[250] The world belongs to the Men ~ Speeltopic - Speeltopics

Het is 3014, en de hele wereld is veranderd. De mannen hebben de wereld overgenomen en je kunt de vrouwen zeldzaam noemen in sommige streken. In de rijkste streken heeft elke man een vrouw die als slaaf dient. Vrouwen hebben geen rechten meer en moeten alles doen wat hun meester zegt. Doen ze dit niet, komen ze in het 'vrouwenhuis', de nachtmerrie van elk meisje. Je wordt er geslagen, mishandeld,...
Congretian is zo een rijke stad. Elke man heeft er zijn slaaf en doet ermee wat hij wilt. Meisjes en jongens moeten allemaal tussen hun 17-20 jaar oude leefrijd één keer naar de 'Lady ceremonie'. Daar mogen alle jongens een meisje kiezen waar ze normaal gezien de rest van hun leven mee door zullen leven. Voor de jongens is dit een speciale dag en is deze heel belangrijk. Maar voor de meisjes is dit meer een verschrikkelijke dag, met veel spanning.
Dit jaar is het weer aan een nieuwe groep jongens om hun slaaf te kiezen. De jongens wonen toevallig allemaal in dezelfde grote villa en zijn heel zenuwachtig voor de grote dag, de dag dat ze eindelijk hun slaaf krijgen !

Regels in de nieuwe wereld :
- Vrouwen mogen alleen maar doen wat hun meester accepteert.
- Vrouwen moeten doen wat hun meester wenst, anders naar het vrouwenhuis.
- De Lady ceremonie is van 17 tot 20 jaar oud voor beide geslachten.
- De rijkste jongens (1ste klasse) mogen eerst hun meisje kiezen.

Regels :
- Minimum 250 woorden, dit lijkt me makkelijk te behalen.
- Geen ruzie buiten de RPG, mag wel binnen de RPG.
- Hou er rekening mee dat de meeste jongens niet erg lief en aardig zullen zijn, want de soort is in de jaren erg veranderd.
- Geen perfecte personnages.
- Niemand buitensluiten !
- Minimum één keer per week reageren.
- 16+ is toegestaan.
- Je reservering vervalt na 2 dagen.

Invullijstje :
Naam :
Leeftijd :
Klasse : {Alleen voor jongens. 1ste klasse, 2e klasse of derde

Rollen :
Jongens
- Nathan Fletcher ~ Aureolus 1.7
- Kealan ‘Chester’ Bennington ~ Leora 1.11
- Jona Arthur Fenderson ~ MistyRocker 1.5
- Ryan Tommy Crawford ~ Cissy 1.7
- Axl Devin Belcourt ~ MazeRunner 1.7
- Gereserveerd ~ Mashtonx
Meisjes
- Lucie Maddie Flads ~ Dancal 1.9
- Alexandra 'Alex' Lynn Williams ~ OutlawQueen 1.6
- Kate Mona Johansen. ~ xkimx124 1.10
- Amelia Rora Ronelli ~ Telcontar 1.3
- Andelyn "Andy" Cassington ~ FairyTalest 1.2
- Adelaide Teresa Clarke ~ Sangster 1.3
- Delaine `Delly` Abigaile Easton ~ Netzwerk 1.6

Het begin :

Al de jongens zijn al Klaar voor de spannende Lady Ceremonie ! Voor iedereen is Het ergens wel spannend, maar leuk is vooral voor de jongens ! De jongens komen dus binnen, en de meisjes wachten allemaal in het feest gebouw waar ze deze avond hun man zullen te weten komen. Ze hebben een kleed aan die het vrouwenhuis speciaal voor hun Heeft uitgekozen, het is de enige keer dat het mag. Eerst gaan de jongens naar meisjes toe om kennis te maken, te plagen,... Het is dan ook een feest, en hierna komt de verkiezing. Elke jongen mag een meisje kiezen. Die avond moeten ze samen naar de villa !

Hier is de Villa :

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 19:14 ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

Mijn gebruikersnaam is Cissy in plaats van Rawen BTW

---

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Alleen Nathan en Ryan moeten nog, go ahead

---

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

( Mogen de jongens die al gekozen hebben, al gaan met hun girls? )

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

[ Hoe ziet de Villa er uit? en ieders kamer van de villa gezien alle jongens er wonen ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

(Ik reageer met xav weer zodra hij mag kiezen)

Gently schreef:
( Mogen de jongens die al gekozen hebben, al gaan met hun girls? )

[Ja (:. Ik zal een foto posten van de villa en de kamers]

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 19:06 ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

Leora schreef:
[ Hoe ziet de Villa er uit? en ieders kamer van de villa gezien alle jongens er wonen ]

---

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 19:07 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

( Mijn mobiel is bijna leeg en mijn computer is ook dood, dus reageren komt pas morgen weer en ik moet nog huiswerk maken. Morgen komen de Delaine acties weer. :'3. )

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

{Voor iedereen, de villa, de kamers en de woonkamer staan in de beginpost}

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

Hebben ze een inloopkast in hun kamer? Waar ze al hun kledij in kunnen doen bedoel ik daarmee (;

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Kealan 'Chester' Bennington

‘Als ik merk dat jij net zo erg bent als die olifant; neem ik de vlucht.’ Ik trok een wenkbrauw wat omhoog terwijl haar gezicht dood serieus leek. Ergens wilde ik als een overtreffende trap terugkaatsen; ‘maar ik kan je vastketenen.’ Ik denk niet echt dat die opmerking bij haar in de goede aard zal vallen en zeker niet omdat het de waarheid is. Ik zal haar vastketenen als het moest. Niet omdat ik niet zonder haar kon, maar als mijn vader mij een ding geleerd had was het wel reputatie. Een ding was zeker. Als zij van mij wist te ontsnappen zal heel mijn reputatie geschaad zijn. Een meisje die uit mijn vingers kan glippen. Nee; ik zou niet een van die zielige jongentjes worden waar het bij gebeurt.
‘Wijs me de weg, oh edele heer.’ Voor ik er erg in had bungelde haar hand voor mijn neus waardoor ik met moeite mijn irritatie moest verbergen. Toch pakte ik haar hand beet en trok haar uit de lijn meisjes mee wat het officieel maakte. Ze is van míj. Ik kon het niet laten om even om te kijken naar de rest van de meisjes waar ik met een oog opvlak zag dat ik het neusje van de zalm had weten te vinden wat meteen mijn arrogantie deed groeien.
‘Oh ja; en geloof me. De olifant komt niet eens in de buurt als ik ben.’
Met dat kon ik met een zelfvoldaan gevoel de zaal uit lopen terwijl mijn hand stevig die van Delaine vast bleef houden. De villa waar ik woonde met nog een aantal andere jongens was op loop afstand van waar de ceremonie plaats had gehouden. Het duurde dan ook niet lang voor we stilzwijgend bij de villa aankwamen waar ik de sleutel in het sleutelgat stak en Delaine zachtjes naar binnen trok waar ik haar mee nam naar mijn kamer op de tweede verdieping. Mijn kamer was kaal en het leek dan ook net als het moment toen ik hier voor het eerst kwam. Niks was destijds veranderd en alles sstond netjes en recht. Iets waar ik van hield. Zonder enig aarzeling liet ik met mijn hand die van haar los en wees met een ruim gebaar door de kamer. ‘Je kan hier slapen. Ik zou niet deze kamer uit komen ’s avonds om mij te bezoeken of een nachtelijk uitstapje naar je oude vriendinnen van het huis. Daarnaast ben ik hier toch vrij weinig ’s avonds. Vragen?’ vroeg ik ietwat zakelijk terwijl ik al demonstratief naar de deur liep om er door te verdwijnen.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Toen Chester mijn hand vast greep en me uit de rij trok, leek het écht te zijn. Ik zou hier nooit meer terugkomen, hopelijk. » Oh ja; en geloof me. De olifant komt niet eens in de buurt als ik er ben. « Ik rolde met mijn ogen en keek hem wat kalmpjes, maar ook wat droog aan - terwijl hij me de zaal uit trok. Zijn hand greep stevig om de mijne, waardoor ik hem wat geërgerd aankeek. Vergeleken met mijn smalle hand, had hij een grote hand.
De hele weg werd er geen woord gewisseld tussen ons wat ik op zich wel fijn vond. Natuurlijk was de stilte om te snijden, maar misschien was het goed als we allebei onze monden voor even hielden.
Toen we aankwamen bij de villa gaf Chester de aandacht aan de sleutel en het sleutelgat. Mijn blik werd gevangen door een reusachtig zwembad die nu opgelicht was, gezien het al donker was. Voordat ik de rest nog kon bekijken, trok Chester me wat zacht naar binnen. Hij geleidde me door de net zo grote woonkamer, naar de 2e verdieping - naar zijn kamer.
Ik voelde de warmte om mijn hand verdwijnen, wat verplaatst werd naar een ruim gebaar door de kamer. » Je kan hier slapen. Ik zou niet deze kamer uit komen `s avonds om mij te bezoeken of een nachtelijk uitstapje naar je oude vriendinnen van het huis. Daarnaast ben ik hier toch vrij weinig `s avonds. Vragen ? « Zijn charmante toon van de ceremonie was verdwenen voor een zakelijke, koele toon. Mijn blik gleed naar de jongeman waar ik de rest van mijn leven mee moest zijn, die nu aanstalten maakte om door de deur te verdwijnen.
Wat vinnig keek ik hem aan, ik wist precies dat hij niet anders was als de andere jongens hier. Toch besloot ik hem een paar vragen te stellen, gezien het me wat verder zou helpen om hier te `wonen`.
» Vraag nummer één; zou ik misschien andere kleding mogen hebben, dit is werkelijk waar niet fijn. Vraag nummer twee; waar mag ik komen en niet ? En tenslotte vraag nummer drie; je ziet me zeker als je slaaf, dus som maar op wat je van me wil - dan hoef ik niet zo shocked te zijn. « De laatste vraag was meer een opmerking, maar als ik hier zou moeten wonen - zou het zijn opgave zijn alles precies uit te leggen.
Ik vouwde mijn armen demonstratief over elkaar heen en keek hem wat ongemakkelijk aan. » Hoe oud ben je eigenlijk, wat is je lievelingseten en wat doe je graag ? « De baas van het vrouwenhuis had mij erin gedonderd die standaard vragen te stellen, om niet onzakelijk over te komen. Eigenlijk vond ik het nergens op slaan, maar toch was het ergens handig om te weten.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Kealan 'Chester' Bennington

Voordat ik de deurklink echter omlaag kon bewegen wist haar stem mijn oren te bereiken. Quasi geduldig draaide ik me om terwijl deze keer geen glimlach mijn mond sierde.
‘Vraag nummer één; zou ik misschien andere kleding mogen hebben, dit is werkelijk waar niet fijn. Vraag nummer twee; waar mag ik komen en niet? En tenslotte vraag nummer drie; je ziet me zeker als je slaaf, dus som maar op wat je van me wil – dan hoef ik niet zo schoked te zijn.’ Ik zuchtte onhoorbaar. Eigenlijk had ik wel verwacht dat het niet zo moeilijk zou zijn. Zij zou haar gang mogen gaan en als ze trouw aan mij bleef, zou ook ik mijn eigen gang kunnen gaan. Ergens had ik de vermoedde dat mijn verwachtingen in dit geval eens niet tot waarheid zal komen.
‘Hoe oud ben je eigenlijk, wat is je lievelingseten en wat doe je graag?’ ik negeerde haar vragen om naar mijn kledingkast te lopen en daar tot mijn tegenzin een joggingbroek uit te vissen en een shirt voordat ik me omdraaide en mijn ogen in die van haar liet boren waar deze keer geen greintje aardigheid in blonk.
‘Mijn ‘vrouw’ of ‘slaaf’ hoe jij jezelf liever noemt hoeft alleen maar te zorgen dat deze kamer schoon blijft zoals je het nu ziet. Verder mag je met alleen de vrouwen hier omgaan. Als ik je ook maar een keer betrap bij een andere jongen op de kamer, ook al is het met je ‘vriendin’ dan..’ ik zweeg en stopte de kleding in haar hand.
‘En over jouw vragen terug te komen; we weten beide dat je niet geïnteresseerd daar in bent; dus die act kan je stoppen. Als je gewoon doet wat ik vraag dan hoef je me geen eens te zien. Dat lijkt me niets meer dan redelijk.’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Het drong tot me door dat Chester zijn koetjes en kalfjes gedoe algauw had omgewisseld voor een nogal koele blik. Maar hoe kon ik nou anders verwachten van iemand, van een jongen, dat er ook maar één tussen zat die anders was. Ik met mijn naïviteit. Mijn tanden boorden zich in mijn onderlip en wat verwijtend bekeek ik hem.
Ik had door dat hij mij compleet aan het negeren was, gezien hij naar de kledingkast liep om er wat uit te pakken, alsof ik in zijn kleding zou passen. Een zachte zucht verliet mijn mond voordat hij weer bij me stond met een kille blik, die geen vriendelijkheid bezat - zelfs geen gram vriendelijkheid.
» Mijn `vrouw` of `slaaf` hoe jij jezelf liever noemt hoeft alleen maar te zorgen dat deze kamer schoon blijft zoals je het nu ziet. Verder mag je met alleen de vrouwen hier omgaan. Als ik je ook maar een keer betrap bij een andere jongen op de kamer, ook al is het met je `vriendin` dan.. « Mijn blik gleed nauwkeurig over hem heen, terwijl hij me de kleding aangaf. Onbewust verscheen er een kleine grijns, want volgens mij was hij ergens wel een beetje bezorgd - of nou ja, bezorgd kan ik ervan af laten. Laat ik zeggen `jaloers` of `bezitterig`.
» En over jouw vragen terug te komen; we weten beide dat je niet geïnteresseerd daar in bent; dus die act kan je stoppen. Als je gewoon doet wat ik vraag dan hoef je me geen eens te zien. Dat lijkt me niets meer dan redelijk. « Ik reageerde op zijn vraag, door een grimas te trekken en mezelf daarna om te draaien.
Mijn vermoedens duidden erop dat ik nergens anders mocht omkleden, dus dat deed ik hier wel. Hij was vast en zeker de deur uit omdat ik duidelijk merkte dat het er bij hem alleen om ging een slaaf te hebben, verder niets hij zou dus de aandacht aan zichzelf besteden en zeker weten beneden zitten en zich laten plezieren met - wat er gewoon beneden aan te vinden was. -
De blazer van hem liet ik van mijn schouders zakken, waarna ik hem zorgvuldig op het gemaakte bed legde. De rits, die gelukkig aan mijn zij zat, opende ik wat traag - aangezien dat rotding klemde. Tenslotte viel ook de gele jurk op de grond en kon ik mezelf voordoen in de kleding van hem. Ik trok eerst het shirt over mijn hoofd heen, wat erg makkelijk ging - omdat het veel te groot is. In de jogginbroek hoefde ik me geen eens te wurmen, die ging ook wat gemakkelijk aan en net toen hij aan was - zakte hij tot mijn enkels er weer af. Ik vervloekte zijn broek en trok hem weer omhoog om daar hopeloos met de touwtjes die je strakker kon trekken, te frunniken.

[ bericht aangepast op 20 nov 2014 - 21:40 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Ryan Tommy Crawford

Ik liep naar de Ceremonie toe, mijn hart bonsde in mijn keel. Dit was het moment, het moment dat mijn leven zou veranderen. Alle jongens van klasse één en twee waren al geweest, ik zat in klasse drie dus ik mocht nu. Mijn ogen gleden langs alle meisjes in de hoop dat ze er nog stond, en ja... Daar was ze weer, tussen de rest van de meisjes. Haar naam was Kate, en ik zou haar kiezen.
"Kate Mona Johansen" zei ik, en ik liep naar haar toe.
"Drie keer raden wie ik gekozen heb." zei ik met een knipoog. O god, ik kon dit niet. Ik nam heel even een pluk van haar haren in m'n hand maar liet het weer los.
"Jou." fluisterde ik daarna. Ik dwaalde voor een seconde met mijn gedachtes naar Caren af, en ik herinnerde me dat we vandaag zouden afspreken, want het was precies een maand geleden dat onze vorige afspraak was. Hoe moest ik dat straks aan haar gaan uitleggen? Ik haatte het om geheimen te hebben, Nathan zou ik het binnenkort toch al vertellen, maar kon ik het Kate wel zeggen? Ik ben al een paar keer betrapt toen ik de villa in en uit glipte. Ik schudde de gedachtes van me af, en ik keek haar aan.
"Kom, we moeten maar eens naar de Villa gaan, dan kunnen we verder praten." Niet dat we een heel gesprek hadden gehad, maar ja. Ik legde mijn hand heel even en lichtjes op haar bovenarm, en streelde heel zachtjes. Maar daarna pakte ik haar bovenarm en trok haar mee, ik liep voor haar uit. Ineens voelde ik me ontzettend stom, waarom kon ik niet normaal met een meisje omgaan?

(Hebben de meiden een eigen kamer?)

---

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."