• Animal hotel      [16+]
    Rollen            Praat            Speel
    @Liesje



    De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
          Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

    Nothing could kill me like you do
    Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

    Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

    ⋅⋅⋅⋅⋅      DISCLAIMER
    Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.
    Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.
    Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

    ⋅⋅⋅⋅⋅      BENDE
    De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

    DE MASKERS
    Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.
    The lion, the wolf and the pig
    De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
          Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: de ene de grote leider (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
          De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

    The rabbits
    De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
          In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    The cats
    De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
          In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      HOTEL
    Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
    Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
    tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks
    Kelder
    De kelder is verdeeld in twee delen, die elk te bereiken zijn met aan aparte trap. Er is geen doorgang tussen de twee delen.
          In het eerste deel is er een luxueus zwembad, met enkele jacuzzi's en een sauna te vinden. De ruimte kan afgehuurd worden voor privéfeestjes en op vrije dagen amuseren de jongens hier zich ook wel eens. Met toestemming mogen de meisjes hier ook gebruik van maken.
          In het tweede deel, aan de straatkant van het hotel, is de nachtclub. Er zijn twee dansvloeren, elk met hun eigen bar. De ene vloer is het werkterrein van de meisjes en daar staan ook meer zetels en andere zitmogelijkheden, als wel een klein podium en enkele metalen palen. De andere dansvloer is echt het feestterrein voor de klanten die zich een avondje komen uitleven op drank en drugs.

    Gelijkvloers
    De belangrijkste ruimte op het gelijkvloers is de 'lobby'. Het hotel is geen echt hotel waar je dagen kan verblijven met eten en entertainment, maar het is wel mogelijk om kamers te huren voor één of enkele nachten. Deze worden exclusief gebruikt voor de elite die hun avontuurtjes met de meisjes in stijl, luxe en discretie willen beleven. De lobby is dan ook niet gewoon een aanmeldpunt, maar bestaat eerder uit een rustigere en chique zitruimte, met een kleine, aantrekkelijke bar en de dames die op dat moment beschikbaar zijn voor de elite.
          Naast de lobby zijn er ook nog enkele zalen beschikbaar voor privéfeestjes en andere gelegenheden. Er is ook een keuken, die niet voorzien is op grote feestmalen, maar wel het ontbijt en de 'hapjes' verzorgt voor de klanten. Al het eten is roomservice.

    1ste verdieping
    Op de eerste verdieping bevinden zich de werkruimtes van de meisjes. Dit zijn kleine, maar stijlvolle en comfortabele kamers met elk hun eigen douche. Er zijn er een 15-tal. Deze zijn niet beschikbaar voor overnachtingen, maar staan in functie van de klanten uit de nachtclub die voor wat extra geld meer services van de meisjes vragen. Tijdens de nachtdiensten staan er altijd mannen discreet en professioneel in de gang om de betalingen te ontvangen. Meestal zijn dit bendeleden in een wat lagere rang.

    2de & 3de verdieping
    Op de 2de en 3de verdieping zijn de grotere en luxueuzere kamers van de gasten die deze op voorhand een nacht of enkele nachten boeken. Er zijn er een twintigtal en ze verschillen een beetje qua grootte en luxe, naargelang de prijs. Bij elke kamer komt standaard 1 meisje voor de nacht ter beschikking. Meer vrouwelijk 'genot' is zeker ook een optie, opnieuw voor een bepaalde prijs.

    4de verdieping
    Op de vierde verdieping is de werkruimte van de bende. Deze verdieping is afgesloten en alleen bereikbaar met speciale sleutels en wachtwoorden. Hier maakt de top hun plannen, regelen ze hun IT en andere zaakjes, en komen ze samen om alles te bespreken. Het is niet bereikbaar voor de meisjes, enkel de top heeft toegang tot.

    5de - 7de verdieping
    Dit zijn de slaap- en leefruimtes van de inwoners van het hotel: de jongens en de meisjes. De jongens hebben een 10-tal kamers op de 5de en een deel van de 6de verdieping. Zij liggen alleen, of wanneer ze dit willen, met twee op een kamer. De kamers zijn ruim en luxueus, met elk hun eigen badkamer en eigen indeling. Zij elk op een eigen verdieping: 5, 6 of 7.
          De kamers van de drie topleden zijn nog een tikkeltje groter en hebben ook elk een kleine leefruimte.
          De 15-tal kamers van de meisjes verschillen niet heel veel van die van de jongens, maar zij liggen met 3 of 4 op een kamer, en hebben minder spullen en luxe. Ook zij hebben per kamer een eigen badkamer. Zij liggen vooral op de 7de en ook een deel op de 6de verdieping.
          Op het einde van elk verdiep is een kleine leefruimte: de 5de is vooral voor de jongens, de 6de is meer gezamenlijk, en op de 7de is het iets kleiner, en meer voor de meisjes. Om enig comfort in hun leventje te geven, mogen ze met die ruimte doen wat ze willen, zo lang het schoon blijft. De meeste jongens laten zich er niet snel zien, tenzij ze iemand of iets nodig hebben.

    Onderhoud & personeel
    De meisjes zorgen overdag voor de schoonmaak van het hotel, maar verder is er ook wat personeel van buitenaf: mensen die het geld nodig hebben en zich bewezen hebben discreet te zijn. Vaak zijn dit bendeleden of mensen met associaties, maar er zijn ook heel wat onschuldige personeelsleden. Zij komen echter enkel overdag in het hotel werken.
    ⋅⋅⋅⋅⋅      NIXTON
    De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.


    ⋅⋅⋅⋅⋅      MASON
    Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
          Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

    Just survive somehow
    ⋅⋅⋅⋅⋅      ROLLEN
    MEISJES - 7
    Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.
    • Naam
    • Leeftijd (16 - 25)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis (hoe in het hotel: verliefd geworden, chantage, geweld, ontvoering...)
    • Extra
    • Relaties (welke pooier)

          Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
          Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
          Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
          Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
          Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
          Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
          Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
    JONGENS - 7
    Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!
    • Naam
    • Leeftijd (20 - 30)
    • Masker (cat, rabbit, 1 van de 3)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis
    • Extra
    • Relaties (welke meisjes)

          Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
          Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
          Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
          Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
          Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
          Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
          Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst
    BEGIN
    Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      REGELS
    • Quizlets huisregels
    • 16+ is toegestaan, in welke vorm dan ook. Geef het misschien wel eventjes aan met een trigger-waarschuwing.
    • OOC & relaties & onzin in praattopics
    • Bij ruzie: wees rustig, denk na over wat je typt en probeer het niet over de topics te smeren. Als het niet met jou te maken heeft, probeer je dan niet te moeien. Vraag eventueel vriendelijk om dit niet in de RPG op te lossen. Heb respect voor elkaar en dan komt het vast wel goed!
    • HAVE FUN!! YOU MUST!! RAUWTCH!!

    [ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Roman Damario Sanchez
    27 • Rabbit • Outfit > Black jeans and shirt • With Inez


    ‘Vanavond,’ herhaalt ze en ik haal mijn wenkbrauwen wat op in afwachting. ‘Ik—ik... Ik ben ongesteld,’ Meteen is de frons weer terug op mijn gezicht. Oh... Juist. Well, ik zou er niet om klagen natuurlijk maar dat is eigenlijk niet waar ik direct op doelde met mijn woorden. Een relaxte avond kan ik enkel hebben met mijn meisjes, de enigen die me niet binnen een uur irriteren. Mits ze geen problemen hebben veroorzaakt natuurlijk. Ik rol lichtjes met mijn ogen en richt me dan weer op de koffie. Ze blijft een verschrikkelijke leugenaar en als ik ergens slecht tegen kan is het mijn meisjes die tegen mij liegen. Daarnaast is het nog een slechte leugen ook. Genoeg mannen die dat niet uitmaakt. Niet dat ik daar een van ben maar dat terzijde. Momenteel is de eerste ergernis van deze hele dag weer terug. Ik kijk enkel weer op als ik haar hand op mijn schouder voel.
    ‘Ik kan alles maken wat je wil. Paella, churros, patatas bravas...’ ratelt ze en ik knik lichtjes, een hint van tevredenheid voor dit moment terug. ''Kijk maar, ik vertrouw je volledig in de keuken.'' zeg ik nonchalant en neem ondertussen nog een slok koffie. Ik leun wat meer naar haar toe, tot onze lippen slechts enkele centimeters verwijderd zijn. ''Trouwens, ik weet niet wat jouw ideeën waren maar ik ging uit van een rustige avond.'' zeg ik koeltjes, waarna ik naar haar oor leun. ''Je bent een vreselijke leugenaar, by the way..'' fluister ik en druk een zachte kus op haar wang. Of ik was gewoon goed in het zien van leugens, maar daar gaat het nu niet om. ''Calm down, darling..'' prevel ik zachtjes en trek me wat terug. ''Lach een beetje voor me.'' zeg ik vervolgens, al was er geen lach op mijn gezicht te vinden. Iets wat nogal moeilijk leek te zijn deze dag.


    El Diablo.

    Ravi Rios

    •••

    Lion • @ Kelder • & —
          'Ik zou niet durven.'
          Ravi kijkt toe hoe Mila soepel van het bed afglijdt — waarna ze zijn geleende shirt laat verdwijnen. Opnieuw gljden alle gedachten over Mason's dood uit zijn hoofd. Ravi concentreert zich op haar wiegende heupen — welke hem zoals altijd in een trance doen laten belanden.
          'Waarom kom je niet mee naar de badkamer en laat je me precies zien wat ik allemaal moet doen?'
          Ravi schiet overeind als gestoken — zijn kijkers vastgelijmd aan Mila's ronde achterste. Grommend stapt hij naar voren, waarop hij zijn telefoon eenmalig voelt zoemen. Ravi aarzelt slechts één seconde — maar trekt alsnog zijn telefoon te voorschijn.

          < Muerto
          Bend'rnual.

          'Maldito, hijo de puta.'
          Voordat Mila de badkamerdeur heeft kunnen openen — is Ravi naar voren geschoten en omvat haar zachte heupen. Grommend duwt hij zijn gezicht naar beneden in haar nek, wetend dat dit moet wachten. Het is momenteel belangrijker Mason weg te krijgen — voordat meerdere personen erachter komen.
          'De plicht roept, pequeña — m'n contactpersoon is zojuist gearriveerd voor Mason.'
          Ravi gaat weer rechtop staan, waarna hij zijn blouse voorzichtig glad strijkt.
          'Ik zie je straks weer — zorg dat er eten is, oké? En ook drank — heel veel drank, ja?'
          Zonder op een fatsoenlijk antwoord te wachten, stormt Ravi Mila's slaapkamer uit — direct koers zettend richting Mason's. Daar aangekomen stapt hij de kamer binnen, waarna hij de situatie beoordeelt. Zuchtend stapt Ravi naar voren, trekt de deken voorzichtig weg — en doet vervolgens zijn best zijn gal weg te slikken. Mason's doodoorzaak zou geen enkele vraagtekens oproepen — het bloed en ronde gat in zijn borstkas overduidelijk zichtbaar. Kokhalzend slaat Ravi de deken weer terug, waarna hij snel aan het werk gaat.

          •••

          Zo'n dertig minuten later staat Ravi met een ingewikkeld persoon in de lift — letterlijk, aangezien hij Mason's lichaam heeft verhuld in meerdere witte beddengoed lakens. Vanwege de optredende rigor mortis is hij moeizaam te hanteren, waardoor Ravi's spieren zich opbollen en hij start te zweten. Kreunend stapt Ravi uit de lift in de nachtclub kelder — de ruimte om hem heen vreemd angstaanjagend. Slepend trekt hij Mason achter zich aan, waarna hij deze naast de achterdeur niet voorzichtig laat vallen. Hijgend stapt hij naar achteren — in de richting van de grootste bar.

          > Muerto
          Achterdeur.

          Plotseling wordt Ravi overvallen door een vlaag van onvermijdbare woede — alles wordt hem te veel. Grauwend neemt hij een fles drank vast, welke hij kapot laat spatten tegen de uiterste nachtclub muur. Hijgend leunt hij op de zwarte bar — zijn handen voor zich uitgespreid.





    A C E - B R E N N A N
    I must also have a dark side if I am to be whole




    His Room — Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat

          "Wat kan ik zeggen? Overleven is een talent." De woorden die ze hem toespeelt komen bijna als in een reflex, te snel om een vraag naar medelijden te zijn. Het is eerder een statement en hij kijkt weg van haar handen — terug naar haar gezicht, juist op het moment dat haar hand in de zijne zich meer lijkt te ontspannen. Hun ogen ontmoeten en Ace voelt de woorden ontwikkelen in zijn mond; dat zou het niet moeten zijn. Hij slikt ze weg.
          "Gezien de wachtende voor je zul je een nummertje moeten trekken, vrees ik," zegt Malikah zacht maar zonder een hint naar een bepaalde emotie. De luchtigheid waarmee ze het afwimpelt is bewonderenswaardig, als is het in Ace zijn ogen eveneens treurig dat ze zich ertoe moet wenden. Hij is niet blind voor de praktijken binnen het hotel, heeft zich willens en wetens aangesloten en vind hierom zelf nog wat spanning in zijn leven. Dat is echter zijn keuze geweest en hij kan opstappen wanneer hij wil, of zo kiest hij het in ieder geval te geloven. Uitgehoerde dames zijn één ding, zien dat ze tot bloedens aan toe mishandeld worden is een tweede en niet iets waar Ace zich tegenover op weet te stellen.
          "Ik neem aan dat de slachtoffer en locatie al bekend zijn? Tijd, dader, getuigen, het motief? Of is er meer waar ik voor aan het werk kan gaan?" Wanneer ze weer spreekt beseft Ace zich dat hij met nietsziende ogen aan het staren was, zoals zo vaak verloren in zijn eigen observaties en de daarop volgende gedachteprocessen. Hij schraapt zijn keel en laat haar hand los.
          "Ja en nee," luid zijn weinig toereikende antwoord. Het motief zou een vrij simpele kunnen zijn, aangezien Mason niet per se een engeltje was. De andere details ontgaan hem nog volkomen en hij zal er werk van moeten maken. Eerst moet hij echter zorgen dat het Malikah duidelijk is wat hij van haar verwacht, want het is niet de bedoeling dat ze met een notitieblok door het hotel gaat lopen om mensen te ondervragen, zoals hij momenteel voor zijn geestesoog ziet gebeuren.
          "Wie is het?" Het is een wonder dat ze het niet direct heeft gevraagd en Ace zoekt in zijn hoofd of hij er verstandig aan doet haar dit te vertellen. Echter gaat het nieuws straks hoe dan ook rond als een lopend vuurtje en is hij er vrij zeker van dat Malikah haar mond houdt, al is het enkel uit angst voor de consequenties al hoort de verkeerde haar er over praten.
          "Het is de bedoeling dat je je ogen en oren open houdt en alles wat je ook maar denkt op te vangen als anders dan anders doorspeelt aan mij. Je stelt geen vragen, gaat geen dingen uitvogelen, geen mensen volgen en al zeker nergens mijn naam laten vallen," somt hij eerst kordaat op alvorens zijn aandacht op haar gezicht te verscherpen. "Het is Mason."
          Hij heeft geen idee wat haar relatie tot Mason was, geen idee of ze hierdoor geschokt zal zijn of misschien juist blij en zijn nieuwsgierigheid naar die reactie komt puur voort uit het feit dat hij wil weten hoe Malikah in elkaar steekt. Wat voor vlees hij in de kuip heeft.


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    Inez Castillo
    Some girls are just made of sugar and spice and everything nice


    Roman's girl • with Roman (Luna, Montana) • kitchen




    ♡ ♡ ♡

          Haar handen worden klam wanneer ze zijn gezicht ziet betrekken. Ze weet zeker dat hij dwars door haar kijkt, waardoor ze haar hand niet van hem af probeert te halen. Inez maakt zich geen illusies rondom het feit dat hij uiteindelijk toch wel zal krijgen wat hij wil.
          ‘Kijk maar. Ik vertrouw je volledig in de keuken.’ Haar donkere ogen volgen de lome slok die hij neemt, zijn gezicht niet eens betrekkend wanneer de combinatie sterke koffie en drank zijn tong raken. Ze slikt, maar voelt zichzelf desondanks knikken. Roman leunt naar voren, waardoor haar vingers rondom zijn gespierde schouder onbewust iets verstrakken en haar ogen zich vergroten. Haar wangen tintelen, zo warm zijn ze, als ze zijn warme ademhaling tegen haar lippen voelt slaan. ‘Trouwens, ik weet niet niet wat jouw ideeën waren, maar ik ging uit van een rustige avond,’ zegt hij, het onderliggende amusement in zijn toon amper hoorbaar over het hameren van haar hart. De kleine latina voelt haar nekharen recht overeind staan wanneer hij afbuigt, de focus naar haar oor verlegd. ‘Je bent een vreselijke leugenaar, by the way.’ Zijn mond is zoveel zachter dan ze zou verwachten wanneer hij deze tegen haar wang drukt.
    Ze zet haar handen op zijn knieën, welke zich nog altijd aan weerszijden van haar lichaam bevinden, haar hoofd enkele malen schuddend.
          ‘Je wilt dat ik je gezelschap houd? Ik?’ vraagt ze hem uiteindelijk op zachte toon, een diepe frons boven haar donkere ogen. Ze weet dat Roman aan meisjes geen gebrek heeft, zoals veel latino mannen mag hij in zijn handjes knijpen met zijn natuurlijke bravoure en aantrekkelijke voorkomen. Ze heeft na maanden nog altijd geen idee waarom hij haar heeft gekozen. ‘Oké,’ zegt ze, teruggekomen uit haar gedachten. Inez trekt haar handen terug, probeert de rand van haar trui iets omlaag te trekken hoewel ze het allesbehalve koud heeft op dit moment. Ze is zich er maar al te goed van bewust dat ze enkel een t—shirt en de veel te grote trui aanheeft.
          ‘Calm down, darling.’ Hij leunt iets achterover en ze voelt de druk enigszins van haar borstkas verdwijnen. ’Lach een beetje voor me.’ Hij ziet er allesbehalve vrolijk uit, en maakt geen verdere aanstalten om haar terug naar het aanrecht te laten gaan, waardoor ze haar gezicht iets opzij kantelt.
          ‘Als je wilt dat ik lach, zul je me moeten laten lachen Roman. Vertel me iets grappigs over jezelf. Als ik lach, vertel ik je ook iets over mij.’ Ze slaat haar armen afwachtend over elkaar, haar rug voor het eerst in dagen gerecht.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Malikah El Masry
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Ace’s room w/ Ace




    "How my mind ricochets
    between certainties and doubts."




    Terwijl Malikah er zeker van is dat zijn aandacht gericht is op haar verwondingen rond haar pols, glijden haar ogen naar die van hem — zoekend naar iets dat menselijkheid uitstraalt. Wanneer deze echter zonder enige vorm van waarschuwing recht in haar donkerbruine kijkers boren voelt ze zich even ontzettend klein, toch blijft haar hand relaxed in die van hem liggen. Zulke aanrakingen zouden vroeger onacceptabel zijn geweest, maar inmiddels kan ze deze wel hebben — behalve van Roman. Er is iets aan hem wat haar niet lekker ligt. Waarschijnlijk het feit dat hij haar hier naar binnen heeft gewerkt. Black Cat’s ogen lijken íets uit te stralen, maar echt een antwoord krijgt Malikah helaas niet — zowel niet op haar woorden als de geheimzinnige blik.
          Om haar eigen gedachten niet te loop te laten gaan, evenals die van Black Cat die aardig ver weg te vinden lijkt te zijn, richt ze zich op de nodige vragen met betrekking tot de missie die Black Cat haar heeft gegeven. Zijn eerste reactie is het schrapen van zijn keel, en al gauw voelt ze hoe hij haar hand loslaat. Direct trekt ze haar mouwen weer over de pijnlijke plekken heen, en trekt ze deze wat verder — zodat ze de trui ditmaal vast kan zetten door haar duim er tegenaan te rusten. ‘Ja en nee.’ Cryptisch antwoord, geweldig.
          Na wat na denkwerk, waarbij Malikah zijn kamer even bestudeert, hoort ze hem weer spreken. Haar ogen glijden nieuwsgierig zijn kant op. ‘Het is de bedoeling dat je je ogen en oren open houdt en alles wat je ook maar denkt op te vangen als anders dan anders doorspeelt aan mij. Je stelt geen vragen, gaat geen dingen uitvogelen, geen mensen volgen en al zeker nergens mijn naam laten vallen.’ Haar wenkbrauw schiet lichtjes op. Denkt hij echt dat ze zo dom is? Oké, ze is de verkeerde kamer ingewandeld, maar om nu te verwachten dat ze mensen gaat achtervolgen als een real life Sherlock Holmes gaat wel een beetje ver. Om er geen punt van te maken knikt ze traag.
          ‘Het is Mason,’ de woorden raken haar als een baksteen tegen haar gezicht. Het is niet eens dat ze een hele goede relatie heeft — had — met de jongen, maar het feit dat degene nu een naam en persoonlijkheid heeft raakt haar meer dan ze zou willen. Malikah slikt de opkomende emoties moeizaam weg, voor ze even diep in— en uitademt — overduidelijk geëmotioneerd door het hele gebeuren. Om haarzelf te herpakken gaat ze even met haar billen tegen zijn bureau hangen, en slaat ze haar ogen even neer. Geliefd is hij niet, maar dood wenste ze hem ook weer niet. In alle eerlijkheid is Mason een van de weinigen geweest die geen vinger op haar heeft gelegd — en die mannen zijn op één hand te tellen.
          ‘Die zag ik niet aankomen,’ Malikah kijkt weer naar Black Cat. ‘En op je regeltjes, dat lijkt me vanzelfsprekend. Als ik iets belangrijks hoor, weet jij het ook.’ Ook al zegt ze dit nu doodleuk, en meent ze de woorden oprecht, toch ziet Malikah zichzelf wel wat graven. Dit gaat dan ook iets onmogelijks zijn om weg te drukken, maar veel kansen heeft ze niet om dit goed te laten lopen.
          Na nog eens diep geïnhaleerd te hebben gunt ze haar ogen opnieuw de kans zijn kamer te bekijken, voor ze weer naar hem kijkt. ‘Had jij een goede band met Mason?’ Iets zegt haar van wel, gezien hij er moeite voor wil doen. Of misschien was het wel gewoon een toegewezen taak, en schuift hij het doodleuk door in de rangorde, maar hoe dan ook voelt het niet alsof Black Cat en Mason een negatieve relatie hadden. ‘Ik vind — vond — hem best oké eigenlijk.’ Niet dat hij om haar mening had gevraagd, maar ergens wilde ze de informatie de wereld in hebben. Het was een mens, evenals haar en Black Cat, al doet de laatste zijn bijnaam dat niet echt verduidelijken. Ze beloofd haarzelf echter om haar volgende gebed met Mason in haar gedachte te doen, vanuit de goedheid in haar hart.
          Traag kijkt Malikah weer op vanonder haar wimpers, met een nieuwsgierige blik in haar ogen. Ze wil hem vragen hoe het gebeurt is, maar al gauw beseft ze zich dat ze dat waarschijnlijk helemaal niet wil weten. Het antwoord zal het enkel persoonlijker maken, en dat wil ze niet. Malikah schud daarom haar hoofd maar weer, voor ze weer wegkijkt.



    I'm your little ray of pitch black.

    Roman Damario Sanchez
    27 • Rabbit • Outfit > Black jeans and shirt • With Inez


    ‘Je wilt dat ik je gezelschap houd? Ik?’ vroeg ze me op een zachte toon en ik haal lichtjes mijn wenkbrauwen wat op. Alsof het zo'n raar voorstel was, zulk slecht gezelschap was ze ook weer niet meestal. ‘Oké,’ zegt ze uiteindelijk en ik knik weer, waarna ik stilletjes weer een slok neem. ''Good.'' zeg ik tevreden en ik kijk weer naar haar. ‘Als je wilt dat ik lach, zul je me moeten laten lachen Roman. Vertel me iets grappigs over jezelf. Als ik lach, vertel ik je ook iets over mij.’ zegt ze na mijn laatste opmerking. Ze slaat haar armen over elkaar en even ben ik stil, ik had niet verwacht dat te horen. Maar nu moest ik er nog over nadenken ook.
    ''Ehm...'' mompel ik en een korte lach rolt over mijn lippen, daar vraagt ze me wat. Zoveel grappige dingen zijn er ook weer niet gebeurd in mijn leven. ''Ik wou ooit een chef worden, maar toen kwam ik erachter dat ik amper kan koken, dus dat werd hem helaas niet.'' zeg ik nonchalant. En dat heeft weer geleid tot dit punt in mijn leven, slechte carrièrekeuze maar ach. Je moet iets. Zie je, alles staat in verband met elkaar eigenlijk. ''Over eten gesproken, koeien zie ik liever op mijn bord dan levend, sinds er eentje achter me aan besloot te gaan toen ik nog heel jong was.'' Ik schud mijn hoofd bij de vroege herinnering. Het waren ook echt rotbeesten, maar wel lekker. Ik zucht en kijk weer naar haar, waarna ik weer een van haar lokken om mijn vingers draai. ''Sorry darling, ik heb niet het meest grappige leven geleid.'' prevel ik zachtjes en haal mijn schouders op. ''Maar misschien kan ik nog wat goeds uit mijn jeugdtrauma's krijgen.''


    El Diablo.

    Tyrone Price
    Bambi’s owner      ♕      Lone wolf      ♕      Fighter      ♕      Kitchen w/ Mo, Luna, Roman & Inez


    "A smart person solves the problem,
    a wise person avoids it."


    Tyrone’s zogenaamde meeting liep kort uit, gezien het brandalarm afgegaan was en iedereen moest evacueren. Nog steeds is Ty niet wijzer met betrekking tot wat zijn zusje precies heeft uitgespookt, maar in alle eerlijkheid zijn er overduidelijk belangrijkere punten gaande. Dat zijn zusje iets heeft geflikt op school is niet zo interessant als een dode Mason. Wanneer hij dan ook door het hotel loopt, maakt hij eerst zijn weg richting de kamer, waar niets meer te vinden lijkt — op de donkere plekken op de vloer na. Om de lucht te laten ontsnappen zet Ty het raam open, voor hij de kamer uitloopt en deze weer op slot doet door middel van een van de masterkeys.
          Hij maakt daarom zijn weg maar richting de keuken, waar hij Roman en Inez innig aantreft, maar ook Bambi en Luna. Met een simpel knikje begroet hij Roman — gevolgd door een schouderklopje, voor hij eerst maar wat koffie pakt. Met een zucht schuift hij aan naast Montana. ‘Sorry dat ik je vanmorgen niet even op heb gezocht. Hoe gaat het met je?’ Met een vragende blik kijkt hij haar aan, terwijl hij ondertussen melk aan zijn koffie toevoegt. Zijn blik glijdt vervolgens richting Luna, die er alles behalve goed uitziet. ‘En met jou?’
          Ty neemt een slokje van de koffie, en leunt al gauw met zijn ellebogen op de tafel. Zuchtend staart hij even voor zich uit, terwijl hij nadenkt over wat er nodig is om Mason’s moord te verdoezelen voor de buitenwereld, maar al gauw komt hij tot de conclusie dat dat eerder de taak van Juve en Ravi zal zijn. Tyrone’s taak heeft vrij weinig te maken met denkwerk, en meer met wat er met Mason gebeurt is. Het liefst zelfs nog wat bloederiger en met meer pijn dan twee extra gaten in een lichaam bezorgen.
          ‘Nog lastige klanten gehad?’ tijdens het uitspreken van de woorden laat hij zijn ogen weer over de dames heen glijden. Het is niet zozeer Tyrone’s taak om zorg te hebben over de dames — Bambi staat daar natuurlijk buiten — maar hij zal het helemaal niet erg vinden om even een klootzak als bokszak te gebruiken. Vooral gezien zijn eerdere workout niet helemaal door heeft kunnen zetten. Bovendien is Ty ook wel iemand die geïrriteerd kan raken als er iets is gebeurt dat niet geheel boven de tafel is, iets dat de meeste meiden wel weten.


    I'm your little ray of pitch black.

    Montana Byrd
    21 — Ty's girl — @ kitchen w/ Luna & Tyrone

    'Ik weet het niet,' antwoordde Luna toen ook. 'Misschien even naar Juve, vragen of ik op zijn keyboard mag. Meestal vindt hij dat wel goed. Wil je anders mee?'
          Het was wel duidelijk dat Montana eigenlijk echt niks van Luna wist, ook al waren ze al een redelijk lange tijd samen hier. Ze hadden nooit echt contact gehad. Dit was waarschijnlijk hun eerste wat serieuzere gesprek. Ze kon echter niet reageren op de vraag die Luna stelde, omdat Tyrone de keuken binnenkwam en zich al snel bij hen voegde.
          'Sorry dat ik je vanmorgen niet even op heb gezocht. Hoe gaat het met je?' vroeg de man en Montana kon niet anders dan even glimlachen. Hoewel hij haar hier vasthield, had ze over het algemeen toch wel een positieve relatie met Ty. Waarschijnlijk beter dan de relatie die Luna en de ongeïnteresseerde Juve hadden. 'Nog lastige klanten gehad?' voegde hij toe en Montana haalde haar schouders op. Ze kon het niet helpen dat ze zich nu toch meer focuste op Ty en niet zozeer meer op Luna. Ze deed het niet expres, maar kon niet zeggen dat ze het heel erg vond. Er was niks mis met Luna, maar die zielige blik in haar ogen en het constante proberen om hier weg te komen terwijl de kans klein was, stond haar niet helemaal aan.
          'Nee, niks vervelends,' antwoordde Mo al snel en ze liet haar ogen over de man naast zich glijden. Hij zag er niet gerust uit en het leek alsof zijn hersenen overuren draaiden. 'Wat is er aan de hand?'


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    LUNA MARGARET HALE
    Outfit ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Kitchen --> Montana & Ty / Roman & Inez ▢

    Montana had geen tijd om te antwoorden, of nou ja geen tijd – Tyrone voegde zich bij hen, waardoor het gesprek automatisch een andere kant op ging. Op zich vond Luna dat helemaal niet erg, aangezien ze er niet van hield als de aandacht op haar gevestigd was. En zeker nu niet.
          “Sorry dat ik je vanmorgen niet even op heb gezocht. Hoe gaat het met je?” Hij keek Montana aan, waarna hij zijn blik richting Luna liet glijden. “En met jou?” Luna schrok enigszins toen Ty haar aansprak en zag Montana glimlachen, maar zelf lukte het haar niet een glimlach te produceren en haalde daarom bij wijze van antwoord haar schouders op. Ze zei echter niets.
          “Nog lastige klanten gehad?,” vervolgde Ty vragend. Ditmaal haalde Montana haar schouders op. “Nee, niks vervelends,” antwoordde Montana. “Nee,” mompelde Luna met een vage toon, maar ze keek wel van Ty weg. Ze durfde hem niet rechtstreeks aan te kijken, bang dat hij misschien zou zien dat er daadwerkelijk iets aan de hand was. Die vraag stelde Montana ook, maar echter gericht aan Ty zelf. Dat deed Luna wel weer opkijken en ze wierp een enigszins onderzoekende blik op Ty. Wisten de mannen het al?

    Inez Castillo
    Some girls are just made of sugar and spice and everything nice


    Roman's girl • with Roman (Luna, Montana, Tyrone) • kitchen





    ♡ ♡ ♡

          Hoewel ze in haar achterhoofd blijf nadenken over de toezegging, of misschien juist het gebrek daaraan, die ze zojuist heeft gedaan — kan ze niet ontkennen dat het goed voelt om Roman voor enkele seconden te hebben overrompeld. Hij moet zichtbaar nadenken, lacht zowaar kortstondig en lijkt daadwerkelijk de moeite nemen om een herinnering naar boven te halen. ‘Ik wilde ooit een chef worden, maar toen kwam ik erachter dat ik amper kan koken, dus dat werd hem helaas niet,’ zegt hij dan. Inez voelt haar wenkbrauwen naar elkaar toe trekken, een klakkend geluidje met haar tong producerend.
          ‘Koken kun je leren, hombre.’ De kleine jongedame denkt ongewild aan Felix wanneer de woorden haar mond hebben verlaten. Haar jongere broertje heeft enkele malen geprobeerd iets te maken in de keuken, maar was het er niet mee eens dat sommige dingen tijd en wat kennis kosten. Ze slikt de herinnering weg en focust zich wederom op Roman.
          ‘Over eten gesproken, koeien zie ik liever op mijn bord dan levend, sinds er eentje achter me aan besloot te gaan toen ik nog heel jong was,’ vervolgt hij. Het abrupte beeld dat ze daarbij voor zich ziet, een kleine latino die rent voor zijn leven met een gevlekte graseter heet op zijn hielen, ontlokt dan ook meer dan het vriendelijke lachje dat ze meestal geeft.
          Het is niet zo grappig — misschien is haar schaterlach zelfs eerder te wijten aan de absurdheid van de gehele situatie of de hevige emoties die haar compleet opvullen — maar dat maakt het geluid niet minder echt.
          ‘Sorry darling, ik heb niet het meest grappige leven geleid.’ Ze weet dat ze daar helemaal niets om moet geven. Het zou ergens zelfs niet meer dan eerlijk zijn als hij een vreselijke jeugd zou hebben gehad. Maar Inez kan zich er niet toe zetten hem dat te verwensen. Ze kan zich niet indenken dat er iemand is die hier vrijwillig voor zou kiezen. Uiteindelijk zijn ze allemaal een product van hun omgeving — al weigert zij zich daar bij neer te leggen. ‘Maar misschien kan ik nog wat goeds uit mijn jeugdtrauma's krijgen.’ Hij heeft opnieuw een krul vast, iets wat haar ervan weerhoud op te kijken naar Tyrone die eveneens de keuken is binnengestapt. De donkere man geeft Roman een schouderklopje, waarna hij zich zonder iets tegen Inez te zeggen bij Luna en Montana voegt. In de stilte die valt, beseft ze zich ineens hoe dicht ze op elkaar staan en hoe dit er voor anderen uit moet zien.
          ‘Mijn beurt,’ zegt ze dan, een stap achteruit zettend zodat de lok uit zijn hand glipt. ‘Toen ik een jaar of elf was had ik een hele leuke buurjongen. Hij vroeg me een keertje mee naar het park om te gaan fietsen. Natuurlijk zei ik ja. Ik wilde indruk op hem maken en ging er hartstikke zelfverzekerd vandoor op zijn fiets. Ik heb alleen nooit leren fietsen, dus ik ben rechtstreeks de vijver in gereden en terwijl ik dacht dat ik dood ging, stond hij ernaast te huilen omdat het zijn nieuwe fiets was.’ Inez gniffelt hoofdschuddend, terugdenkend aan het moment dat ze dacht dat dat het ergste was wat ze ooit in haar leven zou kunnen meemaken.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Tyrone Price
    Bambi’s owner      ♕      Lone wolf      ♕      Fighter      ♕      Kitchen w/ Mo, Luna, Roman & Inez


    "A smart person solves the problem,
    a wise person avoids it."


    Tyrone merkt op hoe Montana glimlacht, wat hem toch beter laat voelen dan hoe de andere heren soms met hun dames omgaan. Roman en Inez, niet ver van hun vandaan, is natuurlijk maar een fase. Het is een fase die Ty nooit eerder gebruikt heeft bij een dame, de enige dames die hij in het hotel had en heeft zitten zijn erin gestopt omdat ze iets verkeerds gedaan hebben in zijn ogen — Bambi had bijvoorbeeld proberen te stelen van hem.
          Ten tweede vroeg Ty of ze nog vervelende klanten hadden gehad. Montana’s schouders schoten nonchalant omhoog, waardoor hij opnieuw beseft hoe gezegend hij is met Montana, en hoe graag hij de dame eerder in een masker wil zien dan het werk doen wat ze nu doet. Het was zijn bedoeling om het er met Juve en Ravi over te hebben, maar Mason’s dood drukt dat idee maar naar achteren. Montana antwoordde als eerste, zoals verwacht. ‘Nee, niks vervelends.’
          Zijn ogen gleden naar Montana, die een simpele ‘nee’ uitbracht. Er was iets aan haar, en ondanks dat hij het wil achterhalen, is Montana hem voor — wanneer zijn blik echter richting Bambi glijdt ziet hij dat de vraag op hem gericht is. ‘Wat is er aan de hand?’ Ty neemt rustig een slok van zijn koffie, voor hij de mok even neerzet. ‘Niets bijzonders, mijn training was wat verkort.’ Eén van de weinige dingen die Tyrone echt deelde met de mensen om hem heen, is dat hij zijn trainingen hard nodig heeft — de een weet beter dat het is voor zijn woedeaanvallen, terwijl de ander eerder een indicatie zal hebben dat het te maken heeft met energie.
          ‘Hebben jullie zin in vanavond?’ Ty kijkt beide even vragend aan, ‘weer wat welverdiende rust en afleiding?’ Zijn vinger glijdt even langs de mok af, terwijl hij opnieuw even nadenkt. Hij haalt zijn telefoon er weer even bij, en ziet geen nieuwe berichten. Niemand heeft hem nog laten weten of Ace er al vanaf weet — iets dat hem toch wel handig lijkt. Hebben Ravi en Juve al gepraat?
          Vervolgens keert Ty zich toch tot Luna, terwijl hij wat naar voren gaat hangen. ‘Ik weet dat ik weinig met je te maken heb… maar als iemand je iets aangedaan heeft, mag je dat altijd delen — ik los het voor je op.’ Zowel de toon in zijn stem als zijn uitdrukking zijn serieus, gezien hij die woorden oprecht meent. Kort legt hij een hand op Montana’s schouder. ‘Montana kan je er wel het een en ander over vertellen, denk ik.’ Het is vaker gebeurt dat een klant na enkele dagen bont en blauw even laat weten dat ze te ver zijn gegaan.


    I'm your little ray of pitch black.

    A C E - B R E N N A N
    I must also have a dark side if I am to be whole





    His Room — Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat

          Het is duidelijk dat het haar iets doet, al is haar reactie gecontroleerd genoeg om hem te vertellen dat ze geen enorm persoonlijke relatie tot hem had. Het fascineert hem om haar reactie te peilen, te zien hoe haar ogen vochtiger worden en hoe ze steun moet zoeken tegen zijn bureau. De teug adem die ze tot zich neemt als om zichzelf te gronden is een handeling die hij bijna spiegelt, alsof hij probeert te ondervinden hoe dat voelt, of dat voor hemzelf iets teweeg brengt. Dat doet het zoals gewoonlijk niet en hij herinnert zichzelf er aan te knipperen met zijn ogen, voor Malikah weer iets verkeerd interpreteert.
          "Die zag ik niet aankomen," verzucht Malikah, haar ogen vooralsnog op hem gericht. Er vloeien geen daadwerkelijke tranen en daar is hij dan weer blij om. Hij zou niet weten waar te beginnen wanneer het aankomt op het bieden van troost. "En op je regeltjes, dat lijkt me vanzelfsprekend. Als ik iets belangrijks hoor, weet jij het ook."
          Hierop knikt hij kordaat, tevreden met het feit dat ze het begrijpt, maar ook vooral het feit dat ze hier niet een heel probleem van maakt, niet in paniek raakt, niet gaat huilen, niets. Ze neemt nog een teug adem tot zich, kijkt voor een moment van hem weg en lijkt zichzelf te herpakken binnen die paar seconden. "Had jij een goede band met Mason?"
          "Ja." Niets dan een beaming. Het is niet dat ze de beste vrienden waren, niet dat ze elkaar dagelijks opzochten, maar Ace kon hem op prijs stellen en dat kan niet over veel mensen gezegd worden. Hij voelt zich echter niet geroepen verder uit te wijden tegenover haar en Malikah haar ogen vinden de zijne weer.
          "Ik vind — vond — hem best oké eigenlijk." En die woorden lijken even tussen hen in te hangen, terwijl ze beiden genoeg hebben aan hun eigen gedachten. Ace had allerminst verwacht dat een van de vrouwen hier Mason zou omschrijven als 'best oké' en heeft geen idee of Malikah het meent of dat ze het enkel zegt omdat hij heeft aangegeven dat hij een goede band had met de man. Hij stelt het desalniettemin een soort van — op prijs? Wanneer haar lippen iets vaneen wijken, bereid hij zich al voor op het volgende vragen salvo, maar ze lijkt zich te bedenken en schud haar hoofd.
          "Vraag maar," gebied hij, vooralsnog nieuwsgierig wat er in haar hoofd om gaat. "Je vind me niet vaak in een spraakzame—" zijn ringtone klinkt op vanuit zijn broekzak en kenmerkt iemand van het bureau— "bui. Als je nog vragen hebt kan je blijven en als het duidelijk is dan verwacht ik je hier zodra je informatie denkt te hebben. Ik hoef je niet nogmaals te herinneren mag ik hopen." En met een laatste indringende blik begeeft hij zich naar zijn aangrenzende badkamer, sluit de deur en zet de douche aan, het onmogelijk makend om gehoord te worden van buiten deze ruimte. Pas dan neemt hij zijn telefoon op.


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    Malikah El Masry
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Ace’s room » Hallway w/ Ace




    "How my mind ricochets
    between certainties and doubts."




    Haar ogen vinden die van Black Cat opnieuw, en ze beseft zich dat ze in de tijd dat ze hier nu is geweest, amper emoties heeft gezien in zijn grijze ogen — op de kokende woede na toen zijn handen om haar keel te vinden waren. Het helpt haar dan ook enige emoties te onderdrukken, alsof ze hem wil spiegelen. Alsof emoties tonen spontaan de dood betekent. De vraag of hij Mason kent wordt met een simpele ‘ja’ beantwoord. Ondanks dat korte antwoord, gooit ze ook maar in de wereld hoe zij over hem dacht.
          Nadat Malikah haar mond opent, maar deze weer sluit met de verduidelijking dat ze het toch maar niet wil doen spreekt Black Cat echter weer, een vollere zin ditmaal. ‘Vraag maar. Je vind me niet vaak in een spraakzame—’ Het geluid van zijn telefoon verbreekt zijn zin, en zodra hij ziet wie het is spreekt hij weer, ditmaal opnieuw strikter. ‘bui. Als je nog vragen hebt kan je blijven en als het duidelijk is dan verwacht ik je hier zodra je informatie denkt te hebben. Ik hoef je niet nogmaals te herinneren mag ik hopen.’ Kort bijt ze op de binnenkant van haar wang, terwijl ze lichtjes haar hoofd schud.
          Wanneer hij de kamer inloopt hoort ze hem de douche aanzetten, gevolgd door zijn stem erg gedempt omdat ze focust — woorden kan ze er nooit of te nimmer uithalen. Haar blik glijdt even terug naar het bureau, waar ze de lade nog zeker niet vergeten is. Zal ze? Direct klopt haar hart niet enkel in haar keel, maar door haar hele lijf en voelt ze hoe er een rilling door haar lichaam glijdt. Kort schiet haar blik tussen de badkamerdeur, waar ze geen geluiden meer van hoort buiten de douche om, en de lade. Zonder er verder teveel over na te denken opent ze de lade — haar blik direct erop gericht.
          Een badge. Haar pupillen groeien, terwijl haar hand als automatisch richting de badge gaat. Gehaast schud ze echter haar hoofd, en trekt ze deze terug. Zo zacht als ze kan sluit ze de lade, voordat ze haar ogen er niet meer vanaf kan krijgen. Een onaangenaam gevoel begint binnenin haar te spelen. De politie zit erin? Haar blik glijdt weer even gehaast naar de badkamerdeur, voor Malikah haarzelf dwingt de enige andere deur in de kamer op te zoeken. Voetje voor voetje schuifelt ze erheen, ondanks dat ze enkel wil wegrennen en schreeuwen. Nee, ze loopt er als een oud dametje dat haar stem verloren is. Haar hart klopt in haar keel, en even denkt ze dat deze eruit zal springen.
          Wanneer de deur eenmaal dicht is achter haar, legt ze kort een hand voor haar mond, voor ze haarzelf dwingt zich naar haar kamer te begeven. Waarom moest ze daar nou in kijken? Waren het niet zijn eigen woorden die zeiden dat kennis het meest kostbare is om te bezitten? Wat moet ze hier nu mee? Moet ze hiermee naar Roman? Of direct naar Juve of Ravi? Misschien wel gewoon Ty? Moet ze de andere dames inlichten? Nee, ze moet helemaal niets. Ze kan niets. Black Cat is overduidelijk een agent, alles verklaart het. Ze kan zich moeilijk tegen hem keren, toch?
          Misschien komt hij hen wel redden? Direct schud ze die gedachte weg, dat is het meest onrealistische van dit alles. Misschien moet ze wel iemand inlichten, puur om veilig te zijn van Black Cat? Maar wat als hij haar nog op komt te zoeken als ze hem eruit gooien? Hoe snel is haar leven beëindigd? Haar bonkende hoofdpijn is weer wedergekeerd, ditmaal tien malen erger. De druk op haar keep begint weer naar voren te drukken, alsof hij nog steeds zijn handen op haar heeft — mentaal eerder op dit moment. Terwijl haar gedachten blijven vechten, voelt Malikah een paniekaanval aankomen.

    [ bericht aangepast op 6 april 2020 - 7:53 ]


    I'm your little ray of pitch black.

    Montana Byrd
    21 — Ty's girl — @ kitchen w/ Luna & Tyrone

    'Niets bijzonders, mijn training was wat verkort,' antwoordde Ty slechts en Montana bekeek hem even. Hij was nog altijd een gesloten boek voor haar, hoewel ze het redelijk met elkaar konden vinden. Ze wist dat ze hier was beland omdat ze de keuze had gemaakt om bij hem in te breken en dat ze dit waarschijnlijk, soort van, verdiende. Zou ze Ty moeten haten? Misschien wel. Luna had wel gelijk dat de mannen hen hier opsloten en ze verplichtten dingen te doen die ze misschien niet wilden, maar aan de andere kant... Mo wist heel goed dat ze gevaarlijk bezig was door te stelen en om te gaan met slechte mensen op straat. Ze had dood kunnen zijn, of net als haar broer in de gevangenis kunnen belanden. Haar huidskleur zat haar niet mee. Nee, als ze alles bij elkaar optelde, was ze niet zozeer blij om hier te zijn, maar had ze het slechter kunnen treffen.
          'Hebben jullie zin in vanavond? Weer wat welverdiende rust en afleiding?' vroeg hij uiteindelijk en Mo volgde zijn blik naar zijn telefoon.
          'Zeker,' merkte ze op en ze grijnsde even en stootte zacht met haar schouder tegen Ty aan. Een beetje plagen mag wel.
          Hij richtte zich echter op Luna en Mo keek de blondine ook even aan. 'Montana kan je er wel het een en ander over vertellen, denk ik,' zei hij en Mo grinnikte zacht.
          'Ty sport niet voor niet zo veel,' zei ze schouderophalend. Toen stond ze op van de stoel en liep ze naar het aanrecht, waar ze nog een glas met water vulde en die snel opdronk.


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    SKIP

    Ondanks de lugubere ontdekking, is de zondag verder rustig verlopen. De meisjes hebben hun taken - die op zondag goed meevallen trouwens - afgewerkt en iedereen is toe aan een ontspannen avond.
          Dat is echter buiten de Drie gerekend, die een groot deel van de dag gespendeerd hebben aan het oplossen van de chaos en de schade in te perken. Ze zijn nu tot de conclusie gekomen dat het Hotel ingelicht moet worden, zodat eventuele lekken meteen gedicht kunnen worden en ze de reacties kunnen peilen. Ze gaan er vanuit dat de moord van binnenuit moet gebeurd zijn, gezien klanten onmogelijk tot in Masons kamer geraakt kunnen zijn.
          Gelukkig voor hen was de groep die de vorige nacht aanwezig was, niet zo groot, en hebben ze iedereen kunnen verzamelen in de ruimte van het zwembad, waar ze een kleine tien minuten geleden de boodschap hebben doorgegeven, samen met een belofte of waarschuwing om alles op alles te zetten om de dader te vinden en te bestraffen. Ze hebben echter nog geen enkele zekerheid over wie (meisje of jongen) of waarom, en ook tussen hen en de andere hoge posities zitten er wel wat problemen aan te komen.

    tijd:      20.30u., zondagavond
    plaats:      het zwembad in de kelder. De foto's en de plattegrond (aanklikbaar) zijn een representatie van hoe het eruitziet. Je personage(s) hoeven hier natuurlijk niet de hele tijd te zijn, maar iedereen is wel van daaruit vertrokken.
    wie:      Dit zijn niet perse alle bewoners van het Hotel, maar wel degenen die aanwezig waren tijdens de nacht van de moord.
    Meisjes (10)
    ♀ Dani
    ♀ Luna
    ♀ Mila
    ♀ Inez
    ♀ Montana

    ♀ Malikah
    Sophia (NPC - Ravi)
    Rosalie (NPC - Ravi)
    Maggie (NPC - ?)
    Sage (NPC - ?)
    Jongens (8)
    ♂ Juve(nalis) (pig)
    ♂ Ravi (lion)
    ♂ Tyrone (wolf)
    ♂ Roman (rabbit)
    ♂ Ace (black cat)

    Caleb (NPC - rabbit)
    Seth (NPC - rabbit)
    Marcus (NPC - cat)

    [ bericht aangepast op 6 april 2020 - 22:56 ]


    Mijn brein breint zoals het breint.