• R O L L E N
    JONGENS VOOR DE LIJST
    ♔Jake Cooper • AteIophobia (Maurice Sinclair) • 1.3
    ♔Cristiano Elijah Santiago • Maluma • 1.2
    ♔Blaze Miller • undentified (Cam Gigandet) •
    ♔Damon Tyler Johnson • Mahigan • 1.3

    MEISJES VOOR DE LIJST
    ♕ Katie Araceli Figueroa • ParvaRubraHood (Ariana Grande) • 1.1
    ♕Scarlet 'Joy' Adams • BesidesYou (Kenza Zouiten) 1.1
    ♕Olivia 'Ginger' Atwood • Cami (Darya Lebedeva) 1.2



    ♔❤♕

    Be a slut. Do whatever you want.

    ♔❤♕


    JONGENS TEGEN DE LIJST
    ♔Joon Hanuel Park • Solmeron • 1.4
    ♔Nathaniel Anderson • Sturmfrei (Timor Simakov) • 1.3
    ♔Major Ostin Sadler • ParvaRubraHood (Josh Heuston) • 1.3

    MEISJES TEGEN DE LIJST
    ♕ Brittany Dawn Chamberlain • ParvaRubraHood • 1.2
    ♕Lola Rivers • JudithSuzann (Charlotte McKee) • 1.4
    ♕Rozelyn Fay Johnson • lilangel (Taylor Hill) • 1.2
    ♕Lucy Julia Williams • Pua • 1.3

    The Kisslist
    1. Olivia 'Ginger' Atwood
    2. Katie Araceli Figueroa
    3. Scarlett 'Joy' Adams
    4. Spring Mitchells
    5. Liv James
    6. Rachel Stark
    7. Mona Woods
    8. Lydia Logan
    9. Alice Smith
    10. Crystal Reed


    ♔❤♕

    Pass out, drank, wake up, drank, faded, drank.

    ♔❤♕

    The Holy Virgin List
    1. Destiny Prince
    2. Lilly Harper
    3. Lucy Julia Williams
    4. Bethany Saint
    5. Lola Rivers
    6. Annastasia Darling
    7. Sabrina Martin
    8. Paige Barnes
    9. Brittany Dawn Chamberlain
    10.Rozelyn Fay Johnson

    De beginsituatie
    Het is woensdag morgen, ofwel de dag nadat de lijst is gecreëerd. De school deuren staan net twee minuten open en de vroegelingen staan al klaar om langs de aula af te gaan om een snelle blik op de lijst te werpen. Anderen hebben besloten nog even van het laatste halfuurtje te genieten in hun bed, op weg naar school of op weg naar iemand die ze een lift hadden beloofd. Iedereen start zijn woensdagochtend weer anders op. Maar een ding hebben zij met zijn allen gemeen, ze hebben namelijk allemaal geen idee van wat hen in de aula te wachten staat. Op de jongens van the Kisslist na. Hier hangt vandaag namelijk niet maar een lijst, er hangen er twee. Ze zijn namelijk afgelopen dinsdagavond bij elkaar gaan zitten en net als iedere andere avond ging dit gepaard met wat drankjes en vele discussies. De meiden werden gerangschikt op uiterlijk, tactieken maar met name op de manier hoe ze hen een plezier gaven. Toch besloten zij juist deze avond te kiezen om het "spel" een lichtelijke wending te geven. En zo hing er de volgende ochtend niet een lijst in de aula maar twee. The Holy Virgin List heeft zijn plekje naast the Kisslist bemachtigd en op deze lijst staan tien namen. Van meiden die geen idee hadden wat seks was tot hen die er gewoon helemaal niks van bakten.

    ♔❤♕
    I am the designer of my own catastrophy

    ♔❤♕


    [ bericht aangepast op 13 jan 2018 - 19:09 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Lola Rivers
    'Ah-dorkable'

    21 - with Damon, Rozelyn, & Chris - school - Outfit


          Ik knikte begrijpend toen Camilla uit had gelegd dat ze inderdaad nieuw was, maar geen uitwisselingsstudente was. Het gesprek duurde echter niet veel langer dan dat want ze had de aandacht van Chris weten te bemachtigen en de twee gingen samen naar de kantine om wat eten te kopen. Ik verwachtte ze eerlijk gezegd niet terug, ze leken zo bezig met elkaar dat de rest hen eigenlijk niet zo kon schelen. Kort keek ik de twee na maar keek toen terug naar het groepje, waar ik opmerkte dat Blaze en Rozelyn dit keer verdwenen waren. Kort trok ik mijn wenkbrauw op maar trok me er verder niet veel van aan. Gezien er verder niet echt een gesprek gaande was pakte ik mijn mobiel er weer bij.
          Zodra ik het gevoel kreeg dat er weer iemand weg liep keek ik weer op. Dit keer was het Damon die ergens op af leek te snellen. Ik volgde hem met mijn blik en zag op wie hij af liep. Dit zorgde ervoor dat de frons op mijn voorhoofd iets groter werd, het zag er namelijk niet erg gezellig uit. Maar eerder, serieus of bedreigend zelfs. Ik besloot echter er nog niks mee te doen, het viel allemaal vast wel mee. En het waren volwassen mensen die dit ongetwijfeld zelf op konden lossen. Met die gedachte richtte ik me weer op mijn mobiel en besloot ook rustig in de richting van de bibliotheek om eindelijk te gaan studeren.
          Wat er precies was gebeurd bij die drie was me ontgaan, maar het werd snel duidelijk dat er iets flink uit de hand was gelopen. Door wat geschrokken reacties van omstanders had ik opgekeken en had ik Rozelyn opeens op de grond zien liggen. Meteen stopte ik mijn mobiel weer weg en rende ik op de drie af, gezien geen van de andere studenten het nodig leek te vinden te hulp te schieten. Mijn eerste gedachte was om bij Rozelyn te gaan zitten maar Damon hield zich daar al snel mee bezig. “Wat zijn jullie in godsnaam aan het doen?” vroeg ik vol ongeloof toen ik bij ze aankwam. Ik plaatste mezelf zo dat ik ze alle drie kon aankijken, maar vooral zo dat ik voor Blaze stond, in de hoop hem tegen te kunnen houden en tegelijkertijd er voor te zorgen dat de andere twee daardoor ook niks kon maken tegenover de jongen. “Gaat het?” vroeg ik vervolgens aan zowel Blaze als Rozelyn.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

    Blaze Miller

    Egoism —
    It’s not to live the way you want, but make others live the way you want.

    Clothes | Canteen | With Rozelyn and Damon

    •••


    Net op het moment dat ik op Damon afstapte hoorde ik de stem van Rozelyn ”Blaze, nee! Niet doen!” maar het was al te laat. Nog geen seconde later haalde ik uit met als bedoeling Damon te raken. Wat er toen gebeurde had ik alleen nooit aan zien komen, het moment dat ik met mijn vuist uithaalde veranderde het gezicht van Damon plots in dat van Rozelyn ”Roos, nee!” hoorde ik de stem van Damon nog roepen maar voordat ik mezelf kon stoppen was er al een harde klap te horen.
          Verstijfd bleef ik stil staan op de plek waar ik stond, in stilte toekijkend hoe het meisje achteruit wankelde door de klap die ik haar zojuist had gegeven. De blik in de ogen van het meisje lieten me moeizaam slikken waarna ik een hand door mijn haren liet glijden. Toen ze haar hand naar haar gezicht liet glijden, gevolgd door een zachte ”Auw” kon ik het niet langer aanzien en wende ik mijn blik af. Het was nooit mijn bedoeling geweest haar pijn te doen, als Rozelyn nou gewoon stil was blijven staan was er niks aan de hand geweest, dan had ik Damon gewoonweg de klap gegeven die hij verdiende, maar dit was wel het laatste wat ik wilde.
          ”Waarom deed je dat in Godsnaam?” hoorde ik de bezorgde maar ook licht woedende stem van Damon aan Rozelyn vragen. Een vraag waar ik ook graag het antwoord op wilde weten. Wat haalde ze zich wel niet in haar hoofd.
          ”Hufter?” hoorde ik Damon mijn laatste woord herhalen. Toen ik op keek naar de jongen zag ik dat hij zijn schooltas op de grond liet zakken en zijn mouwen begon op te stropen. Geweldig nu was hij natuurlijk al helemaal boos op me bedacht ik. Ik mocht me nu dan wel verschrikkelijk schuldig voelen tegenover Rozelyn maar dat zou niet betekenen dat ik me zou laten slaan door Damon ik zou me zeker weten hardhandig verzetten tegenover hem. ”Wie is hier nou de hufter?” hoorde ik hem vragen waarna ik hem een pissige blik toewierp. Net alsof ik zelf niet besefte wat ik zojuist had gedaan “Ja Damon ik weet het, ik ben een eikel. Het was nooit mijn bedoeling geweest Rozelyn te raken” dat laatste zei ik meer tegen Rozelyn dan tegen Damon. “Maargoed je bent zelf ook niet bepaald onschuldig, hoewel je maar al te graag de held uithangt natuurlijk. Maar ik zal wel weer the bad guy spelen hoor.” Mompelde ik er achteraan.
          ”Wat zijn jullie in Godsnaam aan het doen?” hoorde ik plots een andere stem vragen, al gauw vonden mijn ogen de eigenaresse van de stem Lola. Kort haalde ik mijn schouders op als antwoord, ik zou nooit hardop herhalen dat ik zojuist een meisje had geslagen, dat was hetgeen wat ik had gezworen dat ik nooit zou doen. En nu was het gebeurd, zonder dat het mijn bedoeling was. Als ze nou gewoon was blijven staan Damon had het wel kunnen hebben.
          ”Gaat het?” hoorde ik Lola vervolgens vragen. Voor een moment keek ik onderzoekend naar het meisje om tot de conclusie te komen dat de vraag voor zowel Rozelyn als mij bedoeld was. Op de een of de andere manier wist ik het voor elkaar te krijgen kort naar Lola te glimlachen “Maak je over mij maar geen zorgen” antwoordde ik haar zacht. En ik meende het oprecht, hoewel ik me vreselijk ellendig voelde om wat ik had gedaan, verdiende ik het absoluut niet dat Lola zich zorgen zou maken om mij, ze kon zich beter op Rozelyn richten. Eerlijk waar had ik liever nog 10 van zulke klappen van Damon gekregen dan dat dit was gebeurd, maar helaas voor mij konden we de tijd niet terugdraaien.
          Zal ik wat ijs voor je halen?” hoorde ik Damon aan Rozelyn vragen waarna ik een hand door mijn haar haalde. “Ik ga wel ijs halen, blijf jij maar bij haar” reageerde ik op de jongen waarna ik weg liep om het ijs te gaan halen.
          Niet veel later kwam ik teruglopen met een icepack een glas water en twee paracetamolletjes. Terwijl ik me weer bij de anderen voegde liet ik mijn ogen kort over het gezicht van Rozelyn heen glijden, het was duidelijk te zien waar ik het meisje had geraakt. “Beter ga je even zitten” zei ik zacht tegen Rozelyn waarna ik rond keek en naar de dichtstbijzijnde stoel liep om deze mee te nemen en voor haar neer te zetten. Zachtjes duwde ik haar op de stoel neer waarna ik naast haar neer knielde en de icepack tegen haar gezicht hield “Ik heb ook paracetamol en water voor je meegenomen” vertelde ik haar zacht. “Het spijt me echt enorm. Maar waarom deed je dat in hemelsnaam Rozelyn? Je moet zoiets echt nooit weer doen oké?” vertelde ik haar zachtjes. “Je had me echt beter Damon gewoon kunnen laten slaan, ik bedoel ik weet zeker dat hij het veel leuker had gevonden als jij voor hem moest zorgen, dan dat hij nu voor jou moet zorgen” voegde ik er nog aan toe. Hoewel ik het helemaal geen prettig idee vond deze woorden daadwerkelijk uit te spreken, hoopte ik wel dat ze de sfeer iets luchtiger zouden maken omdat dat beter zou zijn voor Rozelyn.


    I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it. - Voltaire

    ROZELYN FAY JOHNSON
    ««« Outfit | Canteen | With Blaze, Damon & Lola »»»

    Het moment dat ze richting Blaze stapte hoorde ze de stem van Damon ”Roos, nee!” schreeuwen, maar het was al te laat, nog geen seconde later voelde ze een hevige pijnscheut door de zijkant van haar gezicht trekken.
          Toen ze de handen van Damon op haar schouders voelde keek ze op in zijn lichtbruine kijkers ”Waarom deed je dat in Godsnaam?” ze slikte kort toen ze de bezorgdheid maar ook de lichte woede in zijn stem hoorde. Zelf wist ze eigenlijk ook niet precies waarom ze het had gedaan, een poging Blaze te stoppen was het geweest, een ondoordachte actie “S-sorry” was dan ook het enige woordje wat ze over haar lippen wist te krijgen. Toen ze voelde dat Damon een traan van haar wang af veegde sloeg ze haar ogen weer neer.
          In stilte keek Rozelyn toe hoe Damon zich omdraaide naar Blaze, zijn schooltas op de grond liet zakken en zijn mouwen begon op te stropen terwijl hij het woord van Blaze herhaalde. ”Wie is hier nou de hufter?” hoorde ze Damon vragen. Ja, Damon ik weet het, ik ben een eikel. Het was nooit mijn bedoeling geweest Rozelyn te raken.” Kort richtte ze haar blik op Blaze terwijl ze slikte. Maargoed je bent zelf ook niet bepaald onschuldig hoewel je maar al te graag de held uithangt natuurlijk. Maar ik zal wel weer the bad guy spelen hoor.” Hoorde ze Blaze er nog achteraan mompelen.
          ”Wat zijn jullie in Godsnaam aan het doen?” klonk de stem van Lola plots. Pas toen Rozelyn richting Lola keek, viel het haar op dat er meer mensen stonden te kijken naar hun. ”Gaat het?” klonk de stem van Lola vervolgens waardoor Rozelyn haar blik weer op haar richtte en langzaam knikte “Ja het gaat wel” mompelde ze zacht als antwoord “Lief dat je het vraagt, Lola”, hoewel het niet geheel de waarheid was had ze toch niet veel zin om toe te geven dat het misschien niet helemaal ging, vooral niet omdat het haar eigen domme schuld was dat dit was gebeurt.
          ”Zal ik wat ijs voor je halen?” hoorde ze Damon vragen, maar nog voor ze kon antwoorden hoorde ze de stem van Blaze ”Ik ga wel ijs halen, blijf jij maar bij haar.” Rozelyn beet op haar lip terwijl ze naar Damon keek “Het spijt me” klonk haar stem zacht “I-ik wilde alleen proberen Blaze te stoppen zodat hij jou niet zou slaan” vervolgde ze zacht waarna ze een hand door haar haren haalde “Maar het gaat wel hoor” voegde ze eraan toe om wellicht enige bezorgdheid weg te kunnen halen bij de jongen.
          Niet veel later zag ze Blaze weer terug komen lopen ”beter ga je even zitten” hoorde ze de jongen zacht zeggen om hem vervolgens weg te zien lopen en weer terug te zien komen, met een stoel deze keer. “Ik hoef niet te zitten” vertelde ze de jongen, maar toen ze zijn hand op haar schouder voelde die haar zacht op de stoel duwde, besloot ze toch maar te gaan zitten. Echter toen Blaze naast haar neerknielde en zijn hand omhoog bewoog deinsde ze wat achteruit tot ze de icepack tegen haar gezicht aan voelde. ”Ik heb ook paracetamol en water voor je meegenomen” hoorde ze de stem van Blaze zacht tegen haar zeggen. Als antwoord knikte ze slechts naar de jongen. “Het spijt me echt enorm. Maar waarom deed je dat in hemelsnaam Rozelyn? Je moet zoiets echt nooit weer doen oké?” zijn woorden lieten haar kort slikken. “Je had me echt beter Damon gewoon kunnen laten slaan, ik bedoel ik weet zeker dat hij het veel leuker had gevonden als jij voor hem moest zorgen, dan dat hij nu voor jou moet zorgen” Rozelyn liet haar ogen naar Damon glijden terwijl ze op haar lip beet “Ik wilde gewoon niet dat je Damon zou slaan.. Wist ik veel dat je niet op tijd zou stopen.” Antwoordde ze hem “Maar het gaat echt wel hoor” voegde ze er nog aan toe terwijl ze kort haar schouders ophaalde “Het is nou ook weer niet alsof je zó hard sloeg” besloot ze te eindigen. Hoewel de plek die ongetwijfeld op haar gezicht zou ontstaan iets anders zou zeggen, viel het haar op dit moment wel mee hoeveel pijn het deed. Oke ze moest wel toegeven dat de klap op het moment dat het gebeurde haar echt wel veel pijn had gedaan, maar op dit moment was de pijn te verdragen.

    [ bericht aangepast op 15 maart 2018 - 12:29 ]


    When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

    Cristiano Elijah Santiago
    22 ~ Loves the list ~ Law student ~ Outfit ~ With the big big group >>> Camilla



    Een glimlach verscheen op haar gezicht na mijn laatste woorden en ik grijns even. Haar hand sloot om mijn kraag en trok er kort aan, geamuseerd haal ik een wenkbrauw op. En jij-' ik hou mijn hoofd wat schuin. '-bent echt te aantrekkelijk voor deze wereld,' vervolgde ze plagerig en ik lach even. 'Well thank you gorgeous..' grijns ik. 'Hoelaat beginnen de lessen weer?' vroeg ze me nieuwsgierig en ze wiebelde even op mijn schoot tot ze goed zat. Kort bijt ik op mijn lip en sla mijn armen wat dichter om haar middel. 'Hmh, maakt dat uit?' vraag ik haar en verstop mijn gezicht in haar nek, waar ik wat kleine plagerige kusjes plaats. 'Wij hebben het samen toch veel leuker?' mompel ik en leun wat terug om haar aan te kunnen kijken. Ik grijns speels. 'Ik weet dat we het in elk geval leuker kunnen hebben dan in een stoffig lokaal.'


    El Diablo.

    Damon Tyler Willsson


    22 • With Rozelyn & Blaze • School canteen • Outfit



    Langzaam keek Rozelyn mij aan. “S-sorry” was het enige wat ze uit wist te spreken, waarna ze haar ogen weer neersloeg. Dit was het moment geweest dat ik me op Blaze wilde focussen. Ik kon overduidelijk zien dat hij er ook mee zat, dat hij Rozelyn had geslagen, maar dat had hij maar eerder moeten bedenken. "Ja Damon ik weet het, ik ben een eikel. Het was nooit mijn bedoeling geweest Rozelyn te raken” De eerste zin was precies wat ik wilde horen, dat hij een eikel was. Maar eikel vond ik nog lichtjes uitgedrukt. “Maar goed je bent zelf ook niet bepaald onschuldig, hoewel je maar al te graag de held uithangt natuurlijk. Maar ik zal wel weer the bad guy spelen hoor.” Ik fronste mijn wenkbrauwen, terwijl ik Blaze nog altijd pissig aankeek. "Als je Rozelyn met geen vinger had aangeraakt was er niks aan de hand geweest. Of als jij haar naam niet op die stomme lijst had gezet." Dat laatste zei ik met extra volume in mijn stem, omdat die Virgin List voor mijn doen nooit had moeten komen.
    ”Wat zijn jullie in Godsnaam aan het doen?” Ik keek om en zag dat Lola zich bij ons had toegevoegd. Nu pas viel me ook op dat vele studenten ons aan het aanstaren waren. Ik keek Blaze aan, maar die haalde enkel zijn schouders op. Hij had nu de ballen niet om te zeggen wat hij zojuist gedaan had. "Er was wat onenigheid wat uit de hand liep," lichtte ik Lola in. Ik wist dat de blondine veel betekende voor Blaze en ik had hem vandaag al zwart gemaakt bij haar en zo'n hufter wilde ik ook weer niet zijn. ”Gaat het?” was de volgende vraag gericht op de twee personen, die een klap hadden ontvangen. Beide zeiden dat het wel goed ging, maar bij Rozelyn twijfelde ik heel erg.
    Ik had net aangeboden om ijs te halen, maar Blaze besloot om het te gaan halen. "Ik ga wel ijs halen, blijf jij maar bij haar.” Ik keek Blaze even verbaast aan. De woeden in mijn blik was weg. Langzaam herkende ik iets van de oude Blaze, maar het was niet veel. Ik knielde naast Rozelyn neer, terwijl ik de jongen nog nakeek. “Het spijt me” klonk haar stem zacht “I-ik wilde alleen proberen Blaze te stoppen zodat hij jou niet zou slaan” Met mijn hand streelde ik door haar haar. "Het is al goed," stelde ik haar gerust. "Al had ik liever zelf die klap in ontvangst willen nemen, maar..." In de verte zag ik Blaze alweer aankomen. "Dankje." voegde ik er snel aan toe. Blaze was terug met een icepack, maar hij leek meer bij te hebben, alsof hij dit vaker had gedaan. Wat mij overigens niet zou verbazen...
    De jonge wilde zijn fouten rechtzetten bij Rozelyn door haar nu te helpen, maar het liefst had ik hem de school uitgesleurd, echter iets weerhield mij ervan om dit te doen. “Het spijt me echt enorm. Maar waarom deed je dat in hemelsnaam Rozelyn? Je moet zoiets echt nooit weer doen oké? Je had me echt beter Damon gewoon kunnen laten slaan, ik bedoel ik weet zeker dat hij het veel leuker had gevonden als jij voor hem moest zorgen, dan dat hij nu voor jou moet zorgen” Deze woorden had ik niet zien aankomen. Ik zag dat Rozelyn mijn kant opkeek en snel draaide ik mijn hoofd weg. "Ik wilde gewoon niet dat je Damon zou slaan.. Wist ik veel dat je niet op tijd zou stopen.” sprak ze Blaze toe, waarna ze er nog achteraan toevoegde dat het wel ging. "Dat komt enkel door de adrenalinekick die je nu hebt Roos," zei ik bezorgd.


    If no one else will defend the world then I must

    Lola Rivers
    'Ah-dorkable'

    21 - with Damon, Rozelyn, & Chris - school - Outfit


          Mijn vraag over wat er gaande was werd beantwoord door Damon. “Er was wat onenigheid dat uit de hand liep,” klonk het antwoord. Ik beet kort op mijn lip, het viel me mee dat hij in het midden liet wat er precies gebeurt was, het was voor hem toch een ideaal moment om Blaze de schuld te geven, wat misschien wel een beetje terecht was in dit geval. Ze knikte maar als teken dat ze het begreep en richtte zich toen weer op de twee die de klappen hadden gevangen. Blaze liet vervolgens zacht weten dat ik me inderdaad geen zorgen hoefde te maken over hem. Ik glimlachte even zwakjes naar hem en focuste toen op Rozelyn. “Ja het gaat wel. Lief dat je het vraagt, Lola,” ik knielde even bij haar en keek of ik wat aan haar wang kon zien. Natuurlijk was er nog niets te bekennen, gezien de klap net een minuut geleden was gevallen, maar ik wist wel vrij zeker dat ze het niet helemaal meende over dat het wel ging.
          Nog voor ik wat kon zeggen waren de jongens in actie gekomen. Blaze ging ijs halen en Damon bleef bij Rozelyn zitten om zeker te weten dat ze echt oké was. Zelf keek ik wat omstanders boos aan als teken dat die wel op konden donderen als ze niet gingen helpen. Het duurde niet lang of Blaze kwam bepakt en bezakt weer terug. Hij plaatste de brunette op de stoel en gaf haar meteen het ijs. Ik besloot maar even stil toe te kijken, gelukkig waren Blaze en Damon dit keer bezig met het verzorgen van Rozelyn in plaats van elkaar, of anderen, de hersens in slaan. Daarbij had ik niet echt het idee dat het me verder veel aan ging wat er was gebeurt, ergens hoefde ik het niet te weten. Het was al een dag waar er veel te veel was gebeurd op de vroege ochtend, daar hoefde niet nog meer ellende bij te komen.
          ”Dat komt enkel door de adrenalinekick die je nu hebt Roos," de bezorgdheid was duidelijk te horen in de stem van Damon. Ze knikte instemmend en keek weer naar Rozelyn. “Zodra je misselijk of duizelig wordt moet je wat zeggen. Je hebt een behoorlijke klap ontvangen, dat gaat niet zomaar over,” vulde ik toen op mijn beurt aan. Na een korte stilte legde ik mijn hand even op Blaze’s schouder, gewoon om hem te laten weten dat ik er ook voor hem was. Ik wist niet veel over het voorval, maar ik had ondertussen wel duidelijk meegekregen dat het niet zijn bedoeling was geweest haar te raken. Wel om Damon te raken, maar dat was weer een ander verhaal. “En dat geld natuurlijk ook voor jou,” sprak ik toen zacht tegen hem, duidend op het moeten roepen als hij misselijk zou worden.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

    Blaze Miller

    Egoism —
    It’s not to live the way you want, but make others live the way you want.

    Clothes | Canteen | With Rozelyn and Damon

    •••


    Ik zag dat Damon me nog altijd pissig aan stond te kijken nadat ik hem vertelde dat hij zelf ook niet bepaald onschuldig was, hij was immers degene die de eerste klap uit had gedeeld. Als hij er niet bij was komen staan hadden Rozelyn en ik onszelf wel gered, maar nee Damon moest zo nodig erbij komen staan en de held uithangen. Als je Rozelyn met geen vinger had aangeraakt was er niks aan de hand geweest. Of als jij haar naam niet op die stomme lijst had gezet.” Het laatste gedeelte sprak de jongen met wat extra volume in zijn stem uit wat mij met mijn ogen liet draaien. “Joh ik was niet de enige die haar naam op die lijst wilde hebben hoor, maar goed daar weet jij niks van natuurlijk, aangezien je wegging. Maar wellicht is het een goed idee als je in vervolg gewoon blijft, dan kun je misschien mee beslissen in plaats van het later op mij af te reageren omdat je het er niet mee eens bent.” Besloot ik hem te antwoorden, ik vond het belachelijk dat hij nu hierover begon te zeiken terwijl hij zelf invloed erop had kunnen hebben als hij was gebleven.
          ”Er was wat onenigheid wat uit de hand liep.” hoorde ik Damon tot mijn opluchting antwoorden op Lola. Het laatste wat ik wilde was aan Lola opbiechten dat ik zojuist een meisje had geslagen, hoewel ze vast wel kon raden wat er gebeurt was kon ik het gewoonweg niet over mijn hart verkrijgen de woorden hardop uit te spreken. Vervolgens antwoordde ik dat Lola zich geen zorgen om mij hoefde te maken. Maar het antwoord van Rozelyn dat het wel ging met haar vond ik erg twijfelachtig.
          Al gauw bood ik aan om het ijs te gaan halen wat mij een verbaasde blik van Damon opleverde, kort haalde ik mijn schouders op waarna ik wegliep om het ijs te gaan halen. Hoewel get gebaar als onverschillig over kon komen was dat niet het geval, hoewel dat ook iets zou zijn wat ik nooit hardop zou toegeven. Ik deed het namelijk omdat ik mij schuldig voelde tegenover Rozelyn.
          Tot mijn opluchting ging Rozelyn zitten ondanks haar woorden dat ze niet hoefde te zitten “Het is wel beter even te zitten” vertelde ik haar toch zacht. Kort slikte ik toen ik haar wat achteruit zag deinzen, ik wilde niet dat ze bang zou zijn voor mij, dus ik was wel blij dat ze toch bleef zitten toen ik de icepack zacht tegen haar wang hield.
          Toen ik Rozelyn naar Damon zag kijken toen ik zei dat hij het leuker had gevonden als zij voor hem moest zorgen dan andersom volgde ik haar blik en zag ik tot mijn verwarring dat de jongen zijn hoofd wegdraaide. Iets wat voor een lichte frons op mijn voorhoofd zorgde, zeg ik eens iets -duidelijk eenmaligs- in het voordeel van Damon draait die sukkel zijn hoofd weg.
          ”Ik wilde gewoon niet dat je Damon zou slaan.. Wist ik veel dat je niet op tijd zou stoppen.” hoorde ik haar antwoorden op mijn vraag waarom ze dit in hemelsnaam had gedaan. “Maar het gaat echt wel hoor” voegde ze er vervolgens nog aan toe terwijl ze kort haar schouders op haalde. ”Het is nou ook weer niet alsof je zó hard sloeg”. Lichtelijk geamuseerd door haar woorden keek ik haar aan, door het feit dat ik op kickboksen zat wist ik wel beter dan de woorden van Rozelyn te geloven. Maar haar poging onze bezorgdheid om haar weg te nemen vond ik uiterst schattig. Dat komt enkel door de adrenalinekick die je nu hebt hoorde ik de bezorgde stem van Damon zeggen. ”Zodra je misselijk of duizelig wordt moet je wat zeggen. Je hebt een behoorlijke klap ontvangen, dat gaat niet zomaar over” hoorde ik Lola als aanvulling op de woorden van Damon zeggen waarna ik knikte “En het is niet erg om toe te geven dat het misschien niet helemaal gaat” voegde ik er nog zacht aan toe terwijl ik voorzichtig een verdwaald plukje haar uit haar gezicht streelde.
          Na een korte stilte voelde ik plots een hand op mijn schouder en toen ik op keek zag ik dat het de hand van Lola was. Het simpele gebaar van het meisje zorgde er plots voor dat ik me gerustgesteld voelde. Het was een gebaar wat me vertelde dat het meisje er ook voor mij was, zelfs nadat ze wist wat ik zojuist had gedaan. ”En dat geld natuurlijk ook voor jou” hoorde ik haar zacht zeggen. Dankbaar glimlachte ik haar haar “Dankje” antwoordde ik haar zacht terwijl ik een zacht kneepje in haar hand gaf “Dat waardeer ik echt Lola” voegde ik er nog zacht aan toe. Ik waardeerde het meer dan het meisje ooit zou kunnen denken.


    I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it. - Voltaire

    ROZELYN FAY JOHNSON
    ««« Outfit | Canteen | With Blaze, Damon & Lola »»»

    I’m tired of the fake love, show me what you’re made of, boy make me believe.

    ”Als je Rozelyn met geen vinger had aangeraakt was er niks aan de hand geweest. Of als jij haar naam niet op die stomme lijst had gezet.” Hoorde Rozleyn Damon tegen Blaze zeggen waar de tweede weer op reageerde “Joh ik was niet de enige die haar naam op die lijst wilde hebben hoor, maar goed daar weet jij niks van natuurlijk, aangezien je wegging. Maar wellicht is het een goed idee als je in vervolg gewoon blijft, dan kun je misschien mee beslissen in plaats van het later op mij af te reageren omdat je het er niet mee eens bent.” . Lichtelijk verward keek Rozelyn richting Damon, hij was weggegaan terwijl ze het over de lijsten hadden gehad? Waarom hij dat gedaan zou hebben vroeg ze zich wel af, misschien dat ze hem dat later wel even kon vragen.
          ”Er was wat onenigheid wat uit de hand liep.” hoorde ze Damon antwoorden op Lola. Onenigheid was wat haar betreft wel wat zacht uitgedrukt maar voor nu vond ze het wel gewoon prima.
          Nadat Blaze was weggelopen om het ijs te gaan halen richtte Rozelyn haar aandacht op Damon en vertelde ze hem dat ze het alleen maar had gedaan in een poging Blaze te stoppen. De hand van Damon die door haar haren streelde voelde geruststellend en fijn aan ”Het is al goed, al had ik liever zelf die klap in ontvangst willen nemen, maar..." even was er een stilte te horen voordat Damon er nog een ”Dankje aan toevoegde.
          “Het is wel beter even te zitten” was het antwoord van Blaze nadat Rozelyn had gezegd dat ze niet hoefde te gaan zitten, maar al gauw besloot ze toch maar gewoon te zitten wat ze dan ook deed. Het gebaar van Blaze deed haar in eerste instantie wel schrikken, toen hij zijn hand ophief. Maar al gauw besefte ze dat hij slechts de icepack tegen haar gezicht wilde houden waardoor ze weer rustiger bleef zitten en hem zijn gang liet gaan.
          Toen Blaze vertelde dat het voor Damon leuker was geweest als zij voor hem had moeten zorgen in plaats van andersom, richtte ze haar blik op Damon die op zijn beurt zijn hoofd wegdraaide waardoor ze zich afvroeg of er dan misschien meer betekenis zat achter de woorden van Blaze dan ze zich nu besefte.
          De licht geamuseerde blik van Blaze ontging haar niet, natuurlijk wist de jongen wel beter dan dat hij niet zacht had geslagen, maar ze moest op zijn minst een poging doen om de bezorgdheid bij de rest wat weg te nemen. ”Dat komt enkel door de adrenalinekick die je nu hebt” hoorde ze de bezorgde stem van Damon zeggen. Gevolgd door een ”Zodra je misselijk of duizelig wordt moet je wat zeggen. Je hebt een behoorlijke klap ontvangen, dat gaat niet zomaar over” van Lola. Waar Blaze “En het is niet erg om toe te geven dat het misschien niet helemaal gaat” Nog zacht aan toevoegde. Kort beet Rozelyn op haar lip terwijl ze naar het drietal keek en een zachte zucht haar lippen verliet “Oke, ik heb me wel eens beter gevoeld” mompelde ze zacht “Maar het valt me oprecht wel mee, ik had verwacht dat het meer pijn zou doen dan dit” voegde ze er nog aan toe. “Ik vind het ontzettend lief van jullie dat jullie zo bezorgd zijn, en voor me zorgen” voegde ze er nog dankbaar aan toe terwijl ze zacht haar hand naar die van Damon liet glijden en zacht een kneepje gaf in de hand van de jongen.

    [ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 14:16 ]


    When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

    Damon Tyler Willsson


    22 • With Rozelyn & Blaze & Lola • School canteen • Outfit



    “Joh ik was niet de enige die haar naam op die lijst wilde hebben hoor, maar goed daar weet jij niks van natuurlijk, aangezien je wegging. Maar wellicht is het een goed idee als je in vervolg gewoon blijft, dan kun je misschien mee beslissen in plaats van het later op mij af te reageren omdat je het er niet mee eens bent.” Ik had ongeloofwaardig mijn hoofd geschud. Probeerde hij de schuld in mijn schoenen te schuiven. Echter aan de ene kant zou Blaze vast wel gelijk had hebben... Ik besloot er ook niet verder op in te gaan en legde daarom kort Lola uit dat er wat onenigheid tussen ons drieën was ontstaan. Ze had enkel kort geknikt dat ze het begreep, maar ik wist dat Lola ook wel door had dat er meer had gespeeld.
    Daarna had ik Rozelyn geprobeerd gerust te stellen, terwijl Blaze wat ijs voor de jongedame ging halen. De brunette beweerde geen last te hebben van de klap, die ze enkele minuten geleden geïncasseerd had, maar ik wist wel beter. Ik had Rozelyn had ook verteld dat ze waarschijnlijk nu veel minder pijn had van de adrenalinekick, die ze nu nog had. ”Zodra je misselijk of duizelig wordt moet je wat zeggen. Je hebt een behoorlijke klap ontvangen, dat gaat niet zomaar over” voegde Lola mij aan, gevolgd door Blaze. “En het is niet erg om toe te geven dat het misschien niet helemaal gaat” Ik begreep dat ze groot wilde lijken, want dit had ik al gemerkt toen ze aan tranen probeerde weg te knipperen. “Oke, ik heb me wel eens beter gevoeld” gaf Rozelyn eindelijk toe. Aan de manier waarop ze het zacht mompelde, merkte ik dat ze het liever verzwegen had. “Maar het valt me oprecht wel mee, ik had verwacht dat het meer pijn zou doen dan dit” voegde ze er nog aan toe. Een klein lachje kon ik dan ook niet onderdrukken, terwijl ik even een snelle blik wierp op Blaze. “Ik vind het ontzettend lief van jullie dat jullie zo bezorgd zijn, en voor me zorgen”. Mijn ogen gleden omlaag, toen ik plots iets bij mijn hand voelde. De hand van Rozelyn gleed er langzaam overheen, waarna er een licht kneepje in werd gegeven. Mijn ogen keken weer terug naar Rozelyn, terwijl mijn mondhoeken lichtjes omhoog krulde. Ik kneep zachtjes terug in haar hand. "Jij zou hetzelfde gedaan hebben, toch?" antwoordde ik op de brunett, terwijl ik alles even liet bezinken wat er allemaal gebeurd was. Het voelde gek aan zo naast Rozelyn gehurkt te zitten met haar hand in mijn hand. Normaal ontweek ze me maar al te graag en hier zaten we dan. Het leek net als boyfriend/girlfriend. Ik stond op en gaf een klein klopje om de schouder van Blaze. "Thanks man," bedankte ik hem voor zijn hulp. "En euh.." ik kuchte even om mijn woorden te bedenken. "Sorry voor die klap." Daarna glimlachtte ik kort naar Lola, waarna ik me weer op Rozelyn focuste. "Zal ik je gewoon naar huis brengen?"


    If no one else will defend the world then I must

    Lola Rivers
    'Ah-dorkable'

    21 - with Damon, Rozelyn, & Blaze - school - Outfit


          Eindelijk durfde Rozelyn toe te geven dat het niet zo goed ging als ze ons eerst had willen laten geloven. Het was wel bekend dat Blaze een goede slag had, en gezien hij op Damon had gemikt had hij waarschijnlijk goed zijn best gedaan er een behoorlijke vaart en kracht achter te zetten. Ik had dan ook al meteen bedacht dat Rozelyn echt even op moest passen, ze was na de klap van Blaze namelijk ook nog eens tegen de grond gegaan, dat kon ook niet helpen. Het zou me dan ook niets verbazen als ze de komende dagen nog behoorlijke hoofdpijn zou hebben, of zelfs een hersenschudding opgelopen zou hebben.
          ”Ik vind het ontzettend lief van jullie dat jullie zo bezorgd zijn, en voor me zorgen,” ik glimlachte even naar het meisje. Naar mijn mening was dat alleen maar vanzelf sprekend, dat je er voor iemand was op het moment dat het nodig was. Maar, over de jaren was ik er ook wel achter gekomen dat het niet voor iedereen gold. “Geen probleem, Rozelyn. Ik doe het graag,” glimlachte ik naar het meisje.
          Na een korte stilte had ik besloten dat Blaze misschien ook wat geruststelling nodig had, daarom legde ik een hand op zijn schouder en vertelde hem dat ik er ook voor hem was, mocht het nodig zijn. “Dankje. Dat waardeer ik echt Lola,” was het antwoord dat ik kreeg van de jongen. Ik glimlachte maar even naar hem en gaf een klein kneepje terug. “Geen probleem,” glimlachte ik toen naar hem. Natuurlijk was ik nog steeds niet blij dat hij blijkbaar degene was die me op die lijst had gepleurd, maar daar ging het nu nou eenmaal niet over. Daarbij was ik gewoon niet iemand die snel boos werd, en al helemaal niet op Blaze, hij had al genoeg meegemaakt in zijn leven. Dat betekende echter niet dat ik het nooit met hem erover zou hebben, ik wou zeker wel een reden waarom mijn naam op die lijst stond.
          Ik richtte mijn aandacht weer op Rozelyn en Damon. De jongen was nog steeds met al zijn aandacht bij de brunette en stelde zelfs voor haar naar huis te brengen. “Misschien is het wel slim om even rustig thuis te zitten. Daar is het een stuk rustiger dan hier, ik denk dat je hoofd dat wel kan gebruiken,” stemde ik in met Damon. Het was natuurlijk niet dat ik Rozelyn weg wou hebben, maar de woorden die ik had gesproken meende ik echt. Daarbij was ze dan ook op een plek waar ze niet de hele tijd aangestaard zou worden, iets wat misschien ook niet verkeerd zou zijn.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

    Blaze Miller

    Egoism —
    It’s not to live the way you want, but make others live the way you want.

    Clothes | Canteen | With Rozelyn, Damon & Lola

    •••


    Nadat Rozelyn eindelijk had toegegeven dat ze zich wel eens beter had gevoeld gevolgd door ”Maar het valt me oprecht wel mee, ik had verwacht dat het meer pijn zou doen dat dit” hoorde ik een klein lachje bij Damon wegkomen. Toen ik op keek zag ik dan ook dat de jongen net een blik op mij wierp, maar al gauw richtte ik mijn aandacht weer op Rozelyn toen ze verder sprak. ”Ik vind het ontzetten lief van jullie dat jullie zo bezorgd zijn, en voor me zorgen.” In stilte keek ik toe hoe haar hand naar die van Damon gleed. ”Jij zou hetzelfde gedaan hebben, toch?” hoorde ik hem antwoorden op haar. “Geen probleem, Rozelyn. Ik doe het graag,” hoorde ik ook Lola zeggen. In plaats van te antwoorden besloot ik zacht een kneepje in haar bovenbeen te geven, een gebaar waarvan ik wist dat ze het wel zou begrijpen.
          De hand van Lola op mijn schouder voelde ontzettend prettig op het moment. Nadat ik haar bedankt had voelde ik haar zacht een kneepje in mijn schouder geven ”Geen probleem”. Kort draaide ik mijn hoofd iets waarna ik zacht een kus op de hand van het meisje drukte. Haar gebaar deed me meer dan ze ooit zou beseffen op dit moment.
          Toen ik Damon op zag staan keek ik kort naar hem op. Het klopje wat ik van de jongen op mijn schouder kreeg zorgde ervoor dat ik hem iet wat verward aan keek Thanks man hoorde ik hem zeggen wat voor een kleine glimlach op mijn gezicht zorgde. ”En euh.. afwachtend keek ik de jongen aan terwijl ik hem hoorde kuchen ”Sorry voor die klap”. Lichtelijk verbaasd keek ik hem aan waarna ik zelf ook overeind kwam “Het is al goed” antwoorde ik hem waarna ik lichtelijk ongemakkelijk mijn hand door mijn haren haalde “Het spijt mij ook” mompelde ik er zacht achteraan.
          ”Zal ik je gewoon naar huis brengen?” hoorde ik Damon aan Rozelyn vragen. ”Misschien is het wel slim om even rustig thuis te zitten. Daar is het een stuk rustiger dan hier, ik denk dat je hoofd dat wel kan gebruiken” hoorde ik Lola instemmen met Damon. Kort nam ik Rozelyn in me op, wetende dat het meisje koppig kon zijn als ze wilde, en het feit dat ze steeds beweerde dat het wel mee viel liet mij dan ook denken dat ze zou proberen hier te blijven. Iets wat mij niet verstandig leek. “Beter ga je gewoon naar huis inderdaad, en als je niet vrijwillig met Damon mee naar huis gaat dan draag ik je persoonlijk naar huis meisje. Maar hoe dan ook je gaat naar huis.” Voegde ik er nog aan toe om er hopelijk voor te zorgen dat Rozelyn gewoon zou luisteren en naar huis zou gaan. Hoewel ik het oprecht niet heel erg zou vinden haar zelf persoonlijk naar huis te dragen, maar ik gokte erop dat Damon niet zou kunnen waarderen.


    I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it. - Voltaire

    ROZELYN FAY JOHNSON
    ««« Outfit | Canteen | With Blaze, Damon & Lola »»»

    Toen Rozelyn zacht een kneepje in de hand van Damon had gegeven keek ze naar hem op en zag ze zijn mondhoeken licht omhoog krullen. Vervolgens voelde ze hoe ook hij zacht in haar hand kneep waarna ze naar hem terug glimlachte. ”Jij zou hetzelfde gedaan hebben, toch?” hoorde ze hem zeggen. Langzaam knikte ze “Ja dat wel” antwoorde ze hem. Ondanks dat ze Damon vaak het liefst ontliep, vond ze het toch wel heel fijn dat hij nu bij haar was. Het gaf haar een veilig en vertrouwd gevoel.
          ”Geen probleem, Rozelyn. Ik doe het graag,” hoorde ze ook Lola zeggen waarna ze naar het meisje op keek “Toch heel erg bedankt” antwoordde ze haar met een klein glimlachje. Toen ze een kneepje in haar been voelde richtte ze haar blik op Blaze waarna ze ook kort naar hem glimlachte. Ondanks dat hij misschien degene was die haar had geslagen, wist ze dat het niet zijn bedoeling was geweest.
          In stilte keek Rozelyn toe hoe Damon een klopje op de schouder van Blaze gaf, gevolgde door de woorden ”Thanks man”. Kort nam ze Damon in zich op waarna ze lichtelijk teder naar hem glimlachte. En euh.. hoorde ze hem vervolgens zeggen waarna het even stil was. ”Sorry voor die klap”. Lichtelijk verbaasd luisterde ze naar de woorden van Damon. ”Het is al goed” hoorde ik Blaze antwoorden terwijl de jongen een hand door zijn haren haalde, wat er lichtelijk ongemakkelijk uit zag. ”Het spijt mij ook” hoorde ze hem vervolgens zacht mompelen. Lichtelijk verbaasd keek ze van de een naar de ander, ergens voelde het alsof ze het over meer hadden dan alleen deze gebeurtenis hoewel ze daar niet 100% zeker van was.
          ”Zal ik je gewoon naar huis brengen?” hoorde Damon vragen. ”Misschien is het wel slim om even rustig thuis te zitten. Daar is het een stuk rustiger dan hier, ik denk dat je hoofd dat wel kan gebruiken” hoorde ze Lola vervolgens zeggen. Net op het moment dat ze eigenlijk wilde gaan protesteren en wilde zeggen dat het allemaal wel ging en dat ze prima op school kon blijven, trok Blaze zijn mond open. “Beter ga je gewoon naar huis inderdaad, en als je niet vrijwillig met Damon mee naar huis gaat dan draag ik je persoonlijk naar huis meisje. Maar hoe dan ook je gaat naar huis.” Kort beet ze op haar lip terwijl ze haar ogen op Damon richtte “Breng me maar naar huis dan” antwoordde ze zacht terwijl ze opstond van de stoel waarop ze zat.


    When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

    Camilla Laurel Margaux
    loves the kisslist


    "Hey babe, I'm home alone,
    bring pizza for some netflix&chill? xoxo"
    << Outfit - Kantine ' Outside - Chris

          Chris leek geamuseerd door mijn compliment en hij glimlachte. Hij zag er nog beter uit als hij een glimlach op zijn gezicht had staan.
          'Well thank you gorgeous...' grijnst hij terug. Kort rol ik met mijn ogen, hij met zijn flirterige manier van spreken, het ging volgensmij allemaal gewoon vanzelf bij hem... en het was heerlijk. 'Wanneer beginnen de lessen weer?' vroeg ik nieuwsgierig. Chris beet kort op zijn lip — oh my god — en keek me vervolgens met een glimlach aan.
          'Hmh, maakt dat uit?' vroeg hij terwijl hij zijn hoofd in mijn hals verstopte en wat plagerige kusjes plaatste. 'Wij hebben het samen toch veel leuker?' zelf beet ik ook op mijn lip door de kusjes, maar helaas voor mij leunde hij weer naar achteren, zodat hij me aan kon kijken.
          'Ik heb het zeker wel leuk,' giechelde ik terwijl ik met mijn hand langs zijn ongeschoren wang ging. 'Ik weet dat we het in elk geval leuker kunnen hebben dan in een stoffig lokaal.' meende Chris waardoor ik moest lachen.
          ''School uniformen staan me anders heel goed,' spinde ik zijn kant op, in de hoop dat hij nu een plaatje voor zich had van mij, in een veel te kort school rokje.
          'Of lijkt je dat niets?' knipoogde ik. 'Of misschien ben je meer van de politie pakjes?' plagend stak ik mijn tong uit. Hij was echt perfect, vooral om op de lijst te komen, ik had hem nu al in mijn zak. Zelf hield ik heel erg van carnaval en halloween, want wie wilt er nou niet in verschrikkelijke sletterige outfits over straat en dronken worden? Halloween feestjes waren altijd het leukst, vooral als er een lekker soort snoepjes aanwezig waren.






    - thank you for existing -

    Cristiano Elijah Santiago
    22 ~ Loves the list ~ Law student ~ Outfit ~ With the big big group >>> Camilla



    ''School uniformen staan me anders heel goed,' spinde ze en mijn ogen worden wat donkerder bij haar woorden. Kort bijt ik weer op mijn lip en schud lichtjes mijn hoofd. This girl knows how to play.. 'I bet...' zeg ik zachtjes. 'Of lijkt je dat niets?' knipoogde ze. 'Of misschien ben je meer van de politie pakjes?' Een duivelse grijns spreid zich op mijn lippen. 'Ik hou zeker niet van de politie en zij houden niet van mij,' zeg ik. 'Maar jij mag me elke dag arresteren baby, mits je zo'n pakje aan hebt.' zeg ik. Voor een kort moment kijk ik naar haar. 'Ik heb opeens een zeer goed idee..' zeg ik en zonder enige moeite hijs ik haar op mijn schouder, waarna ik richting de sportzaal loop. Of beter gezegd, de kleedkamers. Ik wist dat ze leeg waren.
    Ik loop de meisjeskleedkamer in en zet haar op de grond, waarna ik een van de kluisjes weet open te breken. Een lichte twinkeling in mijn ogen als ik een cheerleader pakje netjes opgevouwen zie liggen. 'Dus wat zeg je ervan,' zeg ik en draai me naar haar om. 'Wanna be my cheerleader and have some fun?' grijns ik.


    El Diablo.

    Camilla Laurel Margaux
    loves the kisslist



    "Hey babe, I'm home alone,
    bring pizza for some netflix&chill? xoxo"
    ♥      outfit - lockerrooms - Chris       ♥

          Speels spinde ik de woorden over de leuke pakjes naar Chris, die het erg leuk leek te vinden. Weer beet hij zo verdomd sexy op zijn lip en ik zag zijn pupillen groter worden bij mijn woorden.
          'Of misschien ben je meer van de politie pakjes?' daagde ik Chris uit. Een duivelse grijns verscheen op zijn gezicht en ik kreeg er een glimlach van. Ook werden mijn wanger wat warm, waardoor ik snel met mijn hand mijn wang ging verkoelen.
          'Ik hou zeker niet van de politie en zij houden niet van mij,' zei Chris. 'Maar jij mag me elke dag arresteren baby, mits je zo'n pakje aan hebt.' vervolgde hij. Weer verscheen er een grijns op mijn gezicht, dit keer in combinatie met mijn tanden in mijn onderlip gedrukt. Hij kon zo heerlijk praten. Chris liet zijn ogen even over mij heen gaan en kreeg ineens een soort twinkeling in zijn ogen.
          'Ik heb opeens een zeer goed idee...' Hij stond op en gooide mij over zijn schouder. Ik gierde het uit van het lachen en sloeg zacht met mijn handen op zijn rug. 'Ben je gek geworden! Zet me neer!' riep ik al lachend naar Chris, die me volledig negeerde. Na een minuutje lopen zette hij me neer, in de kleedkamers geloof ik?
          'Wat doen we hier nou weer...' vroeg ik met grote ogen. Chris leunt naar een van de kluisjes en trekt er één kapot. In het kluisje lag een lief blauw cheerleader pakje. Weer keek Chris me aan met twinkelende ogen en het pakje in zijn handen, waardoor ik onder mijn wimpers door naar hem keek.
          'Dus wat zeg je er van,' sprak hij terwijl hij zich omdraaide. 'Wanna be my cheerleader and have some fun?' grijnst hij mijn kant op. Met een glimlach beet ik op mijn lip en ik giechelde.
          'Momentje,' commandeerde ik terwijl ik het pakje uit zijn handen nam en even om de hoek ging staan om me om te kleden. Na een minuutje kwam ik de kleedkamer weer ingelopen, in het pakje. Chris zat braaf op een bankje, dus ik liep regelrecht op hem af. Toen ik eenmaal voor hem stond draaide ik me om en ging ik met mijn rug naar hem toe staan, om vervolgens mijn veters te strikken.






    - thank you for existing -