Once Upon A Time (speeltopic) ~ 8 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~7
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178281&page=last&message=66#6263599

---

When you believe your dreams come true

Ruby knikte bij mijn eerste vraag. 'Dat vertelde ik jou net ja.' zuchtte ze. Bij de tweede vraag bleef ze stil, maar na de derde vraag kwam er weer antwoord. 'Huh was je er bij? Ik weet niets meer, alleen dat ik blijkbaar gevallen ben. Het is één zwarte brei hierboven,' Ze wijst naar haar hoofd. Vervolgens pakte ze de fles en schonk onze glazen weer vol. Ze leunde ook wat voorover over de tafel. Ik hefte mijn glas. "Op jou beterschap dan maar." proost ik met Ruby en drink vervolgens mijn glas weer leeg. "Ik was er inderdaad bij." zeg ik na een lange tijd niet geantwoord te hebben op haar vraag. "Het is soms merkwaardig hoe je hersenen werken." zeg ik vervolgens. "Soms heb je gewoon dat gevoel dat je niet je echte leven leid." Ik hoopte dat ik de snaar bij Ruby weer geraakt had.

---

If no one else will defend the world then I must

Jo
'Voor Bae' zei Rumple, boos ging ik achter hem aan, ik kon niet doen, niet eens toveren!
'Volg mij alsjeblieft.' zei hij.
"Ok..." en ik liep achter hem aan, de hele tijd...
"Rumple, waarom was ik nooit je lievelingskind?" vroeg ik toen ik naast Rumple liep.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Ok...' zei ze en ze liep achter mij aan.
'Rumple, waarop was ik nooit je lievelingskind?' vroeg ze toen ze langs me begon te lopen.
Een lach verscheen even op mijn gezicht hoe moest ik dit gaan uitleggen. 'Omdat jij altijd al anders was dan de andere, ten eerste hadden we veel ruzie omdat we zoveel op elkaar leken, maar.' ik stopte even en keek even naar de grond. 'Maar jij hebt een ding wat ik nooit zal hebben, jij bent al sterk van je zelf, jij hebt niks en niemand nodig om sterk te zijn, jij bent niet laf net zoals ik, ik heb de duisternis omarmt omdat ik bang was.' ik stopte even en keek haar aan. 'Iets waarvan ik overtuigt ben dat jij dat nooit zou doen, jij zou je nooit leiden door angst.' ik begon weer verder te lopen naar de huis van de Mat Hatter.
'Maar als je denkt dat ik nooit van je heb gehouden dan heb je het mis.' zeg ik zachtjes.

Jo

'Omdat jij altijd al anders was dan de andere, ten eerste hadden we veel ruzie omdat we zoveel op elkaar leken, maar.' hij stopte even en keek naar de grond. 'Maar jij hebt een ding wat ik nooit zal hebben, jij bent al sterk van je zelf, jij hebt niks en niemand nodig om sterk te zijn, jij bent niet laf net zoals ik, ik heb de duisternis omarmt omdat ik bang was.' Rumple stopte even en keek me aan, een schok ging door mijn lichaam, hij keek me aan en niet omdat hij boos was. 'Iets waarvan ik overtuigt ben dat jij dat nooit zou doen, jij zou je nooit leiden door angst.' Rumple begon weer verder te lopen.
'Maar als je denkt dat ik nooit van je heb gehouden dan heb je het mis.'
"Heb je van me gehouden? Wanneer, hoe?" ik was geschokt, hij heeft van me gehouden? Ik leek op hem en het belangrijkste, ik ben sterk van mezelf? Wat moest ik nou denken, moest ik blij zijn, of verdrietig, nouja dat kan eigenlijk niet want ik heb geen hart, want híj heeft hem gestolen!
Maar hij moest nu niet denken nu hij een mooi verhaal aan het vertellen is dat ik hem vergeef...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Herinner je nog dat ene keer dat ik zei dat Vittoria een goede dark one zou zijn?' zonder om op antwoord te wachten ging ik door met praten.
'Ik deed dat omdat ik wist dat jij die macht niet nodig had en ik jou al die ellende en verantwoordelijkheden van een dark one wilde besparen, natuurlijk verwacht ik niet dat je me ooit zou vergeven en dat hoeft ook niet, ik heb je te veel pijn gedaan en dat zal ik altijd blijven doen al dan wil ik het niet, en ja ik heb inderdaad van je gehouden sinds je geboren bent.' ik stopte even en op een fluister toon ging ik verder. 'Zelfs nu af en toe nog al dan verberg ik het.'
Ik klopte aan bij de Mat Hatter.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 1:01 ]

Jo
'Ik deed dat omdat ik wist dat jij die macht niet nodig had en ik jou al die ellende en verantwoordelijkheden van een dark one wilde besparen, natuurlijk verwacht ik niet dat je me ooit zou vergeven en dat hoeft ook niet, ik heb je te veel pijn gedaan en dat zal ik altijd blijven doen al dan wil ik het niet, en ja ik heb inderdaad van je gehouden sinds je geboren bent.' hij stopte even en op een fluister toon ging hij verder. 'Zelfs nu af en toe nog al dan verberg ik het.'
"Af en toe..." herhaal ik zielloos.
"Waarom zou je me pijn doen als je het niet wilt!?" vraag ik verbaast, maar niet boos, boeit me niet zoveel heb ik weer een rede om wraak te nemen...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Waarom zou je me pijn doen als je het niet wilt!?" vroeg ze verbaast. 'Omdat dat, Jo, in de aard van een Dark One ligt eenmaal deze lot omarmt dan verander je.' zei ik tegen haar. de deur ging open en daar stond de man die ik herkende als Mat Hatter. 'We willen naar Wonderland,' zei ik en hij knikte, hij bracht ons naar een kamer waar zijn hoed lag en waar we naar Wonderland konde

Jo
'Omdat dat, Jo, in de aard van een Dark One ligt eenmaal deze lot omarmt dan verander je.' alsof hij het had ingestudeerd.
Ik liep achter Rumple aan, ik was hier nooit geweest en vond dit toch best een beetje vaag...
"Ik volg je..." fluisterde ik, "Ik ga niet bij je weg want ik vind dit best wel vaag..." zei ik en volgde hem tot hij stopte.
"Wat doen we?" vroeg ik.

{Neem voor de volgende maar tijd want ik ga voedsel halen! Anders wacht je zo lang op een antwoord, vergeet niet Jo volgt je dus als je ergens heen gaat Jo volgt je...}

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ik glimlachte. 'Vetrouw me, vertrouw me een keer.' de hatter draaide met de hoed waardoor er zo magische draaikolk ontstond, ik pakte Jo haar pols vast. 'Spring.' zei ik en samen sprongen we, het duurde even voordat we de draaikolk uit kwamen maar uit eindelijk stonden we dan in Wonderland. ''Welkom in Wonderland.' zei ik zachtjes en ik liep aan af en toe op een bord kijken welke kant ik op moest, waar de harten waren was in de buurt van de queen of hearts een gemene lelijke koningin die ik liever niet tegen kwam daarom dat ik de harten ook wilde stelen, waarschijnlijk als ik het vroeg zou ze toch nee zeggen en onze koppen er af gaan hakken, Ik grinnikte even bij die gedachte.
Ik dacht aan dat ik dadelijk Bae weer tot leven zou wekken, of het een slim idee zou zijn wist ik niet, waarschijnlijk zal hij mij net als Jo haten misschien minder erg als haar maar in iedergeval zal hij mij haten. mijn lievelingskind Bae, misschien is het wel allemaal waard.

Jo
Ik volgde Rumple overal heen, hij was diep in gedachten, dat kon je zien maar ik was van plan hem te onderbreken,
"Hoe gaat het met Bae? Hoe oud is hij? Kent hij mij?" ik stelde alle vragen die ik kende, "Wie is de moeder van mij, Bae en Vittoria?" dat was nog de belangrijkste vraag voor mij, wie was mijn moeder en wie was de moeder van Vittoria?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Hoe gaat het met Bae? Hoe oud is hij? Kent hij mij? Wie is de moeder van mij, Bae en Vittoria?' wat een vragen allemaal zeg, moest dat echt nu.
'Bae is dood maar niet voor lang, hij was ergens midden 30 en we hebben het wel eens over jou gehad hij is jou tweelingbroer, jullie beide zijn van Milah, Vittoria heeft een andere moeder.'

Jo
"Vittoria komt van iemand anders!?" verontwaardigt bleef ik staan, "Ik vond al dat ze niet zo was als jou..." zei ik en liep weer verder.
"Bae, mag hij me? Of haat hij me?" vraag ik onzeker...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Vittoria is dan ook een heel stuk jonger dan jullie, voordat ik de moeder van Vittoria ontmoette was Milah al een paar jaar geleden overleden tot ver ik weet heeft Bae geen hekel aan jou.' ik zag de kasteel van de Queen of hearts, ik liep door haar doolhof heen op zoek naar dat ene gebouwtje waar de harten lag. Ik keek haar even aan.
'Vertel eens op wie lijkt Vittoria verder dan?'

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 1:36 ]

Jo
'Vertel eens op wie lijkt Vittoria verder dan?'
"Euhm... Daar moet ik even over denken... Nouja ze is niet gemeen zoals jij..." zei ik vals, "En ze komt op voor FAMILIE, niet zoals jíj dus!"
"Maar iets als Belle ofzow? Maar soms doet ze ook wel gemeen, maar dat is ze niet want dat wil jij, jij wilt dat ze zo is als jou maar dat is ze niet!" zei ik boos, ik kom achter mijn eigen waarheid.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Vittoria moet zo inderdaad van mij zijn, gemeenheid ligt ook wel een beetje in haar aard, maar het meest lijkt ze inderdaad op Belle.' ik grijnsde. ''Vertel is, mag jij Vittoria?' deze keer was het mijn beurt om vragen aan haar te stellen. Na een lange tijd door de doolhof gelopen te hebben vond ik eindelijk een gebouw waar de harten lagen.