MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [Speeltopic 2] - Speeltopics

Hier is het speeltopic!
We beginnen dat iedereen in de trein zit. Dit geldt niet voor de slaven, want zij hebben over het algemeen geen thuis meer. Hun ouders zijn gevlucht of gestorven.

Het idee

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 20:01 ]

Every villain is a hero in his own mind.

"Waarom is het zo belangrijk?" Reageerde ze verbaasd. "Als je een van hen had willen hebben dan had je sneller moeten zijn."
Nora vond het geen prettige gedachten om de twee zussen te gaan ondervragen en ze wist ook dat ze niet zou vertellen wat ze niet kon vertellen. Daar waren ze haar te dierbaar voor.
Ze knikte en stond toen vervolgens op, huiverend van zijn aanraking. Ze vond het niet prettig, het maakte haar op een bepaalde manier kwetsbaar en daar hield ze niet van.
"Mag ik schilderen?" Was haar hoopvolle vraag voor hij vertrok.

When time and life shook hands and said goodbye.

Juvenalis stond op en deed de deur naar de leerlingenkamer, maar draaide zich om bij de vraag.
'Zie je ergens verf?' vroeg hij toen grinnikend.
'Als je me héél goed van dienst bent, dan zal ik erover nadenken.'
Hij draaide zich weer om en verliet de kamer, om vervolgens Jack te passeren en de leerlingenkamer te verlaten. Hij liep de trappen op, naar de grote zaal en vervolgens naar de toren van Ravenklauw. Hij klopte enkele keren met de klopper, die vervolgens zijn vraag stelde:
'Wat is het voornaamste object dat je niet uit het niets kan oproepen?'
Juvenalis glimlachte even bij de simpelheid van de vraag.
'Voedsel,' sprak hij toen en de deur zwaaide open, waarna hij de leerlingenkamer van ravenklauw betrad.

[ bericht aangepast op 24 aug 2014 - 13:31 ]

'Juve, wat doe jij hier?' riep Celestino uit. Hij had zijn aandacht van het spel iets laten verslappen, want hij was er niet zo goed in als de twee dames.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

'Ik kom jullie vergezellen,' vertelde Juvenalis.
'En bedanken voor de heerlijke lekkernij.'
Hij pakte zijn toverstok en toverde twee bosjes bloemen tevoorschijn, om die vervolgens bij zowel Juanita als Asalour in de handen te drukken.

Nevaeh liep ook de Ravenklauwleerlingenkamer binnen, waar haar vriendinnen, Celestino en die Zwadderaar van in de trein ook waren. Nevaeh negeerde hem en ging bij Juanita zitten. 'Mag ik vragen wat hij hier doet?' vroeg Nevaeh aan haar.

That is a perfect copy of reality.

'Alle zaken met je slaaf al geregeld?' vroeg Celestino. Zelf had hij nog helemaal niets met zijn slaaf besproken en hij had er ook niet veel zin in.
'Hallo Nevaeh,' begroette hij haar, toen zijn derde halfbloedvriendin de leerlingenkamer in kwam lopen. Grinnikend keek hij toe hoe Juvenalis Juanita en Asalour een bosje bloemen overhandigde. Hij had toch gezegd dat het best meeviel.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

'Natuurlijk,' antwoordde Juvenalis.
'Het is niet zoveel werk om je slaaf de regels te vertellen. Misschien is het nog wat vroeg, maar ik denk dat ik veel aan haar ga hebben. Ze zal een goede slaaf zijn.'

Castor negeerde het bruuske antwoord van zijn slavin en stond op.
"Begin maar met het uitpakken van mijn spullen," zei hij waarna hij de kamer uitliep en de leerlingenkamer van Ravenklauw binnen liep.
"Wat een drukte," zei hij met een glimlach terwijl hij bij het groepje Ravenklauwers ging zitten. Wat verbaasd keek hij naar Juvenalis die er ook was, maar besloot er niks van te zeggen.

When time and life shook hands and said goodbye.

Amelia knikte en liep naar zijn koffer, die ze openmaakte en ze haalde er spullen uit, die ze daarna op de juiste plek legde.

That is a perfect copy of reality.

Asalour legde de bos bloemen op tafel. Het liefst had ze ze in het vuur gesmeten, maar ze had ook wel begrepen dat ze dat niet kon maken
'Hoe kom je hier, Vivian?' vroeg ze geërgerd. 'Los van dat ik verwachtte dat je te dom zou zijn om de vraag te beantwoorden, is dit niet jouw leerlingenkamer. Heb je geen slaaf om op te passen?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik neem aan dat mijn slaaf intelligent genoeg is om op zichzelf te passen. Zo niet, is het waarschijnlijk ook geen goede slaaf.' zei hij met een glimlach.
'Ik ben hier gekomen door de trappen op te lopen en de vraag van de klopper te beantwoorden. Ik vrees dat ik intelligenter ben dan je denkt, Totelaer.'

'Helaas,' bromde Asalour. 'Als je alleen de bloemen kwam brengen, kun je nu wel weer gaan. Praten met vrienden uit andere afdelingen, doe je maar in de Grote Zaal of zo.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik vrees dat er wat afgemarteld wordt in mijn eigen leerlingenkamer. Dat vind ik geen stijl op de eerste dag van het schooljaar en dat verstoord mijn vrede. Gelukkig is het in deze leerlingenkamer wat rustiger, dus ik denk dat ik nog even hier blijf, als je dat goed vindt.'

' Kan je dat aan? Vertoeven tussen de halfbloeden?' hoonde ze.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik zal er alleen maar harder van worden.'