De Kwaadaardige Club || RPG - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 jan 2017 - 14:48 ]

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr

Zodra ik merk dat ze geïrriteerd raakt, word mijn grijns breder.
Haar ogen branden,letterlijk. Maar het verbaasd me niets, ik probeer te doen alsof ik niet verwacht wat ze nu gaat doen. De grond onder me word glad en ik laat me op de grond vallen.
'Hulp nodig?' zegt ze liefjes. Ik sta op.
'Was het niet duidelijk genoeg?' vraag ik. 'Blijkbaar niet, maak je geen zorgen. Ik zorg er wel voor dat je het voortaan niet vergeet.' Zodra ik contact maak met haar gedachtes, probeer ze zich te verzetten, maar ik negeer het. Ik bevries ze en zet ze in een andere volgorde. Ik glimlach. En ik stop. Ik wil haar gedachtes niet vernietigen.
'Wat heb je gedaan?' vraag ze.

[ bericht aangepast op 29 april 2016 - 12:01 ]

i wanna die with you once or twice.

IRATUS
Hij schudt zijn hoofd en staat zelf op. 'Was het niet duidelijk genoeg?' vraagt hij. Ik zwijg. 'Blijkbaar niet, maak je geen zorgen. Ik zorg er wel voor dat je het voortaan niet vergeet.'
Opeens vang ik weer zijn stem op, maar dan in mijn hoofd. Ik probeer me te verzetten, maar ik verspil mijn energie. Hij negeert het. Alles staat stil in mijn hoofd, maar dan begint het te draaien.
Ik zie vaag hoe Martyr glimlacht, maar ik gun hem het genoegen niet. Dan stopt alles.
'Wat heb je gedaan?'
Er spookt een hele tijd een zin door mijn hoofd die, naar mijn mening, veel te kinderachtig is verwoord.
Je mag Martyr niet tegenzitten. Ik schud mijn hoofd even, maar het vliegt niet weg. 'Hoelang blijft dit,' vraag ik hem met, ugh, een schuldige stem. 'Wat is er gebeurd, alsjeblieft, zeg het me. Kay schudt zijn hoofd want hij "wil me liever in onzekerheid houden". Ronja kijkt hem walgend aan en legt me het hele verhaal voor. Misschien ben ik niet de enige die vind dat Martyr het oneerlijk speelt.
Martyr lijkt niet zo blij met deze wending, maar hij schiet in de lach als hij mijn talloze tirade van allemaal scheldwoorden hoort.
Het werkt niet. Na het laatste woord ('betweter') is zijn grijns zo breed dat ik hem van zijn gezicht wil meppen. Snel creëer ik een beeld van, even improviseren, tientallen schorpioenen die waarheid worden (maar zonder gif, want zo erg haat ik hem ook weer niet), en ik laat hem achter, terwijl ik naar de tv-kamer boven loop. Ik kijk niet om.

[ bericht aangepast op 29 april 2016 - 20:13 ]

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Kay Davids

Iratus loopt naar boven en ik kan het niet laten haar achterna te gaan. 'Dus je hebt nu ook al ruzie met Martryr.' zeg ik, maar op het moment bedoel ik het niet gemeen. Ik ben nog boos om wat ze me net geflikt heeft maar ze heeft haar lesje wel geleerd nu.
Iratus kijkt me fronsend aan. 'Bek dicht.' snauwt ze. Ik trek mijn wenkbrauwen op.
'Ik bedoelde het niet gemeen.' zeg ik dan. 'We zitten in dezelfde club. Dus misschien moet ik maar eens sorry zeggen van die nachtmerries.'

obsessive rage

(Kunnen we asjeblieft wat minder in elkaars rol spelen en zinnen herhalen? Dat is nogal irritant)

You are my piece of paradise.

Alleen schreef:
(Kunnen we asjeblieft wat minder in elkaars rol spelen en zinnen herhalen? Dat is nogal irritant)

obsessive rage

Alleen schreef:
(Kunnen we asjeblieft wat minder in elkaars rol spelen en zinnen herhalen? Dat is nogal irritant)

i wanna vincent van gogh cry in a corner

IRATUS
Boos ren ik de trap op. Ik hoor voetstappen achter me, maar het kan me niets schelen. Ik versnel mijn pas, ik wil even alleen zijn, want nog steeds zeurt Martyrs kinderachtige zinnetje door mijn hoofd.
Je mag Martyr niet tegenzitten. Je mag Martyr niet tegenzitten. Ik moet bijna overgeven. Hoe hij het me heeft geflikt weet ik niet, maar ik ga het niet nog een keer laten gebeuren. Ik word duizelig van die stomme zin. Je mag Martyr niet tegenzitten. De tv-kamer is bereikt. Gauw stel ik hem in op orgelmuziek. Dat geeft me een fijn gevoel en het leidt me gelukkig af. Ik geloof dat Martyr een keer heeft gezegd dat zo'n boodschap blijft zitten tot hij begrepen is. Ik snap het nu wel, maar het blijft. Ik neurie zachtjes mee met de orgel die uit de boxen van de TV klinkt. De voetstappen staan stil, vlak naast me.
'Dus je hebt nu ook al ruzie met Martyr,' zegt de stem van Kay. 'Bek dicht,' snauw ik chagrijnig. Mijn dag is wel genoeg verpest vandaag, ik hoef niet ook nog Kay in mijn hoofd. Dat lijkt me al even vervelend als Je mag Martyr niet tegenzitten.
'Ik bedoelde het niet gemeen,' zegt hij, en ik kan het medelijden in zijn stem horen. Ik haat medelijden. Het laat me voelen alsof ik nog heel klein ben. 'We zitten in de zelfde club. Dus misschien moet ik maar eens sorry zeggen van de nachtmerries.'
'Excuses aanvaard,' zeg ik scherp. 'Kun je nu weggaan.'
Maar Kay geeft het nog niet op. 'Iratus, ik wou alleen -'
'Kan me niks schelen. Misschien kan dit gesprek doorgaan als ik me niet zo waardeloos en nutteloos voel. Ga, alsjeblieft.'
Dus hij gaat maar.
Zonder Kay voel ik me al rustig worden. Ik heb natuurlijk wel zelf gevraagd om dit alles. Maar ik vind het gewoon irritant als mensen zo stom en kleinerend doen. En Kay is niet eens een mens, maar een demon.
Maar het boeit me echt geen zier.

Alweer hoor ik voetstappen op de trap. Maar ik knal de deur dicht.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

You are my piece of paradise.

IRATUS
Meteen nadat de deur met een luide knal dicht zit gaat hij weer open. Ik zucht. En schrik. Verbaasd kijk ik op hoe Alyssia binnenkomt.
Waarom van iedereen nou juist zij.
'Quinn..,' begint ze, en meteen ontplof ik. 'Waarom noem je me Quinn. Ik. Haat. Die. Naam!'
Plotseling komt er een sterke windvlaag binnen en ik sta op. Naarmate ik bozer word, hoe sterker de windvlaag is. 'Als je me nog een keer zo noemt...'
Alyssia word opgetild en ze schreeuwt. Dan hoor ik Martyrs stem weer in mijn hoofd, vermengt met de orgelmuziek. Het kalmeert me, vreemd genoeg, en de vlagen vliegen langzaam weg.
Spierwit staart Darkness me aan. 'Misschien kan ik beter...'
'Nee. Dat hoeft niet. Sorry.'
Darkness kalmeert en lacht een beetje. 'En ik maar denken dat alleen ik zo boos kon worden om mijn naam.'
'Sorry,' zeg ik nogmaals. 'Ik snap je.'
Eigenlijk vind ik het helemaal niet zo erg dat Alyssia hier is. Ze is rustig, en ik heb meer behoefte aan haar gezelschap dan dat van Kay. Die blijft maar praten, maar Darkness is liever stil.
'Kunnen we het niet gewoon beter op Quinn en Alyssia houden,' zeg ik, en ik steek mijn hand uit. Ze neemt hem aan. 'Oke.'
'Het zou wel handig zijn als we dan niet ontploffen of zo. En ook niet als anderen erbij zijn. Dat voelt zo ongemakkelijk.'
'Oke,' zegt ze nogmaals.
'Oke,' zeg ik.

[ bericht aangepast op 30 april 2016 - 14:30 ]

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Jo
"Heyy! Hoe gaat het?" zei ik enthosiast toen ik de kamer inkwam, té enthosiast. Twee boze gezichten van Darkness en Iratus keken me aan, "Euhm ik bedoel, hé, stomme dag vandaag he!?" Verbeterde ik mezelf snel. Ik was wel gewend om niet altijd de aardigste te zijn maar soms ben ik ook gewoon vrolijk!
"Wat moet je?" bromde Iratus.
"Euhm, nou ik zat te denken, zullen we anders een eindje gaan varen met de boot? Lekker de wind in je gezicht en de zee om je heen."
"Jo... We hebben hier geen zee, alleen een klein meertje." zei Darkness.
"Oh ja... laat dan maar..." zei ik teleurgesteld. Ik ging zitten op een stoel en begon zacht te zingen, waarop Iratus en Darkness me boos aankeken.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

IRATUS
Toen Jo opeens binnen stormde schrok ik me kapot. 'Hé,hoe gaat het!' riep ze enthousiast. Iets té. Fronsend keek ik haar aan, en ik vernam dat Alyssia naast me hetzelfde deed.
'Euhm, ik bedoel, stomme dag vandaag hé!' verbeterde ze zich.
Ik had zin om diep te zuchten. Dat we, nou ja, "slecht" waren, betekende niet dat we elkaar begroetten met "wat is het een stomme dag vandaag". Dat wou ik net zeggen, toen ik bedacht dat dit ook niet echt mijn lievelingsdag was.
In plaats daarvan zei ik scherp: 'Wat moet je?!'
'Euhm, nou ik zat te denken, zullen we anders een eindje gaan varen met de boot? Lekker de wind in je gezicht en de zee om je heen.'
Ik wilde na deze zin heel hard met mijn hoofd tegen de muur bonken. Er was helemaal geen zee hier in de buurt.
'Jo... We hebben hier geen zee, alleen een klein meertje,' zei Alyssia een beetje verwijtend.
'O ja. Laat dan maar,' zei Jo teleurgesteld.
Ze ging zitten in een grote fauteuil en begon te neuriën, waarmee ze de prachtige klanken van de orgel overstemde. Ik trok een wenkbrauw op.
'Wat is dat voor vreselijk geluid dat uit je mond komt,' zei ik sarcastisch. Jo keek me verward aan. 'Wat bedoel je?'
'Die rare klanken en tonen die je maakt,' legde ik zo mogelijk nog sarcastischer uit. Eindelijk begreep ik hoe goed het eigenlijk voelde om ouder te zijn.
Jo fronste. 'Dat heet zingen,' probeerde ze te zeggen zonder al te onnozel over te komen.
'Nee schat, dat is geen zingen. Dat is een irritant wijsje. Dít is zingen.'
En ik zong, op de maat van de orgel.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

You are my piece of paradise.

IRATUS
Jo keek verwonderd naar me. Maar toen vertrok haar gezicht en ze wees verschrikt op Alyssia. Ze was omringd door licht en ze gilde. 'Stop! Stop!'
Ze lichtte op en ik zag dat ze woedend was, en bang, en dat ze pijn had.
'Alyssia,' schreeuwde ik, maar ze leek het niet te horen. Dat alles duurde vier seconden.
Toen lag Darkness op de grond. Dood?
Heel zacht ademde ze even, en ik zuchtte opgelucht.
O nee, o nee, o nee, dit is allemaal mijn schuld, dacht ik in paniek. Het is niet mijn schuld. Ik kon dit niet weten, stelde ik mezelf gerust.
Maar toch is het beeld van de doodstille Alyssia op de grond nooit verdwenen.

[ bericht aangepast op 30 april 2016 - 19:11 ]

i wanna vincent van gogh cry in a corner

You are my piece of paradise.

i wanna vincent van gogh cry in a corner