[RPG • 0] Experium || 18 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx grinnikte zacht om haar boze woorden. Dat was precies hoe hij zich voelde. Al kon hij Maaya niet pijn doen zonder zichzelf ook pijn te doen en hoewel hij niet echt kon geloven dat ze zo'n belofte niet zou breken als iemand haar zusje wat had aangedaan, was hij toch blij dat ze dat niet had gedaan. Hij wilde niet zeggen dat hij Persephone het type vond dat snel haar woord brak, maar als ze echt kwaad was kon hij zich niet echt voorstellen dat ze iets gaf om een belofte aan Yrla, of aan wie dan ook. Ze was niet echt een type dat daar normaal gesproken bij stilstond, net zoals hij dat niet was. Eerst doen, dan denken.
      Hij begreep dat ze de gedachte dat ze er zelf bij was geweest beangstigend vond, zeker omdat ze anderen ermee had kunnen verwonden. Het had echter geen zin om het af te zwakken; het was nu eenmaal zo. Van opzij keek hij het meisje aan. De woede flakkerde nog steeds in haar ogen. Wat zou ze doen wanneer ze weer voldoende energie had om wél wraak op Maaya te nemen? Persephone was niet iemand die snel vergaf. Hij dacht aan zijn bloedband en het feit dat hij hoe dan ook haar hulp nodig had om die te verbreken. Hij kon het haar net zo goed vertellen.
      'Ik ben wel blij dat je niet al haar botten hebt gebroken.' Hij wendde zijn hoofd af, staarde in de verte. 'Dan waren die van mij ook gebroken.'
      Misschien zou zij het beter begrijpen dan anderen. Tenslotte had zij ook zo'n soortgelijke band met haar zus. Er kwam een naar gevoel in hem naar boven. Wat als Maaya zijn zus was? Wat als ze ook een tweeling waren en dit niets met een bloedband te maken had? Vloekend wreef hij over zijn gezicht. Fuck. Dan kwam hij er ook nooit van af.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze keek even met opgetrokken wenkbrauw opzij. "Hoe bedoel je?" Eigenlijk was ze van plan geweest geen bot achter te laten in het been. Helemaal niets. Misschien kon ze dat idee maar beter niet delen met Onyx.

[ bericht aangepast op 13 mei 2020 - 9:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx zuchtte. 'Behalve Jester weet niemand het,' mompelde hij. 'Dus ik zou het op prijs stellen als dat zo blijft. Maar zo'n band als jij met Fayr heb, heb ik met Maaya. Onze gaven zijn aan elkaar verwant en hoewel we elkaar niet uitputten of extra energie geven, voelen we wel elkaars pijn.' Hij hield het stuk verband ietsje omhoog voor hij het weer tegen zijn hoofd drukte. 'Ik bloed omdat 8175 haar tegen het hoofd sloeg. Omdat zij bloedt. Dus als je haar lijf in stukken wilt hakken...' Hij haalde zijn schouders op. 'Kun je wel raden wat er met mij gebeurt. Maar goed. Dat je het weet. Als je alsnog haar benen wilt breken dan snap ik dat. Dat wil ik ook al jaren.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze schrok een beetje van zijn openheid. Phone had nooit eerder Onyx zoveel horen praten, en dan ook nog eens over een gevoelig onderwerp dat het haar een beetje wegblies. De eerst paar seconden staarde ze hem ook verbluft aan. "Wel, dat is mooi kut dan," zei ze droog. Oké, ze kon die idioot van een Maaya dus niets fysieks aandoen. "Wel, dan sloop ik haar kamer. Haar bed, haar tas, haar lievelingsspullen. Ook leuk." Ze haalde haar schouders op en dacht nog eens na over de woorden die Onyx had uitgesproken. Ze had een beetje sarcastisch op zijn woorden gereageerd, maar haalde nu voor zichzelf dat sarcasme er vanaf. Ze praatte zachtjes, met een kleine glimlach op haar gezicht tegen Onyx. Al keek ze hem niet aan toen ze sprak.
      "Ik denk dat je de band tussen mij en mijn zus overschat. Ja, onze gaven zijn aan elkaar gelinkt. Als zij haar gave gebruikt, wordt mijn energie aangevuld en andersom. Op dit moment zijn we op het punt gekomen dat we elkaars energievoorraad opvreten door het vele gebruik ervan. Maar ik voel niet Fayr haar pijn, nog iets anders. Heel soms voel ik het als Fayr een hele heftige emotie doorgaat, zoals de paniek van daarnet. Maar ik denk dat dat meer te maken heeft met het feit dat we een tweeling zijn dan iets anders." Ze zuchtte even diep. "Wat ik bedoel is dat ik vooral aan Fayr ben gelinkt door onze gave en dat voor de rest het eigenlijk best wel meevalt. Weet je de reden waardoor je Maaya haar pijn voelt?" Ze wist niet zeker of ze dit kon vragen, maar ze was nieuwsgierig.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx liet de bebloede prop verband zakken, nam de prop eruit en toonde Persephone zijn handpalm. ‘Zij heeft net zo’n litteken als ik. Jes en ik dachten dat het een overblijfsel was van een soort bloedritueel om een bloedband te creëren.’ Het klonk raar nu, vergezocht. ‘Als zoiets al bestaat. Maar nu begin ik me af te vragen of we niet gewoon een tweeling zijn. We zijn hier op dezelfde dag aangekomen, hadden meteen al een connectie. Eerst een goeie,’ gaf hij morrend toe. ‘Het doet me denken aan jouw band met Fayr, zelfs al is het niet helemaal hetzelfde. Dat we familie zijn en aangrenzende gaven hebben, klinkt aannemelijker dan een of ander dark magic-verhaal.’

[ bericht aangepast op 13 mei 2020 - 10:36 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone keek er even naar op zijn hand. "Volgens mij is alles mogelijk bij ons op school," zei ze schouderophalend. Ze pakte zijn hand vast, negeerde het bloed erop en keek naar het litteken op zijn hand. "Het is namelijk wel toevallig dat jullie allebei hetzelfde litteken hebben. En Fayr en ik hebben zoiets niet." Ze twijfelde even, keek Onyx even aan. "Ik kan even kijken of ik iets voel, maar om heel eerlijk te zijn ben ik niet zo goed als Fayr daarin. Fayr gebruikt die energie ontzettend vaak, het helpt haar de oorzaak te vinden en het te repareren. Mijn gave is daar tegenovergesteld van. Ik hoop dat je kan begrijpen dat als ik iets mentaals sloop, dat dat ook nare gevolgen kan hebben. Ik kan mensen letterlijk het gekkenhuis in sturen..." Ze draaide even zijn hand om en weer terug, alsof dat haar zou helpen het te zien. "Maar kijken kan geen kwaad," zei ze er snel met een glimlachje achteraan, voor ze Onyx zijn hand weer losliet.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Hier op school wel, ja. Maar we denken dat het voor die tijd gebeurd is. Op onze eerste dag was het echt al een litteken.’ Het was geen toeval dat ze hetzelfde litteken hadden, maar of een bloedband nu het antwoord was? Ze wisten niets van hun verleden, misschien hadden ze ooit wel samen iets uitgehaald en waren ze op dezelfde manier gestraft. ‘Ik had je zus gisteren al gevraagd of zij me kon helpen. Want met dat hele zuiveringgedoe wil ik er al helemaal van af. Ze kon inderdaad een connectie vinden.’ Maar zou dat ook niet zo zijn als ze familie van elkaar waren? Ze waren een uitzonderlijk geval, Maaya en hij, het was moeilijk om conclusies te trekken. ‘Ze zei al dat jij de band zou moeten verbreken voor zij iets kan helen. En ach ja. Velen zullen beweren dat ik al heel lang in een gekkenhuis thuishoor,’ zei hij met een flauwe grijns toen hij haar waarschuwing hoorde. Maar er zat natuurlijk wel in. Als er géén bloedband was… wat zou Persephone dán in zijn brein slopen? Misschien dat hij ook zijn eigen dossier eens te pakken moest zien te krijgen, of die van Maaya, voordat ze allerlei drastische maatregelen zouden nemen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Je weet niet wat ze voor schooltijd al met ons gedaan hebben," zei ze donker. Fersephone werd er altijd een beetje ongemakkelijk van als ze de keerzijde van Experium bespraken en opnieuw dacht ze terug aan het gesprek dat ze eerder met Fire had gehad. Het was bijzonder dat Fire zo open was geweest over het ontsnappen en om een of andere reden dreunde dat gesprek met hem telkens tegen haar borst. Alsof het haar ogen geopend had om nog meer naar de corruptheid van de school te kijken. Ze keek naar Onyx om een of andere reden zat er een twijfel in zijn stem. "Wel, als er een band is en Fayr die heeft hem gevonden, dan kun je er vanuit gaan dat hij er is. Als zij zegt dat hij eerst gesloopt moet worden, dan betekent dat zij de pijnlijke plek gevonden heeft. Misschien kan Fayr me wel helpen het te vinden en dan blijft de schade beperkt tot de band tussen jullie en sloop ik niet per ongeluk iets in je hoofd." Het was logisch als ze het zo zei, maar ze wist niet zeker of het ook zo werkte. Fayr en zij hadden nog nooit de krachten met elkaar gebundeld, omdat ze zulke tegenovergestelde krachten van elkaar hadden. Het leek haar wel een keer grappig om samen met Fayr iets te doen, in plaats van los van elkaar. Ze dacht terug aan zijn eerdere woorden.
      "En trouwens, het lijkt me vrij makkelijk om erachter te komen of jullie familie van elkaar zijn. Ten eerste, zijn jullie op dezelfde dag jarig? Want het kan niet dat jij een week later geboren bent dan haar. Zit er ten minste 9 maanden tussen jullie, zo nee dan ben je in ieder geval geen familie. Geen broer of zus in ieder geval. Het is toeval dat dit nu zo overeenkomt met de band van Fayr en mij, maar dat wil niet zeggen dat jullie uit een gezin komen. Misschien kunnen we wel iemand anders vinden op de campus die een broer of zus hier heeft zitten, of des noods een neefje. Kijk of hun gaven overeen komen met elkaar, of dat zij een magische band hebben. Zo nee? Dan lijkt me dit gewoon allemaal toeval."

[ bericht aangepast op 13 mei 2020 - 12:08 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Onze geboortedag is 1 januari,’ antwoordde Onyx. Dat hadden ze al heel snel uitgevonden, maar er waren er meer geweest die op die dag jarig waren. Te veel om écht allemaal op die dag geboren te zijn. ‘Ik heb altijd aangenomen dat Experium onze geboortedatum niet weet. In de eerste jaren waren er heel veel op die datum “jarig”.’ Zuchtend haalde hij een hand door zijn haren. Hij kon maar moeilijk geloven dat hij hier met wéér een Panther over Maaya zat te praten. Het leek iedere keer ietsje makkelijker te gaan, alsof zijn afdelingsgenoten schil voor schil van hem af pelden tot hij bij een kern kon waar hij de antwoorden op al zijn vragen kon vinden. Hij wist niet zo goed wat hij van de gedachte vond dat Maaya zijn zus was. Had zij zich dat weleens afgevraagd? Natuurlijk – in het begin hadden ze dat allebei? Maar later? De afgelopen jaren? De gedachte dat ze misschien een tweeling waren, maakte de hele situatie tussen hen nog tien keer tragischer.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Oh," zei ze alleen, niet wetende hoe precies te moeten reageren. "Nou, we kunnen het vast oplossen, wat er nu ook aan de hand is. Er moet een manier zijn." Ze kon niet geloven dat Onyx en Maaya een hopeloos geval was. Zo was ze niet. Phone had altijd hoop. Waar een probleem was, daar was een oplossing. Zo simpel was het. Er viel een ongemakkelijke stilte. Fersephone wist niet zo goed wat ze tegen de jongen naast haar moest zeggen. En opeens hoopte ze dat Fire terug zou komen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ook Onyx vond de stilte nogal opgelaten, maar hij had geen zin om terug naar binnen te gaan. Hij schaamde zich nog steeds voor de tranen die hij had gelaten. Hij had al honderden van deze hallucinaties gehad – waarom trapte hij er steeds weer in? Het leek juist alsof hij er alleen maar heftiger op ging reageren. Hij zag weer voor zich hoe Jester over de grond rolde in een poging om de vlammen te doven. Zijn geschreeuw echode nog steeds in zijn hoofd. Hij merkte dat zijn spieren verkrampten. Het was zijn schuld. Jester kon zeggen wat hij wilde, maar hun hele House was nu de dupe geweest van zijn vete met Maaya. En ze zou niet stoppen. Sterker nog – deze nieuwe kant van haar gave wees er juist op dat ze hier nog lang mee zou doorgaan. Misschien moest hij praten. Kijken of er nog ergens iets over was van hun band. Hij snapte haar wraakgevoelens; die zou hij zelf ook hebben als de rollen omgedraaid waren. Als Maaya destijds zíjn relatie had gesaboteerd, zou hij nu ook die van haar om zeep hebben willen helpen. Ten koste van alles. En Maaya – Maaya was bereid om over lijken te gaan. Dat wist hij, want zo was hij zelf ook. Of zo was hij in elk geval geweest voor hij Jester leerde kennen. Écht leerde kennen.
      Een schaduw trok zijn aandacht; iemand kwam het grindpad op. Hij had Fire niet vaak in het donker gezien, maar zijn ogen waren als gloeiende kooltjes. Hij gaf een knikje en kwam toen bij hen zitten.
      ‘Het beest is terug in de kooi,’ zei hij met een flauwe grijns. ‘Met een oorlogsverklaring, dat wel. Ik ben bang dat we nog wel meer van de Rhino’s kunnen verwachten. Dit mocht dan misschien een eenmansactie zijn, maar Maaya is – om welke absurde reden dan ook – wel hun leider. Die gasten hebben allemaal een steekje los – zonder uitzondering. Veel aansporing om hun niet al te vrolijke gave op anderen los te laten zullen ze niet nodig hebben.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had gewoon de perfecte timing. Om een of andere reden kwam er een kleine glimlach op haar gezicht, zodra ze zijn stem hoorde. "Maaya begon zelf met de oorlog door ons aan te vallen," zei ze koppig. "En daarbij, onze afdelingen hebben wat dat betreft toch ook een paar mooie gaves ertussen zitten. Kijk naar mister Creepy Guy hier naast me of mezelf," zei ze met een kleine glimlach.

[ bericht aangepast op 13 mei 2020 - 14:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij struinde wat rond door de kamer. Romeo had in eerste instantie het raam opengezet, zodat als hij moest vluchten hij direct de kamer kon verlaten via het raam. Hij trok een van de kasten open, die duidelijk van Fayr was. De verschillende jurken die er hingen waren duidelijk haar handelsmerk. Vluchtig ging hij de kast door, op zoek naar iets wat hem ook maar kon helpen. Hij had dit veel eerder moeten doen, bedacht hij zich opeens. Iemands spullen konden zoveel informatie geven over de persoon zelf. Hij kon echter niets bijzonders vinden in haar kast, behalve de dingen die hij al van haar wist.
      Aan de andere kant ging hij door de kast van Vienna. Blijkbaar hield het meisje van hockey en ze danste. Het gaf hem kans haar vaker te zien rond het sportveld als hij daar zou gaan hangen, of bij de gymzaal. Het waren twee van zijn minst favoriete plekken om eerlijk te zijn en hij zuchtte diep. Vienna was overigens niet zo van de jurken of rokjes, waar de kast van haar vriendin vol van hing. Al kon hij zich dat voorstellen met een bijwerking die haar soms in de lucht liet zweven. Na de grote kast ging hij door de nachtkastjes heen. Sieraden, verschillende foto's, brillenkoker, schriftjes... Uiteindelijk greep zijn hand om een boekje in het kastje en trok het eruit. Er zat een overduidelijk slotje aan de opening van het boek en het voelde alsof hij de jackpot had gevonden!
      "Vienna, je bent mijn held," prevelde hij zachtjes voor zich uit. Hij doorzocht veel nauwkeuriger de laatjes, maar vond uiteindelijk niet wat hij nodig had. Hij onderzocht de bedrand, het kussen en de lakens. Koortsachtig ging hij door het nachtkastje van Fayr, maar nog altijd had hij de sleutel niet gevonden. "Fack," fluisterde hij. Langs een slot komen was niet moeilijk, er waren genoeg manieren om er zonder sleutel langs te komen. Het slot gaf alleen maar de schijnveiligheid dat het je geheimen zou bewaren in een boekje. Het probleem echter wat hij nu echter had, was dat hij het boekje niet kon slopen of het slot kon slopen. Daar had hij punt een hulp bij nodig waarschijnlijk en punt twee, als hij het nu zou doen, zou hij verdachte nummer 1 zijn die het dagboek gestolen had. Dat kon hij niet hebben. Met uiterste zorgvuldigheid borg hij het dagboek weer op, met de belofte dat hij er later voor zou terugkomen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Met enige onhandigheid had hij zichzelf op de bank gekregen en voor een paar seconden was hij blij verlost te zijn van die ellendige rolstoel. Het vroeg veel van zijn armen, maar uiteindelijk kwam Merrin door onhandig schuifelen vlak naast zijn zus te zitten. "Hi sis," zei hij zachtjes tegen haar. Vienna leek ergens ver weg te zijn, ze was er niet bij met haar gedachten. Het meisje staarde naar een punt op de vloer, wat heel interessant leek te zijn. Echter toen hij tegen haar sprak, keek het meisje even verbaasd naar hem op. "Oh, Merr.. Ik had je helemaal niet gezien..." Merrin gaf zijn zusje een glimlach, maar hij bevroor halverwege zijn gezicht. Vienna zag er ellendig uit. "Het geeft niet," zei hij zachtjes. Haar zin had als een excuus geklonken, maar dat was nergens voor nodig.
      "Hoe gaat het met je?" vroeg hij zachtjes. Vienna schoot spottend in de lach. "Jij bent al de derde die dat vraagt," zei ze met een zucht. Ze schonk hem wel een glimlach, voor zijn vraag alsnog te beantwoorden. "Het gaat wel denk ik.. Ik weet niet zo goed hoe ik me moet voelen eigenlijk..." Merrin schoof tegen zijn zus aan en verstrengelde zijn vingers met die van haar. "Het was heftig of niet?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Een flauwe glimlach speelde om zijn lippen. Het laatste wat hij wilde, was een krachtmeting van wie de gruwelijkste gave had. ‘Ja, we zullen ons mannetje staan. Het is alleen een nare strijd als je het opneemt tegen de psychiatrische afdeling van onze school. Je komt daar niet zomaar terecht.’ Zijn blik rustte even op Onyx. Men vond dat die ook bij de Rhino’s thuishoorde, maar Fire had laatst gemerkt dat hij wel vocht tegen die donkere kant van hem, terwijl de Rhino’s die juist omarmden. ‘Gelukkig zijn we met dubbel zo veel mensen. Maar ik zal mijn afdelingsgenoten vertellen op hun hoede te zijn en niet in hun eentje rond te dwalen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.