MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [Speeltopic 2] - Speeltopics

Hier is het speeltopic!
We beginnen dat iedereen in de trein zit. Dit geldt niet voor de slaven, want zij hebben over het algemeen geen thuis meer. Hun ouders zijn gevlucht of gestorven.

Het idee

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 20:01 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Castor knikte zelfgenoegzaam, hoewel hij de twijfeling wel had opgemerkt.
"Het is in ieder geval een beter leven dan wat je leven na Zweinstein zou zijn," voegde hij er met een lachje aan toe. Ze zou weliswaar vrij zijn, maar langer dan twee maanden zou ze niet in leven blijven.

When time and life shook hands and said goodbye.

'Mooi zo,' zei Juvenalis,' iemand met een eigen mening kan geen kwaad, mits we het binnen de perken houden natuurlijk. Je hebt alle recht om mijn bevelen in twijfel te trekken, mits je een goede reden hebt. Ik bepaal echter hoe goed je reden is.'
Hij glimlachte even voordat hij zijn gezicht weer in de plooi had.
'Ben je nog maagd?' vroeg hij toen.

Hoewel Nora haar best deed om haar genoegen over zijn antwoord te verbergen, kwam er toch een kleine glimlach op haar lippen staan. Deze verdween echter bij zijn vraag en bijna meteen richtte ze haar blik op de grond.
"Ja." Was haar korte, zachte antwoord.

When time and life shook hands and said goodbye.

Amelia slikte even. Ze wist best wel hoe haar leven eruit zou zien na Zweinstein, daar hoefde Castor haar niet aan te herinneren. 'Dat weet ik zelf ook wel, dankje,' zei Amelia botter dan de bedoeling was. Ze beet even op haar lip. 'Sorry, ik wilde het niet op zo'n manier zeggen. Hoe moet ik je aanspreken?' zei Amelia snel daarna.

That is a perfect copy of reality.

Juvenalis legde meteen zijn hand onder haar kin en dwong haar weer hem aan te kijken.
'Had ik je niet verteld dat je mij aan moest kijken?' vroeg hij toen op strenge toon.
'Laten we het nog eens proberen. Ben je nog maagd?'

Bij het horen van de reactie van zijn slavin vernauwden Castor's ogen.
"Als ik jou was zou ik leren die gedachten in dat mooie hoofdje van je te houden, want daarbuiten zijn ze niet gewenst." Zei hij bot terwijl naar de deur opening liep. "Ik heb trek. Ik stel voor dat je wat snacks gaat bereiden, daarna kom je hier terug. Laten we zeggen over, 30 minuten precies." Castor negeerde haar vraag, dat was iets waar ze het later over zouden hebben.
"Oh ja, ik houd van chocolade."

When time and life shook hands and said goodbye.

Nora probeerde te doen wat hij zei, maar haar seksleven was niet bepaald iets waar ze graag over sprak. Uiteindelijk lukte het haar om haar ogen naar haar meester op te richten waarna ze slikte.
"Ja," zei ze weer zachtjes, dit maal hem aankijkende.

When time and life shook hands and said goodbye.

Juvenalis zuchtte ietwat teleurgesteld.
'Jammer,' zei hij toen, 'maar Lenin heeft vast iemand die het je kan leren,' vervolgde hij met een glimlach.
'Dan heb ik nog een vraag: heb jij nog vragen?'

Amelia knikte snel op Castors botte reactie terug. Amelia luisterde naar wat Castor wilde en liep toen de deur uit. Waarom had Amelia ook alweer zijn aanbod geaccepteerd? Ze wist nu al dat dit een lastig jaar ging worden, want Amelia sprak nogal vaak haar gedachten uit, het was automatisme geworden voor haar en het zou niet zo makkelijk af te leren zijn. Amelia liep naar de keuken en bereidde wat snacks voor, het liefst wilde ze er wat kruiden door gooien om Castor direct te laten merken wat ze van hem vond, maar aangezien dat alleen maar voor problemen zou zorgen liet ze dat maar achterwege.
Amelia pakte onder andere ook wat chocolade mee en liep toen weer naar boven. Ze was een enkele minuut voordat het halfuur om was terug bij Castor en zette de snacks bij hem neer, waarna ze weer op de stoel ging zitten.

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 19:37 ]

That is a perfect copy of reality.

Kippenvel liep over Nora's rug bij het horen van die reactie en ze kneep haar ogen tot spleetjes. Ze wist dat ze dit had kunnen verwachten, maar ze was niet van plan om haar lichaam zomaar weg te geven. Toch hield ze wijselijk haar mond, wetende dat ze wel iets zou bedenken.
"Ik heb veel vragen," reageerde ze terwijl ze hem recht aankeek. "Maar ik wil graag eerst weten wat je limieten zijn betreft de vraagstelling."
Ze weigerde te riskeren dat ze iets fout deed. En ze wist dat wanneer hij haar de kans gaf, ze ook haar vragen zou stellen ongeacht de reactie.

When time and life shook hands and said goodbye.

Met een dankbare glimlach knikte Castor zijn slaaf toen waarna hij een simpele spreuk uitsprak om te controleren of er niks raars in zijn eten zat.
"Je zou niet de eerste zijn die iets probeert," zei hij zonder haar aan te kijken waarna hij begon te eten. Tussen wat happen door keek hij even op.
"Niks voor jezelf meegenomen?

When time and life shook hands and said goodbye.

'Ik denk niet dat er limieten zijn wat betreft de vraagstelling,' beantwoordde Juvenalis haar vraag.
'Aangezien ik zelf wel bepaal of ik antwoord geef of niet, lijkt dat mij erg overbodig.'

'Als ik nu al iets zou proberen zou ik niet echt goed bezig zijn, wel dan? Misschien houd ik mijn rare streken voor later over.' Weer sprak Amelia haar gedachten uit. Ze waarschuwde haarzelf even in haar hoofd. 'En nee, ik heb geen honger,' zei Amelia daarna.

That is a perfect copy of reality.

Castor schudde slechts wat geïrriteerd zijn hoofd.
"Je kunt zo door blijven gaan, maar ik weet zeker dat je de concequenties die eraan vast zitten niet prettig zult vinden."
Misschien moest hij haar een tijdje aan Jack uitlenen aangezien iedereen wist dat zijn slavin ziek was. Dan zou hij haar wel wat manieren leren.

When time and life shook hands and said goodbye.

"Ik vroeg het meer voor mijn eigen veiligheid." Reageerde Nora waarna ze haar schouders ophaalde.
"Dus, als de-zoon-van zijnde, heb je ook zelf wat bereikt in je leven?" Ze zei het op een rustige manier, want ze was niet van plan hem te gaan uitdagen. Het was daadwerkelijk iets wat ze zichzelf afvroeg aangezien zijzelf hunkerde naar het leven van hem.

When time and life shook hands and said goodbye.