[250] The world belongs to the Men ~ Speeltopic - Speeltopics

Het is 3014, en de hele wereld is veranderd. De mannen hebben de wereld overgenomen en je kunt de vrouwen zeldzaam noemen in sommige streken. In de rijkste streken heeft elke man een vrouw die als slaaf dient. Vrouwen hebben geen rechten meer en moeten alles doen wat hun meester zegt. Doen ze dit niet, komen ze in het 'vrouwenhuis', de nachtmerrie van elk meisje. Je wordt er geslagen, mishandeld,...
Congretian is zo een rijke stad. Elke man heeft er zijn slaaf en doet ermee wat hij wilt. Meisjes en jongens moeten allemaal tussen hun 17-20 jaar oude leefrijd één keer naar de 'Lady ceremonie'. Daar mogen alle jongens een meisje kiezen waar ze normaal gezien de rest van hun leven mee door zullen leven. Voor de jongens is dit een speciale dag en is deze heel belangrijk. Maar voor de meisjes is dit meer een verschrikkelijke dag, met veel spanning.
Dit jaar is het weer aan een nieuwe groep jongens om hun slaaf te kiezen. De jongens wonen toevallig allemaal in dezelfde grote villa en zijn heel zenuwachtig voor de grote dag, de dag dat ze eindelijk hun slaaf krijgen !

Regels in de nieuwe wereld :
- Vrouwen mogen alleen maar doen wat hun meester accepteert.
- Vrouwen moeten doen wat hun meester wenst, anders naar het vrouwenhuis.
- De Lady ceremonie is van 17 tot 20 jaar oud voor beide geslachten.
- De rijkste jongens (1ste klasse) mogen eerst hun meisje kiezen.

Regels :
- Minimum 250 woorden, dit lijkt me makkelijk te behalen.
- Geen ruzie buiten de RPG, mag wel binnen de RPG.
- Hou er rekening mee dat de meeste jongens niet erg lief en aardig zullen zijn, want de soort is in de jaren erg veranderd.
- Geen perfecte personnages.
- Niemand buitensluiten !
- Minimum één keer per week reageren.
- 16+ is toegestaan.
- Je reservering vervalt na 2 dagen.

Invullijstje :
Naam :
Leeftijd :
Klasse : {Alleen voor jongens. 1ste klasse, 2e klasse of derde

Rollen :
Jongens
- Nathan Fletcher ~ Aureolus 1.7
- Kealan ‘Chester’ Bennington ~ Leora 1.11
- Jona Arthur Fenderson ~ MistyRocker 1.5
- Ryan Tommy Crawford ~ Cissy 1.7
- Axl Devin Belcourt ~ MazeRunner 1.7
- Gereserveerd ~ Mashtonx
Meisjes
- Lucie Maddie Flads ~ Dancal 1.9
- Alexandra 'Alex' Lynn Williams ~ OutlawQueen 1.6
- Kate Mona Johansen. ~ xkimx124 1.10
- Amelia Rora Ronelli ~ Telcontar 1.3
- Andelyn "Andy" Cassington ~ FairyTalest 1.2
- Adelaide Teresa Clarke ~ Sangster 1.3
- Delaine `Delly` Abigaile Easton ~ Netzwerk 1.6

Het begin :

Al de jongens zijn al Klaar voor de spannende Lady Ceremonie ! Voor iedereen is Het ergens wel spannend, maar leuk is vooral voor de jongens ! De jongens komen dus binnen, en de meisjes wachten allemaal in het feest gebouw waar ze deze avond hun man zullen te weten komen. Ze hebben een kleed aan die het vrouwenhuis speciaal voor hun Heeft uitgekozen, het is de enige keer dat het mag. Eerst gaan de jongens naar meisjes toe om kennis te maken, te plagen,... Het is dan ook een feest, en hierna komt de verkiezing. Elke jongen mag een meisje kiezen. Die avond moeten ze samen naar de villa !

Hier is de Villa :

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 19:14 ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

Amelia Rora Ronelli

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

      'Ik zei dat ik je hulp niet nodig had. Waarom sla je me dan sowieso niet? Net zoals ieder ander? Doen alsof je een goed hart hebt vanwege deze ceremonie zeker?' Ze lachte even spottend. 'Misschien laat je daar een ander intrappen, maar mij niet.'
      Nathan fronste even. 'Wat wilde je dan, dat ik je wel sloeg? Wees blij dat ik dat niet doe. Niet alle jongens vinden dit leuk. Het is namelijk niet dat ik sta te springen welke meid dan ook te slaan. Jullie hebben hier ook niet om gevraagd.' Hij haalde een hand door zijn haren en keek naar het meisje. 'Maar oké, dan niet.' Ze draaide zich om en liep weg. Nathan bleef even staan, misschien kon hij ergens iemand vinden om bij te gaan staan, maar de enige bekende die hij zag war Ryan. Zijn vriend stond bij een meisje en leek het wel prima te hebben, dus Nathan besloot dat maar niet te verstoren.
      Een zucht rolde over zijn lippen. Waarom was dit verdomme zo moeilijk?! Die meiden hadden er niet om gevraagd zo behandeld te worden. Ze werden behandeld als grof vuil terwijl het mannelijke geslacht nog slechter was dan hun. Wat was dit eigenlijk voor een onzin?
      Hij wist niet wie het meisje was, maar Nathan zelf had inmiddels een besluit. Hij zou haar bewijzen dat niet alle jongens slecht waren, of het nou een week of een maand ging duren. Het zou hem wel lukken, ooit.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Axl Devin Belcourt

Zodra er een glas het dienblad verliet zag ik meteen dat ze moeite moest doen om het blad niet te laten vallen. Meteen had ik spijt van mijn daad omdat ik niet wou dat het dienblad zou gaan vallen. Aangezien ik zeker wist dat ze hier door in de problemen zou raken. En ik gunde elke meid hier echt wel een laatste dagje zonder problemen. Al wou dat niet zeggen dat mijn slaaf meteen in de problemen zou komen zodra ze met me mee naar huis ging. Nee daar in tegen. Zolang ze deed wat ik wou zou er niks gebeuren. Ik was echter wel verbaast over haar glimlach die er vriendelijk uit zag. Maar misschien had ze wel geleerd te liegen. Terwijl ik een slok van mijn champagne nam keek ik haar in de ogen aan en bleef haar strak aan kijken.
Ik wou weten hoe ze hier op zou reageren. De meeste meiden zouden meteen weg kijken maar er zouden vast ook wel wat meiden tussen zitten die gewoon zouden blijven kijken. Eigenlijk was dit een soort macht spelletje die dieren vaak ook met elkaar deden. De persoon die het eerst weg keek zou het zwakst zijn. 'Goedenavond meneer,' Er verscheen een kleine glimlach rond mijn lippen terwijl ze dat zei. Die meneer had ze niet hoeven te zeggen maar ik liet haar maar in die waan. 'Als ik zo vrij mag zijn, zal ik uw vest aannemen? Het is hier binnen 21 graden,' Ik keek haar bedenkelijk aan en een 'hmmm' verliet mijn lippen. "Ze wil me nu al uit de kleren hebben." Sprak ik grote deels tegen mezelf waarna ik naar haar knipoogde.
"Maar natuurlijk mag dat schoonheid." Na die woorden zette ik mijn glas tijdelijk terug op het dienblad en ontdeed me van mijn vest. Onder die vest zat een zwarte shirt die gelukkig niet al te strak om mijn lichaam gebonden was. Ik moest eerlijk toegeven dat ik me dagelijks dwong te sporten. Maar dat was meer omdat ik me anders zou gaan vervelen en uit verveling zou gaan eten. En dat zou zeker niet een slimme zet zijn. Ik pakte mijn glas echter weer van het dienblad, maar in plaats mijn vest naar haar toe te steken hield ik die over mijn arm heen. "Ik kan hem wel bij me houden schoonheid." Sprak ik met weer een knipoog.

---

Xavier Alexander Hudson

Geïrriteerd loop ik door de gangen heen terwijl Devel me begeleide. Ik had graag zonder Devel naar de ceremonie gewild maar de jongens hadden zoals gewoonlijk niet op me gewacht of me ook maar even gemeld dat ze er vandoor gingen. Als ze dat wel hadden gedaan had ik Devel niet mee hoeven te nemen en had ik gewoon als een normale jongen geleken. Maar nu zou ik weer de blinde zijn, de zwakkeling. En zo zou dat maar door gaan. Nu zouden de meiden niet eens bang voor me gaan zijn, want die blinde zou toch niks kunnen. Een zucht verliet mijn lippen terwijl ik een commando naar Devel sprak dat hij even moest stoppen. Ik was in alle haast mijn zonnebril vergeten en dat vervloekte ik me zelf. Diep ademde ik in in de hoop rustiger te worden. Maar het zou er op lijken dat dit niet ging lukken. Langzaam liep ik naar de muur toe die ik wazig zacht en eenmaal daar liet ik me tegen de muur aan hangen waarna ik me liet zakken op de grond. Eenmaal op de grond zittend probeerde ik aan andere dingen te denken. Dingen die me rustig zouden maken, na een tijdje gezeten te hebben lukte me dit ook. Ik stond al snel op liep samen met Devel verder. Het duurde niet lang voor ik de zaal had gevonden. Ik liep zelfverzekerd naar binnen en keek om me heen. Net als of ik iedereen zonder moeite zou kunnen zien. Maar de personen die ik zag, die zag ik enkel als een wazige schim. Dus liet ik mijn gehoor maar hun werk doen maar door al het kabaal kon ik moeilijk uithalen wie nu waar stond. Vooral omdat ik de vrouwelijke stemmen niet kende. Maar ik moest wel bekennen dat elke stem iets moois had. Ik liet me door de zaal begeleiden door Devel en bleef zo even wat rond lopen.

[ bericht aangepast op 9 nov 2014 - 21:36 ]

Kate Mona Johansen

De jongen stelde zich voor als ryan. En vroeg daarna hoe ik heet. 'Kate Mona Johansen, en ik heb geen hekel aan dat tweede van mijn naam' antwoord ik hem. Als hij ziet dat ik wat loop te friemelen aan mijn jurkje, vraagt hij op ik zenuwachtig ben voor welke jongen mij zal kiezen. Ik kijk hem aan. 'Nee, wat maakt het tenslotte uit, ik zal hoe dan ook een slaaf worden' ik sta op en trek mijn jurk recht. Ik kijk ryan nog even aan en loop dan weg de ruimte in. Het komt mij nou allemaal veel te dicht bij. Ik ben hier nog lang niet klaar voor, mijn hele leven slaaf zijn jeetje wat verschrikkelijk. Ik voel dat ik duizelig word en wat wankelend op mijn benen. Oh nee, ik mag nou echt niet gaan flauw vallen, waarschijnlijk zouden de jongens mij dan nog gaan slaan ook, omdat ik dan te veel aandacht zal gaan krijgen. Ik leun dus maar even snel tegen de muur aan. En breng mijn beide handen naar mijn hoofd die bonkt. 'Lekker bezig Kate' mompel ik tegen mijzelf. Ik zak op de grond en hoop zo weer even bij te komen. Dit jurkje zit ook veel te strak. Ik schrik op van een zware mannen stem "zo wat zit jij hier te doen, denk je dat je hier even uit kunt gaan rusten meissie? Dat dacht ik dus niet, op staan en naar de jongens" zegt de man en nog voordat ik kan antwoorden voel ik met een harde klap zijn hand terecht komen op mijn wang. Kreunend sta ik op en voel met mijn hand mijn pijnlijke wang, die was goed raak. Ik ga weer recht staan en loop weg de ruimte weer meer in. Wanneer zal dit stomme leven nou eens ophouden op deze manier.

[ bericht aangepast op 12 nov 2014 - 23:21 ]

[Hoe gaan we nu verder in de ceremonie, moet er een toespraak worden gehouden ofzo?]

---

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Kealan ‘Chester’ Bennington

Zonder te blikken of te blozen bleef ik haar maar aanstaren terwijl ik haar botte antwoord nog in mijn hoofd hoorde nagalmen. ‘…Nee, het is een roos.’ Het was zeker iemand die bijdehand was terwijl ze nog helemaal niet leek te beseffen welke lot uit een loterij ze kon trekken als ze dit spelletje goed wist te spelen.
‘Delaine.’ Mompelde ze plotseling waarbij ze meteen haarzelf dichter tegen de muur aandrukte om wat te kuchen wat mijn grijns alleen maar verbreedde. Het was geweldig wat voor uitwerking ik op mensen kon hebben bij slechts een blik. Slechts bij een woord of een zin.
Nonchalant keek ik door de zaal heen waar mijn blik op Xavier stil viel die zijn enorme herders hond, Devel had meegenomen. Ondanks dat ik me totaal om mensen gaf was Xavier een kleine uitzondering. Misschien kwam dit omdat hij blind was ook al kon hij een heel klein beetje zien aan zijn rechteroog wat eigenlijk niet noemenswaardig was. Daarnaast kon ik enorm goed met dieren overweg. Misschien omdat ze niet zo zwak waren als mensen. Zoals de meisjes die in deze zaal stonden. Zoals het meisje; Delaine wat naast me stond.
‘Ik heb dit ook niet uitgekozen; Delaine. Deze hele ceremonie vind ik net zo min als jij dat vind.’ Mijn grijns stierf weg voor een kleine glimlach terwijl ik een pluk haar achter haar oor schoof voordat ik zachtjes snoof.
‘Je moet alleen het beste van hetgeen maken van wat je voorgeschoteld krijgt.’ Met dat wendde ik mijn hoofd af. ‘Ik denk dat de ceremonie elk moment gaat beginnen; denk je niet?’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Andelyn "Andy" Cassington

Ik besloot zijn eerste opmerking te negeren omdat ik nooit goed was geweest in het reageren op plagerijen, ik wist me er simpelweg niet eens een houding voor te geven. Lachen klopte niet, omdat dat zou betekenen dat het de waarheid was, maar reageren zou weer betekenen dat ik het me wat aantrok, wat het grappiger maakte om door te gaan. Zodra hij zijn vest uitdeed en zijn ogen niet op mij had gericht, blikte ik snel op Amber, zij was een van de ongelukkige vrouwen die het niet had gered als slaaf en hier vanavond stond om te helpen met het voorzien van de gasten. Toen ze mij zag met het dienblad begreep ze de hint en liep mijn kant op. Ik ving Axl's oogcontact weer op zodra hij zijn vest uit had. Ik had mijn arm al uitgestoken om het vest aan te nemen, maar hij hield het vast. Kennelijk wilde hij toch een gesprek aangaan, iets dat mij ronduit verbaasde aangezien hij dan de eerste man zou zijn die ik kende die interesse toonde in de andere sekse. Ik bekeek zijn ogen goed, ik vond het altijd prettig om oogcontact te houden, dat betekende namelijk dat de ander het ermee eens was dat het hoofd belangrijker was dan het lichaam. Ook kon je in ogen zoveel aflezen dat ik het prachtig vond om ze te observeren. Zo zag ik in de ogen van deze jongen een zekere arrogantie, maar toch meende ik ook ergens onzekerheid te zien, iets waarvan ik mijzelf voornam dat het gewoon niet kon kloppen, niet bij iemand die er zo uitzag. Ik dacht even na over een vraag die ik kon stellen, een die mij geen klap op zou leveren en het gesprek naar hem toe zou zetten. 'Mag ik vragen waarom je het woord schoonheid zoveel gebruikt? Puur uit interesse,' vroeg ik vervolgens. Niet de meest hoogstaande vraag die ik kon bedenken, maar ik wilde het wel weten. Ik wilde zoveel weten, vooral waarom zijn ogen zijn lichaam tegenspraken. Ik was geïntrigeerd door de eerste man die mij had aangesproken, wat nog wat beloofde voor de toekomst. Misschien kwam dat doordat ik alle mannen in dit huis al kende en hij het eerste nieuwe was dat ik van dichtbij kon bewonderen. Ik hield nog steeds zijn groene blik vast. Ik was nog steeds op mijn hoede omdat ik niet kon ontkennen dat hij een man was, maar ik betrapte mijzelf er nog steeds op dat ik mijn muur iets had laten zakken uit nieuwsgierigheid. Of ik er blij mee zou zijn was een andere vraag.

[ bericht aangepast op 10 nov 2014 - 9:31 ]

---

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

[Deze avond zal de verkiezing beginnen ! Ik zal het laten weten als het zover is.]

[ bericht aangepast op 10 nov 2014 - 16:50 ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

Jona Arthur Fenderson

Ik voelde mijn hoofd tollen en stond op om mijn opgelaten gevoel naar buiten te laten en een luchtje te scheppen in de herfstige wind die woei, toen iets plotseling mijn blik ving. Het meisje zat alleen op de stoel, haar blonde haren krulden en hadden een soort buitenaardse gloed in het kille TL-licht wat de zaal verlichtte. Ze keek ongelukkig, wat ik haar niet kwalijk kon nemen aangezien het vast niet makkelijk zou zijn om van de ene op de andere dag een andere destinatie te moeten ondergaan, wat in het geval van de vrouwen hier wel zo was. Ik bleef staan, sudderend van de manier waarop ze hooghartig over de menigte keek. Ze had een soort sluier van afstoting om zich heen hangen, bijna alsof ze van iedereen hoopte dat ze uit haar buurt zouden blijven, wat haar nog lukte ook. Maar op mij werkte ze eerder als een magneet, ik kon niet anders dan blijven kijken en elke millimeter van haar gezicht van een afstandje te verkennen. Ze had iets breekbaars, iets dromerigs, iets afstandelijks. Ze dwong me te blijven kijken en probeerde me in haar richting te bewegen maar mijn voeten werkten tegen, dus kon ik niks anders dan hulpeloos staan wachten tot er op de een of andere manier een gelegenheid zou komen om haar te spreken, of in ieder geval van dichtbij te zien. Ik kon de kleur van haar ogen niet achterhalen, maar ze waren helder en leken niet echt bezig te zijn met wat er gebeurde. Haar jurk was lang, weelderig en maakte het hele plaatje compleet, alsof ze een prinses op haar troon was. Ik wreef met mijn handen langs de verschoten sweater die ik droeg en liep toen een beetje in richting, terwijl ik oogcontact probeerde te vermijden.

[Hij ziet Lucie ]

---

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

Axl Devin Belcourt

Deze dame was een persoon die me aan bleef kijken, dit zorgde voor een kleine glimlach rond mijn lippen die binnen enkele seconden weer verdween. Mijn blik bleef in de hare hangen en probeerde haar een beetje te peilen. Maar ik was daar zo slecht in, het was gewoon niet makkelijk voor me om ook maar te zien hoe iemand zich voelde. Als iemand in mijn bijzijnde bijna zou gaan huilen dan zou het me nog niet opvallen. Pas wanneer de tranen over de wangen zouden rollen zou ik het pas echt in de gaten hebben. Weer nam ik een slok en bleef haar zwijgend aan kijkend. Toch proberend een beeld te krijgen van haar gedachten. De ogen waren namelijk niet voor niets een spiegeling van de ziel was mij vroeger altijd verteld. Ik was eerlijk gezegd wat verbaast toen ze een vraag stelde maar heel erg vond ik het niet. Ik had alleen gedacht dat ze zich stil zou gaan houden zoals de meisjes tegenwoordig werden aangeleerd. In elk geval dat was wat ik hoorde dat ze werden aangeleerd. In dit leven was ik zeer blij dat ik een man was. Niet dat ik ook maar twijfelde over mijn gender. Nee totaal niet, maar meer indenkend dat ik als vrouw geen leven zou hebben. In elk geval niet zoals ik die als man zou kunnen hebben. Ik vroeg me ergens dan ook af waar het mis was gegaan in het verleden. Op welk punt besloten de mannen de boel echt over te nemen? Wat ik wel wist was dat de vrouw altijd al als een zwakkeling werd gezien, maar dit was nu wel erg gedaald tot de nul. Snel consentrede ik me weer op haar vraag. Wat was haar vraag ookal weer geweest?: 'Mag ik vragen waarom je het woord schoonheid zoveel gebruikt? Puur uit interesse,' Mijn blik veranderde al snel naar nieuwsgierigheid. Het was niet echt een vraag die ik verwacht had. Maar he, ook het vrouwelijk geslacht was wel eens nieuwsgierig bleek maar weer. "Omdat ik je naam niet weet schoonheid, en daarbij spreek ik de waarheid. Je bent een pracht meid om te zien." Mijn stem klonk menend en dit was ook zo. "Net zoals elke vrouw heb je iets wat je mooier maakt op een unieke manier." Fluisterde ik zacht. Kort liet ik mijn blik over haar lichaam gaan. Ik zag toch echt wel dat ze erg mager was, ik snapte niet dat ze dat hier ook maar toe zouden staan. Ze mocht echt wel wat meer vet krijgen op haar lichaam. Mijn blik schoot meteen weer omhoog om haar aan te kijken. "Wat jou uniek maakt zijn je sproeten schoonheid." Sprak ik dit keer hard op.

Andelyn "Andy" Cassington

Ik had spijt van mijn vraag, ik was niet geoorloofd om vragen te stellen, maar voor alsnog was er niks gebeurd dat erop doelde dat hij het erg vond, enkel dat hij verbaast was. Ik had het vast verknalt. Hij legde uit dat hij iedere vrouw prachtig vond waarna hij mij teleurstelde door ons oogcontact te verbreken. Alsof hij nog niet volledig overtuigd was van zijn eigen woorden en hij mijn schoonheid nog zou moeten vinden. Woorden verloren hun betekenis eenmaal ze in iedere zin gebruikt werden, al helemaal bij een woord zoals schoonheid. Iets wat ik hem behoorlijk graag wilde vertellen, maar ik durfde het niet. Dit waren zinnen die rond bleven spoken in mijn brein totdat ik ze op papier had gezet. Hij keek me weer aan toen hij verder begon te praten: 'Wat jou uniek maakt zijn je sproeten schoonheid,' zei hij.
Zijn stem klonk oprecht en zelfs in zijn ogen kon ik geen twijfel bespeuren. Ik wist me voor een paar seconden geen houding te geven waarna ik de draad weer oppakte. 'Andelyn,' zei ik zachtjes. Ik hoorde liever mijn naam uit de mond van een vreemdeling dan iets waarbij ik me ongemakkelijk zou voelen.
'Mijn naam is Andelyn.'
Ik moest me weer zien te beheersen, stil blijven tenzij mij iets werd gevraagd, ik wilde namelijk hoe dan ook niet vast blijven zitten in het vrouwenhuis. Toen Amber het blad van mij had overgenomen wist ik mijn armen even geen houding te geven. Ik voelde me alles behalve gemakkelijk, maar weigerde mijn blik van die van hem los te maken. Ik wilde het graag als sterkte zien, maar wist dat het eigenlijk zwakte was.

---

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

[We maken even een sprong naar de verkiezing (:. Alle meisjes staan in één lange rij in de zaal. De jongens mogen nu naar het meisje gaan die ze willen. Als ze nu eenmaal gekozen zijn gaan de jongens met het meisjes naar huis. Meer vragen mogen gesteld worden.]

[ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 10:04 ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

Lucie Maddie Flads

_________________________________________________________________________________________

Ik had heel de avond mijn blik volgehouden tot nu toe. De blik die alle jongens van me afduwden alhoewel ik toch een jongen had gezien in mijn ooghoek. Hij had even naar me gestaard. Maar nu kon Ik er niet meer tegen, mijn gemene blik veranderde in enkele traantjes die Ik onmogelijk kon tegenhouden. Alle meisjes gingen naar de lange rij waar ze één voor één zouden gekozen worden door een jongen. Dat idee vond Ik gewoon vreselijk, en ik kon de tranen die Ik had weggestopt nu echt niet meer volhouden. Even bleef ik gewoon zitten maar als ik zag dat bijna alle meisjes Als in de rij stonden volgde Ik hun voorbeeld. Ik veegde snel mijn tranen weg en ging net als iedereen in de rij staan. Het liefst wou ik helemaal aan de kant van de rij staan zodat Ik niet echt opviel, maar daar was het een beetje te laat voor. Bijna alle meisjes wilden aan de kant en omdat Ik een beetje later was gekomen had Ik daar ook geen plaats meer. Ik zetel me ergens in het midden van de rij omdat er geen plaats meer was en zuchtte.
Hoe kon het leven van een meisje zo moeilijk zijn. Na enkele minuten waren alle meisjes in de rij. De fiere en trotse presentator kwam binnen en ik zuchtte nog een keer toen ik herkende dat het de barman was die me had geslagen. Hij keek me met een grijns aan en ik kon alleen maar sip kijken.
'Heren en dames, hier staan we dan voor de 142 verkiezing. Maak vooral de goede keus, en heb veel plezier !', zei hij met een te enthousiaste houding.
Kon deze Dat nog erger worden ?

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

Toen ik `uitgekucht` was, keek de jongeman genaamd Chester me grijnzend aan. Het liefst zou ik hem nu helemaal uitschelden, maar ik wist niet wat er achter die charmante lach zat - misschien een lieverdje of misschien een bad boy. Het laatste zou wat meer passen, gezien zowat elke jongen in het universum de wereld denkt te overheersen.
» Ik heb dit ook niet uigekozen; Delaine. Deze hele ceremonie vind ik ne zo min als jij dat vind. « Ik snoof even om zijn opmerking. Vast. Die jongens hebben alleen maar hetzelfde in hun kop, het beste slaafje te hebben. Voordat ik mijn mond weer kon opentrekken, voor een commentaar - wist hij me voor de 2e keer deze avond stil te laten vallen.
Zijn hand schoof een losse pluk achter mijn oor en ik kon hem alleen maar als gehypnotiseerd aankijken. » Je moet alleen het beste van hetgeen maken van wat je voorgeschoteld krijgt. « Ik keek hem - met mijn mond een klein beetje open - wat dom aan. Het enigste wat ik domme koe kon doen is knikken. Toen hij zijn blik afwendde, werd ik weer `wakker.` Ik knipperde verdwaasd met mijn ogen, wat deed ik net ? » Ik denk dat de ceremonie elk moment gaat beginnen; denk je niet ? «
Oh ja, shit. Ik keek hem nog een keer aan met een koele blik in mijn ogen. Ik moest mijn hoofd erbij houden. » Ja. Nog wat over je opmerking, ik denk dat jij niet anders bent als de rest; je wil net zo graag iemand aan je voeten liggen hebben. Een speelgoed voor jou alleen. « Dit antwoord kwam er erg bot uit, maar ik wou zeker niet gekozen worden door wie dan ook. Je zou er voor de rest van je leven aan vast plakken.
Ik draaide me met veel vaart om, zodat mijn haren mee zwierden en ik er arrogant vandoor kon lopen. Ik klemde mijn kaken op elkaar en ging net zoals de andere meisjes, recht in de rij staan.

[ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 12:08 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

( Open vraag en gezien we geen praattopic hebben; vraag ik hier maar. Dus, als de meiden gekozen worden -- moeten ze dan gelijk met de jongens mee ? )

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."