[RPG • 0] Experium || 18 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Het duurde niet lang voor hij Fayr haar ademhaling langzaam aan rustig hoorde worden. Ze was blijkbaar zo moe dat ze haastig de grens met dromenland was overgestoken. Romeo drukte een kus op het hoofd van Fayr, in een poging extra te checken of ze sliep. Maar het meisje reageerde nauwelijks op zijn kus. Toen hij besefte dat het meisje echt weg was, stak hij de kamer over naar Vienna. Er lag een lichte ernst op haar gezicht, maar ze was prachtig als ze sliep. Zelfs in haar slaap kon hij nog sommige emoties van haar zien. Dit meisje beleefde ze echt tot het uiterste ervan.
      Uit zijn broek viste hij het bolletje verliefdheid van Fayr en keek er even goed naar. Het was sterk, maar nog niet teveel. Als Vienna ineens plotsklaps halsoverkop verliefd op hem zou worden, zou ze argwaan krijgen. Deze bol zou alleen voor de eerste vonk zorgen. Zou haar doen twijfelen aan haar gevoel voor hem. Hij zou haar meer moeten voeden met gevoelens, maar dit was de eerste stap. Verliefdheid bij iemand laten ontstaan was een ingewikkeld proces, maar hij ging het proberen. Romeo liet het bolletje bij haar slapen naar binnendringen en zag meteen hoe een lichte glimlach op Vienna haar gezicht kwam te staan. Binnenkort had hij er een nieuw speeltje bij, en hij kon niet wachten hem uit te proberen. "Sweet dreams, Deary," zei hij. Romeo drukte even een kus op haar slaap en verdween toen gehaast door het raam naar buiten. Hij sloot het raam zoveel als hij kon en verdween in de nacht, terug naar zijn eigen kamer.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Kijk maar," zei ze schouderophalend. Maar om een of andere reden wilde ze een sprongetje in de lucht maken, omdat ze hem weer ging zien. Ze hoopte gek genoeg ook om een of andere reden dat die bespreking niet te lang duurde, al had ze de belofte al staan voor een ander moment. Ze glimlachte even naar hem en klom de trap van de veranda op. "Oke, tot morgen dan. En anders wordt het later." Ze keek even naar Fire en toen naar de deur. Werd ze verwacht op een bepaalde manier afscheid te nemen? Ze gaf het warmtebolletje terug aan Fire en stak haar hand op bij wijze van groet. "Nogmaals bedankt voor vanavond, voor je hulp en je afleiding," zei ze met een kleine glimlach "Slaap lekker." Met die woorden verdween ze door de deur in de richting van haar kamer. De gebeurtenissen van die avond waren om een of andere reden inderdaad naar achteren gespoeld. Ze kreeg het beeld van Fire niet meer van haar gezicht. Hij zou haar zelfs achtervolgen in haar dromen die nacht.

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 9:28 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx sliep geen ogenblik. Steeds dwaalden zijn gedachten af naar Jesters nachtmerrie, naar de nachtmerries die anderen zouden doorstaan. Het stemmetje in zijn hoofd dat het zijn schuld was, klonk steeds harder. Had Maaya net zo veel om Ednoces gegeven als hij om Jester gaf? Hij kon het zich maar moeilijk voorstellen – maar wat kon hij er nou écht van weten? Hij zag ertegenop, het was iets wat hij nooit gedacht had te zullen doen, maar hij moest zich tegenover Maaya verontschuldigen. Daarmee zou ze niet zomaar over haar hart strijken, dat wist hij heus wel. Het was echter een eerste stap. Een teken dat hij veranderd was, dat hij volwassener was geworden. Misschien was zij dat ook wel.
      Het was echter een grote stap. Iets waarvan hij niet écht wist of hij het meende. Ze had hem keihard laten vallen, had hem diep gekwetst door zonder echte uitleg te doen alsof hij niet meer bestond. Hij had niet gedacht dat hij haar dat ooit zou kunnen vergeven, maar nu er zo veel anderen bij betrokken waren, kon hij dat wat beter in perspectief zien.
      Achter hem maakte Jester een zacht geluidje in zijn slaap. Onyx keek om, was blij dat zijn gezicht nu vredig was. Kwam dat doordat hij naast hem lag?
      Hij zuchtte zachtjes. Grote kans dat dat voorlopig de laatste keer was.
      Eerst met Maaya praten, dan met Jester.
      Dat was zijn planning voor vandaag. De lessen konden hem gestolen worden, hij meldde zich wel ziek. Drie dagen geleden staken er twee ijspegels uit zijn lijf, hij kon best doen alsof hij daarna te veel hooi op zijn vork had genomen.
      Het was pas half zeven, Jester zou nog wel een goed uur slapen. Onyx gleed uit zijn bed vandaan, trok zijn kleren aan, duwde zijn iNet in zijn zak en ging naar buiten toe, op zoek naar een plek waar hij rustig zou kunnen nadenken en zich voor kon bereiden op beide gesprekken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hoewel Maaya te veel van haar gave had gebruikt om in slaap te kunnen vallen, voelde ze zich de volgende ochtend hartstikke energiek. Ze voelde zich góéd. En dat was al lang geleden. Ze zat al lang in een sleur van verveling; elke dag hier voelde hetzelfde. Zelfs haar leiderschap had daar weinig aan veranderd. Ze was niet iemand die opschepte over haar prestaties. Niemand wist het fijne van haar vete met Onyx. Dat was iets privé. Maar deze keer had ze de hele afdeling aangepakt. En het was haar gelukt. Het was haar écht gelukt. Dat ze een flinke bult op haar hoofd had, kon haar niks schelen. Die klungel was veel te laat gekomen, ze had al intens genoten van de paniek van de anderen. Als Romeo erbij was geweest, had hij angstballetjes kunnen verzamelen voor de rest van het jaar.
      Gisteren had ze alles aan Melissa verteld, die een grote grijns op haar gezicht had gekregen bij het idee van een openlijke oorlog met zowel de Lions als de Panthers. Haar vriendje was een Buffalo, als ze ooit versterking nodig hadden dan zouden die hun rug wel beschermen. Niet dat ze dat nodig zouden hebben. Ze hadden stuk voor stuk gaven die vermakelijk waren in een oorlog.
      ‘Als je weer wat gaat uithalen wil ik wel mee hoor!’ zei Melissa de volgende ochtend. Ze zaten beneden in de woonkamer, waar ze in geuren en kleuren aan Peter en Damon vertelde wat Maaya de vorige avond had gedaan. Beiden hadden een grijns op hun gezicht – ook zij vonden een oorlog met de twee afdelingen welkom tijdverdrijf. Af en toe iemand pesten was toch minder leuk dan iemand stelselmatig pesten. ‘Ik had de wacht kunnen houden, dat jochie had ik zo met lianen kunnen omwikkelen en dan had je nog veel langer door kunnen gaan.’
      Maaya haalde haar schouders op. ‘Het was maar een probeerseltje. We verzinnen nog wel wat groters, met z’n allen. We moeten alleen even een mooi moment vinden. En nu misschien eerst de Lions. Fire weet er dan wel vanaf, maar die is zo arrogant dat hij denkt dat we zijn stulpje wel met rust zullen laten.’

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 10:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Jester wakker werd, was hij alleen. De andere kant van het bed was leeg en ook op zijn bed lag niemand. Een lichte frons vormde zich tussen zijn wenkbrauwen en hij duwde zichzelf — voorzichtig — overeind. De whiskey van gisteren had zijn sporen wel nagelaten, maar het was minder erg dan hij had verwacht. Wel voelde zijn mond zo droog als de Sahara en had hij er ook geen problemen mee gehad om nog een uurtje of negen langer door te slapen. Maar helaas, een mens kon niet alles hebben. Onyx was er niet. De badkamer was ook leeg en toen Jester klaar was met douchen was hij ook niet plotseling weer teruggekeerd.
      Tijdens het aankleden probeerde hij zichzelf ervan te overtuigen dat Onyx heus niet gekidnapt was uit hun kamer en dat hij ook vast niet bezig was met een wraakplan. Niet zonder eerst met hem te overleggen. Hij was gewoon... een frisse neus halen ofzo. Er waren geen berichtjes op zijn iNet.
      Volgens de klok aan de muur had hij nog ruim twintig minuten voor het ontbijt begon — Jester was barbaars vroeg en vond er maar niets aan — en hij was de campus al uit voordat hij zich bedacht dat Fire gisteren wel een punt had met zijn opmerking over niet meer alleen ergens heengaan. Nouja. Het was maar een klein stukje naar de school, dat overleefde hij heus wel.
      Onyx was ook niet buiten op de veranda, of überhaupt ergens te zien tussen de campus van de Panthers. Langzaam aan begon er een naar gevoel in Jesters maag te groeien, onrustig en scherp, als een bolletje prikkeldraad. Waar was zijn vriend heen? Maakte hij een lange ochtendwandeling en dacht wel op tijd terug te zijn voordat Jester echt zijn bed uit was, of was er meer aan de hand?
      Jester beet op zijn lip en bleef even stilstaan. Hij maakte het echt erger dan het was, kom nou. Onyx was een verstandige dude, die liep heus niet in zeven sloten tegelijk. Toch viste hij zijn iNet uit zijn zak en typte zelf wel een berichtje. Dat hij zich zorgen maakte was één ding, als Onyx terugkwam wilde Jester wel ervoor zorgen dat hem niet hetzelfde gebeurde. Miscommunicatie en van die dingen.

Ben naar Cackle voor m'n gave.
x

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij was zoals altijd vroeg wakker. En gek genoeg was Adam al zijn bed uit. Hij keek verbaasd naar het lege bed naast hem. Adam was nooit eerder dan hem zijn bed uit. Heel even keek de jongen twijfelend naar zijn rolstoel. Hij had de hulp van Adam wel nodig als hij vanmorgen wilde opstarten. Hij gooide zijn dekens van zich af en vroeg zich net af hoe hij dit ging doen, toen Adam binnen kwam lopen.
      "Adam!" zei hij opgelucht. "Goedemorgen," begroette hij zijn vriend met een glimlach. "Jij bent vroeg!"

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam glimlachte. Het was al veel later dan hij dacht. ‘Ik was vannacht naar buiten gegaan na een nachtmerrie en ik ben eigenlijk nu pas terug.’ Hij wilde hem vertellen over de avond, over dat hij het met Fox had bijgelegd en dat hij er nu van overtuigd was dat de jongen hem niet had aangerand. Hij ging op de rand van Merrins bed zitten. ‘Het was eigenlijk best een… heftige nacht. Maar wel met een goede afloop.’ Hij glimlachte. ‘Zal ik het nu vertellen of wil je je eerst aankleden of ontbijten?’ Misschien was Merrin wel heel hongerig. Dat gebeurde wel vaker ’s ochtends en hij wist niet hoelang het zou duren als hij eenmaal begon te vertellen.

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 11:51 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had gelijk gehad. Vienna had de rest van de nacht niet meer geslapen. Ze had liggen draaien en woelen. Elke keer dat haar ogen dichtvielen zag ze de vlammen weer. Uiteindelijk was ze het draaien zat geweest en was ze opgestaan. Zo stil als ze kon trok ze een handdoek uit haar kast en liep ze zachtjes door de gang heen om te gaan douchen. Het warme water kalmeerde haar iets, maar nog altijd was die angst van gisteravond aanwezig. Hoe lang zou het duren voor die angst eindelijk weg zou zijn? Hoe lang zou ze die vlammen nog achter haar dichte ogen zien.
      Ze dacht aan gisteravond. Romeo had ineens naast haar gezeten. Net als toen met haar woedeaanval had hij haar gekalmeerd, hij had de angst om een of andere reden weggenomen. Had hij een rustgevende gave? Of kon hij gewoon iets met haar emoties. Misschien moest ze het straks vragen... Misschien moest ze straks vragen aan hem of hij haar weer kon kalmeren. Ze wilde niet met deze angst op date met Fox. Als ze al nog op date wilde met Fox.
      De hele nacht had ze erover na gedacht. Ze wilde geen deel uitmaken van dit geheim. Fox had haar gisteren verteld dat hij Adam gemanipuleerd had om iets te doen, maar dat hij het wilde veranderen. Hij wilde het niet meer doen, en direct vind ze hem de volgende dag in hondengedaante op Adam zijn schoot. Waar de jongen niet eens van wist dat het eigenlijk Fox was, waarmee hij de dag ervoor dikke ruzie mee gehad had. Ze voelde zich verschrikkelijk dat ze had moeten liegen voor haar gevoel. Ze was precies juist op dat moment het goed aan het maken met Adam, ze was bezig om dingen recht te zetten. En tegelijkertijd loog ze keihard tegen hem. Hoe kon ze dat doen?! Vienna nam zich voor om met Fox te praten, zodra het kon. Ze moest dit uit haar hoofd hebben, haar hoofd was al veel te vol. En als Fox het niet zou vertellen dan deed ze het zelf wel. Ze wilde geen geheimen bewaren, niet zoals deze. Ook al wilde Fox haar daarna waarschijnlijk niet zien.
      Terug in haar kamer stuurde ze de jongen meteen een berichtje, of ze die dag met elkaar konden praten. Dan was het eerste gedeelte in ieder geval uit haar hoofd. Ze ging zitten op haar bed en wachtte op het moment dat haar vriendin ook wakker zou worden. Dit zou echt een verschrikkelijke dag worden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx had wel een berichtje van Jester verwacht. Anders had hij er zelf ook wel een gestuurd, maar hij wilde zijn vriend niet wakker maken. Succes, typte hij terug. Ik skip de lessen vandaag, meld me wel ziek. Spreek ik je na de lessen?

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin keek even naar Adam en voelde zorgen in zich opbouwen. Dat ontbijt kon wel wachten. "Als je me een shirt, onderbroek en broek geeft, dan kleed ik me wel even snel aan. Kan je dan je verhaal doen," zei hij met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze was verrassend opgewekt, en ze had beter geslapen dan ze verwacht had. En ze voelde zich ook stukken beter dan de afgelopen dagen. Waarschijnlijk kwam dat ook grotendeels door Fayr, die toch haar gave gebruikt had. Opgewekt kleedde het meisje zich om en liep al fluitend naar de badkamer om haar tanden te poetsen. Daar kwam ze Yrla tegen, die ook net zijn tanden aan het poetsen was. "Oh!" zei ze beschaamd. "Sorry!" Ze wilde zich al omdraaien, maar Yrla riep haar terug. Hij stond halfnaakt voor de spiegel met een tandenborstel in zijn handen. Phone had dit nog niet eerder gezien en opeens begreep ze wat Dezi in Yrla had gezien. Hij was toch aardig gespierd en zijn wasbordje was zeker niet verkeerd. "Je kan best tanden poetsen als je wil hoor," zei hij met de borstel nog in zijn mond. "Ik ga toch niet douchen..." Ietwat ongemakkelijk ging Phone naast Yrla staan en haalde haar tandenborstel tevoorschijn uit haar toilettas. Ze stak de borstel snel in haar mond, zodat ze niets hoefde te zeggen. Ondanks dat ze niet zo goed wist waarom, dwaalde haar ogen telkens weer af naar Yrla naast haar. Die haar uiteindelijk met een grijns terug aankeek. "Bevalt het wat je ziet?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam liep naar de kast toe en gaf hem de kleding waar hij om vroeg. ‘Je bent door je joggingbroeken heen,’ zei hij. ‘Kijk maar of een spijkerbroek fijn zit en anders mag je wel een joggingbroek van mij aan? Al is die waarschijnlijk een beetje kort voor je,’ bedacht hij. ‘Dan moet je maar de hele dag voor mij doorgaan,’ grinnikte hij. Zelf trok hij ook de makkelijke kleding van vannacht uit en verruilde die voor gewone kleding. Gewoontegetrouw wendde hij zich van Merrin af terwijl hij zich omkleedde en hij moest inwendig toch een beetje erom grijnzen. Eigenlijk was dat helemaal niet meer nodig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ondanks de korte nacht was Fox vroeg wakker. Het gesprek van vannacht had hem ontzettend goed gedaan en zijn hart voelde weer iets minder zwaar. Hij bladerde zelfs weer door zijn foto’s met Kris. Soms voelde hij zich schuldig omdat hij hem probeerde te vergeten, vandaag was het echter een dag dat hij dacht dat hij het weer een klein beetje meer verwerkt had. Hij was nog door zijn foto’s aan het swipen toen er een berichtje van Vienna binnenkwam. Dat overschaduwde zijn gemoed een beetje. Was ze boos vanwege gisteravond? Had ze op meer troost van hem gehoopt? Straks blies ze hun date af… Hij besloot meteen te antwoorden. Ik ben al wakker. Wil je samen ontbijten? X

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Klinkt leuk," zei hij met een grijns. "Alleen trapt niemand daarin, omdat ik niet mijn rolstoel uit kan." Hij kleedde zich zo goed mogelijk om als het lukte en keek daarna naar Adam. Er kwam een kleine glimlach op zijn gezicht, al maakte hij zich ook zorgen. "Had de nachtmerrie met gisteren te maken?" zei hij zachtjes. "Je weet dat je me gewoon wakker mag maken he als je echt een nachtmerrie hebt." Merrin vroeg zich af waarom Adam dat eigenlijk niet gedaan had. Ze waren vrienden, bijna vriendjes van elkaar. Waarom had hij hem eigenlijk niet gewoon wakker gemaakt deze nacht?

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze had teruggestuurd dat ze hem zou zien in de ontbijtzaal. Vluchtig krabbelde ze een briefje voor Fayr, die nog heerlijk lag te slapen en verliet toen stilletjes hun slaapkamer. Halverwege de weg bedacht ze opeens iets wat Adam gezegd had, dat ze beter niet alleen kon lopen met wat de Rhinos gisteren hadden gedaan en vluchtig keek het meisje om zich heen of ze iemand zag. Het was vreemd, Vienna kon nog steeds niet helemaal bevatten wat er nu precies gebeurd was. Maar voor het eerst sinds het gebeurd was, was ze opgelucht dat ze nog leefde. Ze moest ergens maar dankbaar zijn dat het maar een droom was, en niet echt. Dat ze nog kon lopen en verder geen schade had opgelopen, toch? Vlak voor de eetzaal zag ze dat Fox haar op stond te wachten bij de deur.
      Ze was opeens ontzettend nerveus. Ze had hier nog niet goed over nagedacht. Wat moest ze zeggen tegen Fox? Hoe moest ze dit brengen zonder hem boos te maken? Ze wilde gewoon even kwijt hoe ze zich erover voelde, dat ze er niet blij mee was. Maar om heel eerlijk te zijn vond ze dat ontzettend lastig. "Hee," begroette ze hem. Meer kwam er even niet uit. Wat moest ze doen?!


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 16 mei 2020 - 14:03 ]

---

It's never gonna happen, Guys.