Motiveertopic SOTY & FOTY 2018 — [2] - Off-Topic

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

Catullus schreef:
Ik ben wel gehecht aan mijn personages, maar ik geef ze ook graag pijn en om Tool even te quoten: 'It's no fun 'till someone dies.' Ik moet echt op zijn minst één hoofdpersonage laten sterven (behalve in een romantische komedie ofzo ), anders vind ik het gewoon ongeloofwaardig. Mijn verhalen zijn voornamelijk sci-fi en fantasy en er komen vaker dan eens gevaarlijke toestanden in voor, zou onwaarschijnlijk zijn dat iemand die iedere keer opnieuw zou overleven.

En over uitgeven... Ik wil echt ontzettend graag een boek uitgeven, maar ik geef het altijd te snel op, lol. Ik slaag er altijd in om een eerste versie helemaal te maken, maar dan komt het herschrijven en dat lukt gewoon nooit. Ik begin opeens mega kritisch te worden en verlies dan al mijn enthousiasme om ermee verder te gaan, dusja... Maar ik geloof nog steeds dat ik ooit hét verhaal zal schrijven dat ik ga kunnen uitgeven c:

Zoek en je zult vinden. Vindt je het niet, dan is het zoek.

aarsvogel schreef:
(...)

Mensen laten sterven is altijd een goed punt vind ik. Dit klinkt heel bot, maar ik bedoel dat je dan vaak een mooi verhaal kan maken, en mooie punten kan schrijven. DOOD FOR THE WIN!

wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

Ik vind het vooral een struggle om vanuit een personage te schrijven wiens karakter echt ver van het mijne ligt. Achja, zijn we ook weer een ervaring rijker.

There are poems inside of you that paper can't handle

uhg jongens, HOE DENKEN 15-JARIGE MEISJES OOKALWEER? Ik weet dat 18 er niet heel veel vanaf zit, maar c'mon, bij 15 heb ik al gelijk meer een kind-gevoel

There are poems inside of you that paper can't handle

Dissonant schreef:
uhg jongens, HOE DENKEN 15-JARIGE MEISJES OOKALWEER? Ik weet dat 18 er niet heel veel vanaf zit, maar c'mon, bij 15 heb ik al gelijk meer een kind-gevoel

A to the Z

Dissonant schreef:
uhg jongens, HOE DENKEN 15-JARIGE MEISJES OOKALWEER? Ik weet dat 18 er niet heel veel vanaf zit, maar c'mon, bij 15 heb ik al gelijk meer een kind-gevoel

Pixielisje schreef:
(...)
Vullen jullie soms van die vragen of lijstjes in die je kan vinden op pinterest?
Ik vul ze soms in als ik geen zin heb om effectief te schrijven.
Beetje werken aan de personages en het plot is toch nog iets nuttigs doen haha

She was acting pretty, thought she owned the city. Someone should've told her that pretty ain't a job.

Pixielisje schreef:
(...)
Hmm
ik moet zeggen dat ik als 15 jarige nogal een aansteller was haha
alles in mijn hoofd nam giga proporties aan
superdramatisch haha

AriChibi schreef:
Die denken dat ze superkrachten hebben, of rijke familieleden in Amerika die toevallig goede vrienden zijn met hun favoriete idool ;')

There are poems inside of you that paper can't handle

AriChibi schreef:
(...)
Oh!!!! Wat ik laatst dus vond was een site genaamd notebook.ai en het is echt geweldig om personages en locaties enzo bij te houden. Op de frontpage vraagt de site je ook telkens dingen over je characters (wat is Jantje zijn favoriete gerecht? Wat is zijn unieke karakteristiek? Etc).

De site is wel in het Engels, maar dat moet niet zo'n probleem zijn. Uiteindelijk kun je zelf natuurlijk in het Nederlands schrijven enzo :')

A to the Z

Dissonant schreef:
uhg jongens, HOE DENKEN 15-JARIGE MEISJES OOKALWEER? Ik weet dat 18 er niet heel veel vanaf zit, maar c'mon, bij 15 heb ik al gelijk meer een kind-gevoel

To love another person is to see the face of God. - Victor Hugo

THEOVERSLEPT schreef:
(...)
Algemeen beginnen zij voor zichzelf te denken en denken dat hun waarheid de waarheid is. Achterdochtig en nieuwsgierig, maar ook zorgeloos, alsof zij de wereld aankunnen.
Tenminste, als ik naar mijn jongere familie kijk, haha.

There are poems inside of you that paper can't handle

Jezus christus
Ik vind het zo moeilijk om genoeg woorden te hebben.
Ik dacht niet dat het zo moeilijk was (eerste keer dat ik echt een verhaal schrijf jongens haha)
Ik zie wel wat manieren waarop ik het zou kunnen opwerken, maar pfff. Dat is echt lastig. Want ik wil geen adjectieven of bijwoorden of zo erin gaan gooien. Of dingen zoals 'zei, sprak, giechelen,'. Niet dat er iets mis mee is als je die gebruikt, ze komen er zeker wel in voor. Maar ik probeer zoveel mogelijk met werkwoorden te zeggen en gewoon niet te veel blabla. Ik wil het niet teveel opsmukken als het geen nut heeft om dat te doen. Dan vraag ik mij af of ik de ruimtes moet gaan beschrijven, maar langs de andere kant heeft dat toch ook geen zin?

Ik geef het even weer op een concrete situatie uit mijn verhaal. Dus als je het leest en nog niet wilt weten wat er gebeurt, laat de spoilerknop dan even onberoerd:

A to the Z

Pixielisje schreef:
Jezus christus
Ik vind het zo moeilijk om genoeg woorden te hebben.
Ik dacht niet dat het zo moeilijk was (eerste keer dat ik echt een verhaal schrijf jongens haha)
Ik zie wel wat manieren waarop ik het zou kunnen opwerken, maar pfff. Dat is echt lastig. Want ik wil geen adjectieven of bijwoorden of zo erin gaan gooien. Of dingen zoals 'zei, sprak, giechelen,'. Niet dat er iets mis mee is als je die gebruikt, ze komen er zeker wel in voor. Maar ik probeer zoveel mogelijk met werkwoorden te zeggen en gewoon niet te veel blabla. Ik wil het niet teveel opsmukken als het geen nut heeft om dat te doen. Dan vraag ik mij af of ik de ruimtes moet gaan beschrijven, maar langs de andere kant heeft dat toch ook geen zin?

Ik geef het even weer op een concrete situatie uit mijn verhaal. Dus als je het leest en nog niet wilt weten wat er gebeurt, laat de spoilerknop dan even onberoerd:

Ik wil wel lezen :'D
Ik heb dus die twee personages in mijn verhaal.
Dan en Liv. Dan is een piraat en vangt een zeemeermin, namelijk Liv. Ik wissel van Point of Views tussen hen. Hoofdstuk 1 heb je dus een eerste ontmoeting tussen hen uit het punt van Dan. Hoofdstuk 2 is uit Liv's POV. Dan loopt dan de kamer uit, waardoor ze alleen is. Ze zoekt dan naar een manier om te ontsnappen. Nu heb ik al een aantal elementen waar ik vast over wil schrijven in dat hoofdstuk: nog een korte conversatie. daarna gaat hij weg. Zij wilt een ontsnappingsroute vinden. Ze ziet dat er ramen zijn. Ze ziet flessen staan en denkt dat ze daarmee wel een stuk raam kan aan diggelen slaan. (het is een dunraam en zij weet natuurlijk ook niet dat daar nog redelijk wat kracht voor nodig is, natuurlijk.) Ze besluit nog te wachten om tot actie over te gaan maar neemt een mes dat ze ziet liggen.

Zouden jullie daarbij de ruimte veel beschrijven? Ik heb nu gewoon beschreven dat haar ogen de ruimte in zich opnemen en op ramen vallen. Omdat ik redeneer van: als ik een vluchtroute zoek, dan ga ik niet de hele kamer in mij opnemen tot het kleinste detail. Dan kijk ik naar de deuren en de ramen.

Wat denken jullie?
Als iemand het eventueel ziet zitten om dat hoofdstuk even te proofreaden voor mij, dan zou ik dat echt super vinden.
Voorlopig heeft hij namelijk maar 800 woorden en ik vind hem nogal zwak voor wat het kan zijn denk ik

[ bericht aangepast op 29 jan 2018 - 15:36 ]

There are poems inside of you that paper can't handle

Dissonant schreef:
uhg jongens, HOE DENKEN 15-JARIGE MEISJES OOKALWEER? Ik weet dat 18 er niet heel veel vanaf zit, maar c'mon, bij 15 heb ik al gelijk meer een kind-gevoel

wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

Pixielisje schreef:
Jezus christus
Ik vind het zo moeilijk om genoeg woorden te hebben.
Ik dacht niet dat het zo moeilijk was (eerste keer dat ik echt een verhaal schrijf jongens haha)
Ik zie wel wat manieren waarop ik het zou kunnen opwerken, maar pfff. Dat is echt lastig. Want ik wil geen adjectieven of bijwoorden of zo erin gaan gooien. Of dingen zoals 'zei, sprak, giechelen,'. Niet dat er iets mis mee is als je die gebruikt, ze komen er zeker wel in voor. Maar ik probeer zoveel mogelijk met werkwoorden te zeggen en gewoon niet te veel blabla. Ik wil het niet teveel opsmukken als het geen nut heeft om dat te doen. Dan vraag ik mij af of ik de ruimtes moet gaan beschrijven, maar langs de andere kant heeft dat toch ook geen zin?

Ik geef het even weer op een concrete situatie uit mijn verhaal. Dus als je het leest en nog niet wilt weten wat er gebeurt, laat de spoilerknop dan even onberoerd:

Ik heb dus die twee personages in mijn verhaal.
Dan en Liv. Dan is een piraat en vangt een zeemeermin, namelijk Liv. Ik wissel van Point of Views tussen hen. Hoofdstuk 1 heb je dus een eerste ontmoeting tussen hen uit het punt van Dan. Hoofdstuk 2 is uit Liv's POV. Dan loopt dan de kamer uit, waardoor ze alleen is. Ze zoekt dan naar een manier om te ontsnappen. Nu heb ik al een aantal elementen waar ik vast over wil schrijven in dat hoofdstuk: nog een korte conversatie. daarna gaat hij weg. Zij wilt een ontsnappingsroute vinden. Ze ziet dat er ramen zijn. Ze ziet flessen staan en denkt dat ze daarmee wel een stuk raam kan aan diggelen slaan. (het is een dunraam en zij weet natuurlijk ook niet dat daar nog redelijk wat kracht voor nodig is, natuurlijk.) Ze besluit nog te wachten om tot actie over te gaan maar neemt een mes dat ze ziet liggen.

Zouden jullie daarbij de ruimte veel beschrijven? Ik heb nu gewoon beschreven dat haar ogen de ruimte in zich opnemen en op ramen vallen. Omdat ik redeneer van: als ik een vluchtroute zoek, dan ga ik niet de hele kamer in mij opnemen tot het kleinste detail. Dan kijk ik naar de deuren en de ramen.

Wat denken jullie?
Als iemand het eventueel ziet zitten om dat hoofdstuk even te proofreaden voor mij, dan zou ik dat echt super vinden.
Voorlopig heeft hij namelijk maar 800 woorden en ik vind hem nogal zwak voor wat het kan zijn denk ik

[ bericht aangepast op 29 jan 2018 - 12:46 ]

She was acting pretty, thought she owned the city. Someone should've told her that pretty ain't a job.

Fennec schreef:
(...)
Ik was obsessief bezig met boeken lezen en ik was voor de duvel niet bang. Ik begon net door te krijgen op die leeftijd dat jongens mij leuk konden vinden. Oja, en ik at enorm veel en kon om de haverklap nieuwe beha's kopen. Ik had constant honger :') Denk dat het mijn pubertijd was.
Dat is wat ik mij herinner, maar ook al weer 8 jaar geleden.

There are poems inside of you that paper can't handle