Wow, en dan te bedenken dat ik nog getwijfeld had of ik überhaupt naar dat klassenetentje zou gaan. Nu heb ik eindelijk uitgelegd dat ik ben blijven zitten omdat ik school verloederde door mijn ex-suicidale status, waar iedereen vet lief en bergripbol over was, maar ben ik er ook achter dat blijkbaar nog best een groot deel van deze nieuwe vriendengroep waarschijnlijk niet echt helemaal hetero is en heeft een van die meisjes me zelfs nog in vertrouwen genomen over haar dwangneurose zodat ik me niet het enige therapeutkind zou voelen en akjsdkahsk, ik houd zo van deze kinders. <3 Echt belachelijk hoe welkom ik me voel, zelfs na slechts twee maandjes.