Once Upon A Time (speeltopic) ~ 8 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~7
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178281&page=last&message=66#6263599

---

When you believe your dreams come true

Ruby

Weer verscheen die geheimzinnige glimlach op zijn gezicht, wat ik zo leuk aan hem vond. "Ik vond je wel iets van Red hebben, Red." Ik grinnikte, 'Je spreekt blijkbaar nog steeds de waarheid.' Plotseling viel mijn blik op de klok. 'Is het al zo laat?' vroeg ik geschrokken. Ik keek om mij heen en zag dat het buiten al donder was, wij waren de enige twee klanten in Granny's. 'Ik moet naar huis, morgen moet ik weer vroeg beginnen. Wankelend stond ik op, ik had veel te veel alcohol gehad. 'Het was heel gezellig,' glimlachte ik. Ik liep wankelend naar hem toe en gaf hem een zoen op zijn wang. 'Zie ik je binnenkort weer? Pinokkio?' Ik wachtte zijn antwoord niet af en liep naar buiten. Ook al ging het lopen niet zo snel, kon ik niet stoppen met glimlachen, ik voelde mij heel gelukkig.

---

When you believe your dreams come true

"Als je denkt dat ik bang voor je ben dan heb je het mis hoor! Ik ben niet zo laf als mijn vader. Dus ik zeg wat ik wil..." Jo keek mij zelf verzekerd aan en ik klapte in mijn handen. "Je bent een snelle leerling." zei ik verontwaardigd. "Nooit toegeven aan Angst." ik sta achter haar en kom met mijn mond naast haar oor. "Angst, maak je zwak. Net zo zwak als je vader is." zeg ik lachend.

ik had het idee dat Vittoria zichzelf verloor in mijn ogen, maar ik kon het natuurlijk ook verkeerd hebben aangezien ik niet helemaal topfit was. 'Uhm ja, dat heb je inderdaad wel bewezen gelukkig maar.' ze glimlachte weer. 'Wat zou dit dorp moeten zonder een Sheriff als jij.' Er verscheen een glimlach op mijn gezicht Langzaam zoende ik Vittoria op haar lippen en viel daarna neer op de grond.

Ruby grinnikte om mijn opmerking. 'Je spreekt blijkbaar nog steeds de waarheid.' Ik volgde de blik van Ruby, die langs mij heen ging en naar de klok ging achter mij. 'Is het al zo laat?' vroeg ze geschrokken. Ruby en ik bleken de enige twee klanten nog te zijn in Granny's. 'Ik moet naar huis, morgen moet ik weer vroeg beginnen'. Beide stonden we op. 'Het was heel gezellig,' glimlachte ze. Wankelend kwam ze naar me toe en gaf me een zoen op mijn wang. 'Zie ik je binnenkort weer? Pinokkio?' Ik kon geen antwoord geven, want ze was de deur al uit. Ik betaalde snel de rekening en liep naar buiten. "Ik zie je snel weer Red!" roep ik Ruby na. "En vergeet niet, blijf op het pad!" voeg ik er nog snel als grapje aan toe. In principe mag ik niet rijden na de hoeveelheid die ik op had, maar om nou helemaal lopend terug te gaan naar het bos. Ik pak mijn motor, maar start hem nog niet aangezien Ruby anders het geluid zou kunnen horen. Een boete kon ik me nu niet veroorloven.

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo

Regina klapte in haar handen. "Je bent een snelle leerling." zei ze verontwaardigd. "Nooit toegeven aan Angst." ze staat achter me en komt met haar mond verdraait dicht bij mijn oor. "Angst, maak je zwak. Net zo zwak als je vader is." ik wist nou niet of ik dit als compliment moest opvangen, maar ook veel tijd had ik niet om daarover na te denken want ineens kwamen de muren naar me toe, ik keek om me heen, alles werd vaag maar ik zag de muren duidelijk, ik bleef zitten, alsof er niets aan de hand was, ik voelde de muren tegen mijn lichaam aan, "Regina...?" vraag ik gespannen, "Regina de muren!" zeg ik harder maar blijf gewoon zitten, anders komen ze nog dichter bij. Maar opeens waren de muren weg en het had plaats gevonden voor niets... Alleen maar kale vlakte, helemaal niets, geen mensen om me heen, alleen wit... ik zit in een gewone kamer, heel vel licht en alles was wit, alles behalve ik. Het was te wit. "Laat me eruit!" schreeuw ik terwijl ik opsta, alleen, helemaal alleen zit ik hier. Ik wou om hulp roepen maar bedacht me net dat dat zwak zou zijn dus ik ging zitten, zitten wachten tot er iets zou gebeuren. "Regina?"

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 23:00 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

"Ik zie je snel weer Red!" Hoorde ik hem roepen. "En vergeet niet, blijf op het pad!" ik grinnikte. Na wat een eeuwigheid leek te duren stond ik de voor het grote witte huis. Onderweg had ik me aan elke boom of lantaarnpaal moeten vastgrijpen om overeind te blijven. Het was lang geleden dat ik dronken was geweest. Voor mijn gevoel liep ik heel zachtjes naar binnen. Ik zag dat mijn moeder in de woonkamer stond en Jo er alweer was? Ook lach er een onbekende man op de bank. Ik liep nog helemaal te stralen. 'Ik ben thuis.' riep ik vrolijk. Ik liep wankelend naar de eetkamertafel en nam plaats op een stoel. 'Houd je hier een feestje ofzo? Al die mensen hier.' grinnik ik.

---

When you believe your dreams come true

Vittoria Gold
Er verscheen een glimlach op zijn gezicht langzaam begon hij mij te zoenen op mijn lippen ik zoende hem terug en wilde dat dit een lange tijd zou duren maar helaas kwam er daar snel een einde van omdat Graham neer viel op de grond, geschrokken knielde ik bij hem neer en pakte zijn hand. 'Graham, nee alsjeblieft!' wat moet ik doen, wat moet ik doen dadelijk gaat hij dood, dadelijk gaat hij echt dood en voorgoed en dat wil ik niet.
een traan rolde over mijn wang op zijn gezicht, snel pakte ik mijn mobiel en zonder dat ik wist welk nummer ik intypte belde ik Regina.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 23:03 ]

"Regina...?" Jo klonk vrij gespannen, "Regina de muren!" zegt ze harder. Ik kijk verbaast om mij heen. "Waar heb je het over?" vraag ik licht geïrriteerd "Laat me eruit!" schreeuwt Jo terwijl ze opstaat,maar al snel gaat ze weer zitten. "Regina?" Ik kijk Jo verbaast aan en geef haar drie keer ene klap op haar wangen twee op de linker en één op de rechter. "Jo, zegt dat iets." Op dat moment gaat mijn mobiel. Ik zie dat Neal weer wakker is, maar ik moet nu eerst mijn mobiel opnemen. "Regina Mills, zeg het maar."
'Ik ben thuis.' hoorde ik Ruby vrolijk roepen. Wankelend liep ze naar de eetkamerstoel. 'Houd je hier een feestje ofzo? Al die mensen hier.' grinnikte ze. Ik kon gelijk zien dat ze een feestje had gehad. Ik leg mijn hand om mijn mobiel zodat degene aan de andere kant mij niet hoor. "Ja, en jij komt er zeker net van eentje."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Ja, en jij komt er zeker net van eentje." Ik schudde mijn hoofd lachend. 'Nee hoor, ik had een date. Met een super aantrekkelijke man.' grinnikte ik. Ik keek naar de chaos in het huis. Jo was wat aan het schreeuwen, de man was overeind gekomen en Regina's mobiel ging over. Ik kon hier alleen maar dom zitten te lachen.

---

When you believe your dreams come true

Vittoria Gold
'Regina Mills, zeg het maar.' hoor ik de burgemeester zeggen. 'Regina! godzijdank je neemt op!'
begon ik nog al vrolijk maar al snel maakte dat plaats voor paniek. 'Luister er is iets ergs gebeurd en ik weet niet wat ik moet doen!' ik begon sneller te praten en nam even een adem teug. 'Graham, hij... hij had mij gezoend en toen toen.' ik slikte even. 'Viel hij op de grond! zijn ogen zijn gesloten en hij reageert niet meer!' tranen stroomde over mijn wangen. 'Ow Regina wat moet ik doen?'

Baelfire/Neal
Het vrouw begon allemaal dingen te zeggen die niet waar waren de muren? wat was er met de muren? ze leek wat in paniek, de telefoon van de vrouw ging. 'Regina Mills, zeg het maar.' ow ja Regina heette ze dat was waar ook ja. 'Ik ben thuis.' hoorde ik en een andere vrouw kwam binnen. 'Houd je hier een feestje ofzo? Al die mensen hier?' ze grinnikte. 'Ja, en jij komt er net van eentje.' ik keek naar het meisje dat op de grond zat langzaam stond ik op en wankelde even ik wachtte tot ik goed stond en liep langzaam naar de vrouw toe waar ik bij neer hurkte, ik pakte haar schouders geruststellend vast. Regina had haar al wat klappen gegeven maar ik weet niet of dat dat zou helpen. 'Rustig maar meisje, er is niks aan de hand.' zei ik rustig.

Jo

'Rustig maar meisje, er is niks aan de hand.' ik schrok me dood, vaag werd alles weer normaal, als het huis van Regina, "Dankje..." zeg ik tegen de man die gehurkt naast me zat. "Rumple, ik krijg jou nog wel!" fluister ik boos, even keek ik omhoog naar Regina en streek over mijn wang, auw... Toen wende ik me weer naar de man, "Jo, aangenaam..." zei ik terwijl ik opstond, "Moet ik even helpen?" vroeg ik en reek mijn hand uit.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Nee hoor, ik had een date. Met een super aantrekkelijke man.' zei Ruby. Hier moest ik meer over weten, maar dat kwam later wel. 'Regina! godzijdank je neemt op!' de vrolijkheid in haar stem nam plaats in voor paniek. 'Luister er is iets ergs gebeurd en ik weet niet wat ik moet doen!' ze begon sneller te praten, maar nam al snel even een adempauze. 'Graham, hij... hij had mij gezoend en toen toen.' ik hoorde even een slik momentje. nu pas drong het tot me door dat Graham nu alweer een andere chick had gescoord. Hoe deed hij dat toch zo snel? 'Viel hij op de grond! zijn ogen zijn gesloten en hij reageert niet meer!' Aan de stem van Vittoria kon ik merken dat ze echt in paniek was. 'Ow Regina wat moet ik doen?' ik bedacht me dat Neal ook vrij zwak bij de deur was aangekomen. "Vittoria, rustig aan meid." stelde ik haar gerust. "Er is hier ook zoiets gebeurd, maar dan met iemand anders." ik zei nog niet de naam van Neal, want dan zou ze al helemaal in paniek raken. "Controleer eerst of hij nog adem haalt." ik blijf vrij rustig.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 23:38 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Neal/Baelfire
'Dankje,' zei ze, ze fluisterde nog wat maar ik kon niet zo goed verstaan wat ze zei.
''Jo, aangenaam.' zei ze terwijl ze opstond. 'Moet ik even helpen?' ze reikte haar hand uit die ik vast pakte en me overeind trok.
'Aangenaam ik ben Neal,' zei ik en ik glimlachte vriendelijk. Die naam die kwam me ook al zo bekend voor.


Vittoria Gold
''Vittoria, rustig aan meid.' stelde Regina mij gerust. 'Er is hier ook zoiets gebeurd, maar dan met iemand anders.' wie dan? vroeg ik me af maar ik vroeg haar maar niks eerst Graham. ''Controleer eerst of hij nog adem haalt.' ik deed wat ze zei en controleerde alles, ik hield mijn vingers tegen zijn nek, en op zijn pols daarna legde ik mijn hoofd op zijn borstkast en keek ik of die omhoog kwam. 'Hij ademt nog wel, maar wel zwak.' zei ik, ik was nu wel iets rustiger geworden.

Rumplestiltskin
Ik grijnsde en kneep nog een keer in haar hart. 'Ga naar het bos toe en wel nu.'

Jo

'Aangenaam ik ben Neal,' er ging een lichtje branden hoor, "Neal als in...?" maar op dat moment voelde ik weer de gruwelijke pijn. Ik greep weer naar mijn borstkas en landen op mijn knieën. 'Ga naar het bos toe en wel nu.' Langzaam draaide ik me om en liep zo weg, het huis uit, en op weg naar het bos.
De lantaarnpalen maakten een gezellig lichtje in de straten maar hoe dichter je bij het bos kwam hoe minder.
Eenmaal bij het bos aangekomen ging ik tegen een boom aan zitten, en waarom moest ik hier heer?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Neal/Baelfire
'Neal als in...?' ik wilde antwoorde maar daar kreeg ik de kans niet voor, ze greep naar haar borstkast en landen op haar knieen, ik wilde haar helpen maar ze draaide zich ineens om en liep weg. 'Jo!' ik liep haar achterna zo hard als ik kon maar nog steeds wankelde ik af en toe. 'Wat gaat ze doen?' ik zag haar naar het bos rennen en liep daar heen.

Rumplestiltskin
'Het is donker, het is mistig in het bos je hoort allemaal geluiden van draken, weerwolven, en andere gevaarlijke wezens, je ziet groene ogen naar je kijken en gegrom, je rent weg de wezens rennen je allemaal achterna.' ik lachtte, en hoopte dat ik haar zo kon breken en al dan lukte dat me niet ik had tenminste wel mijn plezier gehad.

Ruby

Regina was aan het bellen en de man en Jo zaten samen op de grond. Plotseling verging ze van de pijn terwijl ze naar haar borst greep, hierna verliet ze het huis. Verbaast keek ik haar na. Ik stond op en liep naar de man toe. 'Neal? Jij bent het!,' ik kijk verbaast naar de man. 'Jij lag toch te rotten in de grond? grinnikte ik. Ik probeerde serieus te doen, maar door de alcohol werkte mijn hoofd niet echt meer mee. 'Fijn dat je terug bent,' glimlachte ik naar hem.

te laat

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 23:55 ]

---

When you believe your dreams come true

Jo
'Het is donker, het is mistig in het bos je hoort allemaal geluiden van draken, weerwolven, en andere gevaarlijke wezens, je ziet groene ogen naar je kijken en gegrom, je rent weg de wezens rennen je allemaal achterna.' meteen zag ik de mist opkomen en hoorde ik de beesten om me heen, alsof ik een vampier was, die konden ook altijd zo goed horen. Ik hoor gesnuif achter me, langzaam draai ik me om en zie twee, grote groene ogen naar me kijken, een draak.
"Ga weg!" schreeuwde ik. Snel ging ik zitten en deed mijn oren dicht, "Laat dit ophouden, alsjeblieft, Help!"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]