[RPG - [16+] - 100 ] Animal hotel [Speeltopic] - Speeltopics

28 feb 2020 - 22:34 Frisk is offline

Frisk 8318

Animal hotel [16+]
Rollen Praat Speel

@Liesje

De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

Nothing could kill me like you do
Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

⋅⋅⋅⋅⋅ DISCLAIMER

Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.

Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.

Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

⋅⋅⋅⋅⋅ BENDE

De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

DE MASKERS
Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.

The lion, the wolf and the pig
De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: ~~de ene de grote leider~~ (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

The rabbits
De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

The cats
De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

⋅⋅⋅⋅⋅ HOTEL

Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks

⋅⋅⋅⋅⋅ NIXTON

De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.

⋅⋅⋅⋅⋅ MASON

Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

Just survive somehow

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

MEISJES - 7
Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.

♀ Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
♀ Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
♀ Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
♀ Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
♀ Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
♀ Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
♀ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina

JONGENS - 7
Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!

♂ Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
♂ Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
♂ Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
♂ Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
♂ Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
♂ Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
♂ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

BEGIN
Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

⋅⋅⋅⋅⋅ REGELS

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

26 maart 2020 - 22:01 Perseid is offline

Perseid 8184

Inez Castillo
Some girls are just made of sugar and spice and everything nice

Roman's girl • with Roman (Luna, Montana) • kitchen

♡ ♡ ♡

Gretiger dan bedoeld houd ze Roman in de gaten wanneer deze een eerste hap van haar kookkunsten neemt. Op dergelijke momenten doet de mening van anderen er zodanig aan toe dat de kleine latina compleet lijkt te vergeten dat hij niet meer dan een ontvoerder is, een crimineel, en dat ze hem allesbehalve te eten zou moeten geven. Het tevreden geluidje dat hem ontsnapt doet de glimlach op haar gezicht enkel verbreden, het enige wat haar zelfvoldaanheid verraad.
‘Dit was heel erg nodig besef ik mij nu,’ zegt hij, de woorden meer gemeend dan wat er meestal over zijn lippen de wereld in wordt geslingerd. Ze slaat haar blik af wanneer hij naar haar knipoogt, het kleine gebaar haar eraan herinnerend dat ze niet wil dat hij haar meer aandacht schenkt dan nodig is. Ze waagt het om haar donkere kijkers even over de twee andere dames te laten glijden, welke stil zijn gevallen op het moment dat Roman de keuken binnenstapte — iets wat ze hen allesbehalve kwalijk kan nemen. ‘Weet je,’ zegt Roman dan, waardoor Inez haar ogen razendsnel opnieuw op zijn gezicht heeft gefocust, ‘de liefde van de man gaat echt door de maag, en op dit moment kan ik je beschouwen als de liefde van mijn leven.’ De latino lacht, overduidelijk genietend wanneer hij een hapje naar haar uitsteekt. ‘Jij ook, cariña?’
Ze voelt haar wangen kleuren wanneer ze zich bijna verlegen uitstrekt naar de omhooggehouden vork, haar tanden eroverheen laat glijden en zich maar al te bewust is van zijn donkere poelen, welke elke beweging nauwkeurig volgen. Ze trekt zich terug zodra de vork schoon is, zich omdraaiend met het excuus dat ze de inmiddels opgewarmde koffie in een mok moet overgieten. Ze houdt wijselijk haar mond over zijn plagerige liefdesverklaring.
‘Dit is al flink sterk, maar je kunt er altijd nog een scheut drank aan toevoegen. Er is niets dat niet is op te lossen met dit spul,’ zegt ze, wanneer ze de mok naar hem toeschuift en aan haar kant op de bar leunt. Ze laat haar tong over haar lippen glijden, zich beseffend dat ze nog één van de borden omhoog moet zien te krijgen, naar Mila's kamer, waardoor haar wangen ongewild weer van kleur verschieten.
Aangezien het helemaal niets heeft veranderd om hem te ontwijken, besluit Inez dat ze dan maar het best aan zijn goede kant kan blijven.

[ bericht aangepast op 26 maart 2020 - 22:02 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

27 maart 2020 - 10:35 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Ravi Rios

•••

Lion • @ Mila's • & Mila

Wanneer Mila zichzelf wat naar achteren buigt — weet Ravi hoe zijn gezicht eruit moet zien voor buitenstaanders. Alsnog doet hij er niets aan om het te veranderen, zijn stressniveau momenteel te hoog. Ondanks dat doet het hem ietwat pijn — Mila die zichzelf angstig gedraagt rondom hem. Natuurlijk zou hij daar begrip voor op moeten brengen nu, aangezien hij de reden is dat Mila hier momenteel zit. Zuchtend sluit hij zijn emoties weer af — wetend dat dit hem gemakkelijk kan breken.
Dan schuift ze plotseling naar hem toe — hij voelt haar hand op zijn wang.
'Als ik kan helpen—' Ravi betrapt zichzelf erop haar aanraking te missen nu haar hand op zijn schouder ligt, koud. 'Ik zal me douchen en aankleden, en zorgen dat je wat te eten hebt wanneer je daar de tijd voor hebt. Tenzij je me nog iets anders wil laten doen?' Ravi voelt zijn ogen langzaam donker worden. Alhoewel het een wervelende combinatie is van lust en vermoeidheid — focust hij zich op het eerste van de twee gevoelens. Ravi brengt zijn hand omhoog waardoor hij de hare op zijn schouder grotendeels kan omvatten.
'Douchen, hm?'
Met een gemakkelijke beweging weet hij overeind te komen zitten — zijn benen aan weerszijden van Mila's gestalte. Zijn vingers glijden over haar bovenbenen heen, net tot de rand van zijn shirt. Hij zou nu ergens anders moeten zijn — maar alles in hem schreeuwt luidkeels nee.
Ravi zet de kop koffie voorzichtig weg, zijn eetlust kortstondig naar de achtergrond verdwenen. 'Volgens mij moet jij nog iets afmaken, van toen straks.' Ravi's wenkbrauwen glijden langzaam omhoog. 'Niet denken dat je makkelijk van me af kan komen, [q]pequeño[/i]'. Ravi laat zijn vingers loom onder het shirt omhoog glijden.

•

27 maart 2020 - 11:23 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

His Room — Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat

Zijn woorden worden opgevolgd door een korte stilte, al piekt een kortstondig scherp geluid zijn aandacht zonder dat hij kan plaatsen waar het weg komt of wat het veroorzaakt.
"Ik nam simpelweg aan dat je er nog op terug zou komen," klinkt vooralsnog haar antwoord, haar stem bijna voor het eerst niet gedreven vanuit de ene emotie of de andere. "Er is weer iets gebeurt, of niet? Ik neem aan dat het daarover zal gaan?"
En hoewel Ace geen doekjes wind om hetgeen hij aan het doen is, pleziert het hem ergens dat ze scherp genoeg is te veronderstellen dat er iets gaande is en dat ze het correcte verband legt naar wat hij haar zojuist heeft opgelegd. Als er iets is wat hij waardeert in een vrouw, dan is het wel als ze intelligent is en vervolgens ook nog nieuwsgierig genoeg hem er naar te vragen ondanks de dreiging die er tot nu toe rond hen heeft gehangen. Ze moet er niet in doordraven, want plezier slaat bij hem binnen één seconde om in irritatie, maar voor nu weet ze zijn interesse vast te houden.
"Goede gok," speelt hij haar toe, wat het dichtst bij een compliment zal komen wat hij ooit zal geven. Haar vervolgens gemompelde worden ontgaan hem, eveneens omdat hij zich nog steeds niet weer naar haar heeft terug gedraaid. Hij voelt gewoonweg hoe ze hem nadert, haar passen voorzichtig alsof ze op ijs loopt, of misschien zoals wanneer je een wild dier probeert te naderen. Op het moment dat zij het mondkapje van zijn bureau grist, schuift hij in een resoluut gebaar met zijn knie de lade dicht, voor ze een blik kan werpen op zijn badge, slordig in de la gegooid toen hij gisteren terug kwam van zijn dienst. Hij vervloekt zichzelf voor zijn laksheid, want waar heeft hij anders een kluis voor? Maar wie anders dan Evie of iemand die het weet komt er ooit op zijn kamer?
"Tenzij je alsnog mijn moord aan het plannen bent," klinkt Malikah haar stem op bijna luchtige wijze naast hem. Hij kijkt naar haar vanuit zijn ooghoeken, volgt de bewegingen waarmee haar vingers met het mondkapje spelen en de manier waarop de wijde mouwen van haar trui richting haar ellebogen zakken door die bewegingen. Langzaam draait hij zijn lichaam bij zodat ze weer recht tegenover elkaar staan.
"Ten eerste is één moord wel genoeg voor een zondag, dankjewel," antwoord hij op eenzelfde toon, bemerkend dat haar poging tot humor even donker is als wat hij zelf prefereert. Vervolgens pakt hij het mondkapje uit haar handen, plaatst het blindelings terug op het bureau en omvat haar hand in een snelle beweging, voor ze kan pogen deze weg te trekken. Zijn ogen focussen zich intens op de gehavende huid daar, de bloeduitstorting in scherp contrast met de warme ondertoon, de krassen nog rood en geïrriteerd. "Ten tweede lijkt het er op dat iemand anders me al voor heeft willen zijn."

Marrow deep, soul deep, essence deep

27 maart 2020 - 12:33 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Ace’s room w/ Ace

"How my mind ricochets
between certainties and doubts."

Malikah wind er geen doekjes om, en gaat direct op onderzoek naar wat hij van haar verwacht. Zijn actie van eerder probeerde ze maar weg te wuiven als spanning, al weet ze donders goed dat het haar in verdere problemen kan werken. Wanneer ze haar bevinding dan ook uitspreekt, krijgt ze haast een compliment terug. ‘Goede gok.’ Nog altijd is Black Cat niet omgedraaid, waardoor ze haar weg naar het bureau maakt. Eenmaal daar sluit hij met zijn knie gehaasd de bureaulade. Haar blik glijdt er kort heen, maar haar aandacht ligt al bij het mondkapje dat ze opgepakt heeft. Toch vergeet ze het niet, want er is daar iets belangrijks.
‘Ten eerste is één moord wel genoeg voor een zondag, dankjewel,’ antwoord hij in dezelfde toon als haar. De wat nuchtere wijze waarop ze de ruimte wat aangenamer wil laten voelen zorgt ervoor dat ze enkel meer informatie krijgt — en daarbij ook nog eens het besef dat hij dit beter kan waarderen. Interessant. De woorden doen haar op laten kijken naar hem met een calculerende blik. Haar ogen glijden kort over zijn gezicht heen, op zoek naar meer antwoorden. Voordat ze echter haar volgende vraag kan uitspreken voelt ze hoe hij het mondkapje uit haar handen haalt, waarna ze haar hand eigenlijk terug wil halen. Hier heeft ze echter niet de kans voor, gezien hij deze beetpakt en hierbij de eerder verkregen verwonding verder tentoonstelt. Ondanks dat hun interacties erop vooruit zijn gegaan, schrikt ze toch van deze handeling.
‘Ten tweede lijkt het er op dat iemand anders me al voor heeft willen zijn,’ zijn de woorden die hij erover kwijt wil, waardoor haar blik voor het eerst sinds haar eerste douche echt naar de gevoelige huid gericht is. Zacht bijt Malikah op haar lip om de opkomende tranen te verbergen bij de gedachte wat haar is aangedaan, tot ze zich wat vermant en zo nonchalant mogelijk haar schouders op probeert te halen. ‘Wat kan ik zeggen? Overleven is een talent.’ Haar blik glijdt naar hem toe, terwijl hij de wonden haast lijkt te bestuderen, waardoor de spieren in haar hand zichtbaar kalmeren — iets dat deels te maken heeft met het feit dat ze inziet dat hij niets slechts van plan is, maar ook zeker fijner voelt gezien de wonden. ‘Gezien de wachtende voor je zul je een nummertje moeten trekken, vrees ik.’ Haar stem blijft aardig nuchter klinken, iets dat simpelweg lijkt te werken voor Black Cat, en het is iets dat haar uit haar eigen gedachten houdt.
‘Ik neem aan dat de slachtoffer en locatie al bekend zijn,’ Malikah knikt observerend richting het mondkapje en andere instrumenten die hij tevoorschijn heeft gehaald. ‘Tijd, dader, getuigen, het motief? Of is er meer waar ik voor aan het werk kan gaan?’ Natuurlijk zal ze al deze informatie niet kunnen verkrijgen, maar proberen is een idee. Ze beseft zich dat ze nog niet gevraagd heeft wie het slachtoffer is, en weet ook niet goed of ze dat wel wil weten. Er zijn niet veel mensen met wie Malikah hier een goede relatie heeft, en ergens verwacht ze niet zozeer dat Black Cat zo reageert op het overlijden van een dame — al kan ze daar natuurlijk fout zitten. ‘Wie is het?’ Blijkbaar wint haar nieuwsgierigheid toch, al zal ze het ook nodig hebben tijdens haar zogenaamde zoektocht.
Veel waarde zal ze niet bieden, zo intelligent is ze wel, maar het geeft haar een bezigheid in dit leven en die kan ze niet laten liggen. En al helemaal niet gezien Black Cat haar deze kans biedt na zijn dreigementen. Ondanks haar gedrag nu is ze dit zeker niet vergeten, al heeft ze ergens het idee dat ze hem in een benarde situatie heeft gezet nu ze zijn identiteit weet — dus echt oordelen mag ze van haarzelf niet.Of ze wil het gewoon niet, dat is ook nog een optie.

I'm your little ray of pitch black.

27 maart 2020 - 13:09 Frisk is offline

Frisk 8318

▣◈▣ JUVENALIS ▣◈▣
27 - Romans kamer - ~~Roman &~~ Dani - zwarte joggingbroek

Zijn woorden leken min of meer te werken. Ze waren niet de meest geruststellende, maar wel naar wat hij aannam de waarheid en dat werkte het beste bij haar. Alleen, toen Juve haar naar de deur probeerde te krijgen, bleef ze koppig staan. Of ja, koppig, hij zag wel meteen dat het dat niet was.
”Heel even. Geef me heel even en ik ga mee. Ik moet...” Hij zag haar borstkas rijzen en dalen en trok een wenkbrauw op. Geduldig bleef hij naast haar staan, zodat ze dit op haar eigen tempo kon doen. Zo lang zou het niet duren, ze moest toch echt die kamer uit.
”Gaan we naar de keuken? De andere meiden?” Ze draaide zich vragend naar om en hij schudde zijn hoofd al. “Ik wil niet dat ze me zo zien, niet op deze manier.” Opnieuw greep hij haar handen vast en schudde hij zijn hoofd.
”Niet naar de keuken, geen zorgen. We gaan naar mijn kamer, dat is voor mij wat... gemakkelijker. En het is verder weg van...” Hij knikte met zijn hoofd richting de deur. Hij was meestal niet iemand die alles mooier voorstelde of niet gewoon de kern van zaken zei, maar hij wilde haar niet al te veel triggeren. Voorzichtig trok hij haar terug mee en mompelde: “Sluit je ogen, als dat beter is. Ik heb je,” voor hij een arm om haar schouders sloeg en haar een tikkeltje resoluut de kamer uit begeleidde.
Hij was blij dat de deur naar Mason dicht was, maar vroeg zich ook af of Ace al bezig was. En zo niet, waar hij bleef. Uiteraard bleef hij niet stil staan om dat te onderzoeken, en trok hij Dani mee naar de trap. Twee verdiepingen lager – Mason en co lag op de zevende, de keuken was op de zesde en Juve sliep op de vijfde verdieping – loodste hij haar meteen naar zijn eigen kamer.
Daar liet hij haar op het bed zitten, wat makkelijk ging. Zijn kamer was een combinatie van de levensstijl die hij altijd gekend had en zijn eigen rustigere karakter. Er was chaos in de vorm van allerlei spullen en versieringen door elkaar: instrumenten, foto’s, de stamboom op zijn muur, kledij hier en daar, boekenstapels... Maar het was geen rommel: er zat structuur in. Juve hield gewoon van de drukte, maar niet van wanorde.
Hij liep naar een kast voor een glas en daarna naar de badkamer om het te vullen. Met het water liep hij terug naar Dani en gaf het haar, voor hij naast haar neerzakte. “Vertel me alles wat je weet, hoe weinig het ook is,” zei hij kalm.

Mijn brein breint zoals het breint.

27 maart 2020 - 13:21 Frisk is offline

Frisk 8318

⁎❅⁎ Mila Addison ⁎❅⁎
24 - Her room - With Ravi - Outfit + Ravi's shirt

This is tough, but so am I

Afwachtend had ze Ravi aangekeken en toen ze zijn blik zag veranderen, kon ze de verbazing niet helemaal verbergen. Ze had niet verwacht nog enig effect te hebben, niet in deze omstandigheden, maar misschien zocht hij net de afleiding. Ze trok zich dan ook niet terug toen hij zijn hand op de hare legde.
”Douchen, hm?” herhaalde hij zachtjes. Ze knikte een tikkeltje dommig, nog altijd niet helemaal zeker of ze het wel echt goed interpreteerde. Toen hij rechter ging zitten en zijn benen om haar heen installeerde, verdween haar twijfel. Haar hand hield ze wel op zijn schouder, al viel haar blik op zijn vingers die langs haar benen omhoog kropen.
” Volgens mij moet jij nog iets afmaken, van toen straks,” bevestigde hij. Ze bleef hem aankijken, en voelde een aangename rilling door haar lichaam trekken terwijl Ravi’s handen steeds verder gingen. “Niet denken dat je makkelijk van me af kan komen, pequeña.”
Traag schudde ze haar hoofd, terwijl haar eigen hand naar de voorkant van zijn hemd gleed. Tot haar genoegen had hij het knoopje niet opnieuw dicht gedaan, en ze streelde met haar wijsvinger het stukje huid dat daardoor vrij kwam. “Ik zou niet durven,” antwoordde ze zachtjes, net niet fluisterend. Ze richtte haar grote ogen op zijn gezicht en glimlachte verleidelijk.
Soepel gleed ze van het bed af en ging ze voor hem staan. Ze trok het shirt uit, zodat ze weer enkel haar ondergoed aanhad en lachte speels. Ze hoopte ook vurig dat Inez niet inderdaad weer met een bord voor de deur stond, want dan zou Mila het opgeven en zich echt gewoon gaan douchen. Ze kon maar zoveel chaos en emoties hebben op een ochtend.
Mila boog zich voorover, maakte nog een extra knoopje los van zijn hemd en drukte haar lippen op Ravi’s kaaklijn. Ze gleed naar zijn oor, waarin ze fluisterde: “Waarom kom je niet mee naar de badkamer en laat je me precies zien wat ik allemaal moet doen?” Ze stond weer recht, glimlachte opnieuw, draaide zich om en liep heupwiegend naar de enige andere deur in de kamer.

Mijn brein breint zoals het breint.

27 maart 2020 - 14:24 LordJohn is online

LordJohn 10836

Montana "Bambi" Byrd

21 — Ty's girl — Luna — kitchen

'Zou je dan niet terug naar je ouders willen?' vroeg Luna. Een steek trok door Montana's lichaam en ze wendde haar blik meteen af. 'Weer een normaal leven. Dit... Ik kan dit niet. Maar jij... Het lijkt jou...' stamelde ze, maar ze leek haar opmerking nooit echt af te kunnen maken. Werd ze afgeleid door Roman, die met Inez de keuken in kwam? Montana zuchtte en haalde haar schouders op.
'Het is niet ideaal,' merkte ze op, 'maar het is beter dan wat ik had.' Ze kende de armste straten van Nixton uit haar hoofd, ze wist precies bij wie ze terecht kon en wie ze koste wat het kost moest vermijden. Ze was nooit echt heel bang geweest, maar ze vond het niet leuk. Verre van.
'Mijn vader is jaren geleden al doodgegaan en mijn broer zit in de gevangenis. Ik weet niet eens waar mijn moeder nu is,' mompelde ze toen. Het was niet dat ze niet om haar familie gaf, echt niet. Dat vond ze hier juist het moeilijkste. Ze wist dat ze haar vader nooit meer zou kunnen zien, maar het feit dat ze ook eigenlijk niet naar de begraafplaats kon om daar een bloem neer te leggen, dat raakte haar. Normaal gesproken ging ze vrijwel elke week even langs, vertelde ze wat ze had gedaan en ging ze weer weg. Mo keek toen weer op naar de blondine voor zich. 'Je moet het accepteren, anders ga je eraan onderdoor, Luna.'

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

27 maart 2020 - 19:03 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Dani Reina Verdad

"I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

• Twenty-five • Bedroom • Juve •

Vrijwel meteen pakt Juve haar handen terug vast, in geruststellend gebaar wederom en weet Dani haar opkomende onrust te beteugelen.
"Niet naar de keuken, geen zorgen. We gaan naar mijn kamer, dat is voor mij wat... gemakkelijker. En het is verder weg van..." zegt hij dan, gevolgd door een subtiele knik op de deur, waarvan Dani niet hoefde te vragen wat hij precies bedoelde. Dani slikte een keer en terwijl Juve haar voorzichtig weer met zich meetrekt, blijft de brunette haar mantra herhalen — in en uit, in en uit.
"Sluit je ogen, als dat beter is. Ik heb je."
Dani wist enkel met haar hoofd te knikken. Dat Juve haar op een resolute tred de kamer uitloodst, ging compleet langs haar af. De ruimte voor een nieuwe verzet was er niet doordat de jongen zijn arm om haar heen geslagen had, en diep van binnen wist de brunette zelf ook dat ze eens deze kamer moest verlaten. Tenslotte stond het niet op haar planning om in Roman's kamer te blijven vertoeven, eens ze weer bij zinnen was.
Toch sloot Dani haar ogen eenmaal op de gang niet — haar hartslag steeg en haar borst trok pijnlijk een paar keer samen, maar ze hield haar blik vooruit gericht. Als de brunette nu haar ogen niet openhield, dan kon ze dit nooit meer wanneer ze hier voorbij moest. Dan zou ze ook overdag een terror hebben die haar achtervolgde.
De weg naar beneden was niet lang, maar toch voelde de eerste seconden als uren. Eens ze echter de eerste verdiepingen voorbij waren, werd de druk op haar borst minder en voelde Dani hoe enkele spieren zich al iets of wat ontspande. Eenmaal op Juve's kamer aangekomen had ze haar ademhaling weer terug onder controle, al beefde haar lichaam nog altijd.
Dani liet haar blik rond glijden eens ze op het randje van Juve's bed zat. De geordende chaos — in haar ogen neeg het iets meer naar wat rommel op sommige plekken — wist een vertrouwd gevoel bij haar op te roepen, welke een zweem van een glimlach vaag over haar lippen liet glijden. Ze bleef het bijzonder vinden hoe de jongen hier zijn weg in wijs had gemaakt en alles wist te vinden, wat hij maar nodig had.
"Vertel me alles wat je weet, hoe weinig het ook is."
Met een gevuld glas water kwam Juve terug uit zijn badkamer. Zodra de brunette deze met nog licht trillende vinger had aangenomen, zonk hij naast haar neer op het bed. Vertwijfeld staarde Dani naar het glas en probeerde de avond van te voren met zoveel mogelijk details naar voren te halen. Terug aan Mason denken ging haar op dit moment allesbehalve gemakkelijk af, maar eens ze voorbij het beeld van eerder keek lukte het Dani enigszins.
"Ik kwam hem gisteren na een van mijn laatste klanten tegen," bracht ze uiteindelijk uit — haar stem iets meer vervuld met de eigen heesheid die het bezat. "Hij zei dat het een bekende van hem was en dat hij me wilde spreken, maar waarover precies weet ik niet."
Met het glas water nog altijd onaangeroerd in haar hand keek ze naar Juve op.
"Hij lag daar, in zijn eigen plas bloed." Trillend stak Dani twee vingers de lucht in. "Twee kogelgaten. Wie het ook was, hij had geen schijn van kans."

[ bericht aangepast op 27 maart 2020 - 19:05 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

27 maart 2020 - 20:13 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Kitchen --> Montana / Roman & Inez ▢

Hoewel Luna’s concentratie half op Roman was gefocust – zouden ze al iets weten? – lukte het haar ook aardig om zich tot Montana te richten, waardoor ze opmerkte dat de dame haar blik afwendde. “Het is niet ideaal. Maar het is beter dan wat ik had.” Luna knikte langzaam. In dat opzicht begreep ze Montana wel. Zou zij zich ook makkelijker bij deze situatie hebben neergelegd als ze net als Montana op straat had geleefd?
“'Mijn vader is jaren geleden al doodgegaan en mijn broer zit in de gevangenis. Ik weet niet eens waar mijn moeder nu is.” Pas toen keek Montana weer op naar haar. “Je moet het accepteren, anders ga je eraan onderdoor, Luna,” zei Montana, waarop Luna al haar hoofd schudde nog voor Montana goed wel en was uitgepraat. “Nee. Dat nooit,” zei Luna resoluut en ze probeerde de plotselinge felheid enigszins te dempen. Heel even was ze stil, waarna ze uitlegde: “Mijn vader was een politieagent. Ik weet zeker dat zijn collega’s naar mij op zoek zijn. En als die mij vinden, worden ze hier allemaal opgepakt.” Dat was het enige wat haar nog een beetje op de been hield en haar hielp om avond aan avond door te komen. Maar ze zou het nooit accepteren. Luna slaakte een zucht. “Heb jij het wel geaccepteerd?,” vroeg ze Mo.

27 maart 2020 - 22:06 LordJohn is online

LordJohn 10836

Montana "Bambi" Byrd

21 — Ty's girl — Luna — kitchen

'Nee. Dat nooit.'
Montana keek toch wel redelijk verbaasd op naar Luna, die voor haar doen snel en hard had gereageerd. Het meisje was altijd een bang vogeltje, klein en snel geïntimideerd. Nu leek ze haar antwoord heel snel klaar te hebben. Hoewel het begrijpelijk was, kon Mo toch niet anders dan met licht open mond naar de blondine kijken.
'Mijn vader was een politieagent. Ik weet zeker dat zijn collega's naar mij op zoek zijn. En als die mij vinden, worden ze hier allemaal opgepakt,' vervolgde ze toen en Mo kon alleen maar zuchten. Deze kracht die Luna ineens leek te hebben kon haar helpen, maar het kon haar ook onderuit brengen. Het was voor iedereen het best als ze zo snel mogelijk hun dromen achterlieten. De mannen niet, natuurlijk, maar de meisjes hier konden net zo goed zo snel mogelijk accepteren dat ze hier nu werkten. 'Heb jij het wel geaccepteerd?'
Mo keek weer op en haalde haar schouders op. 'Wat heb ik voor keus?' reageerde ze. 'Dromen gaat me niet helpen als ik hier jarenlang blijf zitten en nooit weg kom. Ik focus me liever op de... positieve dingen.' Daarmee bedoelde ze niet het werk dat ze moest doen, maar juist het zachte bed waarin ze elke nacht sliep, of de overvolle koelkast, of de luxe douche. Mo zuchtte weer even. 'Het heeft geen zin om te blijven hopen. De kans dat je hier uit komt, wordt kleiner hoe langer je hier zit. Geloof me.'

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

27 maart 2020 - 22:51 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Sanchez
27 • Rabbit • Outfit > Black jeans and shirt • With Inez

Ze strekt langzaam naar de omhooggehouden vork die ik vasthoud toe en ik laat mijn blik geen seconde van haar afwijken. Ze draait zich echter maar wat snel om en een frons, die ondertussen bijna permanent leek, verschijnt weer op mijn gezicht. ‘Dit is al flink sterk, maar je kunt er altijd nog een scheut drank aan toevoegen. Er is niets dat niet is op te lossen met dit spul,’ zegt ze dan en ik kijk toe hoe ze een mok voor mijn neus plaatst. Ik knik en zucht even. Niets dat niet op te lossen is met dat, maar er is ook niks dat niet op te lossen is met drank. En met de omstandigheden momenteel... Dubbel geluk is wel iets dat ik kan gebruiken. Ik pak dan ook een van de flessen die op de bar staat, whiskey in dit geval, en gooi een flinke scheut in de koffie.
''En niets dat niet op te lossen is met drank.'' zeg ik dan tegen haar en neem een slok, waarna ik knik. Ja, hier kan ik ook wel mee leven. Ik pak haar arm, niet persé hardhandig maar ook zodat ze niet zomaar weg kan trekken. Ik begeleid haar langzaam weg van haar kant van de bar, zo mijn kant op. Ik sla lichtjes een arm om haar middel en laat dan mijn blik kort over haar heen gaan. ''Ik wil dat je langskomt vanavond, oké?'' zeg ik, al was het zeker niet als vraag bedoeld. ''Ik heb een relaxte avond nodig.'' vervolg ik al snel, meer hoefde ze ook niet te weten. Ik zal wel mijn redenen hebben. Ik breng de mok weer naar mijn lippen. ''Misschien kan je nog iets anders maken voor dan.'' stel ik voor met een licht knikje naar de keuken. Ik draai langzaam een van haar lokken om mijn vinger en hum zachtjes. ''Dat kan je doen voor mij, toch?''

El Diablo.

28 maart 2020 - 12:01 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Kitchen --> Montana / Roman & Inez ▢

Aan Mo’s blik kon Luna zien dat de dame enigszins verrast was door haar plotselinge uitspatting, maar dat kon Luna niet zoveel schelen. Het was ten slotte de waarheid en daar bleef ze zich aan vastklampen, wat de anderen er ook van zeiden.
Mo zuchtte alleen, maar leek er verder niet op te reageren. Misschien geloofde Mo het niet, dat kon. Maar voor Luna was het de enige reddingsboei die ze nog had, en daar zou ze zich aan vast blijven klampen.
“Wat heb ik voor keus?,” kaatste Mo een vraag terug op Luna’s vraag. “Dromen gaat me niet helpen als ik hier jarenlang blijf zitten en nooit weg kom. Ik focus me liever op de… Positieve dingen.” Een zucht rolde over Mo’s lippen. “Het heeft geen zin om te blijven hopen. De kans dat je hier uit komt, wordt kleiner hoe langer je hier zit. Geloof me.” Daarop haalde Luna haar schouders op, maar ze zei niet meteen iets. Diep van binnen wist ze dat Mo gelijk had, want bij elke dag dat ze hier langer verbleef brokkelde haar verzet weer een stukje af. En, hoewel Luna er nog steeds van walgde, werd het elke dag ook een stukje ‘normaler’ om het bed met acht verschillende klanten te delen.
“Misschien…,” begon Luna mompelend, maar daarop schudde ze haar hoofd. Al was dat meer in zichzelf dan tegen Mo. Hoewel ze Mo nooit eerder echt had gesproken, leek het meisje haar oprecht aardig. Aarzelend keek Luna haar aan. “Wat, euh, ga jij nu doen?,” vroeg Luna haar toen.

28 maart 2020 - 17:41 LordJohn is online

LordJohn 10836

Montana "Bambi" Byrd

21 — Ty's girl — Luna — kitchen

'Misschien...' begon Luna, maar ze brak haar zin af en zei verder niks meer. Er heerste een stilte tussen de twee. Alleen het zachte gepraat van Inez en Roman aan de andere kant van de keuken doorbrak de stilte. Ze vroeg zich af waar iedereen was, waar Ty uithing. Ze had hem al een tijd niet gezien, en normaal kwam hij wel even met haar praten, of zoiets.
'Wat, eh, ga jij nu doen?' verbrak Luna de stilte toen. Mo werd uit haar gedachten getrokken en ze keek het blonde meisje weer aan. Even haalde ze haar schouders op en ze stond op van de keukenstoel.
'Geen idee,' zei ze, naar waarheid. Ze plande eigenlijk vooraf nooit iets, zeker niet op de dagen dat ze moest werken. Maar eigenlijk plande ze nooit wat in, omdat ze nooit wist waar ze precies zin in had. 'Jij?' vroeg ze maar, terwijl haar lange nagels op het tafelblad tikten.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

29 maart 2020 - 14:09 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Kitchen --> Montana / Roman & Inez ▢

De stilte die tussen hen in viel, voelde niet ongemakkelijk. Althans, wat Luna betreft niet. Ze pakte een bierviltje, dat ze om en om in haar handen draaide. Als vanzelf dwaalde haar gedachten af, maar die duwde Luna resoluut weg. Daar wilde ze nu niet aan denken.
Daarom vroeg Luna wat Mo’s plannen waren, die als reactie op keek en vervolgens haar schouders ophaalde en overeind kwam. “Geen idee,” antwoordde Montana. “Jij?” Ook Luna haalde haar schouders op. “Ik weet het niet,” antwoordde ze, al schoot haar wel meteen een mogelijkheid te binnen. “Misschien even naar Juve, vragen of ik op zijn keyboard mag,” vervolgde Luna toen. Haar blik verschoof even naar Roman en Inez, maar die zaten verdiept in hun eigen gesprek en lette niet op de twee dames.
Terwijl Luna die suggestie hardop deelde, bedacht ze zich dat het nog niet eens zo’n slecht plan was. De muziek hielp haar, haar ellende even te vergeten en bovendien was dat het enige moment dat ze zich enigszins normaal kon gedragen tegenover Juve. Daarnaast kon ze dan met eigen ogen zien hoe het er boven voor stond, aangezien ze verwachtte van de mannen niks te horen te krijgen. Luna wierp een blik op Montana. “Meestal vind hij dat wel goed.” Ze aarzelde even, maar vroeg toen – spontaan voor haar doen - : “Wil je anders mee?”

30 maart 2020 - 20:25 Perseid is offline

Perseid 8184

Inez Castillo
Some girls are just made of sugar and spice and everything nice

Roman's girl • with Roman (Luna, Montana) • kitchen

♡ ♡ ♡

Wanneer Roman een diepe zucht slaakt, zijn ogen op de donkere koffie voor zijn neus gericht, voelt de kleine latina voor het eerst iets wat angstaanjagend veel op medelijden lijkt. Hij ziet er zo... verloren uit, alsof er een gewicht op zijn schouders hangt dat hij met alle moeite omhoog probeert te houden. Als hij niet grijnst, is de vermoeidheid bijna in zijn gelaat geëtst. Haar bruine ogen volgen stilzwijgend hoe hij inderdaad naar een fles drank grijpt, haar advies opvolgend door er meteen een flinke scheut aan toe te voegen.
‘Er is niets dat niet is op te lossen met drank,’ zegt hij, de mok omhoog tillend om een slok te nemen. Inez voelt haar mondhoeken omhoog krullen tot een waterig glimlachje. De knikkende beweging die hij maakt staat gelijk aan een bedankje, waardoor ze zich alweer wil omdraaien om de keuken in zijn schone staat terug te brengen, maar volledig verstijfd wanneer hij zijn hand rondom haar arm krult.
Er is weinig druk voor nodig om haar zijn kant op te laten lopen, zich niet de illusie makend dat de twee meiden die eveneens nog met elkaar in gesprek zijn ook maar een vinger zullen uitsteken om iets voor haar te doen op dit moment. Inez slikt dan ook wanneer ze tussen zijn benen tot stilstand komt, voelend hoe hij de lichte greep op haar arm verruild voor een arm om haar middel. Romans kijkers zijn enkele schakeringen donkerder dan de hare, ze heeft geen idee wat er door zijn gedachten gaat wanneer deze haar uitgebreid in zich opnemen.
‘Ik wil dat je langskomt vanavond, oké?’ de woorden gaan zoveel langzamer dan zijn lippen, waar ze zich op heeft gefocust om hem niet rechtstreeks aan te hoeven kijken. Ze kan hem ruiken, de cologne en de drank. ‘Ik heb een relaxte avond nodig.’ Pas wanneer hij een slok neemt, dringt de betekenis tot haar door en voelt ze haar mond kurkdroog worden. ‘Misschien kan je nog iets anders maken voor dan.’ Ze volgt de minieme beweging waarmee hij de keuken aanduid, voelt hoe de hitte alweer naar haar wangen kruipt en daar permanente intrek lijkt te nemen. Bang om over haar eigen tong te struikelen, dwingt ze zichzelf terug te kijken in zijn gezicht. ‘Dat kan je doen voor mij, toch?’ Geen vraag. Niets van wat hij zegt is een vraag.
‘Vanavond,’ echoot ze, starend naar de krul die hij rond een wijsvinger windt. Ze weet dat ze iets moet zeggen, wat dan ook. ‘Ik—ik,’ mierda, zeg iets. ‘Ik ben ongesteld,’ liegt ze dan, nauwelijks verstaanbaar, haar ogen omlaag gericht. De mengeling van schaamte en het feit dat ze gevoelsmatig leugenaar op haar voorhoofd heeft staan doen haar knieën bijna knikken, waardoor ze instinctief een hand op zijn schouder plaatst, zich daarna pas beseffend dat ze Roman vast heeft.
‘Ik kan alles maken wat je wil. Paella, churros, patatas bravas...’ ratelt ze, denkend aan de Spaanse keuken terwijl haar gedachten volledig spaaklopen en zich niet willen losschudden van de onvermijdelijke doem.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Index RPG Actieve Topics Zoek