MSV - We're going home! - Speeltopic - Speeltopics

Based on The 100. Echter hoef je de serie natuurlijk niet te kennen om mee te doen!

Het is 2187. De wereld heeft zijn ondergang honderd jaar geleden gehad. Toen er een nucleaire oorlog uitbrak hebben verschillende onderduikers van verschillende landen besloten de ruimte in te gaan en daar te wachten tot de Aarde terug leefbaar is.
Terwijl het leven in het ruimtestation (De Ark genaamd) doorgaat begint de Aarde zich te herstellen. Echter gebeurd er van alles in de Ark en misdrijven gaan vaak gepaard met de doodstraf. Echter worden jongeren opgesloten in cellen die zich in de Ark bevinden.
Wanneer de raad het er over eens is dat er gekeken moet worden of de Aarde terug leefbaar is, besluiten ze de gevangen jongeren naar de Aarde te sturen, ze te laten kijken of het leefbaar is. Ieder van de jongeren krijgt een ijzeren armband om. Deze laat weten aan de Ark of ze nog in leven zijn en of het veilig genoeg is om terug te keren naar de Aarde, en hier een nieuwe samenleving te starten met de mensen die ze hebben...

Jongeren;
- Jongen - Rune Mateja - 19 - Gonplei
- Jongen - Lucas - 19 - Aureolus
- Jongen - Keagan Yate - 23 - Ignatius
- Jongen - Marshall Sadler "Spike-E" - 24 - Angmar
- Jongen - Cain Stephans - 26 - Angmar
- Jongen - Nicky Cane "Force" - 22 - Hohenheim
- Meisje - Estera - ? - AsamiSato
- Meisje - Celeste Silver Twisteye "Silver" - 25 - Hohenheim
- Meisje - Marguerite Crux - 20 - Angmar
- Meisje - Bird Forsyth - 19 - Repair
- Meisje - Abbygail Raven Ryess - 18 - Aereolus
- Meisje - Nimf Yates - 18 - Waldeinsamkeit
- Meisje - Pearl - 21 - Waldeinsamkeit


Regels
- Maximaal 3 personages
- Jongens en meiden gelijk houden alsjeblieft
-We schrijven in de 3e persoon, verleden tijd (tenzij meerdere toekomst willen)
- Offtopic tussen haakjes of in het praattopic
- Respect voor elkaar
- Ruzies mogen alleen in het speeltopic
- Plezier hebben!

Topics;
Rollentopic 1
Speeltopic 2

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 20:27 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Het was de minuten aftellen tot het donker was, hoe donker het zou zijn was een raadsel. Op de Ark was het nooit donker, er was altijd wel noodverlichting geweest zodat men kon zien waar ze heen gingen. Echter was een avondklok en mocht niemand na tien uur 'straat' op. Rune had er niet zoveel problemen mee, maar hij wist dat zijn ogen het donker niet kende. Wie weet was hij wel nachtblind en moest hij blijven dwalen tot hij weer iets zag. Het was een groot raadsel voor hem. Hij bukte op een stok te pakken en bekeek hem, het was iets kleiner dan hij was. Als hij een steen kon vinden die scherp genoeg was en iets wat op touw leek, kon hij een speer maken. Hij keek rond en de hoop wat te vinden.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Spike-E hield zijn commentaar over Rune maar voor zich. Hij keerde alleen terug om Pearl om te halen en gedoogde die ander maar.
'Best.'
Hij was wel opgelucht dat het medicijn leek te werken, want hij geloofde niet dat het in zijn voordeel had gewerkt als Bird het leven had gelaten. Hij hing zijn geweer even over zijn andere schouder omdat de band een striem in zijn nek had veroorzaakt en stapte verder, totdat hij de anderen weer in het oog kreeg. Het was lastig dat hij nu op andere zintuigen moest vertrouwen dan zijn zicht, maar hij vertrouwde erop dat zijn lichaam zich snel genoeg aan de omstandigheden zou aanpassen.

Every villain is a hero in his own mind.

Bird.
''Ik weet dat je denkt dat Rune een lastpost is, Spike. Maar hij is heel erg slim. Geef hem een kans.'' Ze glimlachte waarna ze hem kort tegenhield. ''Oké, ik zie dubbel én het is donker. Als je niet wil dat ik straks vast zit, moet je me echt helpen.'' Ze probeerde haar gewicht goed te verdelen, omdat sommige stukken drassig waren, waarbij ze haar vingers op de tast rond zijn bovenarm krulde. Spike-E was een typische man die een klein hartje had. Maar hij was geen slecht mens. En ze gaf iedereen een kans.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Spike-E slaakte een zucht. Hij hielp niet graag mensen en kreeg al snel het gevoel dat mensen hem alleen wilden gebruiken voor hun eigen doeleinden. Hij tolereerde haar arm om zijn bovenarm, maar liet het daarbij.
'Ik denk dat wij een andere definitie van slim hebben.'
Alleen Rune had het weten te presteren om ondersteboven in een boom te belanden. Dat kon iedereen overkomen, maar getuigde niet van bijzondere alertheid.
Bird verloor haar evenwicht en in een reflex sloeg hij een arm om haar middel om haar overeind te houden. Het voelde onwennig en verre van prettig, maar hij hield zijn arm daar omdat hij alle ongemakkelijkheden als zwakten beschouwde.

Every villain is a hero in his own mind.

Bird.
Ze ademde scherp in door haar mond terwijl ze de situatie probeerde in te schatten. Ze had verwacht dat hij haar alsnog zou laten vallen, maar zijn lichaam bleef bevroren. Voorzichtig ging ze opnieuw stevig op haar eigen benen staan, in stilte dankend voor het donker dat de situatie een stuk minder ongemakkelijk leek te maken.
''Als jij ondersteboven aan een tak zou hangen, had ik je ook gered. Kwestie van bondgenoten kiezen.'' Ze stompte hem zacht tegen zijn arm waarna ze zo nuchter mogelijk de weg probeerde te vervolgen. ''We hebben elkaar allemaal nodig, toch?'' Vroeg ze hem dan ook, in een poging de luchtigheid terug te laten keren. Het vervloekte donker schoot niet echt op met haar ogen, maar ze twijfelde nog of dat kwam door het gif.

Feel the fire, but do not succumb to it.

'Ik had mijn bondgenoten gekozen,' vond Spike-E, 'toen ik met Pearl en jou de groep achterliet.'
Rune was gewoon een bijkomstigheid, iemand die ze tegen het lijf waren gelopen en sindsdien mee opgescheept zaten.
'Ach ja. We hoeven dan in ieder geval niet om te komen van de honger.'
Een grijns tekende zijn gezicht, maar die werd door de duisternis weggenomen.

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 15:57 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Bird.
''Spike!'' Lachte ze toch enigszins hoofdschuddend. Niet dat het in het donker te zien viel. Ze was niet dom. Het was een algemeen feit dat haar vader één of andere hooggeplaatste arts was. Ten tijden van ziekte, zou zij een van de weinigen zijn om iets te kunnen doen. Desalniettemin besloot ze te doen alsof dit een functionerende groep was. ''Pearl is slim, maar ik reken niet op haar hulp of samenwerking.'' Gaf ze toe. Hoewel ze het heerlijk vond om haar eigen weg te kiezen, was Bird nu eenmaal die snel om anderen kon gaan geven.

Feel the fire, but do not succumb to it.

'Ik moet op iemand bouwen als jij straks toch het loodje legt.'
Spike-E wond er geen doekjes om: haar toestand benauwde hem nog steeds.
'Heb je enig idee wat je tegen het gif kunt doen?'

Every villain is a hero in his own mind.

Bird.
''Wat een vertrouwen,'' sprak ze dramatisch, waarna ze haar blik zo goed en kwaad als dat ging op de grond richtte, om er zeker van te zijn dat ze goed liep. Toen ze uiteindelijk bij het punt kwam waar ze vandaan waren gekomen, zuchtte ze diep. Ze wilde niet geloven dat ze zou doodgaan. Dat kon toch niet?
''Als ik weet wat het voor soort is. Koorts, zichtbare aderen, misselijkheid, traagheid. . . Die symptomen hebben alleen al vijftig mogelijke gifsoorten. Als ik de symptomen lang genoeg kan onderdrukken, kan ik alle tegengiffen verzamelen en ze uit proberen. Tenzij we de. . . Persoon vinden die de val heeft gemaakt. En dat betwijfel ik.'' Ze streek een losgeraakte pluk uit haar gezicht vandaan, waarna ze in haar rugtas begon te rommelen. Een noodzaklamp, gestolen van een jongen die was overleden na de aanval. Ze zette hem aan en legde hem op de grond voor hen, zodat ze elkaar in ieder geval konden zien.
''Ik kom er wel weer bovenop. Maak je geen zorgen. Er moet iemand zijn als jij ziek wordt.'' Plaagde ze grijnzend.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Geen scherpe steen, maar wel eentje die geslepen kon worden tot een punt. Rune bekeek hem en stopte hem in zijn broekzak. Hij pakte de stok weer op en liep een stukje verder. Gelukkig viel de nachtblindheid mee, hij kon nog goed genoeg zien. De bomen onderscheiden en de grond bespeuren ging nog. Hij keek rond en zag iets bewegen. Hij zakte naar de grond en sloop naar een boom om er achter te staan. Het was recht voor hem. Misschien was het een hert of een wild zwijn. Hij hoopte niet op het tweede, want wilde zwijnen waren bijna nooit alleen. Hij keek naar de stok in zijn hand en liet een zacht lachje los. Nee, daar kon hij dat beest niet mee vermoorden. Het wad zo bot als een vinger, of zo bot als Spike-E. Rune voelde walging opkomen toen hij aan de gozer dacht. Hij schudde het van zich af en bromde. Hij en Bird hadden het vast gezellig daar samen. Opnieuw bromde hij en hij keek achter de boom vandaan. Daar stond het, in het licht van de maan. Een hert. Terwijl zijn gedachten over Spike-E en Bird zijn woede oplaaide rende hij op het dier af, hij sloeg met de stok naar het dier en angstig rende het weg.
"Fuck you!" Schreeuwde hij woest en sloeg de stok een aantal keer hard op de grond.

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 16:31 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

| Poor Rune. :c |

Feel the fire, but do not succumb to it.

Repair schreef:
| Poor Rune. :c |

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

| Ik leef te erg mee met personages. :') |

Feel the fire, but do not succumb to it.

| Hello people. We gaan nu ook Grounders introduceren in de MSV. Om de verhaallijn boeiend te houden. Ikzelf ga er twee maken, die in verloop van een half uurtje zo'n beetje wel in het rollentopic zullen verschijnen. Zal ik Bird ook meteen aanpassen zoals ik haar nu voor me heb. |

Feel the fire, but do not succumb to it.

Repair schreef:
| Hello people. We gaan nu ook Grounders introduceren in de MSV. Om de verhaallijn boeiend te houden. Ikzelf ga er twee maken, die in verloop van een half uurtje zo'n beetje wel in het rollentopic zullen verschijnen. Zal ik Bird ook meteen aanpassen zoals ik haar nu voor me heb. |

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.