[RPG - [16+] - 100 ] Animal hotel [Speeltopic] - Speeltopics

28 feb 2020 - 22:34 Frisk is offline

Frisk 8318

Animal hotel [16+]
Rollen Praat Speel

@Liesje

De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

Nothing could kill me like you do
Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

⋅⋅⋅⋅⋅ DISCLAIMER

Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.

Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.

Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

⋅⋅⋅⋅⋅ BENDE

De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

DE MASKERS
Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.

The lion, the wolf and the pig
De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: ~~de ene de grote leider~~ (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

The rabbits
De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

The cats
De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

⋅⋅⋅⋅⋅ HOTEL

Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks

⋅⋅⋅⋅⋅ NIXTON

De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.

⋅⋅⋅⋅⋅ MASON

Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

Just survive somehow

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

MEISJES - 7
Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.

♀ Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
♀ Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
♀ Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
♀ Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
♀ Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
♀ Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
♀ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina

JONGENS - 7
Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!

♂ Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
♂ Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
♂ Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
♂ Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
♂ Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
♂ Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
♂ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

BEGIN
Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

⋅⋅⋅⋅⋅ REGELS

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

9 maart 2020 - 20:38 Frisk is offline

Frisk 8318

⁎❅⁎ Mila Addison ⁎❅⁎
24 - Hallway / Mason's room - With Ravi & Evie - Outfit + Ravi's shirt

This is tough, but so am I

Ravi's reactie stelde haar niet bepaald gerust. Ze liet hem los en bleef staan waar ze stond terwijl hij de deur dichttrok. Ze zag hem diep inademen en probeerde niet te trillen. Dat lukte aardig, haar rug recht, maar toen hij zich omdraaide, zette ze toch ongewillig een stap naar achteren. Ravi kneep zijn ogen tot spleetjes.
"Ik ben niet dom, Mila. En jij evenmin." Ze beet op haar lip en zette nog een kleine stap naar achteren, maar kon nergens heen. Ravi stapte weer op haar af en had haar zo weer vast. Ze moest zich weer uitstrekken, en nog moest hij zich bukken. Zijn onderzoekende blik deed haar hart sneller staan en elke vezel in haar lijf schreeuwde dat hij haar moest loslaten. Maar dat liet ze niet merken. Niet nu, niet met deze toestand.
"Ik wil dat je dit tegen absoluut niemand anders vertelt, oké?" zei Ravi, terwijl hij zachtjes met zijn duimen over haar wangen streek. Ze knikte, zover dat mogelijk was. Ze wist niet of hij gewoon gestresseerd was - ze kende hem nu wel goed genoeg om de subtiele hints in zijn uiterlijk op te merken - of boos. En of hij dan boos was door de situatie of echt op haar.
"Ik wil ook dat je weet dat je veilig bent - dit zal jou niet overkomen." Ze verbleekte. Ze voelde gewoon hoe het bloed uit haar gezicht wegtrok. Hij stond in de weg, anders had ze weer naar de deur gekeken. Haar eerste idee was dat het Mason was, hoe onlogisch ook, maar wat als... Wat als het een meisje is? Wat als Mason 'gewoon' te ver was gegaan? Dan wist ze niet of Ravi genoeg was.
"Wie..." piepte ze, banger dan ooit. Ravi was haar echter voor.
"Veilig is misschien niet de goede woordkeuze," glimlachte hij, maar de lach was allesbehalve positief. Ze voelde zich nog slapper worden, haar benen trilden. Wat bedoelde hij daarmee? Dat het een meisje was, daarbinnen, en dat hij haar niet echt kon beschermen? Of dat er haar nog wat te wachten stond van hem? Of...
"Wat bedoel je?" fluisterde ze, bang dat haar stem anders zou breken. Ze hield zichzelf maar nauwelijks recht, maar nauwelijks was nu goed genoeg.
"Wat is er aan de hand?" hoorde ze plots, en ze draaide haar hoofd zo goed mogelijk opzij naar Evie. Het andere meisje leek binnen te willen kijken, maar de deur was dicht én Ravi stond ervoor. Mila slikte eens en zag haar kans.
"Niets. Ik... Ik had iets nodig en was naar binnen gegaan. Dat was fout. Er is niets," loog ze geloofwaardig.

[ bericht aangepast op 10 maart 2020 - 15:56 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

10 maart 2020 - 16:19 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAVI RIOS

•••

Lion • @ Mason's • & Evie, Mila

Ravi ziet Mila langzaamaan verbleken — waardoor hij zijn eerdere woorden binnensmonds vervloekt, waarom? Natuurlijk heeft Mila geen idee wie er zich onder het kleed bevindt in de kamer. Ravi had voorzichtiger moeten zijn — zowel om haar te beschermen als om roddels te voorkomen.
'Wat bedoel je?'
Ravi voelt zijn gezicht langzaamaan meer geopend en zachter worden — klaar om Mila enigszins gerust te stellen. Maar, aankomende voetstappen laten hem opnieuw emotioneel verharden. Ravi kijkt nors omhoog bij Evie's woorden — hij mocht de jongedame en haar nonchalante houding absoluut niet. Daarbij kwam haar ongewenste nieuwsgierigheid, waardoor hij blij is de deur zojuist gesloten te hebben. Plotseling beseft hij zich dat Evie Mason's enige meisje was — later zou ze aan iemand anders overgedragen moeten gaan worden.
'Wat is er aan de hand?'
'Niets. Ik. . . Ik had iets nodig en was naar binnen gegaan. Dat was fout. Er is niets.'
Mila had zichzelf omgedraaid richting de jongedame, waardoor Ravi boven haar uittorent en zo Evie kil aankijkt. Voorzichtig krult hij zijn linkse arm rondom Mila's zachte middel — waarna hij haar tegen zich aan trekt. Mila verstijft voor enkele seconden, maar leunt dan naar achteren. Ondanks hun verschil in lengte zijn ze een goede pasvorm — zowel in als uit bed. Mila heeft haar leugenachtige woorden geloofwaardig uitgesproken, waardoor hij lichte trots voelt. Het kleintje kan goed liegen. Dat is iets wat hij moet onthouden.
'Mason slaapt nog, dus je kan weer vertrekken.'
Bij de naam van Mason spant Ravi zijn arm aan — Mila duidelijk makend om wie het gaat. Ravi hoopt dat ze het door heeft, dat het geen meisje is onder de bebloede vuile deken. Natuurlijk is dat een angst voor Mila — daar had hij voorheen niet aan gedacht. Ravi vergeet regelmatig dat Mila al verschillende jaren in het hotel aanwezig is, waardoor hij haar kan overschatten. Ze bleef een breekbaar ding — een waar rekening mee gehouden moest worden door hem en door de anderen.
'Mila en ik waren net van plan om te gaan. . .'
Ravi maakt een suggestieve beweging waarbij zijn beide wenkbrauwen op en neer bewegen, Mila nogmaals dichter tegen zich aan trekkend. Ondertussen geeft hij haar een zacht kneepje in haar zij — haar zo op de hoogte houdend van zijn daadwerkelijke plannen. Ravi moet zich focussen op Mason's lichaam direct te verwijderen uit het hotel, waarbij hij de andere jongens benodigd heeft. Maar waar zijn die nu plotseling gebleven? Ravi voelt zijn irritaties groeien voor hen. Alsof niemand het wat kan schelen dat er een dood persoon op een kamer ligt.

•

11 maart 2020 - 19:52 LordJohn is offline

LordJohn 10836

Montana "Bambi" Byrd

21 — Ty's girl — Inez > Juve & Luna — kitchen

Montana keek even toe hoe Inez bezig ging met het bereiden van het voedsel. Ze voelde haar maag rommelen en legde haar hoofd op de tafel. Als iedereen hier in de keuken stil zou zijn, zou ze zo in slaap vallen. Terwijl ze haar ogen sloot, luisterde ze naar de gesprekken die bezig waren. Ze herkende vrijwel meteen Luna's zachte stem, haast smekend tegenover Juve om haar te laten gaan. Montana zat niet heel veel langer dan Luna in het hotel, maar zij had haar plaats hier min of meer geaccepteerd. Het zou überhaupt nooit in haar opkomen om Ty — of iemand anders — te vragen of ze weg mocht. De eerste weken probeerde ze dit nog wel, maar ze was er al snel achtergekomen dat dat niet de manier was om te overleven. Ze hield dus haar mond wijselijk tegenover de mannen en deed wat ze moest doen, hetzij met flinke tegenzin. Maar ze deed het.
Montana tilde haar hoofd weer op en draaide zich weg van het fornuis waar Inez haar ding deed en richtte zich even op Juve. 'Niet zo gemeen zijn, J,' zei ze toch met een plagende grijns rond haar lippen. Ze kwam overeind, griste vast een appel van de fruitschaal en zette haar tanden erin. Dit had ze eerder moeten bedenken. Montana had niet per se echt een band met Luna ontwikkeld. Ze zeiden elkaar gedag, maar dieper dan dat ging het echt niet. Kort gleden Montana's ogen over het meisje heen en toen keek ze met haar grote, donkere ogen weer naar Juve. Ze pruilde even. 'Ik ben moe.'

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

11 maart 2020 - 20:05 Kefe is offline

Kefe 5051

"The l o n e wolf."

TYRONE

PRICE

‘Mason, doodgeschoten. Maar er lijkt verder niks aan de hand te zijn in de kamer dus dat wordt nog wat,’ vertelde Roman hem. Het liefst had Ty Dani geëist om te verdwijnen, maar ze was een van de weinige dames die hem anders zag, en was niet van plan de persoon te zijn om haar een ander beeld te geven. Vroeg of laat zou ze die zelf wel krijgen. Ty’s blik gleed daarom richting Roman, waarop hij kalm en begripvol knikte, ondanks dat er direct een hoofdpijn op was beginnen te spelen.
'Juve en Ravi heb ik hetzelfde bericht gestuurd. Ace weet het nog niet, maar ik kan hem erbij halen? En tot nu toe wij drie, Juve en Ravi,’ was zijn volgende antwoord geweest, waar Ty opnieuw traagjes op knikte. ‘Nee, dat hoeft nog niet.’ Hij zag niet voor zich hoe Ravi daar tevreden mee zou gaan zijn, het was namelijk als eerste hun probleem, dan pas dat van de rest. Zo was het altijd geweest. Ty was echter meestal degene die de ander in zo’n toestand kreeg, en hoefde nooit met de consequenties overweg te gaan. Omgekeerde rollen waren geen pretje, dat wist hij nu wel.
De fles die Roman uitnodigend omhoog hield klonk erg aanlokkelijk voor de man, al was Dani hem overduidelijk voor. ‘What do you say... Need a drink too?’ Voordat hij er iets op kon zeggen — al was het enige dat door zijn hoofd dwaalden meer vragen — had Dani echter de fles al gegrepen en nam de dame twee grote slokken. Dat was natuurlijk ook een optie. ‘Ik heb Roman op de hoogte gebracht, of zoiets,’ Fuck. Kort, doch zorgzaam legde Ty even een hand op haar schouder, en wierp hij haar een begripvol knikje toe. Woorden kwamen echter tekort, maar dat was iedereen wel gewend van hem.
Ravi was tevoorschijn gekomen achter Ty, maar was weer verdwenen voor Ty zijn telefoon uit zijn broekzak had gehaald — het kreng zat al haast een halve minuut te trillen. Bij het zien van de naam Tierra, maakte hij echter zonder woorden eraan vies te maken zijn weg uit de kamer van Roman, waardoor hij oog in oog komt met zowel Ravi als Mila en Evie. Drukke bezigheid, maar overduidelijk niet Ty’s probleem. Alsnog besluit hij Ravi maar even te helpen. ‘Moeten jullie je niet klaarmaken voor het werk vandaag, dames?’
Zonder ze verder even een blik te gunnen zorgde hij dat hij buiten hun gehoor is voor hij de telefoon tegen zijn oor aan drukte. Direct drong de stem van zijn jongere zusje tot hem door, evenals de woorden die volgden. Raven had haarzelf weer eens in de nesten gewerkt, en Ty moest verdomme weer eens naar school toe. Het was ook altijd iets met Raven. Achttien jaar, je zou denken dat ze voor zichzelf konden zorgen, maar de problemen werden telkens doodleuk doorgeschoven naar Ty. ‘Ik ben al onderweg.’
Ty seinde Ravi, en pas toen hij zijn aandacht had seinde hij naar zijn telefoon, wat betekende dat er iets tussen was gekomen. Voor nu hoefde niemand meer te weten, want als hij zijn achttienjarige zusjes niet eens kon bedwingen, hoe kon hij dan een leider zijn van een criminele bende? Hoofdschuddend stopte hij zijn telefoon weg en maakte hij zijn weg maar weer naar zijn kamer om zijn spullen te verzamelen. Echter besloot hij de andere mannen nog wel even in te lichten van wat hij al wist.

To: Juve, Ravi
Noodgeval, hou me op de hoogte.
Dani found it.
Vergeet Black Cat niet in te lichten, kan nooit kwaad.

[ bericht aangepast op 11 maart 2020 - 20:33 ]

I'm your little ray of pitch black.

12 maart 2020 - 0:26 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

Kitchen — Juve, Luna, Montana & Inez — 27 Years — Police Detective — Black Cat

De manier waarop Inez door de keuken beweegt is een scherp contrast met hoe ze zich normaliter opstelt binnen het hotel. Hoewel ze duidelijk niet compleet op haar gemak is met hem meekijkend over haar schouder, heeft dit geen invloed op haar kunnen. Het mes in haar hand — links, valt hem op — beweegt met de razendsnelle precisie van iemand die dit al honderden keren heeft gedaan. Hij was ongetwijfeld al meerdere vingers kwijt geweest.
"Cubaanse Comfort," luid haar antwoord, waarop Ace zijn wenkbrauwen het kleinste beetje verder omhoog komen bij het horen van dit weinig toereikende respons. Niet dat zij dit kan zien. "Maak je geen zorgen, het is nog te vroeg voor vergif."
Wat een grapje is, uiteraard, maar hem toch zijn schouders doet rollen waardoor deze luid knakken. Inez haar wangen kleuren bij het besef van haar eigen woorden, maar ze dartelt om hem heen richting het fornuis en hij verliest de mogelijkheid tot het analyseren van haar gezicht. In de blik die hij haar na-werpt vangt hij toevallig Juve zijn ogen, gehaaid op een manier die hij weinig tot nooit ontvangt van zijn vriend. Uiteraard kan dat maar voortkomen uit één onderwerp en dat is hetgeen hij bij de kin vast heeft en waarop hij zijn blik nu weer focust. Luna.
"Je bent van mij, van ons en dat kan ik niet zomaar weer even veranderen. We hebben een reputatie en die ga ik niet zomaar weggooien omdat jij toevallig mooie ogen hebt." Wat niet alleen voor haar is bedoeld. Ace zijn kaken spannen als automatisch aan, hoewel ook dit voor de buitenwereld verhuld blijft. Hij is het niet gewend dat zijn gezicht dingen verraad, heeft nooit problemen gehad om er volkomen uitgestreken uit te zien aangezien hij normaliter volkomen uitgestreken is. Op momenten als deze is hij blij met het masker wat hij hier bijna altijd op heeft.
"Kun je — eh." Inez haar stem trekt zijn aandacht weg bij de conversatie, juist op het moment dat Montana zich er in mengt. Ace zijn irritatie naar Juve is kort en vlijmscherp, doet zijn ogen oplichten achter zijn masker en maakt zijn bewegingen minder beheerst dan anders, waardoor hij met een ruk naar de latina kijkt eveneens geïrriteerd door het feit dat ze zijn aandacht vraagt. Zijn lichaamstaal is voor haar genoeg om haar fout in te zien, in hoeverre je het een fout kan noemen. Nu ze zijn aandacht echter heeft kan ze er maar beter gebruik van maken en dat lijkt ze zelf ook in te zien. "Op de bovenste plank staan de grootste mokken, die hebben we nodig."
Haar stem is zacht, ogen direct weer afgeslagen naar een van de pannen op het vuur. Het kastje is al open nog voor zijn hersenen dat seintje hebben kunnen geven, zo lijkt. Beter dat hij zich hier op focust dan op de boodschap die Juve hem voor de zoveelste keer wil geven. Het is niet alsof Ace hier te midden van de keuken in het bijzijn van anderen tegengas gaat geven. Hoewel ze elkaar al eeuwig kennen en hij zelfs dankzij Juve in aanspraak is gekomen tot het zijn van vierde leider, is hij geen vierde leider. Hij is in een positie om in discussie te gaan en zijn bek open te trekken tegenover Juvenalis, maar moet wel weten waar en wanneer hij dit kan doen. Niet in het bijzijn van mensen die onder hem staan dus.
Hij pakt de mokken waar Inez naar heeft gevraagd, zet er genoeg op het aanrecht voor alle aanwezigen en gebaart er wat stijfjes naar. Wat het dan ook is wat ze aan het maken is, het ruikt heerlijk en zijn maag laat hem wederom weten dat een hap appel geen brandstof genoeg is.
"Zijn portie mag met vergif," is wat hij zichzelf zacht tegen haar hoort zeggen in een poging tot humor, terughalend naar haar eerdere woorden. Hij heeft geen idee of Juve überhaupt ja heeft gezegd op meer eten — wat bijna wel zo moet zijn met diens bodemloze put van een maag. "De mijne zonder en extra groot."

Marrow deep, soul deep, essence deep

12 maart 2020 - 10:13 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Kitchen --> with Juve and Montana / Ace and Inez ▢

Nog voor ze was uitgesproken, wist Luna al dat het geen zin had. Ze hadden deze ‘discussie’ al vaker gehad en Juve’s antwoord bleef steevast hetzelfde. Luna had ook geen ander antwoord van hem verwacht, maar ze bleef het proberen. Een diepe zucht rolde echter over Juve’s lippen nadat Luna was uitgesproken, en hij schudde kort zijn hoofd waarna hij zijn mok op het aanrecht plaatste.
Luna had haar blik op de grond gericht terwijl ze sprak, maar toen ze zijn hand rond haar kin voelde moest ze wel opkijken. “Schatje toch,” begon Juve. Zijn blik was op haar gericht en Luna kon niets anders doen dan terug kijken. Ze vocht tegen haar tranen, wetende dat het niets zou uitmaken. “Het gaat me helemaal niet om het geld, niet echt. Dat moet je nu toch weten? Je bent van mij nu.” Luna slikte, en slikte terwijl alles in haar protesteerde en keihard nee schreeuwde – maar niet hardop. Dat hadden de jongens haar in het begin wel afgeleerd.
Hij keek haar nog steeds aan, en vervolgde: “Je bent van mij, van ons en dat kan ik niet zomaar weer even veranderen. We hebben een reputatie en die ga ik niet zomaar weggooien omdat jij toevallig mooie ogen hebt.” Nog heel even keek hij haar aan, voor hij haar weer losliet en waarop Luna onwillekeurig een stap achteruit zette.
“Misschien moet je eens met Dani praten, die zit hier wel al even. Of Mila, die past misschien wat beter bij je. Als je het niet volhoudt, dan…” Kort haalde Juve zijn schouders op, waardoor Luna huiverde en waarop Juve zijn zin afmaakte. “Dan moet ik andere maatregelen nemen.” Zijn stem klonk kalm, rustig, maar misschien dat dat de dreiging juist extra duidelijk maakte.
“Niet zo gemeen zijn, J.” Luna keek even op toen ze de stem van Montana hoorde. Zij en Montana waren hier redelijk gelijktijdig begonnen en Montana leek zich bij de situatie te hebben neergelegd, iets wat zij nooit zou doen. De jongens hadden dan haar lichaam toegeëigend, maar niet haar geest. Thuis zouden ze vast naar haar op zoek zijn – familie, buren, school, Ace… Ace werkte bij de politie en had al een jaar niks van haar gehoord. Hij had vast al een zoekactie op touw gezet, een onderzoek gestart. Ze moest volhouden.
“Ik ben moe,” pruilde Montana. Montana’s blik was even naar haar gegaan, alvorens ze zich op Juve richtte.
Luna haalde daarop diep en trillerig adem. “S.Sorry,” mompelde ze, hoewel ze het vermeed om Juve aan te kijken. “Het gaat wel weer. Gister was gewoon…” Ditmaal haalde Luna haar schouders op. Ze wilde geen achterdocht wekken bij Juve, niet na alles wat er was gebeurt. “Een vervelende klant. Hij…” Dat was niet eens helemaal gelogen. “Het gaat wel weer.”

12 maart 2020 - 12:34 Frisk is offline

Frisk 8318

▣◈▣ JUVENALIS ▣◈▣
27 - Keuken leefruimte - With Luna, Mo, (Ace & Inez)- zwarte joggingbroek

Hij bestudeerde Luna's reactie nog even, maar werd dan afgeleid door Montana.
"Niet zo gemeen zijn, J," grijnsde ze en hij keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. Quasi-verontwaardigd sloeg hij zijn hand voor zijn borstkas.
"Ik? Nooit," grijnsde hij terug. Hij verloor zijn interesse in Luna een beetje en volgde Mo's bewegingen, al waren die nu ook niet bepaald spectaculair. Iemand moest wel binnenkort de schaal met appels bijvullen. Mo klaagde vervolgens dat ze moe was en Juve keek haar speels aan. Hij boog over het aanrecht heen en grijnsde.
"Dan moet je gaan slapen. Het is zondag. Zondag is de dag voor alle leuke dingen in bed," antwoordde hij quasi-onschuldig, terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelde. Lang bleef hij echter niet hangen, want hij hoorde Luna weer. Juve veerde overeind en keek 'zijn' meisje weer aan. Ze keek niet terug.
"S.Sorry. Het gaat wel weer. Gister was gewoon… Een vervelende klant. Hij… Het gaat wel weer." Juve bleef haar nog eventjes aankijken, een lichte frons op zijn voorhoofd. Hij zuchtte nog eens.
"Hij wat? Niet alles is toegestaan, je moet me zo'n dingen vertellen." Hij bekeek haar nog eens van top tot teen, maar kon echt niets ontdekken. Natuurlijk had ze nu wel kleren aan, er kon heel wat onder verstopt zitten. "Moet je naar de dokter? Iets laten testen?" vroeg hij daarom. Een van de weinige regels voor de klanten was bescherming gebruiken, maar Juve was niet zo naïef om te denken dat dat altijd gebeurde. Net daarom moesten de meisjes dat melden, de regels van Animal Parade werden niet zonder gevolgen gebroken. Ook niet als klant.

Mijn brein breint zoals het breint.

12 maart 2020 - 14:53 Perseid is offline

Perseid 8184

Inez Castillo
Some girls are just made of sugar and spice and everything nice

Roman's girl • with Ace / Montana, Juve, Luna • kitchen

♡ ♡ ♡

Het is iets waar ze goed in is, de kleine latina; opgaan in de achtergrond.
Als het niet voor de gemaskerde man aan haar zijde was, zou ze zich volledig in haar projectje zijn verloren. Inez blijft zich echter te bewust van de gespannen woordenwisseling tussen Juve en het blondharige meisje. Het spetteren van de bacon weerhoudt haar ervan het gesprek volledig mee te genieten, maar de fracties die haar wel weten te bereiken zorgen ervoor dat er een koude rilling over haar ruggengraat omlaag danst.
‘Als je het niet volhoudt. . . ’ klinkt Juve's stem desondanks gruwelijk vriendelijk. Ze zou bijna vergeten dat hij het niet tegen haar heeft, maar —wat Inez nu pas begrijpt— zijn meisje. Montana, niet Inez, is degene die zich tussen de twee mengt, waardoor de brunette zich erop betrapt dat ze zich geheel tegen haar natuur in afzijdig heeft gehouden.
Wanneer de man achter het masker gehoor geeft aan haar eerdere suggestieve vraag, heeft zij zich alweer gepikeerd tot de verzameling pannen gekeerd. Zijn dit de gesprekken die zij binnenkort ook zal voeren met Roman? Zal de rest zich dan eveneens afwenden? Is dat waar ze onopzettelijk in aan het veranderen is — een lafaard? Een nutteloze omstander?
‘Mierda,’ hoort ze zichzelf onder haar adem sissen wanneer het abrupte gerinkel van de mokken haar uit haar gedachtegang jaagt, ervoor zorgend dat ze haar vingers daarbij tegen de zijkant van een hete pan strijkt. Au.
‘Zijn portie mag met vergif, de mijne zonder en extra groot,’ zegt de zwarte kat op zacht, honend volume, waardoor ze het waagt hem vanuit haar ooghoeken aan te kijken — in zoverre dat lukt zonder daadwerkelijk zijn ogen te kunnen bestuderen. Hij staat voor de gootsteen, en dat is klaarblijkelijk reden genoeg voor Inez om haar vingers tot een vuist ballen en de pijn weg te slikken. Zijn advies heeft ongewild één van haar mondhoeken de hoogte in gedreven. Haar onhandige poging tot humor heeft haar dus in elk geval geen plekje op de zwarte lijst gekost.
‘Ik zou erin kunnen spugen,’ mijmert ze, meegaand in het scenario dat ze in staat zou zijn zo'n daad te verrichten, al geeft de rimpeling van haar neus weg dat het idee alleen al haar tegenstaat.
Het is haar niet ontgaan dat hij nauwlettend heeft bekeken wat ze ondertussen heeft samengesteld. Niet veel anderen hebben daar tot nu toe enige waarde aan gehecht. Hij is een observator, dat moet ze onthouden.
‘Pas maar op, gato, hierna wil je niet meer anders,’ zegt ze, met een randje zelfgenoegzaamheid die haar zelden siert, wanneer haar ijverige vingers de borden beginnen te vullen: sandwiches van beboterd en geroosterd brood, met daartussen lagen aan gebakken eieren met kaas, ui, bacon, tomaat en paprika. Er ligt gesneden fruit aan de zijkanten en extra getoaste boterhammen voor de Cubaanse twist op koffie die ze eveneens rijkelijk in de mokken giet.
Ze doet er alles aan om niet te hoeven horen waar de conversatie tussen het andere drietal op af stevent.
‘Hmmm...’ klinkt het dan genietend uit haar mond, haar rode vingers spontaan vergeten bij de eerste hap in koffie gedoopte toast. Haar donkere ogen zijn opgelicht wanneer ze wegstapt bij het aanrecht, een plekje innemend aan de bar. ‘Buen provecho.’ Haar kijkers verlaten de etenswaren onder haar neus niet meer, waardoor de eerdere magie rondom haar persoon eveneens met de noorderzon lijkt te zijn verdwenen.

* mierda = fuck * gato = cat * buen provecho = smakelijk eten

Feel the fire, but do not succumb to it.

12 maart 2020 - 21:56 LordJohn is offline

LordJohn 10836

Montana "Bambi" Byrd

21 — Ty's girl — Juve & Luna — kitchen

'Dan moet je gaan slapen. Het is zondag. Zondag is de dag voor alle leuke dingen in bed.'
Montana rolde met haar ogen na Juve's opmerking, maar kon het niet laten toch naar hem te grijnzen en uitdagend achterover te leunen.
'Ik wilde wel doorslapen, maar mijn maag is zo leeg dat hij bijna zelf op zoek ging naar eten,' merkte ze toen toch luchtig op.
Ze bestudeerde de woordenwisseling tussen hem en Luna, maar kon zich niet echt concentreren. Ze had écht honger en nam nog maar een hap van de appel. Montana was ongeveer een halfjaar langer in het hotel dan Luna, maar had zich veel en veel sneller neergelegd bij het idee dat ze hier vast zat. Natuurlijk hoopte ze dat ze ooit weg zou komen, maar het aan een van de mannen vragen zou niet in haar opkomen.
Toen ze de geur van koffie en toast rook, keek ze op naar Inez, die borden vol met eten gooide. Met een haast dierlijke grom sprong ze overeind, griste ze dankbaar een van de borden van het aanrecht en begon ze meteen te eten.
'Dit is goddelijk,' zei ze met een halfvolle mond en ze grijnsde kort naar Inez en keek toen weer naar Juve. 'Hapje?'

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

15 maart 2020 - 14:20 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Kitchen --> with Juve and Montana / Ace and Inez ▢

Juve keek haar onderzoekend aan, maar werd toen door Montana afgeleid. “Ik? Nooit,” grijnsde Juve en sloeg zijn hand voor zijn borstkas. Luna staarde Montana aan. Ze snapte gewoonweg niet waarom de andere meiden zo… Zo vriendschappelijk met de mannen omgingen. Zij werden hier toch ook tegen hun wil in vastgehouden? Toen Montana klaagde dat ze moe was, reageerde Juve: “Dan moet je gaan slapen. Het is zondag. Zondag is de dag voor alle leuke dingen in bed.” Ongewild rolde Luna met haar ogen. Tegenwoordig was er niks leuks meer aan in bed zijn.
Toen Luna weer sprak, richtte Juve zich weer tot haar hoewel Luna het vermeed hem aan te kijken. Ze was bang dat hij zag dat ze niet de hele waarheid vertelde. Juve fronste echter en zuchtte nogmaals. “Hij wat? Niet alles is toegestaan, je moet me zo’n dingen vertellen.” Luna ving zijn onderzoekende blik op, maar weigerde hem nog altijd aan te kijken. “Moet je naar de dokter? Iets laten testen?,” vroeg hij toen.
Ditmaal keek Luna wel op. “De dokter?,” vroeg ze uiterst traag. Luna aarzelde en keek weer van Juve weg. Daardoor viel haar blik op Inez die borden met eten op tafel zette, samen met mokken gevuld met koffie. Luna hoorde haar iets Spaans zeggen, of een andere taal die erop leek, maar de betekenis ervan ontging haar. “Ik weet het niet,” mompelde Luna toen, maar schudde daarna haar hoofd. “Ik wil niet naar de dokter.” Ze werd afgeleid door Montana die overeind kwam en zich bij Inez voegde om zich één van de borden toe te eigenen. “Dit is goddelijk,” zei Montana met halfvolle mond. Ze grijnsde naar Inez en richtte zich toen op Juve. “Hapje?,” vroeg ze hem, waarop Luna zich half van hen wegdraaide en een slok van haar thee nam.

15 maart 2020 - 14:38 KIaus is offline

KIaus 21035

Evie Kay
23 • Prostitute of 5 years • Mason -> Ace • Hallway to Mason's room • Have you seen A...? Ow no. • Ravi, Mila, and Whoever's there

Het verbaasd me erg om Ravi en Mila zo voor Mason's deur te zien. Zou er iets aan de hand zijn? Ik probeerde nog naar binnen te kijken, maar de deur was alweer gesloten en de twee mensen stonden ervoor. Dat was balen, maar hopelijk kon ik wat informatie lospeuteren, het liefst zonder daar klappen voor te krijgen, maar ik rekende er ergens wel op dat dat zou gebeuren.
Mila's uitleg klonk enigszins logisch. We werden ook wel eens om een boodschap binnenshuis gestuurd, maar toch vond ik het dan vreemd dat Ravi er bij was. Je zou toch denken dat ze dan alleen zou gaan? Ravi's woorden daarentegen verwarden me wel. Mason was nooit een uitslaper geweest in alle jaren dat ik hem kende. Hoe kon hij nog slapen? Ik moest moeite doen om niet vragend een wenkbrauw op te trekken. Ik wilde geen problemen om een gezichtsuitdrukking als mijn vragen nog niet voor problemen hadden gezorgd. Misschien moest ik zo kijken of ik Ace kon vinden. Dat was sowieso mijn plan geweest, maar nu misschien iets meer dan eerst. Hij was niet zo ontvlambaar aangelegd als de meesten hier, en soms verwonderde ik me er wel over waarom hij hier überhaupt zat, maar ik was er zeker niet rouwig om. Misschien kon hij deze situatie voor me verhelderen. Met Ravi zou ik duidelijk niet verder komen zonder risico's, als dit nu zijn antwoord was. Ik was helemaal zeker dat ik niet moest pushen toen hij begon over hun plannen. Daar ging ik echt niet tussen zitten. Ik knikte dus maar en liep langs de twee, om Ace verder te zoeken. Toch bleven er vragen in mijn hoofd ronddansen, die niet snel zouden gaan liggen.
Toen ik uiteindelijk Ace zag staan, was hij duidelijk druk. Lekker dan, maar ik kon hem er ook lastig wegsleuren. Dan zou ik zelfs met hem grote problemen krijgen. Daarbij was dat echt mijn plek niet. Ik draaide me dus maar om en ging terug naar mijn kamer. Daar kon ik nog wat opruimen tot Ace tijd voor me had. Ik was nooit goed geweest in wachten, zeker niet als ik vragen had, maar als ik antwoorden van Acee zou willen, moest ik hem niet eerst op de kast gaan jagen. Dan zou ik echt niets meer gedaan krijgen.

Bowties were never Cooler

15 maart 2020 - 21:04 Frisk is offline

Frisk 8318

⁎❅⁎ Mila Addison ⁎❅⁎
24 - Hallway / Mason's room - With Ravi & Evie - Outfit + Ravi's shirt

This is tough, but so am I

Zodra ze zijn gezicht zag verzachten, kalmeerde ze. Sowieso was ze nog altijd rustig, toch aan de buitenkant, maar elke keer wanneer ze Ravi zo zag... Wel, shit. Het duurde echter niet lang, want zodra ze een nieuwe stem hoorde, keek hij nog norser dan ervoor. Mila voelde een steek in haar hart, maar liet dat niet naar buiten komen.
Ze loog makkelijk, zelfs met Ravi's arm die plots om haar middel zat. Zoals gewoonlijk had hij haar redelijk strak vast. Stevig, maar niet pijnlijk. Na de eerste paar geschrokken seconden, leunde ze automatisch tegen hem. Het voelde altijd alsof hij haar volledig omvatte, en ze genoot er wel van. Zelfs met het... ding achter de deur.
"Mason slaapt nog, dus je kan weer vertrekken." Mila voelde zijn arm verstrakken en ze hoopte dat ze het juist interpreteerde. Mason zou niet meer wakker worden. Ze wist niet wat ze daarbij moest voelen, hij liet haar genoeg met rust om geen al te grote opluchting te voelen. Maar hem missen? Nee, er waren aangenamere mensen op deze rottige plaats.
"Mila en ik waren net van plan om te gaan..." Ze fronste even, tot ze hem voelde knijpen. Niet dat ze nee zou zeggen, dat durfde ze niet ondanks dat hij het altijd vroeg - wat meer was dan de meesten hier - maar het leek haar niet het moment. Ze bloosde echter niet, die preutsheid was ze nu al enkele jaren kwijt.
Evie knikte en vertrok weer zwijgend. Mila zuchtte opgelucht en blikte weer naar de deur.
"Mason, huh," zei ze zachtjes. Ze maakte zich voorzichtig los en keek Ravi met grote ogen aan. "Ik... Je zal het nu wel druk hebben. Ik zal naar Inez gaan. Wat moest je hebben? Ik... ben het vergeten." En ze kon het waarschijnlijk ook niet uitspreken, maar ze zou haar best doen. Ze moest nu gewoon even haar best doen en dan vergat hij misschien al haar stommiteiten van de laatste tijd.

Mijn brein breint zoals het breint.

16 maart 2020 - 23:48 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

Kitchen — Juve, Luna, Montana & Inez — 27 Years — Police Detective — Black Cat

"Ik zou erin kunnen spugen," klinkt het verrassend gevatte antwoord, haar gezicht in complete tegenstrijd met haar woorden. Hetgeen zijn aandacht echter vasthoud is de manier waarop Inez haar verwonding voor hem probeert te verbergen. Haar pijnlijke verwensing — hoe zacht ook — is hem niet ontgaan en het feit dat ze hem niet vraagt of ze bij de gootsteen mag geeft des te meer aan hoe angstig de vrouwen hier kunnen zijn tegenover de mannen. "Pas maar op, gato, hierna wil je niet meer anders."
Hoewel Ace nooit echt goed is geweest in de Spaanse taal en er zelfs heel doelbewust voor heeft gekozen het niet te volgen tijdens zijn academische jaren, heeft hij in zijn tijd bij Animal Parade genoeg opgestoken. Verstaan doet hij het ondertussen goed, spreken is echter een tweede. Het feit dat ze hem zonder enige twijfel op die manier aanspreekt druist weer in tegen zijn voorheen gestelde observatie van haar ongemak en dit lijkt te maken te hebben met het eten wat ze ondertussen opdient, als de schittering in haar ogen enige indicatie is.
Zelf kan hij niet anders toegeven dan dat het er net zo lekker uit ziet als dat het ruikt, de geur van de koffie als een bedwelmend parfum binnen de keuken. Inez zelf heeft haar complete focus naar haar maaltijd verlegd en ook Montana laat zich al snel verleiden tot het bemachtigen van een portie. Voor Ace echter toegeeft aan zijn ondertussen knorrende maag, overbrugt hij de afstand naar de vriezer, grist hier een zak diepvriesgroenten uit en schuift deze in een achteloos gebaar over de bar in Inez haar richting. Normaliter zal het hem een worst wezen, maar zijn voor wat hoort wat mentaliteit is een te sterke om te negeren.
Hij neemt niet de tijd haar reactie te peilen, claimt in plaats daarvan een mok koffie en een sandwich en neemt eveneens plaats aan de bar. Zijn masker schuift hij net ver genoeg omhoog om de lijn van zijn kaak en zijn lippen bloot te geven. Specialisten binnen zijn vakgebied hebben vaak al moeite met het identificeren van een verdachte enkel op basis van een kaakcontour, dus hij verwacht niet dat een van de hier gegadigden ook maar enig idee zal hebben. Daarbij word het uitzicht ook verstoord zodra hij zijn mok of de toast naar zijn lippen brengt. Beiden zijn heerlijk.
“Dit is goddelijk." Vind ook Montana, die Juve een hap aanbied en hem hiermee afleid van zijn gesprek met Luna. Ace heeft niet veel gehoord van de woorden tussen hen, maar heeft wel het idee dat ze nog meer van slag is dan eerder. Hij wil er naar vragen, wil opnieuw informeren naar haar welzijn maar weet dat hij haar vertrouwen niet heeft en dat Juve hen momenteel als een havik in de gaten houdt. In plaats daarvan kijkt hij dus weer terug naar Inez.
"Het is heerlijk," complimenteert hij haar, waarbij hij zich pas te laat beseft dat zijn stemvervormer niet op zijn plaats zit en hij dus zijn eigen monotone timbre gebruikt. Het zijn slechts drie woorden, maar zijn kaak verstrakt direct in de afkeuring die hij voelt jegens zijn stommiteit. Met een resolute beweging neemt hij de laatste slok koffie en plaatst zijn masker weer veilig over zijn gehele gezicht.

Marrow deep, soul deep, essence deep

17 maart 2020 - 15:01 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Sanchez
27 • Rabbit • Outfit > Grey sweatpants • With Dani & Ty

"Ik heb Roman op de hoogte gebracht, of zoiets," sprak Dani waarna ze de fles uit mijn handen viste en een paar slokken nam. Eenmaal terug in mijn handen nam ik nog een grote slok, waarna ik de fles op tafel plaatste. Ik kijk toe hoe Ty weer de kamer verlaat en zucht diep, waarna ik opsta. ''Zoals ik al zei...'' begin ik en loop naar mijn kledingkast, waar ik een simpel zwart shirt en zwarte broek uit pak. ''Ik moet het waarschijnlijk opruimen.'' vervolg ik. Ik ontdoe me van de grijze joggingbroek en trek de andere kleding aan, waarna ik mij weer naar Dani keer.
''Weet je zeker dat je niks nodig hebt?'' vraag ik haar nog en hou mijn hoofd wat schuin. ''Waarschijnlijk staan de anderen straks voor mijn neus, dus dan moet je maar even de meiden opzoeken.'' mompel ik. Ik begin met lopen naar de deur maar stop nog een laatste keer voor haar. Ik was het moment dat ik die kamer weer in moest een beetje aan het uitstellen, die zooi opruimen was nou niet iets waar ik naar uit keek op een zondagochtend. Hoewel, ik kon er altijd nog andere rabbits op af sturen... Ik moest maar even afwachten. ''Maak je niet teveel zorgen, oké?'' begin ik dan tegen haar en leg kort een hand op haar schouder. ''En doe ons allemaal een lol en vertel de andere vrouwen niks. Dat hoeft er ook nog niet eens bij.'' mompel ik vervolgens waarna ik langzaamaan mijn weg naar de deur weer hervat.

El Diablo.

17 maart 2020 - 18:51 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Dani Reina Verdad

"I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

• Twenty-five • Bedroom • Mason —> Roman •

Fuck.
Dani hoefde het woord niet hardop te horen, ze kon hem zien in de uitdrukking op het gezicht van Ty — eens ze door liet schemeren dat zij degene was die Mason gevonden had. Een flauwe glimlach wist zicht met moeite op haar lippen te tonen, maar deze bereikte voor geen enkel moment haar donkere kijkers. Ze wilde geen medelijden, maar wist de glimp van begrip enigszins wel te waarderen. Een zoemend geluid doorbrak uiteindelijk wat het ook was dat Ty eventueel nog had willen zeggen, waarna hij al gauw de kamer weer verliet.
"Zoals ik al zei.." begon Roman. Dani volgde hem met haar blik, terwijl hij zich besloot om te kleden in haar bijzijn. Heel kort gleden haar poelen over hem heen, maar de opwinding die ze zo nu en dan eens voelde, bleef volledig uit. Hij had geen schaamte naar haar toe en Dani kende al helemaal weinig schaamte. Nu leek het haar echter allemaal maar weinig te interesseren.
"Ik moet het waarschijnlijk opruimen."
"Succes met dat," mompelde de brunette hees. Lichtjes haalde ze haar beide handen door haar nog vochtige lokken heen.
"Weet je zeker dat je niks nodig hebt?"
Met een schuine blik keek Roman haar aan, Dani schudde twijfelend haar hoofd. "Waarschijnlijk staan de anderen straks voor mijn neus, dus dan moet je maar even de meiden opzoeken."
Ditmaal vertrok haar gezicht. Dani zocht graag de andere meiden op, maar nu was dat wel het laatste wat ze wilde. Haar normaal zo sterke overkomen, had nu enkele fikse deuken opgelopen en ze wilde niet dat de andere haar nu op deze manier zouden zien; bleek, trillend op haar benen en nog altijd geschrokken van wat ze gezien had. Dani had tijd voor haarzelf nodig, desnoods een kort moment waarin ze zichzelf even kon laten instorten — alvorens haarzelf bijeen te rapen en weer haar usual self te zijn. "Ik denk dat ik dat maar even laat," reageerde ze daarom dan ook. Haar blik week geen seconde van Roman af.
"Maak je niet teveel zorgen, oké?"
Een snuivend geluidje klonk en voor heel even wist de brunette een glimp van scherpe kant naar voren te laten komen, waarbij ze een scheef glimlachje op haar lippen toverde. "Ik maak me geen zorgen." Subtiel balde ze haar handen tot twee vuisten en negeerde het trillen wat ze nog altijd leken te doen.
"En doe ons allemaal een lol en vertel de andere vrouwen niks. Dat hoeft er ook nog niet eens bij."
Nu klonk er een zachte grom. Een tikkeltje gepikeerd liep Dani Roman's kant op — deels van plan om ijzig langs hem af te lopen, maar eveneens belet door het feit dat ze dan langs zijn kamer af moest. Een nieuwe bal van paniek vormde zich in haar binnenste en drang om het op een vluchten te zetten stak voor luttele seconden de kop op.
"Geloof me, dat was ik ook zeker niet van plan," bitste de brunette. Ze liep hier al lang genoeg rond om te weten wat ze wel en niet rond mocht vertellen — dit was wellicht wel het allerlaatste wat ze met de andere meiden wilde delen. "Dit zijn dingen die niemand van ons hoeft te zien."
Heel even hief ze haar kin naar Roman op, probeerde hem uit te dagen zoals ze dat altijd deed en poogde vervolgens rakelings langs hem af te lopen, de gang op.

[ bericht aangepast op 17 maart 2020 - 18:54 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Index RPG Actieve Topics Zoek