[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O1 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Tormienne
~ Juliyet Halle Kensington|18|Queen Bee/Upperbitch|1.3 - Marlow
~ Danaë "Dena" Melite Eiragos|17|The slut|1.1 - Bathsheba
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Tormienne
~ Roxanne “Roxie” Kinsey .....|18||1.9 - Obeah
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Campeon
~ Jake Nathaniel Colfer|18|It-Boy|1.2 - Phorthos
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -GreenIight
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Obeah
~ Hero Dominic Zimmermann|18|rich kid|1.8 - Ziegler
~ Sebastian Ambroise Nelson|18|Cheerful faker|1.8 - Mouli

• Tieners van Jefferson High •
~ Tallulah Cassidy Fowler|18|Youtubing troublemaker|1.2 - Phorthos
~ Sarah Archer|18|Teenage Dirtbag|1.4 - Sempre
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Sestra
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Virago
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Campeon
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Virago
~ Zigmund Richard Powers|17|Troublemaker|1.3 - Ziegler
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - SebastianVerlac
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh

• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •


• At the moment •
Het is woensdag 10 oktober, iets minder dan een maand geleden is Jefferson High afgebrand. Het is een week geleden dat zowel leerlingen van Jefferson High als Willow Creek te horen hebben gekregen, dat ze op Willow Creek High School terecht kunnen. Dit zal een grote verandering zijn voor iedereen. Twee compleet verschillende groepen komen samen en daarnaast is Willow Creek heel veel malen groter dan Jefferson High. Op het moment begint het derde lesuur bijna. Leerlingen van Jefferson High konden het vorige uur hun boeken, roosters etc. ophalen en voor de leerlingen van Willow Creek gelde gewoon het normale rooster.
Weer: Het is op dit moment 18 graden en er is volop zon, er zijn slechts enkele wolken in de lucht te zien en er is een lichte wind.

[ bericht aangepast op 24 sep 2017 - 21:04 ]

---

El Diablo.

• Nineteen • Fighter • Jefferson High • Outside, with Madison & Sami •

Ergens gaf het me enigszins een kalmerend idee toen ik de voetstappen van Sami me achterna hoorde komen. Als hij dit niet had gedaan dan vermoed ik dat het de onbewuste vlaag van boosheid jegens hem alleen maar gevoed zou hebben; hetgeen wat ik nu niet kon én wilde hebben. “Dantae,” hoorde ik hem vervolgens uitbrengen, alvorens hij mijn schouders beetpakte om me naar zich toe te draaien. Geïrriteerd keek ik hem aan. “Je weet dat ik er altijd voor je ben maar als je me niks vertelt kan ik niks voor je doen, moet ik Madison op haar plek zetten voor je? Als dat is wat je wilt.” Ik snoof kort en schudde mijn schouder subtiel los uit zijn greep. Het was niet dat ik de jonge vrouw niet zijn op haar plek kon zetten — ware het misschien niet dat het me veel moeite zou kosten en wellicht iets langer zou duren bij een ander; al vond ik dat het me zojuist redelijk goed afgegaan was.
      ”Verman jezelf, oké? Je zet jezelf nu echt voor schut en dat laat ik je niet doen. Ik ben een goede vriend, dat weet je toch wel?”
Nog steeds vervuld met woede knikte ik kort en rolde een enkele keer met mijn schouders terwijl ik mijn vuisten liet kraken. “Wees die goede vriend dan en houd je handtastelijkheid bij Madison alsjeblieft in, oké? Het is niet dat ik van haar af ben gegaan omdat ik niks meer om die meid gaf.” Om mezelf tot kalmte te manen, wat deels ook kwam door Sami, wilde ik langs hem aflopen door een klein rondje te lopen alvorens de school terug in te gaan. Echter besloot een zekere blondine daar een stokje voor te steken. Nog voor ik Sami kon passeren verscheen Madison tussen ons in. boos prikte ze met haar vinger in mijn borstkas, die aanzwelde als reactie op haar houding.
      ”Wie denk je wel niet dat je bent?” siste ze. “Eén, ik doe helemaal niet alsof ik lief en onschuldig ben. Ik ben een bitch en ik weet dat heus wel, en het is niet alsof ik dat verberg. Twéé, ik heb weet ik niet hoe vaak sorry tegen je gezegd. Er is niet veel meer dat ik kan doen gezien ik niet kan veranderen wat er gebeurd is. Dríé, jou bellen toen ik iemand nodig had was overduidelijk een grote fout. Ik weet nu beter en zal het niet meer doen. Oh, en zoals ik al zei: ik werd pas stoned toen jij niet opnam.”
      Een boze grom verliet mijn lippen en greep een van mijn handen de pols beet waarvan haar vinger nog altijd aan het prikken was tegen mijn borstkas aan. Onbewust deed ik een stap dichterbij om wellicht duidelijk te maken hoe over de zeik ze me had gekregen. “Drie-fackicng-kwartier heb ik die nacht bij je aan de deur gestaan. Bonzend, stampend en zelfs roepend. Het heeft me godverdomme al mijn kracht gekost om niet die bekakte voordeur van je vader aan gort te beuken om naar binnen te komen zodat ik kon zien hoe het met je ging en dat allemaal omdat ik gek werd toen ik je hoorde huilen aan de telefoon. Ik ben als een bezetene naar je toegekomen, dus waag het niet om te zeggen dat mij bellen een van de domste fouten is geweest die je had kunnen maken.” Bijtend vuurde ik de woorden op Madison af en negeerde daarbij de complete aanwezigheid van mijn beste vriend. “Ik heb altijd voor je klaar gestaan, Madison. het enigste wat ik jou altijd gevraagd heb is om eerlijk tegen me te zijn..”
      Na deze woorden liet ik haar los en deed een pas achteruit zodra ik besefte dat ik te dicht op mijn eigen gevoel aan het raken was. Lichtjes schudde ik mijn hoofd en poogde de sombere trek van mijn gezicht af te houden als ik een poging doe om opnieuw weg te lopen. “Maar dat zal je toch vast niet geloven hé?”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

”Mij zouden ze niet geloven, maar als ik mijn mammie bel weet ik zeker dat ze de conrector vol overtuiging zou vertellen dat haar lieve, schattige, brave dochter nooit een vlieg kwaad zou doen. Waarschijnlijk zou ze hem ook nog eens een redelijk bedrag betalen om Carey te ontslaan,” zei Dena toen en ze haalde haar schouders op. “Problem solved.” Juliyet begon weer zachtjes te lachen. “Je boft maar met zo’n moeder,” zei Juliyet, denkend aan haar eigen ouders, die nog niet eens de moeite namen om thuis aanwezig te zijn op haar achttiende verjaardag.       Dena haalde toen een pak kauwgom tevoorschijn en stopte er twee in haar mond. Met een soepel boogje gooide ze r oeok eentje naar Juliyet, die het gretig ving en ook in haar mond stopte.       Op de opmerking dat het alleen voor Dena een drama was om in het scheikundelokaal vast te zitten stak Dena haar tong uit. “Ontken het nou maar niet, je snapt er niks van,” grinnikte Juliyet, waarna ze grappend op Dena’s billen sloeg die nu bezig was met haar make-up verbeteren.       ”Nerd,” slingerde ze naar haar hoofd, waarna ze een potje foundation tevoorschijn haalde om haar gezicht bij te werken. “Liever een nerd dan een slet,” antwoordde Juli, waarna ze haar tong uitstak en haar en luchtkusje gaf.       ”Jefferson is niet zo erg als je denk,” mompelde ze daarna, terwijl ze haar eyeliner nog wat verdikte. “De jongens zijn allemaal best okay, behalve misschien Zigmund, maar geloof me, hij is toch niet interessant voor meiden.” Juliyet zag haar door de spiegel lichtjes grijnzen, waarna Juli haar schouders ophaalde.       ”Met de attitude die Tyler met zich mee brengt zou hij anders perfect op deze school passen, minus de jokerkleding die hij draagt dan,” zei ze toen. “Hij is eerste klas eikel, echt. Wat zie je in die lelijkerd?” vervolgde ze toen.       Uiteindelijk stelde Juliyet twee dingen voor om te doen voor het feest. “Ik stem in met het dronken worden en vervolgens alle drama ontwijken... of juist creëren?” Dena keek haar onschuldig aan. Juliyet grinnikte weer. “Hoe wil je drama creëren dan hm?” klonk ze geïnteresseerd.       Op dat moment begon Dena te praten over hoe ze liever op Jefferson High zat, omdat niemand daar wat van haar verwachtte en iedereen er al vanuit ging dat je het nooit ver in het leven ging schoppen. Juliyet zuchtte zachtjes toen ze begon te praten over dat haar ouders haar op een Ivy League school wilde hebben. “Ze hoeven alleen maar de juiste mensen te kennen en voilà, you’re in,” zei ze toen, schouderophalend.       Dena stopte haar make-up terug in haar tas, toen de bel ging. “Ah. De heerlijke klanken van vrijheid. Pauze!” Ze haakte haar arm in die van Juliyet en sleurde haar mee de toiletten uit. Juliyet grinnikte en liet zich maar meesleuren.       ”Nou schat, waar wil je de pauze vandaag doorbrengen? Cafetaria? Of bij een van de restaurantjes in de buurt? Ik betaal,” zei ze en ze keek haar beste vriendin aan.

[ bericht aangepast op 12 juni 2017 - 17:01 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Sami Abdalla outside with dantae en maddi Enkel een korte snoof en Dantae die zich uit mijn greep los schudde was het antwoord op mijn maar al té gulle aanbod. Niet alleen dit maar ook wat gekraak van zijn schouders en zijn vuisten na een korte knik kreeg ik voor mijn kiezen, ‘wees die goede vriend dan en houd je handtastelijkheid bij Madison alsjeblieft in, oké? Het is niet dat ik van haar af ben gegaan omdat ik niks meer om die meid gaf.’       Met grote ogen bekeek ik de jongen maar knikte toen en forceerde een glimlach, ‘precies. Mijn excuses,’ sprak ik voor ik de jongen een korte speelse stoot gaf tegen zijn arm. ‘Denk je nou echt dat ik. . .’ Ik lachte zachtjes en schudde mijn hoofd, ‘nooit Dantae. Geloof me, ik ben niet je beste vriend voor niets.’       De jongen voor mij maakte aanstalten om weg te gaan en ik zette daarom beleefd een stapje achteruit tot Madison tussen ons kwam en ik half fronsend naar het triviaal voor mij keek.       De discussie werd steeds heftiger en de helft ging behoorlijk vaag langs mij heen toen ik het sms’je las van een bepaald iemand, iemand genaamd Jaz waar ik al meer dan een heel weekend naar verlangde. Nadat ze was blijven slapen hadden we gezoend en ik wou afmaken waar we aan waren begonnen maar daar hadden we de tijd nog niet voor gevonden– maar voor haar wou ik daar de tijd wel voor maken. En dan het liefst de hele dag.       Toen ik opkeek was het depressieve beeld van het ruziemakende stel nog steeds niet helemaal verdwenen en volgens mij had Dantae niet eens meer door dat ik nog steeds naast hem stond, na een korte blik gedeeld te hebben met Madison zuchtte ik kort voor ik nogmaals een glimlach forceerde en mijn handen even omhoog hield.       ‘De plicht roept, ik spreek jou vanmiddag wel,’ zei ik voor ik me langs de twee wurmde, het was niet erg duidelijk tegen wie van de twee ik had maar ik ging er van uit dat Dantae wel wist dat het tegen hem was bedoeld– daarbij moest ik de boel nodig afkappen met Madison of het in ieder geval dood laten bloeien als ik niet in de problemen wou komen met Cross.       Toen de bel ging haalde ik even opgelucht adem en was ik blij dat ik niet meer tussen in de huwelijksproblemen zat– gauw sms’te ik Jazmin voor mijn oog viel op een ander wel heel vermakelijk slachtoffer.       Met een harde klap beland mijn hand op Dena’s achterste voor ik haar even uitdagend aankeek en naar haar oor boog; ‘met dat goddelijke lichaam van je denk ik niet dat geld de enigste reden was waarom mijn ma jou vader neukte.’       Mijn gezicht stond op uiterst serieus en ik trok wat terug terwijl ik naar het meisje wat met haar was even aankeek, met een kort knikje begroette ik het meisje en leunde ik tegen de kluisjes.       ‘Jij bent zeker van Willow of niet soms?’ Ik schudde mijn hoofd afkeurend, ‘waar gaan jullie heen? Ik hoorde dat het cafetaria hier net een vijfsterren restaurant was en ik wil graag weten of dat de waarheid is.’ To: Jazzz Ik weet vrij wel zeker dat ik vanochtend nog een stijltang heb gebruikt, was die van jou dan? ;p grapje maar als je wilt kunnen we hem wel samen zoeken. . . Of iets anders

---

Everything is illuminated by the light of our past.

17 • The slut • Willow Creek • Cheerleader • Outside • Juliyet & Sami • Outfit 'Je boft met zo'n moeder.' De woorden galmen nog even na in mijn hoofd en ik schud mijn hoofd. Je hebt geen idee, Juli. 'Met de attitude die Tyler met zich mee brengt zou hij anders perfect op deze school passen, minus de jokerkleding die hij draagt dan,' zegt ze en ik lach. 'Hij is eerste klas eikel, echt. Wat zie je in die lelijkerd?'       'Hij is knap,' zeg ik en ik haal mijn schouders op, 'en daarnaast heeft hij goede vrienden waar ik geen nee tegen zeggen. Liever een slet dan een nerd.'       'Hoe wil je drama creëren dan hm?' vraagt ze terwijl we naar buiten lopen en als ik begin over de scholen, reageert ze: 'ze hoeven alleen maar de juiste mensen te kennen en voilà, you’re in.'       'Gewoon, koppeltjes tegen elkaar opzitten. Kloten in andermans relaties,' zeg ik met een grijns. 'En zo makkelijk is het niet. Mijn ouders gaan er heel wat voor moeten doen om mij op een goede school te krijgen, maar goed. We zien wel wat er gebeurt.'       'Nou schat, waar wil je de pauze vandaag doorbrengen? Cafetaria? Of bij een van de restaurantjes in de buurt? Ik betaal,' zegt Juli als we uiteindelijk buiten komen. Ik kijk haar even peilend aan, me afvragend of ze dit meent en draai me vervolgens weg. Net als ik mijn mond open wil trekken, slaat er iemand hard op mijn kont. Een verbaasde gil verlaat mijn mond en ik draai me om. Ik knijp mijn ogen samen tot spleetjes als ik zie wie er achter me staat. Sami. Die jongen is absoluut geen goed nieuws.       'Met dat goddelijke lichaam van je denk ik niet dat geld de enigste reden was waarom mijn ma jou vader neukte,' zegt hij, voorover leunend naar mij. Ik treek een wenkbrauw op en kijk toe hoe hij zich naar Juli richt. 'Jij bent zeker van Willow of niet soms? Waar gaan jullie heen? Ik hoorde dat het cafetaria hier net een vijfsterren restaurant was en ik wil graag weten of dat de waarheid is.’       'Ja, natuurlijk, ik weet zeker dat jouw ma seks had met mijn vader om ervoor te zorgen dat haar oerlelijke zoon misschien een kans had om met iemand te trouwen die er niet uit ziet als een trol,' snauw ik terug. 'We gaan naar de cafetaria, ja, maar helaas Sami, je bent niet uitgenodigd.' Ik kijk hem aan met een walgende blik. Ik weet ondertussen dat hij de waarheid sprak toen hij vertelde over mijn vader en zijn moeder, maar ik wil het nog steeds niet helemaal geloven. Zijn gezicht doet me denken aan alle gevechten die er tussen ons en onze families zijn geweest over de hele affaire en dat is niet iets waar ik aan herinnerd wil worden. 'Moet je niet terug naar je vriendjes?' “Oh darling, go buy a personality.”

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

Dena keek Juliyet even peilend aan toen ze zei dat zij de lunch van vandaag zou betalen. Daarop trok Dena haar mond open, maar in plaats van dat ze op wat Juliyet zei een antwoord gaf, kwam er een verbaasde gil uit. Zowel Dena als Juliyet draaide zich om en ze zag al snel wie er achter Dena had plaatsgenomen.       ”Met dat goddelijke lichaam van je denk ik niet dat geld de enigste reden was waarom mijn ma jou vader neukte,” zei de jongen, voorover leunend naar Dena. Juliyets gezicht ging verbaasd van Dena terug naar Sami, maar ze hield zich er voor nu even buiten. Dena trok een wenkbrauw op, terwijl Sami zich nu op Juliyet richtte. “Jij bent zeker van Willow of niet soms? Waar gaan jullie heen? Ik hoorde dat het cafetaria hier net een vijfsterren restaurant was en ik wil graag weten of dat de waarheid is.” Een korte, spottende lach verliet Juliyets mond. De jongen voor hun had duidelijk weinig brein, wetende dat hij Juliyet een keer mee naar bed wilde nemen, maar zij hem heel hard had afgewezen.       ”Ja, natuurlijk, ik weet zeker dat jouw ma seks had met mijn vader om ervoor te zorgen dat haar oerlelijke zoon misschien een kans had om met iemand te trouwen die er niet uit ziet als een trol,” snauwde Dena terug, waarop Juliyet begon te lachen. Take that, bitch. “We gaan naar de cafetaria, ja, maar helaas Sami, je bent niet uitgenodigd. Moet je niet terug naar je vriendjes?” vervolgde ze toen.       Nu Dena eindelijk was uitgepraat, haalde Juliyet kort haar handen door haar haren, waarna zij ook haar mond opentrok. “Oh Sami.. Is je ego zo dusdanig gekrenkt door mijn afwijzing dat je nu mijn vriendin moet betasten en moet pronken over haar vaders betrayal om wraak te nemen? Ik wist al dat je een sneu geval was, maar zó laag had ik je nou ook weer niet ingeschat. Later loser,” zei Juliyet toen, waarna ze hem een luchtkusje gaf en haar arm door die van Dena haakte, om daarna weer aanstalten te maken om verder te lopen.       Ze draaide zich niet veel later toch weer even kort om. "Oh en waag het eens om ons te volgen, daar ga je zeer veel spijt van krijgen," zei ze, waarna ze de jongen een overdreven knipoog gaf. Daarna richtte ze zich weer op Dena. "Heeft je vader het echt met zíjn moeder gedaan? Damn, ik had je vader wel wat hoger ingeschat," fluisterde ze toen tegen haar.

[ bericht aangepast op 12 juni 2017 - 21:59 ]

---

That is a perfect copy of reality.

---

---

"Nou, je bent te laat, Lewlyn," fluister Isa me toe. Onvrijwillig snuif ik een keer, bij de gedachte dat ik daar zelf ook al lang achter was en ik het me nog steeds elke keer dat ik Isa zie beklaag. Het zijn echter de volgende woorden die als een donderslag bij heldere hemel komen. "Jake heeft mij al uitgenodigd, ik ga met hem. Hij heeft alleen niks gezegd over een dresscode, dus als je daar een hint over hebt, yes please. Als betaling zal ik je een knuffel geven." Terwijl ik hier een logische verklaring voor probeer te verzinnen wordt er een briefje mijn kant uit geschoven. Niet compleet bewust negeer ik het terwijl ik mijn blik langzaam over Isa heen laat glijden, alsof me dat zal helpen de mist in mijn hoofd op te klaren. "Wel er komt een zwembad bij kijken," mompel ik. Over mijn schouder kijk ik een keer in de richting van één van mijn beste vrienden. Hoe kent hij Isa dan in godsnaam? Ik kan er prat op gaan dat hij haar telefoonnummer heeft, aangezien ik het hem pas liet weten tijdens de les en zelf naast Isa zit... Op zijn plaats. Wanneer de puzzelstukjes eindelijk op hun plaats vallen - hoe ironisch dat ook mag lijken- slaak ik een diepe zucht. Het briefje tussen mijn vingers wordt verfrommeld tot er niks dan een miezerig propje over blijft. Vervolgens verberg ik mijn gezicht in mijn handen en wrijf vervolgens een keer in mijn ogen, hopend dat dit alsnog enkel een nare droom is waaruit ik wakker kan worden. Niks is helaas minder waar. "Je gáát met Jake," fluister ik naar het blondje naast me, niet geheel in staat om de beschuldiging uit mijn stem te houden. Pas nu ik het luidop gezegd heb lijkt het ook echt werkelijk en om eerlijk te zijn maakt het me zo furieus dat het woord niet eens voldoet om mijn gevoel te omschrijven. "Dat is perfect, weet je, schitterend." Met bevende handen grabbel ik al mijn spullen bij elkaar om ze vervolgens achteloos in mijn rugzak te proppen. Ik weet best dat als ik hier nu op deze manier de klas uit storm ik hoogstwaarschijnlijk elk laatste greintje hoop dat ik niet durfde te hebben de kop in druk maar ik kan niet blijven. Liefst van al wil ik zo ver mogelijk uit de buurt van zowel Isa als Jake weg komen. "Hoop dat je gelukkig wordt, jullie krijgen vast prachtige baby's. Stik er in. En volg me maar niet," voeg ik er monotoon aan toe, hoewel de emoties duidelijk op mijn gezicht af te lezen zijn. "Meneer Lewlyn, de les is nog niet uit," weet de leerkracht me te informeren zodra ik recht gaan staan ben en mijn rugzak over mijn schouder geslagen heb. Net wanneer ik me schrap zet om hem er even aan te herinneren dat ik me voor de rest van mijn leven geen zorgen hoef te maken om geld en dat hij dat maar beter in acht kan nemen als hij dat rottige baantje van zich wil houden brengt de bel me verlossing. Zonder omkijken wandel ik met stevige pas het lokaal uit, richting mijn kluisje. Ik gooi er met veel geweld mijn tas in en haal er mijn zwemspullen uit, waarna ik richting de kleedkamers verdwijn. Pas wanneer ik in het water gedoken ben voel ik mijn woede een beetje plaats maken, voor niets bijzonders in de plaats. Met elke lengte die ik maak komt er een leegte verder en verder naar boven gedreven tot het doorgedrongen is in al mijn ledematen en ik besluit dat het wel genoeg geweest is voor vandaag. Ik hijs mezelf uit het water en blijf op de rand zitten, starend in het niets, wachtend op het verdriet dat niet lijkt te volgen.

[ bericht aangepast op 15 juni 2017 - 12:26 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Hij gromde. Hij gromde serieus, alsof hij een hond was. Maddi wist echter beter dan dat hardop uit te spreken, gezien zijn hand om haar pols sloot. Hij zette tegelijkertijd een stap dichterbij. Voor even hield ze haar adem in. Het was tijden geleden geweest dat ze zo dicht op elkaar hadden gestaan en het was maar goed dat Dantae begon te praten, want ze was aangekomen op een van die zeldzame momenten waarop ze niet goed wist wat te doen.       “Drie-facking-kwartier heb ik die nacht bij je aan de deur gestaan. Bonzend, stampend en zelfs roepend. Het heeft me godverdomme al mijn kracht gekost om niet die bekakte voordeur van je vader aan gort te beuken om naar binnen te komen zodat ik kon zien hoe het met je ging en dat allemaal omdat ik gek werd toen ik je hoorde huilen aan de telefoon. Ik ben als een bezetene naar je toegekomen, dus waag het niet om te zeggen dat mij bellen een van de domste fouten is geweest die je had kunnen maken. Ik heb altijd voor je klaar gestaan, Madison. het enigste wat ik jou altijd gevraagd heb is om eerlijk tegen me te zijn..”       Pas na die woorden liet hij haar los, waar ze eigenlijk wel opgelucht mee was, maar tegelijk miste ze het fysieke contact gelijk.       “Maar dat zal je toch vast niet geloven hé?”       Hij leek weer weg te willen gaan, maar voordat hij die kans kreeg, stapte Maddi naar voren. Dit keer was zij degene die zijn pols vastpakte. Zijn hand had gemakkelijk om haar pols gepast, in contrast met haar smalle hand rond zijn pols, waardoor hij zich gemakkelijk los kon trekken mocht hij dat willen.       "Ik heb geen idee wat je deed, Dantae," begon ze op een veel zachtere toon dan voorheen. "I-Ik wist niet goed was ik moest doen toen je niet opnam... En ik wilde niet met al mijn uitgelopen make-up en lelijke huilhoofd naar buiten dus besloot ik om binnen te drinken en roken." Ze wist niet zo goed waarom ze het hem allemaal vertelde. "Ik heb echt niks gehoord, echt niet. Ik was volledig out of it... " Het was beter als ze hem niet vertelde in wat voor staat ze de dag erna was. "En mijn vader was naar zijn stomme hoer, dus er was niemand om open te doen. Je had nooit meer gebeld, Dantae. Hoe kan ik weten dat je langs geweest ben of dat het je iets uitmaakte als je niet eens terug belde of sms'te?" Haar stem was erg kleintjes geworden en Maddi vond het maar niks om zich zo open te stellen, wat dan ook de reden was dat ze haar gezicht weg draaide. "En uiteindelijk was ik eerlijk toch, telt dat voor niks?" To Samster no weed for u To Ty Vijftig is priem. To Dena Dantae en Sami, al is die laatste net gevlucht. Btw, up for some weed? .

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • classroom > hallway • Jake > Owen

---

Annabeth had het gevoel dat Jake in zijn gedachte verzonken was en focuste zich daarom op de berichtjes die zij binnen kreeg. Ze vroeg zich af wat er bij Colin zou spelen, al was ze er bijna zeker van dat het enigszins te maken zou hebben met Isa. Verder zou ze hem er niet naar vragen – niet via een berichtje in ieder geval. Één op één zou er een kleine kans zijn dat de vraag over haar lippen zou rollen, gezien ze eerder een persoon is die zou wachten totdat hij er over zou beginnen. To: Collie Ha, no worries big brother. Je weet dat ik me buiten jouw zaken zal houden. Hm – Jefferson High, ken je niet. Ann laat haar voortand langzaam in haar onderlip zakken, terwijl ze het berichtje van Owen leest. Madison zou even moeten wachten evenals de wiet wat zich op nog geen 30 centimeter van haar bevond. Toegegeven, had ze helemaal geen zin in een gesprek met Owen, dit zou alleen maar de verkeerde kant op gaan. Bij ieder serieus gesprek wat ze met Owen voerde, wist een schuldgevoel zich naar voren te werken over de informatie die zij voor deze jongeman – en naast hem nog vele anderen – verborgen wist te houden. Eenmaal ze niets los had gelaten, zag ze geen reden meer om dit wel te doen. Het zou de gehele situatie erger hebben gemaakt, in haar ogen. Toch gaat ze ermee akkoord; hoe erg kan het zijn? To: Owen Doen we dat, Ow. Ann schrikt op van Colin zijn luide stem en ziet dat hij omgedraaid zit en zijn poelen heeft gefocust op Jake. Desalniettemin, duurde het even voordat zij door had wat er zojuist over zijn lippen rolde. Ze haalde een wenkbrauw op. Was Seb nu al terug?.       Deze gedachte kwam nog eerder naar boven dan het gegeven dat Colin zojuist loeihard door de klas had gebruld – iets waar zij hem niet voor aan had gezien. Misschien kent ze hem niet zo goed als dat ze dacht te weten. Laat staan het feit dat hij vervolgens een onzinnig gesprek met de leraar weet te voeren. Ann schudde haar hoofd verrast en tevens een vorm van verbazing. Waar haalde hij dit lulverhaal nu weer vandaan?       Hoewel Ann zich, tot enige verbazing van zichzelf, de minuten later op de docent en het desbetreffende vak had gericht, kon ze het benauwde gevoel die zich zojuist in haar binnenste had genesteld, niet aan de kant schuiven. Ze wist het niet direct te plaatsen, maar herkende het gevoel wel degelijk en ze wist vrijwel zeker dat het niet bij haarzelf vandaan kwam.       Annabeth haalde een hand door haar haren heen en werd meegesleurd in een herinnering. Hierin was zij net een aantal maanden bij Colin zijn familie – háár familie – en zij ervaarde ditzelfde gevoel net zo plotseling als dat zij het op dit moment ervaart. Ann zat op haar kamer en zelfs de frisse lucht van het open raam hielp niet tegen het gevoel. Vandaar dat zij besloot Colin zijn kamer binnen te stappen.       Het was hem die het gevoel bij haar wist te creëren.       De reden waarom hij zich niet in zijn hum voelde, kon zij zich niet meer herinneren – het was al een aantal jaren geleden. Al had het wel iets met de school te maken waar hij op dat moment stond ingeschreven. Er was iets voorgevallen en zijn negatieve uitstraling die deze jongeman op dat moment bij zich droeg, wist zijn invloed te hebben op dat van Ann. Dit was een van de eerste en weinige momenten waarop zij zich daadwerkelijk een deel van hun familie heeft gevoeld – alsof zij niet een of ander aanhangsel was.       De stem van de leerkracht wist haar op te laten kijken en nog voordat zij volledig door had wat hij zojuist had gezegd, klonk de bel en zag ze Colin het lokaal verlaten. Haar ogen schoten naar zijn lege plek en vervolgens propte ze haar minimale bezittingen in haar rugzak om vervolgens achter hem aan het lokaal uit te lopen. Ze nam een rustige pas aan, gezien er nog altijd weinig mensen van hun familie relatie op de hoogte waren.       Ann kwam echter niet veel verder, gezien een bekend gezicht recht voor haar de school binnen kwam wandelen en hij haar onder geen beding zou laten ontglippen. Colin zou op dit moment even moeten wachten, naar haar frustratie. Ze had de neiging zich van hem weg te draaien en een andere kant op te lopen; echter was dit geen actie voor haar en besloot ze juist zijn kant op te lopen.       ’Je wilde praten?’ ze wist niet goed op welke manier ze hem kon begroeten, gezien hij de aai over zijn bol vanochtend niet waardeerde en haar zelf ook verder geen gedag zei. Vandaar dat ze besloot de begroeting gewoon maar over te slaan. Als hij haar wel wilde begroeten, lag het bij hem. To: Cadi Volgens mij is degene die ik vergeten ben, al op de hoogte! Ah, je gaat wel mee toch? To: Collie Ik kan het toch niet helpen. Praten? To: Sebbie Is het waar? Heeft Seb weer aangelegd bij de thuishaven?

[ bericht aangepast op 15 juni 2017 - 23:11 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

soundtrack

i suck at thinking of a status || WILLOW CREEK || CHEMISTRY CLASSROOM || COLIN || OUTFIT

---

---

"Wel er komt een zwembad bij kijken." Colin's ogen glijden over haar heen, maar er lijkt iets veranderd te zijn in de seconden dat ze haar mededeling maakte. Had ze iets gemist? Of iets verkeerd gezegd? Het briefje dat ze hem had toegeschoven, verfrommelde hij tot een klein propje, zonder ook maar te lezen wat er op stond. Voorzichtig raakte ze zijn arm, terwijl ze er een bezorgde en verontruste blik in haar ogen stond.       "Je gáát met Jake," fluistert hij, op een manier alsof een compleet verkeerd en fout ding was.       "Ja?" antwoordde ze zachtjes en verward. Haar ogen schoten naar Jake, en terug naar de blonde jongen naast haar. "Is dat erg? Ik gok dat jij met Cadi gaat?"       "Dat is perfect, weet je, schitterend."       Isa komt iets overeind wanneer ze ziet dat Colin nonchalant, haast een beetje agressief, zijn spullen in zijn rugzak stopt, ook al was de les nog niet afgelopen.       "Hoop dat je gelukkig wordt, jullie krijgen vast prachtige baby's. Stik er in. En volg me maar niet."       Alle kleur trok weg uit haar gezicht bij die woorden. "Wat?" vroeg ze ontdaan terwijl hij opstond. Ze snapte oprecht niet waar hij ineens zo op doelde. Hij had wel het goede moment uitgekozen om op te staan, want voordat er een discussie kon ontstaan met de leerkracht, ging de bel, waarop Colin het lokaal uit stormde.       Stilletjes wachtte Isa tot het lokaal leeg was voordat ze zelf ook opstond, en in die tijd stuurde ze Colin een bericht. To Colliebollie Are you okay? Je bent ineens zo boos en ik snap niet zo goed waarom...       Toen het lokaal leeg was, liep Isa zelf ook het lokaal uit terwijl een naar gevoel zich in haar buik settelde. Ze ging af wat ze allemaal gezegd had, maar kon niks ontdekken. Meerdere malen belde ze hem, maar er werd niet opgenomen, en uiteindelijk besloot ze maar gewoon een voicemail in te spreken. Hey, Collie? Ik maak mij een beetje zorgen om je omdat je ineens zo wegliep... Zou je alsjeblieft terug willen bellen? Als ik iets verkeerd heb gedaan, dan wil ik dat graag weten want ik zou je nooit met opzet kwetsen...       Met een diepe zucht liet ze haar hoofd tegen haar kluisje zakken. Ze wist zeker dat Colin naar het feest ging met Cadi, dus het was vast niet dat hij boos was omdat ze met Jake ging... Ze waren tenslotte maar op een paar dates geweest en gezien hij destijds ook nog met erg veel andere meisjes flirtte (en soms meer), was ze er ook vanuit gegaan dat het hem niet veel uitgemaakt had dat het bij een paar dates gebleven was. En dat was ook al een halfjaar geleden, minstens.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ondertussen waren er steeds meer mensen buiten gekomen, wat voor mij duidelijk aangaf dat de pauze was begonnen. Iets wat ik ook wel begon te merken.. Een joint maakte me heel rustig en gelukkig was ik nooit heel stoned -wat ik bij veel van mijn vrienden wel zag-, maar het maakte me tegelijk heel hongerig. Ik werp nog een blik op mijn mobiel en zie wat berichtjes, waarop ik antwoord terwijl ik mezelf ondertussen van de muur af duw.

To: Madds
Ayy, when do you need it?

To: Isa
Jij denkt dat ze iemand zoals mij een beurs gaan geven? Darling je gelooft teveel in me.. Niet vergeten dat ik een strafblad heb en mijn cijfers nogal dramatisch zijn geweest de laatste jaren eh? :') Maaaaaar, tegen tijd met jou kan ik geen nee zeggen, dus wanneer ga je me dingen leren? (;

Ik grijns licht bij mijn laatste berichtje en kijk naar de andere twee jongens. 'Ik weet niet wat jullie gaan doen.. Maar ik heb fucking honger, dus ik ga even een goede zaak zoeken.' zeg ik en ik knik ze nog even toe voor ik door de hekken heen loop. De school lag in het centrum dus er was genoeg te halen. Ik loop dan ook kort rond voor ik al het bekende rode bord zie van de KFC. De grijns op mijn lippen wordt wat breder en snel loop ik de zaak in.
Zo gezegd, zo gedaan. Nog geen kwartier later sta ik buiten met een bucket vol hotwings. Waarschijnlijk kreeg ik het zelf niet op, maar eh. That's why you got friends. Onderweg terug naar school weet ik er al drie naar binnen te werken en eenmaal op het plein kijk ik even rond. Niemand die echt mijn aandacht trok op het moment. Ik haal mijn schouders op en met de bucket nog altijd in mijn handen loop ik de school in. Kort dwaal ik hier rond voor ik wel een hele bekende verschijning zie. Niet dat ik haar niet al in de les zag, maar toen zat ze met een of andere barbie wat ik echt niet kon hebben in de vroege ochtend. Maar nu ze toch alleen staat... 'Ik hoopte eigenlijk dat het nog te vroeg was voor je midlife crisis love..' zeg ik grijnzend tegen Isa, terwijl ik naar haar toe loop. Ik leun nonchalant tegen de kluisjes naast haar en hou mijn hoofd wat schuin. Dan hou ik de bucket voor. 'Hotwing for your issues? Dat rijmt niet maar dat maakt niet uit, toch?' vervolg ik op dezelfde nonchalante toon. Even blijf ik stil terwijl ik ondertussen ook nog een hotwing uit de bak vis. 'Maargoed... Sup gorgeous?' vraag ik haar nu rustig en neem een kleine hap.

---

El Diablo.

De les kroop voorbij maar gelukkig gebeurden er zo nu en dan interessante dingen. Een meisje van Willow Creek stond op en flashte haar borsten richting de docent. Dat was zeker wel indrukwekkend te noemen en ik begon me af te vragen of er nog meer van zulke types hier rondhingen want die wilde ik wel leren kennen.       Mijn telefoon zorgde ook voor afleiding want die stond op roodgloeien; klaarblijkelijk vond iedereen de les ontzettend langzaam gaan. Snel beantwoordde ik de berichtjes. Die van Seb verbaasde me nog het meeste, maar ik kon het niet laten om toch te reageren. To: Anna Tot vanavond babe! To: Seb He fuck, ik kon wel wennen aan de rust. ;p To: Pradaboy Klinkt als een plan. Jij trakteert. To: Cadi Misschien moet jij Dant eens even gaan opvrolijken.. *wbw*       Over Dantae gesproken, een reactie op mijn berichtje bleef uit en ik hoopte echt oprecht dat dat niet betekende dat hij Maddison in een hoekje stond uit te kleden. Hij moest doen wat hij wilde, maar soms vroeg ik me af waarom die jongen zo veel moeite deed voor het meisje. Ja, ze was mooi. Maar de hele drama die er om heen hing, meh.       Ondertussen liepen sommige mensen gewoon de klas uit en toen de zoveelste op stond en weg liep was ik verbaasd om te zien dat het Colin was. De uitdrukking op zijn gezicht beloofde niets goeds en ik overwoog een luttele seconden of ik hem zou volgen. Ik besloot dat niet te doen, wetende dat het vragen op zou brengen wanneer ik met hem verdween. En dat was iets waar we beiden geen behoefde aan hadden.       Dus op het moment dat de bel eindelijk ging stond ik op en vertelde Cas en Jazmín dat ik ze later wel zou zien. Aangezien ik de weg niet kende dwaalde ik een tijdje rond om vervolgens op goed geluk wat willekeurige gangen in te lopen. Wat was het toch met jongens en hun drama, eerst Dantae, nu Colin? Man, wat was ik toch een goede vriendin.       Uiteindelijk kwam ik terecht bij de sport faciliteiten van de school en liep ik richting het zwembad, hopende dat de jongen daar te vinden was. Tot mijn tevredenheid was hij daar inderdaad. Op een iets wat aggressieve manier leek hij door het water te glijden en mijn ogen volgden hem terwijl ik stil bleef toekijken. Ik bleef daar staan tot hij op de zwembadrand ging zitten met zijn rug naar mij toe en zijn blik op oneindig. Ik grinnikte even voor ik langs de waterkant mijn schoenen uitschopte en mijn jurkje uit trok. Colin had me wel in minder gezien en eerlijk, het kon me verder ook weinig schelen wie me in mijn lingerie zou zien. Hadden die mensen tenminste ook een goede dag.       "Well, well," begon ik terwijl ik neerzakte en mijn benen in het water liet bungelen. Een kleine, speelse glinstering was in mijn ogen te zien terwijl ik hem aankeek. "Penny for your thoughts?" ««« Gotta raise a little hell »»»

[ bericht aangepast op 16 juni 2017 - 0:44 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

SEBASTIAN AMBROISE NELSON If you want to be strong, learn how to fight alone and remember: don't trust words, trust actions. 18 | Willow Creek | cheerful faker | meeting Isaiah inside the school | clothes       Drie appjes verstoorden mijn serie op het kleine schermpje van mijn telefoon, maar ik bleef stug volhouden om de aflevering af te zien. Hell, dit is vedomme de laatste aflevering van het seizoen en ik moet en zal het einde weten. Maar bij het geluid van de ringende schoolbel besloot ik mijn oordopjes uit mijn oren te halen, onplugte ze uit mijn telefoon en stopte ze in het voorste vakje van mijn rugtas. Ik sloot de netflix app af en zag van wie de drie appjes afkomstig waren: Colin, Ann en Sarah. Alle drie waren een antwoord terug waard. To: Colin Oeh baby I'm ready for the swimpartie. Zullen we die sleutel van jou delen ?????????????? To: Annie Nee, de haven was iets te ver, maar ben wel naar het thuisbusstation gekomen. Is dat goed genoeg, of .. ? To: Sarah En ik moet even wennen aan die bijnaam. Hmm, fuck. Kunnen bijnamen ook werkelijkheid worden of is dat tegenwoordig niet meer mogelijk?       Grijnzend stond ik op en liet ik mijn telefoon in mijn broekzak glijden. Het leven is net een spelletje, elke zet is belangrijk. Maar om het spel te winnen, moeten de zetten onverwachts zijn. Daarom moet je soms van strategie veranderen.       Na alleen de rugzak op mijn rechterschouder te hebben hangen, haal ik nu ook mijn linkerarm door de andere band heen. In een niet al te hoog tempo loop ik de tegenwoordig veel drukkere school binnen, in beslag genomen door herinneringen aan de afgelopen vier maanden. Aan vrienden die ik daar heb gemaakt, aan de manier van werken die ik in London heb geleerd. Maar vooral aan de prachtige plekken die ik daar heb gezien en alle foto's die ik geschoten heb om het vast te leggen. Kortom, herinneringen die je voor altijd bij blijven.       Ik loop een hoek om en sta plots recht tegenover Isaiah. Na een paar seconden die ik nodig had om uit mijn dagdroom te ontwaken en te kijken in welke situatie ik me bevindt, verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht.       "Hey buddy, hoe gaaaaaat het?" zeg ik grijnzend. "Zou jij misschien de eerste persoon willen zijn die mij bij praat over de afgelopen vier maanden? En vergeet vooral de details niet te vertellen."

[ bericht aangepast op 16 juni 2017 - 11:08 ]

---

take risks

Sami Abdalla canteen with dena and juliyet ‘Ja, natuurlijk, ik weet zeker dat jouw ma seks had met mijn vader om ervoor te zorgen dat haar oerlelijke zoon misschien een kans had om met iemand te trouwen die er niet uit ziet als een trol.’ Ik fronste verbaasd door haar felle reactie maar het deed me vrij weinig, het was niet de eerste keer dat Dena tekeer tegen me ging.       ‘Moet je niet terug naar je vriendjes?’ Ik trok mijn hand zachtjes terug en stak hem nonchalant in de zak van mijn trui terwijl ik mijn hoofd schudde. ‘Toevallig heb ik vandaag alle tijd.’       ‘Oh Sami. . . Is je ego zo dusdanig gekrenkt door mijn afwijzing dat je nu mijn vriendin moet betasten en moet pronken over haar vaders betrayal om wraak te nemen? Ik wist al dat je een sneu geval was, maar zó laag had ik je nou ook weer niet ingeschat. Later loser.’       Ik schudde mijn hoofd haast wat afkeurend en herinnerde me des te meer ze sprak, natuurlijk had ik haar moeten herkennen maar mijn geheugen was al niet meer té best en zeker niet als iemand mij af wees. Dan was je als eerste de beste in mijn geheugenprullenbak beland.       Ze greep Dena bij haar arm en ik keek haar verrast aan terwijl het dreigement volledig langs mij ging. Wie was zij om te vertellen waar ik wel en niet heen mocht? Geloof me, als ik naar iemand zou moeten luisteren was het zeker niet Juliyet.       ‘Oh en waag het eens om ons te volgen, daar ga je zeer veel spijt van krijgen.’ Dat zou hem niet weghalen en met een paar passen haalde hij de dames in en blokkeerde hij de weg naar de kantine.       ‘Zeg eens op, waar moet ik precies spijt van krijgen?’ Mijn blik bleef even hangen op Juliyet en ik walgde van mezelf dat ik ooit had geprobeerd om dat in bed te krijgen. Ik keek naar Dena en voor even gluurde ik naar haar borsten– het was een ongepaste situatie maar ik had geen controle over mijn moeder’s daden en dat ze uitgerekend Dena’s vader moest pakken. Het kon me zelfs weinig meer schelen dat ze was wie ze was–– die periode lag ver achter me dat ik had geprobeerd haar leven in eigen hand te nemen want het enigste wat ik kreeg was stank voor dank.       ‘Weet je wat ik me ook af vraag; wat jij nog allemaal niet ééns weet en hoe graag ik het allemaal tegen je zou willen vertellen. . .’ Ik leunde tegen de deur aan en keek even naar Juliyet, ‘maar ik bespaar je de schaamte Dena. Je hebt al genoeg, lijkt me.’ Ik knikte naar haar borsten die er bijna uit vielen en haalde mijn schouders op, ‘niet dat ik het erg vind.’ To: Mads Misschien is dat maar beter ook, we moeten dit tussen ons echt afkappen

[ bericht aangepast op 16 juni 2017 - 15:56 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

• Nine-teen • Jefferson High • Sami, Juli & Dena •Outfit •

De les leek sneller voorbij te zijn dan ik verwacht had, of dat te maken had met mijn late binnenkomst én de gezelligheid die ik had door te babbelen met Sarah en Cas liet ik maar buiten wegen. Ik was echter blij toen de bel lunchtijd aankondigde zodat ik mijn boeken — die na het op tafel kwakken onaangeroerd waren gebleven — weer veilig terug op kon bergen in mijn tas. Verschillende berichten hadden mijn telefoon tussendoor doen laten trillen, waarbij ze me allen haast hetzelfde wisten te vertellen als Sarah eerder ook gedaan had; een poolparty. Natuurlijk zou ik aanwezig zijn. Nooit zou ik zomaar een feestje overslaan, of ik moest echt iets veel beters te doen hebben.

Nadat Sarah eerder het lokaal verlaten had, waardoor ik geen gelegenheid had om met haar mee te lopen, liet ik Cas achter met waar zij nog mee bezig was en hees mijn tas over mijn schouder heen en verliet eveneens de ruimte. Mijn maag rammelde zacht ten teken dat ze — bij voorkeur een vette hap — een maaltijd wel kon gebruiken. Vluchtig blikte ik nog een keer tussen mijn berichten en voelde hoe mijn lippen zich omhoog krulde bij het lezen van Sami zijn berichtje. Echter, net als ik besluit hem een berichtje terug te sturen vang ik een glimp van hem, Juli en Dena in de verte op; wat me doet besluiten om mijn telefoon weer op te bergen en er naar toe te gaan.

Eenmaal bij het drietal aangekomen leek de sfeer er niet erg prettig op te zijn. Zowel Dena als Juli keken allesbehalve geamuseerd en Sami leek hen de weg naar de kantine versperd te hebben. Ik fronste, waarbij ik het niet kon helpen even de blik te volgen die de jongeman overduidelijk op Dena’s voorgevel gericht had — waar ik hem ergens totaal geen ongelijk in kon geven, die meid had nu eenmaal een mooi bos hout voor de deur liggen. Ze hielden mijn aandacht op het moment alleen niet lang genoeg vast, wat meer kwam door de ongemakkelijk sfeer die er leek te hangen.
      ”Gjee, Sami, ik weet dat het pizzadag is vandaag, maar daarvoor hoef je de weg niet te blokkeren hoor.” Met een plagende uitdrukking op mijn snoet blikte ik naar de jongen op alvorens ik de meiden begroette met een kleine glimlach die weinig vijandigheid uitstraalde, hopende dat het wat luchtigheid aan de spanning toe wist te voegen. “Meisjes plagen is kusjes vragen, dat weet je toch wel hé?”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

17 Years | Willow Creek | Social Butterfly | Hallway | With Sebastian Na nog even met Xavier en Elizabeth gesproken te hebben had Isaiah zich uiteindelijk weer opgedraaid en was de rest van de les als ze brave leerling die hij was verder gegaan met zijn schoolwerk. Vele anderen had hij de rest van de les nog wel met elkaar horen praten, maar Isaiah had tenminste aan het einde van de les het grootste deel van zijn schoolwerk voor scheikunde al af. Iets wat anderen niet zouden kunnen zeggen, dus Isaiah was tevreden, dat scheelde hem thuis weer werk. Hoewel de mensen die het nu niet deden waarschijnlijk ook wel de mensen waren die het thuis ook niet zouden doen, dus het was niet als of hun echt veel nadeel hadden van hun werk niet te maken. Isaiah was gewoon niet dat type, hij deed in iedergeval zijn best om zijn huiswerk vaak zo goed als mogelijk af te krijgen. Toen de bel klonk pakte Isaiah zijn spullen bij elkaar, even keek hij nog om zich heen om te kijken of hij de Jefferson meisjes die hij eerder had gesproken nog een rondleiding moest geven, maar dezen leken nergens te bekennen te zijn. Net zoals velen hadden ze blijkbaar vroegtijdig het lokaal verlaten, veel kon het Isaiah niet schelen. Hij had alleen geprobeerd aardig voor te zijn, namen ze dit niet aan dan was het hun verlies. Echt een doel voor de pauze had Isaiah niet, hij zou wel kijken bij wie hij te zitten kwam zolang hij maar een bekend tegen zou komen. Een bekend gezicht kwam hij inderdaad tegen toen hij de hoek om liep en bijna tegen een oude bekende aan liep, Sebastian. Er leek voor een paar seconden een stilte tussen de twee te hangen, want Isaiah had de jongeman hier niet verwacht, maar toen opende Sebastian zijn mond. "Hey buddy, hoe gaaaaaat het?" zei de jongen. 'Hey,' zei Isaiah 'Ja goed, sinds wanneer ben jij terug, man?' "Zou jij misschien de eerste persoon willen zijn die mij bij praat over de afgelopen vier maanden? En vergeet vooral de details niet te vertellen." ging Sebastian verder. Een korte lach rolde over Isaiah zijn lippen. 'Nou zoals je misschien op hebt kunnen merken hebben we wat nieuwe leerlingen gekregen.' begon Isaiah. 'Iemand besloot Jefferson af te fikken en nu zijn ze hier gezellig naartoe gekomen.' Isaiah wist nog niet of hij dit nou echt gezellig vond, vandaar dat deze opmerking misschien een beetje sarcastisch klonk. 'De meisjes zijn volgens mijn nog bitchier tegen elkaar dan hier, maar de jongens zien er niet verkeerd uit. Niet dat jou dat wat interesseert neem ik aan, of dingen moeten goed veranderd zijn bij jou.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.