[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O1 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Tormienne
~ Juliyet Halle Kensington|18|Queen Bee/Upperbitch|1.3 - Marlow
~ Danaë "Dena" Melite Eiragos|17|The slut|1.1 - Bathsheba
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Tormienne
~ Roxanne “Roxie” Kinsey .....|18||1.9 - Obeah
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Campeon
~ Jake Nathaniel Colfer|18|It-Boy|1.2 - Phorthos
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -GreenIight
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Obeah
~ Hero Dominic Zimmermann|18|rich kid|1.8 - Ziegler
~ Sebastian Ambroise Nelson|18|Cheerful faker|1.8 - Mouli

• Tieners van Jefferson High •
~ Tallulah Cassidy Fowler|18|Youtubing troublemaker|1.2 - Phorthos
~ Sarah Archer|18|Teenage Dirtbag|1.4 - Sempre
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Sestra
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Virago
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Campeon
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Virago
~ Zigmund Richard Powers|17|Troublemaker|1.3 - Ziegler
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - SebastianVerlac
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh

• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •


• At the moment •
Het is woensdag 10 oktober, iets minder dan een maand geleden is Jefferson High afgebrand. Het is een week geleden dat zowel leerlingen van Jefferson High als Willow Creek te horen hebben gekregen, dat ze op Willow Creek High School terecht kunnen. Dit zal een grote verandering zijn voor iedereen. Twee compleet verschillende groepen komen samen en daarnaast is Willow Creek heel veel malen groter dan Jefferson High. Op het moment begint het derde lesuur bijna. Leerlingen van Jefferson High konden het vorige uur hun boeken, roosters etc. ophalen en voor de leerlingen van Willow Creek gelde gewoon het normale rooster.
Weer: Het is op dit moment 18 graden en er is volop zon, er zijn slechts enkele wolken in de lucht te zien en er is een lichte wind.

[ bericht aangepast op 24 sep 2017 - 21:04 ]

---

El Diablo.

Sami Abdalla canteen with dena and juliyet ‘Lieve schat, ik heb geen schaamte. Daar sta ik juist bekend om, misschien moet jij wat meer aandacht schenken aan de wereld om je heen. Ik weet dat je je voornamelijk laat leiden door je piemeltje, but get your head out of your ass for once. Je beweert dat je zoveel weet, maar als jij daarmee je alternative facts bedoelt, ben ik niet geïnteresseerd.'       Voordat ik kon antwoorden hoorde ik de stem van Jazmin waardoor ik haast automatisch een wat minder defensieve houding innam. ‘Gjee, Sami, ik weet dat het pizzadag is vandaag, maar daarvoor hoef je de weg niet te blokkeren hoor.’       Ik schonk haar een zwakke glimlach maar was niet echt in de stemming voor haar uitermate sarcastische grapjes. ‘Meisjes plagen is kusjes vragen, dat weet je toch wel hé?’ Ik werd aan de kant geduwd en belandde tegen de rand van de deur terwijl ik Dena en Juliyet zag vertrekken.       'Als Sami kusjes wil, dan zal hij wat meer zijn best moeten doen.' Ik schudde mijn hoofd en rolde met mijn ogen. ‘Dat, en al was Sami de koningszoon, van hem zou ik geen kusje willen hebben.’       Ik keek nu naar Jazmin en haalde mijn schouders op met een zwakke grijns; ‘je hoort het, niemand wilt mij kusjes geven– zélfs niet als ik de koningszoon was.’ Ik lachte even spottend terwijl ik wat stappen richting Jazmin zette en haar wat tegen de kluisjes aantrok.       ’Jazmin,’ mompelde ik toen terwijl ik haar bekeek en mijn handen op haar zij plaatste, ‘dit is het enigste moment waar ik naar uitkeek vandaag. Je gaat me misschien niet geloven maar ik kon niet slapen toen jij gister weer naar huis ging.’       Langzaam boog ik wat voorover maar kuste haar niet, in plaats greep ik haar hand en kneep er even zachtjes in. Dit meisje was anders dan alle andere en ik kon niet geloven dat ik dat ooit over iemand zou zeggen.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

soundtrack

i suck at thinking of a status || WILLOW CREEK || OUTSIDE|| TYLER || OUTFIT

---

---

Isa werd lichtelijk rood op haar wangen terwijl ze zich door Tyler naar buiten liet leiden. Ze hoopte toch dat hij niet daadwerkelijk chicken wings had gekocht omdat hij wist dat zij er dol op was, ook al zou het wel lief zijn, maar eh, Jake. Met sommige jongens, waaronder Tyler, kon je het echter nooit zeker weten of ze het meenden of niet.       "Ik vind nog steeds dat je teveel gelooft in een hopeloze zaak die waarschijnlijk dood is voor zijn dertigste, maar goed..." vertelde Ty haar, toen ze eenmaal buiten in de warme zon op het muurtje zaten. "Maar politieagent leek me altijd wel wat eigenlijk. Nou ja... Zelfs áls dat het geval was, dan nemen ze mij toch nooit aan. Hmh... Ik ben wel een goede zakenman, al zeg ik het zelf. Oké en nu eerlijk.. Ik zou het niet weten, kan jij niet wat bij me verzinnen met dat geweldige brein van je?"       "Ik denk niet dat er zo'n ding is als te veel geloven in mensen. Je bent negentien, dus je hebt nog alle tijd van de wereld om dingen te leren." Ze lachte even zacht bij de gedachte van Tyler in een politie-uniform. "Je weet wel dat je je als politieagent aan de regeltjes moet houden?" plaagde ze. "Maar je hebt er wel de bouw voor. Maar echt Ty, je kan het echt wel maken. Ik weet dat je een harde werker bent, dus als je jezelf er echt aanzet, dan weet ik zeker dat je kan bereiken wat je maar wilt." Isa besefte zich dat ze wel heel filosofisch klonk en kreeg opnieuw rode wangen.       "In elk geval, ga je ook naar het feest vanavond?"       Ze kon het niet laten om nog wat eten uit de bak te stelen. To sandcastle prince heb ik iets verkeerd gedaan?

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • hallway • Owen

---

Annabeth volgde zijn bewegingen nauwkeurig; hoe hij de o – zo – betrouwbare pet van zijn hoofd afhaalde en er met beide handen doorheen ging. Alsof hij ten einde raad was en geen weet had van hoe dit verder moest gaan.       Binnen enkele seconden nadat haar woorden over haar lippen waren gerold, stond zijn lichaam rechtop als een robuust blok voor de hare en wist hij nog net geen rillingen te veroorzaken met zijn blik.       ’Je vergeet enkel een ding en dat is het feit dat je in een verdomde villa woont Ann.’ Ze had echter geen tijd om hier op te reageren – al zou ze hier al toe in staat zijn geweest. Ze stond hem nog net niet met open mond aan te gapen. Heeft hij haar gevolgd? Hield hij zich nog steeds zo erg met haar bezig nadat het uit was?       ’En volgens mij is dat niet eens alles; ik wil met liefde alles weten, welke auto je in je garage hebt staan waar je je zo erg voor schaamt dat ik je bijna elke dag moet brengen. En dan ben ik nog niet eens begonnen over jouw manipulatie en me om de tuin te leiden met dat jij je ‘beledigd’ voelde door mijn vraag. Ann, zie je dan niet hoeveel ik van je hou?’       De golf aan woorden wist haar te overspoelen en onbewust stond ze iet wat in elkaar gedoken met haar schouders naar voren. Een last viel van haar schouders, dit was het begin van de waarheid. Tegelijkertijd, drukte er kilo’s aan schuldgevoel op haar lichaam.       ’Van je hield’       Haar ogen hadden in de zijne gestaard zonder iets te zien, maar het leek alsof deze woorden haar wisten te doorboren. Annabeth houd van Owen – alleen niet meer met diezelfde intensiteit als voorheen. Toch branden de woorden in haar huid alsof er meerdere sigaretten tegelijk worden uitgedrukt.       ’Een cabriolet Mercedes E-klasse,’ komt er haast fluisterend over haar lippen, waarna ze op kijkt en haar ogen in de zijne priemt. ‘Een cabriolet Mercedes E-klasse is wat er in de garage staat. Een briesje tijdens het rijden, de wind in je haar en de perfecte afkoeling voor een zomerdag.’ Ann wachtte enkele seconden – niet nadrukkelijk op een reactie van zijn kant, die zou ze toch de wind in slaan. Hoewel het misschien niet het beste was geweest om als eerst tegen hem te zeggen, was het een deel van wat zij voor hem verborgen had gehouden en meer dan hij voorheen uit haar had gekregen. Voor haar is dit zoveel meer waard dan dat ze hem een simpele verontschuldiging zou bieden.       ’Misschien kunnen we er vanavond maar beter over praten. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik wou bereiken.’ Vervolgens richtte hij zijn aandacht op zijn mobiel, iets wat Ann niet helemaal aan stond. Ze zijn op dit moment toch in gesprek? Als hij alles wilde weten was het nu of nooit – ze wist niet of ze zich er een andere keer ook toe zou kunnen brengen.       ’Ow,’ Ann wachtte tot hij opkeek van zijn mobiel voordat ze zich zou hervatten. Een zucht verliet haar mond en een vlaag van onzekerheid en angst vloeide door haar lichaam heen voordat ze de woorden uitsprak. ‘Ik wacht niet tot het feest. Ik vertel het je nu – buiten, of helemaal niet.’

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

"Ik denk niet dat er zo'n ding is als te veel geloven in mensen. Je bent negentien, dus je hebt nog alle tijd van de wereld om dingen te leren." ik lach zachtjes en schud mijn hoofd. Dat bedoel ik dus.. Het had wel wat, het paste bij haar. Maar zoveel vertrouwen had ik zelf niet eens. Geen vertrouwen eigenlijk. "Je weet wel dat je je als politieagent aan de regeltjes moet houden?" plaagde ze en ik grijnsde kort. Ja, niks voor mij dus. "Maar je hebt er wel de bouw voor. Maar echt Ty, je kan het echt wel maken. Ik weet dat je een harde werker bent, dus als je jezelf er echt aanzet, dan weet ik zeker dat je kan bereiken wat je maar wilt." zei ze en ik richt mijn blik weer op haar. Even scan ik haar gezicht en zucht, waarna de lach van mijn gezicht valt. "In elk geval, ga je ook naar het feest vanavond?" vroeg ze ondertussen en ik haal mijn schouders op. 'I guess...' mompel ik en kijk even voor me uit.
Misschien moest ik het wel helemaal niet zeggen, wat moest zij nou met die informatie? Toch waren de volgende woorden er eerder uit dan ik er erg in had. 'Trouwens.. Ik kan niet alles bereiken wat ik wil en dat zou jij moeten weten.' zeg ik en kijk weer naar haar. Ze had vast wel door waarover ik het had. 'Jij bent immers het perfecte voorbeeld daarvan.' mompel ik en zucht diep. Isa was iets anders op Jefferson. De meeste meiden daar hadden zich bestempeld als 'tough girl', vechten en feesten erop los en weet ik veel nog meer. Isa verschilde daarin, wat waarschijnlijk de reden was dat ze me zo interesseerde. En waarom ik nog steeds de hele afwijzing niet begreep, had ze niet door hoe ik mijn best voor haar had gedaan? Blijkbaar niet. Niet dat het nu nog uitmaakte. Ik kijk even over het plein. 'Het maakt ook niet meer uit. Jij hebt waarschijnlijk je ware liefde ofzo hier gevonden en bent op weg naar een goede universiteit, en ik zie wel hoe ik het red later..' zeg ik na een tijdje en rek me kort uit. 'Jij komt er wel.' zeg ik en vis nog een hotwing uit de bak.

---

El Diablo.

• Nine-teen • Jefferson High • Sami, Juli & Dena •Outfit •

”Als Sami kusjes wil, dan zal hij wat meer zijn best moeten doen,” was vrij direct de allereerste reactie die ik kreeg vanuit het tweetal. Een geamuseerde trek gleed over mijn lippen heen, wat meer te maken had met het gegeven dat beide meiden een stuk serieuzer reageerde dan ik in werkelijkheid eigenlijk bedoelde. Blijkbaar had Sami ze flink op de huid gezeten, daar de irritatie bij beide nog altijd op te merken was. “Dat, en al was Sami de koningszoon, van hem zou ik geen kusje willen hebben,” voegde Juli er aan toe, waarna Dena Sami aan de kant duwde. “Je weet niet wat je mist.” Tevreden schonk ik de jonge vrouw een knipoog, wetende dat ik uit voldoende ervaring sprak om daarover te mogen oordelen. Natuurlijk wilde dat niet zeggen dat een van hen mijn mening ook maar een beetje zou delen; uiteindelijk was dat ook niet hetgeen wat ik doelde te bereiken.
      Wanneer mijn donkere poelen zich vasthaken in die van Sami verschijnt er opnieuw een glimlach op mijn lippen — vervuld met lichte ondeugd. “Je hoort het, niemand wilt mij kusjes geven — zelfs niet als ik de koningszoon was.”
Een zachte ‘Ahw’ rolt er plagend over mijn lippen heen, waarna ik mijn armen losjes over elkaar heen sla. “Dat is dan jammer voor hen, toch?” De spottende klank die doorklinkt in de lach van de jongen voor me doet me al hoofdschuddend een zachte grinnik uitbrengen, waarna ik me vervolgens zonder problemen mee laat trekken, tegen de kluisjes aan. Tevreden laat ik mezelf overspoelen met de gretigheid die er door mijn lichaam heen stroomt zodra de afstand tussen Sami en mij zich verkleint — een spanning die zich altijd tussen ons wist op te bouwen en waar ik steeds verslaafder aan leek te raken. “Jazmín,” mompelt Sami terwijl zijn handen op mijn heupen terecht komen. “Dit is het enigste moment waar ik naar uitkeek vandaag. Je gaat me misschien niet geloven, maar ik kon niet slapen toen jij gister weer naar huis ging.” Onbewust houd ik mijn adem kort in als Sami zijn gezicht dichter naar het mijne toebrengt, en bevochtig ik mijn lippen geheel als vanzelf met het puntje van mijn tong. Oh, ik durfde hem zeker wel te geloven als hij zegt niet meer te kunnen slapen nadat ik weg was gegaan; ons intieme moment was verstoord geweest en had bij mij eveneens een ongeduldig gevoel achter gelaten.
      ”Hmm,” humde ik stilletjes en sloeg mijn armen om zijn nek nadat Sami een kneepje gaf in een van mijn handen. “Misschien troost het je dan te weten dat je niet de enige was.” Met een veelzeggende blik kantel ik mijn hoofd iets terwijl mijn donkere kijkers van zijn ogen naar zijn lippen afdalen. Zachtjes zinken mijn tanden voor enkele tellen in mijn onderlip als ik poog te vechten tegen de verleiding hem te kussen; een die ik in dit tempo nooit lang ging volhouden.
      ”Ik kan vast wel iets verzinnen om mijn vertrek gisteren een beetje goed te maken?”
Een plagende twinkeling glinstert door mijn blik heen als ik de dubbelzinnigheid van mijn woorden laat doorklinken, zonder enige spoor van schaamte daar deze weinig te bekennen was in mijn hele wezen. Subtiel sluit ik kort de afstand tussen mij en Sami en veeg plagend met mijn lippen over de zijne heen zonder ze er daadwerkelijk op te drukken. “Al heb je het natuurlijk vast heel druk met je lessen, wat wel begrijpelijk is hoor.” Speels trek ik me iets terug terwijl mijn vingers spelen met de donkere, korte plukken haar in zijn nek.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

17 • The slut • Willow Creek • Cheerleader • Outside • Zigmund • Outfit 'Dat, en al was Sami de koningszoon, van hem zou ik geen kusje willen hebben,' zegt Juli en ik lach zachtjes. Vervolgens komt ze naast me zitten. 'Uhu, natuurlijk Dae. Je denkt toch niet dat ik niet weet wat er met je aan de hand is hè?' hoor ik haar zachtjes fluisteren. Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk haar aan. Een spottend lachje verlaat mijn mond.       'En wat zou dat dan wel niet mogen zijn? Als je weer die shit begint over niet eten, het is bullcrap. Zoals ik al zei, ik heb al gegeten.' Ik haal mijn schouders op en kom overeind. 'Ik ga water halen.' Ik gooi mijn rugzak weer over mijn schouder en ontwijk Juli's blik. Ze is er al vaker over begonnen, maar ik weet dat het haar toch niet echt iets kan schelen en ik heb geen zin om het met haar te delen. Er is sowieso niet echt iets aan de hand, zoals ze durft te beweren. Ik leun tegen het frisdrank apparaat aan en kijk toe hoe een jochie van een paar jaar jonger een blikje cola uit de automaat haalt. Hij kijkt wat angstig naar me op voordat hij bijna terug rent naar zijn jongere vriendjes. Ik kijk hem na. Nou zeg. Ik kan me niet herinneren dat ik zo bang was in het eerste jaar. Ik grijns lichtjes om de gedachten, maar goed, toen lag ik ook al zo'n beetje naast alle jongens in bed. Ik druk op het knopje van water en gooi wat muntjes in de machine.       'Kom op,' mompel ik. Ik geef het onding een trap en rol mijn ogen. Opnieuw gooi ik er wat munten in en dit keer komen er twee flesjes uit rollen. Als ik me omdraai schiet mijn hart in mijn keel. Ik geef de jongen die enkele centimeters van me verwijderd staat een stomp.       'Jeez, eikel, je liet me schrikken.' Ik veeg mijn bruine haar uit mijn gezicht en leun tegen de machine aan. 'Wat wil je, Zig? Water?' Ik gooi het flesje wat ik over heb in zijn handen en kijk hem aan. 'Alsjeblieft, dat kan je wel gebruiken, om je meisjes nat te maken, since you won't do the trick.' Ik zet het andere flesje water aan mijn mond en grijns naar hem, terwijl ik een slok neem. > Isabella: Ben je me aan het inbeelden terwijl ik die gast doe? Girl. That's gross. > Owen: Natuurlijk kan het na school en honestly, het maakt me vrij weinig uit of ik nou bij jou of een andere jongen ben. Zolang het maar drugs en een piemel heeft. “Oh darling, go buy a personality.”

[ bericht aangepast op 27 juni 2017 - 22:29 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Miska Sepi Castle
17 || Gypsy Nerd || Jefferson High || Why didn't I just drop out? || Lunch || Cas

---

De les was echt een versrikking. De docent deed amper iets aan het wangedrag van de studenten, wat erger was dan op Jefferson, en echt goed lesgeven was ook nog een twijfelachtig puntje, al kwam het misschien ook wel door het feit dat het echt een puinhoop was geweest. Toen eindelijk de bel ging pakte ik mijn spullen op. Ik stond op, toen ik een berichtje kreeg. Het was Cas, die me vroeg of ik de les wel had overleefd. Om eerlijk te zijn, had ik geen idee of ik het wel echt had overleefd. Ik had geen idee of dit uberhaupt een school was en geen instituut voor losgeslagen jongeren. Ook verbaasde ik me nog altijd over het feit dat ze me 'cutie' noemde. Ik wist dat ze er niets mee bedoelde, maar toch voelde het nog altijd een beetje vreemd.

to Lula
Om eerlijk te zijn, nee. Ik ben er zo.

Ik pakte mijn plattegrond weer en probeerde mijn weg te vinden naar de kantine. Toen ik er bijna was voelde ik een hand in mijn nek en ik wist meteen wie het was: Mijn broer Kapo. "Dit is echt een gekkenhuis, Sepi, ik zeg het je. Ik weet niet of jij het hebt gemerkt, of te ver in je boeken hebt gezeten, maar ze zijn hier echt geschift." Ik knikte en draaide soepel onder zijn hand uit. Dit deed hij al sinds ik klein was, dus ik was er inmiddels aan gewend. "Er trokken bij mij meisjes hun shirt omhoog. Zelfs op onze 'slechte' school gebeurde dat niet" mompelde ik, terwijl ik met mijn broer richting de kantine liep. "Ze bloeden en breken wel net als daar. In elk geval degene die ik op zijn neus heb geslagen. Het probleem is dat ze hier ook de term zigeunertuig kennen..." Ik zuchtte en keek mijn broer aan. "Jij hoeft nog minder dan een jaar, Kapo. Dan heb je een baan, een vrouw, kleine onderweg in no-time. The perfect gypsy life. Intussen zit ik hier nog vast met die gekkies." Ik hield van leren, waardoor ik nooit had gedacht dat ik nu ooit zou verlangen naar dat 'perfecte leven', maar het klonk nu wel heel erg aanlokkelijk om eerlijk te zijn. "Ik zie je straks, Sepi. En als je echt weg wil, kan je altijd nog een meisje vinden op het bal en weglopen." Dat was wel waar. Het jaarlijkse zigeunerbal zat eraan te komen, en mijn ouders zouden waarschijnlijk zelfs blij zijn als ik weg zou lopen met een meisje, want volgens mij hadden ze die hoop al lang opgegeven. Hierbij vertrok hij naar zijn eigen vrienden, nu we bij de kantine aan waren gekomen. Ik speurde alles af naar Cas, en vond haar bij twee vreemde jongens. Ik liep naar haar toe en keek de jongens aan. "Hi Cass." Ik gaf haar een kus op haar wang voor ik naar de jongens keek. "Hi, ik ben Miska." zei ik tegen de jongens, terwijl ik mijn bril weer terug op mijn neus drukte.

---

Bowties were never Cooler

---

---

"H&M, sorry to dissapoint." Ik grinnik even terwijl mijn hand over mijn gezicht heen laat gaan, in de ijdele hoop dat het daarmee wat droger zal worden. "Maar ik zeg geen nee tegen cadeautjes van je hoor.." Bij deze woorden trek ik een wenkbrauw op en kijk Sarah met een gespeeld kwade blik aan. "Oh dus dáárom hou je me in de buurt, voor de cadeautjes," antwoord ik terwijl ik langzaam mijn onderlip laat hangen. "En ik maar denken dat het om mijn talenten en aangename gezelschap was," voeg ik er met net zoveel dramatische flair aan toe. Hé, als dit bankier gedoe niet voor me werkt kan ik wel nog steeds acteur gaan worden. Laat Brad Pitt maar op z'n tellen passen, there's a new kid in town. Ik moet mijn uiterste best doen niet te gaan lachen als ik mijn blik in die van de brunette vast haak. Toch kan ik een kleine grijns niet onderdrukken. Samen daarmee komt ook het besef hoe blij ik ben bevriend geraakt te zijn met Sarah. Ze zal me nooit dwingen om een gesprek verder te zetten als ik daar geen zin meer in heb en op één of andere manier weet ze me vrijwel altijd aan het lachen te brengen. "Oh en trouwens," ga ik ietwat serieuzer verder terwijl ik op mijn beurt dichter naar Sarah toe leun. "Jij stelt nóóit teleur." Ik buig nog wat verder naar voor, zodat mijn gezicht zich nu vlak bij het hare bevindt, alvorens ik in plaats van de verwachting in te lossen het volgende zeg. "Maar wel boe dat je dat blondje niet met me wilt delen." Ik lach zachtjes en wacht geduldig op Sarah's reactie. Ik kan het gewoon niet laten haar op de kast te proberen jagen.

[ bericht aangepast op 1 juli 2017 - 11:04 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

I'D TELL YOU TO GO TO HELL BUT I DON'T WANT TO SEE YOU THERE Ietwat verloren liep Zig rond door de school. Hij had een slechte dag, een héél slechte dag. Alles en iedereen irriteerde hem en hoewel hij zich probeerde in te houden, ging dat moeizaam. Daarom zonderde hij zich af van de triggers oftwel zijn vrienden en vijanden. Hij wandelde door de kantine heen en zijn ogen vielen op Dena. Hij had zeer zeker nog een appeltje met haar te schillen, maar dat was niet waar hij zin in had. Rustig wandelde hij op haar af. Vragend keek hij toe hoe ze de automaat met drinken erin mishandelde. Ze kon ook nooit liefdevol met iets of iemand omgaan. Lachend rolde hij zijn ogen.       Toen ze zich omdraaide, reageerde ze geschrokken. Als reflex gaf ze hem een flinke stomp tegen zijn bovenarm aan. 'Jeez, eikel, je liet me schrikken.' zei ze bot. Geïrriteerd wreef Zig over zijn arm heen, maar hij wist zijn irritatie gauw te laten gaan. Hij had geen zin in ruzie met Dena, met niemand eigenlijk, maar op de één of andere manier leek hij dat wel aan te trekken. 'Alsjeblieft, dat kan je wel gebruiken, om je meisjes nat te maken, since you won't do the trick.' vroeg ze grijnzend, terwijl ze nonchalant tegen de automaat aan hing. Opnieuw rolde hij lachend zijn ogen.       'Als ik het mij goed herinner, lukt dat me bij jou toch altijd weer,' zei hij grijnzend. Hij bekeek haar van top tot teen. Hij zou liegen als hij haar niet mooi vond, maar volgens mij moest je blind zijn om het daarmee oneens te zijn. 'Het is lang geleden dat we afgesproken hebben,' zei hij vervolgens, met een toon waar weinig uit te halen was. Het flesje dat Dena naar hem gegooid had, opende hij en hij nam er een flinke slok uit. Hij hield zijn blik strak op haar ogen gericht. Vervolgens bewoog hij zich naar haar gezicht toe, zodat hij wat zachter kon praten in haar oor.       'Ik dacht dat wij een deal hadden,' zei hij zacht. 'Dus als je zin hebt, ik ben vrij vanavond.' ROW ROW ROW YOUR BOAT GENTLY THE FUCK AWAY FROM ME

[ bericht aangepast op 1 juli 2017 - 15:53 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

17 • The slut • Willow Creek • Cheerleader • Kantine • Zigmund • Outfit De jongen lacht en ik kan niet helpen dat er een glimlach rondom mijn lippen verschijnt. 'Als ik het mij goed herinner, lukt dat me bij jou toch altijd weer,' zegt hij met een grijns. Dit is het mijn beurt om mijn ogen te rollen. Ik schud mijn hoofd en speel met het dopje van mijn flesje. 'Het is lang geleden dat we afgesproken hebben,' zegt hij vervolgens. Zijn toon is nonchalant, maar ik weet wat hij ermee bedoeld. Ik kijk naar hem op. Mijn blik staat neutraal, maar ik probeer hem te lezen. Hij laat echter niks blijken en neemt een slok uit het flesje. Ik kan het niet laten om mijn adem in te houden als hij voorover buigt. Ik voel zijn ademhaling tegen mijn oor op botsen en een rilling gaat over mijn rug. 'Ik dacht dat wij een deal hadden,' zegt hij zachtjes. 'Dus als je zin hebt, ik ben vrij vanavond.' Ik sluit mijn ogen kort dicht, plotseling voel ik me klein met hem zo over me heen gebogen.       'Ik heb wel zin,' zeg ik. Ik open mijn ogen en kijk hem aan. Een grijns verschijnt op mijn gezicht en ik kantel mijn gezicht. 'De vraag is of jij wel zin hebt.' Ik veeg een plukje haar uit zijn gezicht. 'Ik wil gewoon niet teleurgesteld worden, weet je.' Ik haal mijn schouders op en laat mijn vinger speels over zijn wang glijden. Langzaam buig ik voorover tot onze lippen elkaar bijna raken. De jongen is aantrekkelijk, als hij niet op mannen zou vallen, dan zou ik het wel weten. 'Such a shame,' mompel ik meer tegen mezelf dan tegen hem. Ik ga weer rechtop staan zodat de afstand tussen ons weer redelijk is en haal een hand door mijn haar heen. Ik grinnik en drink mijn flesje leeg. Ik gooi het flesje met een mooi boogje in de prullenbak naast ons.       'Owen wil ook afspreken naar school, maar hij is meestal wel snel klaar.' Ik haal mijn schouders op alsof het niets is. Het is ondertussen ook niks meer. Het betekent niks meer voor mij en als het aan mij, ga ik het ook zo houden. 'Dus, mijn huis dan maar? Of wil je even op het feestje naar een rustig plekje sneaken. Dat vind ik ook prima. Je kan eventueel...' bijna wil ik hem uitnodigen om te blijven slapen, maar op het laatste moment verander ik van koers. Hij is je vriend niet. 'We kunnen gewoon een comfortabel struikje opzoeken.' Ik haal mijn schouders op. “Oh darling, go buy a personality.”

[ bericht aangepast op 2 juli 2017 - 14:06 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Owen Bell outside with ann outfit ‘Een cabriolet Mercedes E-klasse,’ fluisterde ze en een vlaag van verwarring dreef op mijn gezicht die al gauw veranderde in een woedende, onbegrepen blik.       ‘Een cabriolet Mercedes E-klasse is wat er in de garage staat. Een briesje tijdens het rijden, de wind in je haar en de perfecte afkoeling voor een zomerdag.’ Ik fronste en wist niet zo goed wat ik zou moeten antwoorden hierop, het was waar ik om vroeg maar het was eigenlijk niet wat ik wilde horen.       Ik wilde dat ik haar kon omhelzen en dat we make-up seks konden hebben in het conciërge hok maar ik wist dat, dat niet meer zo ging tussen ons en dan kwam nog eens het feit dat ze me langer dan een halfjaar had voorgelogen.       ‘Ow,’ ze wachtte even en ik keek haar vragend aan, voor mijn gevoel had ze al veel te veel gezegd. ‘Ik wacht niet tot het feest. Ik vertel het je nu – buiten, of helemaal niet.’ Ik tuitte mijn lippen en keek haar aan, ging zij nu de bevelen uitdelen terwijl het slachtoffer letterlijk voor haar neus stond.       Uit nieuwsgierigheid haalde ik uiteindelijk toch mijn schouders op en knikte ik, ‘prima, maar lang heb ik niet. Daarbij, ik wou toch al weer naar buiten.’ Mijn pet plantte ik op mijn hoofd en ik draaide mijn rug naar haar toe terwijl ik met grote stappen naar buiten liep.       Ik zat neer op een bankje en wachtte tot het meisje naast me neer plofte– ik had altijd erg veel moeite om lang boos op haar te blijven, ze maakte het hoe dan ook altijd wel weer goed en met een simpele sorry kwam ze altijd al erg ver maar dit keer wou ik niet dat ze er zo maar mee weg kwam.       Ik baalde hoe erg ik hier mee zat en ik voelde me ongelofelijk kwetsbaar en zwak, bij de gedachten al borrelde mijn woede op. ‘Wat wil je nog meer vertellen? Hoe je kaviaar op je broodje gehakt doet? Of hoe je nu eindelijk iemand date van je eigen caliber want ik was overduidelijk geen Ken.’       Ik keek naar mijn voeten, ‘of hoe die ook heet, Jake was het of niet?’ Voegde ik er zacht mompelend aan toe terwijl ik in mijn zakken graaide voor een sigaret. Even twijfelde of ik haar zou vragen of ze er een wilde maar besloot dat toch maar niet te doen; ze had vast haar eigen al.       ‘Ik weet niet hoe je dit gaat uitleggen Ann,’ vervolgde ik en keek haar nu doordringend in de ogen aan, ‘maar ik. . .’ Ik beet op de binnenkant van mijn wang en leunde achterover tegen de rug van het bankje terwijl ik de sigaret aanstak en vervolgens een diepe hijs nam.       Ik ging niet meer de moeite doen om die zin af te maken, ik moest me vermannen– ik leek haast een wijf zo emotioneel werd ik en dat was niks voor mij. To: Isa Nee, er is niks aan de hand, voor de vijfde keer. To: Dena Als je me zo probeert te verleiden Dena, het is niet erg opwindend. Al betekent het niet dat ik geen zin heb– ik heb gewoon iemand nodig nu die mijn ego streelt en misschien ook andere dingen als we daar ook aan toe komen.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Naam: Tallulah Cassidy Fowler. "The canals are freezing baby." |Student at Jefferson| | Anarchistic troublemaker| With Seb & isaiah at lunch | Outfit "Londen was oprecht fan-tas-tisch," zei hij, terwijl hij charmant als altijd een stoel voor me naar achteren schoof. "Alleen het niveau van feestjes vieren daar ligt toch echt op een onvoldoende. Dus ja, ik ben zeker in de stemming om mee te gaan naar een feestje." Ik glimlachte vrolijk naar hem en ging zitten, waarna ik mijn tas op de grond liet kletteren. Ik keek Isaiah nieuwsgierig aan, of tenminste de jongen waarvan ik dacht dat het hem was. 'Jep, hier heb je hem dan je internet idool Isaiah Fuller in levende lijven.' zei de jongeman. 'Blijkbaar niet zo aan de andere kant van het land, eerder de andere kant van de stad.' "Hahahaha lol, waar hebben jullie elkaar gevonden op internet?" vroeg Seb. Ik knikte enthousiast, voor ik me realiseerde dat de vraag niet was of we elkaar ontmoet hadden op het internet, maar waar. "Oh, emh, blog stuff, youtube, fashion dingen, dat soort shit." "Duuuus, Cas, hoe bevalt het hier?" vroeg Seb, waarna hij wegliep om wat te drinken te halen. Zodra hij terug was haalde ik mijn schouders op. "Scheikunde was echt heel raar," zei ik. Ik noemde maar niet dat één van de meiden de hele klas geflashed had. "Maar goed, wat doen jullie vanmiddag?" vroeg Seb. Wel, ik zou pizza gaan eten met Sarah, maar ik denk dat dat niet doorgaat nu we vanavond al een feestje hebben. Ik wilde net antwoorden, toen ik mijn naam hoorde. "Hi Cass." Miska. De overal herkenbare stem van Miska en een kus op mijn wang. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht en ik stond op om de jongen een knuffel te geven. "Scheikunde was zo raar, niet?" vroeg ik, de verwarring nog steeds duidelijk in mijn stem. "Wel, vanavond feestje, jij ook Miska, negen uur zwembad van Willow, dus niks te wilds vanmiddag. Maar als één van jullie zich op wil offeren om film te kijken en ijs te eten terwijl ik George negeer zou dat immens fijn zijn." Als het goed is wist Miska wie George was. "Toen je weg was Seb, ben ik op een date geweest met iemand. En toen werd hij kut, dus blokkeerde ik hem. En nu heeft hij een nieuw nummer zodat hij me weer kan appen en ik word er vooral heel moe van." Dat was de korte versie. Creep.

---

We've lived in the shadows for far too long.

---

---

Dantae deed haast het laatste wat Maddi verwacht had: hij legde zijn hand onder haar kin en draaide haar gezicht naar hem toe. Nu kon ze erg kinderachtig zijn en haar ogen dichtdoen zodat ze hem alsnog niet aan hoefde te kijken. Normaal gezien had ze dat waarschijnlijk ook gedaan, expres om hem te frustreren, maar op dat moment wilde ze hem niet nog meer irriteren en hield ze gewoon haar ogen open.       ”Het telt misschien voor iets."       Zijn woorden lieten een lichtte rust van haar schouders vallen en toen hij dichterbij kwam te staan, hield ze haar adem onbewust in. Zijn vertrouwde, bekende geur drong haar neus binnen en ze moest grote moeite doen om niet haar armen om hem heen te slaan. Geheel onverwachts laat hij haar echter weer los, zijn hand valt weg bij haar gezicht en haar lippen, en een wat teleurgestelde blik verschijnt op haar gezicht.       “Maar dat neemt niks weg van wat er gebeurd is. Je weet nu in ieder geval dat ik er nog altijd voor je ben wanneer je me nodig hebt.”       "En wat was er gebeurd als ik het vanaf het begin had gezegd?" vroeg ze op een zachte toon. "Alsof je een rijk kreng zoals mij geholpen zou hebben... En als je dat al wel had gedaan, dan was het al helemaal nooit echt geworden. Had je dat liever gehad?" Ze overbrugde de afstand tussen hen. "Als je 'ja' zegt, dan zal ik je met rust laten en je niet meer bellen wanneer er iets is." To Samster whatever you want, pussy To Dena Sorry not sorry. Had het nauwelijks door dat 'ie wegging. Also, nu of na school?

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Danae trok haar wenkbrauwen op bij het horen van Juliyets woorden en keek haar aan. Een spottend lachje verliet haar mond. “En wat zou dat dan wel niet mogen zijn? Als je weer die shit begint over niet eten, het is bullcrap. Zoals ik al zei, ik heb al gegeten,” zei ze. Juliyet zuchtte diep. Danae was een van die personen die het weigerde te accepteren dat ze een probleem had, ondanks dat het steeds duidelijker zichtbaar werd dat ze er een had.       Dena haalde haar schouders op en kwam overeind. “Ik ga water halen,” zei ze en ze gooide haar rugzak weer over haar schouder. Ze ontweek Juli’s blik, waarop Juliyet haar ogen rolde en weer zuchtte. Dena zou het zelf toch ook wel door moeten krijgen? Juliyet wist dat ze ooit had gezegd dat het haar niks kon schelen dat Dena een eetprobleem had, maar die woorden had ze nu allang weer teruggenomen. Al had ze die woorden waarschijnlijk nooit gemeend en waren ze eerder bedoeld om Dena te laten stoppen.       Iets wat dus niet gelukt was. Juliyet draaide zich om, om te kijken waar Dena zolang bleef met haar water, toen ze zag dat Dena in gesprek was geraakt met - verrassend - een jongen. Juliyet rolde nogmaals haar ogen, zette haar tas op tafel neer en liep naar het tweetal bij de drankmachine toe.       ”Damn Dae, nu al een vriendje gevonden? Je bent nog sneller dan vorig schooljaar. Heb je soms een eigen wedstrijd met jezelf waarin je je record elke keer weer probeert te verbreken?” kwam Juliyet het gesprek binnenvallen. Daarna draaide ze zich naar de jongen, die ze herkende als ene Zig. “Of was jij die ene jongen die niet goed genoeg voor ons meisjes was, of zoiets zei Dae toch in de les eerder vandaag,” grinnikte Juliyet toen, waarna ze Zig een klop op zijn schouders gaf.       ”Heb ik wat belangrijks onderbroken?" vroeg ze uiteindelijk, toen ze merkte dat de twee nogal met elkaar aan het fluisteren waren geweest.

[ bericht aangepast op 4 juli 2017 - 16:17 ]

---

That is a perfect copy of reality.

soundtrack

i suck at thinking of a status || WILLOW CREEK || OUTSIDE|| TYLER || OUTFIT

---

---

"Trouwens.. Ik kan niet alles bereiken wat ik wil en dat zou jij moeten weten. Jij bent immers het perfecte voorbeeld daarvan."       Met een frons op haar gezicht keek Isa Tyler aan. Ze snapte niet bepaald waar hij het over had. Hoezo was zij een voorbeeld van dat Ty niet alles kon bereiken wat hij wilde?       "Het maakt ook niet meer uit. Jij hebt waarschijnlijk je ware liefde ofzo hier gevonden en bent op weg naar een goede universiteit, en ik zie wel hoe ik het red later... Jij komt er wel."       Er begon bij haar door te dringen wat hij bedoelde en haar rozige lippen vormden een 'o'. Een gevoel van ongemakkelijkheid trok door haar lichaam en ze wist niet waar te kijken. Hij had haar eens op een date gevraagd ja, en ze had hem afgewezen, maar van wat zij wist, was er niks groots gebeurd, of iets tussen hen. Totaal niet.       "Oh, eh Ty," murmelde ze wat beschaamd, terwijl ze maar iets bij hem vandaan schoof. "Jake en ik zijn best wel..." Ze wist niet zozeer hoe ze het moest omschrijven tegen iemand anders. 'Serieus' leek niet het goede woord, gezien ze niks officieels hadden, al hoopte ze stiekem dat dat niet lang meer zou duren. "We zijn een soort van samen. Ik vind je heel aardig Ty, maar het is niet meer dan dat, sorry," mompelde ze. "En als jij je best doet, dan kan je het ook prima maken. Als je niet je best doet..." Ze haalde haar schouders op. "Als je dingen wilt bereiken, moet je wel proberen om dingen te bereiken. Het gaat niet vanzelf. Als ik niet mijn best had gedaan vorig jaar, dan had ik ook geen beurs gekregen voor Willow Creek." To sandcastle prince okay.... To Dena Ieeeeeeuwh. Niet dat zeggen want dan krijg ik het juist in mijn hoofd

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered