[RPG - [16+] - 100 ] Animal hotel [Speeltopic] - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 28 feb 2020 - 22:34   Frisk is offline
    Frisk
    Frisk 8318

    Animal hotel      [16+]
    Rollen            Praat            Speel
    @Liesje

    De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
          Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

    Nothing could kill me like you do
    Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

    Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?
    ⋅⋅⋅⋅⋅      DISCLAIMER
    Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.
    Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.
    Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst
    ⋅⋅⋅⋅⋅      BENDE
    De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

    DE MASKERS
    Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.
    The lion, the wolf and the pig
    De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
          Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: de ene de grote leider (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
          De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

    The rabbits
    De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
          In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    The cats
    De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
          In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      HOTEL
    Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
    Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
    tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks
    Kelder
    De kelder is verdeeld in twee delen, die elk te bereiken zijn met aan aparte trap. Er is geen doorgang tussen de twee delen.
          In het eerste deel is er een luxueus zwembad, met enkele jacuzzi's en een sauna te vinden. De ruimte kan afgehuurd worden voor privéfeestjes en op vrije dagen amuseren de jongens hier zich ook wel eens. Met toestemming mogen de meisjes hier ook gebruik van maken.
          In het tweede deel, aan de straatkant van het hotel, is de nachtclub. Er zijn twee dansvloeren, elk met hun eigen bar. De ene vloer is het werkterrein van de meisjes en daar staan ook meer zetels en andere zitmogelijkheden, als wel een klein podium en enkele metalen palen. De andere dansvloer is echt het feestterrein voor de klanten die zich een avondje komen uitleven op drank en drugs.

    Gelijkvloers
    De belangrijkste ruimte op het gelijkvloers is de 'lobby'. Het hotel is geen echt hotel waar je dagen kan verblijven met eten en entertainment, maar het is wel mogelijk om kamers te huren voor één of enkele nachten. Deze worden exclusief gebruikt voor de elite die hun avontuurtjes met de meisjes in stijl, luxe en discretie willen beleven. De lobby is dan ook niet gewoon een aanmeldpunt, maar bestaat eerder uit een rustigere en chique zitruimte, met een kleine, aantrekkelijke bar en de dames die op dat moment beschikbaar zijn voor de elite.
          Naast de lobby zijn er ook nog enkele zalen beschikbaar voor privéfeestjes en andere gelegenheden. Er is ook een keuken, die niet voorzien is op grote feestmalen, maar wel het ontbijt en de 'hapjes' verzorgt voor de klanten. Al het eten is roomservice.

    1ste verdieping
    Op de eerste verdieping bevinden zich de werkruimtes van de meisjes. Dit zijn kleine, maar stijlvolle en comfortabele kamers met elk hun eigen douche. Er zijn er een 15-tal. Deze zijn niet beschikbaar voor overnachtingen, maar staan in functie van de klanten uit de nachtclub die voor wat extra geld meer services van de meisjes vragen. Tijdens de nachtdiensten staan er altijd mannen discreet en professioneel in de gang om de betalingen te ontvangen. Meestal zijn dit bendeleden in een wat lagere rang.

    2de & 3de verdieping
    Op de 2de en 3de verdieping zijn de grotere en luxueuzere kamers van de gasten die deze op voorhand een nacht of enkele nachten boeken. Er zijn er een twintigtal en ze verschillen een beetje qua grootte en luxe, naargelang de prijs. Bij elke kamer komt standaard 1 meisje voor de nacht ter beschikking. Meer vrouwelijk 'genot' is zeker ook een optie, opnieuw voor een bepaalde prijs.

    4de verdieping
    Op de vierde verdieping is de werkruimte van de bende. Deze verdieping is afgesloten en alleen bereikbaar met speciale sleutels en wachtwoorden. Hier maakt de top hun plannen, regelen ze hun IT en andere zaakjes, en komen ze samen om alles te bespreken. Het is niet bereikbaar voor de meisjes, enkel de top heeft toegang tot.

    5de - 7de verdieping
    Dit zijn de slaap- en leefruimtes van de inwoners van het hotel: de jongens en de meisjes. De jongens hebben een 10-tal kamers op de 5de en een deel van de 6de verdieping. Zij liggen alleen, of wanneer ze dit willen, met twee op een kamer. De kamers zijn ruim en luxueus, met elk hun eigen badkamer en eigen indeling. Zij elk op een eigen verdieping: 5, 6 of 7.
          De kamers van de drie topleden zijn nog een tikkeltje groter en hebben ook elk een kleine leefruimte.
          De 15-tal kamers van de meisjes verschillen niet heel veel van die van de jongens, maar zij liggen met 3 of 4 op een kamer, en hebben minder spullen en luxe. Ook zij hebben per kamer een eigen badkamer. Zij liggen vooral op de 7de en ook een deel op de 6de verdieping.
          Op het einde van elk verdiep is een kleine leefruimte: de 5de is vooral voor de jongens, de 6de is meer gezamenlijk, en op de 7de is het iets kleiner, en meer voor de meisjes. Om enig comfort in hun leventje te geven, mogen ze met die ruimte doen wat ze willen, zo lang het schoon blijft. De meeste jongens laten zich er niet snel zien, tenzij ze iemand of iets nodig hebben.

    Onderhoud & personeel
    De meisjes zorgen overdag voor de schoonmaak van het hotel, maar verder is er ook wat personeel van buitenaf: mensen die het geld nodig hebben en zich bewezen hebben discreet te zijn. Vaak zijn dit bendeleden of mensen met associaties, maar er zijn ook heel wat onschuldige personeelsleden. Zij komen echter enkel overdag in het hotel werken.
    		 ⋅⋅⋅⋅⋅      NIXTON
    De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.
    ⋅⋅⋅⋅⋅      MASON
    Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
          Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

    Just survive somehow
    ⋅⋅⋅⋅⋅      ROLLEN
    MEISJES - 7
    Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.
    • Naam
    • Leeftijd (16 - 25)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis (hoe in het hotel: verliefd geworden, chantage, geweld, ontvoering...)
    • Extra
    • Relaties (welke pooier)

    ♀      Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
    ♀      Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
    ♀      Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
    ♀      Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
    ♀      Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
    ♀      Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
    ♀      Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
    JONGENS - 7
    Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!
    • Naam
    • Leeftijd (20 - 30)
    • Masker (cat, rabbit, 1 van de 3)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis
    • Extra
    • Relaties (welke meisjes)

    ♂      Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
    ♂      Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
    ♂      Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
    ♂      Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
    ♂      Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
    ♂      Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
    ♂      Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst
    BEGIN
    Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      REGELS
    • Quizlets huisregels
    • 16+ is toegestaan, in welke vorm dan ook. Geef het misschien wel eventjes aan met een trigger-waarschuwing.
    • OOC & relaties & onzin in praattopics
    • Bij ruzie: wees rustig, denk na over wat je typt en probeer het niet over de topics te smeren. Als het niet met jou te maken heeft, probeer je dan niet te moeien. Vraag eventueel vriendelijk om dit niet in de RPG op te lossen. Heb respect voor elkaar en dan komt het vast wel goed!
    • HAVE FUN!! YOU MUST!! RAUWTCH!!

    [ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]

    Mijn brein breint zoals het breint.

    22 maart 2020 - 13:20   Kefe is offline
    Kefe
    Kefe 5051

    Malikah El Masry
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Ace’s room w/ Ace

    "I know
    more than
    you think."

    		 Ondanks de trage wijze waarop de Black Cat zich omdraait richting Malikah, gaat er geen seconde door haar hoofd heen dat ze er vandoor moet gaan. Ze zal het natuurlijk kunnen proberen, maar waarom? Wat wint ze ermee? Door haar hoofd glijden genoeg andere mogelijkheden — geen van hen ook maar een beetje realistisch. Wanneer hij zijn masker op zijn bureau legt en zelfs zijn kaken strakker op elkaar drukken voelt het alsof haar leven over is.
          De manier waarop zijn ogen de hare niet verlaten, en zij niet eens de kracht vindt om weg te kijken zegt genoeg over hoe fucked ze als het ware is. Als een leeuw jagend op zijn prooi maakt hij zijn weg richting haar, wat ervoor zorgt dat er een onaangename rilling door haar hele lijf stroomt. Ze heeft al veel meegemaakt, maar dit is oprecht een van de akeligste momenten in haar leven. Nooit heeft ze Black Cat zo tegenover haar gezien, hun relatie was vreemd genoeg eerder van vriendelijke aard dan wat anders. Een wanhopig stemmetje binnenin haar is haar al aan het inlichten over hoe dit niet lang meer zal gelden.
          Eenmaal binnen haar persoonlijke ruimte weet ze dat ze beter weg kan stappen, toch kan ze het niet. Zijn ogen, die haast haar ziel proberen te doorboren laten haar in zijn gegraven kuil vallen. Ze vreest oprecht voor wat hij gaat doen, en weet dan ook geen woorden uit te brengen die haar zullen helpen. Eén hand verdwijnt achter haar, en voordat ze het beseft hoort ze de harde knal van de deur achter haar. Gehaasd wil ze deze volgen door een stap naar achteren te zetten, maar Black Cat reageert stukken sneller en heeft direct een hand op haar hals gelegd, waardoor wanhopig ergens naar wil grijpen — niets om hem te bezeren, maar naar het overhemd dat hij draagt uit machteloosheid.
          Wanneer hij wat druk uitoefent schieten de tranen direct in haar ogen. Misschien dat dit de uitweg is die haar God voor haar heeft gepland? ‘Heeft niemand je ooit geleerd te kloppen voor je ergens binnen gaat? Want ik kan je vertellen dat het je je leven nog eens kan redden.’ Malikah slaat haar ogen even neer, al glijden deze opnieuw naar zijn ogen wanneer de druk rond haar hals het zwaarder maakt te ademen. ‘Alsjebl—blieft. Het s—spijt me. Ik d—ik wilde Roman…’ Moeilijk slikt Malikah, voor ze hem met geëmotioneerde ogen aanstaart. Ondertussen klemmen haar beide handen zich in de stof van zijn overhemd, evenals haar ogen in de zijne met een wanhopige kracht erachter.
          ‘Niemand hoeft dit te…’ haar stem dwaalt al langzaam weg, zich beseffend dat het vanzelfsprekend is dat niemand hier iets van zal horen — mocht ze dit overleven. De belofte die haar ogen daarbij maken zullen genoeg moeten zeggen, maar ze weet dat in dit leven niets vanzelfsprekend is. Dat ze zwakker begint te worden na een complete nacht op een toilet gezeten te hebben — iets dat zeker zal reflecteren op haar normaal egale gezicht — en zijn hand die druk uitoefent zorgt ervoor dat haar handen zich hoopvol vastklampen aan zijn pols wiens hand om haar hals te vinden is. ‘Alsjeblieft, Black Cat.’ De smeekbede in haar stem is dat van honderd onschuldigen die in hun cellen aan het wachten zijn op hun dodelijke injectie. Haar ogen zijn inmiddels tranen aan het produceren waar een pasgeborene niet aan kan tippen, iets wat haar voor het eerst niets kan interesseren sinds haar komst in dit vervloekte hotel. Nee, Malikah is niet klaar voor de dood.

    I'm your little ray of pitch black.

    22 maart 2020 - 15:51   Frisk is offline
    Frisk
    Frisk 8318

    ▣◈▣      JUVENALIS      ▣◈▣
    27 - Onderweg naar Mason - Ace - zwarte joggingbroek

    Nauwlettend hield Juve Dani in de gaten. Hij hoorde Roman het begin van een uitleg te geven, maar Juve was niet kwaad op hem, dus vroeg hij er ook niet verder achter. Hij was misschien wel wat geërgerd, zeker bij Romans volgende vraag.
          "Zijn de anderen al beter op de hoogte?" Voor even trok hij zijn blik weg van Dani en keek Roman met een sarcastische blik aan. Juve zuchtte en schudde zijn hoofd.
          "Ik denk het, maar ik ben niet zeker. Stuur de volgende keer meteen wat er scheelt, wil je?" Hij zuchtte opnieuw, en zijn gezichtsuitdrukking verzachtte weer. Juve toonde sowieso zijn ongerustheid veel makkelijker dan de anderen - al kon hij soms ook veel langer bij zijn hardere standpunten blijven staan. Hij was de rustige aan twee kanten van het spectrum. Maar nu, met Dani... Hij keek haar weer aan, terwijl ze zich met alle macht bij elkaar trachtte te houden.
          "Hij wilde me spreken. Zijn deur stond open." Juve fronste toen hij doorkreeg dat ze zichzelf aan het verdedigen was. Het was misschien wel echt wat verontrustend dat ze in deze situatie nog altijd vooral dacht aan dat ze niets verkeerd had gedaan. Bang dat hij wat dan ook op haar zou botvieren. Dat deed bijna pijn, hoewel hij wel snapte waar het vandaan komt.
          "Dani, " suste hij zachtjes en hij kwam wat dichterbij. Ze drukte zich nog altijd tegen de muur en keek hem smekend aan.
          "Ik wist het niet." Het was erg lang geleden dat hij Dani had weten te jammeren en voor even liet hij zijn rol als bendeleider vallen en kwam de Juve boven die hij ook bij zijn familie was. Vrijwel meteen stond hij nu bij haar en pakte hij haar hand vast. Ze zag eruit alsof ze elk moment een paniekaanval kon krijgen - als dat al niet gebeurde - en uit ervaring wist hij dat te veel aanrakingen vaak een negatief effect hadden. Voorzichtig trok hij haar van de muur af en probeerde haar te sussen met zijn woorden.
          "Hé, hé, rustig. Je hebt niets verkeerd gedaan. Ik ben niet boos op je. Je bent veilig." Juve blikte weer fronsend naar Roman. Hij hield zijn lichaam richting Dani gericht, mocht ze toch behoefte hebben aan meer contact, maar moest ondertussen ook verder nadenken.
          "Je hebt Ravi en Ty nog niet gezien dan? Ace is er nu mee bezig. Het hotel sluit deze nacht best volledig, niet enkel de club. We zullen enkele klanten moeten afbellen, maar goed. We houden het nieuws waarom best nog even binnen, we hebben onze reputatie hoog te houden."

    Mijn brein breint zoals het breint.

    22 maart 2020 - 16:06   Frisk is offline
    Frisk
    Frisk 8318

    ⁎❅⁎      Mila Addison      ⁎❅⁎
    24      -      Her room      -      With Ravi & Inez      -      Outfit + Ravi's shirt

    This is tough, but so am I
    Ze had de deur niet echt helemaal willen openen, in de hoop Inez nog weg te kunnen sturen, maar dat was ijdele hoop geweest. Natuurlijk. Vrijwel meteen voelde ze Ravi's aanwezigheid achter zich.
          "Wat ruikt daar zo lekker?" vroeg hij nieuwsgierig en meteen zag Mila hoe Inez roder werd. Het was bijna komisch hoe de latina meteen naar het bord blikte. Mila wist even niet wat de overhand nam, haar ergernis of haar medelijden. Ravi leunde nog wat meer tegen haar, waardoor ze zijn opwinding in haar onderrug voelde drukken. Mila ademde in een zuchtje uit en beet even op haar onderlip.
          "Ik heb honger," deelde hij mee, waarna hij luchtig vroeg hoe het met het andere meisje ging. Mila deed ondertussen haar best haar angst en jaloezie in toom te houden, en haar gedachten niet allerlei assumpties te laten maken. Ravi had nog steeds haar vast, en ze kende Inez ondertussen meer dan goed genoeg dat er geen kwaadwillige cel in haar lichaam zat. Ze moest niet zo belachelijk doen.
          "Het was druk, beneden, ik — eh." Stilte, waarin Mila dan uiteindelijk toch eventjes glimlachte. Inez was echt een schatje en ze verdiende het niet hoe Mila haar behandelde. Mila haalde dan ook diep adem toen ze de oprechte, brede glimlach zag, ondanks Inez' duidelijke ongemak. "Dit is tostada met Cubaanse caffé con leche en... Ik dacht dat je misschien wel een goed ontbijt kon gebruiken." Haar blik gleed weer terug naar boven Mila's hoofd, en ze kon het haar niet eens kwalijk nemen. Je moest wel naar Ravi kijken, dat probleem had ze zelf ook. Ze begreep het Spaans niet, tot haar grote spijt - ze was nu eenmaal beter met cijfers dan met talen, maar de geur vertelde haar dat het koffie was. Het zag er allemaal heerlijk uit, en ze zou op een ander moment meer dan gelukkig ermee zijn, maar die ochtend... Wat een chaos.
          "Oh, God," mompelde Mila opnieuw, waarna ze dan toch haar armen uitstak om de spullen aan te nemen. "Dat... Dat is echt heel lief van je, In, bedankt," kwam er dan toch uit. Ze haalde nog eens diep adem en glimlachte opnieuw, waarbij ze het echt van harte probeerde te laten gaan.
          "Ik heb veel te veel gemaakt, por supuesto. Ik kan nog een bord naar boven brengen." Mila schudde haar hoofd vertwijfeld.
          "Oh nee, je hoeft niet..." Ze twijfelde en keek achterom naar boven, naar Ravi. "Wat wil jij?" vroeg ze, niet zeker wat ze eigenlijk wilde antwoorden.

    [ bericht aangepast op 22 maart 2020 - 16:06 ]

    Mijn brein breint zoals het breint.

    22 maart 2020 - 20:42   Altschmerz is offline
    Altschmerz
    Altschmerz 7758

    RAVI RIOS

    •••

    Lion • @ Mila's • & Inez, Mila
          'Het was druk, beneden, ik — eh,'
          Ravi kijkt geamuseerd toe hoe Inez een volledige kortsluiting krijgt — een gegeven wat hij vaker heeft opgemerkt. Alsnog weet ze zichzelf enigszins te herstellen. Ravi wordt inmiddels afgeleid door de geuren — hetgeen hem opnieuw laat denken aan zijn ontzettend lege maag.
          'Dit is tostada met Cubaanse caffé con leche en. . .'
          Ravi hoort de woorden welke Inez jegens Mila uitspreekt niet — zijn ogen groot als schoteltjes.
          'Ik kan nog een bord naar boven brengen.'
          Mila heeft de mokken overgenomen van Inez, waardoor de geuren nog dichterbij zijn gekomen. Ravi maakt een laag grommend geluid ergens vanuit zijn onderbuik — eten was een primaire levensbehoefte, bijna even belangrijk als seks. Wellicht zelfs belangrijker, maar dat zou hij nooit ofte nimmer hardop durven toegeven.
          'Oh nee, je hoeft niet.. . . Wat wil jij?'
          Ravi kijkt omlaag wanneer hij wordt aangesproken — waardoor hij oog in oog staat met Mila's vragende blik.
          'Eten.'
          Zijn antwoord is zonder enige verdere gedachten.
          'Kan je nog meer halen? Anders eet Mila alles op. En neem ook wat voor jezelf mee.'
          Ravi geeft Mila een zacht plagend duwtje — wetend dat hij degene is die alles op zou eten. Grijnzend kijkt hij omhoog terug naar Inez, die nog steeds geschrokken staat te wachten. Ravi geeft haar een knipoog — waarna hij de slaapkamer terug in stapt.
          'En laat me niet verhongeren, In!'
          Kreunend laat hij zichzelf met een plofje op Mila's bed vallen, waarna hij zijn armen achter zijn hoofd weet te vouwen. Grijnzend kijkt hij richting Mila — die wacht bij de deur. Door middel van een klopje op bed roept hij haar, zijn benen ietwat aan de kant schuivend.
          'Kom op pequeño — anders ga ik jou opeten.'
          Wanneer Mila op hem af komt gelopen, gaat zijn blik goedkeurend over haar benen — bloot onder zijn geleende shirt. Hummend knikt hij een aantal keer kort, waarna hij wat overeind komt. Voorzichtig neemt hij één van de mokken over van Mila — zodat ze rustig op het bed zinkt.
          'Met brandstof houd ik het straks vele malen langer vol,' grijnst hij dan kwajongensachtig.

    •

    22 maart 2020 - 21:44   Perseid is offline
    Perseid
    Perseid 8184

    Inez Castillo
    Some girls are just made of sugar and spice and everything nice

    Roman's girl • with Mila / Ravi • in front of Mila's room





    ♡ ♡ ♡
          Nadat ze haar zegje heeft gedaan, ziet ze dat Mila's initiële reactie nog niet veel is veranderd — al beseft de donkerharige zich inmiddels maar al te goed waarom de kleine jongedame niet staat te springen om haar aanwezigheid. Ze heeft duidelijk iets onderbroken tussen de twee. Hoe de dynamiek in het hotel werkt is haar nog een pijnlijk raadsel, leert ze wel.
          ‘Dat is... Dat is heel lief van je, Inn, bedankt,’ zegt Mila uiteindelijk. Ze geeft de etenswaren maar al te graag uit handen: al ontgaat het haar niet dat het gebaar met een lach wordt ontvangen, waardoor ze besluit zich niet slecht te voelen over de ongemakkelijke situatie.
          ‘Het is niets,’ wuift ze wederom weg, bijna letterlijk.
          ‘Oh, nee, je hoeft niet...’ haar donkere wenkbrauwen krullen vragend samen wanneer Mila abrupt stopt met praten en zich dan vertwijfeld tot Ravi wendt, die zich nog net niet kwijlend over het ontbijt heeft gebogen. Onder andere omstandigheden had ze misschien gelachen om het aanzicht. ‘Wat wil jij?’
    Beide dames kijken daarop naar de man in hun midden, hoewel zijn antwoord bijna typisch te noemen zou kunnen zijn. ‘Eten,’ zegt hij, alsof dat het meest voor de hand liggende is.
          ‘Kan je nog meer halen? Anders eet Mila alles op. En neem ook wat voor jezelf mee.’ Hij geeft de blondharige een plagerig duwtje, het gebaar haar direct ongemakkelijk weet te laten voelen. Ze zou bijna vergeten dat ze al heeft gegeten, de knipoog die hij haar schenkt het ultieme moment voor haar lichaam om verraad te plegen. Inez prijst zich gelukkig dat ze alles al uit handen heeft gegeven, of ze zou hoogstwaarschijnlijk iets op de grond hebben laten vallen. In plaats daarvan vouwt ze haar handen nu voor zich in elkaar. ‘En laat me niet verhongeren, In!’ roept hij vanaf het bed waarvan ze nu begrijpt dat het die van Mila is.
          ‘Por supuesto, er is meer dan genoeg over en anders...’ ze haalt haar schouders op, een tic weet ze, ‘anders is koken toch het enige dat ik doe.’
    Ze heeft haar blik afgewend als hij Mila naar zich toe wenkt. ‘Kom op pequeña — anders ga ik jou opeten.’ Ze blijft alleen achter in de deuropening wanneer de kleine jongedame inderdaad op zijn woorden reageert en terugloopt naar het bed. ‘Met brandstof houd ik het straks vele malen langer vol,’ hoort ze hem nog zeggen, wat de gehele situatie er niet veel beter op maakt.
    Inez weet zeker dat ze haar vergeten zijn, bij de deur, of dat het hen gewoonweg niets uitmaakt wie het hoort. Zijn de slaapkamers dan ook geen veilige haven meer?
          ‘Ik... Ik heb al gegeten met —’ ze maakt één of ander vaag handgebaar waarmee ze Juve, de gemaskerde man, Montana en zelfs het blondharige meisje wiens naam ze nog steeds niet kent zou willen omschrijven, al heeft ze halverwege besloten dat het toch waardeloze informatie is en dat ze moet stoppen met praten. ‘Ik zal het bord voor de deur zetten. Buen provecho.’
    Ze pakt de deurklink vast en probeert vooral niet naar het bed te kijken wanneer ze hem resoluut dicht trekt.

    Feel the fire, but do not succumb to it.

    23 maart 2020 - 0:14   Novilunium is offline
    Novilunium
    Novilunium 1529

    A C E - B R E N N A N
    I must also have a dark side if I am to be whole
    His Room — Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat

          Het afslaan van haar ogen is voor Ace reden genoeg om zijn greep nog net die fractie te verstrakken, wat per direct het gewenste effect heeft. De bruine poelen blikken terug in zijn eigen meer ijzige variant, de angst die er in ligt enkel toegenomen nu vluchten geen optie meer is. Malikah haar handen hebben zich vergrepen in het voorpand van zijn blouse, houden die angstvallig vast, als een reddingsboei op zee.
          "Alsjebl—blieft. Het s—spijt me. Ik d—ik wilde Roman..." Haar gestamelde woorden dragen een wanhoop welke hij al zo veel vaker heeft gehoord, maar welke aan hem gewoonweg niet besteed is. Het samentrekken van haar keel onder zijn hand in een poging te slikken is moeizaam en haar ogen dragen een stille smeekbede. In haar geval is het de vraag aan die die bede gericht is; hem of Allah.
          "Zie ik er uit als Roman? Klop je bij hem nooit aan?" Zijn toon draagt een subtiele spot met zich mee welke duidelijk maakt dat hij niet eens per se antwoord verwacht op die vragen.
          "Niemand hoeft dit te…"
          "Nee. Nee niemand gaat hier achter komen, dat heb je heel goed gezien," zegt hij zacht, zijn woorden als een belofte. Hij besteed geen aandacht aan de tranen die in haar ogen springen en gestaag over haar wangen beginnen te vloeien. Wat wel zijn aandacht trekt is dat haar ogen al te rood zijn om verkleurd te zijn van deze waterlanders. Ze heeft al eerder gehuild, veel en vooral ook lang als de lichte kringen onder haar ogen enige indicatie zijn. Hij weet dat die er normaal niet liggen, heeft haar al eens eerder van zo dichtbij mogen bekijken. Toen had ze geen idee, geen benul van wie ze benaderde om haar avances op los te laten. Roman had zich verloren gelachen en zijn hand voert nog meer druk uit bij het herbeleven van die herinnering.
          In reactie hierop komt er een snak van haar los en verplaatsen haar handen zich van zijn blouse naar de pols van de hand die haar vast heeft. Malikah haar gesmoorde ‘Alsjeblieft, Black Cat' gaat hem op het oog compleet voorbij, zijn hele houding onveranderlijk. Echter triggert de benaming die hij bij Animal Parade draagt zijn hersenen en beginnen deze op eigen houtje te beramen. Nog even houdt zijn greep om haar hals stand en dan laat hij haar los, al zal haar opluchting van korte duur zijn. Diezelfde hand verplaatst zich slechts iets naar boven en hij pakt haar gezicht weinig zachtzinnig vast, drukt met zijn wijsvinger op de een en zijn duim op de ander haar wangen naar elkaar tot haar lippen in een pruil worden gedwongen.
          "De mensen waarbij mijn gezicht bekend is binnen deze organisatie, kennen deze al jaren. Bij wie denk je dat ik aanklop als ik binnen nu en de komende tijd ook maar lucht krijg van het kleinste versproken woordje?" Onder het bijna spinnen van zijn woorden, draait hij haar gezicht eerst naar links en dan naar rechts, als om haar te inspecteren op enig letsel. De reden van haar bloeddoorlopen ogen. Er valt niets te ontdekken en dan laat hij haar los en stapt opzij.
          "Ga zitten," commandeert hij, al wijzend op zijn bed. Hij weet dat hij dingen te doen heeft, maar dit vormt voor hemzelf wel degelijk een probleem. Eerst dit in de kiem smoren, want laten we wel wezen — Mason loopt niet weg.

    Marrow deep, soul deep, essence deep

    23 maart 2020 - 9:13   Kefe is offline
    Kefe
    Kefe 5051

    Malikah El Masry
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Ace’s room w/ Ace

    "I know
    more than
    you think."

    		 Zijn ogen zal Malikah enkel kunnen omschrijven als de dood, en nu deze nabij leek voelde het alsof alles gestopt was — inclusief haar hart. Het enige dat nog lijkt te werken is haar vertrouwen in God, en zelfs bij deze voelt het alsof het aan het wegebben is, iets dat deze hele situatie duizendmaal moeilijker maakt voor de dame. Haar smeekbede lijkt de blik in zijn ogen niets te veranderen, en het voelt dan ook direct als een verloren zaak voor haar. Dit is het dan. ‘Zie ik er uit als Roman? Klop je bij hem nooit aan?’ De toon in zijn stem bezorgt haar een nieuwe rilling, gezien ze direct beseft dat dit het eerste maal is dat ze zijn stem hoort — en het gif dat erachter verstopt kan zitten.
          ‘Nee. Nee niemand gaat hier achter komen, dat heb je heel goed gezien,’ antwoord hij voor haar, zijn woorden niets anders dan een belofte. Al gauw volgde er meer druk, waardoor het voor haar voelde alsof haar luchtpijp algeheel dichtgeknepen werd. Ademen werd moeilijker, slikken bleek al onmogelijk. Ze reageert snel, maar nutteloos — zo slim is ze zelf ook wel. Nogmaals smeekt ze, ditmaal gebruikt ze zijn masker als veiligheid. Lang duurt het niet voor hij haar loslaat, waardoor ze oververmoeid door haar knieën wil zakken, maar ook daar biedt hij haar geen mogelijkheid voor. De handen van Black Cat drukken haar gezicht pijnlijk samen, waardoor ze opnieuw gedwongen wordt hem aan te kijken. ‘De mensen waarbij mijn gezicht bekend is binnen deze organisatie, kennen deze al jaren. Bij wie denk je dat ik aanklop als ik binnen nu en de komende tijd ook maar lucht krijg van het kleinste versproken woordje?’ Tijdens deze woorden oogt het haast alsof hij haar controleert, maar op wat?
          Wanneer hij haar los laat verwacht ze haast direct weer een nieuwe pijnlijke aanraking, maar deze blijft achter. Haar blik glijdt langzaam naar de grond, terwijl ze zo subtiel mogelijk haar tranen weg probeert te vegen met de mouwen van haar dikke trui. Pijnlijk snuift Malikah haar neus op, waarna ze luistert naar zijn bevel. ‘Ga zitten.’ Haar blik volgt zijn hand, die richting het bed wijst. Zo hard als menselijk mogelijk is bijt ze op haar lip, direct springen de gekste dingen in haar hoofd, waardoor ze wat angstig omhoog kijkt. Zijn ogen lijken geen tegenspraak te dulden, waardoor ze met behoedzame passen haar weg maakt. Voordat Malikah gaat zitten strijkt ze echter nog zacht met haar hand over de deken, alsof ze deze strakker wil leggen waarna ze voorzichtig plaatsneemt.
          Haar handen vallen onzeker op haar schoot, terwijl ze wat frunnikt aan de dikke trui die ze draagt. Ook haar blik blijft omlaag gericht, juist omdat ze haar best doet haarzelf te herpakken. ‘Praten zal mij helemaal niets bieden.’ Ze kijkt weer op, richting Black Cat. ‘Maar ik kan begrijpen dat je dat niet zomaar kunt geloven. Als ik iets kan doen om het je te laten zien, hoor ik het graag.’ Haar keel voelt pijnlijk, maar ze omarmt het gevoel dat ze eindelijk weer kan slikken. De hese stem die er te vinden is omarmt ze haast, gezien het betekend dat ze nog leeft. Ondanks dat ze oprecht zal klinken, gezien ze de woorden meent, kan ze goed begrijpen dat hij het zal zien als een teken van wanhoop — want laten we eerlijk zijn, alle dames die hier langer dan een jaar zitten kunnen liegen, ook al konden ze dat niet voorheen. Malikah is er één van, maar ze heeft nooit het idee gehad een leugen te hoeven delen met Black Cat.
          Onbewust laat ze haar ogen over zijn gezicht glijden, waar ze al gauw tot het besef komt dat hij aantrekkelijk is, mits zijn ogen enige emotie zullen kunnen tonen. Waarom draagt hij een masker? Zelfs Juve, Ravi en Ty heeft ze zonder masker gezien. Wie is hij? Direct beseft Malikah zich echter dat dit te vragen zijn die haar een verkort leven zullen bieden, waardoor ze haar blik weer op haar handen richt — die druk in de weer zijn met een loszittend pluisje.

    I'm your little ray of pitch black.

    23 maart 2020 - 15:53   Frisk is offline
    Frisk
    Frisk 8318

    ⁎❅⁎      Mila Addison      ⁎❅⁎
    24      -      Her room      -      With Ravi (& Inez)      -      Outfit + Ravi's shirt

    This is tough, but so am I
    "Eten."
          Voor een tel besefte Mila maar al te goed dat alle mannen van nature* hetzelfde waren, toen Ravi kort en duidelijk antwoordde. Op een andere dag had ze misschien zelfs even met haar ogen gerold, maar ze had haar grenzen ver genoeg gepusht voor één ochtend. Al kon ze het niet laten om toch even haar wenkbrauwen op te halen naar Inez, zeker toen Ravi ook verder begon te praten.
          “Kan je nog meer halen? Anders eet Mila alles op. En neem ook wat voor jezelf mee.” Het duwtje was gelukkig niet hard, anders had ze haar overvolle armen misschien te veel bewogen en lag Ravi’s gewenste ontbijt meteen op de grond. Ze zuchtte wel even, zijn laatste woorden boorden zich in haar hoofd. Als het maar voor eten was, dan, want wat anders... Niet dat Mila zou protesteren, dat durfde ze even niet meer, maar mentaal zou het haar niet sterker in haar schoenen zetten. Gelukkig liep Ravi alweer de kamer in, en kreeg hij eens niets mee van Mila’s interne worsteling.
          ”En laat me niet verhongeren, In!” riep hij nog over zijn schouder. Mila draaide zich half om, zodat ze haar blik zowel op Inez als op Ravi kon richten met een simpele hoofdbeweging. Ergens was ze blij dat hij er duidelijk steeds meer ontspannen bijliep – iets wat ze maar prompt op het eten afschoof, zichzelf niet meer de vervelende ideeën gunnend – waardoor ze weer wat glimlachte.
          ”Kom op pequeña — anders ga ik jou opeten,” riep hij haar, nadat hij al op het bed geklopt had. Met een opgetrokken wenkbrauw liep ze voorzichtig naar het bed. Geconcentreerd hield ze haar blik gericht op wat ze vast had, waardoor ze Ravi’s goedkeuring – helaas – niet kon zijn. Pas bij het bed keek ze op. Ze at eigenlijk liever niet waar ze sliep, bang voor vlekken en kruimels, maar daar ging ze hem zeker niet de les over spellen.
          ”Met brandstof houd ik het straks vele malen langer vol,” grijnsde hij, op een manier die haar een aangename kriebel bezorgde. Hij nam wat spullen van haar over, waardoor ze zich op het bed kon laten zakken, één been onder zich gevouwen. In tegenstelling tot Inez, was ze wat meer gewend aan de niet altijd even subtiele opmerkingen van de jongens, waardoor het gelukkig allemaal zonder morsen ging.
          ”Alsof dat voor jou zo’n probleem is,” mompelde ze, verrassend gevat. Ze keek weer op naar de deur, waar Inez nog wat aan het stotteren was. Mila glimlachte en bedankte haar opnieuw, al protesteerde ze nog wel even.
          ”Oh, maar je kan gewoon binnenkomen, hoor. Ik moet toch eten,” zei ze, gebarend naar wat Inez net had meegebracht. Ze keek ook even plagend naar Ravi, inpikkend op zijn eerdere opmerking, maar Inez had de deur al dicht gedaan.
          ”Oké, dit is koffie, dat heb ik begrepen en geroken. Maar wat precies is het allemaal?” vroeg ze nieuwsgierig, aangezien Ravi het beter leek te kennen. Of hij had het op z’n minst verstaan

    *Dit is een nogal seksistische overtuiging die niet overeenstemt met mijn eigen mening #geendubbelestandaarden

    Mijn brein breint zoals het breint.

    23 maart 2020 - 17:10   Altschmerz is offline
    Altschmerz
    Altschmerz 7758

    RAVI RIOS

    •••

    Lion • @ Mila's • & Mila
          'Alsof dat voor jou zo'n probleem is.'
          Ravi's wenkbrauwen schieten razendsnel omhoog — stomverbaasd vanwege de gevatte opmerking. Mila hield zich normaal gesproken redelijk afzijdig. Ravi had niet verwacht haar scherpe randjes vandaag te zien — niet nadat hij kort geleden bijna van haar was weggelopen.
          'Ik. . . Ik heb al gegeten met— Ik zal het bord voor de deur zetten. Bueon Provecho.'
          Ravi kijkt kortstondig naar de geopende deur — waar Inez opnieuw moeizaam uit haar woorden weet te komen. Grijnzend schenkt hij haar opnieuw een knipoog, genietend van de verkleuring van haar wangen. Ravi's kwajongenskant is omhoog gekomen — een manier om het beeld van Mason te laten verdwijnen.
          'Oh, maar je kan gewoon binnenkomen, hoor. Ik moet toch eten.'
          Ravi's mondhoeken gaan sip omlaag — waarbij hij een zacht afkeurend geluid maakt. Wanneer Mila zich weer om heeft gedraaid, verschijnt er opnieuw een glimlach. Ravi kijkt direct omlaag in de richting van het eten — zijn maag nogmaals luid knorrend.
          'Oké, dit is koffie, dat heb ik begrepen en geroken. Maar wat precies is het allemaal?'
          Alhoewel Ravi zijn best doet, rolt er een lach over zijn lippen.
          'Pequeño, je bent aandoenlijk als je iets onbekends tracht te begrijpen.'
          Ravi gaat meer rechtop zitten, uitkijkend dat hij het matras niet te veel laat bewegen. Voorzichtig neemt hij de mok koffie over uit Mila's handen — houdt het onder haar neus. Ravi zelf heeft herinneringen aan de geur die hem terug brengen naar Mexico.
          'Dit is café con leche — oftewel, koffie met melk. Echter, de koffie is heel sterk. En, dit. . .' Ravi wisselt de mok koffie met het gevulde bord om. '. . . is een tostada.' Ravi sluit zijn ogen en kreunt gelukzalig. 'Het is een mengsel van geboterd brood, bacon, eieren en groenten. Eigenlijk is het een verrassing — je kan erin gooien wat je wil. Inez weet wat ze doet. Het is sowieso een stukje overheerlijke hemel.' Ravi denkt kortstondig aan alle heerlijke gerechten welke Inez hem heeft laten proeven.
          Ravi breekt een kleine stukje van de warme tostada af, waarna hij het in de koffie doopt. Wanneer hij het stukje voedsel naar Mila's mond toe brengt — heft hij vragend zijn wenkbrauwen. Ravi ziet tot zijn genoegen dat Mila haar mond opent, waarna hij haar voorzichtig van het heerlijke eten laat proeven.
          'En?' vraagt hij bijna kinderlijk nieuwsgierig.

    •

    23 maart 2020 - 18:29   LordJohn is offline
    LordJohn
    LordJohn 10835

    Montana "Bambi" Byrd
    21 — Ty's girl — Luna — kitchen
    Vrijwel alles gesprekken rond Montana ontgingen haar. Ze focuste zich gewoon op het eten op het bord voor zich en voelde even geen behoefte om zich te mengen in de conversaties tussen de andere meisjes en mannen. Pas toen Juve zijn mond opendeed, zich tot de man in het kattenmasker richtte en wegliep, keek ze op. Luna bleef wat onthand en alleen achter. Mo veegde haar mond af aan een servet en schoof het lege bord van zich af. Haar maag zat vol en ze was tevreden. Min of meer. Ze stond op, pakte een glas en vulde die met water en dronk het in één keer leeg. Daarna ging ze terug op de stoel zitten en keek ze weer naar de jonge blondine die nog altijd vrij stil stond en niet zo goed wist wat ze met zichzelf aanmoest.
          'Gaat het?' vroeg Mo uiteindelijk. Hoewel Mo slechts een paar maanden langer in het hotel werkte dan Luna, was de blondine nog altijd niet op haar gemak. Zelf vond Mo het werk niet leuk, maar ze had zich erbij neergelegd. Ze had eten, een bed en warm water en hoewel ze elke dag met andere mannen in bed lag, kon het erger. Dacht ze. Luna was, dacht Mo, nog altijd op zoek naar de eerste de beste manier om hier weg te kunnen komen.

    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    24 maart 2020 - 0:57   Novilunium is offline
    Novilunium
    Novilunium 1529

    A C E - B R E N N A N
    I must also have a dark side if I am to be whole
    His Room — Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat

          Misschien iets te laat beseft Ace zich dat haar naar zijn bed verwijzen een hele verkeerde impuls geeft. Hoewel hij onderdeel is van Animal Parade en regelmatig in het hotel verblijft, is hij belachelijk slecht ingespeeld op de gebruikelijke gang van zaken hier en wanneer haar enorme bruine ogen zich dan ook ietwat geschrokken weer naar hem oprichten, ziet hij de angst die zijn bevel ontketend. Zenuwachtig bijt ze in haar volle onderlip, haar eerste stappen richting zijn bed uitermate voorzichtig.
          "Vlei jezelf niet," gromt hij haar bijna automatisch na, wat veel bruusker over komt dan hoe hij het bedoelt. Zijn woorden doen het voorkomen alsof hij geen interesse in haar heeft, daar waar ze eigenlijk zijn manier zijn om haar angst weg te nemen. Niemand heeft ooit gezegd dat hij goed is in de omgang met anderen en waarheid is dat Malikah hem zeker niet in de koude kleren gaat zitten. De zwartharige dame heeft ondertussen plaats genomen op zo'n beetje het uiterste randje van zijn bed en straalt een bijna tastbare ongemakkelijkheid uit, handen nerveus ineen geslagen en blik naar de grond gericht.
          "Praten zal mij helemaal niets bieden, maar ik kan begrijpen dat je dat niet zomaar kunt geloven. Als ik iets kan doen om het je te laten zien, hoor ik het graag." Haar stem is hees, van het huilen of zijn greep van eerder — hij weet het niet. De woorden doen zijn mondhoek cynisch omhoog komen juist op het moment dat ze haar blik weer opricht en een vervaarlijke flits doet zijn ogen iets oplichten. Ze moest eens weten wat voor informatie ze zojuist heeft verworven, moest eens weten dat praten haar alles zou kunnen bieden. Enkele woorden tegenover de juiste persoon en Ace zijn hele leven zou naar de knoppen zijn, carrière, Animal Parade, alles.
          Dat besef daalt enkel verder in terwijl haar gezwollen ogen zijn gezicht scannen, ieder detail in zich opnemen. Voor een moment voelt hij zich naakt, alsof hij evengoed geen kleren aan zou kunnen hebben in plaats van enkel zijn masker niet. Het is dat gevoel wat hem wakker schud, hem er bewust van maakt dat er ergens een spanning ligt in het feit dat zij zijn gezicht nu kent. Hij vind uitdaging in iets wat hij al jaren weet te vermijden en laat het bijna zijn rationaliteit aantasten. Bijna.
          "Kennis is het meest kostbare om te bezitten," stelt hij hardop vast, zijn hersenen al tien stappen verder vanaf die gesproken waarheid. Ace slentert ondertussen terug naar zijn bureau en trekt een tissue uit de box die daar staat, alvorens Malikah te naderen tot hun knieën bijna in contact komen. Hij vangt haar blik weer en houdt deze vast terwijl hij voor haar neer hurkt en haar de tissue toesteekt vantussen zijn wijs- en middelvinger. "Dus wat dacht je er van als je mij terug betaald met kennis?"

    [ bericht aangepast op 24 maart 2020 - 1:04 ]

    Marrow deep, soul deep, essence deep

    24 maart 2020 - 7:53   Kefe is offline
    Kefe
    Kefe 5051

    Malikah El Masry
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Ace’s room w/ Ace

    "I know
    more than
    you think."

    		 ‘Vlei jezelf niet,’ klinkt er abrupt, grof. Malikah’s lichaam reageert eerst op de woorden door te schrikken, maar al gauw zakken haar schouders wat omlaag. Het zal natuurlijk iets moois moeten zijn, iets fijns in haar situatie… maar in alle eerlijkheid klinkt het als duizend zweepslagen. Ze weet niet precies waarom, maar weet alleen dat het een grootse deuk in haar ego is. Genoeg klanten zeggen het tegen haar voordat ze alsnog ondenkbare dingen uitvoeren, maar hier voelt het heel anders.
          Wanneer ze eenmaal zit legt ze hem uit dat ze er niets mee zal winnen dit uit te spreken. Wanneer ze na haar woorden omhoog kijkt, ziet ze het bittere optrekken van zijn mondhoek. Opnieuw glijdt er een vervelende rilling door haar lichaam, dankzij de o zo vriendelijke blik in zijn ogen. Toch heeft er moeite deze weg te halen. Het valt haar zwaar om eindelijk zijn gezicht eens te zien. Hij, de kalmste van het hele hotel, van wie ze nooit gedacht had zijn gezicht te zien… en hier staat hij — nog altijd zonder masker. Niet dat het nog een nut heeft om deze op te zetten, al lijkt ze telkens nieuwe dingen op te merken.
          ‘Kennis is het meest kostbare om te bezitten,’ haar ogen volgen hem, terwijl hij zijn weg naar het bureau maakt, en vervolgens weer terug naar haar. Opnieuw is hij aardig dichtbij, maar niet dichtbij genoeg om haar ditmaal zorgen te laten maken — niet meer dan ze al heeft althans. Langzaam kijkt ze omhoog, waakzaam om te zien waar hij nu mee zal komen.
          Zijn ogen boren zich weer in die van haar, terwijl hij hurkt voor haar. Wanneer hij de tissue aangeeft pakt ze deze echter zonder twijfel aan — daarbij zijn wijsvinger aanrakend, deels om hem te laten zien dat ze hem niet vreest — om vervolgens eindelijk haar hoofd weg te keren van hem. Ze draait haar hoofd lichtjes om deze zacht over haar vochtige ogen te deppen. Het zijn echter zijn volgende woorden die haar haar hoofd met een ruk weer naar die van hem laat draaien. ‘Dus wat dacht je er van als je mij terug betaald met kennis?’
          Ditmaal bestudeert Malikah zijn gelaatstrekken nog een tikkeltje beter, niet alleen om het te onthouden, maar vooral om te zien of hij er iets van meent. ‘Ehm… ik weet niet of ik je veel kan bieden op dat vlak.’ Ze denkt even na, en besluit een directe vraag te stellen. ‘Is er iets specifieks wat je wilt weten?’ Lichtjes kantelt Malikah’s hoofd wat, ergens wil ze de afleiding namelijk maar al te graag aannemen. Ze heeft geen idee of hij bedoeld dat ze nu alles moet vrijgeven dat ze weet, al is dat in haar ogen toch niets.
          Kort beseft ze zich ook nog dat ze naar Roman zal moeten gaan, maar in alle eerlijkheid wil ze nu gewoon het liefst dit eraf slapen — maar dat betekent dat ze Roman toch op moet gaan zoeken, anders kan ze dat nooit krijgen. In alle eerlijkheid is ze nu liever hier, wat waarschijnlijk vreemder klinkt dan wat dan ook. Natuurlijk is ze geschrokken, en waarschijnlijk is de hardste klap nog niet tot haar doorgedrongen, maar ergens heeft ze het idee dat ze veiliger is bij Black Cat dan Roman, en ze wil haarzelf ervoor vervloeken. Wat een belachelijke gedachte. ‘Zie jij Roman zo?’ Onzeker klinkt het uit haar mond, zich beseffend dat ze geen rechten heeft hem vragen te stellen. Al gauw schud ze echter haar hoofd om het weg te wuiven, terwijl haar ogen die van hem weer opzoeken.

    I'm your little ray of pitch black.

    24 maart 2020 - 12:17   Novilunium is offline
    Novilunium
    Novilunium 1529

    A C E - B R E N N A N
    I must also have a dark side if I am to be whole
    His Room — Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat

          De blik die hij ontvangt is een peilende, alsof Malikah probeert te ontdekken of hij de spot met haar drijft. De gebogen houding van haar gezicht om hem aan te kunnen kijken in zijn hurkende houding, zorgt er voor dat de kleur van haar ogen donkerder word, het gebrek aan licht iets wat de warmte uit het bruin lijkt te trekken. Ace is geen poëet, maar kan zich indenken dat iemand inspiratie zou kunnen halen uit het contrast.
          "Ehm… ik weet niet of ik je veel kan bieden op dat vlak," geeft ze toe. "Is er iets specifieks wat je wilt weten?" Het kantelen van haar hoofd zorgt er voor dat één van haar ogen wel weer oplicht, zijn bevinding er een die hem zelf enigszins verbaasd. Het is niets nieuws dat details hem opvallen, maar normaliter zijn deze enkel gekoppeld aan de belangrijkere noties. Niet de oogkleur van iemand die hem zojuist zonder masker heeft ontdekt.
          Hij heeft zichzelf wakker te schudden en beseft zich dat de ontwikkelingen van deze dag zijn gedachtegangen lang niet zo helder laten zijn als anders. In zijn emotie valt vooralsnog weinig te bemerken, maar misschien is dit dan toch een teken dat hij is aangedaan door zowel de ontdekking van Mason, als deze nieuwe uitdaging voor zijn neus. Zijn gebrek aan antwoord lijkt haar weer meer onzeker te maken en zoals dan vaak het geval is vullen mensen dat op met woorden.
          "Zie jij Roman zo?" Wat — nee — niet het geval is, al ligt dat ook aan wat Juve ondertussen aan het doen is met betrekking tot Mason en wie er ondertussen allemaal op de hoogte zijn van dat fiasco.
          "Nee," antwoord hij bruusk, zijn ogen iets vernauwend tot spleetjes, "en één ding moet je heel goed begrijpen. Ook hij komt hier niets over te weten. Niemand komt te weten wat zich hier heeft afgespeeld. Als Roman hoort wat jij hier te hebt gezien, dan vertel je dat niet na zonder dat ik een vinger uit hoef te steken."
          Het is geen loos dreigement, slechts een feit welke hij haar aan het licht wil brengen. De mensen die op de hoogte zijn van zijn identiteit, zijn eveneens op de hoogte van het feit dat de hele organisatie naar de gedver kan gaan als hij door de mand valt. Hij heeft aan beide zijden mensen om moeten leggen die te dichtbij de waarheid kwamen en twijfelt er niet over of een onstabiele schakel word zonder pardon het zwijgen opgelegd. Malikah is hierin geen uitzondering, al lijkt hijzelf hier op dit moment dus anders over te denken. Daarbij kent ze zijn gezicht nu dan wel, ze heeft nog geen idee wat zijn rol is.
          "En nee, er is niets specifieks wat ik op dit moment wil weten, want niets wat je op dit moment weet heeft toegevoegde waarde." Hij komt overeind om de balans weer goed te leggen — hij neerkijkend op haar — al is het maar om niet afgeleid te blijven raken door haar ogen. Zodra hij weer boven haar uittorent laat hij zijn blik vrijelijk over haar vorm glijden, neemt ieder detail in zich op, van de trui waarvan hij weet dat ze haar vormen verbergen tot het gebrek aan make-up — welke ze in zijn optiek ook niet nodig heeft. Malikah is perfect voor de rol die hij voor ogen heeft, haar schoonheid iets wat haar gewild maakt, maar de manier waarop ze zichzelf kleed en draagt gewoontjes genoeg om onder iemands radar te blijven. De perfecte balans voor de taakomschrijving. Zijn lippen krullen zich heel iets om tot wat bij hem volstaat als een glimlach, terwijl zijn ogen zich weer in de hare boren. "Perfect."

    Marrow deep, soul deep, essence deep

    24 maart 2020 - 14:08   Reeses is offline
    Reeses
    Reeses 1333


    LUNA MARGARET HALE
    ▢ Outfit ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Kitchen --> Montana ▢

    		 Hoewel Luna nog steeds op haar hoede was, leek de spanning enigszins uit haar lichaam te verdwijnen nu de jongens vertrokken waren. Toch voelde ze nog geen rust om te gaan zitten, laat staan iets te eten – iets waar Montana geen probleem mee leek te hebben. Nu was Luna’s eetlust sowieso flink afgenomen sinds de ontvoering en wist ze bijna zeker dat er een paar kilo’s waren verdwenen van haar toch al lage gewicht.
          In de tussentijd had Montana haar bord leeg en was ze heen en weer gelopen tussen de tafel en het keukenblok terwijl Luna stond te treuzelen. Wat moest ze nu doen? Ze voelde Montana’s blik op zich gericht, waarna de donkerharige dame vroeg: “Gaat het?” Langzaam ging Luna aan tafel zitten en gaf een kort, ietwat stug knikje. “Jawel,” mompelde ze. Koortsachtig zocht Luna naar een gespreksonderwerp, terwijl Juve’s woorden onbewust door haar hoofd schoten. Praat met de anderen, maak vriendinnen, ontspan. Maar waar moest ze in vredesnaam met Montana over praten? Diep vanbinnen wilde Luna geen vriendinnen maken, dat zou alles zo… Zo definitief maken.
          Luna keek op en bestudeerde het meisje tegenover haar. “Hoe ken je…,” begon Luna aarzelend. “Ik bedoel, je… Je hoort bij Tyron toch? Hoe… Hoe heb je hem leren kennen?”

    24 maart 2020 - 14:38   Kefe is offline
    Kefe
    Kefe 5051

    Malikah El Masry
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Ace’s room w/ Ace

    "I know
    more than
    you think."

    		 Ze bekende dat ze niet veel informatie in haar bezit had, en enige reactie bleef vooralsnog uit. Zijn ogen leken haar te willen lezen, of misschien zelfs écht te willen zien. In alle eerlijkheid weet Malikah niet echt wat ze ermee aanmoet, maar wegkijken kan ze niet. Onder andere omdat ze dat geleerd heeft hier, maar bovenal omdat ze het simpelweg niet wil. Eindelijk kan ze achter het masker zien, mag ze daar niet even de bloemen van plukken?
          Onbewust was Malikah gaan ratelen, iets dat ze pas beseft wanneer Black Cat erop reageert. ‘Nee.’ Wanneer zijn ogen zich verkleinen, voelt ze weer wat angst door haar heen schieten. Het was inderdaad geen slimme opmerking. ‘En één ding moet je heel goed begrijpen. Ook hij komt hier niets over te weten. Niemand komt te weten wat zich hier heeft afgespeeld. Als Roman hoort wat jij hier te hebt gezien, dan vertel je dat niet na zonder dat ik een vinger uit hoef te steken.’ Gehaasd knikt Malikah op die woorden, terwijl ze even slikt om haar stem wat te herpakken. ‘Dat begrijp ik.’
          Kort glijden er eisen door haar hoofd die ze hem kan stellen, puur om het haarzelf gemakkelijker te maken, maar Malikah is wel wat meer hersenen dan dat. Ondanks dat zij zijn leven in haar handen heeft, heeft hij dat omgekeerd ook. Het zal hem echter veel gemakkelijker afgaan deze te beëindigen.
          ‘En nee, er is niets specifieks wat ik op dit moment wil weten, want niets wat je op dit moment weet heeft toegevoegde waarde,’ hoort ze hem zeggen, terwijl hij weer overeind komt. Haar ogen volgen deze handeling, waardoor ze vanonder haar volle wimpers door naar hem kijkt — hierdoor krijgt ze mee hoe hij haar schaamteloos bekijkt. Zonder erbij na te denken springt hierdoor een lichte frons op haar voorhoofd, terwijl zij ditmaal degene is die haar ogen lichtjes vernauwd door deze handeling. Het voelt haast misplaatst, en ze haat het dat ze hem niet kan peilen.
          ‘Perfect,’ het is een simpel woord, maar de gekrulde mondhoeken zorgen ervoor dat het luguber overkomen in plaats van wat anders — dat is althans wat ze zichzelf wil beloven. Gehaast springt Malikah dan ook op, zich niet geheel beseffend dat ze daarbij enkel dichterbij staat dan haar bedoeling is. Al gauw zet ze dan ook een stap van hem weg, haar hoofd aardig gekleurd door de onverwachte handelingen.
          ‘Zijn we klaar?’ na het uitspreken van de woorden bevochtigd Malikah geheel onbewust haar lippen, puur omdat deze even droog aanvoelen als haar keel. ‘Of is er meer?’ Opnieuw begint ze wat verdwaald te frunniken aan het loszittende pluisje, terwijl ze haar ogen nogmaals over zijn gezicht laat glijden, zich beseffend dat dit best eens de laatste keer kan zijn dat ze dit ziet. Ondanks dat zij er vermoeid uit zal zien, oogt ze zichtbaar al wat kalmer. Of het de taak is, het compliment dat ze niet helemaal kan bevatten of het feit dat hij haar denkt te kunnen gebruiken in plaats van haar nek om te draaien weet ze niet. Het enige dat ze weet is dat ze opgelucht is dat ze nog leeft, zelfs in dit leven.

    I'm your little ray of pitch black.




Index RPG Actieve Topics Zoek