemd.
Eens ik een zachte ondergrond tegen mijn bibs voelde keek ik op van mijn verstophoekje waar ik ondervond dat ik in Maxwells auto was geplaatst. Waar mijn instinct me duwde om een sassy opmerking hierover te maken, hield ik ditmaal wijselijk mijn mond. Eens op de achterbank kon ik zien wat de schade was aan mijn kniëen en een zacht mopperend geluidje verliet mijn keel, dat zag er niet all te best uit. Maxwell boog zich naar me toe waardoor mijn groene kijkers zich vergrootten. Hij had geen dreigende houding en toch voelde ik mijn hart sneller en sneller kloppen, waar ik op hoopte wist ik niet maar nu hij zo dichtbij was. Ik kon zijn gezicht beet nemen als ik wilde, ik voelde zijn adem mijn huid kietelen en zijn lippen zo dichtbij. Ik sloot afwachtend mijn ogen, maar waar ik op hoopte kwam maar niet. Niets kwam eigenlijk, waardoor ik met een lichte frons mijn ogen weer opende toen de man zich terugtrok... Met een dokterstas in zijn handen. Ik hield mijn hoofd vragend iets schuin terwijl ik Maxwell bestudeerde. "Aaah, Doctor huh? Makes sense." mompelde ik zacht, eerder tegen mezelf bedoeld dan de gouden verschijning voor me, het naamkaartje dat ik van de zakeman had had bij nader inzien inderdaad het adress van het hospitaal staan. "Percival..." ik keek iets op, geen idee wat me te wachten stond maar ik verwachtte een nieuwe preek en was klaar mezelf te verbergen in mijn schaamte. “Wat ik eerder zei — het spijt me. . . I was thoroughly out of line. Ik wilde enkel helpen, maar wellicht kwam het er allemaal nogal. . . onbehouwen uit. Het is alleen dat. . .” Ik knipperde even, what now? Wat in trance liet ik Maxwel mijn hand voorzichtig vastnemen, welke hij met een steriel watje begon te ontsmetten en pijnlijke 'Tss' verliet mijn lippen waarna ik mijn hand met een klein schokje terugtrok, al ontspande ik algauw weer en liet de dokter zijn werk doen. “ik denk niet dat je iemand snel beu bent, integendeel, ik denk dat je bang bent. Voor een echte verbinding. Voor emoties die je niet wilt voelen. Om jezelf over te geven aan de liefde. . .” Zijn woorden hakten er goed in en ik slikte even. Ik wilde wel het tegendeel bewijzen aan de dokter hier voor me, maar het deed me eveneens beseffen dat ik al jaren geen vaste relatie had gehad. "Ik ben niet echt... the settling kinda guy." zei ik zachtjes. "Maar ik denk dat er wel waarheid in je woorden ligt." vervolgde ik zacht, mijn tripjes waren vaak voor vertier en niet meteen om echte liefde te vinden, dat was namelijk nooit een prioriteit geweest, en ook niet van mijn nachtelijk gezelschap. Dus het was even intrigerend om iemand te ontmoeten met andere moralen dan menig ander. Om eerlijk te zijn zou ik ook niet weten of ik hetzelfde zou doen als Max nu voor mij deed. Nadat mijn handen verzorgd waren en er een compressje op plakte ging Maxwell iets neer huken, waardoor ik beter rechtop ging zitten zodat ik kon meeloeren naar de man tussen mijn benen... En nee dit keer niet in the dirty kind of way. Mijn knieën waren er erger aan toe dan mijn handjes, waardoor ik al kon raden dat het zou prikken als een motherfucker...
Een zachte 'awtch' en licht gevloek rolde in mijn mond toen de dokter de wondjes schoonmaakte en ik moest toch even hard op mijn lip bijten. Niet enkel voor de fysieke pijn tegen te houden. “Percival, you are worthy of love — you and all of your layers. Don’t ever forget that.” De hemelsblauwe ogen van de heer Asheton vonden de mijne en ik moest mijn best doen om de opwellende tranen tegen te houden, dat was één van de aardigste dingen dat iemand ooit tegen me gezegd had.
Mocht hij erover vragen zou ik wel koppig zeggen dat het door het prikkende gevoel kwam van het ontsmettingsmiddel. Na een gaasje en wat verband rond mijn twee knieën bleek de dokter klaar te zijn waardoor ik even keek naar mijn mummy self. "I'm feeling like a pretty present." grijnsde ik plagend al verdween mijn lichte grijns toen Maxwell weer opkeek. “Sorry — I didn’t mean to preach yet again. It’s none of my business, really. I merely think you are exceptionally fascinating and it’d be a true shame if you wasted all that on superficial toyboy’s — like Tarzan in there.” ik glimlachte even triest en haalde met wat moeide een hand door mijn krullen. "You really think that - I am fascinating?" ik keek weer op naar de man voor me die even nerveus kuchtte vooralleer hij grinnikte en een hand door zijn blonde haren haalde. “But it’s all done. How are you feeling?” Ik schonk hem ook een bemoedigend glimlachje, scootte iets naar achteren op de achterbank en klopte op de zitplek die ik juist vrijgemaakt had, hem uitnodigend erbij te komen zitten. "Ik voel me wat beter, en geen zorgen ik zal geen moves doen ditmaal." verzekerde ik Maxwell zodat hij naast me kwam zitten. "Hoe voel jij je? Ik -ehm- bied hierbij ook mijn excuses aan voor mijn overdreven gedrag. It's not only the rum." momeplde ik waarna ik mijn keel schraapte om mezelf op topic te houden. " Al denk ik dat jij best ook naar je advies luistert Doc." ik schonk hem een onschuldig knipoogje, waarna ik zijn haar opnieuw goedlegde gezien hij het weer in de war had gehaald. "You need to open up too, ya'know". Ik zat iets schijn en liet mijn hoofd tegen het hoofdsteund van de auto leunen. "Misschien-.. Als je me hierna nog wilt zien zegmaar... Kunnen we er samen aan werken?" zei ik na even aarzelen. "Ik bedoel hiermee niet dat je voor me moet vallen ofso-" vervolgde ik er haastig achterna, straks gooide hij me nog de auto uit. "Ik bedoel eerder- jij - ehm ik vind jou ook wel fascinerend." sprak ik dan eens ik mijn woorden vond. " For being the first one to lecture me after kidding you and all". ik grijnsde weer licht, ik wist mijn vrolijkheid weer terug te vinden, zonder rum. "Maar als je me de kans schenk, wil ik wel leren hoe je... niet meteen op leuke jongens springt." sprak ik met een klein lachje, al meende ik het wel serieus. "Maar." begon ik vervolgens. "Dan wil ik ook wel de echte Maxwell Asheton leren kennen." ik prutste even aan de gouden ring en mijn vinger en deed het juweeltje uit waarna ik Max zijn hand voorzichtig nam en de ring in zijn handpalm legde. " Is that a deal?" ik keek de docter met een kleine hoopvolle blik aan. Hij haf me een voorschrift voor love medicine, now he only needs to sell it to me.

[ bericht aangepast op 3 aug 2020 - 14:59 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

VOOR iemand die zich amper ergens voor schaamde, was het de understatement van de eeuw hoe gênant deze gebeurtenis voor hem was. Hij had Alfie geholpen om van die vreselijke engerd af te komen door de boyfriend-routine te starten, waardoor ze uiteindelijk moesten kussen omdat SM-cowboy een plank voor z’n kop had. Eerlijk waar, hij rekende hem enkel tot één van zijn vrienden — niets meer, niets minder.       Het enige wat voor een kink in de kabel zorgde, was een al te bekende factor uit onverwachte hoek - Charlie, zijn jeugdvriend. Althans, dat was zo voordat hij hem had laten vallen als een baksteen. Hij had geen flauw idee gehad hoeveel pijn dat had gedaan — en eigenlijk nog steeds deed. Het liet hem herinneren aan alle momenten die ze samen hadden beleefd, waardoor hij weer ging zoeken naar iets wat hij fout had gedaan, en. . . het was een vicieuze cirkel. Hij slaakte een diepe zucht, Zijn gedachten waren zo in het verleden gebleven dat hij Alfred’s woorden niet meer had gehoord, wat te merken was aan de afwezige expressie op zijn gezicht. De jongen trachtte wat terug te komen in het gesprek door een opmerking over het dansen te maken, waar de roodharige Asheton op zijn beurt om moest lachen. Hij ondersteunde zijn vriend waar deze net iets te enthousiast een rondje draaide, en grinnikte lichtjes. Alleen duurde Jamie’s gewoonlijke uitgelaten houding niet voor heel lang, gezien Alfred hem plots complimenten gaf voor zijn acteerprestatie. Er kleurden lichte blosjes op zijn wangen, wetende dat het niet geheel geacteerd was, daar zijn jeugdvriend een vertoning op zijn netvlies had gemaakt. Over hem gesproken. . . Zijn lichtgekleurde poelen schoten door de club heen, maar zonder geluk - waar hij ook keek, hij kon hem niet meer vinden. Of wellicht zocht hij op de verkeerde plaatsen. Ietwat teleurgesteld zakte zijn nerveuze glimlach weg, terwijl hij zijn aandacht op zijn gesprekspartner richtte.       “U-uh, ja. . . Goed acteerwerk, hé?” Nerveus lachend streek hij met zijn hand door zijn haar, om vervolgens in zijn nek te krabbelen. Volledig uit zijn doen keek hij toe hoe Alfie een balletdansje deed, en alweer overging op een ander onderwerp. “Luister, ik—” Verder dan dat kwam hij echter niet, daar hij ruw omgedraaid werd aan zijn schouder en met zo’n intense, ingespannen kracht teruggeduwd werd dat hij er niets tegen kon doen. Het gebeurde zo ongelooflijk snel dat hij geen weerstand kon bieden. Er klonk een afschuwelijke krak, waarvan de pijn zijn ogen zowaar liet sluiten toen hij naar achteren strompelde. Volkomen overrompeld viel hij tegen wat clubgangers aan, die hem net staande konden houden voordat hij de grond aanraakte.       “R-rhett?” klonk het beduusd toen hij uiteindelijk zijn ogen weer opende, en de zwarte sterretjes waren verdwenen, die lichtelijk betraand waren door de klap. De mensen die hem op hadden gevangen vroegen nog wel of alles ging, maar hij mompelde alleen een verontschuldiging om het daarna volledig te negeren en zich op zijn zogenaamde vriend te richten. Het vuur betrad al snel zijn gelaatsexpressie, terwijl hij het bloed uit zijn neus voelde stromen.“Wtf man, wat is er mis met jou?” Hij hield zijn hand ertegenaan en kon naar Alfie niets anders doen dan een medelevende blik te sturen terwijl hij er al vandoor liep. In het voorbijgaan duwde hij zijn schouder tegen die van Rhett, en gaf geen notie aan zijn uitgesproken woorden.

Jamie Dawson Zodra hij bij de bar aangekomen was, hoefde hij niets te zeggen eer hij al een doek had gekregen van één van de barmannen. Er waren meerdere mensen die vroegen of alles wel ging of hem simpelweg aanstaarden, maar hij negeerde ze allemaal aangezien zijn humeur compleet verpest was. Dus zodra er een hand op zijn rug kwam te liggen, schudde hij deze er enigszins geërgerd af. Praten was niet bepaald fijn met een bloedende neus, tranen in zijn ogen en een hoofdpijn van hier tot Tokio. Misschien moest hij zich toch maar afmelden bij Chris voor die dates, dat ging ‘m niet meer worden — hij wilde immers niets liever dan ervandoor gaan nu.. Hij zuchtte diep toen hij zag dat het Charlie was. Fijn, dat ook nog eens. Van alle mensen had hij het gezien, wat een ongelooflijke afgang!       “Here to take your shot at me, too?” mompelde hij chagrijnig, “Don't bother — jij hebt je aandeel jaren geleden al geleverd toen je me bij het afval dumpte. . . Maar haal jezelf vooral geen illusies in het hoofd: ik kan mezelf prima redden, daar heb ik jou niet voor nodig.” Het feit dat Charlie hem wilde helpen, had hij op zich kunnen waarderen — ware het niet dat zijn pesthumeur dit soort dingen niet langer meer kon tolereren. Jamie had niet zo gereageerd mocht hij nu niet in deze situatie hebben gezeten, but here they were. Eens Charlie de doek, die stevig tegen Jamie’s neus gedrukt was, over wilde nemen, sloeg hij zijn hand ruw weg.       “Dus ga terug naar wat je aan het doen was hier,” beet hij, wat er vrij onderdrukt uitkwam gezien de doek wat geluid tegenhield, "en laat me met rust." Jamie ontweek zijn blik terwijl hij pissig opstond van de barkruk, om aanstalten te maken hem alleen te laten. Echter, de jongen bevroor op het moment toen zijn ogen in de zijne doordrongen. “Don’t suddenly start to care now.”

[ bericht aangepast op 4 aug 2020 - 22:11 ]

---

[ heaven knows ]

---

---

''Oh, geen probleem, maar ik weet dat ik alleen je al uitgeput genoeg ga maken vanavond.'' Junior voelde één van zijn wenkbrauwen omhoog glijden, terwijl de grijns op zijn lippen enkel groter werd. De belofte die in Sam's plagerij weinig subtiel verscholen lag bezorgde hem kriebels in zijn buik en kippenvel op zijn armen. Bovenal kietelde het zijn nieuwsgierigheid en moest hij moeite doen zijn verbeelding niet de vrije loop te laten, in het midden van een nachtclub. ''Maar het klinkt als een leuk idee voor de volgende avond.'' De krullenbol knikte zachtjes. Zijn interesse was gewekt, en ondanks hij het op z'n minst een beetje eng vond was het wel iets dat hij een kans wilde geven. Zijn krullen dansten plots voor zijn ogen, waarna hij die kort weg probeerde te blazen. ''Maar terug naar het tonen waarom we hem geditcht hebben.'' Het halfbloedje sloot zijn ogen automatisch toen Sam van zijn praatjes daadjes maakte en zijn hals kuste. Junior beet zachtjes op zijn eigen onderlip en rilde onvrijwillig. ''Ik kan je altijd een voorproefje geven? De Jungle heeft genoeg plekken om even te verdwijnen, just saying.'' Hij had het kunnen weten. Een lachje ontsnapte hem, en toen de lippen van de Colombiaan uit zijn hals verdwenen waren keek hij het heerlijk stuk ondeugd weer aan. ''Just tell me, darling.'' De verleidelijke blik in Sam's ogen was bijna genoeg om de scholier over de streep te trekken. Een deel van hem wilde toegeven, maar een sterkere kracht wilde nog veel langer genieten van het wisselende machtsspel dat tussen hen gaande was. En heel diep vanbinnen zat nog steeds het kleine jongetje, dat bedenkingen had bij openbaar vertoon van affectie - in die mate. "Tell you what?" speelde hij de rol van de vermoorde onschuld. Hij drukte zachtjes zijn lippen op die van Samuel, en liet ze weer even snel verdwijnen. "Tell you a secret? Zal ik je een geheimpje verklappen?" fluisterde hij op mysterieuze toon. Hij wenkte de student terug wat dichter en liet de spanning nog even hangen. Zijn ogen zochten die van de Colombiaan, terwijl zijn vingertoppen nog steeds door diens haren gleden. "Good things come to boys who wait." Met die woorden verbrak hij de betovering en schonk Sam nog een vette knipoog. "Had niet gedacht dat je 't nu al moeilijk zou krijgen, Jefe," plaagde de jongeling genadeloos verder. Hij had namelijk al eerder vermeld dat de avond nog écht moest beginnen. Wat hem betrof waren ze inmiddels flink van start gegaan, maar er vielen nog zoveel meer avonturen te beleven. In zijn ogen zou hun hoogtepunt in the sack evengoed het hoogtepunt van de avond worden, en de avond was nog lang niet om. "Ik vraag me af of de blauwe shots ook naar blauw smaken," opperde hij slinks, hopend nog een drankje met Sam te kunnen delen. Hij wilde er best voor betalen, maar hij wilde het ook best niet doen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

De verstomming op Noah's gezicht maakte het een hele uitdaging voor Chris om zijn eigen trekken in de plooi te houden. Zodra de jongen echter lachte lukte het de makelaar ook niet meer serieus te blijven. Uiteindelijk was zijn doel de student voor zich op te vrolijken, en dat leek op het eerste zicht geslaagd te zijn. "Nou, eigenlijk.. is dat wel eens gebeurd." Dit keer was het Chris' beurt om verbaasd te zitten staren. Hij knipperde een keer en ging op zoek naar tekenen dat Noah hem voor de gek aan het houden was. Hij had in de eerste plaats geen antwoord op die vraag verwacht, en dan kwam de krullenbol ook nog eens met zo'n verrassing voor de dag. Het blondje wist nog niet geheel zeker of hij het een aangename surprise vond, of zich er aan wilde ergeren dat iemand hem klaarblijkelijk was voor geweest. "Oh, is da-" "But I don't kiss and tell." Nog voor Chris meer informatie los kon peuteren had Noah hem reeds de mond gesnoerd, alsof hij wist dat het er zat aan te komen. Een zachte grom verliet de mond van de makelaar, die niet exact opgetogen was met het feit dat hij eerst nieuwsgierig gemaakt werd en vervolgens niks mocht weten. "You tea-" "Ik kus wel." De woorden registreerden pas echt in het hoofd van de Jungle koning toen hij de volle lippen van de jongeling op de zijne voelde. Het was een vluchtig besef, eentje dat alles wat er aan voor was gegaan van de kaart veegde en enkel ruimte liet voor wat er op dat eigenste moment gebeurde. Als vanzelf trok de makelaar zijn grootste uitdaging tot nu toe tegen dichter tegen zich aan, en zoende deze aanvankelijk zachtjes terug. Al gauw werd die voorzichtigheid vergeten en veranderde de kus naar een inniger iets. Moeiteloos tilde Chris de krullenbol op en draaide hen beiden honderdtachtig graden, zodat Noah met zijn achterste op het bureau kwam te zitten. Ondertussen hadden zijn lippen nog steeds die van de jongeman niet gelost. De handen die tot dan toe in de kontzakken van zijn toekomstige date hadden gezeten reisden omhoog naar diens rug, waar ze losjes op en neer streelden. Zijn hele lijf leek in vuur en vlam te staan. Met het prikkelende verlangen naar meer steeg ook het besef dat dat waarschijnlijk niet zou gebeuren. "Als je het bij kussen wilt laten dan stop je beter hier," deelde hij de krullenbol mee. Zijn stem was slechts een fluistering. Als het aan Chris lag dan was er van stoppen geen sprake, en dat was precies de reden waarom hij -nu hij nog een beetje helder was- de beslissing in Noah's handen legde. Hij probeerde zich voor te bereiden op het antwoord dat hij niet wilde horen, en profiteerde van de situatie om alvast nog -een minder verhitte- kus van de jongen af te snoepen nu hij de kans nog had en het moment daadwerkelijk voorbij zou zijn.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

27      ⬧      Police officer/Bartender      ⬧      With Red, James, Noah, Jamie, Jamal and Faith

---

Normaal gezien was het altijd fun en games tussen Rhett en mij. Dit was dan ook de voornaamste reden waarom ik met mijn handen in het haar stond nu Rhett een zenuwzinking leek te hebben. Gevoelens waren nooit mijn sterkste punt geweest maar wanneer iemand waarom ik gaf er doorheen zat moest ik iets. Ik wilde hem niet laten zitten maar ik was het niet gewend deze kant van Rhett te zien. Wist ik veel wat hij op dit moment van mij verlangde, iedereen dealt anders met gevoelens. Daar stond ik dan, met stomheid geslagen. Uiteindelijk besloot ik maar naast hem te hurken en mijn hand op zijn rug te laten rusten om aan te tonen dat ik in de buurt was. Al wist ik niet of hem dat gerust stelde of enkel meer stress opleverde. Aan zijn gezichtsuitdrukking te zien leek het gelukkig het eerste te zijn. Ik had geen idee wat ik moest doen, moest ik hem nou blijven troosten? Ik bedacht dat het misschien wel fijn was als ik een glas water voor hem zou halen. Ik maakte aanstalten om op te staan toen ik bij mijn pols gegrepen werd. "Niet weg gaan." kwam er uit Rhett zijn mond wie vervolgens zijn hoofd op mijn schouder liet rusten. Een voorzichtige glimlach ontstond op mijn gezicht. Een warm gevoel borrelde op en verspreidde zich door mijn lichaam. Hij vond het fijn dat ik er was. "Het - Ik - Alfred-..." ging de jongen verder en ik haalde geruststellend mijn hand door zijn rode haren. " Het doet pijn om hém te zien." ging hij verder. 'Hey, sssh, het is al goed.' zei ik zacht waarna ik met mijn vrije hand zijn hand vast pakte en er zacht met mijn duim overheen streek. Voor een seconde leek ik afgeleid te worden door het nare gevoel wat plots op doemde. Ik wist maar al te goed waar hij nu doorheen ging en ik wist ook hoe verschrikkelijk het was. Het was niet niets om je ex waar je nog steeds om geeft te zien met iemand die je als een vriend beschouwt. Eerlijk gezegd was ik er ook een beetje kwaad om, voornamelijk omdat ik zag wat het met Rhett deed. Die jongen verdiende zoveel beter dan jongens die constant met zijn hart spelen. "En dan nog met Jamie!" ik schrok van het plotselinge verschil in volume. Ik wist niet zo goed wat ik hier op moest zetten. Ja, het was een lage streek maar het leek me voor nu het beste om Rhett maar een beetje uit te laten ziften. "Ik- Ik zou hem zo op z'n smoel willen slaan." klonk er plots vanuit Rhett en ik keek hem snel weer aan. Een ondeugende grijns verscheen op mijn gezicht toen ik door had dat hij het meende. 'Ik zou zeggen ga ervoor.' haalde ik mijn schouders op. 'Ik bedoel, daar heb je al het recht toe denk ik zo.' zei ik met een kleine grijns. "Recht op zijn neus zo, " een kleine grinnik verliet mijn mond toen ik zag dat er weer iets van een grijns op Rhett zijn gezicht te zien was. 'Oké oké Muhammad Ali, kom op.' lachte ik waarna ik hen weer omhoog hielp. 'We've got asses to tap and bitches to slap.' grijnsde ik. Rhett leek mijn antwoord te waarderen, zo erg zelfs dat ik er zelfs een beloning voor kreeg. Ik wou dat ik vaker zo'n beloning kreeg voor mijn domme advies. Een brede voldane grijns sierde mijn lippen en mijn hart ging tekeer. Zodra Rhett mijn hand in de zijne nam voelde het als ons eigen Bonnie and Clyde moment. Ik had geen idee waarom maar ergens dacht ik dat Rhett niet serieus was geweest. Het moment waarop zijn vuist Jamie zijn gezicht leek ik weer wakker geschud te worden en uit de roze waas te ontwaken waar ik in terecht was gekomen. 'Shit,' mompelde ik alvorens ik Rhett naar me toe trok, hopend dat hij geen klap terug zou krijgen van Alfie. De klap was zo groot geweest dat Jamie op de grond beland was. “Wtf man, wat is er mis met jou?” bracht Jamie beduusd uit. Ergens had ik wel medelijden met hem, toch schudde ik het al snel weer van me af. Had hij maar niet de verrader moeten uithangen. 'Dat kunnen we beter aan jou vragen meneer de verrader.' beet ik hem toe waarna ik mijn aandacht weer volledig op Rhett richtte en zijn hand beet nam om deze even grondig te bestuderen. Het was duidelijk een flinke klap geweest.

---

How far is far

22      ⬧      Applied Sciences study      ⬧      With Alec > Jamie     

---

Waar Alec ervoor had gezorgd dat mijn dag toch nog een goed einde leek te krijgen, iets wat ik met één blik op een zeker persoon volledig vergeten leek te zijn. Ik hoopte vurig dat mijn ogen mij bedrogen hadden en ik besloot het dan ook maar naast me neer te leggen. Ik wilde dit niet de rest van de avond laten verpesten. Waar ik mijn vorige blunder net had opgelost stond de ander alweer voor de deur. Op mijn terugweg van de bar had ik perfect uitzicht gehad op Alfie en de jongen waarvan ik hem verdacht Jamie te zijn en had ik dus ook eersterangs zicht op de zoenscene die daarna plaats vond. Ik wist niet precies wat er daarna gebeurde, maar voor ik het wist lag het drankje dat ik had gehaald voor Alec op de grond. Met het nodige kabaal dat het met zich mee bracht werd ik weer uit mijn gedachten getrokken. Met een kop wederom zo rood als een tomaat. Ik wilde het beeld uit mijn hoofd te zetten maar dat leek onmogelijk te zijn. Ik had gehoopt dat het zien van Jamie me koud zou laten, maar die gedachte was niet helemaal reëel gezien de jongen nog dagelijks rond spookte in mijn gedachten. Aan de ene kant wilde ik hem omhelzen en hem nooit meer laten gaan en aan de andere kant wilde ik niets liever dan wegrennen en hier nooit meer terug keren. Ik vond wel een andere bar waar ik mijn avonden zou vullen door alleen aan de bar aan te schuiven. Toch wist ik dat het niets op ging lossen. Ik wist dat ik fout was geweest en het was aan mij de taak om óf daarmee te leven óf om het recht te zetten. De gedachte alleen al liet mijn stresslevels door het dak schieten en ik probeerde het voor nu even naast me neer te leggen. Alec wachtte immers op me. Die jongen verdiende inmiddels wel een schadevergoeding. Ik had er hoogst persoonlijk voor gezorgd dat zijn avond één grote bende was... Eenmaal ik weer bij Alec aangekomen was probeerde ik mijn nieuwe blunder aan hem uit te leggen. Al stopte ik toen hij vertelde dat hij er niets van mee gekregen had. Er viel een last van mijn schouders. Nu hoefde ik ook niet aan zijn neus te hangen dat ik mijn voormalige beste vriend, en tevens voormalige crush waar ik nog steeds gevoelens voor heb, had gezien en dat -dat de reden was dat ik niet meer normaal leek te kunnen functioneren. Dan wist ik zeker dat ik het wel kon schudden met Alec. Ik zou het hem niet eens kwalijk nemen. 'Maar zeg me alsjeblieft niet dat je voor een tweede keer languit op de vloer lag.' vroeg Alec vervolgens en ik lachte zacht waarna ik mijn hoofd schudde. 'Nee, laat maar, het was ook niets.' lachte ik en beet kort op mijn lip. 'Hoe dan ook, heb je zin om te dansen?' vroeg Alec vervolgens wat er in resulteerde dat ik hem met grote ogen aanstaarde. 'Ik? Dansen?' ik schoot in de lach en schudde nogmaals mijn hoofd. 'Als jij waarde aan je voeten hecht laat je mij niet in je buurt op de dansvloer...' grinnikte ik maar mijn grijns was al snel verdwenen toen ik besefte dat Alec serieus was. 'Ik beloof dat ik niet te hard mijn best ga doen.' ik glimlachte wat ongemakkelijk en haalde daarna mijn schouders op. Wat maakte het ook uit, de helft van onze mede bargangers waren toch al zo bezopen dat ze zich niet meer op deze wereld bevonden. Ik liet Alec me begeleiden naar de dansvloer en keek wat schichtig om me heen. Deels omdat ik bang was een ellenboog tegen mijn kaak aan te krijgen en deels omdat ik bang was dat dit die van Jamie ging zijn. Toch moest ik wat dansmoves zien te kopiëren, het stond anders ook zo zielig als ik naast Alec op de dansvloer niets stond te doen. Ik begon er net lol in te krijgen toen er plotse een hoop kabaal klonk ergens achter me. Ik draaide me om en zag dat Rhett zijn vuist tegen iemand zijn kaak had aangeplant. Het was niets nieuws dat er iemand tegen de grond ging, dat was nou eenmaal best gebruikelijk in een relatief kleine ruimte waar iedereen gedronken had. Toch leek Rhett er normaliter niet bij betrokken te zijn. Ik probeerde te kijken wie het slachtoffer van Rhett zijn vuist was en raakte lichtelijk in paniek toen ik tot de veronderstelling kwam dat het Jamie was. 'Sorry Alec, ik moet hem helpen.' zei ik tegen de jongen en liet mijn hand even op zijn schouder rustten waarna ik richting Jamie liep wie inmiddels zijn weg baande naar de bar. In het voorbijgaan kon ik het niet laten om Rhett en zijn schoot hondje een vuile blik toe te werpen. Ik had geen idee wat er tussen hen speelde maar het was vast niet nodig geweest Jamie een klap te verkopen midden in de club. Eenmaal ik naast Jamie stond twijfelde ik voor enkele seconden. Ik wilde mijn hand op zijn rug leggen en hem helpen maar ik besefte dat het wellicht wat vreemd over zou komen. Ik had hem jaren niet gezien of gesproken en nu was ik er ineens om hem te helpe nadat hij een klap gekregen had. Voor ik het wist had ik uit automatisme mijn hand toch op op zijn rug gelegd, maar deze werd er geërgerd afgeschud. Ik slikte en besloot hem maar niet meer aan te raken. “Here to take your shot at me, too?” ik schrok van de toon die aanwezig was in zijn stem en kon niets anders dan zijn blik ontwijken. Na enkel deze zin doemde er al enkele tranen op in mijn ogen en ik wist dat ik een fout begaan was door hem op te zoeken. Ik had het beter kunnen laten rusten maar ik kon het niet... "Don't bother — jij hebt je aandeel jaren geleden al geleverd toen je me bij het afval dumpte. . . Maar haal jezelf vooral geen illusies in het hoofd: ik kan mezelf prima redden, daar heb ik jou niet voor nodig.” sprak Jamie vervolgens en het voelde alsof er een dolk dwars door mijn hart werd gestoken en nog een aantal keer goed heen en weer gewrikt werd. Ik wilde zoveel tegen hem zeggen, er tegenin gaan en zeggen dat het niet zo in elkaar stak als hoe hij dacht. Maar in plaats daarvan stond ik hem een beetje schaapachtig aan te kijken. Ik schaamde me dood en dacht niet dat ik me ooit zo schuldig had gevoeld als dat ik op dit moment deed. Ik wist dan misschien wel niets te zeggen maar ik wilde hem nog niet alleen laten. Ik pakte de doek beet die hij stevig in zijn handen had maar hij sloeg mijn hand ruw weg. Ik knipperde een paar keer en zuchtte. Wat was ik ook aan het doen... “Dus ga terug naar wat je aan het doen was hier en laat me met rust." waren zijn finale woorden alvorens hij kwaad opstond van de barkruk. Ik had het helemaal verpest... Ik keek hem aan en voor een seconde en toen zijn blik die van mij kruiste leek ik plots weer voorzien van nieuwe energie. Na het zien van de blik die hij in zijn ogen had wist ik dat Jamie het waard was om niet meer te laten gaan. Ik mocht hem niet nog een keer verliezen. 'Don't suddenly start to care now." Ik pakte zijn pols beet toen hij aanstalten maakte om weg te lopen en zuchtte nerveus toen ik hem nogmaals aan keek, dit keer vastberaden. 'Ik weet dat dit niet is wat je wilt horen, maar het is niet wat je denkt Jamie...' zei ik en verstrakte mijn greep rond zijn pols in de hoop dat hij niet alsnog zou vertrekken. 'Laat het me op zijn minst uitleggen. Daarna mag je me haten en als...' ik moest even een pauze nemen om het bibberen uit mijn stem te krijgen. 'Als je me dan echt niet meer wilt zien dan is dat zo.' zuchtte ik. 'Geef me nog één laatste kans, Jamie. Alsjeblieft.' zei ik en keek hem smekend aan. Pas nu ik hem zo voor me had besefte ik pas weer wat ik al die tijd gemist had. Het horen van zijn stem had me een zeker gevoel van pure heimwee bezorgd. 'Laten we wel naar een rustige plek gaan.' Ik keek Jamie weer aan en beet wat nerveus op mijn onderlip. 'Wil je hier blijven? We kunnen namelijk ook naar mijn appartement. Zeg maar wat jij wilt.'

---

How far is far

---

Een kleine grijns verscheen op Noah zijn lippen toen hij tot twee keer toe wist te onderbreken, waarbij de laatste keer Noah voornamelijk zijn lippen gebruikte om Chris te onderbreken. Noah liet zijn handen door Chris zijn blonde haren gaan terwijl de kus veranderde van een voorzichtige kus naar een meer gepassioneerde kus. Het was niet de eerste keer dat Noah zijn lippen die van Chris wisten te vinden, maar elke keer gaf het hem weer een warm gevoel van binnen. Noah had misschien niet veel ervaring in bed, maar hij had genoeg andere jongens gezoend om te weten dat het met Chris speciaal was voor hem. Noah had Chris aantrekkelijk gevonden vanaf het moment dat zijn oog op de blonde makelaar was gevallen, maar pas toen ze in gesprek met elkaar raakten begonnen Noah zijn gevoelens zich voor de jongen te ontwikkelen. Noah wist dat de kans groot was dat het helemaal nergens heen ging, zoals net aangeduid, Noah wist waar Chris om bekend stond. Chris was de koning van de jungle, hij maakte voluit gebruik van het feit dat hij elke jongen kon krijgen terwijl het weken of maanden duurde voordat Noah zich comfortabel genoeg voelde om het bed met iemand te delen. Noah wist niet of ze samen pasten, maar het moment met Chris voelde te goed om het niet in ieder geval een kans te gunnen.
Nadat Chris ervoor had gezorgd dat de twee in een soepele beweging van plaats waren veranderd was het de oudere man die hun kus verbrak. "Als je het bij kussen wilt laten dan stop je beter hier," zei Chris, Noah legde zijn handen plat achter zich op het bureau en liet zijn hoofd even achterovervallen terwijl hij nadacht over wat Chris zei. Hij wist waar Chris op doelde, hij was er niet klaar voor, maar hij wou ook niet dat hun moment stopte. Noah keek Chris weer aan, maar voordat hij kon reageren op zijn vorige woorden voelde hij Chris zijn lippen weer op die van hem. Noah wist dat dit niet betekende dat ze toch gewoon door konden gaan, het voelde meer alsof Chris zo een einde aan hun moment wou maken.
Uitdagend beet Noah op Chris zijn onderlip tijdens hun kus, hij wou niet dat het eindigde, maar hij wist dat hij niet voor altijd kon doen alsof dit wel ergens naar toe leidde. 'Sorry,' fluisterde Noah uiteindelijk tegen Chris zijn lippen toen hij eindelijk klaar was om de kus te onderbreken. Hij keek Chris voor een paar seconden aan, maar gleed daarna in stilte van het bureau af. Doelloos stond Noah in het kantoor terwijl hij zijn blik even van Chris naar de deur liet gaan, was het een goed idee om te vluchten?
'Dus moesten we nog wat aan die lijsten doen of kunnen ze opgehangen worden. Denk dat iedereen staat te springen om te bieden voor de knappe bachelors.' Noah beet deze keer zachtjes op zijn eigen lip terwijl hij een beetje ongemakkelijk naar Chris keek. Een kleine zucht rolde over Noah zijn lippen, hij had de magie verbroken.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

SAMUEL ELIJAH D'AMELIO 21 • Bisexual • The prince • With Junior @ the bar

"Tell you what?" ging hij onschuldig mee en ik glimlach lichtjes wanneer ik zijn lippen weer kort op die van mij voel. "Tell you a secret? Zal ik je een geheimpje verklappen?" fluisterde hij vervolgens waardoor ik mijn wenkbrauw wat ophaal. ''I love secrets.'' prevel ik en leun wat meer naar hem toe. En dat was een feit. "Good things come to boys who wait." Ik kijk hem stilletjes aan en schud mijn hoofd licht bij het zien van zijn knipoog. "Had niet gedacht dat je 't nu al moeilijk zou krijgen, Jefe," Nog even ben ik stil, maar klak dan met mijn tong waarna een grijns zijn weg terug vind naar mijn gezicht. ''Oh, zo snel gaat dat niet gorgeous.'' zeg ik en hou mijn hoofd wat schuin. Dan haal ik mijn schouders op. ''Hmh, misschien dat jij het nog moeilijk gaat krijgen, ik bedoel als je je bedenkt...'' begin ik en leun wat meer naar zijn oor toe. ''Ik kom altijd mijn beloftes na,'' begin ik fluisterend -doelend op mijn opmerking over het uitgeput maken van eerder-, ''en doe vaak nog wat meer.'' Ik druk een snelle kus op zijn kaak en trek me dan tevreden terug. "Ik vraag me af of de blauwe shots ook naar blauw smaken," opperde hij toen en lachend kijk ik om me heen. ''Er is maar een manier om daarachter te komen, niet?'' zeg ik speels en maak op dat moment oogcontact met een man een paar stoelen verderop die, heel toevallig, een blauw shotje in zijn handen heeft. ''Hold up.'' zeg ik en glimlach naar de man, waarna ik mijn lege shotglas omhoog houd, en naar hem knik. Of nou ja, zijn shotje, maar dat is niet heel duidelijk denk ik zo. Gelukkig begrijpt hij al snel de hint en ik kijk toe hoe hij de barman roept. Wanneer hij naar ons wijst grijns ik tevreden en blik weer naar Junior. ''That's how we do that.'' zeg ik en pak de twee shotjes. ''Cheers.'' zeg ik en sla het shotje achterover, waarna ik langzaam weer zijn kant op kijk. ''Dat is... Heel zoet.'' weet ik uit te brengen en lik kort over mijn lippen. ''Ai, hoe ga ik aan mijn tandarts uitleggen dat het glazuur op mijn tanden spontaan verdwenen is.'' pruil ik. Even kijk ik weer de kant op van de gulle vreemdeling, maar zie hem niet meer aan de bar staan. ''Oh, hij is verdwenen.'' mompel ik en kijk naar Junior. ''Straks komt hij ons ook al zoeken, zie je het al voor je, de wanted posters door de club heen met ons gezicht.'' plaag ik hem. Mocht hij onze kant opkomen, dan moest ik ons wellicht weer even laten verdwijnen ergens in de mensenmassa. Ik had geen zin om te delen vanavond.

---

El Diablo.