Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Going to murder Black when this is all over || Thinking she's smart
De blaffende lach van Black drong mijn gehoorgangen binnen, waardoor ik verstoort naar hem opkeek. Potter was misschien te stom om te snappen in wat voor awkward situatie ik mij op dit moment bevond, maar Black had het gegarandeerd door. 'Oh, Red, denk je er zo makkelijk van af te komen?' Als blikken konden doden, dan was die gozer nu echt morsdood geweest. Mijn lippen vormden de woorden "ik haat je" in zijn richting, hoewel ik dat natuurlijk niet echt deed. We hadden een best goed gesprek gehad, toen hij gewond was geraakt. Toch kon ik hem op dit moment echt even niet uitstaan. Een beetje deze hele situatie nog vervelender voor mij maken. Tssss, eikel. 'Weet je wat, omdat James het niet kan, zal ik even laten zien hoe deze dans moet. Zodat jullie het mooi kunnen nadoen.' Het was mij opgevallen dat Kath al samen met de jongen van Ravenclaw op de dansvloer stond en dat Remus de enige was op de bank die afwachtte. Ergens wilde ik grijnzen, omdat ik zo'n gevoel had wat er nu ging gebeuren, maar het feit dat ik met Potter zou moeten dealen zo, weerhield mij daarvan. Met gekruiste armen keek ik toe hoe Remus en Black dansten. Het was stiekem echt ontzettend schattig, niet dat ik van plan was het na te gaan doen met Potter. Echt blug, never ever in mijn hele leven. Schuifelen met Potter was not done. Echt gewoon niet. Ik negeerde zijn gegrijns en bleef kijken naar het stel, terwijl mijn hersenen op top niveau werkten om een uitweg te verzinnen.
'Ik wil eigenlijk wel leren hoe je deze dans danst, Evans,' zei hij uiteindelijk. Goh, natuurlijk wilde hij dat. Alles om mij aan te kunnen raken en in mijn persoonlijke ruimte te komen, de pesterige creep. Met een sierlijke draai keerde ik mij weer tot de jongeman, terwijl ik langzaam zelf ook begon te grijnzen. Echter was dit meer een duivelse grijns. Ik had misschien niet de beste oplossing ooit gevonden, maar ik wist niks beters te verzinnen. Dan werd het maar Potter laten falen in een daadwerkelijke dans. Schuifelen was immers voor minder geoefende mensen, dat kon iedereen en ik was hier om te laten zien dat ik beter was dan dat.
'Ik doe niet aan schuifelen, dat is voor ongetalenteerde ongeoefende mensen,' zei ik daarom kalmpjes. 'Ik zei dat je mij niet eens bij zou kunnen houden als we samen dansten, tijd voor jou om te bewijzen dat je dat wel kan. Ooit van de Rumba gehoord Potter,' praatte ik verder en pakte zijn linkerhand met mijn rechter, hield deze netjes omhoog om met mijn linkerhand zijn rechterhand te begeleiden naar de onderkant van mijn linkerschouderblad. 'Je hand hoort op die hoogte, niet lager,' zei ik waarschuwend voor hij ideeën kreeg en legde ondertussen mijn linkerhand op zijn schouder. We stonden niet al te dicht bij elkaar -lang leve Latin dansen- en dus was het voor mij nog om uit te houden.
'De basis is vrij simpel. Je begint met een startpas met je rechtervoet naar rechts, dan zet je je linkervoet naar voren waar je je gewicht op zet, je rechtervoet is dan lichtjes los van de grond. Dan verplaats je je gewicht eigenlijk weer terug naar rechts, zet je je linkervoet weer terug, maar beweeg je je heupen pas een tel later naar links. Daarna zet je je rechtervoet naar achteren, verplaatst je gewicht zich daar naartoe, dan verplaats je je gewicht weer terug naar links, zet je je rechtervoet weer terug, beweeg je een tel later pas je heupen naar rechts en zet je je linkervoet weer naar voren. Dat herhaalt zich allemaal telkens en dan krijg je eigenlijk kwa maat: start, stap, stap, zij, rust/heup, stap, stap, zij, rust/heup, stap, stap enzovoort. Het is het makkelijkst om gewoon mij te spiegelen. Oh en bij iedere pas gebruik je dus je heupen, anders zie je eruit als een houten hark. Het is niet voor niets een Latin dans. Daarnaast komen je voeten nooit echt los van de vloer. Je aait de vloer eigenlijk een soort van met je voet..' Ik dacht even na of ik alles gezegd had wat gezegd moest worden, wetend dat dit onwijs veel info was om in één keer op iemand af te vuren. Met een poeslieve glimlach keek ik Potter aan. 'Kan je het bijhouden, of wil je liever opgeven?'
Happy Birthday my Potter!
