War time || The Marauders || Speeltopic: OO2. - Speeltopics

Nieuwe mensen die minimaal eens per week posten zijn altijd welkom! De enige actieve rollen staan hieronder. Je kan dus nog van alles aanmaken. Vooral een actieve Severus is zeer gewild!


Rollen:

Gryffindor:

James Potter: JamesPotter
Sirius Black: XY390
Remus Lupin: WillNotLearn
Peter Pettigrew: Rider
Lily Evans: Rider
Charlotte Isla Montague: XY390
Rose Alison Hale: Verityy
Katherina Esyllt Dechtere Zaqar: Lizor

Slytherin:

Lucius Malfoy: WillNotLearn
Narcissa Black: Rider
Rodolphus Lestrange: WillNotLearn
Bellatrix Black: Lizor
Andromeda Black: Oneira

Ravenclaw:

Hufflepuff:
Edward Tonks: _Photograph_
Duncan Delmore: WillNotLearn




•Rollentopic
•Speeltopic 1

Mischief Managed

[ bericht aangepast op 31 dec 2014 - 20:14 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Remus Lupin
Plotseling word ik uit mijn gedachten gehaalt wanneer James mijn boek uit mijn handen trekt, 'lezen doe je maar op een ander tijdstip, maar niet nu. Het is vakantie, remember? Ga dansen of zo, have fun! Maar ga niet lezen. Ik zit net te vertellen hoe geweldig ons feest is, ga jij saai een boek lezen. Pas op of ik geef je geen kerstcadeautje morgen!' zegt hij en steekt zijn tong uit, ik zucht terwijl ik toekijk hoe hij opstaat met mijn boek, vraagt of iemand nog wat wil drinken en vervolgens mijn boek naar Sirius gooit. Mijn blik volgt het boek en gaat van James naar Sirius, de hoop die ik had dat Sirius misschien mijn boek wel terug zou geven ging al snel verloren. Ik probeer het boek uit zijn handen te pakken maar geef na één mislute grijp al op, er waren vast wel andere manieren om het boek terug te krijgen. 'Ga maar niet proberen met smekende blikken dat boek terug te krijgen, Maan.' zegt hij en wihst naar me met een strenge vinger, ik zucht en kijk toe hoe hij het biertje weer pakt en een slok neemt. 'Dat gaat toch niet werken. Ik laat me niet overhalen.' Ik was net van plan hem smekend aan te kijken maar gad nu ook dat plan op, 'jij gaat ook een echt feest hebben. Zonder boeken, met ons, met drank en met dansen.' 'Maar ik kan toch niet dansen, en met wie zou ik moeten dansen?' Zeg ik met een zucht, Sirius en James hadden binnen een seconde een meisje aan hun arm, bij mij werkte het niet zo en het liefst had ik ook niemand aan mijn arm. Wie wilde er nou een relatie met een weerwolf? Oke Remus, kop op, misschien was het toch wel tijd om iets te drinken. Ik nam een slok van het bier, deels om Sirius ook tevreden te stellen. 'Tevreden?' Vraag ik hem

[ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 22:25 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Lily Evans || Gryffindor || Prefect

Ook al had ik de afgelopen tijd wat meer begrip voor Black en een vriendschappelijk moment met hem had gedeeld, was Remus mijn mede prefect en kon ik eigenlijk niet bepalen wat ik nou precies van Peter moest vinden, stond het idee mij aan het groepje eens te grazen te nemen. Niet dat ik nou wilde dat één van de jongens echt pijn zou lijden, hoewel Potter mocht wel eens flink op zijn donder krijgen, gewoon om duidelijk te maken dat ze niet zo geweldig waren als ze beweerden…. Maar hoe?
Ondertussen had Kath mijn omkleed raad op magische wijze opgevolgd en waren we in de leerlingenkamer terecht gekomen en keurden we Charlotte’s voorkeur voor een plaatsje bij de zojuist door ons besproken jongens ten zeerste af.
'Ik vind ze alle vier echt vervelend,' was zelfs Kath haar mening, waarop ik zachtjes grinnikte. Je moest met het viertal om leren gaan, op Potter na, daar was niet mee om te gaan en alle vier konden ze met hun grappen super irritant zijn. Zelfs een dreuzelgrappenoorlog was minder erg dan hun magische fratsen af en toe. Het was een stel idioten op den top en ze aanbaden zichzelf ook nog eens en werden aanbeden door menig vrouwelijk leerling. Op ons en de meeste Slytherins na dan.
'Zullen we dan eerst maar eens wat te drinken scoren?' Ik knikte en liep erheen, mijn blik ronddwalend door de kamer opzoek naar waar de muziek vandaan kwam. 'Het sterkere spul komt straks wel, wat wil jij Lils? Hetzelfde?' vroeg Kath, ik draaide mijn hoofd weer richting de tafel, maar bleef steken bij een gestalte dat tegen mij aanbotste. Ik richtte mijn blik iets omhoog om Potters gezicht te ontwaren. Oh nee hè, niet hij, nu al. Merlijn, wat had het universum tegen mij! Het was nog een geluk dat de idioot zijn drankje niet over mij heen had gegooid, maar het slechts op de grond had gemorst. Ik was zo verstandig een stap achteruit te zetten, zodat ik niet meer zo dicht op hem stond. Hij moest geen verkeerde ideeën krijgen. Mijn blik stond verwijtend, terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg.
'Die verdomde aantrekkingskracht ook!' zei hij, waarop mijn wenkbrauwen omhoog schoten. Serieus? Dát was zijn reactie? Geen sorry maar één of ander belachelijk excuus dat nergens op sloeg en hoewel hij het aan zijn grijns te zien een geweldige uitsprak vond, zeker niet het gewenste effect op mij had. Ik was immuun voor zijn zogenaamde charme. 'Kan ik wat drinken voor je inschenken, Evans? Ik heb boterbier en wijn, maar ook sterkere dingen zoals whiskey en vodka. Als je niet wilt drinken heb ik pompoensap en water en anders zouden we altijd nog kunnen dansen?' Een spottend lachje verliet mijn lippen bij de laatste optie.
‘Ha, alsof jij kan dansen Potter. Ik durf te wedden dat je moves niet eens in de buurt komen bij die van mij,’ zei ik in de hoop dat het hem voor even de mond zou snoeren en richtte mij tot Kath. ‘Ja ik lust inderdaad wel één boterbiertje, hetzelfde dus alsjeblieft.’

Narcissa Black || Slytherin || Prefect

Ik keek even om, toen ik Lucius geluid hoorde maken en zag tot mijn verbazing dat hij toch een emmer had opgepakt. Filtch zal om het uur bij jullie kijken tot hij vind dat jullie genoeg gedaan hebben.’ Vervolgens lieten beide gezagvoerders ons in onwetendheid achter, nadat Lucius het “geweldig” had genoemd. Op sarcastische toon natuurlijk. Ik zuchtte even diep en keek om mij heen de spullen inspecterend. Uiteindelijk volgde ik maar gewoon het voorbeeld van mijn strafwerkgenootje en viste een soort geel geval uit de emmer. Was het een spons? Ik wist het niet zeker. Ik was rijk. Schoonmaken was voor huiselfen. Ik kon slechts wassen, strijken en kleren vouwen, omdat huiselfen dat niet mochten doen. Meer was mij nooit gevraagd. Ik liep naar een ander schilderij niet te dicht bij Lucius in de buurt. Ik had mij voorgenomen om niet te praten. Ik had mijn best gedaan hem hier onderuit te krijgen en dat was niet gelukt. Meer kon ik niet doen. Ik hief mijn hand op om het schilderij voor mij, een beeldig oud-Engels landgoedje met waarschijnlijk een beroemde magiër op de voorgrond, schoon te gaan maken, toen een vervelend geluid mijn gehoorgangen binnendrong. Ik verplaatste mijn gewicht op mijn hakken en draaide honderdtachtig graden, zodat ik kon zien waar het vandaan kwam.
‘Serieus?’ mompelde ik geërgerd, toen ik merkte dat de man op het schilderij van Lucius moest lachen, omdat Lucius hem “kietelde”. Ik balde mijn vuisten. Ik had mijn emoties op het moment minder goed onder controle dan gebruikelijk. Ik was onwijs pissig op de gehele situatie en daardoor snel aangebrand. ‘Rot dan tijdelijk op naar een ander schilderij en laat hem zijn werk doen. Echt, hebben die schilders jullie geen hersens gegeven of zo?’ Ik draaide mij weer om naar mijn eigen schilderij en merkte op dat de magiër verdwenen was. Mooi, ze luisterden dus in ieder geval wel. Ik hield mij in en begon voorzichtig het schilderij schoon te maken zonder het te beschadigen. Wat een rotwerk. Echt weer typisch dat McGonagall ons Slytherins dit liet doen en het geen van haar Gryffindors op had laten knappen.

[ bericht aangepast op 5 jan 2015 - 14:11 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Midden in ons gesprek knalt James Potter plotseling tegen Lily aan waarbij hij bijna de gehele inhoud van zijn glas over Lily heen gooit.
'Die verdomde aantrekkingskracht ook!' zegt hij, 'kan ik wat drinken voor je inschenken, Evans? Ik heb boterbier en wijn, maar ook sterkere dingen zoals whiskey en vodka. Als je niet wilt drinken heb ik pompoensap en water en anders zouden we altijd nog kunnen dansen?'
'Jij vuile-,' maar Lily is me voor.
‘Ha, alsof jij kan dansen Potter. Ik durf te wedden dat je moves niet eens in de buurt komen bij die van mij,’ zegt ze. Ik moet grinniken en steek mijn tong uit naar Potter. Kinderachtig, ja, maar het blijkt een leuke manier om de spot met mensen te drijven.
‘Ja ik lust inderdaad wel één boterbiertje, hetzelfde dus alsjeblieft.’
Ik schenk drie glazen boterbier in, eentje geef ik aan Lily en de ander druk ik James iets te hard in zijn handen waardoor de goudbruine inhoud over zijn shirt klotst. Ik schenk hem een onschuldige grijns.
'Oeps.'
Ik sluit mijn hand om Lily's pols, pak mijn eigen boterbiertje en trek haar mee naar de andere kant van de Common Room, zo ver mogelijk bij dat gespuis vandaan. Ik plof op de rand van een grote fauteuil en neem een slok van mijn boterbier.
'Dat is ook weer geregeld,' mompel ik uiterst tevreden, 'nu is het tijd voor een feestje.'
Ik kijk om me heen en scan iedereen in de Common Room, 'waar zijn alle knappe jongens gebleven?' mompel ik meer tegen mezelf dan tegen Lily. Ik neem nog een slok van mijn boterbier en val stil. Terwijl ik de rest van mijn glas leegdrink, luister ik naar de gesprekken die worden gehouden, maar meer dan een paar zinnen kan ik niet horen omdat er dan weer door iemand anders doorheen geschaterd wordt. Ik ben blij dat we eindelijk vrij hebben en niet meer hoeven te denken aan huiswerk en al dat soort dingen, daar ben ik totaal niet voor gemaakt. Geef mij liever een bezem en een quidditch veld en ik ben helemaal blij. Ik besluit bij mezelf dat ik morgen weer een paar uur ga besteden om nieuwe technieken te leren. Nu ik toch vrij heb, kan ik mijn hele vakantie besteden op het quidditch veld en omdat er veel leerlingen naar huis zijn gegaan, zal het ook heel rustig zijn daar.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

James Potter | Gryffindor | Chaser

'Jij vuile-,' begint Kath, maar Lily praat al door haar heen.
‘Ha, alsof jij kan dansen Potter. Ik durf te wedden dat je moves niet eens in de buurt komen bij die van mij,’ zegt ze en ik open mijn mond om met een goede come back te komen, maar het komt even niet in me op, dus ik klap mijn mond weer dicht.
‘Ja ik lust inderdaad wel één boterbiertje, hetzelfde dus alsjeblieft.’ zegt ze dan tegen Kath en ik staar Kath even dodelijk aan. Dat ziet ze (denk ik) niet, want ze is druk bezig met het inschenken van boterbier. Ze overhandigt een van de glazen aan Lily en drukt dan ook veel te hard het glas in mijn handen, waardoor meer dan de helft over mijn shirt vloeit. Ik kijk haar boos aan en negeer naar stomme grijns.
'Oeps.' zegt ze. Waar was dit nou weer voor nodig? Ik deed toch niets? Mensen lijken soms ook niet goed om te kunnen gaan met knappe medemensen. Dan gaan ze rare dingen doen. Misschien wilde ze wel gewoon mijn aandacht, omdat ik Lily ook best veel aandacht geef. Nou, mooi niet dat ze mijn aandacht krijgt.
De twee dames waren ondertussen weg gelopen en ik zet mijn glas weer op de tafel. Met een zwaai van mijn stok is mijn shirt weer schoon en ik loop Kath en Lily achterna. Zonder ook maar een blik op Kath te werpen, ga ik voor Lily staan.
'Ik daag je uit.' zeg ik terwijl ik in haar prachtige ogen staar. 'Omdat je denkt dat je beter kan dansen, daag ik je uit om het te laten zien. Dans met mij en Charlotte zal de jury zijn. Als ik win, ga jij met mij op een date. Als jij wint dan... ga ik met jou op een date! Of iets anders... wat jij wilt!'

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 21:13 ]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Determined to collect al the challenge stars

Ergens was ik wel blij dat ik Kath voor was geweest. De eerste woorden die ze uit had gesproken, "Jij vuile", deden mijn vermoeden dat de stemming er nou niet echt op vooruit zou zijn gegaan als ze haar zin had afgemaakt. Bovendien was het mij niet ontgaan dat mijn opmerking Potter inderdaad even sprakeloos had gemaakt, gezien hij zijn mond open deed, maar hem weer sloot bij een gebrek aan woorden. Met een tevreden glimlach keek ik toe hoe Kath vreemd genoeg niet twee, maar drie glazen boterbier inschonk. Ze zou Potter nooit helpen bij het inschenken van zijn drinken slechts om aardig te zijn, toch? Of was Kath toch ook stiekem bezweken voor Potter? Ik beet even op de binnenkant van mijn wang om er niks over te zeggen en pakte mijn glas aan. Tot mijn opluchting duwde ze de ander expres heel hard in Potter zijn handen, waardoor de inhoud zijn shirt natmaakte. Ik liet mijn adem los waarvan ik niet wist dat ik deze überhaupt inhield. Misschien was het niet haar slimste actie -les nummer één: geef Potter nooit een reden om zijn shirt uit te trekken of om wraak op je te nemen- maar het was beter dan dat ik de enige was hier die niet begon te kwijlen wanneer Potter mij aandacht gaf. Ik schonk de nu ondertussen boos kijkende Potter een verontschuldigende glimlach, gezien ik zo nou eenmaal was en hij nou niet echt iets had misdaan tot nu toe en liet mij vervolgens meetrekken door Kath.
Helemaal aan de andere kant van de common room aangekomen plofte Kath neer waarop ik eindelijk een slok kon nemen van het drankje in mijn handen. 'Dat is ook weer geregeld.' Ik grinnikte om de tevredenheid die ze uitstraalde. 'Nu is het tijd voor een feestje. Waar zijn alle knappe jongens gebleven?' vroeg ze, niet beseffend dat ze zojuist heel veel moeite had gedaan om er eentje af te schudden. Wacht, wat dacht ik nou? Ik schudde mijn hoofd. Soms was ik er echt van overtuigd dat er iets mis met mij was. Gelukkig was ik niet het soort persoon dat meteen zei wat ik dacht zonder na te denken of het slim was om dat hardop te zeggen. Anders had Kath mij nu waarschijnlijk héél vreemd aangekeken. Beter begon ik gewoon over een heel ander onderwerp door eerst te zeggen dat we geen jongens nodig hadden om vervolgens over iets anders te beginnen. Ik kreeg er echter de kans niet voor -het duurde ook wel heel lang, gezien mijn gedachtegang vrij uitgebreid was geweest- want ik hoorde een al te bekende stem. Potter was ons gevolgd en was recht voor mij gaan staan, Kath lichtelijk buitensluitend. Eikel.
'Ik daag je uit.' Ik trok mijn wenkbrauwen op, terwijl ik recht terug keek in zijn hazelnoot bruine ogen niet van plan om onder zijn blik te bezwijken of ook maar te insinueren dat het mij iets deed door weg te kijken. 'Omdat je denkt dat je beter kan dansen, daag ik je uit om het te laten zien. Dans met mij en Charlotte zal de jury zijn. Als ik win, ga jij met mij op een date. Als jij wint dan... ga ik met jou op een date! Of iets anders... wat jij wilt!' Ik hield zijn blik even vast, nam nog een slok uit mijn drankje dat ik vervolgens neerzette om mijn armen over elkaar te kunnen slaan. Potter wist dat ik uitdagingen onmogelijk kon afwijzen met mijn hele dappere ik-ben-geen-watje-maar-een-Gryffindor houding. Wat dat betreft kon het misschien een slimme zet zijn, mits ik niet honderd procent zeker wist dat Potter geen idee had dat ik danste voor ik kon lopen.
'Wat ik wil?' vroeg ik daarom met een ondeugende glimlach.Voor even liet ik zijn blik los en kruiste die van Kath. Ik nam aan dat die wel begreep dat dit dé kans was om Potter flink duidelijk te maken dat hij niet zo perfect was als hij dacht dat hij was. 'Oké, als jij wint ga ik met je op date, maar...' Ik stopte en keek hem weer strak aan. Al het ondeugende aan mijn glimlach werd langzamerhand onheilspellend. 'Als ik win, moet jij de eerste avond dat iedereen weer terug is tijdens het diner de aandacht van de gehele zaal trekken en vervolgens hoorbaar voor iedereen op Hogwarts verklaren dat je inderdaad slechts een arrogante kwallerige pestkop bent en dat Severus echt duizendmaal cooler is dan jij ooit zult zijn.' Ik stak mijn hand naar hem uit. 'Deal?' Ik twijfelde even of ik hem zou waarschuwen dat hij hier tegenover een danseres stond die hij nu uitdaagde voor een dance battle, maar kon de deugdelijkheid niet opbrengen om het te melden. Hij had kunnen bedenken dat als ik nooit aan sport deed ik wel een stuk dikker zou zijn dan ik nu was en aangezien ik een ramp ben in balsporten en eigenlijk elke andere sport behalve dansen... Jup, dit was duidelijk zijn eigen schuld.

---

Happy Birthday my Potter!

Duncan Delmore | Hufflepuf | Losing at wizard chess
Het was stil in de bibliotheek afgezien van de tafel waar Aden en ik aan zaten, in het midden van de tafel stond een schaakbord en hier en daar lagen een paar boeken over de tafel versprijd. 'Deze keer win ik' zei ik terwijl ik al mijn schaakstukken weer op zijn plek zette. Aden won bijna elke keer, en als ik won verdacht ik hem ervan me te laten winnen maar het weerhield me er niet van het alsnog te spelen. Ik kende Aden al bijna mijn hele leven en had boeken vol beschamende foto's van mijn kindertijd om het te bewijzen. Hij was niet alleen mijn neef maar ook mijn beste vriend, iemand die ik kon vertrouwen en die bijna alles over mij wist. En hij had een goed stel hersens die ervoor gezorgd hadden dat hij in Ravenklauw beland was en niet zoals mij in Hufflepuf. Toen al mijn schaakstukken op de juiste plek stonden wierp een blik op mijn opengeslagen bezweringen boek en slaakte een zucht 'waarom maak jij mijn bezweringen niet gewoon' zei ik terwijl ik mijn blik weer naar het schaakbord richte. 'Pion naar C4' mijn stukken waren al aardig gehavend door de jaren heen en hadden vaak ook best veel te voorduren. Bezweringen vond ik verschrikkelijk, in tegenstelling tot verzorgen van fabeldieren, maar het tweede was er bijna met de paplepel ingegoten.

---

Don't be like the rest of them, darling

Odysseus 'Aden' Delmore | Ravenclaw | Playing chess with Duncan

Met een zucht glijden mijn vingers langs het papier van mijn schoolboeken terwijl ik kijk hoe Duncan de schaakstukken klaar zet. Mijn vingers glijden door mijn haar, totaal automatisch. In de loop der tijd ben ik er wel achter gekomen dat mijn haar gewoon in de war kan zitten zonder dat mensen me er raar van aankijken. Sommige meisjes gaan er zelfs beter van naar me kijken, maar daar doe ik het niet voor. Het is een automatisme dat volgens mij in de familie zit, want ik zie het Duncan ook wel regelmatig doen en je kan wel zeggen dat ik hem goed ken. Hij voelt als een broer en niet als een neef. We zijn ook bijna als broers opgegroeid, met de huizen van onze gezinnen maar een paar meter van elkaar verwijderd, meer logeren dan alleen slapen en dagen lang samen doorbrengen, zo groeit een band die voor altijd blijft. Ik ben blij dat ik samen met Duncan, ondanks onze afdelingsverschillen, tijd kan doorbrengen naast de lessen. Als we samen les hebben zitten we als het even kan naast elkaar. Met het eten in de grote zaal lopen we sowieso even langs de ander en gaan er misschien ook bij zitten. In sommige gelegenheden is het niet echt toegestaan, maar dat is sporadisch. Ook nu zitten we weer bij elkaar en hij heeft me net geholpen met verzorging van Fabeldieren. Waarschijnlijk zou ik het in mijn eentje ook wel gedaan kunnen hebben, maar met Duncan gaat het tien keer sneller en hij vindt het fijn om iemand te helpen. Ik weet dat hij zich dan minder schuldig voelt als ik hem dan weer help met zijn huiswerk, of zijn halve werkstuk voor bezweringen schrijf. Dat vak is echt een probleem bij hem, en ik probeer hem er zo veel mogelijk bij te helpen. Aangezien ik geen leraar ben kan dat nog wel eens lastig zijn, maar meestal komen we er samen wel uit. Nu liggen de boeken voor eventjes vergeten naast het schaakspel. 'Waarom maak jij mijn bezweringen niet gewoon', zegt hij en ik grinnik waarderend.
'Pion naar C4,' voegt hij er aan toe en een iets ingedeukte pion schuift naar C4. Ik kijk even en vertel een van mijn pionnen een stap naar voren te zetten. Ik twijfelde nog even tussen één en twee, maar koos voor een omdat hij dan dichter bij de andere stukken bleef. Op de een of andere manier denk ik zo als ik schaak, soms iets meer verdedigend dan aanvallend. Niet dat ik nooit aanviel, maar op het begin bleef ik liever rustig.
'Ik kan je bezweringen best wel maken zo. Moet alleen even winnen,' zeg ik plagend en steek mijn tong uit. Meestal win ik, en het is leuk om hem daar op te wijzen, maar ik moet wel uitkijken dat ik het niet te vanzelfsprekend ga zien. Gelukkig ben ik tot nu toe nog altijd alert en bedachtzaam geweest. Ik weet hoe slim en open-minded Duncan is en hoe erg je daar soms voor moet oppassen, bij schaken dan. In de 'normale' wereld is het vooral erg handig als hij je helpt en interessant als hij een gesprek met je voert. Terwijl we rustig spelen, merk ik dat de jonge bibliothecaresse de weinige leerlingen in de bieb goed in de gaten houdt en daarom soms grimmig onze kant op tuurt. Ik word gek van haar blik en ze werkt me heel erg op de zenuwen, maar er is niks mis met schaken in de bibliotheek dus ze kan niet gaan zeuren.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Ik haal moeizaam adem, het is veel te benauwd hier. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Potter op ons af komt lopen, ik draai me naar hem om en maak me klaar om hem weg te sturen, maar hij negert me compleet en richt zijn aandacht alleen maar op Lily.
'Ik daag je uit.' zegt hij. 'Omdat je denkt dat je beter kan dansen, daag ik je uit om het te laten zien. Dans met mij en Charlotte zal de jury zijn. Als ik win, ga jij met mij op een date. Als jij wint dan... ga ik met jou op een date! Of iets anders... wat jij wilt!'
'Wat ik wil?' vraagt Lily, ze kijkt me even aan en ik grijns, 'Oké, als jij wint ga ik met je op date, maar...' Ze stopt en ik wacht af wat er gaat komen, dit is de perfecte kans om Potter eens flink te pakken te nemen. 'Als ik win, moet jij de eerste avond dat iedereen weer terug is tijdens het diner de aandacht van de gehele zaal trekken en vervolgens hoorbaar voor iedereen op Hogwarts verklaren dat je inderdaad slechts een arrogante kwallerige pestkop bent en dat Severus echt duizendmaal cooler is dan jij ooit zult zijn.'
Ik schiet in de lach en kijk Potter aan, de sukkel zal nu we in moeten stemmen. 'Deal?' vraagt Lily aan hem.
'Lils, ik ben even naar buiten,' zeg ik snel tussendoor, 'succes.' Ik knipoog naar haar en baan me een weg tussen alle Gryffindors. Ik wil gewoon even naar buiten om een luchtje te scheppen. Het is hier stik benauwd, iets waar ik niet zo goed tegen kan. Ik stap de gang op, sluit het portret achter me en loop dan de trap af. Het is meteen een stuk kouder in de lege gangen.
Vanuit de gang stijgt een irritant, hoog gegil op en groepje eerstejaars komt langs gestoven. Snel loop ik de andere kant op, weg van het geluid. Ik kom terecht in de gang waar de bibliotheek zit, een plek waar ik absoluut niet wil zijn, maar als ik twee stemmen hoor, besluit ik toch verder te lopen. Twee jongens zitten te schaken en geamuseerd leun ik tegen de deurpost aan. Ik ken ze beide niet, ze zullen wel van andere afdelingen zijn. Beide zien ze er niet verkeerd uit, maar ze zijn allebei duidelijk jonger.
Ik blijf een tijdje stil staan omdat ik niet zou weten wat ik kan zeggen, maar na een tijdje maak ik aanstalten om me om te draaien en weg te lopen. Ik wil absoluut niet missen hoe James verliest van Lily.

-Sorry dit is echt de slechtste post ever xd-

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Duncan Delmore

De eerste keer dat ik naar Hogwarts ging had ik er niet over na gedacht dat ik en Aden misschien in verschillende afdelingen terecht zouden komen, we hadden in de trein (net zoals de jaren daarna) samen in een coupé gezeten. De kikkers die we gekocht hadden in de trein hadden over de vloer van de coupé gekropen. Toen het tijd was voor de sorteer seremonie was ik eigenlijk alleen maar nieuwsgierig geweest naar de afdeling waarin ik zou belanden. Maar toen bijna direct na me Aden plaats nam op het krukje kwam het idee in mijn hooft op dat hij misschien wel ergens anders ingedeeld zou worden. Stel dat dat er voor zou zorgden dat we niet veel meer werden dan twee mensen die elkaar in de hal tegen kwamen en maar een paar woorden wisselden? Maar onze vriendschap heeft er gelukkig amper onder geleden, al zijn het aantal logeerpartijtjes wel erg ingekort. Ik kijk toe hoe een van zijn schaakstukken een vakje naar voren schuift 'ik kan je bezweringen best wel maken zo.' ik keek met een hoopvolle glimlach op mijn gezicht op, maar die verdween al snel toen hij door prate 'moet alleen even winnen,' ook ik steek mijn tong uit. 'Ik kan heus wel winnen' zeg ik en beveel mijn paard lom naast mijn net verschoven pion te gaan staan. 'Je speelt gewoon vals' mompel ik er achteraan om hem te plagen. Mijn blik vangt die van de bibliothecaresse die niet heel erg vrolijk kijkt, misschien was de bibliotheek niet de beste plek geweest om te schaken. Terwijl ik weer van haar weg kijk valt mijn blik op een meisje in de deuropening, 'volgensmij hebben we een toeschouwer' ze ik en wacht tot Adem omkijkt en verplaats dan snel één van zijn schaakstukken in de hoop dat hij het niet door heeft. Als hij het niet door had was het leuk en als hij het wel door had konden we er best wel om lachen.

---

Don't be like the rest of them, darling

Odysseus 'Aden' Delmore | Ravenclaw | Meeting Katherine

Ik glimlach als Duncan ook zijn tong uitsteekt. 'Ik kan heus wel winnen' zegt hij er achter aan en hij zet zijn paard naast de pion. 'Je speelt gewoon vals,' mompelt hij er achter aan en ik ben al beledigd bezig met een antwoord te bedenken als ik zijn grijns zie. Zucht.
'Volgens mij hebben we een toeschouwer.' Zegt hij opeens. Ik volg zijn blik naar de deur en ik zie een meisje in de deuropening staan. Haar donkere haar rust op haar schouders en ze draagt een mooie jurk. Even denk ik dat ik het me verbeeld, want wie loopt er nou dagelijks in zo'n jurk rond, en ik heb dit meisje nog nooit gezien –als ik haar ooit had gezien had ik dat in haar geval echt wel geweten-, maar dan merk ik dat ze toch echt is. Ik glimlach even naar haar. In mijn ooghoek zie ik iets bewegen. Duncan's hand schiet weg. Mijn ogen vliegen over het schaakbord en mijn ogen worden groot.
'Dunc!' Met een halve lach zet ik zijn paard terug naar waar het stond. 'Hoe durf je!' Ik kijk hem vragend aan. 'Ik dacht dat Huffelpuffers eerlijk waren…?' Ik zeg mijn dame naar voor te gaan.
'Schaak, schat.' Zeg ik tegen Duncan en ik sta op. Als ik me omdraai zie ik dat het meisje bijna wil weglopen. 'Hey!' Ik haast me in haar richting en leg voorzichtig mijn hand op haar schouder. Normaal stap ik niet zomaar op mensen af, maar ze lijkt me niet gemeen. 'Zocht je iemand? Want naast Duncan en mij is hier niemand. Ik heet Aden trouwens.' Zeg ik en geef voorzichtig een glimlach, ook al weet ik niet wat ik aan het doen ben. Duncan de kans geven zich uit zijn schaak-stress te vechten? En misschien kan ik dit meisje helpen.

(je loog, Lisa, dit is de slechtste post allertijden, waha)

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

'Volgens mij hebben we een toeschouwer,' zegt de ene jongen, ik lach zachtjes voordat ik me omdraai.
'Hoe durf je! Ik dacht dat Huffelpuffers eerlijk waren…? Schaak, schat,' hoor ik ze achter me zeggen.
'Hey!' plotseling voel ik een hand op mijn schouder, een aangename rilling gaat door me heen en als ik me omdraai kijk ik recht in de ogen van de mysterieuze jongen. 'Zocht je iemand? Want naast Duncan en mij is hier niemand. Ik heet Aden trouwens.'
Ik schud mijn hoofd, 'er is feest in de Gryffindor Common Room - vandaar de jurk - en ik wilde even adem kunnen halen,' lach ik, 'en op de een of andere manier kwam ik hier uit, ik was gewoon nieuwsgierig toen ik stemmen hoorde. Ik ben Katherina trouwens, maar iedereen noemt me Kath.'
Ik schenk de jongen een charmante glimlach, 'volgens mij wacht je vriend op je, ik geloof dat hij graag ingemaakt wil worden.'
Een koude luchtstroom streelt mijn blote armen en een rilling gaat over mijn rug. Het wordt tijd dat ik weer terug ga naar Lily, anders gaat ze zich straks afvragen waar ik gebleven ben en het is nou niet bepaald aangenaam om door het koude kasteel te lopen met alleen een kort jurkje aan. Ik wil me omdraaien om weg te lopen van Aden, maar om de één of andere reden krijg ik mezelf niet zover. Misschien omdat ik geen zin heb om terug te gaan naar alle drukte, maar misschien ook omdat hij zo ongelofelijk knap is en in de Gryffindor Common Room alleen maar ongelofelijke eikels rondlopen.
Ik strijk een loshangend plukje haar uit mijn gezicht en bijt op mijn lip, 'ik ga maar eens terug, naar het...feest,' mompel ik lichtelijk ongemakkelijk en met een duidelijke tegenzin.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Duncan Delmore - Hufflepuf - Annoying his friend

Mijn plan was bijna gelukt, net toen ik mijn hand weer terug wilde trekken gaat Aden's blik weer over het schaakbord. 'Dunc!' Zegt hij terwijl hij zijn schaakstukken weer op de goede plaats zet. 'Hoe durf je! Ik dacht dat Huffelpuffers eerlijk waren…?' 'Niet als het een zaak is van leven en dood' zeg ik en ik kijk toe hoe zijn dame zich naar voren beweegd. 'Schaak, schat' zegt hij en staat vervolgens op, was ik niet interessant genoeg? 'Dankjewel lieverd' zeg ik op een spottende toon en pak zijn dame van het bord om deze dan met een erg mooie worp, al zeg ik het zelf, tegen zijn hooft te gooien. 'Ik wil een rematch' zeg ik en als ik weer naar het meisje kijk valt het me pas op dat ze een jurk aan heeft, wat een rare kledingkeuze voor een nachtelijkt uitstapje naar de bibloliotheek. Ik concentreer me niet echt op wat ze zeggen maar krijg nog net 'Ik heet Aden' binnen. 'Hij liegt, hij heet Odysseus als in de koning van het eiland Ithaca.' roep ik, iets wat me een erg geiriteerde blik van de bibliotheekcaresse opleverd. Ik zucht en gooi een van Aden's schaakstukken van mijn ene hand naar mijn andere terwijl hij zo hard mogelijk 'zet me meer!' schreeuwt. Fijn is dat, mijn beste vriend rend direct weg wanneer er een meisje in de deuropening verschijnt. Nu hadden we een Ravenklauw, een Gryffindor en een Hufflepuf, nog een Slytherin en we vormden een kwartet

[ Ik denk dat ik toch win in een verschrikkelijke posten wedstrijd xd ]

[ bericht aangepast op 24 jan 2015 - 23:02 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

(Shut up, ik vind jullie posts leuk

)

---

Happy Birthday my Potter!

Odysseus Aden Delmore | Ravenclaw | Getting annoyed by Duncan | Cute

Als ik mijn naam zeg hoor ik Duncan lachend roepen dat ik Odysseus heet, net als de koning van Ithaca. Duncan houd je kop! denk ik in mijn hoofd, maar ik probeer de woedende blik niet op het meisje te richten.
'Er is feest in de Gryffindor Common Room - vandaar de jurk - en ik wilde even adem kunnen halen,' lacht ze, 'en op de een of andere manier kwam ik hier uit, ik was gewoon nieuwsgierig toen ik stemmen hoorde. Ik ben Katherina trouwens, maar iedereen noemt me Kath.'
Ik krijg een glimlach terug en dan, 'volgens mij wacht je vriend op je, ik geloof dat hij graag ingemaakt wil worden.' Ik lach waarderend en draai me plagerig om naar Duncan.
'Kijk, zij weet wie hier de beste is. Ik mag haar wel.' Met nog even een had-je-niet-je-mond-kunnen-houden blik naar Duncan draai ik me terug naar Katherine. Ik zie dat ze even rilt. Ze lijkt over iets na te denken en te aarzelen. Ze strijkt een haarlok weg en haar tanden drukken in het zachte van haar onderlip. 'Ik ga maar eens terug, naar het... feest,' mompelt ze wat verlegen, of nee eerder ongemakkelijk. Zelfs ik merk dat ze er geen zin in heeft.
'Ik vind het genoeg geweest, opgehoepeld allemaal!' zegt de bibliothecaresse. Ze ruimt met een zwiep van haar staf alle schaakspullen en huiswerk op en met nog een zwiep landen de tassen van mij en Duncan in onze armen, waardoor ik bijna mijn evenwicht verlies. Zachtjes mijn hoofd schuddend door de kattige bibliothecaresse loop ik samen met Duncan en Kath de bieb uit. Als we in de gang zijn hang ik mijn tas wat beter over mijn schouder.
'Dus een feestje, hè?' vraag ik om een gesprek op gang te helpen nu we hier zo koud staan te kleumen in een verlaten koude ruimte. 'Ik dacht enige tegenzin te bespeuren toen je zei terug te gaan. Maar een feest is best leuk.' zeg ik opgewekt, 'Hij is ehm... zeker alleen voor de Griffoendors?' Ik wiebel even met een wenkbrauw. 'Want anders heb ik best zin in een feestje, en Duncan sleep ik gewoon mee.' Ik grijns even naar hem, 'maar waarschijnlijk is dit feest niet voor ons bestemd.' voeg ik er aan toe.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

'Hij liegt, hij heet Odysseus als in de koning van het eiland Ithaca,' roept de Hufflepuff, ik schiet in de lach. Niet om zijn naam, maar om zijn vriend die flink zijn best doet om Aden voor schut te zetten.
'Kijk, zij weet wie hier de beste is. Ik mag haar wel,' zeg Aden dan.
'Ik vind het genoeg geweest, opgehoepeld allemaal!' zegt de bibliothecaresse. Ze ruimt alles op en gooit ons zowat de bieb uit. Ik loop half achter het tweetal aan mee de lege gangen in.
'Dus een feestje, hè?' vraagt Aden. Ik kijk hem aan en knik. 'Ik dacht enige tegenzin te bespeuren toen je zei terug te gaan. Maar een feest is best leuk. Hij is ehm... zeker alleen voor de Gryffindors, want anders heb ik best zin in een feestje, en Duncan sleep ik gewoon mee, maar waarschijnlijk is dit feest niet voor ons bestemd.'
'Het feest was wel gezellig, alleen een beetje saai,' grinnik ik, 'en het is in principe een Gryffindor feest, maar we zijn geen Slytherins, dus we vinden het echt niet erg als jullie meefeesten. Des te meer zielen, des de groter de vreugd... of zoiets, toch?' lach ik. Ik loop de trap op in de richting van de Gryffindor Common Room.
'Ik denk overigens niet dat de jongens heel erg gaan waarderen dat ze eens wat échte concurrentie hebben, maar ze zullen het er maar mee moeten doen,' zeg ik terwijl er een speelse glimlach rond mijn lippen speelt. Ik kijk van het tweetal weg naar voren en loop richting het grote schilderij aan het einde van de trap. Ik mompel het wachtwoord tegen de dame en meteen zwiept het portret open en worden we begroet door een walm alcohol. Ik trek een vies gezicht als ik de hitten instap en blijf even staan om weer te wennen aan het kabaal dat opstijgt uit de monden van mijn mede studenten. Lily is nog niet begonnen aan haar dans met James - gelukkig, dus dat krijg ik nog te zien.
Ik draai me om naar Aden en de andere jongen, 'welkom in de Gryffindor Common Room.'

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.