[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O1 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Tormienne
~ Juliyet Halle Kensington|18|Queen Bee/Upperbitch|1.3 - Marlow
~ Danaë "Dena" Melite Eiragos|17|The slut|1.1 - Bathsheba
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Tormienne
~ Roxanne “Roxie” Kinsey .....|18||1.9 - Obeah
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Campeon
~ Jake Nathaniel Colfer|18|It-Boy|1.2 - Phorthos
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -GreenIight
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Obeah
~ Hero Dominic Zimmermann|18|rich kid|1.8 - Ziegler
~ Sebastian Ambroise Nelson|18|Cheerful faker|1.8 - Mouli

• Tieners van Jefferson High •
~ Tallulah Cassidy Fowler|18|Youtubing troublemaker|1.2 - Phorthos
~ Sarah Archer|18|Teenage Dirtbag|1.4 - Sempre
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Sestra
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Virago
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Campeon
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Virago
~ Zigmund Richard Powers|17|Troublemaker|1.3 - Ziegler
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - SebastianVerlac
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh

• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •


• At the moment •
Het is woensdag 10 oktober, iets minder dan een maand geleden is Jefferson High afgebrand. Het is een week geleden dat zowel leerlingen van Jefferson High als Willow Creek te horen hebben gekregen, dat ze op Willow Creek High School terecht kunnen. Dit zal een grote verandering zijn voor iedereen. Twee compleet verschillende groepen komen samen en daarnaast is Willow Creek heel veel malen groter dan Jefferson High. Op het moment begint het derde lesuur bijna. Leerlingen van Jefferson High konden het vorige uur hun boeken, roosters etc. ophalen en voor de leerlingen van Willow Creek gelde gewoon het normale rooster.
Weer: Het is op dit moment 18 graden en er is volop zon, er zijn slechts enkele wolken in de lucht te zien en er is een lichte wind.

[ bericht aangepast op 24 sep 2017 - 21:04 ]

---

El Diablo.

17 • The slut • Willow Creek • Cheerleader • Outside • Juliyet, Jazmín & Sami • Outfit 'Oh Sami.. Is je ego zo dusdanig gekrenkt door mijn afwijzing dat je nu mijn vriendin moet betasten en moet pronken over haar vaders betrayal om wraak te nemen? Ik wist al dat je een sneu geval was, maar zó laag had ik je nou ook weer niet ingeschat. Later loser.' Ik grinnik om de woorden van mijn beste vrienden en laat haar mij meetrekken in de richting van de kantine. Ik heb nou niet bepaald veel zin om mezelf vol te stoppen met calorieën, maar ik vertel Juliyet dat ik al gegeten hebt. Het is niet dat dat haar iets boeit. 'Oh en waag het eens om ons te volgen, daar ga je zeer veel spijt van krijgen,' roept ze nog even over haar schouder voordat ze zich naar mij richt. 'Heeft je vader het echt met zíjn moeder gedaan? Damn, ik had je vader wel wat hoger ingeschat,' fluistert ze. Een zure uitdrukking verspreidt zich over mijn gezicht.       'Nee,' zeg ik, 'het is bullshit.' Ik hef mijn kin wat. 'Sami probeert me gewoon zwart te maken, mijn vader zou nooit vreemd gaan met iemand zoals haar. Als hij het überhaupt zou doen met iemand, zou hij iemand nemen van daadwerkelijke klasse.' Natuurlijk kan Sami het niet laten om ons wel te volgen. Ik rol mijn ogen naar de jongen en kom tot stilstand voor hem.       ‘Zeg eens op, waar moet ik precies spijt van krijgen?’ Hij kijkt kort naar Juliyet, maar al snel dwalen zijn ogen af naar mijn voorgevel. Typisch. Ik krijg bijna de neiging om mijn shirt voor de tweede keer omhoog te trekken, maar ik ben er vrij overtuigd van dat Sami daar alleen maar blijer van zal worden. ‘Weet je wat ik me ook af vraag; wat jij nog allemaal niet ééns weet en hoe graag ik het allemaal tegen je zou willen vertellen... maar ik bespaar je de schaamte Dena. Je hebt al genoeg, lijkt me.' Hij knikt naar mijn borsten en ik kijk hem wat verbaasd aan. 'Niet dat ik het erg vind.’       'Lieve schat, ik heb geen schaamte. Daar sta ik juist bekend om, misschien moet jij wat meer aandacht schenken aan de wereld om je heen. Ik weet dat je je voornamelijk laat leiden door je piemeltje, but get your head out of your ass for once. Je beweert dat je zoveel weet, maar als jij daarmee je alternative facts bedoelt, ben ik niet geïnteresseerd.' Ik kijk op naar Jazmín die bij ons is komen staan, waarschijnlijk is ze aangetrokken door de drama.       'Gjee, Sami, ik weet dat het pizzadag is vandaag, maar daarvoor hoef je de weg niet te blokkeren hoor.' Ik begroet haar kort met een zwakke glimlach. 'Meisjes plagen is kusjes vragen, dat weet je toch wel hé?'       'Als Sami kusjes wil, dan zal hij wat meer zijn best moeten doen.' Ik duw de jongen aan de kant en plof neer aan de tafel het dichtste bij de deur. 'Pizzadag, trouwens? Wat jammer dat ik al gegeten heb, anders had ik er wel eentje op gekund.' Ik haal mijn telefoon tevoorschijn en reageer snel op de whatsappjes die ik heb. > Madison: Had heb tegen gehouden. Nu zit ik met hem opgescheept. Is that even a question? > Isabella: Hey, die gast is veel te oud. Ik weet dat ik nog al "loslippig" ben, maar dat betekent niet dat ik me verlaag naar dat niveau. Dat is gewoonweg smerig. He isn't even hot. “Oh darling, go buy a personality.”

[ bericht aangepast op 17 juni 2017 - 12:54 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Owen Bell lockers with ann outfit Na wat scheldwoorden teruggekregen te hebben was het niet erg goed afgelopen tussen mij en Zig, ik wist niet zo goed wat de jongen allemaal dwars zat maar wist wel dat ik me er niet meer mee ging bemoeien; al mijn hulp werd toch afgewezen en weggewuifd.       Ik had de joint alleen opgerookt tot de bel ging en ik niet meer kon wachten tot ik een vet stuk pizza in mijn mond kon schuiven.       Het smsje van Dena liet mij kort even snuiven evenals die van Isabella, het leek wel alsof al die vrouwen hetzelfde waren; uit op aandacht. Niet dat ik het erg vond hoor, daar lag het niet aan, ik had gewoon soms. . . Ach, wat ratel ik– ik had tenminste mazzel dat er vrouwen zich op de grond wierpen voor mij.       Na snel wat terug getypt te hebben keek ik even op omdat ik volledig in mijn gedachten was weggezonken, ik moest maar gauw wat eten zien te krijgen.       Ik drong mezelf door de grote klapdeuren en keek even om me heen of ik toevallig iemand zag die ik herkende maar die zag ik niet waardoor ik maar doorliep naar me kluisje en daar me spullen dropte.       Het duurde niet lang voor ik in mijn ooghoeken wel een heel bekend iemand zag, ze leek even te twijfelen voor ze aanstalten maakte richting mij. Ik had haar smsje heus wel gelezen maar er nog niet echt op voorbereid waar ik nu eigenlijk behoorlijk veel spijt van had. Misschien had ik die joint ook wel helemaal niet moeten roken aangezien er een serieus gesprek voor mij nu niet echt in zat– ontsnappen was nu echter geen oplossing meer en ik draaide mij weg van het kluisje, richting Ann.       Nonchalant sloot ik het kluisje en leunde ik er tegen aan, ‘je wilde praten?’ Vroeg ze en ik twijfelde voor even hoe ik haar zou moeten begroeten maar liet het maar zo afstandelijk mogelijk. Zo maakte ik tenminste haar nieuwe vriend niet woedend. ‘Ja,’ antwoordde ik toen en keek haar even lip bijtend aan voor ik met mijn nagels in mijn handen boorde, god– waar ging ik beginnen.       ‘Ann, ben je vreemd gegaan? Toen wij nog wat hadden– wees eerlijk want ik weet alles al. Niet alles. . . maar je snapt wat ik bedoel.’ Ik haalde even diep adem voor ik wegkeek en mijn haar naar achter wreef, ‘en ik wil dat je me vertelt over je thuissituatie. Alles.’       Ik draaide mijn hoofd weer richting het meisje en had de neiging om haar goed vast te pakken en haar even hard door de war te schudden maar ik raakte haar niet aan. ‘Ik ben verdomme zo boos op je dat je zolang tegen me hebt gelogen, waarom vertrouw je mij niet Annabeth?’       Enkele mensen bij de kluisjes schonken ons wat vervreemde blikken maar het kon me op dit moment niet echt veel meer schelen, het was de eerste en nu al de slechtste dag van dit jaar. To:Isa Sorry? Ik zei gewoon dat ik er nog even over moest nadenken, ik zit gewoon erg veel weer met Ann in mijn hoofd To: Dena Luister, voor jou wil ik best wat brengen als ik er maar iets voor terug wou en ik denk dat je wel weet wat dat is ;p kan het wel na school? ik ben nogal druk atm of je moet echt niet kunnen wachten want ik weet dat je erg graag bij me bent

---

Everything is illuminated by the light of our past.

soundtrack

i suck at thinking of a status || WILLOW CREEK || LOCKERS || TYLER || OUTFIT

---

---

Gen bericht. Isa ergerde zich en maakte zich tegelijk zorgen. Ze kon er barslecht tegen wanneer mensen er ineens vandoor gingen en dan niks meer lieten horen. Haar ogen bleven op het schermpje plakken. Het was haast net als voor de oven gaan zitten wachten om te kijken of de cake wel rees. Het gaf haar gewoon een ontzettend naar gevoel om te weten dat ze Colin misschien wel gekwetst had. Ze wilde hem net nog een keer bellen, toen haar gedachtegang onderbroken werd door een vertrouwde stem.       "Ik hoopte eigenlijk dat het nog te vroeg was voor je midlife crisis love..."       "Zie ik er zo belabberd uit?"       "Hotwing for your issues? Dat rijmt niet maar dat maakt niet uit, toch? Maargoed... Sup gorgeous?"       Een lichte glimlach speelt om Isa's lippen. "Ik ben dol op chicken wings, dat weet je maar al te goed." Haar kijkers bleven even hangen op de bak met heerlijke eten, waarna ze haar huidige boeken omwisselde voor Frans en economie. "J'adooooore ailes de poulet." Ze bedacht zich weer wat Tyler haar eerder gesms'et had.       "Je bent trouwens echt geen mislukking, Ty. Je moet beter over jezelf denken dan dat. En ik kan je prima helpen als je dat wilt. Het is nooit te laat om je cijfers op te krikken." Na deze woorden pakte ze met een onschuldig gezicht een chickenwing uit de bak. "Heb je een idee wat je zou willen studeren? Dan kunnen we misschien met die vakken beginnen." To Owen aka sandcastle prince Oh, sorry, I misunderstood ;x. Wil je er over praten? To Dena Ewww, dat mag ik toch hopen. Yukyukyuk, dat beeld hoef ik niet voor mij te zien.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

"Zie ik er zo belabberd uit?" had ze nog gezegd en een kort, zacht lachje rolt over mijn lippen. 'Jij nooit gorgeous.. Jij nooit.' zeg ik met een kleine glimlach. Kort rek ik me uit en kijk om me heen, voor ik mijn blik weer richt op de blonde dame voor me. Deze had ondertussen een lichte glimlach op haar lippen gekruld, "Ik ben dol op chicken wings, dat weet je maar al te goed.". Ik knik. 'Daarom heb ik ze ooit gekocht, duh,' plaag ik en geef haar een speelse knipoog. 'And I was starving.' vervolg ik al snel. Ik kijk even toe hoe ze haar boeken verwisselt voor ik besluit dat ik geen zin meer heb in de -toch nog drukke- gang. Ik sla dan ook een arm om haar schouders en loop met haar naar buiten, waarna ik uiteindelijk plaats neem op een muurtje.
"Je bent trouwens echt geen mislukking, Ty. Je moet beter over jezelf denken dan dat. En ik kan je prima helpen als je dat wilt. Het is nooit te laat om je cijfers op te krikken." Ik kijk even naar haar en haal lichtjes mijn wenkbrauw op. Het verbaasde me dat ze nog echt in me geloofde ook. Dat gebeurde niet al te vaak en met hoe het op Jefferson was afgelopen tussen ons had ik het niet direct verwacht. Oh well.. Ondertussen pakte ze met een onschuldig gezicht een chickenwing uit de bak waardoor mijn lippen zich in een lichte glimlach krullen. "Heb je een idee wat je zou willen studeren? Dan kunnen we misschien met die vakken beginnen." Ik zucht lichtjes en haal dan vervolgens mijn schouders op. Ik had me er nooit echt mee bezig gehouden, al vroeg overtuigd dat ik toch geen toekomst had. Er zijn succesverhalen met mensen zoals mij, maar hoe vaak komt dat voor. Een op de duizend? Een op de miljoen misschien? Who knows.. Ik ga het niet zijn in ieder geval, dat weet ik wel zeker. 'Ik vind nog steeds dat je teveel gelooft in een hopeloze zaak die waarschijnlijk dood is voor zijn 30e maargoed...' zeg ik en vis ondertussen ook maar een stuk kip uit de bak.
'Maar politieagent leek me altijd wel wat eigenlijk.' zeg ik dan speels en grijns even. Yeah right. 'Nou ja... Zelfs áls dat het geval was, dan nemen ze mij toch nooit aan.' mompel ik even later en denk even na. 'Hmh... Ik ben wel een goede zakenman, al zeg ik het zelf.' grijns ik en kijk even over het plein. 'Oké en nu eerlijk.. Ik zou het niet weten, kan jij niet wat bij me verzinnen met dat geweldige brein van je?' lach ik zachtjes en richt mijn blik dan weer op haar.

---

El Diablo.

---

---

"Well, well," klinkt het opeens naast me. Ik schrik een beetje op uit mijn gedachten en laat mijn blik langs de ranke benen omhoog glijden. Zodra ik een moedervlekje bij de knie opmerk weet ik wie me gezelschap komt houden. Sarah. Mijn ogen volgen de benen terwijl deze langzaam maar zeker in het water zakken en wanneer ik opkijk word ik begroet door sprankelende ogen. "Penny for your thoughts?" biedt de brunette aan. Ik rol een keer met mijn ogen en haal met een diepe zucht mijn schouders op. "Mijn gedachten zijn op dit moment nog geen Pya waard," beken ik eerlijk. "Ik heb roerei in m'n hoofd," vervolg ik, waarna ik mijn wenkbrauwen frons om mijn eigen woorden. Waar kwam dat dan weer in godsnaam vandaan? Ik haal een hand door mijn haren terwijl ik Sarah even in stilte aan kijk. Tot op vandaag vind ik het nog steeds vreemd hoe deze dame zo moeiteloos mijn leven in gewalst is. De meeste meiden waarmee ik het bed gedeeld heb liggen ver, vér in mijn verleden. Sarah is blijven plakken en het fijne is dat we dat gewoon beiden prima vinden. Geen verplichtingen, no strings attached. "I fucked up, Sarah," beantwoord ik dan alsnog haar vraag. "Ik dacht dat dit hele gedoe met Cadi mijn reputatie zou opkrikken, en ik mag haar - ik mag haar oprecht, maar het - ik weet het niet. Alles gaat alsnog de dieperik in, wat ik echt wil lijkt me steeds verder door de vingers te glippen. En ik weet niet hoe ik het moet fixen." Kijk eens aan, de grote Colin Lewlyn weet niet meer wat gedaan. Bel de pers. Het valt me niet makkelijk me zo open te stellen, en er zijn dan ook maar een handvol mensen bij wie ik het daadwerkelijk aandurf. En ik vertrouw Sarah. Aanvankelijk omdat ons werelden zo ver uit elkaar lagen dat het quasi onmogelijk was dat wat ik aan haar vertelde in mijn kringen zou terecht komen. Maar inmiddels gaat het dieper dan dat. Met een zucht laat ik me in het water zakken, waarna ik me omdraai naar de brunette toe. "Maar hoe bevalt het jou hier op Willow Creek? Voel je nog geen nattigheid?" Bij die laatste woorden verschijnt er een ondeugende glimlach op mijn gezicht. Razendsnel spat ik een behoorlijke hoeveelheid water naar Sarah toe. Pas nu valt het me op dat ze geen bikini aan heeft maar een -behoorlijk aanlokkelijk, als ik eerlijk mag zijn- lingerie setje. "Victoria's Secret? Heb je een nieuwe sugar daddy?" plaag ik.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

SEBASTIAN AMBROISE NELSON If you want to be strong, learn how to fight alone and remember: don't trust words, trust actions. 18 | Willow Creek | cheerful faker | with Isaiah, to the kanteen | clothes       "Nou, zoals je misschien op hebt kunnen merken hebben we wat nieuwe leerlingen gekregen. Iemand besloot Jefferson af te fikken en nu zijn ze hier gezellig naartoe gekomen," vertelde Isaiah. "Alsof je dromen uitkomen," vervolgde ik. "Helaas bestaan er ook dromen genaamd nachtmerries."       "De meisjes zijn volgens mijn nog bitchier tegen elkaar dan hier, maar de jongens zien er niet verkeerd uit. Niet dat jou dat wat interesseert neem ik aan, of dingen moeten goed veranderd zijn bij jou."       Ik schoot in de lach om Isaiahs opmerking. "Je wilt niet weten wat vier maanden met je kan doen. Jij ziet er namelijk opeens wel heel aantrekkelijk uit zeg, ik verlang bijna naar je." lachte ik. Al bleef zijn opmerking over Jeffersons meisjes en jongens wel hangen. De jongens van daar ken ik niet, maar die zien er juist uit als eerste klas tuig en het type dat je liever niet kent of überhaupt alleen de naam al van weet. Maar de meisjes, daarentegen, nouja, daar ken ik er wel een aantal van. Sterker nog, één van mijn beste vriendinnen, Cas, komt van Jefferson. Ik had nou niet echt verwacht dat zij een eerste klas bitch zou zijn. Ach ja, daar kom ik dan wel gauw genoeg achter.       "Maar goed, mijn buik heeft honger en mijn mond wil graag wat te doen hebben. Ga je mee naar de kantine?" vroeg ik. Ik gooide mijn rugtas over beide schouders heen, en in de verwachting dat Isaiah gewoon naast me zou blijven lopen, liep ik richting de kantine.       "En, hoe gaat het nu eigenlijk met jou? Gebeuren er nog spannende dingen in je leven, of ligt het tegenwoordig op een laag pitje?"       Mijn vorige appjes stonden nog steeds op ongeopend onbeantwoord, maar ondanks dat stuurde ik Colin nog vlug een appje, voordat ik besloot mijn telefoon aan de kant te pleuren. To: Colin Al plannen om vanavond met iemand naar het zwembad te gaan? Bcus Seb wants to go with you bcus he missed you!!!!!       Ik liet mijn telefoon weer in mijn zak glijden en focuste me zowel op mijn eten als op Isaiah's antwoorden, die op het moment veel interessanter waren dan een telefoon die niks te melden had.

[ bericht aangepast op 19 juni 2017 - 19:41 ]

---

take risks

Naam: Tallulah Cassidy Fowler. "The canals are freezing baby." |Student at Jefferson| | Anarchistic troublemaker| With Seb & isaiah at lunch | Outfit De pauze was eindelijk aangebroken en al snel verdwenen Sarah en Jazmin al snel uit het oog verloren. Dat was ook het eerstvolgende moment waarop ik mijn berichtjes bekeek. Naast Tyler en Miska - wat ik verwacht had- had ik ook een derde bericht en wel van iemand die ik enorm gemist had vier maanden lang; Seb. Mijn hart maakte dan ook een sprongetje. To Miska; En? Overleefd???? Ik loop nu naar de kantine, you can always join me cutie Ik twijfelde even over de cutie. Ik noemde de halve wereld cutie, maar met Miska waren dingen anders. Misschien omdat hij zo anders was dan de rest. Een aantal jaar geleden toen ik nog stil en verlegen was, was ik een stuk minder onzeker als het ging om wat ik wel en niet tegen Miska kon zeggen. Nu was ik vooral bang dat hij dingen raar op zou vatten. To Tyler; Change of plans blijkbaar? Negen uur zwembad, feestje van Willow, dus wat extra's zal wel nodig zijn om het leuk te maken Ik reageerde niet op Seb, in plaats daarvan hoopte ik hem in de kantine te vinden. Het voelde ergens vreemd om hem te zoeken in een over volle kantine, aangezien we tot vandaag niet bij elkaar op school zaten, maar ik herkende hem meteen. Ik nam geeneens de moeite eerst eten te halen, maar vloog de jongen die ik vier maanden lang had moeten missen om de nek. "Ga nooooooooit meer zo lang weg zonder mij," lachte ik. "Ik heb je gemist Seb." Zodra mijn ergste enthousiasme weg was, zette ik een beetje ongemakkelijk een stapje achteruit. "Heb je je vermaakt? En ben je in de stemming om vanavond mee te gaan naar een feestje?" Toen pas merkte ik de jongen op die ik ook al bij scheikunde gezien had. Nu wist ik echter zeker dat ik hem kende. Ik wist zelfs waarvan. Een moment staarde ik de jongen dan ook aan, voor ik me besefte hoe onbeleefd ik was. "Oh my gosh, Isaiah?" Ik keek even heen en weer van Isaiah naar Seb en terug. "Jij bent het toch? Als in, jij bent mijn internetvriend waarvan ik dacht dat je aan de andere kant van het land woonde."

---

We've lived in the shadows for far too long.

Praattopic 3

---

El Diablo.

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • hallway • Owen

---

Annabeth kwam voor hem tot stilstand staan en friemelde onopvallend achter haar rug aan de zoom van haar shirt, terwijl haar andere hand standvastig in haar zij stond. Haar licht bruine poelen die de schijn van onschuld wisten te wekken, waren recht in zijn ogen gepriemd en ze had ergens een vreemd onderbuik gevoel door de afstandelijkheid van zijn kant. Wat had deze ruimte tussen hen veroorzaakt?       ’Ja,’ antwoorde hij kort en voor even vroeg zij zich af of er nog een reeks aan woorden zouden volgen. Ann brak hun oogcontact en zag hoe hij zichzelf een houding probeerde te geven door zijn tanden in zijn lip te laten zakken. Waren het zenuwen of voelde hij zich ronduit oncomfortabel bij het onderwerp wat hij trachtte aan te snijden? En toen vervolgde de verlossende woorden.       ’Ann, ben je vreemd gegaan? Toen wij nog wat hadden – wees eerlijk, want ik weet alles al. Niet alles. . . maar je snapt wat ik bedoel.’       Annabeth zuchtte opgelucht, maar was tegelijkertijd verrast over zijn vraag en fronsde. Ze had het oprecht naar haar zin in de periode dat zij met elkaar in een relatie zaten. Er waren overduidelijk hoogte- en diepte punten, echter geen momenten dat ze aanstalten maakte om haar behoeftes door iemand anders te laten bevredigen. Haar opluchting gold niet voor lang.       ’En ik wil dat je me vertelt over je thuissituatie. Alles. Ik ben verdomme zo boos op je dat je zolang tegen me hebt gelogen, waarom vertrouw je mij niet, Annabeth?’       Ann had alles behalve een uitbarsting van Owen verwacht, zelfs niet na het app contact wat zij voorafgaand hadden en ze vroeg zich af of ze hem dan eindelijk alles zou kunnen vertellen. Nou – alles? Dat zou in haar ogen nooit mogelijk kunnen zijn.       Door de onverwachte wending, was Ann van stomheid geslagen en wist ze niet goed hoe ze zich hier uit kon werken. Meestal had ze wel haar woordje klaar staan, echter was dit de eerste keer dat ze daadwerkelijk voelde dat het menens was. Owen zou haar niet laten gaan met de reguliere smoesjes en excuses. Hij wilde de waarheid. Alleen was Ann er niet uit welke waarheid hij te horen zou gaan krijgen.       ’Ow, ik moet zeggen dat ik me lichtelijk beledigd voel door deze vraag. Mijn gevoelens voor jou waren echt, waarom zou ik dan met een ander gaan?’ Ann schudde lichtjes haar hoofd in ongeloof. Ze besefte zich nog steeds niet volledig dat deze vraag zojuist uit zijn mond was gekomen. Ann ging met andere jongens om, maar vreemdgaan – nee, dat was niet aan de orde.       ’Mijn thuissituatie?’ ze haalde haar schouders op en gooide haar handen in de lucht. ‘Dat heb ik je al duizenden keren verteld. Pleeggezin, pleeggezin en – oh, pleeggezin. Vader, moeder, broer. Huisje, boompje, beestje. The usual stuff.’       Ze had er altijd moeite mee gehad om dingen voor hem te verzwijgen, maar immers ze hier aan was begonnen, was er geen weg terug geweest. Dan zou hij op precies dezelfde manier hebben gereageerd als dat hij nu doet. Waarom vertelde hij niet gewoon wat hij dacht te weten? Dan zou het een stuk gemakkelijker gaan.       Misschien zou ze er onbewust minder moeite mee hebben, wanneer hij er zelf achter was gekomen. Dan zou het gevoel van schuld eindelijk wegebben, want hij verdiende het niet. Misschien verdiende hij Ann wel niet in haar ogen.

[ bericht aangepast op 21 juni 2017 - 14:51 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

---

---

17 Years | Willow Creek | Social Butterfly | Hallway | With Sebastian "Je wilt niet weten wat vier maanden met je kan doen. Jij ziet er namelijk opeens wel heel aantrekkelijk uit zeg, ik verlang bijna naar je." een korte lach rolde over Isaiah zijn lippen bij het horen van deze opmerking, maar hierna keek hij Sebastian quasi beledigd aan. 'Opeens.' herhaalde hij een van Sebastian zijn woorden. 'Sorry, maar volgens mij ben ik altijd al zo aantrekkelijk geweest. Heb je lenzen tegenwoordig dat je dat nu pas opvalt.' Isaiah keek de jongeman grijnzend aan, zijn woorden waren sarcastisch geweest, want ondanks dat Isaiah niet bepaald onzeker was was hij ook weer niet zo arrogant. "Maar goed, mijn buik heeft honger en mijn mond wil graag wat te doen hebben. Ga je mee naar de kantine?" zei Sebastian toen, waarna hij zonder een echt antwoord van Isaiah af te wachten al richting de kantine toe begon te lopen. Het was niet perse alsof Isaiah erge honger had, maar hij spendeerde graag nog wat tijd met Sebastian dus volgde hij de jongeman maar. "En, hoe gaat het nu eigenlijk met jou? Gebeuren er nog spannende dingen in je leven, of ligt het tegenwoordig op een laag pitje?" vroeg de jongeman aan Isaiah. In de eerste instantie haalde hij enkel zijn schouders op, Isaiah zijn leven was niet bepaald spannend veel viel er niet te vertellen. Echter besloot Isaiah dat zijn schouders ophalen het gesprek niet echt gaande hield dus opende hij toch zijn mond. 'Nou ja persoonlijk denk ik dat mijn leven nog nooit op een hoog pitje heeft gestaan, maar ook tegenwoordig gebeurt er niet zoveel spannends in.' zei Isaiah. 'Ik bedoel er gebeurt hier toch nooit zoveel en mijn liefdesleven...' Isaiah liet een korte stilte vallen waarin hij zelf nadacht hoe hij zijn eigen liefdesleven het beste kon omschrijven. 'Laten we zeggen er hier niet zoveel leuke jongens zijn die ook op leuke jongens vallen.' Isaiah wou de jongeman naast hem net vragen over zijn belevingen overzee toen er plots een meisje hem om de nek vloog. Isaiah bleef stil staan en bekeek haar terwijl ze zelf druk was met praten tegen Sebastian. Wat ze precies zei kwam niet echt bij Isaiah binnen, het was hetzelfde meisje als hij had gezien bij scheikunde. Het meisje wat of Cass was of erg op haar leek, maar Isaiah zei niks omdat hij haar niet wou onderbreken terwijl ze tegen Sebastiaan sprak. "Oh my gosh, Isaiah?" het horen van zijn eigen naam zorgde ervoor dat Isaiah zich realiseerde dat hij half naar haar had zitten staren. Hij keek de jongedame aan, nog steeds lichtelijk twijfelend omdat hij haar hier gewoon nooit had verwacht. Pas toen ze zelf duidelijk naar hun internetvriendschap wees wist hij zeker dat dit Cass wel moest zijn. "Jij bent het toch? Als in, jij bent mijn internetvriend waarvan ik dacht dat je aan de andere kant van het land woonde." Lachende keek Isaiah de jongedame nu aan. 'Jep, hier heb je hem dan je internet idool Isaiah Fuller in levende lijven.' zei de jongeman. 'Blijkbaar niet zo aan de andere kant van het land, eerder de andere kant van de stad.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

”Nee,” zei Dena resoluut, “het is bullshit.” Ze hefde haar kin wat. “Sami probeert me gewoon zwart te maken, mijn vader zou nooit vreemd gaan met iemand zoals haar. Als hij het überhaupt zou doen met iemand, zou hij iemand nemen van daadwerkelijke klasse.” Juliyet giechelde zachtjes. Ze vond het altijd wel leuk als Dena mensen steken onder water gaf.       Ondanks Juli’s waarschuwing was Sami het tweetal toch gevolgd en daarop rolde Dena met haar ogen, waarna ze voor hem tot stilstand kwam. “Zeg eens op, waar moet ik precies spijt van krijgen?” Kort keek de jongen naar Juliyet, waarna hij al snel zijn handen liet afdwalen naar Dena’s decolleté. Ergens kreeg Juliyet de neiging om hem eens een flinke bitchslap te geven, maar eigenlijk bewaarde ze die liever voor het juiste moment. “Weet je wat ik me ook af vraag; wat jij nog allemaal niet ééns weet en hoe graag ik het allemaal tegen je zou willen vertellen… Maar ik bespaar je de schaamte Dena. Je hebt al genoeg, lijkt me,” antwoordde Sami toen. Hij knikte naar haar borsten en zowel Juli als Dena keken hem wat verbaasd aan. “Niet dat ik het erg vind.”       ”Lieve schat, ik heb geen schaamte. Daar sta ik juist bekend om, misschien moet jij wat meer aandacht schenken aan de wereld om je heen. Ik weet dat je je voornamelijk laat leiden door je piemeltje, but get your head out of your ass for once. Je beweert dat je zoveel weet, maar als jij daarmee je alternative facts bedoelt, ben ik niet geïnteresseerd.” Damn, Dena ging ervoor. Juliyet keek haar vriendin aan, terwijl ze helemaal tekeer ging tegen Sami. Op dat moment viel haar een vierde persoon op die erbij was komen staan. Jázmin.       ”Gjee, Sami, ik weet dat het pizzadag is vandaag, maar daarvoor hoef je de weg niet te blokkeren hoor.” Juliyet groette het meisje met een korte handbeweging. “Meisjes plagen is kusjes vragen, dat weet je toch wel hé?” zei ze toen tegen Sami, wat vooral plagend bedoeld was. [tab”Als Sami kusjes wil, dan zal hij wat meer zijn best moeten doen,” antwoordde Dena gelijk. “Dat, en al was Sami de koningszoon, van hem zou ik geen kusje willen hebben,” vervolgde Juliyet toen. Dena duwde de jongen aan de kant en plofte neer aan de tafel het dichtste bij de deur. Juliyet volgde haar. “Pizzadag, trouwens? Wat jammer dat ik al gegeten heb, anders had ik er wel eentje op gekund,” zei ze toen, waarna ze haar telefoon tevoorschijn haalde en wat begon te tikken.       ”Uhu, natuurlijk Dae. Je denkt toch niet dat ik niet weet wat er met je aan de hand is hè?” zei Juliyet op fluistertoon tegen haar, waarna ze wat eten uit haar tas haalde.

[ bericht aangepast op 21 juni 2017 - 17:34 ]

---

That is a perfect copy of reality.

SEBASTIAN AMBROISE NELSON If you want to be strong, learn how to fight alone and remember: don't trust words, trust actions. 18 | Willow Creek | cheerful faker | with Isaiah and Cas in kanteen | clothes       "Nou ja persoonlijk denk ik dat mijn leven nog nooit op een hoog pitje heeft gestaan, maar ook tegenwoordig gebeurt er niet zoveel spannends in. Ik bedoel er gebeurt hier toch nooit zoveel en mijn liefdesleven..." Isaiah bleef een paar seconden stil, een paar seconden waarin ik nog niet had bedacht wat ik nou precies moest antwoorden.       "Laten we zeggen er hier niet zoveel leuke jongens zijn die ook op leuke jongens vallen," vervolgde hij. "Nouja, bekijk het van de positieve kant, er is net een hele school extra ingestroomd, misschien zit daar wel iets leuks tussen," zei ik.       Plotseling vlogen er twee handen om mijn nek, waarna ik een vertrouwde stem het volgende hoorde zeggen: "ga nooooooit meer zo lang weg zonder mij. Ik heb je gemist Seb."       Cas zette een stap naar achter, waarna ik me omdraaide en haar nu in mijn omhelsing drukte. "Helllllla Cas, IK HEB JOU OOK GEMIST!!!" zei ik half schreeuwend, waarna mensen omkeken en me verachtend aanstaarden. Sorry, hoor.       "Heb je je vermaakt? En ben je in de stemming om vanavond mee te gaan naar een feestje?" vervolgde ze.       "Londen was oprecht fan-tas-tisch," zei ik, terwijl ik weer ging zitten en een stoel voor haar naar achter schoof. "Alleen het niveau van feestjes vieren daar ligt toch echt op een onvoldoende. Dus ja, ik ben zeker in de stemming om mee te gaan naar een feestje."       "Oh my gosh, Isaiah?" zei Cas plotseling. Verbaasd keek ik van Isaiah naar Cas. "Jij bent het toch? Als in, jij bent mijn internetvriend waarvan ik dacht dat je aan de andere kant van het land woonde.       "Jep, hier heb je hem dan, je internet idool Isaiah Fuller in levende lijven. Blijkbaar niet zo aan de andere kant van het land, eerder de andere kant van de stad," antwoordde Isaiah op Cas.       Mijn verbazing veranderde in enthousiasme. "Hahahaha lol, waar hebben jullie elkaar gevonden op internet?" vroeg ik aan beiden.       Zo blijkt maar weer, de wereld is kleiner dan we allemaal denken.       "Duuuus, Cas, hoe bevalt het hier?"       Ik rommelde even in mijn tas, op zoek naar mijn drinken, toen ik merkte dat ik het was vergeten. Meh. Ik pakte wat geld vanachter mijn telefoonhoesje vandaan. "Ben zo terug hoor."       In snelle pas liep ik naar het automaat, waar ik het geld door het gleufje naar binnen liet glijden en vervolgens op een paar knopjes drukte. Tikkend met mijn voet op de grond keek ik toe hoe het flesje water langzaam naar beneden viel en het wisselgeld in een bakje kletterde. Ik pakte het flesje en de muntjes en liep weer terug naar Isaiah en Cas.       "Heb je soms als je je verslaapt," zei ik, linkend naar het flesje dat ik zelf vergeten was mee te nemen.       "Maar goed, wat doen jullie vanmiddag?"

---

take risks

Mijn donkere ogen bestudeerden Colin's houding. Het was duidelijk dat er iets mis was, hoewel ik dat al door had gehad op het moment dat hij de klas was uitgelopen. Maar waar ik toen had gedacht dat het een moment van frustratie was geweest zag ik nu pas goed hoe erg hij er eigenlijk mee zat.       "Mijn gedachten zijn op dit moment nog geen Pya waard," sprak Colin waarbij ik een vragend wenkbrauw op trok, geen idee hebbende waar hij het over had. "Ik heb roerei in m'n hoofd," voegde hij er nog aan toe. Hoewel ik mijn best deed om serieus te luisteren doorbreekt er toch een glimlach op mijn lippen. Wat een drama queen kon hij ook zijn.       "I fucked up, Sarah," vervolgt hij na een stilte. "Ik dacht dat dit hele gedoe met Cadi mijn reputatie zou opkrikken, en ik mag haar - ik mag haar oprecht, maar het - ik weet het niet. Alles gaat alsnog de dieperik in, wat ik echt wil lijkt me steeds verder door de vingers te glippen. En ik weet niet hoe ik het moet fixen."       Ik had het vermoedde dat hetgene wat hij echt wilde een zekere krullenbol was die ik tot mijn vriendinnen rekende. Ik begreep heb wel, Isa had een bepaalde uitstraling waar je makkelijk voor viel. Ze was zachtaardig, lief en iemand waar je echt op kon vertrouwen. Toch kon ik mij de twee niet samen voorstellen, ik had het idee dat Isa wellicht wat te breekbaar was voor de jongen naast mij.       "Hm, ik had het idee dat je relatieding met Cadi ook wel werkte voor je reputatie?" Sprak ik terwijl ik afwezig wat cirkeltjes in het water vormde met mijn wijsvinger. Ik keek hem even bedenkelijk aan voor ik verder ging. "Misschien is het ook wel goed voor je, dat je eens wat moeite moet doen. Dat komt namelijk niet vaak voor, hè prinsje?" Plagend gaf ik hem een duwtje en liet toen mijn hoofd tegen zijn schouder rusten.       "Maar hoe bevalt het jou hier op Willow Creek? Voel je nog geen nattigheid?" De onderwerp switch was prettig, want ik was nooit echt op mijn gemak als het ging over diepe shit zoals iemands liefdesleven. Ik hield niet van dat gecompliceerde gedoe, de labetjes en de drama die er aan vast hing. Ik gaf er de voorkeur aan om er van door te gaan als het te ingewikkeld werd.       Opeens voelde ik een grote hoeveelheid water op mij terecht komen en ik keek Colin quasi-geïrriteerd aan.       "Oh, hier ga je zo veel spijt van krijgen.." Een kort watergevecht volgde waarbij ik uiteindelijk uiteraard natter was dan hij, maar veel maakte het mij niet uit. Het was maar water en het was fijn dat we zo kinderachtig met elkaar konden omgaan. Het was ergens raar dat we na die ene nacht aan elkaar waren blijven plakken, maar op een of andere manier werkte het goed zo.       "Victoria's Secret? Heb je een nieuwe sugar daddy?" Blijkbaar had Colin mijn lingerie opgemerkt en ik grijnsde even.       "H&M, sorry to dissapoint." Plagend keek ik hem aan terwijl ik mijn hand op zijn bovenbeen legde en naar hem toe boog. "Maar ik zeg geen nee tegen cadeautjes van je hoor.." ««« Gotta raise a little hell »»»

[ bericht aangepast op 23 juni 2017 - 18:09 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

• Nineteen • Fighter • Jefferson High • Outside, with Madison & Sami •

Nog voor ik goed en wel had kunnen bedenken om weg te gaan — puur om het voor mezelf niet nog moeilijker te maken dan de gehele situatie al voor me was — hield Madison me tegen, waarbij haar tengere vingers ditmaal mijn pols beetnam. Mocht ik willen dan kon ik mezelf zo bevrijden uit haar greep, maar om de een of andere reden werd de link met die daadwerkelijke actie niet gelegd; alsof mijn huid een aanraking van haar nu op dit moment veel harder nodig had, ongeacht de situatie waarin we ons bevonden.
      ”Ik heb geen idee wat je deed, Dantae,” begon de blondine op een zachtere toon dan ze eerder tegen me sprak. Onbewust gleden mijn kijkers over haar gezicht heen terwijl ik niet de moeite nam om haar dit keer te onderbreken — iets wat ik voorheen alleen al gedaan had door haar te negeren. “I-Ik wist niet goed was ik moest doen toen je niet opnam... En ik wilde niet met al mijn uitgelopen make-up en lelijke huilhoofd naar buiten dus besloot ik om binnen te drinken en roken. Ik heb echt niks gehoord, echt niet. Ik was volledig out of it... "
      Heel even trok er een aarzeling door me heen en kreeg ik amper iets mee van Sami, die zich wijselijk uit de voeten leek te maken. Toch knikte ik ergens vaag naar hem als hij aangeeft me later wel te zien; een gebeuren was op voorhand al vast leek te staan. Mijn ogen weken geen seconde van de blondine voor me af en namen elk trekje in haar gezicht zowat uiterst nauwkeurig op, waarbij ze zochten naar een vlaag van een verborgen leugen die er dit keer niet was. “En mijn vader was naar zijn stomme hoer, dus er was niemand om open te doen. Je had nooit meer gebeld, Dantae. Hoe kan ik weten dat je langs geweest ben of dat het je iets uitmaakte als je niet eens terug belde of sms'te?”
      De kern van waarheid die in haar woorden berusten stak me ergens diep. Dit was een punt waarop ik haar onmogelijk iets kwalijk kon nemen daar ikzelf degene was geweest die elke toenadering van haar — na onze breuk — afgewezen had. Het zou eigenlijk haast onlogisch van mezelf zijn als ik er vanuit ging dat ze beter wist. “En uiteindelijk was ik eerlijk toch, telt dat voor niks?” Wanneer Madison haar gezicht van me wegdraait besef ik dat geen woord van wat ze eerder gezegd had gelogen was en ergens deed het me pijn om te zien dat ze nu wel eerlijk tegen me kon zijn. Waarom was ze dat dan van het begin af aan niet geweest? Het had ons beide vermoedelijk een hoop ellende gescheeld. Heel even bekroop de drang me haar gezicht naar me toe te draaien en voor ik het mezelf kon ontzeggen had ik dan ook haar kin zachtjes tussen mijn vingers gepakt en haar smalle gezicht naar me toe gedraaid. niet goed wetende wat ik hier nu verder mee wilde bereiken liet ik mijn duim zacht van haar kin over de tedere huid van haar kijk heen glijden, waarbij een frons zich als vanzelf tussen mijn wenkbrauwen nestelde en ik mijn best moest doen de afstand te houden die ik tussen haar en mij gepoogd had te creëren.
      ”Het telt misschien voor iets,” mompelde ik zacht. Onbewust gleed mijn duim terug over haar kaak en strook deze vervolgens licht over haar onderlip heen, waarbij ik geheel onbewust een stap dichter naar haar toe zet. Deze meid was altijd een soort verslaving voor me geweest, ik hield — of houdt nog steeds — van de vurigheid die door haar heen woekerde en de flirterige speelsheid waarmee ze me altijd wist in te pakken, bewust of niet. Dat de aantrekking voor mij jegens haar er dan nog altijd was, was dan ook niet raar; althans niet voor mij. Net wanneer ik nog iets dichterbij haar kom slaat het besef van wat ik wilde gaan doen me recht in mijn gezicht, waarop ik direct afstand neem door een p;as terug te zetten en haar gezicht los te laten om zo elk contact te verbreken. “Maar dat neemt niks weg van wat er gebeurd is,” weet ik uit te brengen en schud kort mijn hoofd om mezelf beter tot orde te roepen. “Je weet nu in ieder geval dat ik er nog altijd voor je ben wanneer je me nodig hebt.” op een zo droog mogelijke toon probeer ik de woorden naar Madison over te brengen, waarbij ik uit alle macht hoop dat er geen enkele spoor van gemis door mijn stem heen klinkt.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Owen Bell lockers with ann outfit Het leek wel alsof ze verstijfd stond en met een mond vol tanden, er kwam gewoon niks uit het meisje die normaal binnen twee seconden antwoordde en zichzelf verantwoordde voor haar daden.       ‘Ow, ik moet zeggen dat ik me lichtelijk beledigd voel door deze vraag. Mijn gevoelens voor jou waren echt, waarom zou ik dan met een ander gaan?’ Lichtelijk gefrustreerd door haar antwoord trok ik mijn pet van mijn hoofd en ging met beide handen door mijn haren terwijl ik met mijn zij tegen de kluisjes leunde. Ik vond alles vanaf nu gewoon té moeilijk om te geloven, had ik gedate met een pathologische leugenaar?       ‘Mijn thuissituatie?’ Ze haalde haar schouders op en ik kreeg het gevoel dat ze nog steeds niet wist waar ik op doelde. Ik keek haar afwachtend aan, ‘dat heb ik je al duizenden keren verteld. Pleeggezin, pleeggezin en– oh, pleeggezin. Vader, moeder, broer. Huisje, boompje, beestje. The usual stuff.’       Ik duwde mezelf van de kluisjes richting haar en keek haar doordringend aan, ‘je vergeet enkel een ding en dat is het feit dat je in een verdomde villa woont Ann.’ Ik schudde mijn hoofd met ongeloof en had de neiging om het meisje voor me volledig door elkaar heen te schudden, begreep ze dan niet hoe gefrustreerd ik me had gevoeld het afgelopen half jaar?       ’En volgens mij is dat niet eens alles; ik wil met liefde alles weten, welke auto je in je garage hebt staan waar je je zo erg voor schaamt dat ik je bijna elke dag moet brengen.’ Mijn handen plaatste ik weer op mijn hoofd en keek naar Annabeth die ik niet eens de kans gaf om zich zelf uit te leggen, het laatste wat ik wilde op dit moment waren smoesjes.       ‘En dan ben ik nog niet eens begonnen over jou manipulatie en me om de tuin te leiden met dat jij,’ ik hield twee vingers op, ‘je ’beledigd voelde door mijn vraag’, Ann, zie je dan niet hoeveel ik van je hou?’       Haast op het moment kon ik wel door de grond zakken, ik had er een complete liefdesverklaring uitgegooid door mijn opgekropte woede en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan.       ‘Van je hield,’ corrigeerde ik mezelf dan ook en wendde mijn blik van haar af terwijl ik mijn pet weer op mijn haren plaatste, ik wou echt weg hier en gewoon verdwijnen.       ‘Misschien kunnen we er vanavond maar beter over praten, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik wou bereiken.' Ik pakte ondertussen mijn telefoon uit mijn zak en reageerde op Isa, ik wist ook niet zo goed waarom ik haar over Ann had verteld; het was niet zo dat iemand me hier mee kon helpen. To: Isa Nee, alles behalve dat.

---

Everything is illuminated by the light of our past.