Once Upon A Time (speeltopic) ~ 8 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~7
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178281&page=last&message=66#6263599

---

When you believe your dreams come true

Vittoia drukte mij stevig tegen haar. 'Niemand kan je nu wat doen,' ik voelde dat er een traan over mijn wang rolde. 'De wolf zijn naam is Joseph zal je ook niks doen.' ik voelde hoe ze mijn rug streelde. 'Wat is hier aan de hand?' geschrokken keek ik op en zag ik dat Lisa bij het groepje was gekomen. Het blijf vrij sti. Vittoria zei niks en de wolf kon natuurlijk niks zeggen. Het was aan mij om nu iets te zeggen. "Lisa." begroet ik haar eerst met een klein knikje. "Ik euh..." stamelde ik. "Deze hond," ik wist dat het een wolf was, maar ik deed het alsof het een grote hond was. "besprong mij van achter en ik schrok daar hevig van. Ik viel op straat en Vittoria hielp me." loog ik.

---

If no one else will defend the world then I must

Ruby

August staarde een moment in de verte. "Dat is het hem nou juist." hij wenkte de bediende en vroeg om nog een fles. Al snel kwam ze aan en schonk August onze glazen weer vol. Ik lachte toen hij zijn glas al snel leegdronk. Ik staarde naar mijn glas, ik was al aangeschoten dus dit hielp niet echt. Mn moeder zou dit nooit goedkeuren. Ook al was ik volwassen, ik woonde onder haar dak dus moest leven met haar regels. 'Ik moet echt niet meer drinken,' mompelde ik en vervolgens schudde ik mijn hoofd. Toch pakte ik het glas en dronk een aantal slokken. "Ons leven is nog niet opgeschreven." zegt hij weer met die mysterieuze blik. "In boeken, zoals dat sprookjesboek van je broertje, staat er vast wat er gaat gebeuren, maar in ons leven is dat niet het geval." Ik luisterde geboeid. "Een Happy End is in deze wereld nog niemand te vinden."Ik knikte. 'Hoe zou het zijn als ons leven wel opgeschreven zou worden?' vroeg ik dromerig terwijl ik in de verte staarde. 'Ik bedoel dan zouden wij net als de sprookjes zijn.' Ik merkte dat de alcohol zijn werk deed, wat was ik nu allemaal weer aan het uitkramen?

---

When you believe your dreams come true

Vittoria Gold
'Ja, ja dat klopt.' ik zou magie willen gebruiken om ons alle drie te verplaatsen, maar dat kon ik niet doen voor de ogen van dat ene meisje dat blijkbaar Lisa heet.

Rumplestiltskin
Ze schopte tegen mijn schenen aan waardoor ik even op mijn lip beet om niet te schreeuwen van pijn, ik viel even achteruit maar herstelde me snel weer waarna ik Jo woedend aan keek. 'Nu heb jij een heel groot probleem.'

Baelfire
Ik stond stil bij een grote huis volgens mij was het de huis van de burgemeester aangezien ik me niet bepaald goed voelde, en ik moe was besloot ik om daar aan te bellen, ik liep er heen en belde aan hopelijk was er iemand thuis.

Ruby staarde naar haar glas, maar dronk niet. 'Ik moet echt niet meer drinken,' mompelde ze, maar alsnog nam ze een paar slokjes van haar drankje. 'Hoe zou het zijn als ons leven wel opgeschreven zou worden?' vroeg Ruby. Ze klonk vrij dromerig en staarde in de verte. 'Ik bedoel dan zouden wij net als de sprookjes zijn.' Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. "Maar wat nou als je gewoon een sprookje kiest en die gaat leven?" Ik schenk mijn glas nog een keer vol, maar drink deze gelijk leeg. "Kinderen denken toch dat ze bestaan? Waarom zouden volwassen mensen dat niet mogen denken?"

"Mama gaat even de deur open doen." zeg ik tegen Roland terwijl hij aan de tafel verder gaat kleuren. Ik open de deur en tot mijn verbazing zie ik opeens Neal voor de deur staan. "Neal?" vraag ik verbaast. "Maar, jij was.. dood!" zeg ik geschokt. Hij had precies dezelfde kleding aan die hij droeg bij zijn begrafenis.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 19:11 ]

---

If no one else will defend the world then I must

Joseph Lloyd Dombrowski

"Ik euh..." stamelde Graham. "Deze hond, besprong mij van achter en ik schrok daar hevig van. Ik viel op straat en Vittoria hielp me." loog hij. 'Jaja, dat klopt." Zei Vittoria. Ik vroeg aan Vittoria. "Wat doe je nu, waarom verraad je mij?" Ik schudde dat het niet waar was naar Lisa. "Waarom Vittoria, waarom?" Ik hoopte dat Lisa me ging begrijpen.

Jo
Woedend keek Rumple me aan, 'Nu heb jij een heel groot probleem'
Ik slikte en stapte achteruit tot ik erachter kwam dat ik tegen de muur aan stond, maar ik hield me groot, "Nou veel zou dat wel niet zijn, oude man..." zei ik boos, ik was eigenlijk best onzeker maar ik wou niet als een klein kind overkomen, nouja als je zegt oude man helpt dat ook niet echt heel goed ofzo maar ach,
"Vader.." mompelde ik er nog zacht achteraan. Maar stiekem maakte ik me al klaar, en op een pijn scheut door te komen en om te gaan gillen zodat mensen me misschien zouden redden.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Vittoria Gold
'Nee, Joseph zo bedoelde ik het niet, je besprong hem uit blijdschap.' ik keek hem zo aan in de hoop dat hij begreep wat ik hiermee wilde zeggen en dat ik hem niet verraad.

Rumplestiltskin
'Nou veel zou dat wel niet zijn, oude man...' woede borrelde in me op, ik zou nu zoveel dingen willen doen ik zal haar op de pijnlijkste en oudste manieren willen pijn doen en uiteindelijk op de meest pijnlijke en verschrikkelijke manier doden, heel mijn lichaam trilde en mijn gezicht was nu maar paar centimeters van de hare af, met opeenklemende kijken zei ik dreigend. 'Ga nu mijn winkel uit, ik krijg je later wel.' ik keek haar woedend aan. 'Nuu!!' schreeuwde ik.


Baelfire
Een vrouw die ik me vaag herinnerde deed de deur open, ze was verbaasd om mij te zien. ''Neal?' vroeg ze verbaasd ze kende me dus.
"Maar, jij was.. dood!" ik knikte. 'Dat dacht ik ook ja, maar zie hier ben ik dan.' ik leunde even tegen de muur aan, moe van alles. 'Ik ben blijkbaar springlevend, zo ongeveer.'
Ik probeerde me haar naam te herinneren, hoe heette ze nou ook al weer.

Ruby

"Maar wat nou als je gewoon een sprookje kiest en die gaat leven?" Hij schonk zijn glas weer vol en dronk hem opnieuw leeg. Verbaast keek ik hem aan. "Kinderen denken toch dat ze bestaan? Waarom zouden volwassen mensen dat niet mogen denken?" Deze man gaf mij veel stof tot nadenken. Ik dronk mijn glas leeg en vulde deze net als hem opnieuw. Het was vast de alcohol, maar ik besloot er op in te gaan. 'Je hebt gelijk,' ik zette mijn glas neer. 'Waarom hun wel en wij niet. Als sprookjes bestaan dan kan ik ook mijn happy ending krijgen. 'Welk sprookje vind je bij mij passen?' Vroeg ik enthousiast. 'En uit welk sprookje kom jij? Oeh nee wacht laat mij raden. Prince Charming?' Het idee om onze eigen werkelijkheid te creëeren stond mij wel aan.

---

When you believe your dreams come true

Jo
Zijn gezicht was nu dicht bij de mijne, te dicht... ik had zin om te zeggen, 'Man ga weg!' maar ik weet niet of dat zo slim plan geweest zou zijn, 'Ga nu mijn winkel uit, ik krijg je later wel.' hij keek me woedend aan. 'Nuu!' langzaam, heel langzaam, om hem uit te dagen liep ik de winkel uit, toen ik net de winkel uit was stortte ik in elkaar waar moest ik heen!?
Wacht, Regina... Misschien... Snel liep ik naar Regina haar huis, het was een hele wandel maar het was haalbaar. Eindelijk was ik bij het huis maar daar stond een man. Langzaam liep ik naar de deur toe en ging achter de man staan. Ik voelde me leeg, ondanks dat ik mijn herinneringen weer had.
"Hoi..." zei ik verlegen.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 19:24 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Lisa

"Ik euh..." stamelde Graham. "Deze hond, besprong mij van achter en ik schrok daar hevig van. Ik viel op straat en Vittoria hielp me." loog hij. 'Jaja, dat klopt." Zei Vittoria. Ik keek naar de wolf die blijkbaar een grote hond was. Ik keek diep in de ogen van de wolf en de wolf schudde zijn hoofd. 'oke wat is er echt aan de hand?' Ik kon zien aan de wolf dat hij niks had gedaan. Ik liep naar de wolf toe en aaide hem over zijn koppie. 'hij zou toch geen kwaad doen?' Spike volgde mij en begon te kwispelen voor de wolf.

'Oke wat is er echt aan de hand?' vroeg Lisa. Ik slaakte een diepe zucht. "Lisa alsjeblieft ik heb een zware dag gehad okay?" Ik wilde opstaan, maar besloot om toch nog te blijven zitten. Straks viel ik nog om vanwege de vermoeidheid. 'Hij zou toch geen kwaad doen?'
"Het was uit vreugde Lisa." herhaal ik de woorden van Vittoria. Ik had nu echt rustig nodig. Er was teveel gebeurd en ik kon het niet meer aan. Ik voelde mijn hoofd al bonzen.

Neal knikte. 'Dat dacht ik ook ja, maar zie hier ben ik dan.' Mijn ogen stonden wijd open en ik keek hem nog steeds verbaast aan. 'Ik ben blijkbaar springlevend, zo ongeveer.' Het was raar dit alles. "Kom binnen," zeg ik vriendelijk. Vlak voordat ik de deur dicht wil doen staat Jo opeens achter Neal. "Hoi..." ze klonk vrij verlegen. Dat was ook niet zo gek na alles wat er was gebeurd. Met een knikje geef ik het signaal dat ze ook naar binnen mag komen. Ik doe de deur achter haar terug en help Neal de woonkamer in. "Roland, ga maar even bij Henry kijken boven. Mama moet even deze twee personen helpen."

Ondanks dat ze had gezegd dat ze niet meer zou drinken was Ruby toch weer gaan drinken. 'Je hebt gelijk,' ze zette mijn glas neer. 'Waarom zij wel en wij niet'. Ik moest lachen dat Ruby zo makkelijk op me doorging. 'Welk sprookje vind je bij mij passen?' Vroeg ze enthousiast. 'En uit welk sprookje kom jij? Oeh nee wacht laat mij raden. Prince Charming?' Ik voelde dat ik lichtjes rood kleurde. "Prince Charming vind ik niet echt bij mezelf passen. Ik dacht eerder aan..." ik besloot om het toch niet te zeggen. "Prince Charming is prima als jij mijn Snow White bent." ik moest nog niet te diep ingaan op details.

---

If no one else will defend the world then I must

Vittoria Gold
'Oke wat is er echt aan de hand?' ow hou alsjeblieft je mond dacht ik "Lisa alsjeblieft ik heb een zware dag gehad okay?" zei Graham hij probeerde op te staan maar besloot blijkbaar toch om nog even te blijven zitten. "Het was uit vreugde Lisa." herhaalde hij mijn woorden. Ik stond op en pakte Graham handen vast. 'Kom ik breng je naar het politiebureau dan kan je daar even tot rust komen.' zei ik tegen hem. Ik keek Lisa aan en daarna Joseph waar ik naar glimlachte.

Baelfire/Neal
Ze keek me nog steeds verbaasd aan. "Kom binnen," zei ze vriendelijk en langzaam liep ik naar binnen. 'Hoi,' hoorde ik iemand verlegen zeggen ook al was het zacht toch schrok ik er even van en keek ik naar het meisje dat ineens achter me stond, ik zag haar wazig net zoals ik alles ineens wazig begon te zien, de vrouw hielp mij verder waar ik haar dankbaar voor was "Roland, ga maar even bij Henry kijken boven. Mama moet even deze twee personen helpen." hoorde ik de vrouw vaag zeggen, ik zag een bank staan nee in plaats van een leken het er twee te zijn die ook nog dicht bij elkaar stonden. 'Ik,' zeg ik moeizaam. 'Moet echt,' ik liep al naar de bank toe. 'zitten.' toen ik plaats wilde maken op de bank hoorde ik een harde plof en deed wat plekken op mijn lichaam nog meer pijn, blijkbaar heb ik de plek van de bank verkeerd ingeschat en lig ik nu op de grond. ik zuchtte even.

Jo
Ik keek de jongen verbaast aan, wie was dat!? Regina liet me gek genoeg binnen, ik knikte even.
"Roland, ga maar even bij Henry kijken boven. Mama moet even deze twee personen helpen." zei Regina, maar ik was afgeleid door de jongen die daar een beetje vaag aan het doen was, hij kwam me bekent voor.
"Ik... Moet echt... Zitten..." hij liep naar de bank toe en plofte naast de bank, ik lachte, idioot. Ik nam gespannen plaats op een stoel, waar is mijn hart nu? Wat gebeurt er? Wat moet ik doen? Allemaal vragen gingen door mijn hoofd.
"Regina... Het spijt me wat er vanmiddag is gebeurt..." begon ik om een beetje aardig te lijken.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Ik,' zei Neal moeizaam. 'Moet echt,' ik volgde Neal naar de banl. 'zitten.' ik was net te laat met ingrijpen en Neal was op de grond gevallen ik hielp hem overeind en lag hem neer op de bank. "Regina... Het spijt me wat er vanmiddag is gebeurt..." een zwak glimlachje verscheen op mijn gezicht, maar het was niet hatelijk bedoeld. "Wat kan ik voor jullie beide betekenen?" Ik nam plaats naast Neal en keek of hij in orde was.

Graham

Vittoria stond op en pakte mijn handen vast. 'Kom ik breng je naar het politiebureau dan kan je daar even tot rust komen.' zei ze tegen mij. Versuft keek ik om me heen. "Ik rijd wel," maar ik kon geen eens mijn sleutels uit mijn binnenzak krijgen. "We gaan wel lopen." besluit ik en ik loop met Vittoria mee.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 20:08 ]

---

If no one else will defend the world then I must

Jo
"Wat kan ik voor jullie beide betekenen?" vroeg ze en ging bij de jongen zitten.
"Mijn vader... Ik had Graham vermoord..." zei ik en hield even op, "Per ongeluk!" zei ik er even snel achteraan,"Hij gaf me mijn herinneringen terug en nu weet ik alles weer..." ik keek naar beneden, "Ik heb hem geprobeerd te vermoorden maar toen was Graham zijn hart... weg... hij was zo boos dat hij me bijna heeft vermoord, we hebben een nieuw hart voor hem en hebben daarbij ook Bae levend gemaakt, niet dat het me iets boeit maar hij geeft om hem ofzo... Maar hij is nog heel boos, en..." ik hield even op met praten en keek Regina in haar ogen aan, "Hij wil me pijn doen, vermoorden, hij haat me... En ik haat hem, maar hij heeft me al bijna vermoord... en hij heeft mijn hart..." Paniekerig keek ik naar Regina...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]