[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O1 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Tormienne
~ Juliyet Halle Kensington|18|Queen Bee/Upperbitch|1.3 - Marlow
~ Danaë "Dena" Melite Eiragos|17|The slut|1.1 - Bathsheba
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Tormienne
~ Roxanne “Roxie” Kinsey .....|18||1.9 - Obeah
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Campeon
~ Jake Nathaniel Colfer|18|It-Boy|1.2 - Phorthos
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -GreenIight
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Obeah
~ Hero Dominic Zimmermann|18|rich kid|1.8 - Ziegler
~ Sebastian Ambroise Nelson|18|Cheerful faker|1.8 - Mouli

• Tieners van Jefferson High •
~ Tallulah Cassidy Fowler|18|Youtubing troublemaker|1.2 - Phorthos
~ Sarah Archer|18|Teenage Dirtbag|1.4 - Sempre
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Sestra
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Virago
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Campeon
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Virago
~ Zigmund Richard Powers|17|Troublemaker|1.3 - Ziegler
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - SebastianVerlac
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh

• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •


• At the moment •
Het is woensdag 10 oktober, iets minder dan een maand geleden is Jefferson High afgebrand. Het is een week geleden dat zowel leerlingen van Jefferson High als Willow Creek te horen hebben gekregen, dat ze op Willow Creek High School terecht kunnen. Dit zal een grote verandering zijn voor iedereen. Twee compleet verschillende groepen komen samen en daarnaast is Willow Creek heel veel malen groter dan Jefferson High. Op het moment begint het derde lesuur bijna. Leerlingen van Jefferson High konden het vorige uur hun boeken, roosters etc. ophalen en voor de leerlingen van Willow Creek gelde gewoon het normale rooster.
Weer: Het is op dit moment 18 graden en er is volop zon, er zijn slechts enkele wolken in de lucht te zien en er is een lichte wind.

[ bericht aangepast op 24 sep 2017 - 21:04 ]

---

El Diablo.

---

WE FIND OURSELVES IN THE SAME OLD MESS SINGING DRUNKEN LULLABIES "Als je nou godverdomme ooit wel wat goed kon doen, zouden we niet zo tegen je doen,"En met die woorden verliet zijn vader de huiskamer. Vervolgens wandelde zijn moeder achter de man aan, waardoor Hero alleen achterbleef. Hij rolde ongeïnteresseerd zijn woorden. Na jaren vechten om hun aandacht was hij het ondertussen beu om zijn best nog te doen. In plaats daarvan had Hero het zijn persoonlijke missie gemaakt om het leven van zijn vader zo moeilijk mogelijk te maken, want dat was immers waar hij -volgens zijn vader- goed in was.       Hij hoorde hoe zijn ouders kibbelden in de eetkamer, waardoor hij zijn kans zag om naar de keuken te lopen. Hij trok een kastje open en zocht naar een fles drank om mee te nemen naar het feest. Mocht hij dat van zijn ouders? Zeer zeker niet. Deed hij het toch? Uiteraard. Vervolgens trok hij de koelkast open en een grote, dure fles champagne riep figuurlijk zijn naam. Automatisch verscheen er een grijns op zijn gezicht. Hij griste de fles uit de koelkast en wandelde richting de voordeur. Zijn ouders zouden hem niet tegenhouden om naar een feestje te gaan, dus hij nam de moeite niet om hen gedag te zeggen.       Niet veel later arriveerde de jongen op het feest. Hij wandelde naar binnen en keek wat rond. Hij zag niemand die zijn aandacht of tijd waard was, dus hij besloot om neer te ploffen op een stoel. Hij had ergens halverwege zijn tocht de fles champagne al ontkurkt. Hij zette de fles aan zijn lippen en nam een aantal flinke slokken. Zijn blik viel op een drietal meisjes, de één nog mooier dan de ander. Acuut verscheen er een grijns op zijn gezicht. Hij keek toe hoe Dena haar jurk uitdeed en met een sierlijke salto in het zwembad sprong. Hero's grijns werd alleen maar breder. Hij nam nog wat flinke slokken van de champagne, waarna hij opstond en met de fles in zijn handen naar de twee meisjes toeliep die nog aan de kant stonden.       'Volgen jullie haar niet?' vroeg hij kalm. DON'T BE ASHAMED OF WHO YOU ARE THAT'S YOUR PARENTS JOB

---

Big girls cry when their hearts are breaking

• Nineteen • Fighter • Jefferson High • Madison -> Poolparty, with Sarah & Ann •

”En wat was er gebeurd als ik het vanaf het begin had gezegd?”
De vraag die Madison zo snel op me af gooide, zodra ik uit haar buurt probeerde te stappen gonsde door me heen. Wat zou er gebeurd zijn? In een fractie van een seconde probeerde ik daarover na te denken, waarop de conclusie al snel volgde dat de klap die ik nu had gehad vermoedelijk nooit gekomen zou zijn, maar was dat werkelijk het enige — of probeerde een ander deel van mijn bewustzijn me te wijzen op iets anders, misschien? “Alsof je een rijk kreng zoals mij geholpen zou hebben... En als je dat al wel had gedaan, dan was het al helemaal nooit echt geworden. Had je dat liever gehad?” Een moeizame uitdrukking glijd kort over mijn gezicht, maar verdwijnt onbewust weer als de blondine een stap terug in mijn buurt duurt; wetende dat haar aanwezigheid nog altijd een kalmerend effect op me wist te hebben. “Als je 'ja' zegt, dan zal ik je met rust laten en je niet meer bellen wanneer er iets is.”
      Bedenkelijk kijk ik haar aan, laat mijn poelen opnieuw over haar zo vertrouwde gezicht heen glijden terwijl mijn hoofd druk bezig is met een beeld creëren over wat er gebeurd zou zijn als.. Het pijnlijke besef van een fout die ik ergens gemaakt had sijpelt zorgvuldig mijn hoofd binnen en doet mijn gezicht iets vertrekken als ik opnieuw naar de blondine uitreik om haar nog eenmaal aan te raken. “Nee,’ weet ik uit te brengen en klem mijn kaken kort op elkaar als de waarheid van dat korte woordje goed en wel binnen dringt. Ze had een punt waar ik haar bijna onmogelijk gelijk op kon geven en dat wist zij evengoed als ik. “Nee, dat had ik niet gewild.” Een zachte zucht verlaat mijn lippen wanneer mijn vingers een laatste keer over haar wang heen strijken. deze lading aan nieuwe informatie maakte van mijn hoofd een nog grotere warboel dan hij de afgelopen weken al was geweest. het ergste van alles was dat ik Madison misschien niet eens meer de volledige schuld kon geven van de beslissing die ik had gemaakt — waarvan ik niet wist of ik me daardoor beter ging voelen.
      ”Ik moet gaan,” breng ik uit en doe opnieuw een pas achteruit, waarbij ik mijn handen diep in de zakken van mijn vest steek. De drang om plotsklaps te vluchten stak op; met name als ik me lijkt te realiseren dat ik mogelijk iets kapot had gemaakt uit een gevoel van bedrog die niet eens geheel terecht was. “Je kunt me altijd bellen, vergeet dat niet,” werp ik er nog achteraan, waarna ik resoluut omdraai en van de blondine wegloop — gekwetst door mijn eigen toedoen en verward van het hele gebeuren.

      ”Greeeen russian it is.”
Heel even verschijnt er een frons op mijn gezicht als ik Sarah’s opgewekte stem hoor, alvorens ze omhoog komt en enkele cups op de koelbox neerplant, waar ze enkele tellen geleden achter was gedoken — om zo op zoek te gaan naar een goeie beker alcohol voor zowel haar zijzelf, mij als Ann. nieuwsgierig trok ik mijn poelen van de menigte om ons heen af en blikte naar mijn beste vriendin. Een paar minuten geleden, of zelfs al iets langer, waren we aangekomen bij de poolparty die gehouden werd. Nadat ik Madison alleen had gelaten was ik direct naar huis gegaan, waar mijn zus me met een licht zorgelijk frons had op staan wachten, maar geen enkele vraag gesteld bij het zien van mijn uitdrukking; ze wist wel beter dan er naar te vragen. Zoekende naar het bekende gezicht van mijn lieftallige ex haal ik mijn telefoon tevoorschijn en vuur een vlugge sms op haar af.

To: Madison.

Het spijt me van vanmiddag. Het was niet mijn bedoeling je zomaar te laten staan.

Wanneer een redcup in mijn zicht verschijnt krullen mijn mondhoeken zich iets op en verdwijnt mijn telefoon weer veilig in de zakken van de vest die ik droeg over een donker, simpel shirt en mijn zwembroek. “Cheers.” Vol enthousiasme klingt de brunette haar cup tegen die van mij en Ann. “Proost ja,” lach ik zacht en neem een slok van mijn drankje. Zodra het goedje mijn keel binnen glijdt voel ik mijn kaken even sterk verstrakken en een scheve uitdrukking over mijn gezicht heen glijden. “Zo dan,” kuch ik zodra ik de slok heb doorgeslikt en blik over de rand van mijn cup in de slappe illusie de sterkte van mijn drankje er af te zien stralen.
      ”Dus vertel, wat hebben jullie vandaag uitgespookt?” Met een vragende uitdrukking op haar gezicht kijk Sarah van mij naar Ann. Lichtjes haal ik mijn schouders een keer op en weiger op dit moment ook maar iets los te laten van mijn gesprek met Madison — ondanks dat ik hier nu sta bij mijn beste vriendin en goede vriendin. Sarah was wellicht dan een beetje op de hoogte gezien mijn berichtjes van vanmiddag, nu had ik er geen zin in om verder over te praten. “Ik heb niet zo’n boeiend bestaan,” grijns ik daarom dan ook subtiel en negeer voor even het feit dat ik half onder de blauwe plekken sta en daarmee niet zo boeiend weinig krediet doe. “En jullie?” Ditmaal kijk ik vragend naar beide dames, alvorens een nieuwe stevige slok van mijn drinken te nemen.

• Nine-teen • Jefferson High • Poolparty, with Sami •Outfit (+ shirt) •

Tevreden leun ik achterover in de zetel van Sami’s auto. Mijn blote voeten steunen op het dashboard en enkele plukken haren vegen licht langs mijn gezicht af doordat mijn raampje een klein stukje open stond. Een kleine glimlach speelt op mijn lippen als mijn gedachten in een vage stroom af glijden naar de afgelopen middag — die ik schaamteloos door had gebracht met de jongen langs me, waarbij er dit keer geen onderbreking kwam aan de zinderende spanning die tussen ons geheerst had. Het hongerige gevoel in mijn binnenste was meerdere male bevredigend geweest en hoewel ze vermoedelijk nooit volledig zou stoppen met hunkeren naar hem, hielt ze zich voor nu in ieder geval koest.
      Wanneer de auto na een korte rit tot stilstand komt, laat ik mijn voeten terug in mijn versleten sneakers glijden en woel lichtjes een keer door mijn lokken heen — die ik na een vlugge douche beurt hooguit alleen een keer droog geföhnd had, waardoor ze opnieuw in losse krullen over mijn schouders heen vielen. Heel even glijden mijn poelen naar buiten, maar wordt hun aandacht al snel weer getrokken door Sami. “Ik had een hele fijne middag,” grijnst hij me speels toe, alvorens zijn lippen op de mijne te hebben gedrukt. Ik grinnik zacht. “Ik geloof dat fijn zelfs nog zacht uit is gedrukt, niet?” plaag ik hem zacht, waarna ik vlug een kus terug op zijn lippen druk. “Maar ook ik heb genoten.” Een veelzeggende knipoog volgt nog voor ik mezelf uit de auto laat glijden en het portier zacht sluit.
      Samen met Sami lopen we naar binnen. Ergens tussendoor hadden we de tijd gevonden om mijn bikini op te halen, maar daar ik een shirt vergeten was had ik er tactvol een uit Sami zijn kast gepikt; welke ik nu losjes over mijn bikini droeg. “Ik heb het gevoel dat één van ons twee vanavond het zwembad in gegooid gaat worden en ik weet haast wel zeker dat ik dat niet ga zijn.” Lachend trekt Sami me naar zich toe en tuit ik in een speels afkeurend gebaar mijn lippen iets. “Oh schatje,” prevel ik vervolgens en vlij me kort tegen hem aan. “We weten beide dat dát niet helemaal waar gaat zijn. Misschien niet als eerste, maar dat je er in gaat is een feit. Dat beloof ik je.” Zoetjes schenk ik hem een schuine blik en grinnik kort als Sami op een tactvolle manier ietwat afstand lijkt te nemen. De bangerik. Mij boeide het niet welke indruk mensen van ons kregen, de belangrijkste wisten het wel wanneer deze vrijgezel gebonden was en tot op heden leek dat nog niet te zijn gebeurd. Ik betwijfelde echter of het er überhaupt wel in zat. Nu ging het zo goed en het hele gebeuren van vanmiddag maakte dat er niet slechter op. Zou een stempel drukken dat wel gaan doen? Heel even keek ik schuins op naar Sami en vroeg me af of het er tussen ons wel in zat,
      Nieuwsgierig kijk ik vervolgens opnieuw een keer rond en voel hoe een grijns mijn lippen siert als ik steeds meer bekende op merk in de drukke menigte. Tactvol voel ik hoe Sami zijn hand van mijn heupen afglijdt naar mijn billen, waar hij vervolgens heel subtiel een keer in knijpt. “Zullen we wat drinken gaan halen.” Direct knik ik instemmend en volg heel even zijn blik naar het groepje vrienden verderop, waar ik een verduvelde grijns naar toewerp die ik niet achterwege kan laten. “Dat klinkt als een strak plan. Wat wil je hebben?” vroeg ik Sami vervolgens en baande samen met hem een weg naar een van de koelboxen om daaruit wat drank tevoorschijn te halen. Subtiel zakte ik door mijn hurken heen en ving een goede fles Malibu tevoorschijn. “Oehh,” kirde ik zowat tevreden en keek een keer verlekkerd op naar Sami.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • coolbox • Sarah & Dantae • bikini

---

’Ann, alsjeblieft, niet huilen.’ Kwam er al mompelend uit zijn mond en versterkte haar vermoedens. Had hij haar woorden gehoord of hadden haar tranen hem dusdanig afgeleid dat hij zijn multitasking vaardigheden op de proef moest stellen? Daarbij, huilde ze niet – niet echt. Tenminste, dat is wat zij zichzelf trachtte wijs te maken.       ’Er is niks om te huilen, ik wil gewoon. . .’       Waren de tranen daadwerkelijk voor hem bestemd of was het de confrontatie van haar eigen leefomstandigheden en situaties die hieraan voorafgegaan zijn? Voor haar leek het een combinatie van beiden te zijn, voor hem – dacht hij überhaupt aan hoe het voor haar zou hebben gevoeld? Hoe veel moeite zij ermee heeft gehad om alles voor hem verborgen te houden en keer op keer nieuwe excuses uit de kast moest trekken. Hoe zij driemaal nadacht over hoe zij een zin zou gaan formuleren. Ann moest toegeven dat ze er aan gewend raakte om het onderwerp te vermijden – niet alleen bij Owen, bij praktisch iedereen. Haar daden en keuzes hebben niet alleen invloed gehad op Owen.       Haar ogen bestudeerden de zijne, nadat de bel hun conversatie had verstoord. Het zou een gemakkelijke manier zijn om onder de vraag uit te komen en voor even denkt ze dat hij haar geen antwoord zou gunnen, op zou staan en naar binnen zou lopen zonder haar een blik waardig te zijn – echter doet hij dit niet.       ’Wat een domme vraag.’ Mompelde hij en bevestigde hiermee direct haar diepliggende vermoedens die ze het liefste niet wilde oprakelen. Een simpele ‘nee’ was schijnbaar te moeilijk voor hem en een ‘ja’ zou niet goed hebben aangevoeld, omdat het niet zo zou zijn. Dat wist Annabeth ook wel. Waarom had ze dan toch de bevestiging nodig? Om hem haar kant van het verhaal te laten begrijpen?       ’Maar goed, de bel ging en ik moet mijn les halen , dus ik spreek je. . .’ Ann haar benen wiegde de laatste bewegingen eruit om haar kleine voeten vervolgens strak op de grond te zetten. Ze wist niet goed wat ze met haar woorden moest doen en was bang dat, als ze haar mond open zou doen, ze struikelend over de woorden zou hebben gezegd dat het oké was geweest. Dat zijn antwoord en gedrag naar haar oké waren. Dat zij oké was.       ’Vanavond wel,’ vulde hij zichzelf nog aan voordat hij met grote passen naar binnen liep en inderdaad – geen blik achterom wierp. Annabeth had na Owens vertrek een joint aangestoken en was vervolgens te laat in de volgende les verschenen – echter werd hier tot haar verbazing verder niets aan gedaan. Ze had alle lessen gevolgd, maar de inhoud daarvan was werkelijk langs haar gevlogen, had niet eens een oor bereikt. Haar gedachtes waren op een heel andere plek dan waar zij fysiek was – op een stoel die deels bekleed was met stof achter een tafel die waarschijnlijk duurder was dan haar schoenen. Wat deed ze hier?       Tientallen minuten geleden was ze samen met Dantae en Sarah gearriveerd op het feest van Colin, haar broer – correctie: pleegbroer – en zijn vrienden. Hoewel Colin haar nog enkele malen had voorgelegd om met hem en Sebastian mee te rijden, die tevens één van de weinigen is die op de hoogte is van hun broer-zus relatie, was zij niet meer van gedachte te veranderen. Daarbij, kon ze na het gesprek met Owen, die tot haar verbazing haar energie redelijk had opgeslokt, wel een boost gebruiken. Wat zou dan beter zijn dan een ritje met Sarah en Dantae? De twee waar zij zich kan laten gaan zonder aan enkele verwachtingen te voldoen.       Annabeth stond met één hand in haar zij en leunde op haar linkerbeen terwijl ze bestudeerde hoe Sarah de zoveelste koelbox door wist te kijken op zoek naar iets waar ze wel tevreden mee zou zijn. Heb je gevonden wat je zocht of is het tijd om zelf initiatief te tonen?       Het leek alsof Sarah haar woorden op een telepathische manier had doorgekregen, aangezien Ann een appelsap voor haar snufferd kreeg en zei vervolgens enthousiast mededeelde dat het een green russian zou worden. Dit wekte meer vraagtekens bij haar dan het hele gesprek van vanmiddag met Owen, echter was het hier al snel duidelijk waar ze het over had. Appelsap, groen. Vodka, transparant. Vôila, Green russian.       ’Hm, creatief.’ Annabeth had de beker ondertussen aangenomen en bekeek het groene vloeistof wat golfjes vormde in haar beker door de ronddraaiende beweging die zij met haar linkerhand maakte. Ze klonk niet bepaald overtuigend van Sarah haar keuze, echter was het – het proberen waard. Daarbij, was Ann over het algemeen niet iemand die veel alcohol nuttigde – haar voorkeur ging uit naar drugs. Al was dit misschien geen al te verstandige keuze met haar nieuwe klasgenoot oftewel Colin in de buurt. Ze had het idee dat het beter was om het rustig aan te doen, gezien het haar op een bepaalde manier nerveus maakte. Alsof ze zichzelf wederom moest bewijzen, iets wat ze niet bij veel mensen deed of wilde doen. Misschien lag het daar niet zozeer aan en meer aan het feit dat zij op keek naar Colin in zeker maten. Niet dat ze hem dit op die manier ooit had laten weten – god knows hoe hij daarop zou reageren.       ’Cheers,’ Ann moest toegeven dat haar energie en enthousiasme aanstekelijk werkten en ze wist een onaangekondigde giechel te laten horen, waarna ze opkeek naar beiden en haar drankje ophief. Ze opende haar mond om tot haar verbazing tegelijkertijd als Dantae te proosten en voor enkele seconden wist de jongeman hiermee haar blik te vangen. Zo ervaarde zij ook de verandering van zijn gezichtsexpressie zodra hij het groene vloeistof in zijn mond liet glijden. Sarah probeerde ons beide te vergiftigen, dat was duidelijk. Toch weerhield dit haar er niet van om een grote slok naar binnen te werken om hier vervolgens nog net geen spijt van te krijgen. Ze werd herinnerd aan het eerste feest waar zij en Sarah samen heen gingen en Sarah had voorgesteld haar een drankje te maken. Vrijwel direct na de eerste slok had Annabeth gezworen nooit meer deze fout te begaan – deze had ze zojuist gebroken.       Annabeth voelde een rilling over haar ruggengraat, iets wat haar op deed kijken en Colin direct in haar zicht wist te brengen. Zijn aanwezigheid gaf haar een bepaald gevoel van veiligheid en een warme glimlach kwam op haar gezicht te staan. Ze merkte het eigenwijze plukje op, achter op zijn hoofd, die zij een paar uur geleden nog heeft proberen te temmen met wat gel – missie mislukt. Het valt haar waarschijnlijk alleen op, omdat ze het weet. Niet dat het iets uit zou maken – zijn haar zit toch wel goed.       ’Dus vertel, wat hebben jullie vandaag uitgespookt?’ Ann tuitte haar lippen, niet zeker wetend of haar gezicht teveel weggaf. Ze had op dit moment weinig discipline en uithoudingsvermogen over om het drama genaamd ‘haar leven’ enigszins verborgen te houden. Daarbij, waren ze beide op de hoogte van haar en Owen – in zekere maten, dan. Haar ogen zijn voor enkele ogenblikken afgedwaald naar de menigte en vangen hier een glimp op van Owen die met een blonde krullenbol staat te praten.       Dantae zijn stem brengt haar focus terug naar het gesprek, echter heeft ze niet kunnen verstaan wat hij zei en weet ze enkel verward haar ogen van Dantae naar Sarah te laten gaan. ‘Hm – wat?’ weet ze vervolgens uit te brengen. Op dat moment maakte het waarschijnlijk niet meer uit of haar gezicht teveel weg gaf of niet, ze had zichzelf nu ook met haar gebaren en woorden verraden.       Ze wuifde hun woorden weg voordat zij deze uit konden spreken. ‘Owen, ik had vandaag een gesprek met Owen.’

[ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 22:50 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

---

---

Maddi was blij om na die lange schooldag, en met name na het gedoe met Dantae, even een meidenmomentje gehad te hebben met Dena en Yuli. Ze had hen dan ook verteld over wat er gebeurd was, en eerlijk? Ze kon wel een hele lading alcohol in haar systeem gebruiken. Hoe meer, hoe beter. Toen haar vriendinnen al wat wilden indrinken bij Dena had ze dan ook zeker niet geprotesteerd. Misschien was het beter geweest als ze nooit geweten had dat Dantae niet wilde dat het niet gebeurd was. Dit maakte het alleen maar lastiger.       Ondertussen waren ze aangekomen op het feest, dat al aardig aan de gang was. De muziek dreunde behoorlijk en zou een wonder zijn mocht de politie niet halverwege de avond op komen dagen. Niet dat dat veel uitmaakte. Al haar vrienden waren toch ook op het feest, en haar vader was toch al teleurgesteld in haar. Niet dat ze goedkeuring van die klootzak wilde.       Dena sleurde hun verder naar binnen, klaagde dat het feest nog saai was, om vervolgens de niet erg nuttige jurk over haar hoofd te trekken.       "Natuurlijk was het nog zijn, wij zijn pas net aangekomen," grinnikte Maddi terwijl ze de fles uit Dena's hand pakte en een grote slok nam. Haar donkerharige vriendin liet er verder geen gras over groeien en sprong verrassend gracieus het water in, waarna ze Juli en haar gebood om een striptease te doen. Voor ze er echter de kans kregen, voegde Hero zich bij hen.       "Volgen jullie haar niet?"       "Hmm," antwoordde Maddi vaagjes. Er kwam een geweldig plan in haar op dat haar mondhoeken lichtelijk omhoog deed krullen. Met een onschuldige blik op haar gezicht plukte ze de champagnefles uit zijn hand, en nadat ze een slok genomen had zette ze beide flessen drank op de grond neer. "Ik denk dat jij wel eerst kan gaan." Ze wachtte verder geen seconde, plaatste haar handen op zijn borstkas en duwde hem met kleding en al (?) het zwembad in. Vanaf de kant blies ze hem een luchtkusje toe.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Owen Bell poolparty with isa and zig swimwear Ik had voor een dik halfuur enkel op de rand van het zwembad gezeten in een ongelofelijke high, nadat ik het gesprek met Ann had gehad waren al mijn lessen voor niks geweest want ik kon me maar niet concentreren.       Het was dan ook dat ik na school gelijk naar de halfpipe was gegaan en mezelf ondergedompeld in wiet zodat ik aan wat anders kon denken dan Ann.       Helaas volgde daar het volgende probleem aka Sarah die ik nog steeds vermeed na ons nachtelijke avontuurtje waar ik het niet meer over wou hebben. Toch leek ze telkens op mijn pad te komen en wist ik niet goed hoe ik daar mee om moest gaan.       Na een paar minuten was ik overeind gekomen en begonnen aan de snacks terwijl ik mezelf had vergezeld met nu al enkele biertjes. ‘Hey there, stranger,’ klonk een wel erg vrouwelijke stem waardoor ik me haast direct omdraaide en met opluchting Isabella zag.       ‘Sorry voor eerder vandaag, je weet hoe ik soms ben over zulke dingen . . . Knuffel en het is weer goed?’ Ze glimlachte verontschuldigend en ik keek haar afwezig aan terwijl ik nadacht over wat er in godsnaam was gebeurd maar besloot er niet al té moeilijk over te doen terwijl ik haar in een korte omhelzing trok.       ‘Ik heb trouwens nog een interessante roddel voor je. . .’ Isa haar wangen kleurden rood en ik begon in mijn hoofd al enkele scenario’s te bedenken wat er gebeurd zou kunnen zijn maar geen een leek me erg logisch.       Terwijl ik afwachtte op haar vervolg dwaalden mijn ogen af naar Ann die zojuist was binnengelopen, ze zag er mooi uit zoals altijd maar het voelde anders. Echter toen onze blikken kruiste keek ik terug naar Isa en wreef ik verward door mijn ogen die nog steeds op half negen hingen.       ‘Eh, Ty heeft me gekust op school, tijdens de pauze.’ Ik fronste haast automatisch voor ik in het lachen uitbarstte, ‘laat me raden, hij had je zeker verteld hoe mooi je was en hoe eenzaam hij zich wel niet voelde? Die jongen wou je gewoon je bed in krijgen.’       Ik leunde wat voorover op de statafel en nam een slok van mijn bier. ‘Hey,’ ik keek op naar Zig en gaf hem een zwakke glimlach, ‘stoor ik?’ Ik schudde mijn hoofd en keek naar Isa, ‘Tyler heeft Isa gekust,’ sprak ik en liet mijn hand even rusten op Isa’s arm. ‘Wat vond Jake ervan? Die is het natuurlijk gewend om aan andermans eigendommen te zitten.’       Ik tikte Zig aan – aangezien ik hem waarschijnlijk wel eens had verteld over mijn vermoedens dat Ann vreemd ging met de jongeman. Zo niet, dan zou het nu wel duidelijk zijn.       ‘Hoe was jou middag?’ Vroeg ik vervolgens aan Zigmund waarbij ik al wist dat ik niet van plan was om mijn excuses aan te bieden maar mezelf er wel over heen wist te zetten. ‘Ik heb je helemaal niet meer gezien – is er niet iemand waar je me niet over verteld? Je bent namelijk de laatste tijd wel erg in de wolken.’       Ik krabde even aan mijn zwembroek die alles behalve comfortabel zat, daarbij zag het zwembad er ook niet erg aanlokkelijk uit. Ik gooide het laatste beetje van mijn bier naar achter en keek de twee aan, ik had geen zin om te vertellen over mijn gesprek met Ann maar ik moest het dus echt aan iemand kwijt. To: Dena Volgens mij was het andersom dus ik zie je zo wel verschijnen of niet? X

[ bericht aangepast op 12 juli 2017 - 13:26 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

---

---

"Laat me raden, hij had je zeker verteld hoe mooi je was en hoe eenzaam hij zich wel niet voelde? Die jongen wou je gewoon je bed in krijgen,” was Owen’s antwoord.       Isa rolde met haar ogen. Het was nou niet bepaald alsof hij nooit bij een meisje slijmde om haar in bed te krijgen, in tegendeel zelfs. Ugh, jongens. Soms was het echt alsof ze alleen maar aan één ding konden denken. Dat bleek wel uit haar geschiedenis met jongens, alleen Jake niet. Zelfs Colin, die eerst zo lief was, wilde maar één ding, wat later wel duidelijk voor haar was geworden. Was ze dan echt zo naïef?       ”Hey, stoor ik?” voegde Zig zich bij het gesprek. Eigenlijk wel, ze was blij eindelijk weer eens alleen met Owen te praten, maar het was nogal onbeleefd om te zeggen dat hij echt stoorde. Isa twijfelde toch, as usual, of Owen überhaupt wel met haar wilde praten. Steeds vaker kreeg ze het idee van hem dat hij liever geen vrienden met haar was, en dat stak behoorlijk gezien ze al zeker tien jaar beste vrienden waren.       ” Tyler heeft Isa gekust.” Isa zuchtte diep terwijl Owen zijn hand op haar arm legde. Straks wist de hele school het nog, wat van haar nou ook weer niet hoefde. “Wat vond Jake ervan? Die is het natuurlijk gewend om aan andermans eigendommen te zitten.”       ”Nou, in tegenstelling van wat je denkt, zei Tyler eerst dat ik een voorbeeld ben van dingen die hij toch nooit kan krijgen, om mij vervolgens een ‘sidehoe’ a.k.a. ‘slet’ te noemen toen ik hem vertelde dat Jake en ik kinda iets zijn.” Haar wangen kleurden weer rood en ze haalde wat ongemakkelijk een hand door haar wilde, blonde krullen. “Maar,” vervolgde ze, terwijl een frons op haar gezicht vormde. “Wat bedoel je er mee dat Jake aan andermans ‘eigendommen’ zit? Hij was niet boos op mij, gelukkig, maar met Ty was hij niet erg blij dus ik snap niet echt wat je nu bedoeld…”       Owen en Zig praatten verder over hun middag, waar Isa niet echt iets op in te brengen had, en stilletjes keek ze naar de andere kant van het water waar Jake en Colin aan het praten waren. Het liefste was ze gewoon een film gaan kijken, terwijl ze met Jake op de bank knuffelde.

i suck at thinking of a status || willow creek || at the party || owen&zig || bikini || soundtrack

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Voor het feestje vanavond hadden ze bij Dena afgesproken. Om zich daar om te kleden en natuurlijk wat alcohol vooraf te consumeren. Nu waren ze aangekomen op de plek waar het feestje werd gehouden. Ze waren alledrie al uit de auto gestapt en stonden nu op het terrein.       ”Het feestje is nog ietwat saai,” was Dena’s eerste opmerking, waarna ze haar tas in een hoek gooide en haar toch al erg transparante jurk over haar hoofd trok. Ze nam nog snel een slok uit de fles die ze meegeklapt had. "Natuurlijk was het nog zijn, wij zijn pas net aangekomen," grinnikte Madison, terwijl ze de fles uit Dena's hand pakte en een grote slok nam.       ”Dat is waarom de meesten voor fashionably late gaan,” vervolgde Juliyet toen zachtjes. Dena gaf Juliyet en Madison toen een knipoog, waarna ze een sprintje trok en haar geweldige turnkunsten probeerde te laten zien door met een salto het water in te springen. Niet veel later kwam ze weer omhoog en ging ze aan de zwembadrand hangen, Juliyet en Madison aankijkend. “Kom op girls, striptease please.” Juliyet begon hoofdschuddend te lachen.       ”Volgen jullie haar niet?" Hero had zich bij hen gevoegd. Juliyet haalde haar schouders op.       ”Hmm," antwoordde Madison. Juliyet wendde haar blik op haar vriendin, waarna Madison opeens de champagnefles uit Hero’s handen rukte en hem zonder genade het water induwde. Juliyets mond viel zachtjes open, waarna ze er weer een lachje uitkwam. "Ik denk dat jij wel eerst kan gaan,” zei Maddi nog tegen de jongen.       Juliyet keek Madison aan. “Jongens plagen is kusjes vragen*,” zei Juliyet toen en ze duwde Madison achter Hero aan het bad in. Ze gaf Madison ook een knipoog, waarna ze voor het drietal op het droge terras ging zitten, voor het zwembad, maar wel ver genoeg zodat ze haar niet direct het water zouden kunnen induwen. *Ik weet dat het eigenlijk anders is, sssht

---

That is a perfect copy of reality.

---

---

17 Years | Willow Creek | Social Butterfly | The pool side | With Tyler Na schooltijd had Isaiah gedaan wat hij het allerliefste deed en dus ook bijna elke dag deed series kijken. Hij had nog snel zijn huiswerk afgemaakt, maar toen dit klaar leek te zijn had hij zich genesteld op de bank en was hier pas weer afgekomen toen zijn moeder riep dat ze moesten eten. Echt veel tijd had de jongeman dus niet gespendeerd aan het feest vanavond. Hij had niemand om mee te gaan en hoewel dit voor Isaiah zeker geen reden was om af te zien leek zijn enthousiasme ver te zoeken deze keer. Isaiah was nooit eerste klas feestbeesten geweest dus als hij weg bleef was het zeker niet als iedereen hem echt zou missen. Isaiah kwam alleen opdagen wanneer hij dit zelf wou en dit was iets wat iedereen die er toe deed in zijn leven ook wel wist. De jongeman stond na nog een tijdje met zijn ouders op de bank te hebben gezeten dan ook op het punt om naar zijn kamer te sneaken en daar verder te gaan met zijn series. Echter scrolde de jongeman nog een laatste keer door zijn telefoon voordat hij deze zou gaan gebruiken als vervanging van een televisie scherm en of het nou de enkele foto's waren die voorbij kwamen of gewoon het feit dat Isaiah toch niet helemaal in zijn serie zat. Het bracht hem op andere gedachten. En zo belande Isaiah enkele momenten later toch bij het zwembad van school. Zijn ogen gleden langs de mensen vele van hen bekend anderen had hij nog nooit gezien iets wat hem deed vermoeden dat deze leerlingen Jefferson High leerlingen waren. Nou kon Isaiah binnenvallen in de gesprekken van een van zijn vrienden, iets waar de jongeman nooit echt problemen mee leek te hebben, maar zijn oog viel op iets anders. Iemand anders om precies te zijn. De jongen op wie Isaiah zat te ogen had plaats genomen op een van de stoelen naast het zwembad en leek een beetje nors voor zich uit te kijken alsof hij hier helemaal niet aanwezig wou zijn. Ergens kon Isaiah zich best inleven waarom, maar aan de andere kant moest je er altijd het veste van maken en dat was wat Isaiah van plan was voor hem te doen. Zonder nog lang te twijfelen liet hij naar de jongen toe, hoe dichterbij Isaiah kwam hoe knapper de jongeman leek te worden. Dit was iets wat Isaiah echter snel van zich af leek te schudden, daad zou hijzelf alleen maar nerveus van worden. 'Hi,' zei Isaiah vrolijk terwijl hij zich naast de jongen op een stoel liet zakken. 'Ik ben Isaiah Fuller en ik heb mezelf de taak toe geschreven om de persoonlijke plezier te zijn.' Nog altijd even vrolijk als eerst keek Isaiah zijn knappe gezelschap aan. 'Ik ben tot van alles instaat inclusief je wingman zijn. Meisjes houden van me, maar helaas voor hen hou ik niet van ze, niet op die manier. Dus ja dan speel ik ze naar jou toe.' waarschijnlijk was het de raarste openingszin of zinnen die de jongen ooit had gehoord, maar hé hij kon het Isaiah niet kwalijk nemen hij was ook enkel uit op een beetje plezier.

[ bericht aangepast op 14 juli 2017 - 22:58 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Ik wil net weer de fles aan mijn lippen zetten als iemand naast me op de stoel plaats neemt. Gaan we nou krijgen.. Ik kijk op en recht in het gezicht van een jongen die voor mij onbekend is, maar ik volgens mij wel heb gezien ergens vandaag. 'Hi,' zei hij vrolijk en bijna onbewust schiet mijn wenkbrauw wat omhoog. 'Ik ben Isaiah Fuller en ik heb mezelf de taak toe geschreven om de persoonlijke plezier te zijn.' vervolgt hij al snel en ik lach even. Dat kon ik op twee manieren opvatten. Toch bleef ik nog even stil. 'Ik ben tot van alles instaat inclusief je wingman zijn. Meisjes houden van me, maar helaas voor hen hou ik niet van ze, niet op die manier. Dus ja dan speel ik ze naar jou toe.' zei hij tot slot en ik knik lichtjes, voor ik nog wat slokken neem sinds de fles nog steeds voor mijn lippen hing.
'Persoonlijk pleziertje hmh?' zeg ik met een kleine grijns, 'that sounds fun.' vervolg ik en hou mijn hoofd wat schuin. Ik lach zachtjes. 'Tyler, Tyler Santiago. En ik heb de taak om deze school wat levendiger te maken, want als ze dit een feest noemen heb ik nog een hoop werk.' zeg ik, mijn grijns nu wat breder. Ik rek me even uit en kijk kort om me heen. Nou ja, de hele avond loner zitten en drinken is ook niet leuk. En tot nu toe is dit een van de weinige Willow studentjes die me niet irriteert, nog niet tenminste. Ik hou de fles aan hem voor. 'Jij ook trouwens? Is wel wat sterker spul dan je hier kan krijgen, maar dat kan je wel aan no?'

[ bericht aangepast op 14 juli 2017 - 23:30 ]

---

El Diablo.

17 • The slut • Willow Creek • Cheerleader • The Swimmingpool • Juliyet, Madison & Hero • Outfit Hero heeft besloten om ons te joinen en stelt erg subtiel voor dat Juliyet en Madison hem maar moeten joinen. Ik grijns lichtjes en dobber wat rond in het water terwijl de wazige wereld om me heen draait. 'Hmm,' ik kijk toe terwijl ik de onschuld in Madison zie veranderen naar mischief. 'Ik denk dat jij wel eerst kan gaan.' Snel duik ik onder en even later hoor ik hard geplons wat betekent dat Hero het zwembad in geduwd is. Ik zwem naar boven, nog net om Juliyet Madison achter Hero aan in het zwembad te zien duw. Een harde lach verlaat mijn mond en ik klim wat wiebelig het zwembad uit.       'Nu jij!' grijns ik. Ik grijp Juliyet bij haar arm en trek haar richting de badrand. Ik krijg het niet echt voor elkaar om haar daadwerkelijk in het zwembad te duwen, dus gooi ik mezelf maar in het zwembad en trek haar zo achter me aan. Ik kom naar boven en haal een hand door mijn bruine haren. Ik leun over de rand van het zwembad heen en grijp een van de flessen drank die net binnen handbereik staat. Ik neem een grote slok en kijk om me heen. 'Wie nog meer?' vraag ik. Ik knipoog naar Hero. 'Wil jij nog wat?' Ik zwem naar hem toe en duw de fles in zijn handen, om vervolgens een snelle kus op zijn lippen te drukken. 'Daar word je ook wel warm van.' Ik grinnik en knipoog. Ik geef hem amper de kans om te drinken voordat ik zelf weer de fles pak en twee grote slokken neem. 'We moeten maar eens gaan dansen,' stel ik voor. > Zigmund: Not sick, darling, just very pretty xo > Owen: Ik lig in het water, dus als je wil kan je me altijd vergezellen. “Oh darling, go buy a personality.”

[ bericht aangepast op 16 juli 2017 - 15:22 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

WE FIND OURSELVES IN THE SAME OLD MESS SINGING DRUNKEN LULLABIES Binnen enkele seconden griste Madison de fles uit Hero's handen, nam ze een slok uit de fles en duwde Hero het zwembad in. "Ik denk dat jij wel eerst kan gaan." hoorde hij haar nog half zeggen voordat hij in het water viel. Hij kwam weer boven en lachte breed, zeker toen ze hem een luchtkusje gunde vanaf de kant. Op dat moment realiseerde hij zich dat hij zijn telefoon nog in zijn broekzak had zitten. Daar zou zijn vader niet erg blij mee zijn, maar dat was wel het laatste wat hem interesseerde. “Jongens plagen is kusjes vragen" grijnsde Juliyet naar Madison, waarna ze de jongedame ook het water in gooide. Hero lachte hard. Niet veel later zorgde Dena ervoor dat ook Juliyet in het water belandde. Hero kreeg sterk het idee dat hij in een soort paradijs was beland met drie doorweekte meisjes om hem heen.       Dena greep de fles champagne en hield deze voor Hero's neus. 'Wil jij nog wat?' vroeg ze terwijl ze de fles in zijn handen duwde. Vervolgens drukte ze haar lippen kort op die van hem. 'Daar word je ook wel warm van.' zei ze, gevolgd door een speelse knipoog. Hero zetten zijn mond aan de fles, maar kreeg de kans niet om daadwerkelijk een slok te nemen, omdat Dena de fles alweer uit zijn handen griste. 'Oh you have no idea,' grijnsde hij naar Dena, terwijl hij haar kopje onder duwde.       Hero zwom naar Madison en Juliyet toe. 'Dena wilt gaan dansen,' zei hij. 'Wat willen jullie?' Hij keek om zich heen en concludeerde dat het al behoorlijk druk was geworden. 'Madison, aangezien jij mijn telefoon zojuist gesloopt hebt,' begon hij terwijl hij haar grijnzend aankeek. 'Zul je me wel terug moeten betalen vanavond. Op welke manier je dat doet,' Hij keek haar even aan en duwde haar ook lachend onderwater. 'Moet je zelf weten.' DON'T BE ASHAMED OF WHO YOU ARE THAT'S YOUR PARENTS JOB

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

I'D TELL YOU TO GO TO HELL BUT I DON'T WANT TO SEE YOU THERE ‘Tyler heeft Isa gekust,’ waren de woorden van Owen toen Zig zich bij hen voegde. Ietwat verbaasd keek Zig van Owen naar Isa. Hij was niet per se verbaasd over het feit dat ze gekust was door Tyler, het interesseerde hem werkelijk niets, maar hij was eerder verbaasd dat Owen dat tegen hem zei. In welke wereld zou Zig dat wat boeien? ‘Wat vond Jake ervan? Die is het natuurlijk gewend om aan andermans eigendommen te zitten.’ ging Owen verder. Zig begreep amper iets van wat hij zei, waarschijnlijk omdat de context volledig ontbrak. Daarom bleef hij wijselijk stil.       ”Nou, in tegenstelling van wat je denkt, zei Tyler eerst dat ik een voorbeeld ben van dingen die hij toch nooit kan krijgen, om mij vervolgens een ‘sidehoe’ a.k.a. ‘slet’ te noemen toen ik hem vertelde dat Jake en ik kinda iets zijn.” ging Isa verder. Zig keek haar aan en deed enigszins zijn best om er iets van te begrijpen, maar hoe hard hij ook zijn best deed, het werkte niet. Ze kibbelden nog wat verder over het gedoe, totdat Owen zich richtte op Zig en vroeg naar zijn middag.       'Uhm,' begon hij twijfelachtig. 'Ik heb afgesproken met Dena, maar ik ben er helemaal klaar mee, man. Dat wijf is echt gestoord. Ik denk dat ik het af ga kappen. ' Na die woorden gezegd te hebben, checkte Zig zijn telefoon. Hij had een berichtje van Dena en haar woorden vrolijkten hem niet bepaald op. Daarom besloot hij een berichtje terug te sturen om het daadwerkelijk af te ronden met haar. Hij werd niet vrolijk van zijn afspraakjes met haar, dus hij zag niet in waarom hij er nog mee door zou gaan. To: Dena Ik heb hier geen zin meer in, ik ben er klaar mee. ROW ROW ROW YOUR BOAT GENTLY THE FUCK AWAY FROM ME

[ bericht aangepast op 16 juli 2017 - 16:29 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

---

"Jongens plagen is kusjes vragen.”       Karma had het schijnbaar niet druk met andere dingen die dag, want Maddi’s karma kwam gelijk tien seconden later al toen Juli haar in het water duwde. Eenmaal ze weer boven was vloekte ze luid en stak ze haar middelvinger op naar haar blonde vriendin, die haar achterwerk op een stoel had geplant. Dat ze nat was, was niet heel zeer een ramp, ze was toch wel van plan te gaan zwemmen, meer dat haar kleding nu ook nat was. Verdomme Juli. Ze lachte dan ook zachtjes toen Dena Juli in het water kreeg, al ging het wel met duidelijk wat moeite. Niet dat je Maddi hoorde klagen, want Juli lag er gewoon in.       Dena laat er ook geen gras over groeien en pakt een fles drank, waar al snel meerdere slokken van genomen worden. Het duurde niet lang voordat ze vervolgens Hero een kus gaf. Ja, Dena zou, zoals gewoon, die avond zeker weer bij iemand in bed belanden.       ”We moeten maar eens gaan dansen,” deelde Dena mee.       ”Dena wilt gaan dansen. Wat willen jullie? Madison, aangezien jij mijn telefoon zojuist gesloopt hebt, zul je me wel terug moeten betalen vanavond. Op welke manier je dat doet…” Ze sputterde tegen toen hij haar onderwater duwde, maar gezien hij een stuk sterker was baatte het niet echt. “… moet je zelf weten.” Oh, ze kon haast wel raden op wat hij hoopte. Hij bleef een man en feit was gewoon dat die vaak maar aan één ding konden denken. Je kon ook wel zeggen dat ze enkel mét een ding konden denken.       ”Ik mag het zelf weten, huh?” Ze grijnsde naar Hero en sloeg haar arm om zijn nek, om zo zijn lichaam dichter naar het hare toe te trekken. Haar vrije hand liet ze over zijn borstkas naar beneden glijden, richting de rand van zijn broek. “Zeker dat je niks in gedachten hebt?” fluisterde ze in zijn oor. Voor even liet ze haar lippen over zijn nek dwalen, en plagerig langs zijn lippen, waarna ze in zijn kont kneep en hem losliet. “I’ll see what I will do.” Ze stak haar tong naar hem uit en klom uit het zwembad.       Iedereen zei altijd dat lange broeken vervelend waren om uit te trekken wanneer ze nat waren, maar korte spijkerbroeken waren haast net zo vervelend en het kostte haar dan ook veel gewiegel met haar heupen om het geval naar beneden te krijgen. Haar croptop ging een stuk gemakkelijker, waardoor zo haar blauwe bikini zichtbaar werd.       ”So, wie wilt er dansen?”

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Een ietswat ondeugende lach stond op mijn lippen terwijl Ann en Dantae een slok namen. Het verbaasde me nog steeds dat ze na al die jaren niet doorhadden dat mijn vaardigheden wat betreft drankjes mixen niet bepaald goed waren. Toch zeiden ze allebei niet, maar dat was ook niet nodig want hun gezichtsuitdrukking spraken boekdelen.       "Woeps," grinnikte ik onschuldig. Mijn aandacht werd even getrokken door een aantal mensen die ik kende. Zo stond Sebastian met Colin bij het zwembad en ik moest mijn best doen om de verwarring niet te duidelijk te laten merken. Ergens was het zo logisch dat de twee elkaar kenden, maar ik had er nooit over nagedacht. Het blonde Ken-model stond er ook bij, iets wat de grimas op mijn gezicht iets verergerde en ik keerde het gezelschap de rug toe. Op momenten zoals deze was het des te duidelijker dat hoe graag ik het ook wilde — sommige dingen gewoon niet gecombineerd moesten worden.       Dantae reageerde wat kort op mijn vraag, iets wat ik wel begreep aangezien hij me wel wat had verteld over de ellende van eerder. Het was voor mij echt compleet onbegrijpelijk wat hij met dat meisje deed, het leek er namelijk niet op dat ze goed genoeg was voor hem.       Ook Ann leek niet heel erg op haar gemak te zijn bij mijn vraag en ik fronste even toen ze zei dat ze Owen had gesproken. Hoewel ik haar had verteld over de fout die ik en Owen gemaakt hadden voor hun überhaupt een relatie hadden gekregen voelde ik mij er lichtelijk ongemakkelijk bij. Ik had de jongen immers ook nog gezien vandaag en zoals altijd hadden we eigenlijk geen woord gewisseld op de "heb je een aansteker," vraag na.       Ik sloeg mijn arm om haar middel heen en trok haar even tegen me aan. "Oh babe, dat klinkt als pure ellende."       Hoewel Dantae had gevraagd wat wij hadden gedaan besloot ik geen antwoord te geven. Ik irriteerde mij er een beetje aan dat zowel Dantae als Ann wat afwezig waren en het was duidelijk dat mijn vraag de sfeer niet ten goede had gedaan. Er was zoveel drama en hoewel mijn dag eigenlijk best prima was geweest merkte ik dat het even genoeg was. Ik wilde er voor mijn vrienden zijn, maar na Colin's ellende in de morgen, Dante's frustraties in de middag en nu ook Ann die geen beste dag had gehad, kon ik het gewoon niet. Niet wanneer ik geen roes in mijn hoofd had. Mijn ogen gleden kort naar de deur en ik nam de beslissing om mezelf even af te zonderen.       "He guys, sorry, maar ik ga even naar buiten," zei ik uiteindelijk waarna ik me omdraaide en al lopend mijn joint begon te draaien. Buiten aangekomen zakte ik neer op een stenen muurtje en stak ik de joint op. Een zucht rolde over mijn lippen toen ik de eerste hijs had genomen, waarna ik mijn ogen sloot en diep adem haalde. ««« Gotta raise a little hell »»»

[ bericht aangepast op 17 juli 2017 - 14:09 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

---

---

17 Years | Willow Creek | Social Butterfly | The pool side | With Tyler Isaiah zijn introductie zou de jongen of afschrikken of er juist voor zorgen dat hij interesse in hem zou hebben. Het hing er waarschijnlijk een beetje vanaf wat voor persoonlijkheid de jongeman had, hij zag er voornamelijk uit als de persoon die 'to cool for school' was, maar Isaiah wou een boek niet op zijn kaft beoordelen. 'Persoonlijk pleziertje hmh?' zei de jongen tien met een grijns die op Isaiah ondeugend overkwam. 'that sounds fun.' pas toen had hij door op welke manier zijn woorden ook konden worden opgevat. Een lach rolde over zijn Is sjah zijn lippen. 'Ach ja als je zo'n pleziertje wilt vind ik het ook goed natuurlijk.' Iemand zoals de jongen die nu naast Isaiah zat zou hij natuurlijk nooit afslaan, hoewel hik nog altijd sterk betwijfelde dat de jongen uberhaubt voor jongens zou gaan. 'Tyler, Tyler Santiago. En ik heb de taak om deze school wat levendiger te maken, want als ze dit een feest noemen heb ik nog een hoop werk.' stelde de jongeman zich vervolgens aan Isaiah voor. Tyler herhaalde hij in zijn gedachten, dat was wel zo'n beetje de meest standaard naar die je kon hebben, maar oké leuk. Leuke Tyler. ' Hmm ja ik denk niet dat Willow,all that zijn,' zei Isaiah waarna hij kort zijn schouders ophaalde. Hij ging niet de feestjes van zijn klasgenoten zitten verdedigen ook al vond hij ze zelf soms wel leuk, soms ook niet, Isaiah wou gewoon iets van een goede indruk maken. 'Maar zeg eens Tyler, Tyler Santiago, wat is volgens jou dan wel een goed feestje?' na het stellen van deze vraag wou Isaiah in voorbeelden noemen. Dingen die hij dat dat Jefferson leerlingen wel op feestjes hadden en zij niet, maar Isaiah bedacht zich. Bijna alle dingen die hij dacht waren steroetyperend en dan op een foute manier, in dit geval kon hij beter zijn mond houden. 'Jij ook trouwens? Is wel wat sterker spul dan je hier kan krijgen, maar dat kan je wel aan no?' zei Tyler toen de fles die hij de hele tijd al in zijn handen had gehad hield se jongeman nu aan Isaiah voor. Ergens had Isaiah een hekel aan de manier waarop Tyler over zijn school den de mensen erop sprak, denigrerend, aan de andere kant respecteerde hij het ook wel. Deze jongen sprak in ieder geval uit wat hij dacht, iets wat Isaiah in deze situatie liever niet deed. Tenminste niet over het verschil van de scholen, hij was niet uit op ruzie. Uiteindelijk nam Isaiah de fles aan en nam een kleine slok, de drank branden in Isaiah zijn keel als of hij lucifer door had geslikt. Meteen vertrok Krakau zijn gezicht, maar toch slikte hij de drank voorzichtig door. 'Ik moet je teleurstellen ik denk dat ik toch niet zo bestendig ben tegen de drankje.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.