• Welcome to the 125th Annual Hunger Games
    And may the odds be ever in your favor


    Het is 50 jaar nadat de districten weer zijn overgenomen door het Capitool. In die 50 jaar zijn de districten alleen maar erger geworden. Er heerst een ernstig voedseltekort omdat het Capitool alles opeist. Dit jaar zullen de districten extra moeten boeten voor hun daden. Dit jaar zal elke tribuut die getrokken wordt iemand moeten kiezen die als zij sterven ook sterft. Maar wanneer je wint, zal dit persoon even veel eer en glorie krijgen als de winnaar.

    Wat doe jij wanneer je met één keuze alles zal bepalen?

    Welkom bij de vijfde Kwartskwelling!



    District 1:
    Silver Rose Hale | Verityy | 1.1
    Tyler Lucius Romano | Falahee | 1.2

    District 2:
    Hazel Mae Farybey | Vivir | 1.5
    Liam Costanza| Aureolus | 1.2

    District 3:
    Amy-Lynn Samantha Ross  | Piaffe | 1.3
    Gabriel Harrel Neglis | Rosea | 1.6

    District 4:
    Lily Hanna Jones | Verityy | 1.2
    Carew Fallon Sodany | Vivir | 1.4

    District 5:

    Jason Timothy Adams | Verityy | 1.7

    District 6:

    Finnick Jack McCloud | Luke_Pinguin | 1.7

    District 7:
    Jacklynn King| Deers | 1.2
    Maxwell Luke Parker | Luke_Pinguin | 1.5

    District 8:
    April Juno Flow | Cissy | 1.7


    District 9:
    Nyss Denovan | DecemberRain | 1.6


    District 10:
    Wivina Tennes Copper | Gellert | 1.2


    District 11:
    Azealia Leila Salvatore | Falahee | 1.3


    District 12:
    Sydney Gardner| Aureolus | 1.3
    Gesper Tax Rashing | Gellert | 1.6


    ________________________________________________________________________________________________________________

    De Arena:

    De hoorn: De hoorn ligt in het midden van de Arena op een eiland. De tributen staan er in een cirkel omheen. Zoals altijd liggen de meest waardevolle spullen het dichtstbij de hoorn zelf.
    Het eiland: Op het eiland staat de hoorn. Er is hier geen enkele beschutting of begroeiing behalve de hoorn zelf.
    Het meer: Het eiland waar de hoorn opstaat ligt ten midden van een groot meer. De enige manier om van het eiland weg te komen is een van de 12 boten te gebruiken of te zwemmen. Het water in het meer is zout, dus niet drinkbaar.
    Het strand: Aan de ene kant van het meer ligt een strand. Je kan vanaf deze plek goed vissen in het meer en er staan enkele palmbomen met kokosnoten.
    Het bos:Achter het strand is een groot bos, hoe verder je het bos in gaat hoe dichter de begroeiing wordt en hoe donkerder het word. Ook wordt het geleidelijk kouder na mate je het bos ingaat. In het bos is veel eten te vinden en er zijn een aantal drinkwater bronnen. Er zitten veel gemuteerde dieren in het bos.
    De rotsen: Aan de andere kant van het meer liggen grote scherpe rotsen. Het is bijna onmogelijk om zonder verwondingen langs de rotsen te komen.
    De heuvels: Achter de rotsen liggen heuvels. Hier staan enkele houten huisjes met eten en nodige spullen. De heuvels bieden weinig beschutting en je bent goed te zien.
    De bergen: Achter de heuvels liggen de bergen. In de bergen liggen kisten met heel veel spullen (denk aan medicijnen, eten, etc.). Helaas zijn de bergen erg moeilijk te beklimmen en is het er ook erg koud. Door de bergen loopt ook een rivier met drinkbaar water en zijn enkele warm water bronnen.





    ________________________________________________________________________________________________________________

    Je kan beginnen met de stukjes van voor de Arena schrijven. De boete, de openingsceremonie, de trainingen, overleg met je mentor, etc. Ik wil dat nog niemand de Arena ingaat. Dingen over je district met je district partner overleggen (mentor, etc.) Ik wil ook niet dat iedereen een uitzonderlijk goede mentor, prachtige kostuums en veel fans heeft. Kortom: blijf realistisch. Ook wil ik niet dat iedereen voor vrienden of familie volunteerd, met uitzondering op de beroeps.

    Hierboven staat een omschrijving van de Arena. Maar niemand gaat de Arena nog in voordat ik zeg dat het mag! Je kan bondgenootschappen onderling afspreken. Ook kan je afspreken wie elkaar verwond. De moorden worden met mij overlegd net zoals de spullen die je bij de hoorn pakt.

    Veel plezier!



    Wilt iedereen mij een berichtje sturen wat hij/zij graag bij de hoorn wilt hebben en of hij/zij iemand wilt vermoorden. Bedenk wel goed of jouw personage in staat is om iemand te vermoorden!


    Regels:
    - Hou het gezellig!
    - Minimale aantal woorden per post is 200, iets minder mag ook maar geen oneliners
    - Hou jongens en meisjes een beetje gelijk
    - Niet elkaars personages besturen zonder toestemming
    - Reservaties blijven 48 uur staan
    - Maximaal 3 personages per persoon

    [ bericht aangepast op 1 dec 2014 - 14:04 ]


    -

    MT :3


    take me back to the basics and the simple life

    [MT, ik ga meteen schrijven >:3]


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    {MT, mijn post komt eraan :3}


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    [MT, is het goed dat ik mijn personages alleen even invul op naam en Uiterlijk / andere dingen die noodzakelijk zijn? Dan komt hun karakter in het loop van het speeltopic wel, ik heb er namelijk echt geen tijd voor helaas.]


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Aureolus schreef:
    [MT, is het goed dat ik mijn personages alleen even invul op naam en Uiterlijk / andere dingen die noodzakelijk zijn? Dan komt hun karakter in het loop van het speeltopic wel, ik heb er namelijk echt geen tijd voor helaas.]


    [Ja dat is goed, fijn dat je al uiterlijk en naam wilt doen (:]


    -

    [Top, geef me even en dan zal ik een post schrijven.]


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    -

    [ bericht aangepast op 2 dec 2014 - 16:16 ]


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    [Woh.. nu je het zegt.. inderdaad...

    District 12 is vanaf nu herbouwd :')]


    -

    [MT]


    El Diablo.

    Lily Hanna Jones • District 4
    "I'm nothing, I was always nothing"


    Langzaam open ik mijn ogen, het felle ochtendlicht schijnt al door het raam naar binnen en ik knijp mijn ogen half dicht om tegen het felle licht in te kunnen kijken. Het is al laat maar vroeg opstaan heb ik al lang geleden opgegeven. Ik rek me helemaal uit en gaap uitgebreid. Daarna sta ik op en kleed me snel om. Wanneer ik de trap af loop zie ik dat mijn moeder en vader al aan de eettafel zitten. Vandaag is het de dag, de dag van de boete. Vandaag word ik de vrouwelijke tribuut van district 4. Mijn ouders zijn beide winnaars dus ik kan niks anders doen dan hun voorbeeld opvolgen. Ik moet winnen, voor haar. Voor Anna. Niemand weet wat ze heeft, de enige zekerheid die we hebben is dat ze over een niet al te lange tijd zal sterven.
    "Ik ga nog even naar Anna" zeg ik tegen mijn ouders, ik zou het niet eens te hoeven zeggen omdat het zo van zelf sprekend is dat ik voor het ontbijt naar Anna toe ga. Dus daarom loop ik net zoals iedere ochtend over de straat richting Anna's huis. De zon schijnt maar hij heeft de lucht nog niet genoeg opgewarmd om zonder jas te kunnen lopen waardoor ik nu met mijn dunne leren jas aanloop. Het grind knarst een beetje onder mijn voeten wanneer ik het pad bij Anna's huis oploop. Ik klop op de deur en bijna direct wordt hij open gedaan, het is de moeder van Anna. Ze is pas zevenendertig maar door alle zorgen die ze heeft lijkt ze wel tegen de vijftig jaren aan te zitten.
    "Kom binnen" haar stem is schor en in haar handen trillen licht. Ik loop langzaam de kamer binnen en zie dat Anna in haar bed ligt, die tegenwoordig in de woonkamer staat. Haar haren zijn tegen haar bezwete gezicht aangeplakt.
    "Hallo" fluister ik maar ik weet dat het geen zin heeft. Ze herkent me allang niet meer.

    Niet veel later loop ik over het grindpad weer het huis uit. Anna raakt in paniek als ik te lang blijf en ik wil haar zo min mogelijk pijn doen. Omdat er veel mensen buiten over de straat lopen weet ik dat de boete over niet heel lang begint en ik loop snel naar huis toe zodat ik me netjes kan kleden. Uit mijn kast pak ik een turquoise kleurige jurk met gouden knoopjes. Hij is vroeger van mijn moeder geweest, zij had hem ook op de dag van haar boete aan. Wanneer ik de trap afloop zie ik dat mijn ouders al klaar staan in de gang.
    "We zijn zo trots op je" zegt mijn vader zacht en hij opent de voordeur. Het is inmiddels al wat wat warmer geworden en de straat lijkt nu echt bezaait met mensen. Ze lopen allemaal naar het gerechtsgebouw waar de boete plaats zal vinden.


    -

    SYDNEY GARDNER. -- DISTRICT TWELVE.


    Dit pas ik nog even aan, momentje

    [ bericht aangepast op 29 nov 2014 - 21:20 ]


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Amy-Lynn Samantha Ross
    _________________________________________________________________________________________________


    _________________________________________________________________________________________________

    Met een zucht wordt ik wakker, mijn wekker vervloekend. Ik gooi het ding tegen de muur. Helaas spat het, zoals alle andere keren, weer niet uit elkaar. Hij stuitert tegen de muur en valt met een plof op de grond. Vandaag is de reaping, bedenk ik me met lichte schok. Ik stap mijn bed uit en loop door naar mijn kledingkast. Ik heb niet heel veel kleren maar van een rokje wat ik nog nooit gedragen had en wat eigenlijk best wel duur was. Maanden heb ik er voor extra moeten werken, en van een oude blouse heb ik een soort van jurkje mee in elkaar geprutst. Het ziet er niet erg pro uit maar alles is beter dan weer helemaal in een versleten spijkerbroek en oude trui naar de reaping. Mijn zwarte sneakers trek ik er nog snel onder aan. De top van het jurkje is bijna gelijk aan kleur met mijn pastelblauwe haar. Ook het verven van mijn haar kost veel. Ik heb dan wel het geluk dat ik in een rijker deel woon van district 3 maar het is niet zo dat ik echt rijk ben, zo als de mensen in district 1 en 2. Het kost maanden sparen om mijn haar weer bij te verven, terwijl ze in het capitol hun geld uitgeven aan nutteloze dingen. Schenk het aan de districten. Hebben wij het ook beter. Ik zucht.
    Beneden loop ik door naar mijn kleinste zusje. Ik til haar op en zwaai haar rond. Ze is nog maar zeven en ik bescherm haar. Ik plant nog snel een kusje op haar hoofd voordat ik door loop naar haar tweelingbroertje. Even snel prop ik een klein deel van het al weinige eten in mijn mond. Tegen mijn moeder zeg ik niks. Die zit alleen maar op de bank niks te doen. Ik loop terug naar boven. Seli, mijn andere zusje, is vorige maand twaalf geworden. Wat betekend dat ze nu ook kans heft om mee te moeten doen met de Games. Als ik haar in tranen aantref neem ik haar in mijn armen. "Rustig Seli." Snikken verlaten haar keel achter elkaar aan. Na een tijdje sterft het weg en is ze kalm. Ik help haar met omkleden en wens haar succes, voordat ik doorloop naar mijn vrienden buiten. We spreken elke ochtend op het kleine velde af, maakt niet uit welke dag.

    Ik sta nu tussen alle zevetienjaige meiden. Naast Elise. Een kneepje in mijn hand. Bemoedigend kijken we elkaa even aan. "Komt wel goed." zeg ik. "attentie. Dames en heren." Ik rol met mijn ogen en laat Elise's hand los. We staan aan de buitenkant van het pad, waar zo twee mensen over heen zullen lopen, naar het podium. De dood tegemoet. Er volgt een heel verhaal en ik let niet op. Ik wek pas weer op uit mijn trans als ik Elise's hand de mijne voel verlaten. Verbaasd kijk ik haar aan. Een bange en geschrokken expressie vult haar gezicht. Dan hoor ik het. Haar naam, voor de tweede keer. Tranen wellen lichtjes op in mijn ogen en ik houd haar tegen. Ik schreeuw dat ik me aanbied en ik kijk haar met lichtelijke spijt aan. "Voor jou Amy. " Dan loop ik het podium op, zelfverzekerd.

    [ bericht aangepast op 2 dec 2014 - 16:17 ]


    take me back to the basics and the simple life

    LIAM COSTANZA. -- DISTRICT TWO.


    Zijn vingers gingen over de snaren van de gitaar die in de hoek van het appartement had gestaan. Zijn vaders was muzikant geweest en reisde daarom regelmatig door districten. Liam moest vrijwel altijd mee en had zich dan ook moeten vermaken met het bespelen van de instrumenten en het aanscherpen van de manier waarop hij wapens hanteerde. Hij was echter nooit alleen, zijn ouders hadden iemand uit het eerste district ingehuurd om hem één op één te trainen en Liam kon gerust zeggen dat je daar mee heel wat meer leerde dan die schampere groepslessen in zijn eigen district.
          Hij kwam overeind en zette het instrument in de hoek van de kamer. De verdieping waarop hij verbleef was niet veel kleiner dan het huis waar in hij woonde in district twee. Alles was wonderbaarlijk snel gegaan. De reaping, de treinreis. Liam had zich prima vermaakt. Wanneer hij zich aan Hazel of zijn mentoren ergerde wierp hij gewoon een mes naast hun hoofd of boorde hij een vork in de tafel. Zijn mentoren hadden gelukkig al besloten hem verder alleen te laten. Alles hier was zo makkelijk.
          Liam pakte de kop thee die al een hele tijd voor hem op de tafel stond en nam er een slok van. Voor een seconde keek hij rond, zijn mentoren zouden hem over vijf minuten naar de trainingszaal roepen en zo besloot hij alvast te gaan. Op zijn gemak nam hij de trappen, de lift was voor luie mensen.


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.


    Hazel Mae Farybey _ District 2


    Mijn hand glijd over de reling van de trap terwijl ik ervan afloop. In de deuropening blijf ik even staan, kijkend naar degene die half over de tafel hangt. Mijn vader, of dat is in elk geval hoe hij zichzelf noemt. De kamer is donker, de gordijnen hangen nog dicht. Die hangen altijd dicht. Al een tijd lang ben ik gestopt met ze te openen.Zijn haar zit warrig en hij heeft zich al weken niet gewassen. Aan zijn trui is niet te merken dat hij uit één van de rijkere districten komt. Hij heeft hem al aan zolang ik me kan herinneren en er zit een rare vlek op waarvan ik niet hoef te weten waar die vandaan komt. Zijn hand ligt om een fles heen die nog halfvol is. Al jaren heb ik mijn vader niet anders dan dronken gezien. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Dit is immers de laatste keer dat ik hem zal zien. De woorden blijven steken in mijn keel. Ik haat hem. Ik hield van hem, totdat ik besefte dat ik hem haatte. En toch voelt het nu niet als haat, het voelt als niet. Helemaal niet. Ik voel me leeg. Al jaren en eigenlijk besef ik pas nu dat ik hem nooit heb gehaat. Ik ben gestopt van hem te houden, dat is waar, maar in plaats van liefde kwam er niets. Jaren van leegte, waarvan ik vandaag klaar ben die achter me te laten. Ik weet niet precies waarom en wanneer ik heb besloten om mezelf die arena in te gooien. Misschien op het moment dat ik besefte dat er niet anders voor me lag. Ik besefte dat ik klaar ben om te sterven en dat kan ik op geen betere manier doen dan deze lijkt me. Uiteindelijk loop ik de kamer uit en vervolgens ook het huis uit. Ik heb hem niets gezegd, geen laatste woorden. Het zou een schok voor hem zijn, dat weet ik. Hij heeft geen enkel vermoeden van wat ik van plan ben te doen. Niet dat mij dat iets uitmaakt.


    She was always looking for more..

    Gabriel 'Gabe' Harrel Neglis • District 3
    _____________________________________________________________


    'GABRIEL!'
    Het harde geschreeuw van mijn tweelingbroer Jesse klinkt door onze kamer heen.
    'Jezus, Jesse,' mompel ik, waarna ik mijn kussen naar hem toe gooi. Een onnatuurlijk hoge gil komt uit zijn mond, wat me vertelt dat het doel is geraakt.
    'Gabe, het is Boete dag. Mam is nog zenuwachtiger dan ik ben.'
    Jesse is niet zijn gewoonlijke, gezellige zelf. Tja, wat Boete dag doet met mensen.
    'Gabriel en Jesse, doe eens normaal,' zegt mijn moeder, die we gemakkelijk kunnen horen vanuit de keuken. Tja, de keuken staat dan ook naast onze kamer dus dat is niet zo heel vreemd.
    Beide trekken we een overhemd en een spijkerbroek aan. Niet heel netjes, maar goed genoeg.
    Na een stil ontbijt vertrekken we naar de Boete, die al redelijk vroeg begint hier in Drie.
    Eigenlijk heb ik geen idee wat er allemaal gebeurd tijdens de Boete. Ik ben niet zo goed in opletten; ik weet de naam van onze District escort niet eens. Pas als ze de naam trekt van Elise, voel ik mezelf uit mijn droomstand getrokken worden. Elise is de beste vriendin van Amy-Lynn. En Amy is weer mijn beste vriendin. Maar godzijdank is zij niet getrokken, thank god...
    'Ik bied me aan!' gilt ze, met een bange blik op Elise. Ik had het kunnen weten.
    Jesse werpt me een gekwelde blik toe; hij weet hoeveel Amy voor me betekent. Hij weet dat ze niet zomaar een vriendin is, maar mijn crush sinds jongs af aan.
    'Oh, oh, iemand bied zich aan!' jubelt de escorte. Nadat Amy haarzelf heeft voorgesteld, loopt de escorte door naar de jongens.
    'En de jongens tribuut is... Gabriel Neglis!'
    Boem. Alle adem wordt uit mijn lichaam gerukt. Ben ik zojuist getrokken? En moet ik nu de arena in? Met Amy?
    Even blijf ik stil staan, de schok verwerkend. Dan baan ik me een weg naar het podium, een weg naar mijn dood.


    “A queen will always turn pain into power.”