[250] The world belongs to the Men ~ Speeltopic - Speeltopics

Het is 3014, en de hele wereld is veranderd. De mannen hebben de wereld overgenomen en je kunt de vrouwen zeldzaam noemen in sommige streken. In de rijkste streken heeft elke man een vrouw die als slaaf dient. Vrouwen hebben geen rechten meer en moeten alles doen wat hun meester zegt. Doen ze dit niet, komen ze in het 'vrouwenhuis', de nachtmerrie van elk meisje. Je wordt er geslagen, mishandeld,...
Congretian is zo een rijke stad. Elke man heeft er zijn slaaf en doet ermee wat hij wilt. Meisjes en jongens moeten allemaal tussen hun 17-20 jaar oude leefrijd één keer naar de 'Lady ceremonie'. Daar mogen alle jongens een meisje kiezen waar ze normaal gezien de rest van hun leven mee door zullen leven. Voor de jongens is dit een speciale dag en is deze heel belangrijk. Maar voor de meisjes is dit meer een verschrikkelijke dag, met veel spanning.
Dit jaar is het weer aan een nieuwe groep jongens om hun slaaf te kiezen. De jongens wonen toevallig allemaal in dezelfde grote villa en zijn heel zenuwachtig voor de grote dag, de dag dat ze eindelijk hun slaaf krijgen !

Regels in de nieuwe wereld :
- Vrouwen mogen alleen maar doen wat hun meester accepteert.
- Vrouwen moeten doen wat hun meester wenst, anders naar het vrouwenhuis.
- De Lady ceremonie is van 17 tot 20 jaar oud voor beide geslachten.
- De rijkste jongens (1ste klasse) mogen eerst hun meisje kiezen.

Regels :
- Minimum 250 woorden, dit lijkt me makkelijk te behalen.
- Geen ruzie buiten de RPG, mag wel binnen de RPG.
- Hou er rekening mee dat de meeste jongens niet erg lief en aardig zullen zijn, want de soort is in de jaren erg veranderd.
- Geen perfecte personnages.
- Niemand buitensluiten !
- Minimum één keer per week reageren.
- 16+ is toegestaan.
- Je reservering vervalt na 2 dagen.

Invullijstje :
Naam :
Leeftijd :
Klasse : {Alleen voor jongens. 1ste klasse, 2e klasse of derde

Rollen :
Jongens
- Nathan Fletcher ~ Aureolus 1.7
- Kealan ‘Chester’ Bennington ~ Leora 1.11
- Jona Arthur Fenderson ~ MistyRocker 1.5
- Ryan Tommy Crawford ~ Cissy 1.7
- Axl Devin Belcourt ~ MazeRunner 1.7
- Gereserveerd ~ Mashtonx
Meisjes
- Lucie Maddie Flads ~ Dancal 1.9
- Alexandra 'Alex' Lynn Williams ~ OutlawQueen 1.6
- Kate Mona Johansen. ~ xkimx124 1.10
- Amelia Rora Ronelli ~ Telcontar 1.3
- Andelyn "Andy" Cassington ~ FairyTalest 1.2
- Adelaide Teresa Clarke ~ Sangster 1.3
- Delaine `Delly` Abigaile Easton ~ Netzwerk 1.6

Het begin :

Al de jongens zijn al Klaar voor de spannende Lady Ceremonie ! Voor iedereen is Het ergens wel spannend, maar leuk is vooral voor de jongens ! De jongens komen dus binnen, en de meisjes wachten allemaal in het feest gebouw waar ze deze avond hun man zullen te weten komen. Ze hebben een kleed aan die het vrouwenhuis speciaal voor hun Heeft uitgekozen, het is de enige keer dat het mag. Eerst gaan de jongens naar meisjes toe om kennis te maken, te plagen,... Het is dan ook een feest, en hierna komt de verkiezing. Elke jongen mag een meisje kiezen. Die avond moeten ze samen naar de villa !

Hier is de Villa :

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 19:14 ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

---

Ik loop samen met de rest van de meiden als een kudde schapen naar de plek waar we moeten staan. Ik wil hier weg, ik wil niet een schaap uit een kudde zijn. Mijn ogen focussen zich op een jongen die blind is. Eerst was er een anders die hem begeleidde, maar die heeft nu al een 'bruid' uitgekozen. Snel wend ik mijn ogen weer af als ik me realiseer dat ik niemand aan moet kijken. Ik moet me afwezig houden zodat niemand mij kiest. Ik moet dan naar het vrouwenhuis. Iedereen is daar als de dood voor, maar ik weet dat ik me er wel de baas zou kunnen maken. Mij krijgen ze niet snel klein.
      Velen denken dat je beter af bent als bruid, maar ik ben het daar niet mee eens. Ik wil niet tegen mijn wil in trouwen. Van alles op de wereld zou je denken dat je ten minste zou mogen kiezen op wie je verliefd wordt. Maar nee, ik word gedwongen te trouwen met iemand, als er iemand met mij wíl trouwen ten minste. Er is natuurlijk ook nog een grote kans dat ik niet gekozen word aangezien ik niet het lieve, schattige bruidje ben dat ideaal is. Iemand die precies doet wat je wil. Nee, dat ben ik dus echt niet. Met mij moet je niet spotten, dat is overduidelijk.
      Toch kan ik mijn blik niet wegtrekken van de blinde jongen. Hij kan toch niet zien dat ik naar hem kijk, aangezien hij blind is. Ik heb me altijd al afgevraagd hoe het is om blind te zijn. Misschien - als hij niet op het punt zou staan om een van deze meiden te kiezen, gewoon omdat hij het kan - zou ik zelfs medelijden met hem hebben.

[ bericht aangepast op 15 nov 2014 - 1:28 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

(Ik vind het trouwens redelijk onduidelijk. Moeten ze nou eerst kiezen of mogen ze ook vragen stellen aan een aantal? Ik dacht dat ergens te lezen.)

Monstrous schreef:
(Ik vind het trouwens redelijk onduidelijk. Moeten ze nou eerst kiezen of mogen ze ook vragen stellen aan een aantal? Ik dacht dat ergens te lezen.)

[Ze hebben al vragen mogen stellen voor de verkiezing en Ze moetene nu dus kiezen].

[ bericht aangepast op 15 nov 2014 - 16:30 ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

Dancal schreef:
(...)


[Ze hebben al vragen mogen stellen voor de verkiezing en Ze moetene nu dus kiezen].

(Dat was wel erg weinig tijd xd Maar oke dan ga ik nu posten. )

Een klein zuchtje ontsnapte uit mijn mond. M`n zenuwen waren niet meer te houden, gezien er telkens meer jongens heen en weer liepen en je aankeken alsof je het perfecte slaafje moet zijn - en ben je het niet, lopen ze doodleuk door. Misschien was het beter om van het vrouwenhuis weg te gaan, maar dan lag het er zeker aan met wíé je mee zou gaan en niet gewoon omdat ik hier weg wil. Natuurlijk wil ik weg, dit is de hel - maar om de `bruid`, of het slaafje van iemand vreemds zijn is net zo min.
Een geïrriteerde kuch liet me wat koeltjes opkijken. Er stond een jongeman voor me, die me bekeek alsof ik iets was wat perfect gekeurd moest worden. Mijn kaken klemden zich op elkaar en ik keek hem wat droog aan.
Hij zag er eerlijk gezegd wat griezelig uit. Z`n donkerblonde haren waren nog best oké, maar de oogkleur die bijna zwart leek en de grote kras die over zijn linkeroog liep - liet me wat afschrikken. Net zo goed de spieren die onder zijn shirt vandaan kropen. Het leek bijna alsof ze nep waren, dus de kans dat hij één of ander ingenomen bodybuilder was - kon best mogelijk zijn. Over de lengte was helemaal niet te praten, omdat hij gewoon 10 meter boven me uitstak. Ik rilde even en keek ongeïnteresseerd een andere kant op.
Blijkbaar was dat geen goed idee, aangezien zijn hand mijn kind hardhandig vastgreep - zodat ik naar hem opkeek. » Ik vroeg om je naam. « Zijn stem had een erge diepe toon en de vriendelijkheid zat er ook niet in.
Mijn moed vervloog als sneeuw voor de zon en wat zacht mompelde ik `Delaine`. Dat leek hem te bevredigen, want hij stelde zich zelf voor als `Nikolai`. Ik probeerde me uit zijn greep los te maken, omdat ik zo ten eerste een rode kin zou hebben en omdat hij me gewoon simpelweg pijn deed. Dat leek hem te amuseren, gezien hij een luide schaterlach losliet. Eikel.
Het geluk leek voor even aan mijn kant, omdat hij opzij geduwd werd. Er verscheen onwillekeurig een kleine grijns om mijn lippen en vooral omdat ik over mijn pijnlijke kin kon wrijven.
Mijn gezicht betrok gelijk toen ik de jongeman zag, die zich vanavond al had voorgesteld. Chester. Zijn hand omsloot zachtjes, maar met een zelfzekerheid de mijne. » Drie keer raden wie er vandaag een geluksdag heeft. « Ik rolde met mijn ogen en keek hem perplex aan. Tenminste was hij beter als die opgeblazen giraffe van daarnet, en misschien was hij niet zo gemeen en had ik geluk.
Ik bekeek hem onderzoekend, terwijl mijn tong gauw over mijn droge lippen gleed. Ik trok gelijk een verzuurd gezicht, gezien ik de lipgloss proefde - die ik vanavond moest dragen. Ik haat make-up.
Ik besloot toch maar om op te kijken naar de jongeman, oftewel Chester. » Laat dat geluk er maar vanaf. Aangezien ik in een jurk moet rondlopen die alleen maar een klein stukje van mijn lichaam bedekt, ik moet make-up dragen en.. euhm.. ik heb vandaag nog een rood kin opgelopen - dat niet grappig is en pijn doet. Geluk zit misschien aan jouw kant, maar dus niet aan de mijne. Chester. « Ik legde de nadruk op zijn naam om hem daarna met een zelfzekere lach aan te kijken.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Axl Devin Belcourt

'Sorry dat ik je heb opgehouden,' Ik deed niks anders dan in stilte naar haar kijken terwijl ze haast moeite deed om uit haar woorden te komen. 'Maar mocht het helpen, je kan niet verkeerd kiezen. Ik ben opgegroeid met iedere vrouw die hier staat. En je hebt gelijk, iedereen is prachtig op haar eigen manier.' Ik knikte enkel en bleef naar haar kijken terwijl ze nogal onhandig van me weg liep. Mijn blik bleef op haar rug hangen terwijl ze weg liep. Langzaam aan volgde ik het voorbeeld van de andere jongens en liep dichter naar de meiden toe. Doordat ik eerste klasse was mocht ik net zoals de andere eerste klassers als eerst kiezen. Mijn blik gleed dan ook over elke vrouwelijke persoon heen, niet hen lichaam maar hun gezicht bekeek ik goed maar kort. Andelyn daar in tegen sloeg ik over, haar gezicht had ik eerder al kunnen bestuderen. Een "Hmm" verliet mijn lippen terwijl ik begon te lopen. Ik liep langs de meiden heen en bleef uiteindelijk bij Andelyn stil staan. In plaats van naar haar te kijken keek ik naar haar buurvrouw maar zag in mijn oog hoek de glimlach die rond haar lippen stond. Iets waar ik verbaast om was. Ik had niet verwacht een glimlach te zien nu op dit moment bij geen enkele meid. Uiteindelijk liep ik verder maar besloot al snel achter de meiden te gaan lopen en zodra ik weer bij Andelyn aan kwam bleef ik stil staan. Ik zette een stap naar haar toe en bleef zo achter haar staan. "Axl" Fluisterde ik zacht in haar oor waarna ik mijn weg weer vervolgde. Uiteindelijk stond ik weer voor de dames en bekeek ze nog een keer een voor een. Ik had mijn keuze allang gemaakt maar ik wou gewoon zien wie de andere jongens van de eerste klasse kozen. Uiteindelijk stapte ik weer op Andelyn af en stak uiteindelijk mijn hand naar haar op en keek haar afwachtend aan. Met de bedoeling dat ze haar hand in de mijne moest leggen.

[Het spijt me dat Ik niet zo vaak reageer maar ik wacht op MistyRocker ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

( Dan moet jij je niet verontschuldigen hoor. )

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Andelyn "Andy" Cassington

Mijn hand zoekt die van Lucie op die naast mij staat, ik merkte dat zij de avond, net zoals ik eigenlijk zou moeten vinden, niet lekker zat. 'Zelfs de donkerste avond valt en het licht zal weer herrijzen,' fluisterde ik zachtjes. Ik wist niet of zij Les Miserables had gelezen, maar ik vond dit een toepasselijke quote. Ik bleef strak voor me uitkijken terwijl schimmen van mannen voorbij liepen. Ik stond stevig en voelde me goed, in de verte zag ik de open velden begroeid met madeliefjes en paardenbloemen, velden waar ik overheen kon rennen zonder de ketenen van mijn huidige bestaan. Het veld waar de zon altijd scheen, mensen elkaar niet sloegen en er nooit gehuild zou worden. Een herkenbare warmte pakte mij van achteren vast en fluisterde een naam. 'Axl.'
Het voelde alsof ik een stap dichter bij mijn weide was, aangezien dit voor mij een teken was dat ik weg zou gaan uit dit vrouwenhuis. Ik wierp een korte blik opzij naar Lucie, ook zij zou het hieruit redden, dat moest. Ik liet haar hand los en keek weer voor me uit, om me heen werden verschillende meisjes gekozen, waaronder Delaine, een van de meisjes die ik vaak zag in de bibliotheek. Ik had geen moment getwijfeld dat zij gekozen zou worden. Ik keek weer voor me uit en dacht even aan het boek onder mijn kussen dat ik hoe dan ook mee zou nemen, mijn gedachten werden uiteindelijk verstoord toen ik zag dat Axl uiteindelijk een stap naar voren zette en zijn hand uitstak. Ik geloofde oprecht dat ik het enige meisje hier was wie de hand van haar meester met een gemeende glimlach aan kon nemen. Mijn vingers gleden in zijn hand en ik zette een stap naar voren. Dit was het dan, ik was gekozen.

---

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Kealan 'Chester' Bennington

Mijn ogen schoten automatisch naar de grote brede jongen, die middels al druk bezig was om een nieuw meisje te vinden hoewel ik kon merken dat hij af en toe blikken naar Delaine wierp. Iets wat mijn handen enorm deden jeuken. Het is dat ik geen stennis kon maken voor een publiek maar ik had liever iedere bot in zijn lichaam gebroken. Hij is veels te lomp om werkelijk sterk te zijn. Het was alleen maar uiterlijke schijn bij zulke trieste types als dat.
‘Laat dat geluk er maar vanaf. Aangezien ik in een jurk moet rondlopen die alleen maar een klein stukje van mijn lichaam bedekt, ik moet make-up dragen en.. euhm.. ik heb vandaag nog een rood kin opgelopen – dat niet grappig is en pijn doet. Geluk zit misschien aan jouw kant, maar dus niet aan de mijne. Chester.’ Als een clown draaide ik mijn gezicht weer in een vastgeplakte glimlach terug naar Delaine.
‘Hmm. Geluk niet aan jouw kant? Ik kan je nog altijd uitleveren aan die half aan-gekleedde aap daar.’ Verwees ik naar de jongen die haar bijna van mij afgenomen had.
‘Ik hoef niet eens een waarzegger te zijn om te voorspellen dat het een wilde avond gaat worden als je met hem mee gaat.’ Ik gaf haar een veelbetekenend blik alsof dat voldeed aan de beschrijving wat een ‘wilde’ avond inhield voordat ik mijn blik liet afwijken naar haar ontblootte schouders. Ondanks dat haar decolleté bijna uit haar kledij viel, hield ik mijn blik daar netjes van af. Net zoals wat iedereen zou moeten doen. Niemand hoefde een appel waar al een hap uit genomen was; en ik zeker niet. Met dat trok ik impulsief mijn jasje uit waarbij mijn licht bruine gespierde armen van de zomerzon tevoorschijn kwamen, die gevangen gehield werden door een wit v-shirt. Voorzichtig legde ik mijn colbert over haar schouders heen. Gezien ik groter dan haar was bedekte het haar meer dan het jurkje de hele tijd gedaan had.
‘Stuk beter.’ Murmelde ik wat in mijzelf voordat ik mijn hand haar kin zachtjes beet pakte waar een rode gloed op heerste. Als een magneet trok de jongen van daarnet mijn blik weer en hoewel ik niks om het meisje voor me gaf voelde ik mijn spieren zich samen trekken. Niemand, maar ook niemand kwam aan míjn bezittingen en ik wist nu al dat het meisje, dat hij mee zou nemen als ‘bruid’ binnenkort enorm gelukkig zou zijn zodra ik met hem klaar was.
Ietwat gespannen zette ik moeilijk weer een glimlach op mijn gezicht waar ik mijn duim zachtjes over Delaine haar kin liet glijden voordat het weer nutteloos naast me hing.
‘Dus; weet je zeker dat je liever niet met míj mee gaat?’

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 0:22 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

{omg sorry ik ga nu onmiddellijk reageren }

Jona Arthur Fenderson

Ik zag alle meisjes in een rij staan en ik wipte van de ene voet op de andere, tot het sein werd gegeven dat we mochten kiezen. Ik was, helaas, uit de derde klasse door de niet al te geweldige bloedlijn die door mijn familie liep, maar nog het meest door al het geld wat mijn vader had verspeeld met gokken en drank. Ik zuchtte en wachtte tot alle rijke kakkers hun meisje hadden uitgezocht, wat ze behoorlijk lang leek te kosten. Na de eerste ronde waren de mooiste, slimste en de gehoorzaamste meiden uitgepikt, maar de prachtige mysterieuze vreemdeling die ik zojuist nog had gezien, stond nog altijd in de rij, en ze leek niet al te blij met haar lot. Ik zag de jongens uit de tweede klasse naar voren stappen meisjes hardhandig uit de rij trekken, en het beeld gaf me kriebels. Dit duurde een stuk minder lang dan de eerste ronde. En nu was het voor de junkies-zoons, straatschoffies en arme lui zover, wij, de derde klasse, mochten een meisje uitkiezen. Ik bleef aan de grond genageld staan, en ik zag hoe ze nog steeds geen jongen op zich af leek te krijgen, en besefte dat ze echt een soort afstotingskracht moest hebben. Ik slikte en liep langzaam op haar af. Mijn vader had me gedrild niks intuïtiefs te doen en goed na te denken over mijn besluit want ik zou het behoorlijk lang moeten vergaren met de vrouw die ik oppikte. Hij had er zelf spijt van dat hij zo impulsief mijn moeder had uitgekozen. Maar ik liet het me niet gek maken en ging langzaam maar zeker naar haar toe. Toen ik tegenover haar stond, en ik de angst in haar ogen aflas, kreeg ik een schuldgevoel.
      "Als je mocht kiezen, zou je me dan in het gezicht willen slaan, of zou je in mijn ballen trappen?" vroeg ik met een scheve grijns.

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 12:40 ]

---

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

Lucie Maddie Flads

_________________________________________________________________________________________

Nog steeds keek Ik bang naar beneden. Het was de eerste keer dat ik echt aan mijn lot dacht en inzag dat ik niets was. Ik betekende helemaal niets ! Overal rond me heen werden meisjes ruw uit de rij getrokken of gewoon meegenomen. Ik hield me in om met niemand oogcontact te houden, en het werkte nog ook ! Geen enkele jongen was nog naar mij gekomen. Misschien zouden ze me zielig vinden ? Maar ik was blij, misschien had ik toch nog een kans om niet gekozen te worden door iemand. De verschrikkelijke beelden die ik zo probeerde te vermijden bleven maar gebeuren. Enkele kreten van meisjes maakten me alleen nog maar verdietiger. Ik voelde dat ik in deze wereld niet thuis hoorde. Dat wist ik zelf al jaren. Het gevoel om een speeltje te zijn maakte le helemaal gek. Ik wou zo graag iets aan de wereld veranderen maar als meisje was dat onmogelijk. Ik moest gewoon proberen sterk te blijven en te vechten tegen dat mishandelden. Snel veegde ik mijn tranen weg en zag een jongen langzaam mijn kant toelopen. Even kreeg ik weer tranen in mijn ogen maar ik besloot ze weg te stoppen.
''Als je mocht kiezen, zou je me dan in het gezicht willen slaan, of zou je in mijn ballen trappen ?'', vroeg de jongen met een scheve grijns. Even trok ik mijn wenkbrauwen op maar dat veranderde als snel in een valse glimlach.
''Ik zou de twee doen'', zei ik zelfverzekerd. Ik zou me niet klein laten lijken.

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 13:38 ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

Jona Arthur Fenderson

      "Ik zou het tweede doen," vlogen de woorden zelfverzekerd uit haar mond. Maar zonet nog stond ze naar de grond te staren en had ze tranen in haar ogen, dus ik wist wel beter. Ik grinnikte en hield mijn handen beschermend voor mijn kruis. Haar valse glimlach maakte me een beetje kriegelig.
      "Ik hoop dan maar dat je niet van plan bent het echt te doen," zei ik langzaam en ik keek de zaal rond.
"Ik zou dit liever allemaal niet doen, maar weet je, als ik straks zonder meisje thuiskom, ga ik wat beleven. Dames zijn niet de enige wezens die het moeten bezuren en die geslagen worden. Sommige jongens hebben het ook niet makkelijk thuis."
Ik probeerde te peilen of ze er ook maar iets om kon geven, want ik wist uit ervaring dat deze meisjes steenhard waren en geen greintje medelijden toonden met iemand anders, al helemaal geen jongen. Maar ze leek me eigenlijk best lief.
"Je zou liever willen dat niemand je zag, of niet? Misschien is dat wel de reden dat je me opviel. Ik merk kleine dingen op die meestal niet voor de hand liggend zijn, dat is één van de dingen die je ontwikkeld als je altijd alleen bent," mompelde ik en ik hoopte maar dat ze me überhaupt verstond.
Ik slikte en legde mijn hand lichtjes om de hare heen, en trok haar een klein stukje mee vooruit.
"Loop alsjeblieft mee, dan kunnen we even naar buiten gaan. Ik zal me wel voordoen als je 'nieuwe meester', dan kun je tenminste eventjes vrij zijn." Ik knikte richting de grote deuren.

---

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

Ik bekeek Chester zo dapper mogelijk. Hij was niet zo`n type die zich gelijk liet verslaan, wat ik duidelijk merkte toen hij weer naar die Nikolai keek. Ik moest toegeven dat hij beter was als die grote olifant van net, maar hij was slim en misschien ook sluw. Het kon mogelijk zijn dat hij ook gemeen was en listig, maar net zo goed kon het mogelijk zijn dat hij lief en zorgzaam was. Al was dat laatste niet echt af te lezen in zijn houding tot nu toe.
Een zuchtje verliet mijn mond, toen hij me weer recht in de ogen aankeek - met een glimlachje. » Hmmm. Geluk aan jouw kant? Ik kan je nog altijd uitleveren aan die half - aangeklede aap daar. « Mijn blik veranderde gelijk bij zijn opmerking, waardoor mijn ogen zich vernauwden en hem vinnig aankeken.
» Ik hoef niet eens een waarzegger te zijn om te voorspellen dat het een wilde avond gaat worden als je met hem meegaat. « Hij keek me met een veelbetekenende blik aan, alsof ik precies moest weten waarop hij duidde.
Ik rolde even met mijn ogen om hem erna boos aan te kijken. Echt boos kon ik niet zien, ik wist niet waarom - er bezielde mij iets. Maar als hij zo begon, was hij net zo goed even min. » Alsof jij anders bent, misschien qua uiterlijk - maar zo echt niet. « Ik had het nog geen eens helemaal uitgesproken, of hij deed zijn jas uit. Ik voelde hoe hij zijn jasje om mijn schouders heen lag, wat me ook op een verdomme manier aangename rillingen gaf - maar daar had ik niet echt aandacht voor. Mijn blik gleed naar zijn zongebruinde, gespierde armen. Zou hij er ook voor trainen ?
Hij mompelde nog wat, wat ik nauwelijks kon verstaan. Wat knipperend liet ik mijn blik los van zijn armen. Als ik niet in deze benomen man-vrouw situatie zou zitten, zouden mijn ogen een hartjesvorm krijgen bij het aanzien van hem. Maar we zaten nou eenmaal in zo een situatie, waardoor de vlugge gedachte gauw vervloog.
Ik voelde hoe zijn hand mijn kin voorzichtig beet pakte. Meteen begon het weer pijn te doen, waardoor ik met een wat gepijnigde blik ergens anders heen probeerde te kijken. Maar die actie was gedoemd te mislukken, gezien hij mijn kin vast had en mijn ogen kon ik niet zo ver weg draaien.
Toen ik zijn blik zag, heerste er voor even een grijns op mijn gezicht. Hij keek wat gespannen naar die `aap`, die voor mij erg oninteressant was. Voor Chester leek dat een andere zaak, aangezien hij mij met een glimlach probeerde aan te kijken - wat eerder wel mislukte.
» Dus; weet je zeker dat je liever niet met míj mee gaat? « Hij wist het moment weer te verpesten, door deze vraag. » Als ik merk dat jij net zo erg bent als die olifant; neem ik de vlucht. « Door mijn serieuze ondertoon kon ik zelf niet uitmaken of het een grapje was, of niet. Een wat trillerige zucht verliet mijn lippen, toen ik hem weer aankeek.
Ik stak mijn hand naar hem uit, die vlak voor zijn neus stopte. » Wijs me de weg, oh edele heer. « Dit was dan wel sarcastisch bedoeld, gezien mijn hand voor zijn gezicht bungelde en omdat mijn stem suikerzoet klonk. Hij mocht wel een zelfingenomen jongeman zijn, maar ik kon net zo hard terugspelen als ik wou - en als ik er de moed voor heb.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Is klasse 1 nog steeds?

---

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."