[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O1 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Tormienne
~ Juliyet Halle Kensington|18|Queen Bee/Upperbitch|1.3 - Marlow
~ Danaë "Dena" Melite Eiragos|17|The slut|1.1 - Bathsheba
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Tormienne
~ Roxanne “Roxie” Kinsey .....|18||1.9 - Obeah
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Campeon
~ Jake Nathaniel Colfer|18|It-Boy|1.2 - Phorthos
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -GreenIight
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Obeah
~ Hero Dominic Zimmermann|18|rich kid|1.8 - Ziegler
~ Sebastian Ambroise Nelson|18|Cheerful faker|1.8 - Mouli

• Tieners van Jefferson High •
~ Tallulah Cassidy Fowler|18|Youtubing troublemaker|1.2 - Phorthos
~ Sarah Archer|18|Teenage Dirtbag|1.4 - Sempre
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Sestra
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Virago
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Campeon
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Virago
~ Zigmund Richard Powers|17|Troublemaker|1.3 - Ziegler
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - SebastianVerlac
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh

• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •


• At the moment •
Het is woensdag 10 oktober, iets minder dan een maand geleden is Jefferson High afgebrand. Het is een week geleden dat zowel leerlingen van Jefferson High als Willow Creek te horen hebben gekregen, dat ze op Willow Creek High School terecht kunnen. Dit zal een grote verandering zijn voor iedereen. Twee compleet verschillende groepen komen samen en daarnaast is Willow Creek heel veel malen groter dan Jefferson High. Op het moment begint het derde lesuur bijna. Leerlingen van Jefferson High konden het vorige uur hun boeken, roosters etc. ophalen en voor de leerlingen van Willow Creek gelde gewoon het normale rooster.
Weer: Het is op dit moment 18 graden en er is volop zon, er zijn slechts enkele wolken in de lucht te zien en er is een lichte wind.

[ bericht aangepast op 24 sep 2017 - 21:04 ]

---

El Diablo.

"Oh, eh Ty," murmelde ze terwijl ze wat weg schoof, kijk nu gaan we het krijgen hoor. "Jake en ik zijn best wel..." Ik rol mijn ogen bij de naam en schud mijn hoofd. "We zijn een soort van samen. Ik vind je heel aardig Ty, maar het is niet meer dan dat, sorry," mompelde ze en een niet gemeend lachje rolt over mijn lippen. Verassend. "En als jij je best doet, dan kan je het ook prima maken. Als je niet je best doet..." Ze haalde haar schouders op. "Als je dingen wilt bereiken, moet je wel proberen om dingen te bereiken. Het gaat niet vanzelf. Als ik niet mijn best had gedaan vorig jaar, dan had ik ook geen beurs gekregen voor Willow Creek." Ik rol mijn ogen weer en duw de bucket met nog wat hotwings op haar schoot, zelf sta ik op. Het vrij goede humeur wat ik had in het laatste uur was dan ook als sneeuw voor de zon verdwenen. Toch blijf ik eerst een tijdje stil en steek een sigaret op, waarna ik mijn telefoon pak.

To: Cass
Heb ik je ooit verteld dat je geweldig bent (; Whatcha doing?

To: Dena
Jij. Ik. En hele goede wiet for free. Right now. What do you say?

'Het maakt ook niet uit Isa..' mompel ik. Ik neem een diepe hijs en laat de rook over mijn lippen dwarrelen terwijl ik haar aankijk. 'Het maakt helemaal niet uit Isa. Als jij gelukkig wordt door geneukt worden door Ken met tien side hoes, be my fucking guest.' Ik schud mijn hoofd even. Nope. Dat goede humeur was er nu al helemaal niet meer. 'Maar kom niet bij mij, of een van ons for that matter janken als je prince fucking charming je hart breekt. Iedereen vind je naïef, ik zeg het gewoon tegen je.' vervolg ik. Ik loop langzaam naar haar toe en rook nog wat, voor ik haar kin zachtjes vastpak tussen mijn vingers. Weer schud ik mijn hoofd. 'Het is jammer. Ik had beter van je verwacht dan gewoon een andere sidehoe voor de captain.. Maarja..' Ik lach zachtjes en hou mijn hoofd wat schuin, terwijl ik mijn blik over haar gezicht laat gaan. 'Zo zo jammer...' fluister ik en plaats een zachte kus op haar lippen -iets wat ik misschien zonder de joint hiervoor niet had gedaan-, voor ik haar abrupt los laat en me weer omdraai, om vervolgens weg te lopen.

---

El Diablo.

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • hallway • Owen

---

Ann bestudeerde zijn gezicht waar een verdwaald pluk haar voor hing. Ze gaat er vanuit dat bijna iedereen het met haar eens zou zijn dat het fijn is wanneer iemand met zijn of haar vingers door je haren heen gaat – echter, vond zij het zelfs nog prettiger om dit bij hem te doen. Zijn nonchalante en iet wat wilde haren, was een van zijn woest aantrekkelijke uiterlijke kenmerken en waar zij geen genoeg van kon krijgen.       Hij tuitte zijn lippen en hoewel Ann er van overtuigd was dat hij overduidelijk meer wilde weten, was er een kleine twijfeling van haar gezicht af te lezen. Op dit moment was Owen alles behalve voorspelbaar.       ’Prima, maar lang heb ik niet. Daarbij, ik wou toch al weer naar buiten.’ Ann onderdrukt haar wenkbrauwen die vrijwel direct omhoog wilde schieten bij zijn opmerking. Probeerde hij hiermee duidelijk te maken dat hij niet als een of ander hondje naar me luistert, omdat hij ‘toch al naar buiten wilde gaan’? Ze vraagt zich af waarom hij dat zou benadrukken – het is niet alsof zij hem ooit op zo’n manier zou benaderen.       Zijn pet verborg zijn donkere lokken en al snel was zijn rug naar haar toegekeerd – iets wat meer bij haar losmaakte dan ze zou willen. Echter, weet ze dat zij op dit moment niet in de positie is om zich daar druk over te maken. Nee – ze mag zichzelf niet eens in die positie zetten.       Annabeth genoot van de wind die met haar korte haren speelde en plukken voor haar gezicht gooide. Het voelde als een fijn gevoel – een gevoel van vrijheid. Iets waar zij maar al te veel waarde aan hechtte. Annabeth knipperde met haar ogen om te wennen aan het zonlicht en kreeg Owen al snel weer in het vizier – zijn gedaante was dan ook moeilijk aan het zicht te ontglippen. Ze volgde zijn passen met haar tamelijk korte benen en kon zichzelf nog net herpakken voordat zij zich met behulp van Owen zijn been, op het bankje had getild. Dat leek haar op dit moment niet zo’n verstandig idee, ze zou Owen daar waarschijnlijk alleen een gevoel van onbegrip mee geven. Daarbij, deed het lijken alsof Ann er helemaal niet zo serieus over was – dat was ze wel degelijk. Vandaar dat ze zich naast hem neerzet zonder hem op een enkele manier aan te raken.       ’Wat wil je nog meer vertellen? Hoe je kaviaar op je broodje gehakt doet? Of hoe je nu eindelijk iemand date van je eigen kaliber, want ik was overduidelijk geen Ken.’ Ann had voor zich uit naar haar voeten gestaard die zij kruiselings heen en weer zwiepte als een schommel, echter keek zij op bij zijn laatste opmerking. Dat haar familie een andere achtergrond, status en vermogen heeft dan het zijne en hemzelf, heeft daadwerkelijk niets te maken met hoe zij hem zag en heeft gezien. Alleen zou hij dat uit haar mond niet waarderen – daar was ze zeker van. Het zou klinken alsof zij de hele situatie wilde verzachten en sympathie wilde tonen. Dat was niet was ze hiermee wilde bereiken en hij daarbij al helemaal niet.       ’Of hoe die ook heet, Jake was het of niet?’ er volgde een comfortabele stilte, terwijl hij zich op een andere afleiding had gefocust en in zijn zakken begon te voelen. De rechterzak, Owen, altijd de rechterzak. Het duurde niet lang voordat degene in kwestie een sigaret uit zijn rechterzak wist te halen en een heel zwakke glimlach haar gezicht voor enkele seconden wist te versieren. Soms had ze het idee dat zij nog meer van hem wist dan hij van zichzelf wat betreft de kleine details.       ’Ik weet niet hoe je dit gaat uitleggen Ann, maar ik. . .’       Niet alleen Owen, maar ook Annabeth voelde zich geraakt door het onderwerp en de sfeer tussen beiden. Ze had nog steeds dezelfde houding aangenomen en schommelde rustig met haar benen – stilzitten was niets voor haar. Het leek alsof hij zichzelf in een verslagen lichaamshouding had gezet, niet wetend wat te doen.       Het bleef even stil, terwijl zij haar bruine poelen in de verte voor zich had gericht. Owen had een punt, hoe ging zij hem dit uitleggen? Op wat voor manier zou ze hem duidelijk kunnen maken hoe het voor haar begon en hoe het voor haar voelde? Ze kon dit niet goed praten – niemand zou dat kunnen. Misschien is dat ook wel niet wat ze wilt, het ‘goed’ praten.       ’Eerlijk? Ik ook niet.’ De woorden kwamen er makkelijker uit dan ze had verwacht – makkelijker nog dan de woorden die ze gebruikte om alles te verzwijgen. Had ze dan toch eerder de waarheid met hem moeten delen?       ’Ik weet niet waar ik moet beginnen en ik weet niet waar ik moet eindigen. Alles wat ik ga zeggen is net zo erg als alles wat ik die maanden niet heb gezegd. Er is geen uitleg die jou laat horen wat je wilt horen – dat je mij kent. Nee – waarom zou jij, Owen Bell, willen horen dat je – je ex niet kent?’ Ann laat haar boventanden in haar onderlip zakken en fronst wanneer zij haar laatste zin nogmaals in haar gedachten afspeelt. ‘Je kent me wel – mijn persoonlijkheid, mijn rare trekjes en mijn allergie voor tomaten. Alleen niet in de volledige context.’       Een glimmende natte druppel ontglipt haar ogen tot haar uiterste frustratie en ze blijft star voor zich kijken. Ze hoeft zijn blik niet te zien om te weten op wat voor manier hij kijkt. Ze doet haar uiterste best om de traan met haar gedachte terug in haar ogen te krijgen – wat overduidelijk een nutteloze poging is. Ze verdomde het om haar vocht publiekelijk over haar gezicht laten stromen en om überhaupt te denken dat het een traan was. Daarbij zou ze er onder geen beding aandacht aan besteden; echter, wist deze daad het er alleen maar dikker bovenop te leggen. Voordat ze hem antwoord zou geven op de vragen die hij zou hebben en hem een uitleg te geven – gezien ze hem die wel degelijk verschuldigd is, is er een ding wat zij eerst wilt weten. Een vraag die al maanden aan haar heeft geknaagd.       ’Owen –‘ Annabeth draait haar hoofd een kwart slag en priemt haar vochtige ogen in de zijne. ‘Zou je het ooit, zelfs maar overwogen hebben, om met mij een gesprek aan te gaan als je wist dat ik daar zou wonen?’

[ bericht aangepast op 5 juli 2017 - 21:13 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

---

I'D TELL YOU TO GO TO HELL BUT I DON'T WANT TO SEE YOU THERE Zig merkte op dat Dena een beetje afzwakte. Ze werd rustiger, lachte zo nu en dan en liet haar gemeenheid even voor wat het was. Die momenten koesterde hij, want hij kon haar dan oprecht waarderen. Ze was niet zo erg, maar die attitude van haar irriteerde hem mateloos.       'Ik heb wel zin,' antwoordde ze rustig. Ze keek de jongen en grijnsde breed. 'De vraag is of jij wel zin hebt.' zei ze. Zig wist wat ze daarmee bedoelde, maar liet zich niet kennen. Het was één groot spelletje tussen hen, maar dat zou hij niet zomaar opgeven. Het ging goed en dat liet hij niet zomaar voorbij gaan. Ze liet haar vinger over zijn wang glijden en bewoog dichter naar hem toe. Zig hield even zijn adem in. Hij hoopte dat dat over zou komen omdat hij haar zo aantrekkelijk vond, maar het was eerder omdat ze hem intimideerde. Dat was een vreemd gevoel, omdat hij zich niet zomaar liet intimideren. 'Such a shame,' mompelt ze vervolgens. Hij kon een soort teleurstelling in haar stem horen, ook al kon hij niet plaatsen of dat oprecht was. '       Zig kreeg niet echt de kans om te antwoorden, aangezien Dena over Owen begon te praten. Eerder die dag had Owen Zig behoorlijk op zijn tenen getrapt, dus hij wilde die naam liever even niet horen. Vervolgens noemde Dena wat suggesties om later af te spreken. Zig fronste zijn wenkbrauwen. 'Je moet dit niet doen omdat je me zielig vindt,' zei hij vervolgens bot. 'Ik ben zielig, dus kijk alsjeblieft niet in je agenda of je nog een gaatje hebt, want jij en ik weten beiden dat dat ook jouw stijl niet is.'       Hij ergerde zich aan haar nonchalante karakter en eigenlijk verdween zijn zin om af te spreken met Dena als sneeuw voor de zon. Hij had wel wat beters te doen. Het bleef even stil tussen hen, totdat een blond meisje bij hen verscheen. Zig keek naar haar en zuchtte diep. Hij vond haar eerder al bloedirritant. ”Damn Dae, nu al een vriendje gevonden? Je bent nog sneller dan vorig schooljaar. Heb je soms een eigen wedstrijd met jezelf waarin je je record elke keer weer probeert te verbreken?” sprak ze. Zig moest even zijn best doen om het gesprek überhaupt nog te volgen. “Of was jij die ene jongen die niet goed genoeg voor ons meisjes was, of zoiets zei Dae toch in de les eerder vandaag,” vervolgde ze haarzelf. ”Heb ik wat belangrijks onderbroken?"       Zig zuchtte nogmaals diep en lachte toen zacht. 'Lieve, ik heb geen idee wat je naam is, Dena hier is zelf niet bepaald een good girl dus waarom zou zij een goede jongen nodig hebben?" En met die woorden draaide hij zich om om weg te lopen, aangezien hij geen zin had in die twee meiden. Hij keek nog even over zijn schouder naar Dena. 'Ik spreek jou nog wel.' ROW ROW ROW YOUR BOAT GENTLY THE FUCK AWAY FROM ME

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Een brede lach verscheen op mijn lippen, het was fijn om in Colins aanwezigheid te zijn.       "Oh dus dáárom hou je me in de buurt, voor de cadeautjes." Ik wilde hem er net op wijzen dat ik tot zover nog geen cadeau van hem had gekregen toen hij verder ging. "En ik maar denken dat het om mijn talenten en aangename gezelschap was."       Een gespeelde blik van onbegrijpendheid verscheen in mijn ogen waarna ik een wenkbrauw op trok. "Hm, nee joh, ik ben alleen hier voor je lichaam."       Ik keek hem uitdagend aan, wetende dat hij net zo goed wist als ik dat dat in het begin inderdaad de reden was geweest. Voor ons allebei gokte ik. Het was alleen uitgegroeid tot iets meer dan dat. Ik wist dat het vertrouwen tussen ons erg gegroeid was in de laatste maanden en dat dat ook de reden was dat ik hem vandaag had gezocht.       "Oh en trouwens," vervolgde Colin."Jij stelt nóóit teleur." Ik wilde hem vragen wat hij daar in hemelsnaam mee bedoelde, tot ik doorkreeg dat hij naar mij toe bewoog. Net toen ik dacht dat hij zijn lippen op de mijne zou drukken stopte hij met bewegen. "Maar wel boe dat je dat blondje niet met me wilt delen."       Met een geïrriteerde kreun trok ik mijn gezicht bij hem weg en gaf ik hem een duwtje zodat hij in het water belandde. "Ik dacht dat alleen vrouwen zo konden teasen," mompelde ik terwijl ik uit alle macht probeerde te voorkomen dat mijn wangen rood aanliepen door zijn opmerking.       "En Cas is verboden gebied." Er zat een harde klank in mijn stem toen ik die woorden uitsprak. Ik had het zelf ook meteen in de gaten en schudde verontschuldigend mijn hoofd naar Colin. "Het spijt me, het is een beetje.. verwarrend."       Toch hoopte ik dat hij Cas niet achterna zou gaan. Het was al moeilijk genoeg om mijn hoofd koel te houden als er anderen bij Cas waren, laat staan als Colin met haar aan de haal ging. ««« Gotta raise a little hell »»»

[ bericht aangepast op 6 juli 2017 - 17:19 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

---

---

Het kan me eerlijk gezegd geen barst schelen dat Sarah's beste verweer me in het water duwen is. Proestend en lachend kom ik weer boven het oppervlak, voldaan met haar reactie. "Ik dacht dat alleen vrouwen zo konden teasen." Met een brede grijns kijk ik de brunette aan. Ondertussen zou ze me toch al beter moeten kennen. Er zijn weinig dingen waar ik meer plezier aan beleef dan een verhit moment rekken tot de andere partij me zowat smeekt. Sarah heeft ten slotte al vaak genoeg kennis gemaakt met die kant van me. "En Cas is verboden gebied." Aan de toon in haar stem besef ik dat ik me op glad ijs ga begeven wil ik deze plagerijen nog verder drijven. Ik weet dat ik ver kan bijj Sarah, maar dat neemt niet weg dat ik haar respecteer. Als het zoveel voor haar betekent dat haar Cas ongeschonden blijft, dan ben ik alvast niet degene die dat van haar af zal nemen. Ik houd zwijgend mijn beide handen voor me uit, ter verdediging en verduidelijking dat ik het niet serieus meende. "Het spijt me, het is een beetje.. verwarrend," klinkt het tegelijkertijd uit Sarah's richting. Ik houd mijn hoofd even schuin terwijl ik mijn ogen intensief op Sarah's gezicht fixeer. Er trekt een pijnlijk schuldgevoel door mijn borstkas als ik plots herken wat die toon precies betekent. Het is dezelfde, beschermende manier van spreken die ik zou aannemen als het over Ann of Isabelle gaat. Nog steeds zonder woorden zwem ik wat dichter naar Sarah toe, om vervolgens haar hand te nemen en haar naar me toe, het water in te trekken. Ik "vang" haar lichaam tussen dat van mij en de rand van het zwembad; mijn armen om haar middel terwijl ik met mijn voeten trappel om niet te verdrinken. "Als ze echt zoveel voor je betekent, dan raak ik haar met geen vinger aan, Schorem," fluister ik, niet geheel comfortabel met de zachte kant van me die nu naar boven komt. "Zelfs niet als ze zich als een leeuwin op me werpt. Dan zeg ik 'Wee, jij hoer van Babylon, deze tempel is niet voor U bestemd! Ga heen!' en dan veeg ik haar jouw kant uit met een bezem ofzo," bied ik aan. Hoewel ik het op een idioot serieuze manier wel meen moet ik toch zachtjes even lachen, hopend dat Sarah er zelf ook de humor van kan inzien. "Daarbij, ik heb mijn handen al vol aan een ander blondje," voeg ik er aan toe, hopend haar alsnog honderd procent gerust te kunnen stellen, niet goed wetend of ik het over Cadi heb of over Isabelle. "En jou ben ik ook nog lang niet moe." Om mijn woorden kracht bij te zetten trek ik haar wat dichter tegen me aan, vastberaden om de belofte van daarnet nu wel in te lossen. "Ik kan alleen maar wensen dat ik meer vriendinnen zoals jij zou hebben, en dan bedoel ik ook effectief het vriend-gedeelte en niet zozeer het in-gedeelte. Ik zet ons vriendschap niet zomaar op het spel... Ik zeg alleen maar; als jullie je ooit vervelen met z'n tweetjes, dan wil ik jullie gerust helpen - Nee, nee, het spijt me, ik maak maar een grapje. Ik ga echt ophouden nu." Zodra ik het grapje gemaakt heb heb ik er meteen spijt van, ondanks dat ik het stiekem best grappig vind en ik hoop dat Sarah er dit keer ook wel een beetje om kan lachen. Met een onderdrukte glimlach op mijn lippen neem ik Sarah's gezicht in mijn handen, zodat ze niet anders kan dan goed opletten en luisteren wat ik zeg. "Ze is van jou. Ik beloof het," fluister ik haar toe. "Zolang je mij maar niet vergeet." Seks met Sarah zou ik best kunnen missen, maar Sarah zelf... nooit. Dat punt ben ik helaas al gepasseerd. Net wanneer ik mijn lippen, dit keer daadwerkelijk, op die van haar gedrukt heb gaat er een bel ten teken dat er slechts nog een kwartier over is voor de lunchpauze voorbij is. Best een handig systeem, om de zwemmers genoeg tijd te geven zich voor de les nog af te drogen en terug aan te kleden, maar het komt wel heel erg ongelegen nu. "Fuck," mompel ik gefrustreerd tegen de zalig warme lippen van Sarah aan.

[ bericht aangepast op 6 juli 2017 - 20:49 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

17 Years | Willow Creek | Social Butterfly | kanteen | With Sebastian, Cas and Miska Isaiah had er niet eens eens over na gedacht om aan Cas te vragen waar ze vandaan kwam, in zijn hoofd bestond het toeval niet eens dat iemand in dezelfde staat woonde laat staan in dezelfde stad. Blijkbaar bestond het wel en stond de jongedame met wie Isaiah online al zo vaak had gepraat ineens voor hem. Blijkbaar leek Sebastian het ook nog wel enigzins intressant te vinden, want die vroeg al snel waar het tweetal elkaar dan precies hadden gevonden. Isaiah wou de jongen zelf al een korte uitleg geven van hoe hij Cas had gevonden, maar de jongedame was hem voor. . "Oh, emh, blog stuff, youtube, fashion dingen, dat soort shit." gaf ze een wel hele korte uitleg, maar veel er aan toevoegen kon Isaiah niet dat was het inderdaad wel zo'n beetje. Vervolgens ging het onderwerp al vrij snel volledig over naar Cas en hoe ze zich hier vermaakte, tenminste dat was de vraag die Sebastian haar stelde. De kans om te antwoorden kreeg Cas niet meer, want toen vertrok de jongeman al om wat drinken te pakken. Isaiah viste in de tussentijd een flesje water en een appel uit zijn tas. De appel maakte hij schoon met de onderkant van zijn shirt, waarna hij hem naar zijn mond toe bracht. Toen Sebastian weer terug was bij de tafel gaf Cas een antwoord op de vraag die hij al eerder had gesteld. "Scheikunde was echt heel raar," zei de jongedame, iets wat Isaiah kort liet grinniken ja scheikunde was inderdaad apart geweest. Alle schreeuwende kinderen, mensen die zomaar het lokaal verlieten en het meisje wat haar tieten tevoorschijn toverde, dat was zeker niet je standaard les. "Maar goed, wat doen jullie vanmiddag?" vroeg Sebastian toen aan Isaiah en Cas, Isaiah haalde nonchalant zijn schouders op. 'Niet veel denk ik, waarschijnlijk het zelfde als altijd. Series kijken ofzo.' Isaiah zag dat ook Cas Sebastian een antwoord wou geven, maar voordat ze dit kon doen stond er plotseling een jongen naast haar die haar begroette en een kus op haar wang duwde. Isaiah bekeek de jongeman, hij was schattig. "Hi, ik ben Miska." zei hij vervolgens. 'Ik ben Isaiah.' zei Isaiah glimlachend. 'Kom er bij zitten.' Al snel was het Cas die nog meer begon te vertellen. . "Wel, vanavond feestje, jij ook Miska, negen uur zwembad van Willow, dus niks te wilds vanmiddag. Maar als één van jullie zich op wil offeren om film te kijken en ijs te eten terwijl ik George negeer zou dat immens fijn zijn." zei ze. "Toen je weg was Seb, ben ik op een date geweest met iemand. En toen werd hij kut, dus blokkeerde ik hem. En nu heeft hij een nieuw nummer zodat hij me weer kan appen en ik word er vooral heel moe van." Isaiah lachte kort om Cas haar verhaal. 'Misschien moet je dan ook eens ophouden met knap zijn, dan overkomen zulke dingen je niet.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Owen Bell outside with ann outfit Ze antwoordde niet eens, ze staarde enkel naar haar voeten die langzaam heen en weer wiegde en ook mijn aandacht hadden opgeëist. Ergens wist ik ook wel dat ze het niet kon uitleggen maar ze kon het op zijn minst proberen, ik werd gewoon gek van alle theorieën die dagelijks door mijn hoofd ronddwaalde.       ’Eerlijk? Ik ook niet.’ Mijn ogen richtte ik op het meisje die duidelijk geen idee had wat ze moest zeggen, ik had de neiging om zachtjes door haar haar te strijken en haar gerust te stellen maar dat kon ik gewoon weg niet doen.       ‘Ik weet niet waar ik moet beginnen en ik weet niet waar ik moet eindigen. Alles wat ik ga zeggen is net zo erg als alles wat ik die maanden niet heb gezegd. Er is geen uitleg die jou laat horen wat je wilt horen – dat je mij kent. Nee – waarom zou jij, Owen Bell, willen horen dat je – je ex niet kent.’ Net als haar fronste ik, kende ik haar dan helemaal niet? Dat was inderdaad het laatste wat ik wilde horen, ik had ongelofelijk veel tijd gestoken in onze relatie en       ‘Je kent me wel – mijn persoonlijkheid, mijn rare trekjes en mijn allergie voor tomaten. Alleen niet in de volledige context,’ verbeterde ze zichzelf al snel. Ik nam een trek van de sigaret terwijl ik Ann van top tot teen bekeek en de traan in haar ooghoek spotte.       Ik zag Annabeth niet vaak zo kwetsbaar en was zelf ook geen jongen die daar goed mee kon omgaan waardoor ik nu enkel hulpeloos naar haar kon staren voor ik mijn mond weer opentrok.       ‘Ann, alsjeblieft, niet huilen,’ mompelde ik zachtjes maar twijfelde al direct aan mijn woorden. Misschien waren het wel krokodillentranen en wou ze me zo weer rondom haar vinger winden, het zou niet de eerste keer zijn geweest dat ze had gelogen.       ‘Er is niks om te huilen, ik wil gewoon. . .’ Ik wendde mijn gezicht af toen ik overduidelijk vastliep op wat ik wou zeggen.       ‘Owen –‘ Uit mijn ooghoeken zag ik hoe ze haar hoofd een kwart slag draaide en haar waterige ogen in de mijne priemde, wat ongemakkelijk draaide ik dan ook mijn hoofd om haar vervolgens afwachtend aan te staren. ‘Zou je het ooit, zelfs maar overwogen hebben, om met mij een gesprek aan te gaan als je wist dat ik daar zou wonen?’       Ik knipperde een paar keer met mijn ogen voor ik werd afgeleid door het harde geruis genaamd de bel. Nadenkend over mijn antwoord besloot ik maar dat het – het beste was om dit gesprek gewoon hier en nu af te sluiten.       Het was niet dat ik het antwoord niet wist, ik wist het zelfs misschien een beetje té goed want het was een erg dikke nee. Ik had een hekel aan haar gehad ook al had ik haar leren kennen zoals ik haar nu kende. Het spijtige was dat niet alleen ik dat wist maar ook Ann dat diep van binnen wist. Alleen als ik dat zou zeggen had ze des te meer gelijk gehad om tegen mij te liegen.       Ik haalde mijn schouders op en gooide mijn sigaret op de grond waarna ik er met mijn voet nog meer de grond instampte. ‘Wat een domme vraag,’ mompelde ik en keek haar met het laatste beetje zelfvertrouwen aan, ‘maar goed, de bel ging en ik moet mijn les halen dus ik spreek je. . .’ Ik keek haar even aan alsof Ann me zou gaan aanvullen – iets wat duidelijk niet ging gebeuren. ‘Vanavond wel.’       Koppig draaide ik me om en kon mezelf wel voor mijn kop slaan, met grote stappen liep ik het schoolgebouw in richting de wc’s waar ik tegen de muur aanzakte en begon na te denken over wat ik allemaal had gezegd.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

17 • The slut • Willow Creek • Cheerleader • The Swimmingpool • Juliyet & Madison • Outfit Ik stap de auto uit. De lange zwarte auto van mijn vaders bedrijf heeft mij, Juliyet en Madison naar het feest gebracht. Ik ben gekleed in een simpele zwarte bikini met daarover heen een doorschijnende jurk. Mijn hakken tikken op de grond terwijl ik in de richting loop van het school zwembad. Ik gooi mijn lange haar over mijn schouder. 'Lets score some boys,' grinnik ik. Ik neem een slok van de fles drank die ik meegenomen heb en ik stap naar binnen. De muziek dreunt door de ruimte heen en ik maak een pirouette en lach. Ik trek mijn twee vriendinnen verder mee naar binnen. Even laat ik mijn ogen door de kamer glijden. Zigmund zie ik nog niet, misschien is hij nog aan het na puffen van het avontuurtje wat we vanmiddag na school gehad hebben. Het is al een tijdje geleden dat we samen waren, maar ook deze keer was weer fijn en erg vervullend. Voor hem zal het waarschijnlijk niet zo geweest zijn, maar zolang als ik er mijn plezier uit haal, hoor je mij niet klagen.       'Het feestje is nog ietwat saai,' zeg ik. Ik gooi mijn tas in een hoek en trek mijn jurk dan over mijn hoofd heen. Niet dat het veel uitmaakt, want echt veel bedekte het niet. Ik neem een grote slok van de fles alcohol. We hebben al flink wat ingedronken, dus de alcohol giert door mijn bloed heen. Het helpt ook niet dat ik amper gegeten heb, want daardoor slaat de alcohol nog harder aan. Ach ja, wat kan er mis gaan. Ik knipoog naar Madison en Juliyet en trek uit het niets een sprintje. Met een gracieuze salto duik ik het zwembad in. Het water voelt cool en heerlijk. Ik zwem overeind en ga over de rand van het zwembad hangen. Ik kijk mijn twee vriendinnen aan. 'Kom op girls, striptease please.' > Zigmund: Voor een faggot doe je het best goed in bed xo > Owen: Ik geloof dat ik nog iets van je krijg. “Oh darling, go buy a personality.”

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

soundtrack

i suck at thinking of a status || WILLOW CREEK || AT THE PARTY || OWEN || BIKINI

---

---

Isa vond het nog steeds lastig om te geloven wat er die middag tijdens lunch was gebeurd. Het was toch echt duidelijk dat ze niks voor Ty voelde, niet op die manier in elk geval, en toch waagde hij het om een kus op haar lippen te drukken. Ze had hem gelijk weggeduwd, maar voelde zich ergens nog steeds wat violated. Het was niet enkel zijn actie geweest die haar overstuur had gemaakt, maar ook zijn woorden. Dat hij er gelijk maar vanuit ging dat Jake er andere vriendinnetjes op na hield en dat het niemand uit zou maken als hij haar kwetste. Sidehoe, dat is hoe hij haar noemde. In feite had hij haar dus gewoon een slet genoemd. Isa hoopte dan ook ontzettend dat ze hem niet tegen zou komen die avond, het laatste wat ze wilde was met hem praten. Voor Ty dacht ze echter dat het beter kwam als hij Jake ook niet tegen kwam, gezien hij niet erg blij was geweest na haar verhaal. Jake was gelukkig erg lief voor haar geweest en was niet boos op haar. Toen hij haar ophaalde, had hij haar zelfs wat bloemen voor haar meegenomen, die nu veilig in zijn luxueuze auto lagen, gezien die het feest sowieso niet zouden overleven. Het had haar humeur behoorlijk opgefleurd, maar ze had nog steeds niet heel veel zin in het feest. Dat Colin nog steeds niet op haar gereageerd had hielp ook niet erg mee.       "Oh, ik ga even naar Owen toe," mompelde ze tegen Jake, waarna ze een kus op zijn wang drukte en met een rood plastic bekertje vol met vodka-cola naar haar beste vriend liep.       "Hey there, stranger," was haar begroeting. "Sorry voor eerder vandaag, je weet hoe ik soms ben over zulke dingen... Knuffel en het is weer goed?" Ze glimlachte verontschuldigend naar hem. "Ik heb trouwens nog een interessante roddel voor je..." Haar wangen kleurden rood. "Eh, Ty heeft me gekust op school, tijdens de pauze."

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Een geconcentreerde frons stond op mijn gezicht terwijl ik gehurkt koelbox nummer drie doorspitte. Naast mij stonden Dantae en Ann, waarmee ik samen naar het feest was gegaan, te wachten tot ik eindelijk tevreden was. Hoewel de drank voorraad vrij indrukkendwekkend was, was ik opzoek naar een pak appelsap. De wodka die ik eerder had gevonden stond naast mij op de grond en triomfantelijk zwaaide ik met het pak appelsap in de gezichten van mijn twee vrienden.       "Greeeen russian it is," deelde ik enthousiast mee om vervolgens de koelbox te sluiten en drie cups er op neer te dumpen. Het was niet alsof Ann of Dantae enig idee hadden wat mijn drankje inhield aangezien de naam volkomen uit de lucht was gegrepen. Maar goed, wodka en appelsap was een prima combinatie en als ze het niet wilden dronk ik het zelf wel op.       Hoewel er vast ratio's waren voor de wodka en appelsap verhouding was ik er van overtuigd dat ik misschien met een van de twee iets te enthousiast was geweest. En gezien de wodka fles een stuk minder inhoud leek te bevatten kon ik wel raden hoe sterk de drankjes zouden zijn.       "Cheers," sprak ik enthousiast terwijl ik mijn red cup tegen die van hen aanstootte. Oké, wellicht had ik al iets meer gedronken dan nodig was, maar dat mocht wel. Gulzig nam ik een slok van mijn drankje en klakte tevreden met mijn tong. Het smaakte in ieder geval een stuk beter dan de resterende hoeveelheid wodka in de fles zou suggereren.       "Dus vertel, wat hebben jullie vandaag uitgespookt?" Vragend trok ik een wenkbrauw op terwijl ik van Ann naar Dantae keek. Ik had ze allebei niet meer gesproken en buiten Colin's drama en zijn kus was mijn dag vrij rustig geweest. Ik had eigenlijk na school wat tijd doorgebracht met wat joints op de halfpipe in het park. Meer had ik niet nodig in mijn leven.       ««« Gotta raise a little hell »»»

---

When time and life shook hands and said goodbye.

De middag was voor de rest sucky geweest, maar dat was het allang al. School had ik dan ook voor de rest geskipt en was maar gaan blowen met een paar vrienden uit de buurt. Dit was iets waar mijn pa wat minder blij mee was en dit liet hij graag merken. Erg duizelig en doodmoe was ik uiteindelijk op bed beland en sinds een uur ben ik pas weer wakker. Nu omgekleed en wel, wat opgedroogd bloed weggeveegd van mijn neus en lippen. Dit kon ik helaas niet doen met de grote blauw paarse plek die links op mijn gezicht plaats had genomen, recht op mijn kaak. Ik kijk nog even in de spiegel van mijn auto en zucht diep. Het moet maar. Het kon me eigenlijk ook vrij weinig boeien wat de mensen op dit hoogstwaarschijnlijk vreselijke 'feest' ervan dachten, heel weinig. Ik stap uit mijn auto en pak mijn fles ook meteen, ik verwachte heel weinig van de drank hier. En met wat sterke vodka kan je niet fout gaan, niet dat ik weet tenminste.
Langzaam loop ik richting het zwembad en kijk om me heen, waarna ik mijn hoofd schud. Dat ze dit uberhaupt een feest noemen, ik vind er nu al niks aan. Misschien met wat mooie dames en behoorlijk wat op. Oh well.. Ik neem plaats op een van de stoelen die bij het verlichte zwembad staan en kijk even naar het water, waarna ik de fles open draai en wat slokken neem. Een lachje kan er niet vanaf, want tot nu toe heb ik geen lol. Ik ben nog compleet nuchter, mijn kaak steekt en ik zie geen leuke mensen. Ik kan enkel hopen dat aan het eerste al snel iets zal veranderen...

---

El Diablo.

Sami Abdalla canteen with dena and juliyet Het was een geweldige middag geweest en daarbij ook nog eens verschrikkelijk bevredigend, voor de eerste keer in een lange tijd was het niet met Madison geweest of ieder andere willekeurige vrouw die ik had ontmoet.       Echter het enigste nadeel van onze vrijpartijen was dat er nog maar weinig leven in me zat, ik was werkelijk kapot maar ik had er geen spijt van. Zo nu en dan keek ik even opzij naar het meisje en had geen idee hoe ik haar zo aan mijn zijde had gekregen.       Langzaam zette ik de radio wat harder en stak ik tegelijkertijd de joint op die ik thuis met haar samen had gerold. Het voelde aan alsof we gewoon beste vrienden waren maar we wisten beide dat er meer tussen ons zat.       Na een korte rit kwamen we uiteindelijk ook aan bij het feest waar het al aardig vol was en ik mijn auto ergens nog net half tussen had kunnen proppen, toen we waren aangekomen had ik achterover geleund en Jazmin aangestaard voor ik voorover leunde en mijn lippen op die van haar drukte.       ‘Ik had een hele fijne middag,’ sprak ik met een speelse grijns en stapte uit waarna ik de deur dicht klapte en we samen naar binnen liepen.       Thuis had ik al een zwembroek aangedaan met een simpel wit shirt en nu ik bij het feest was had ik daar geen spijt van, het was binnen nog benauwder geweest dan buiten. ‘Ik heb het gevoel dat één van ons twee vanavond het zwembad in gegooid gaat worden en ik weet haast wel zeker dat ik dat niet ga zijn,’ zei ik lachend tegen Jaz terwijl ik haar naar me toetrok.       Toen ik echter een paar van mijn vrienden zag nam ik wat afstand– het was niet dat ik mij schaamde voor deze mooie verschijning maar aan iets serieus had ik nog nooit gedacht en zoals mijn vrienden zouden zeggen zou dat ook niks voor mij zijn; dit liet mij twijfelen over of ik het überhaupt ooit tegen hun zou vertellen.       In plaats van mijn hand op haar heupen liet ik hem zakken tot haar kont en kneep er even kort in, ‘zullen we wat drinken halen?’ Vroeg ik vervolgens enkel en knikte als een korte begroeting naar wat jongens aan de overkant.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

---

---

Ik laat mijn ogen een keer de ruimte door glijden, best tevreden met de opkomst tot nu toe. Natuurlijk hebben we nog geen full house, maar de avond is nog jong en er kan nog van alles gebeuren. Er verschijnt een kleine glimlach op mijn lippen zodra ik Dena ten tonele zie verschijnen. Geheel trouw aan haar karakter speelt ze het zwarte niemendalletje dat ze aan heeft snel kwijt, alvorens met een grote plons in het water ter verdwijnen. Lachend schud ik mijn hoofd, die meid is ongelofelijk. De volgende dame die mijn aandacht weet te trekken is Sarah. Het is slechts enkele uren geleden dat we hier helemaal alleen waren, net van plan om een feestje voor ons tweetjes te bouwen tot de bel daar abrupt een einde aan maakte. Zeer onfortuinlijk. Bij haar staat Ann en hoe langer ik naar mijn zusje kijk hoe kwader het me maakt dat ze niet met mij en Seb wilde mee komen. Ik weet en begrijp dat ze niet de behoefte heeft om met mijn familie's - háár- rijkdom te pronken, dat ze er zelfs niet te koop mee wil lopen of zich er niet goed bij voelt het beter te hebben dan een ander... Ik had alleen nooit gedacht dat het zou betekenen dat ze ook niet aan mij gelinkt wilde worden. In mijn gedachten zou het er net heel anders aan toe gaan; Ann en ik op dezelfde school - pas op, hier komt double trouble. Dat idee blijkt echter zo ver van de werkelijkheid te liggen als maar kan. Een beetje afwezig stop ik Seb een nieuw biertje in de hand, terwijl ik mijn eigen flesje aan mijn lippen zetten en wat flinke teugen neem. Ondertussen dwaalt mijn blik opnieuw af, en blijft hij steken bij Isabelle die inmiddels een eindje verderop staat te praten met een andere gast. "Dus, jij en Isabelle he?" vraag ik aan Jake, hoewel ik daar helaas het antwoord sinds vanmiddag al op ken. "Hoe lang heb je dat voor me verborgen gehouden, makker?" Ik geef hem een speelse stomp tegen de schouder en schenk hem een glimlach, hoewel er in mijn binnenste een heel ander gevoel speelt. "Je moet haar wel erg leuk vinden, dat je haar niet met mij en Silas wilt delen." Om mijn woorden kracht bij te zetten houd ik mijn gezicht vlak naast dat van Silas terwijl ik mijn befaamde puppy-blik inschakel en mijn lippen laat pruilen. Om eerlijk te zijn ben ik nu niet trots op mezelf, dat ik het zo vals speel om achter Jake's gevoelens voor Isabelle te komen maar ik moet weten of hij het al dan niet meent met haar. Als hij echt oprecht verliefd is op haar, dan is het voor mij game over. Ik ben namelijk niet van plan om mijn eigen gevoelens in de weg te laten komen wat het geluk van één van mijn beste vrienden betreft. Maar als Isabelle voor hem nummertje zoveel in zijn zwarte boekje moet worden dan kan ik dat niet toestaan. Ze verdient het niet om bespeelt en gekwetst te worden; het is al erg genoeg dat ze eens van mij dacht dat ik enkel die intenties met haar had. Dat hoeft ze geen tweede keer mee te maken. Dus, the show must go on. Lachend laat ik Silas weer los en neem nog een slok van mijn biertje. Mijn ogen blijven dit maal op Jake gericht, scannend naar ook maar enige aanleiding die me duidelijk kan maken in welke mate hij het meent met mijn Iz. Om die laatste gedachte te onderdrukken drink ik in één teug de rest van het flesje leeg, waarna ik mezelf aan nog eentje help. "Komop, Zuko," spoor ik Jake nog een keertje aan, verwijzend naar die afgrijselijke Grease film die ik vroeger duizend keer na elkaar moest kijken met Ann. "Tell me more, tell me more." De kans dat het argwaan zal wekken is klein, want boys will be boys, toch?

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

I'D TELL YOU TO GO TO HELL BUT I DON'T WANT TO SEE YOU THERE Zig had weinig zin in het feestje. Hij was liever bij iemand thuis gaan zitten om wat te chillen, hij was niet zo'n mensenmens, maar als hij niet zou komen, zou hij acuut bestempeld worden als saai. Daarom trok hij een zwembroek aan en vertrok hij vanuit huis richting het zwembad. Onderweg dacht hij aan Dena. Ze hadden eerder die dag samen afgesproken om het een het ander samen te doen. Hij genoot nooit van haar aanwezigheid. Ze was intens, heftig en overheersend, terwijl dat juist niet was wat hij nodig had. Hij had rust nodig, iemand die hem juist wist te kalmeren. Dena was juist eerder degene die zijn aanvallen zou triggeren. Hij wandelde richting de school terwijl hij een berichtje ontving. > Zigmund: Voor een faggot doe je het best goed in bed xo Geïrriteerd las hij wel drie keer over de woorden heen. Ze had lef, dat was zeker, maar Zig was niet de beroerdste om dubbel zo hard terug te slaan. Dena was een bitch, maar ook zij had haar zwaktes en helaas voor haar wist Zig wat die waren. Hij begon daarom een berichtje terug te typen. > Dena: Jij ook voor een zieke Hij wist dat dat vreselijk was om te zeggen, maar dat was precies wat Dena in hem naar boven haalde. Hij had er vaak aan gedacht om te stoppen met hun "relatie". Voor hen beiden was er niets gezonds aan. Zig wandelde naar binnen en keek even om zich heen. Acuut viel zijn blik op Owen, die vergezeld werd door de blonde Isa. Zuchtend wandelde hij op hen af. Het interesseerde hem weinig dat hij hen wellicht stoorde. Owen was zijn beste vriend.       'Hey,' zei hij zwakjes toen hij bij hen aan kwam. 'Stoor ik?' ROW ROW ROW YOUR BOAT GENTLY THE FUCK AWAY FROM ME

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

---

BE SO GOOD THAT THEY CAN'T IGNORE YOU

Nadat Colin me uit mijn gedachten trekt door me een - ik ben de tel kwijt - biertje in mijn handen te drukken, kijk ik voor het eerst echt om me heen en valt me met name één ding op: de helft van de mensen staan lekker gezellig in hun zwemkleren met in hun achterhoofd dat er 90% kans is dat ze vanavond niet droog thuis komen, terwijl de andere helft van de mensen juist zo ver mogelijk bij het water uit de buurt blijft en ook absoluut niet is gekleed om er een paar centimeter dichter bij in de buurt te komen. Geinig.       Vanmiddag was simpelweg gewoon saai. Na school was het enige wat ik heb gedaan zwemmen, en nu bevindt ik me nota bene alweer bij een zwembad. Als er iets is dat ik de afgelopen paar maanden heb gemist is het de zee wel, die zie in Londen gewoon níet in de buurt hebben. Niet dat ik hiermee wil zeggen dat ik vanmiddag naar de zee ben geweest, maar ik ben tenminste opgelucht dat de zee nu op een rijafstand ligt die nog een keer te doen valt. Ohja, en feestjes. Die miste ik ook. Want de feestjes die ze daar hadden, allemachtig zeg. Ik heb nog nooit iets gezien dat nog triester is.       Ik wordt voor de tweede keer in vijf minuten door meneer Colin uit mijn gedachten geholpen. Deze keer niet door drank, maar doordat hij Jake vergelijkt met de hoofdpersonage uit de zeikerigste film die me zo te binnen schiet.       'Ja, Zuko, kom eens op,' zeg ik zwaaiend met mijn armen, waarna ik het "ahah, ahah" deuntje uit het liedje zing.       'Weetje, Jakie, ik heb geen flauw idee waar jullie het zojuist over hadden, maar soms is het gewoon: go with the flow...' zeg ik, terwijl ik met mijn biertje naar de steeds donkerder wordende lucht kijk, die over niet al te lange tijd de eerste sterren laat zien.       'Hey, ik heb het eigenlijk nog niet eens gevraagd, is er de afgelopen tijd nog veel bijzonders gebeurd dat ik ab-so-luut moet weten of heeft de hele wereld op een laag pitje gestaan?' vraag ik aan de drie voor mijn neus. 'Ik kan je in ieder geval wel vertellen: vanavond wil ik heeeeelemaal los gaan als het even mag, YEAS.'       Terwijl de helft van het biertje uit het flesje is gespat, mijn rode t-shirt heeft bevochtigd en erin resulteerde dat mijn t-shirt nu strak tegen mijn buikspieren aan zit, probeer ik gewoon te genieten van wat deze avond zal brengen. En wat het ook zijn mag, ik weet zeker dat ik morgenochtend niet wil opstaan uit angst dat ik het hele huis onder kots.

---

take risks