[RPG] The 125th Hunger Games || Speeltopic - Speeltopics

District 1:
• Silver Rose Hale | Verityy | 1.1
• Tyler Lucius Romano | Falahee | 1.2

District 2:
• Hazel Mae Farybey | Vivir | 1.5
• Liam Costanza| Aureolus | 1.2

District 3:
• Amy-Lynn Samantha Ross  | Piaffe | 1.3
• Gabriel Harrel Neglis | Rosea | 1.6

District 4:
• Lily Hanna Jones | Verityy | 1.2
• Carew Fallon Sodany | Vivir | 1.4

District 5:
•
• Jason Timothy Adams | Verityy | 1.7

District 6:
•
• Finnick Jack McCloud | Luke_Pinguin | 1.7

District 7:
• Jacklynn King| Deers | 1.2
• Maxwell Luke Parker | Luke_Pinguin | 1.5

District 8:
• April Juno Flow | Cissy | 1.7
•

District 9:
• Nyss Denovan | DecemberRain | 1.6
•

District 10:
• Wivina Tennes Copper | Gellert | 1.2
•

District 11:
• Azealia Leila Salvatore | Falahee | 1.3
•

District 12:
• Sydney Gardner| Aureolus | 1.3
• Gesper Tax Rashing | Gellert | 1.6

________________________________________________________________________________________________________________

De Arena:

De hoorn: De hoorn ligt in het midden van de Arena op een eiland. De tributen staan er in een cirkel omheen. Zoals altijd liggen de meest waardevolle spullen het dichtstbij de hoorn zelf.
Het eiland: Op het eiland staat de hoorn. Er is hier geen enkele beschutting of begroeiing behalve de hoorn zelf.
Het meer: Het eiland waar de hoorn opstaat ligt ten midden van een groot meer. De enige manier om van het eiland weg te komen is een van de 12 boten te gebruiken of te zwemmen. Het water in het meer is zout, dus niet drinkbaar.
Het strand: Aan de ene kant van het meer ligt een strand. Je kan vanaf deze plek goed vissen in het meer en er staan enkele palmbomen met kokosnoten.
Het bos:Achter het strand is een groot bos, hoe verder je het bos in gaat hoe dichter de begroeiing wordt en hoe donkerder het word. Ook wordt het geleidelijk kouder na mate je het bos ingaat. In het bos is veel eten te vinden en er zijn een aantal drinkwater bronnen. Er zitten veel gemuteerde dieren in het bos.
De rotsen: Aan de andere kant van het meer liggen grote scherpe rotsen. Het is bijna onmogelijk om zonder verwondingen langs de rotsen te komen.
De heuvels: Achter de rotsen liggen heuvels. Hier staan enkele houten huisjes met eten en nodige spullen. De heuvels bieden weinig beschutting en je bent goed te zien.
De bergen: Achter de heuvels liggen de bergen. In de bergen liggen kisten met heel veel spullen (denk aan medicijnen, eten, etc.). Helaas zijn de bergen erg moeilijk te beklimmen en is het er ook erg koud. Door de bergen loopt ook een rivier met drinkbaar water en zijn enkele warm water bronnen.

Klik hier voor een grotere versie

________________________________________________________________________________________________________________

Je kan beginnen met de stukjes van voor de Arena schrijven. De boete, de openingsceremonie, de trainingen, overleg met je mentor, etc. Ik wil dat nog niemand de Arena ingaat. Dingen over je district met je district partner overleggen (mentor, etc.) Ik wil ook niet dat iedereen een uitzonderlijk goede mentor, prachtige kostuums en veel fans heeft. Kortom: blijf realistisch. Ook wil ik niet dat iedereen voor vrienden of familie volunteerd, met uitzondering op de beroeps.

Hierboven staat een omschrijving van de Arena. Maar niemand gaat de Arena nog in voordat ik zeg dat het mag! Je kan bondgenootschappen onderling afspreken. Ook kan je afspreken wie elkaar verwond. De moorden worden met mij overlegd net zoals de spullen die je bij de hoorn pakt.

Veel plezier!


Wilt iedereen mij een berichtje sturen wat hij/zij graag bij de hoorn wilt hebben en of hij/zij iemand wilt vermoorden. Bedenk wel goed of jouw personage in staat is om iemand te vermoorden!


Regels:
- Hou het gezellig!
- Minimale aantal woorden per post is 200, iets minder mag ook maar geen oneliners
- Hou jongens en meisjes een beetje gelijk
- Niet elkaars personages besturen zonder toestemming
- Reservaties blijven 48 uur staan
- Maximaal 3 personages per persoon

[ bericht aangepast op 1 dec 2014 - 14:04 ]

---

-

Samen met Rosanna loop ik door de gang, eerst dacht ik dat ze jonger was maar ze blijkt al zeventien jaar te zijn. Haar lange blonde haar dat in een staart zit zwiert op en neer. Ik heb haar duizenden keren bedankt maar geen enkele keer wilde zijn mijn dankgebeden aanhoren. Ik wil haar leren kennen, ik wil weten waarom ze dit voor mijn zusje heeft gedaan. Maar ze praat bijna niet tegen me, de enige dingen waarop ze reageert zijn de vragen of ze de schaal met eten wilt aangeven. Samen lopen we de trainingszaal in waar al een aantal tributen aan het trainen zijn, ik zie dat het meisje uit tien tekeer gaat tegen de jongen uit twee maar ik besluit me er niet mee te bemoeien. Ik loop richting het onderdeel waar een aantal speren liggen, ik weet niet of ik er goed mee ben maar ik waag de kans om het te proberen. Ik pak een van de speren op die lichter en gladder aanvoel dan ik had verwacht en kijk gefocust naar de schietschijf. In richten ben ik wel goed, ik kan zelfs dingen op een snel bewegend voorwerp afwerpen. Vroeger deed ik dat weleens met Ric, we wierpen voor de grap potloden naar elkaar of speelden met nep pistolen. Ik krijg een brok in mijn keel als ik daaraan terug denk, ik moet winnen. Niet voor mezelf maar voor Ric. Hij mag niet sterven, hij is veel te goed om te sterven. Ik heb besloten dat ik nooit meer beloftes maak, beloftes doen alleen maar pijn.

[ bericht aangepast op 6 dec 2014 - 9:44 ]

---

-

April Juno Flow ~ District 8

Riggen en mijn mentor Cecelia hadden John en mij rond de tafel gekregen. We zaten nu dus met z'n vieren aan tafel. Ze legde ons uit waar we op moesten letten als we zomenteen gingen trainen.
'Denk eraan dat maar één van jullie twee kan winnen.' zei Riggen met een strenge blik tegen ons.
'Dus sluit geen bondgenootschap!' zei Cecelia even steng tegen ons, ik liet een kleine grom horen. Alsof ik zou proberen om een bondgenootschap met hém te sluiten. Ik moest bondgenootschappen met grote, betrouwbare, sterke mensen hebben. Voor zover ik John had leren kennen was het een kleine rat. Niet allen mentaal, hij léék ook op een rat! Hij was klein met bruin haar, en een snuitig gezicht. Griezelig gewoon. Hij mocht mij ook niet, ik was hard tegen hem geweest. De waarheid tegen hem gezegd, hij kon daar niet tegen.

Even later was ik de trainingszaal ingelopen. Ik was niet echt een type die haar hele leven een wapen had vastgehouden. Het enige wat ik had gedaan thuis met een wapen was de bomen in onze tuin omhakken met een bijl als de winter eraan kwam. Oja, en ik kon ook wel met een mes omgaan, maar ik denk niet graag terug aan de dag dat ik aangevallen ben. Camoufleren kon ik al, ik wist hoe je vallen moest zetten, dus ik ging door naar de wapens. Ik probeerde messen te gooien, en ze kwamen ook wel in de pop. Maar een pop staat stil. Dus ging ik een ruimte in waar er oranje mannen op je afkwamen.
Behendig gooide ik mijn messen snel en hard. Vaak gericht op hun buik.
"Het hart is een sterk iets. Dat kun je van een afstand vaak niet doorboren met een mes, April. Richt op de buik, die is zacht en makkelijk open te halen." had mijn vader ooit gezegd toen ik klein was, en ik was blij dat hij dat had gedaan. Een gedaante kwam beangstigend dichtbij, en sprong als een luipaard naar me toe. Ik bukte toen hij over me heen kwam, en stak mijn mes in z'n voet. Even later kwam ik naar buiten, ik had het aardig goed gedaan moet ik zeggen.

Toen ik bij onze verdieping kwam. Zat John tv te kijken, en Cecelia en Riggen wouden meteen naar me toe komen. Ik verdachte ze ervan dat ze elkaar wel héél erg mochten, want ze waren onafscheidelijk. En ze zaten letterlijk ook altijd geen centimeter van elkaar vandaan. Ik hoopte dat Adam en ik er niet zo uitzagen. Toen grinnikte ik, en ik liep door.
'Darrrrrling!' Riep Riggen naar me, terwijl hij mijn hand pakte. Ik zuchtte en draaide me vurig om. Ik zat onder het zweet en vuil en wou gauw douchen. Straks was de Spelen en ik had geen zin om daar vies heen te gaan.
'Noem me geen darling oké? Ik ga douchen.'

Toen ik onder de douche stond moest ik huilen. Ik dacht aan Adam, die binnenkort misschien zou sterven. Ik dacht aan zijn grijns, zijn glimlach terwijl hij zou sterven. Ik dacht aan mijn tweeling broers, met hun sarcastische opmerkingen. Aan mijn moeder, die zich nu groot zou houden. Hard werkend in de fabriek.
Ik dacht aan mijn vader, die nu toch wel zijn emoties zou laten zien, hopelijk. Mijn kleine broertje Billy, die nu een trauma zou krijgen aan de Hongerspelen.

Nadat ik was uitgehuild, en klaar was met douchen, trok ik een zwarte jurk aan, die tot mijn knieën kwam. Op blote voeten liep ik de 'woonkamer' in. Terwijl Cecelia en Riggen weer wouden komen, liep ik ze straal voorbij en liep ik onze verdieping uit. Ik ging in een hoekje zitten. Ver weg van iedereen, en mijn tranen kwamen weer.

---

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Ineens hoor ik een stem achter me. "Owh, lieverd, ik geloof dat je dat niet echt wilt." Het is een lieve stem, gevuld met sadisme. Als ik omkijk, kijk ik recht in het gezicht van een van de beroeps.
Figures. Het is die meid uit één. "Of je wilt dat je lieve zusje sterft? Nee toch? En nu oprotten." Ik neem haar in me op. Knap gezichtje, mooie ogen, alles schreeuwt luxe. Ze spreekt de woorden langzaam uit, alsof ze me uitlacht - hoogstwaarschijnlijk doet ze dat ook. "Ik geloof dat we je niet hadden geroepen, meid. Grote vriend Harteloos en ik hadden hier een conversatie. Rot jij maar op." Een laffe comeback, maar mijn woede is nog niet over en het is moeilijk om snel na te denken als je degene die naast je staat wilt slaan. Liam ziet er gespannen uit, misschien heeft hij ook een hekel aan District 1. "Neem je kille hart mee, dan wordt het hier ook wat warmer." Sneer ik terug, tegelijkertijd schreeuwt alles nee. Nee. Dit meisje voor me zal me opjagen. Ik besef dat het al te laat is; De woede van de beroeps haal je makkelijk op je hals, tot ik iets realiseer. Ik heb de beste bescherming ooit, dankzij het papiertje met mijn woorden Ik kies Liam Constanza. De gedachte is zo verwarmend dat ik zelfs glimlach naar de twee beroeps.

---

Tijd voor koffie.

"Ik geloof dat we je niet hadden geroepen, meid. Grote vriend Harteloos en ik hadden hier een conversatie. Rot jij maar op" zegt het meisje uit district tien. Ik knijp mijn ogen tot smalle spleetjes.
"Neem je kille hart mee, dan wordt het hier ook wat warmer" sneert ze. Opeens glimlacht ze een beetje en even kijk ik verbaasd maar dan besef ik het.
"Aha.. Volgens mij begrijp je het niet helemaal goed" zeg ik langzaam met elke lettergreep uitdrukkelijk uitsprekend.
"Jij denkt dat je veilig bent omdat je hem hebt gekozen?" even stop ik met praten om haar reactie af te wachten.
"Daar zou ik maar niet te erg op rekenen hoor, ik vind het niet erg om de dood van een bondgenoot op mijn geweten te hebben" ik glimlach sadistisch.
"En daarmee vermoord ik gelijk je lieftallige zusje. Drie vliegen in een klap zou ik zeggen" even kijk ik rond en ik zie dat er nog steeds een aantal mensen kijken.
"Hoe schattig, het meisje denkt dat we haar zullen beschermen omdat ze toevallig dom genoeg was om een naam op het briefje te schrijven" zeg ik nu harder en ik glimlach nog steeds.
"Luister eens" fluister ik zacht tegen het meisje.
"Ik maak je kapot"

[ bericht aangepast op 6 dec 2014 - 14:54 ]

---

-

---

De lef van Wivina bleef hem verbazen. Ze had zo'n grote mond tegen beroeps die haar met een simpele dolk binnen enkele seconden zouden doden, maar toch leek ze niet bang te zijn. 'Ik geloof dat we je niet hadden geroepen, meid. Grote vriend harteloos en ik hadden hier een conversatie. Rot jij maar op.' Liam was waarschijnlijk de enige die nog een beetje om deze situatie kon lachen. Silver ging standaard overal op in, dat was iets wat Liam de afgelopen dagen wel geleerd had. District één bestond uit een stelletje poederdozen en hun drang overal hun mening over te geven zou ze nog eens de kop kosten.
      'Neem je kille hart mee, dan wordt het hier ook wat warmer.' Liam had inmiddels de punt van zijn houten zwaard in de mat gezet en twee meter van de twee meisjes af stond hij rustig toe te kijken. Zijn gedachten gingen nu vooral uit naar hun lichaamshouding. Hij wilde het kunnen verwachten wanneer een van de twee in beweging zou komen hem iets te doen, dus zorgde hij er automatisch voor dat hij voorbereid was. Toch was hij niet volledig geconcentreerd, de grote menigte leidde hem af en maakte hem zenuwachtig.
      'Aha, volgens mij begrijp je het niet helemaal goed.' Daar ging het komen hoor. Poederdoos moest even duidelijk maken dat ze niet bang was te doden, niet dat hij er zelf problemen mee zou hebben. De mensen van tegenwoordig waren verschrikkelijk en wat hem betrof mochten ze allemaal dood neervallen. En dan voornamelijk het Capitool en die koters uit de beroepsdistricten. 'Jij denkt dat je veilig bent omdat je hem hebt gekozen? Daar zou ik maar niet te erg op rekenen hoor, ik vind het niet erg om de dood van een bondgenoot op mijn geweten te hebben.' Silver glimlachte sadistisch en Liam besloot dat het tijd was zijn eigen mond zo maar weer eens open te trekken.
      'En daarmee vermoord ik gelijk je lieftallige zusje. Drie vliegen in een klap zou ik zeggen.' Ze keek rond en leek op te merken dat er nog altijd mensen aan het kijken waren. Natuurlijk, Silver vond deze aandacht geweldig. Ze zou zich nu eindelijk uit kunnen sloven voor publiek, maar Liam wist wel zeker dat ze spontaan niet meer in staat zou zijn te vechten wanneer ze een nagel brak.
      Liam concentreerde zich op de twee meisjes voor zich en ontspande zich iets toen de menigte zijn aandacht niet meer trok. 'Beste Silver,' de toeschouwers waren inmiddels stil gevallen en dat hielp hem ze te negeren, al was hij nog altijd niet op zijn gemak. Gelukkig waren er al enkele weg gelopen en waren er nog maar een paar over, waarschijnlijk de nieuwsgierige aagjes die direct wilde helpen als iets uit de hand liep. 'Ik ben ook niet bang een mes tussen jou ogen te werpen, dus steek een vinger naar me uit met het plan me te vermoorden en jij eindigt dood.' Hij ging weer rechtop staan en haalde het zwaard van de grond. 'En ik neem aan dat je je make-up niet wilt verpesten met wat bloed, dus doe maar niet.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

"Beste Silver" Liam mengde zich in het gesprek.
"Ik ben ook niet bang een mes tussen jou ogen te werpen, dus steek een vinger naar me uit met het plan me te vermoorden en jij eindigt dood" ik bijt zo hard op mijn lip dat hij begon te bloeden en ik kijk hem woedender aan dan dat ik ooit ben geweest.
"En ik neem aan dat je je make-up niet wilt verpesten met wat bloed, dus doe maar niet" ik doe langzaam een stap in zijn richting.
"Oh Li, ben je nu bang dat dat lieve vriendinnetje van je sterft?" ik hou het mes wat ik in mijn hand heb even omhoog en draai er mee. Dan pak ik de arm van het meisje en trek haar naar me toe. Ik klem mijn arm rond haar nek en druk het mes tegen haar keel.
"Een beweging met mijn hand en ze is dood. Een beweging en jullie zijn allebei dood" sis ik. Dan laat ik haar plotseling los.
"Maar zo makkelijk wil ik het niet voor haar maken. Ze gaat lijden, langzaam, pijnlijk. Tot er niks meer van jullie beide over is" grom ik nu.

---

-

---

Hij zette de punt van zijn wapen weer in de mat en leunde er nonchalant tegenaan terwijl hij naar de woede uitbarsting van Silver keek. 'Oh Li, ben je nu bang dat je live vriendinnetje van je sterft?' Ze hield het mes omhoog en draaide er mee tussen haar vingers. Liam bleef rustig aan, het feit dat ze Wivina naar zich toe trok en het mes tegen haar keel aan zette was te voorspelbaar. Heel Silver was voorspelbaar.
      'Een beweging met mijn hand en ze is dood. Een beweging en jullie zijn allebei dood.' Toch liet ze weer los. Dat was het punt waarop Liam eigenlijk wilde gaan lachen, maar hij hield zich in. De halve grijns waarbij een van zijn mondhoeken omhoog ging verscheen op zijn gezicht. 'Maar zo makkelijk wil ik het niet voor haar maken. Ze gaat lijden, langzaam, pijnlijk. Tot er niks meer van jullie beide over is.' Liam begon nu toch wel zacht te lachen. Een van de trainers had naar Wivina haar arm gegrepen, waarschijnlijk omdat hij aan zag komen dat een van de beroeps nu uit zou halen en hij het aantal slachtoffers wilde beperken. Wat er verder met haar gebeurde kreeg hij echter niet mee, zijn aandacht ging nu uit naar poederdoos nummer één.
      'Denk je nou echt dat die meid me wat uit maakt?' Hij ging rechtop staan en zette de punt van het zwaard net onder Silver haar hals. 'Ik ga toch wel dood, omdat dat stomme kut Capitool geen regels op heeft gesteld heb ik niets eens een kans, het boeit me geen zak dat ze vermoord word, maar dat neemt niet weg dat ik door ga tot ik er dus echt letterlijk dood bij neerval. Ook als dat jou dood betekend.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Liam begon zacht te lachen, ik kijk naar het district tien meisje en zag dat een van de trainers haar arm hadden vast gegrepen. Ik vind het vreemd dat ze nog niks hebben gedaan, dat ze geen schampere poging hebben gedaan om ons te laten ophouden met ruziën. Maar dan besef ik dat het het Capitool is, ze genieten hiervan. We zijn de pionnen in hun levenslange spel.
"Denk je nou echt dat die meid me wat uit maakt?" hij ging rechter op staan en hij duwde de zwaard dreigend tegen de onderkant van mijn hals aan. Ik bleef roerloos staan.
"Ik ga toch wel dood, omdat dat stomme kut Capitool geen regels op heeft gesteld heb ik niets eens een kans, het boeit me geen zak dat ze vermoord word, maar dat neemt niet weg dat ik door ga tot ik er dus echt letterlijk dood bij neerval. Ook als dat jou dood betekend" zegt Liam en even kijk ik hem even recht aan.
"Je kan me niet vermoorden want ik ben al dood. Ik was altijd al dood. Door hen" zeg ik zo zacht dat alleen Liam het kan horen.
"En ik denk dat we niet moeten vergeten wie onze echte vijand is. Dat hebben ze zich toen ook gerealiseerd" zeg ik nog steeds zacht en ik weet zeker dat Liam weet wat ik met 'toen' bedoel. Ik kijk hem nog steeds aan.

---

-

---

Ze bleef wonderbaarlijk rustig met het wapen tegen haar hals aan, niet dat hij anders verwacht zou hebben. De beroeps waren getraind op het geen angst tonen. Dat was zwakte, en zwakte kon je niet gebruiken tijdens de spelen. 'Je kan me niet vermoorden want ik ben al dood. Ik was altijd al dood. Door hen.' Ze sprak zacht met de intentie dat alleen hij het kon horen, maar zelf Liam moest zijn best doen alle woorden te kunnen verstaan.
      'En ik denk dat we niet moeten vergeten wie onze echte vijand is. Dat hebben ze zich toen ook gerealiseerd.' Liam begon vervolgens te lachen en stapte een paar passen achteruit, waarbij hij het zwaard van haar hals haalde. 'Meen je die? Geef je op omdat je weet dat iedereen dit spel verliest?' Siste hij tussen zijn tanden door. Hij wist niet of de trainers hen konden horen, maar zo wel maakte het hem ook weinig uit. Het Capitool kon met hem doen wat ze wilde, hij zou toch dood zijn binnen nu en enkele weken. 'Je hebt nu de aandacht van heel Panem, van godverdomme heel Panem, doe er dan ook wat mee in plaats van je een beetje te laten vermoorden!!' Hij wist dat hij zich eigenlijk zou moeten beheersen, maar het werd steeds moeilijker. De menigte had inmiddels ook zijn aandacht weer en met de seconden stonden zijn spieren meer gespannen.
      'Dat we een stel pionnen zijn in één of ander stom kutspel, betekend niet dat we een zet kunnen zetten die dat verdomde Capitool vol poederdozen niet had verwacht.' Hij gooide het zwaard een meter van zich af en draaide zich om. 'Maar blijkbaar ziet niemand in dat we niet een stel marionetten van het Capitool zijn.' Vervolgens stapte hij van de mat af en liep weg, weg van de menigte en de twee meiden.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Gabriel 'Gabe' Harrel Neglis • District 3
_____________________________________________________________

Terwijl ik opsta, en om me heen kijk, op zoek naar iets anders om te doen, valt het me op dat er zich een hele menigte heeft verzameld bij het zwaardvecht gedeelte. De trainer die me heeft geholpen bij de touwen staat gehaast op en loopt er heen, en ik loop achter hem aan.
'Meen je die? Geef je op omdat je weet dat iedereen dit spel verliest?' zegt de jongen uit 2, die samen met twee meisje, die uit 1 en nog een ander meisje, uit 9 of 10 volgens mij. Ze staan met z'n drieën bij het zwaardvechten, maar de jongen uit 2 (Liam?) schreeuwt vooral naar het meisje uit 1, die Gold of Silver ofzo heet. Wat een lelijke namen in 1, zeg.
'Dat we een stel pionnen zijn in één of ander stom kutspel, betekend niet dat we een zet kunnen zetten die dat verdomde Capitool vol poederdozen niet had verwacht,' zegt Liam, waarna hij zijn zwaard op de grond gooit. 'Maar blijkbaar ziet niemand in dat we niet een stel marionetten van het Capitool zijn.'
Vervolgens draait hij zich om, en loopt gewoon weg.
Ik kijk om me heen, zoekend naar Amy. Het duurt niet lang voordat ik haar blauwe haar heb gevonden. Helaas ziet ze mij niet, want hoe hard ik ook probeer oogcontact te maken, ze kijkt me niet aan.

[ bericht aangepast op 6 dec 2014 - 17:00 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

Nadat ik even naar Silver, Liam en Wivina heb gekeken loop ik weer verder door de zaal. Hun geruzie boeit me eigenlijk niet.
"Dat we een stel pionnen zijn in één of ander stom kutspel, betekend niet dat we een zet kunnen zetten die dat verdomde Capitool vol poederdozen niet had verwacht" zegt Liam hard en het klinkt alsof hij ook niet zijn best doet om de toon te verzachten, dat zou ik ook niet doen. Het Capitool weet toch al dat we ze haten. Ik kijk even de zaal rond en ik zie Gabriel staan, de district 3 jongen. Het is best wel vreemd maar ik weet namen altijd al na ze een keer gehoord te hebben. Ik doe een paar stappen richting hem en ik zie dat hij een touw in zijn handen heeft. Dat komt mooi uit.
"Gabriel?" vraag ik aarzelend.
"Ben jij goed met dat touw? Kan je me misschien helpen" het klinkt heel vreemd en ik weet niet waarom ik het vraag. Waarom zal een tribuut een poging doen om mij te helpen? Hij lijkt me aardig, oprecht aardig bedoel ik, niet zo schijnheilig als de meesten zich hier voordoen.

---

-

Carrew Fallon Sodany

In een rustige tevreden bui loop ik de trainingszaal binnen, waar al ongeveer iedereen aanwezig is. Gelijk valt mijn oog op een groepje wat zo te zien behoorlijke ruzie heeft. In eerste instantie vindt ik dat alleen maar goed, een beetje opheffing kan nog wel eens gunstig uitpakken, maar zo te zien zijn er ook twee beroeps bij betrokken, wat mij minder handig lijkt. Vooral als ik zie dat ze er ook een zwaard en een mes bij betrokken zijn en ook nog eens die meid uit tien, die naar mijn idee behoorlijk opviel toen we de boetes bekeken. Zij kan nog wel eens gestoorde dingen gaan doen in de arena die ik niet kan gebruiken. Als ik zie dat Liam uit 2 wegloopt loop ik er juist met snelle passen heen.
"Waar sloeg dat nou weer op. Je hebt nog tijd genoeg om haar te vermoorden in de arena." Snauw ik een beetje naar Silver op een iets bozere toon dan misschien verstandig was geweest. Toch weet ik maar al te goed dat ik hoe dan ook wel de verstandigste ben, zeker na wat er net gebeurd is. "Ik heb het al druk genoeg in de arena, ik heb al helemaal geen zin om dan ook nog eens te moeten babysitten op een stel kleuters." Vervolg ik mezelf in een vlaag van woede, woorden die ik misschien beter voor me had kunnen houden.

[ bericht aangepast op 6 dec 2014 - 17:09 ]

---

She was always looking for more..

Gabriel 'Gabe' Harrel Neglis • District 3
_____________________________________________________________

'Gabriel?' klinkt het dan opeens achter me. 'Ben jij goed met dat touw? Kan je me misschien helpen?'
Het is het meisje uit 4. Lily? Volgens mij wel. Ergens voel ik me een soort van schuldig dat ze mijn naam wel weet, maar ik de hare niet. Nou ja, niet zeker.
Maar waarom zou een Beroeps mijn hulp nodig hebben? Hun zijn degene die hun hele leven hiervoor getraind hebben; ik niet.
Even twijfel ik of ik haar zou helpen. Is het een grap ofzo? Ik kijk haar recht in haar ogen, en voor ik het weet hebben de woorden mijn mond verlaten. 'Ehm, is goed.'
Samen lopen we naar het gedeelte met de touwen, maar de trainer is nog steeds bij de ruzie.
'Nou, ehm, als je een stuk touw pakt kan ik wel een paar knopen voordoen?' stel ik voor.

---

“A queen will always turn pain into power.”

"Meen je die? Geef je op omdat je weet dat iedereen dit spel verliest?" sist Liam en hij doet een paar stappen achteruit
"Je hebt nu de aandacht van heel Panem, van godverdomme heel Panem, doe er dan ook wat mee in plaats van je een beetje te laten vermoorden!" zegt hij nu harder.
"Dat we een stel pionnen zijn in één of ander stom kutspel, betekend niet dat we een zet kunnen zetten die dat verdomde Capitool vol poederdozen niet had verwacht" hij gooit zijn zwaard weg waardoor een aantal mensen geschrokken achteruit deinzen. Plotseling begin ik me te irriteren aan de mensen die staan te kijken, kunnen ze niet ergens anders naar kijken?
"Maar blijkbaar ziet niemand in dat we niet een stel marionetten van het Capitool zijn" abrupt draait hij zich om en loop weg. Ik blijf even verbaasd achter maar dan zie ik dat Carew met grote passen op me af komt lopen.
"Waar sloeg dat nou weer op. Je hebt nog tijd genoeg om haar te vermoorden in de arena" snauwt hij.
"Ik heb het al druk genoeg in de arena, ik heb al helemaal geen zin om dan ook nog eens te moeten babysitten op een stel kleuters" zegt hij.
"Een stel kleuters..." sis ik, ik wil er een reeks scheldwoorden achteraan plakken maar ik houd me in. Hou graag ik hem ook wil uitschelden, ik heb hem nodig. Hij heeft mij nodig, iedereen heeft elkaar nodig.
"Sorry" zeg ik maar het klinkt meer als een beschuldiging dan een excuus.

---

-

-

[ bericht aangepast op 6 dec 2014 - 19:00 ]

---

-