[250] The world belongs to the Men ~ Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 8 nov 2014 - 17:15   Feliana is offline
    Feliana
    Feliana 569


    Het is 3014, en de hele wereld is veranderd. De mannen hebben de wereld overgenomen en je kunt de vrouwen zeldzaam noemen in sommige streken. In de rijkste streken heeft elke man een vrouw die als slaaf dient. Vrouwen hebben geen rechten meer en moeten alles doen wat hun meester zegt. Doen ze dit niet, komen ze in het 'vrouwenhuis', de nachtmerrie van elk meisje. Je wordt er geslagen, mishandeld,...
    Congretian is zo een rijke stad. Elke man heeft er zijn slaaf en doet ermee wat hij wilt. Meisjes en jongens moeten allemaal tussen hun 17-20 jaar oude leefrijd één keer naar de 'Lady ceremonie'. Daar mogen alle jongens een meisje kiezen waar ze normaal gezien de rest van hun leven mee door zullen leven. Voor de jongens is dit een speciale dag en is deze heel belangrijk. Maar voor de meisjes is dit meer een verschrikkelijke dag, met veel spanning.
    Dit jaar is het weer aan een nieuwe groep jongens om hun slaaf te kiezen. De jongens wonen toevallig allemaal in dezelfde grote villa en zijn heel zenuwachtig voor de grote dag, de dag dat ze eindelijk hun slaaf krijgen !

    Regels in de nieuwe wereld :
    - Vrouwen mogen alleen maar doen wat hun meester accepteert.
    - Vrouwen moeten doen wat hun meester wenst, anders naar het vrouwenhuis.
    - De Lady ceremonie is van 17 tot 20 jaar oud voor beide geslachten.
    - De rijkste jongens (1ste klasse) mogen eerst hun meisje kiezen.


    Regels :
    - Minimum 250 woorden, dit lijkt me makkelijk te behalen.
    - Geen ruzie buiten de RPG, mag wel binnen de RPG.
    - Hou er rekening mee dat de meeste jongens niet erg lief en aardig zullen zijn, want de soort is in de jaren erg veranderd.
    - Geen perfecte personnages.
    - Niemand buitensluiten !
    - Minimum één keer per week reageren.
    - 16+ is toegestaan.
    - Je reservering vervalt na 2 dagen.

    Invullijstje :
    Naam :
    Leeftijd :
    Klasse : {Alleen voor jongens. 1ste klasse, 2e klasse of derde

    Rollen :
    Jongens
    - Nathan Fletcher ~ Aureolus 1.7
    - Kealan ‘Chester’ Bennington ~ Leora 1.11
    - Jona Arthur Fenderson ~ MistyRocker 1.5
    - Ryan Tommy Crawford ~ Cissy 1.7
    - Axl Devin Belcourt ~ MazeRunner 1.7
    - Gereserveerd ~ Mashtonx
    Meisjes
    - Lucie Maddie Flads ~ Dancal 1.9
    - Alexandra 'Alex' Lynn Williams ~ OutlawQueen 1.6
    - Kate Mona Johansen. ~ xkimx124 1.10
    - Amelia Rora Ronelli ~ Telcontar 1.3
    - Andelyn "Andy" Cassington ~ FairyTalest 1.2
    - Adelaide Teresa Clarke ~ Sangster 1.3
    - Delaine `Delly` Abigaile Easton ~ Netzwerk 1.6

    Het begin :

    Al de jongens zijn al Klaar voor de spannende Lady Ceremonie ! Voor iedereen is Het ergens wel spannend, maar leuk is vooral voor de jongens ! De jongens komen dus binnen, en de meisjes wachten allemaal in het feest gebouw waar ze deze avond hun man zullen te weten komen. Ze hebben een kleed aan die het vrouwenhuis speciaal voor hun Heeft uitgekozen, het is de enige keer dat het mag. Eerst gaan de jongens naar meisjes toe om kennis te maken, te plagen,... Het is dan ook een feest, en hierna komt de verkiezing. Elke jongen mag een meisje kiezen. Die avond moeten ze samen naar de villa !

    Hier is de Villa :


















    [ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 19:14 ]

    “We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

    17 nov 2014 - 19:14   xkimx124 is offline
    xkimx124
    xkimx124 2011

    Kate Mona Johansen

    '

    Ik stond nu al een tijdje hier zo in de rij, en zag dat steeds meer meisjes gekozen werden. Ben ik nou echt zo lelijk en zo onaardig, schoot even door me heen, maar al snel bedacht ik me dat de meisjes die al eerste gekozen werden, misschien sneller worden gezien als een slaaf. Misschien denken de jongens wel, dat ik een verschrikkelijk moeilijk meisje ben, nou maar goed ook. Ik schiet even in de om mijn eigen gedachten en kijk dan verschrikt om me heen om te kijken of niemand mij gehoord heeft, dat klonk vast echt super dom. Ik probeer mijn lach in te houden en kijk zo serieus mogelijk voor me uit. Dan hoor ik opeens iemand mijn naam zeggen. Verschrikt kijk ik op, het is hem: Ryan de jongen die ik straks had gesproken. Ik ben dus nu gekozen denk ik? Hij loopt naar mij toe en zegt terwijl een plukje van mijn haar vast pakt '' drie keer raden wie ik gekozen heb'' en gaf me daarna een knipoog. ''Is dit nou je versiertruc?'' zeg ik geërgerd. Hij stelt voor om naar de villa te gaan en pakt mijn arm vast. Ik ruk mijn arm los en loop boos voor hem uit. ''Het is allemaal heel leuk en aardig dat jij mij gekozen hebt, maar je moet niet denken dat ik in die gladde praatjes van je trap'' zeg ik tegen hem. Ik wil nog wel verder lopen, maar besef mij dan ineens dat ik niet eens de weg weet naar de villa toe. ''Nou uhm, misschien is het wel handig als jij voorop gaat, denk ik, want ik weet de weg eigenlijk, niet zo heel erg goed, denk ik'' zeg ik een beetje ongemakkelijk en probeer Ryan niet aan te kijken. Het ergste wat nu kan gebeuren is dat ik Ryan leuk zou gaan vinden.

    [ bericht aangepast op 22 nov 2014 - 18:30 ]

    17 nov 2014 - 19:19   Imogen is offline
    Imogen
    Imogen 581

    (ik reageer zo met Axl)

    17 nov 2014 - 22:13   Magnus is offline
    Magnus
    Magnus 4132

    Telcontar --> KiIi

    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    18 nov 2014 - 10:43   R3HAB is offline
    R3HAB
    R3HAB 12456



    Kealan 'Chester' Bennington

    Ergens had ik nog een bij-de-handen opmerking verwacht maar in plaats daarvan draaide ze haarzelf om en liet ze mijn blazer van haar schouders zakken wat gevolgd ging met haar jurk waar twee grote vleugels op gemarkeerd stonden die weer veel te gauw bedekt werden door mijn shirt die ik nu vervloekte. In een soort trance bleef ik naar haar rug staren waar haar tatoeage achter de shirt verborg tot de joggingbroek van haar benen afgleed en ik binnen een paar stappen bij haar stond. Ruw pakte ik de rand van het shirt, van het feit benutten dat ze mijn joggingbroek moest vasthouden wilde die niet afzakken. Langzaam liet ik mijn vinger over de getatoeëerde vleugels gaan voordat ik ruw met mijn vinger er over wreef. In plaats van als stift waziger te worden bleef deze gewoon hun zelfde toestand behouden. ‘Tatoeages.’ Mompelde ik zachtjes voordat ik mijn blik afwendde en de shirt ietwat walgend los liet. Ik wist een ding zeker; en dat was dat meisjes geen tatoeages hoorde te hebben. Verdomme. Ik was er ingeluisd. Ik had zo’n half doorgereden koe gekozen en er was geen weg meer terug.
    ‘Tatoeages.’ Herhaalde ik luider terwijl mijn hand gefrustreerd door mijn haar ging.
    ‘Is het er een, meerdere- zijn er nog meer dingen wat je voor mij verbergt; zoals nachtelijke uitstapjes met allerlei vreemde jongens en dan je bezatten zodat je niet meer weet wat je doet- zoals tatoeages laten zetten.’ Ik moest moeite doen om mijn stem in orde te houden hoewel ik mijn nagels in mijn handpalm duwde.
    Wat als mensen er achter kwam dat ik een meisje had met een tatoeage; wat zullen ze wel niet denken. Vooral met de grootte van de tatoeage die zij bezat. Ruw pakte ik haar kin beet terwijl mijn gezicht dreigend dichterbij kwam.
    ‘Ben je überhaupt nog wel maagd.’

    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    18 nov 2014 - 12:18   Phylaca is offline
    Phylaca
    Phylaca 2673



    Delaine `Delly` Abigaile Easton


    Een hoog gilletje verliet mijn mond toen ik wat naar achter getrokken werd door het shirt. Mijn blik gleed naar Chester achter me, die met een fonkelende blik naar mijn rug keek. Wat dom pakte ik de broek met trillerige handen vast, om hem daarna met echt angst in de ogen te bekijken.
    Ik voelde zijn vingers over mijn blote huid gaan wat me koude rillingen bezorgde, dit volgde met een ruw gebaar.
    Ik klemde mijn kaken op elkaar om niet te gaan protesteren van de pijn, die hij me wel een beetje veroorzaakte. » Tatoeages. « Ik voelde het shirt weer op de rechte plaats vallen, dus zo ongeveer een stukje boven mijn knieën.
    » Tatoeages. « Hij herhaalde dat wat op mijn rug getekend stond en wat schichtig keek ik naar hem om, om te zien hij zijn hand gefrustreerd door zijn donkere haar ging.
    » Is het er een, meerdere- zijn er nog meer dingen wat je voor mij verbergt; zoals nachtelijke uitstapjes met allerlei vreemde jongens en dan je bezatten zodat je niet meer weet wat je doet- zoals tatoeages laten zetten. « Ik zag dat zijn handen zich tot vuisten balden en Chester`s stem klonk heel licht trillerig.
    Zijn hand die mijn kin ruw omklemde, deed pijn. » Ben je überhaupt nog wel maagd. « Nu was ik degene die begon te koken.
    Terwijl ik voelde hoe het bloed naar mijn wangen steeg, keek ik hem met fonkelende ogen aan. » JIJ weet überhaupt niet wát het betekend en waarvoor die verdomme tatoeage staat, want jij weet niet hoe het is om.. « Mijn stem sloeg over en ik wist nog net te stoppen met praten voordat ik dat ging zeggen, wat me het meeste pijn deed.
    » JIJ begrijpt niks als het om gevoelige dingen gaat, zoals familie ! Jij bent gevoelloos, hard en ingenomen - net zoals iedere andere jongen op de hele wereld, maar JIJ bent de ergste! « Mijn nadruk stond op `jij` en toch had ik het woord familie uitgesproken.
    Mijn woede werd overgenomen door verdriet en ik merkte hoe mijn ogen glazig werden. Algauw stroomden er tranen over mijn wangen, waardoor ik de deur wou uitrennen.
    Toch zat die stomme joggingbroek in de weg, die ik woedend uittrapte - om daarna naar beneden te rennen. Mijn wangen waren inmiddels nat en de tranen wouden niet stoppen, voor een moment wenste ik me niet liever als net zoals mijn ouders - weg - te zijn.

    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    18 nov 2014 - 14:58   Emeldir is offline
    Emeldir
    Emeldir 2457

    Ryan Tommy Crawford



    ''Is dit nou je versiertruc?'' vraagt ze geërgerd. Ik glimlach naar haar, ze lijkt op Caren maar ook weer niet, het is apart. Ze is wel speciaal, ik heb nog nooit een meisje met zoveel lef gezien, helaas kan dit weleens in haar nadeel gaan werken. Mijn glimlach verdween.
    "Geloof me, Kate. Hoe erg ik je moed ook waardeer, het kan in je nadeel gaan werken, ik ken een meisje bij wie dit ook gebeurde. Zij werd een slaaf, en een hele beroerde ook." Ik had niet meer door dat ik mijn gedachtes hardop sprak, totdat ik haar naam wou zeggen.

    Ze rukt mijn arm los, en ze loopt boos voor me uit.
    "Kijk dit bedoel ik nou." Roep ik haar lachend achterna. Het was nu zo dat ik niet graag meisjes sloeg, ik deed het alleen als ik mezelf niet meer in de hand had. En ik hoopte dat ik mezelf altijd in de hand zou houden.
    ''Het is allemaal heel leuk en aardig dat jij mij gekozen hebt, maar je moet niet denken dat ik in die gladde praatjes van je trap'' Zegt ze nu tegen mij, terwijl ze nog steeds voor me uit loopt. Ik versnel heel even mijn passen zodat ik iets voor haar loop, en ik draai me om zodat ik achteruit loop en haar aankijk.
    "Luister, alles wat ik zeg is waar. Als je me een tijdje zal kennen moet je weten dat ik een hele slechte leugenaar ben. Het probleem is dat mensen zo aan mij kunnen zien wat er met me is, alsof ze mijn gedachtes kunnen lezen, en ik word er gek van." Ik grijns even kort naar haar als ik zie dat haar bik nog steeds geërgerd is.
    "Maar ja, ik weet dat ik ook een goede charmeur ben hoor dus tja..." Ik kijk haar ondeugend aan. Ze probeert verder te lopen, maar ineens zegt ze:
    ''Nou uhm, misschien is het wel handig als jij voorop gaat, denk ik, want ik weet de weg eigenlijk, niet zo heel erg goed, denk ik'' Ik loop nu dan ook voorop en op een gegeven moment zijn we er. Ik nam haar mee naar boven, en we liepen mijn kamer in. Op zich was elke kamer in dit huis hetzelfde, maar die van mij was wat rommeliger.

    "I would have followed you, my brother... my captain... my king."

    18 nov 2014 - 17:59   xkimx124 is offline
    xkimx124
    xkimx124 2011

    Kate Mona Johansen


    Ryan zegt me dat mijn attitude mij misschien nog wel in mijn nadeel kan gaan werken. 'Maar Ryan als jij zelf al aan geeft dat je niet echt zo bent, dan hoef ik toch ook helemaal niet bang voor jou te zijn' zeg ik uitdagend tegen hem. Vlak daarna zegt hij dat hij weet dat hij een goede charmeur is. Hij kijkt me ondeugend aan. 'Tja als je geen verbeelding hebt' zeg ik grinnkend en loop achter hem zijn kamer in. Ik kijk goed rond, wauw deze kamer is echt zo veel groter dan mijn eigen oude kamertje. Ik loop even rond. 'Jeetje je maakt er hier wel een bende van Ryan, schaam je je hier niet voor, dat ik hier in deze rotzooi terecht kom' vraag ik aan hem en ga met mijn vinger over een kastje heen. Stof blijft achter op mijn vinger. 'Zo hier mag wel eens goed gestoft worden, als ik dit deed in het vrouwenhuis, werd ik gewoon geslagen' ik haal de onderkant van mijn jurkje iets om hoog en laat hem een grote blauwe plek op mijn bovenbeen zien. 'Kijk zo gaat het er aan toe in het vrouwenhuis'. Ik vis even in mijn jurkje en haal er een paar dvd's uit. Ik mocht ze eigenlijk niet mee nemen, dus daarom heb ik het stiekem gedaan. 'Hier deze dvd's laten zien hoe het leven vroeger was tussen mannen en vrouwen, zoals met kerst enzo, misschien vind je het leuk' ik gaf ze aan hem en ging toen op zijn bed zitten. 'Is het nou de bedoeling dat ik hier samen met jou in ga slapen?' Vraag ik hem bezorgd. Ik hijs mijn jurkje even op, wat zat dit jurkje toch vervelend.

    [ bericht aangepast op 18 nov 2014 - 18:00 ]

    18 nov 2014 - 18:12   Feliana is offline
    Feliana
    Feliana 569

    Lucie Maddie Flads


    _________________________________________________________________________________________

    Nog steeds had ik de zelfverzekerde blik.
    ''Ik hoop dan maar dat je niet van plan bent het echt te doen," zei hij langzaam, en ik zag dat hij even rondkeek. Weer trok ik mijn wenkbrauwen op.
    "Ik zou dit liever allemaal niet doen, maar weet je, als ik straks zonder meisje thuiskom, ga ik wat beleven. Dames zijn niet de enige wezens die het moeten bezuren en die geslagen worden. Sommige jongens hebben het ook niet makkelijk thuis." zei hij. Het was een vreemde jongen, waren ze allemaal zo ? Want eerlijk gezegd had ik er zo weinig ontmoet in mijn leven. Even had ik een beetje medelijden maar dit verandere al snel weer. Waarom zou ik ook medelijden moeten hebben met een jongen... Het waren zo'n verschrikkelijke wezens, en ze waren allemaal hetzelfde !
    "Je zou liever willen dat niemand je zag, of niet? Misschien is dat wel de reden dat je me opviel. Ik merk kleine dingen op die meestal niet voor de hand liggend zijn, dat is één van de dingen die je ontwikkeld als je altijd alleen bent," mompelde hij. Bij elk woord dat hij uitsprak vond ik hem wat interressanter, maar dat liet ik helemaal niet zien. Ik had niet echt geantwoord op zijn vraag maar hij trok me een stukje vooruit, en ik begreep al snel wie mijn nieuwe ' meester ' zou worden.
    ''Loop alsjeblieft mee, dan kunnen we even naar buiten gaan. Ik zal me wel voordoen als je 'nieuwe meester', dan kun je tenminste eventjes vrij zijn.", zei hij en ging richting de deuren. Ik knikte langzaam om te laten zien dat ik akkoord was.

    “We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

    18 nov 2014 - 23:22   Imogen is offline
    Imogen
    Imogen 581



    Xavier Alexander Hudson

    Ik schrok niet eens meer bij de aanraking van Chester, eerder deed ik dit nog wel eens vrij in het begin toen hij mijn hand pakte om me te begeleide. Maar dat was toen meer dat ik hem toen die tijd niet zo goed vertrouwde. Niet dat ik dat helemaal niet deed maar ik moest iemand blindelings kunnen vertrouwen zou ik hem me laten leiden. Maar Chester had erg vaak bewezen dat hij wat dat betreft echt wel te vertrouwen was. Ik liep dan ook mee toen Chester me begeleide door de menigte. Ook Devel liep keurig mee. ‘Niet veel. De eerste klassen mogen nu hun meisjes uitkiezen. Van mij part mag je nu gewoon met mij mee; je bent veel meer waard dan vele eerste klassen hier.’ Kort rolde ik mijn ogen toen hij dat zei. "Dude je hebt een kwijl bak nodig." Sprak ik met een grijns. Natuurlijk plaagde ik hem alleen maar en was ik hem dankbaar voor zijn woorden. "Ik ben niet zo veel waard zoals jij beweert, en vooral niet met mijn zicht." Sprak ik zacht. Ik wist dat er genoeg mensen waren die me als minderwaardig zagen. Die alleen mijn blindheid zagen en me zielig vonden, medelijden met me hadden en ging zo maar door. Er waren er zelfs een paar bij die vonden dat ik dood beter af was. Een rilling gleed door mijn lichaam terwijl ik daar aan dacht. Oké ik was blind aan het ene oog en met het andere zag ik ook niet veel maar dat betekende niet dat ik dood hoorde te zijn. ‘…Ik wilde je wel ophalen zodat je niet met Devel moest komen, Xavier. Ik was alleen niet thuis.’ Zodra we stil stonden en chester mijn hand los liet ging ik er van uit dat we er waren. "Waar was je dan?" Vroeg ik hem meteen, maar zodra ik geen antwoord kreeg zuchtte ik diep en wist dat hij al weg was gelopen. Dat had hij ook wel even mogen vermelden. Ik ging er van uit dat ik dicht bij de dames stond aangezien ik enkel wat schaduwen zag op het moment. Hoe moest ik hier ooit een meisje uit kiezen. Ik liet een hand door mijn haren gaan en staarde maar wat voor me uit terwijl ik me plots voor het eerst ongemakkelijk begon te voelen. Devel leek dit te merken aangezien het niet lang duurde voordat hij zich piepend tegen mijn benen drukte. Ik bukte me en begon Devel te aaien terwijl ik nog steeds een manier probeerde te bedenken hoe ik dit ging doen. Devel daar in tegen leek al een manier te hebben gevonden want voor ik het wist werd ik voor het eerst in mijn leven door devel mee getrokken. Het duurde dan ook niet lang voor ik tegen iemand aan werd getrokken in een reflex liet ik Devel los en pakte de persoon vast om te voorkomen dat we beide ook maar vielen. "Sorry" Sprak ik zacht terwijl ik devel weer probeerde te vinden maar hij leek er vandoor te zijn gegaan. "Verdomme!" Ik zou nu zeker problemen krijgen, ik hoorde zeker niet bij de eerste klasse en ik stond nu zeker bij de meiden. "Euhm kun je me vertellen waar de Duitse herder naar toe is gegaan" Fluisterde ik zacht.

    19 nov 2014 - 13:25   R3HAB is offline
    R3HAB
    R3HAB 12456



    Kealan 'Chester' Bennington

    Mijn laatste opmerking leek haar enorm vurig te maken gezien haar wangen vuurrood werden en haar ogen begonnen te fonkelen. ‘JIJ weet überhaupt niet wát het betekend en waarvoor die verdomme tatoeage staat, want jij weet niet hoe het is om..’ met dat kapte ze haar zin af en ik deed ook geen enkel vorm van moeite om haar aan te sporen. Wacht maar; ze had nu nog een grote mond maar als ik wilde kon ik dat helemaal afbreken. Het maakt mij vrij weinig uit of ik een zieltje verpletter of niet.
    ‘JIJ begrijpt niks als het om gevoelige dingen gaat, zoals familie ! Jij bent gevoelloos, hard en ingenomen – net zoals iedere ander jongen op de hele wereld, maar JIJ bent de ergste!’ Tranen begonnen in haar ogen te blinken en voor ik er erg in had stroomde er een zee van tranen over haar rode wangen. In een gebaar trapte ze mijn joggingbroek uit voordat ze mijn kamerdeur uit renden dat gepaard ging met harde bonken op de trap.
    ‘Verdomme.’ Met een zwiep greep ik naar de joggingbroek en kneep het samen in mijn vingers voordat ik naar een riem greep en zo rustig mogelijk de trap af liep terwijl mijn ogen al speurend naar Delaine zochten die onder aan de trap bevond. Zonder moeite te doen om haar te waarschuwen greep ik haar bij haar hand en zette haar op een bank waar ik haar los liet en voor haar neer knielde. In elk broekspijp stopte ik een been van haar, om haar weer van de bank te trekken en de joggingbroek haast tot haar borsten op te trekken. Met een hand hield ik haar broek vast terwijl ik met de ander de riem rond haar legde en vervolgens tot de strakste stand vastgespte waarbij mijn gezicht dichter bij die van haar kwam en mijn ogen van de gesp naar haar donkerbruine kijkers gleden. De tranen gleden nog steeds uit haar ogen en iets van haar kwetsbaarheid maakte haar ontzettend aantrekkelijk waardoor ik snel mijn ogen afwendde naar haar decolleté die nu enorm zichtbaar was gezien haar shirt strak in mijn joggingbroek zat. Met een ruk trok ik de shirt er uit zodat ze weer verdwenen achter een ‘gordijn’
    ‘Je weet nog niet half hoe geluk je hebt met míj.’ met dat draaide ik me om en liep de villa uit, de buitenlucht in terwijl ik de deur nog achter me dicht hoorde vallen.

    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    19 nov 2014 - 18:12   Phylaca is offline
    Phylaca
    Phylaca 2673



    Delaine `Delly` Abigaile Easton


    Mijn hoofd begon te bonken van de vele tranen en voor ik het wist werd ik op de bank gezet. Door Chester. Wie anders ?
    Ik zag door mijn tranen heen hoe hij voor me neer knielde. Ik hoefde klaarblijkelijk niks te doen, gezien Chester de rotbroek bij me aandeed en me vervolgens weer recht ging zetten.
    Maar ik kon mijn tranen niet tegenhouden die een weg baanden over mijn inmiddels nat geworden wangen. Hij had me zonet weer laten herinneren aan mijn ouders, die ik niet wou vergeten - maar ik raakte telkens wanneer ik aan hun dacht gewoon overstuur. Wat net te merken was.
    Ik voelde hoe Chester de broek helemaal omhoog trok tot net onder mijn borsten. Normaal gezien zou ik hier wat gepikeerd op reageren, maar de tranen lieten me alleen maar huilen en stilstaan.
    Toen ik het om mijn middel strakker voelde worden, merkte ik dat Chester iets erom bond voor standvastigheid van die joggingbroek. Ik voelde, en zag half door mijn tranen heen - hoe hij dichterbij kwam.
    Mijn blik gleed die hij nu afwendde naar dat, waar jongens zo te zien graag naar keken. Hij trok met een ruk het shirt uit de broek, waardoor het weer over mijn kont heen viel. Misschien was Chester toch wat anders, maar niet in positieve zin.
    » Je weet nog niet half hoe geluk je hebt met mij. « Voor ik kon antwoorden op zijn vraag, want inmiddels was ik gekalmeerd en niet meer aan het huilen - verdween hij door de voordeur naar buiten. De deur viel met een harde knal dicht waardoor ik geschrokken een stap naar achter zette.
    Mijn blik gleed hopeloos door de ruimte, waaruit hij uiteindelijk op een keuken viel - die verstopt zat achter een deuropening. Ik keek gauw om me heen en vervolgde de weg daarna naar de keuken.
    Ik liet me wat uitgeput neer in de keuken om een kijkje te nemen in de koelkast. Toen ik hem opende, viel me gelijk op hoeveel erin zat en hoe luxe spul. Het voordeel was dat ik kon koken en ik had ook honger - maar ik had geen idee wat Chester ervan zou zeggen. Schijt op hem.
    Mijn handen gleden naar sla en oesters, wat erg gewild was in het luxe leven. Nadat ik de dingen, die ik op mijn armen stapelde - eruit gepakt had trapte ik met mijn voet de koelkastdeur wat onhandig dicht.
    Het voordeel was dat mijn tante me ooit koken leerde en ook om het gerecht mooi te versieren waar ik nu mee bezig ging, gezien ik hier werkelijk waar niks beters te doen had.

    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    19 nov 2014 - 20:41   R3HAB is offline
    R3HAB
    R3HAB 12456



    Kealan 'Chester' Bennington

    Nerveus begon ik te ijsberen terwijl de eerste paar nagels hun noodlot al moeten ondergaan. Ik wist dat nagelbijten een zeer slechte eigenschap was maar als ik me moest inhouden; als ik niet de boel finaal wilde afbreken dan moest er iets onder leiden. Met een zachte plof ging ik op de grond zitten terwijl ik mijn hoofd op handen liet balanceren die op mijn benen geplant stonden. Ik wist niet wat het was maar ze wist mij boos te maken. Enorm en ook een klein beetje onrustig- iets waar ze voor zou boeten. Misschien was het niet eens haar schuld- misschien was het wel de hele gebeurtenis. Uit het niets moest ik mijn kamer delen met iemand die ik niet ken en niet wilde kennen. Het zou niet erg geweest zijn als ik kon slapen- of durfde te slapen. Dan zouden die nachtelijke uren zo voorbij gaan maar het enige wat ik ’s avonds deed was sporten; koffie drinken of gewoon een film kijken zodat ik de gruwelen die in mijn geheugen gekerfd zijn niet weer mee hoef te maken; of zelfs erger. Soms neemt het zelfs een eigen verhaal in zich en soms herken ik het verschil niet eens tussen een droom en de werkelijkheid tot ik met de neus op de feiten gedrukt werd.
    Ik beet ietwat nerveus op mijn lip terwijl ik mijn hoofd weer optilde en naar de villa keek waar ik een schaduw in de keuken zag bewegen. Dingen doen; dat was iets wat ik moest doen. Alsof ik al besloten had stond ik op en trapte ik mijn schoenen uit wat gevolgd ging met mijn sokken voordat ik met mijn handen naar de rand van mijn shirt greep. Ietwat schichtig keek ik om me heen voordat ik het over mijn hoofd trok en vliegensvlug mijn broek uittrok. Ik schaamde me niet voor mijn lichaam- dat niet; maar ik hield gewoon niet van vragen naar mijn littekens. Vooral omdat het een zwakte aangeeft en ik was niet zwak.
    Enkel in mijn boxer nog gehuld keek ik om me heen voordat ik in een duik de water in sprong die lekker koel was voor de tijd van het jaar. Als vanzelf begon ik baantjes te trekken waar ik steeds meer vaart in zetten en ik een leek te worden met het water dat rond mijn oren spatten.

    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    19 nov 2014 - 21:16   Phylaca is offline
    Phylaca
    Phylaca 2673



    Delaine `Delly` Abigaile Easton


    Terwijl ik mijn vingers één voor één aflikte, bekeek ik goedkeurend het resultaat van mijn mini-gerechtje. Het bestond uit vier oesters, gesierd op een salade bed en versierd met een klein sausje.
    Ik moest zelf toegeven dat het me erg goed gelukt was en het had me ook ergens van de hysterie van mij afgeleid. Natuurlijk kon ik de schuld in de schoenen van Chester schuiven, maar hij was alleen achterdochtig oftewel jaloers, misschien. Ik wist het niet, zijn emoties waren nauwelijks te lezen.
    Mijn tanden boorden zich in mijn onderlip. Zou hij nog op het terrein van de villa zijn of zou hij?.. Mijn nagels groeven zich in mijn handpalmen. Waarom moest ik altijd zo nieuwsgierig zijn? Zoals gezegd, zo gedaan.
    Ineens stond ik bij het keukenraam dat zicht naar buiten gaf, maar waar nauwelijks naar binnen kon gekeken worden - vanwege de donkergroene gordijnen. Ik zag Chester, peinzend voor zich uitkijkend. Toen hij snel om zich heen keek, dook ik in een fractie van seconde naar beneden - bang gezien te worden door hem.
    Toen ik weer langzaam overeind kwam, om te kijken wat hij van plan was - zag ik hoe hij zich langzaam ontdeed van zijn kledij. Mijn tanden boorden zich weer vertwijfeld in mijn onderlip, die nu begon pijn te doen.
    Hij was werkelijk waar de grootste klootzak op aarde en wat het moeilijker maakte hem te negeren, waren zijn impulsieve opmerkingen en zijn onwijs goed uitziende lichaam. Ik zag hoe hij nu in boxer stond, wat ook maar erg kort was - gezien hij een sprong in het zwembad nam.
    Ik graaide het keukendoek van mijn schouder en smeet het lichtelijk op de keuken. Chester leek erg gefrustreerd en volgens mij, kwam het door mijn sulligheid. Het was ook dom om zomaar om te kleden en niet te kijken of hij er überhaupt nog wel was, aangezien hij nu wat weet van die verdomde tatoeage waar niemand mocht van weten.
    Een zuchtje verliet mijn mond en ik merkte nu pas op, door mijn gedachten heen - dat ik bij de voordeur stond. Mijn hand omvatte de koude deurknop en wat langzaam duwde ik de deur open, op een kiertje.
    Ik zag hoe hij net een baan de andere kant op zwom, dus ik kon snel naar buiten glippen. Wat voorzichtig liet ik me op de treden voor de voordeur vallen en keek gespannen toe naar zijn soepele bewegingen. De voordeur lag in de schaduw, dus ik kon ongezien blijven. Hopelijk. Bovendien had ik ook frisse lucht nodig.

    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    20 nov 2014 - 15:07   R3HAB is offline
    R3HAB
    R3HAB 12456



    Kealan 'Chester' Bennington

    Ik hief mijn hoofd weer boven het water, waar ik mezelf met een hand aan de rand vasthield en met de ander pijnlijk naar mijn zij greep. Een tijdlangs had ik geen last meer van mijn zij gehad maar sinds die val in het bos leek het iedere keer terug te komen wanneer ik intensief bezig was. Alsof een vloek op mij rustte. Dat zo en zo want ik kon er niet mee naar de dokter. Die zou geheid weten wat er aan de hand was en dan zou misschien mijn vader in de problemen komen en ik nog meer. Ik was dan ook voor niks en niemand bang behalve voor mijn vader. Iets wat bij mij en mijn broer door de jaren heen er wel in gebrand was.
    Behendig trok ik mezelf op aan het trappetje terwijl ik de steken negeerde in mijn zij. Met natte voeten liep ik naar de was die meestal buiten hing om te drogen maar uitgerekend deze keer hing er niks. ‘Verdomme.’ Mopperde ik terwijl ik ietwat stampvoetend naar mijn kleding terug liep en automatisch mijn blik naar de keukenraam getrokken werd. Delaine kon nog best in de woonkamer zijn. Ik zou dan langs haar heen kunnen glippen zonder dat ze me zag en dan kon ik weer wegwezen.
    Met een snel gebaar tilde ik mijn kleding op en liep naar de voordeur tot ik met een klein schokje stil bleef staan om het blonde meisje voor me aan te staren die mijn veels te grote joggingbroek droeg en shirt.
    Onbehagelijk krabde ik achter mijn nek tot ik mezelf weer besefte dat ik hier haast naakt stond. Meteen begon ik druk mijn lichaam te verbergen zodat ze niet bemoeizuchtig naar mijn littekens kon vragen maar het leek slechts een fatale poging waardoor ik haar maar nors aankeek en hoopte dat het te donker was om mij te bekijken. Merlin; dit hoorde andersom te zijn.
    ‘Wat doe je in vredesnaam buiten; alleen nog wel. Straks was er wat gebeurd.’ Zei ik zo fel mogelijk. ‘Hoe lang zat je al buiten; dit is niet bepaald een goed begin voor ons overeenkomst.’

    [ bericht aangepast op 20 nov 2014 - 15:07 ]

    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    20 nov 2014 - 15:54   Solemnly is offline
    Solemnly
    Solemnly 10817



    Alexandra Williams

    De rijen worden steeds kleiner en ik kijk om me heen, waar steeds meer meiden zenuwachtig worden. Sommige proberen op de meest rare manieren de aandacht te trekken van een van de jongens. Ik zucht en rol met mijn ogen. Hopeloos. Zelf zou ik nooit zoiets doen, het zorgt ervoor dat je er wanhopig uitziet, zwak. Als er iets is wat ik niet wil zijn, dan is het zwak. Mijn vader was geen aardige man, hij gaf enkel om macht en niet om zijn familie. Toch leerde hij me dat ik altijd sterk moet zijn, of doen alsof ik sterk ben. Anders dan zullen mensen me nooit zien staan of zullen ze denken dat ze mij kunnen gebruiken.
          De blinde jongen wordt opeens meegetrokken door zijn herdershond, die meteen op mij afloopt. Hij laat de riem van de hond los en pakt mijn arm vast. Ik doe een stapje achteruit zodat ik niet val en zorg ervoor dat hij ook stabiel staat. Ik kan hem niet zomaar laten vallen, dat zou wreed zijn. Hoe een bitch ik ook mag lijken, ik ben niet zo sadistisch. Ik help mensen als ze het echt nodig hebben.
          "Sorry," zegt hij zacht. Ik schrik bijna van zijn stem, wat helemaal nergens op slaat. In mijn hoofd had ik een veel scherpere en hardere stem voorgesteld. Hij tast in de lucht naar iets. "Verdomme! Euhm kun je me vertellen waar de Duitse herder naar toe is gegaan," vraagt hij. Ik glimlach omdat ik weet dat hij het toch niet kan zien. Wat hij niet weet kan hem niks aandoen.
          Ik pak de riem van de hond en leg die in zijn hand. Terwijl onze handen elkaar aanraken schrik ik even en snel trek ik mijn hand terug. "Je moet die hond beter africhten, anders zou je nog serieus in de problemen kunnen komen.' Het is maar goed dat hij niet kan zien dat ik dit eigenlijk best leuk vind.

    [ bericht aangepast op 20 nov 2014 - 15:55 ]

    Spoiler alert: you will save yourself




Index RPG Actieve Topics Zoek