[200] The Dangerous Claws ~ Speeltopic - Speeltopics

De al jaren gezochte bende 'The Dangerous Claws ' zijn weer op zoek naar nieuwe slachtoffers. De bende is al jaren bezig met hun duivelse plannetjes. Ze ontvoeren onschuldige mensen. The Dangerous Claws behandelen hun net als slaven en de mensen moeten alles doen wat ze zeggen. Na een week verkopen ze hen aan onbekende klanten. De klanten komen regelmatig op bezoek om te zien welke nieuwe mensen er bij zijn gekomen. Niemand ontsnapt uit hun klauwen. Ze doen het allemaal voor het geld. Hun enige interesse ! Maar alles verandert als ze op straat een groepje van zeven meisjes tegenkomen. Ze ontvoeren hen en merken al snel iets vreemd. De jongens worden elk verliefd op één van de meisjes. Maar ze hebben het geld hard nodig! Elke jongen wilt zijn meisje beschermen bij het verkocht zijn. Ze willen het niet en zijn daarvoor tot alles in staat. De klanten worden ook ongeduldig, wat zullen ze doen ?... Loopt dit nog goed af voor de meisjes ? Worden de jongens gearresteerd ?

Regels

- Geen perfecte personnages
- Maximum 3 personnages [Jongen en meisje, klant ]
- Minimum 200 woorden
- 16 + is toegestaan, alleen als je wilt
- Verboden personnages van andere te besturen !
- Zet boven je post altijd de naam van je personnage
- Geef door als je een tijdje afwezig bent
- Naamsveranderingen doorgeven aub

Meiden
- Jessica Geline Talia || Levinia
- Ellison Breakway || Nuevo
- Skyler Jordan Mouthen|| Mevalina
- Carmen Sydney Rivello || Parrish
- Abel Ambrose Sadler|| Whilted
- Lucia Loren Colton || Redrosex
- Christina Rose Shiff|| Briar

Jongens
- Tyler Jay Santiago. || Parrish
- Valentino Jonathan Davis || CavalierYouth
- Nathaniel Zac Carter|| Mudita
- Jonathan Tarly|| Nuevo
- Jake Milligan || Silvanaa
- Julian Sadler || Geleninja
- Finnick Evans || Silvanaa
Klanten
- Jerico Elija Cortez ~ Briar
- Dimitri Romanov ~ Parrish



Het begin
De jongens zijn op zoek naar nieuwe slachtoffers in de stad. Daar zien ze zeven onschuldige meisjes samen praten die net van een restaurant terugkomen. Ze zijn alle zeven vriendinnen van elkaar. De jongens besluiten om hun te ontvoeren en brengen hun in een wit busje mee naar hun grote villa. . De jongens worden niet meteen verliefd. Ze zijn erg gemeen en doen wat ze willen.


Later hebben de jongens het geld echt nodig. Ze moeten beslissen welke twee meisjes van de zeven ze gaan verkopen. Elke jongen wilt zijn meisje beschermen.

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 12:55 ]

---

Everyone is good as it is, do not change people

[center]

Abel Ambrose Sadler.

Zijn antwoord op mijn vraag bestond niet meer uit het woord 'redenen'. Hij had er nog wat rond verteld, maar dat was waar het op neerkwam. Blijkbaar was het niet het moment geweest om het hem te vragen aangezien hij opstond en wegliep. Ze waren echt allemaal hetzelfde gewoon. Ik draaide kort met mijn ogen en nam de aansteker die nog steeds naast me lag. Ah, jammer, hij was hem vergeten. Het was best idioot om vuur achter te laten bij één van je slachtoffers. Ik kon het huis 's nachts in brand steken, ervoor zorgende dat we wel uit het huis zouden moeten als ze onze dood niet op hen geweten wouden hebben.
Ik liet de aansteker in de borstzak van mijn hemdje vallen en keek opnieuw naar mijn kleren. Ik had geen zin om achter hem aan te gaan. Ik ging enkel achter mensen aan als ik het echt niet kon uitstaan dat een gesprek op de verkeerde manier was geëindigd, maar bij hem voelde ik die nood niet. Het voelde ergens verkeerd, dat wel, maar zolang ik mezelf kon laten herinneren dat hij de reden was dat ik hier zat, dat ik geen verse kleren kon aandoen van mezelf, dat ik mijn gsm kwijt was en dat ik brandwonden had, ging het gevoel rap genoeg weg.
Ik stond ook op, besloot terug naar mijn kamer te gaan om te kijken of ze ons misschien voorzien hadden van een paar verse kleren, al zou het me ergens wel verbazen. Voor een kort moment kwam het in mijn hoofd om het gewoon aan Nathan te vragen, of één van de andere jongens als het echt moest, maar ik besloot het gewoon te proberen in de kamer waar ik was gedropt.
Toen ik de kamer opnieuw binnenkwam, zag ik dat mijn jeansvestje er nog steeds lag, alsof ik verwacht had dat ze dat ook gingen afgenomen hebben. Ik doorzocht de kasten, maar vond niet direct iets bruikbaar. Pas toen mijn ogen vielen op de stoel bij het raam zag ik dat er inderdaad een paar kleren lagen uitgestald. En wat voor kleren. Ik besloot uiteindelijk een witte bloes te nemen die doorzichtig was, verrassend, en die te combineren met mijn eigen rokje. Mijn kousen hield ik ook maar aan en aangezien de bloes lange mouwen had, liet ik mijn hemdje achterwege. Je kon de zwarte bh die afgewerkt was met kant door de bloes heen zien, maar ergens kon het me niet zoveel schelen. Dit was sowieso al iets wat ik aandeed thuis, al was ik wel blij dat ik nog een deel van mijn eigen kleren had om een outfit mee samen te stellen.
Ik liep de kamer weer uit en zuchtte. Er was hier niets te doen. Echt helemaal niets.

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

Ik bekijk de badkamer en neem elk klein detail in me op. Er is veel ruimte en het is ontzettend schoon. Daar ben ik wel blij mee. De meeste jongens lijken iets schoons niet te waarderen en voor zover ik hun ken lijken ze me niet echt de types die met elkaar zitten te schoonmaken als het nodig is.
"Ellison, we moeten hier weg zien te raken." Zegt Lilith dan op een zachte toon. Ik kijk haar even aan en knik bedenkelijk. Zelf was ik de kamer aan het inspecteren en nog niet op het punt gekomen om het over ontsnappingspogingen te hebben. Nu is dat blijkbaar wel het moment. Snel kijk ik nog even rond, maar nu niet om de voorzieningen te bekijken. Helaas is er niets te vinden waardoor we kunnen ontsnappen, en zelfs als het wel niet was zou ik mijn vriendinnen niet willen achterlaten om alleen met Lilith weg te komen. Wel zouden we natuurlijk gelijk de politie bellen zodra we hieruit zijn. Toch beveel ik mezelf om mijn gedachten bij het nu te houden en nu moeten me eerst iets vinden om mee te ontsnappen. "Maar eerst ga douchen." Zegt mijn vriendin dan.
"Ja." Zeg ik gelijk. "Ik voel mezelf al een stuk beter als ik eerst even ga douchen." Ik werp een blik op de douches die er zo aanterekelijk uit zien. Lilith gaat zo te zien de inhoud van de kasten controleren. Eerst pakt ze een paar handdoeken, waaronder eentje voor mij. "Bedankt." Zeg ik tegen haar terwijl ik de handdoek aanpak. Mijn handen wringen zich om de zachte stof heen. Dan loopt ze naar de wastafel waar volgens Jonah make-up in zit. Inderdaad haalt ze ook er ook uit wat ik verwacht had en dan beginnen we beiden onze ogen schoon te maken. Ik bekijk mezelf goed in de spiegel. Mijn huid ziet er bleker uit dan normaal, waar ik de reden wel van weet. Mijn haar hangt slap naar beneden en lijkt net een vogelnest, omdat ik het nog niet heb geborsteld deze ochtend. Na een hefige inspectie van de make-up la vindt ik gelukkig ook een borstel die ik al meteen benoem tot mijn nieuwe beste vriend van mijn verblijf hier. Ik laat hem even liggen zodat ik hem kan gebruiken als ik de douche uit ben. Ondertussen is Lilith al bij de kleding aan het kijken. "Ik heb hier een slecht vermoeden over." Even trek ik mijn wenkbrauwen op.
"Hoezo?" Vraag ik langzaam terwijl ik nog steeds de make-up bekijk.
"Elli, koms eens kijken." Snel draai ik me om.
"Wat is er Lils?" Vraag ik als ik vlug naar haar toe loop. Zo te zien kijkt ze niet heel erg blij.
"Wat in hemelsnaam willen die jongens van ons?" Zegt ze een beetje geschrokken als ze de kleding lijkt te bekijken. Als ik naast haar kom staan bekijk ik de kleding met haar. Op het eerste gezicht lijkt het gewone kleding, maar als ik ze iets beter bekijk.... Geschrokken deins ik terug met een ongelogelijke geschrokken uitdrukking op mijn gezicht.
"Wat is dat." Zeg ik met een stem vol minachting. Als ik iets dichterbij kom bekijk ik de inhoud van de kast iets duidelijker.
"Dit kun je toch niet menen?" Hoor ik weer uit Lilith's mond.
"Daar dacht ik net dus ook aan. " Zeg ik weer terwijl ik nog in schok toestand verkeer. "We kunnen hier in elk geval beter niet zijn in hartjewinter aanwezig zijn, want dan zullen we vast en zeker doodvriezen. Die jongens hebben zeker nog nooit van winterkleding gehoord." Ik probeer er in elk geval iets grappigs van te maken, ook al helpt het totaal niet. Ik wil mezelf dus echt niet in één van die dingen willen indenken, maar helaas is het daar al te laat voor. Zulke afschuw heb ik allang niet meer gevoeld. Ik kijkt toe hoe Lilith een roze zakje pakt en ik weet al zeker dat dat vast niet veel goeds kan zijn. Met grote ogen kijk ik toe hoe Lilith daar lingerie uithaalt die nog zoveel erger zijn dan de kleding. Zelf draag ik totaal geen strings, maar alleen dingen die me lekker zitten. Helaas moet ik toegeven dat dit er niet heel comfortabel uitziet. Walgend gooit Lilith het zakje weg, wat ik ook had gedaan als ik het beet had gepakt.
"Misschien... Misschien moeten we het spelletje meespelen?" Had ze dat nou echt gezegd? Verbaast kijk ik haar aan. "Ik denk dat ik weet hoe we hier weg kunnen." Die zin bevalt me al een stuk beter dan de vorige, maar toch blijf ik een beetje achterdochtig door haar vorige woorden. "Elli, we moeten hun spel meespelen. Een beetje flirten, zorgen dat ze voor ons vallen en dan snap! De sleutels nemen en om hulp zoeken." Een lachje verlaat mijn lippen. Weet ze wel waar ze het over heeft? Ik en flirten, dat was echt een regelrechte ramp. Niet bepaalt mijn sterkste punt, moet ik bekennen. "Al moet je wel deels jezelf blijven, het niet laten opvallen." Ik moet het even laten bezinken, maar Lilith lijkt heel zeker van haar zaak. Ze stap alvast onder de douche en ik blijf nog steeds verbaast achter. Dan probeer ik ook iets redelijks bruikbaars te zoeken tussen alle kleding. Lilith had al een zwart jurkje voor zichzelf geclaimd, maar ik lijk maar niets te vinden. Uiteindelijk wordt ik echt gek van al die blote dingen en kies ik toch maar een wit jurkje uit. Ik kreun even bij het idee dat ik dat aan ga doen. Meestal ben ik wel een fan van iets kant maar bij dit jurkje lijkt het niet heel mooi, maar eerder sletterig. Zo wil ik dus niet overkomen. De rug is net zoals bij Lilith open, maar ik probeer het positief te zien door te denken dat ik beter de achterkant bloot kan hebben dan de voorkant. Dan stap ook ik onder de douche en laat het water over mijn lichaam heen stromen. Vermoeid kom ik er uiteindelijk onderuit, met het witte jurkje aan en een totaal ongemakkelijk gevoel in mijn buik. Lilith is al met haar make-up bezig en ik kom naast haar staan. Ik zucht even als ik merk dat ik mezelf dus niet kan aanzien. Ik verzorg mijn gezicht en mijn haren zo goed mogelijk al kan ik mijn aandacht maar niet van mijn jurkje afhouden. Ook probeer ik afleiding te zoeken bij Lilith terwijl ik iets duidelijker wil worden over haar plan waar ze net zo over te spreken was.
"Wat bedoelde je net? Wil je hun hun zin geven? Want ik denk niet echt dat ik dat zo goed kan." Met die laatste zin doelde ik duidelijk op het flirten, waar ik al een benauwd gevoel van krijg als ik er alleen al aan denk. "Die jongens verdienen dat niet. Ze verdienen het niet eens om bij ons in de buurt te mogen zijn." Onderhand begin ik echt heel erg boos te worden op die jongen. Hoe denken ze wel? Echt vreselijk! Eerst ontvoeren ze ons en dan mogen ze ook nog eens bepalen wat we aandoen? Dat is gewoon niet eerlijk meer. Ondertussen steek ik mijn haar op in een knotje, wat me een beetje het gevoel geeft van thuis op de bank zitten, hoop ik tenminste. Ook trek ik mijn achterlijk korte jurkje een beetje naar beneden, aangezien het me het gevoel geeft dat ik in mijn ondergoed loop, oftewel: erg ongemakkelijk.

Christina Rose Shiff

Ik zuchtte en keek naar het eten voor me. Ik had sinds de tijd dat ik hier zat, nog niks door m'n keel gekregen. Mijn honger was als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik kreeg niet veel mee van de gesprekken tussen de rest, maar de jongens leken vriendelijk. Het laatste dat ik nog meekreeg, Ellison en Lill gingen met een jongen genaamd Jonathan mee.
Mijn blik gleed naar Skyler en de jongen die haar wonden aan het verzorgen was. Ik glimlachte kort en besloot toen hun alleen te laten. Ik schoof de stoel zo zacht mogelijk naar achter en stond toen langzaam op. Ik liep om de grote, gedekte tafel naar de kamer, waar de rest zich bevond. Ik zag Carmen met iemand praten en Jessica zat met Jake op de grond. Hij leek veel aardiger te zijn dan de rest. Abel, Elly en Lill waren dus waarschijnlijk in hun kamers. Omdat ik niet meekreeg waar ze heen gingen, kon het eigenlijk alleen dat zijn. Of die Jonathan wou een rondleiding geven.. Tjah.
Ik keek om me heen en zag dat Finnick alleen zat. Ik keek hem even aan, waarna mijn blik automatisch naar mijn polsen gleed. Er zaten schaafwonden op, ze waren rood en sommige wonden waren open. Ik liet mijn vingers over de wonden glijden. Ik kreunde. Ik trok mijn hand snel terug van mijn pols. Het deed dus wél pijn en nogal veel. Ik beet op mijn lip. Hopelijk zag niemand wat er net gebeurde. Ik liep naar een hoekje en leunde tegen de muur. Ik plukte aan mijn rode vlecht en keek weer de kamer rond. Jess scheen te glimlachen. Een kleine glimlach omspeelde nu ook mijn lippen. Gelukkig waren ze niet boos of verdrietig.
Ik duwde mezelf van de muur af en liep wat langzaam naar Finnick, omdat de rest aan het praten was, moest ik hem wel vragen. Ik stopte een stuk verder van hem vandaan. Ik schraapte mijn keel. ' Euhm, zou je.. Zou je misschien de badkamer laten zien, of tenminste zeggen waar die is ? ' Mijn woorden gleden er als een waterval uit. Hopelijk verstond hij het. Ik keek hem met een schuin hoofd aan, waardoor een paar losse plukken in mijn gezicht vielen. Ik zag er waarschijnlijk om te lachen uit. Ik realiseerde me net pas dat ik nog die panda-ogen had. Ik zuchtte en keek hem vragend aan.

[ bericht aangepast op 29 aug 2014 - 16:57 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Over het algemeen deelde Ellison mijn mening met hoe verschrikkelijk deze kleding was niet eens te spreken over de lingerie. Bedenkelijk had ik voor me uitgekeken toen ik wachtte op Ellison en keek daarna om als ik haar stem hoorde "Wat bedoelde je net? Wil je hun hun zin geven? Want ik denk niet echt dat ik dat zo goed kan." vroeg Ellison over mijn plan en ik zuchtte zachtjes als teken dat ik het zelf niet meer wist. "Die jongens verdienen dat niet. Ze verdienen het niet eens om bij ons in de buurt te mogen zijn." vervolgde ze en ik knikte. "Natuurlijk verdienen ze dit niet, de klootzakken dat het zijn." zei ik wat kwaad, maar ook verdrietig. "We moeten het toch kunnen proberen? Of je kunt hun vertrouwen proberen te winnen?" stelde ik voor en beet zachtjes op mijn lip terwijl ik naar mezelf staarde in de spiegel. Mijn idee was vaag maar een ander plan zou moeilijk te bedenken zijn. Ik draaide het slot weer open en keek nog een laatste keer de badkamer rond. Echt handige spullen lagen er niet, dus dan maar naar beneden. Ik liep de badkamer uit en trok mijn jurkje nog even omlaag omdat dat verdomde ding omhoog kroop en daarna liep ik door de gang. "Het is langs hier toch?" vroeg ik Ellison gezien het echt gigantisch was hier. Na even te lijken verdwalen en terug gekeerd te zijn vond ik de juiste weg en ging ik naar beneden. Eenmaal daar aangekomen leken we wat gemist te hebben. Abel leek verdwenen en die jongen die met haar zat te praten ook. Mijn blik ging nog eens rond de woonkamer en dan zag ik ook Jonathan in de zwarte zetel zitten.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ik keek verstoord op bij het horen van Christina haar stem. Ik knipperde een paar keer verdwaasd met mijn ogen naar haar en moest even nadenken over haar vraag voor die tot mij doorgedrongen was.
'Ik laat de badkamer wel zien.' mompelde ik waarnaar ik langzaam opstond en haar even bestudeerde. Haar ogen zagen helemaal zwart van de uitgelopen make-up, dus ik snapte wel waarom ze nodig wilde gaan douchen. 'Kom.' Ik pakte haar hand voorzichtig vast en trok haar mee door de eerste deur door een gang.
'Heb je trouwens wat kunnen eten?' vroeg ik haar maar. Ik keek even naar haar hand in die van mij en zag plots de schrammen op haar pols. 'Heb ik dat gedaan?' Ik hield zo plots halt dat ze bijna tegen mij opliep. Ik tilde de hand die ik vast had op en bestudeerde deze. Het was helemaal rood en vol met wondjes. Ik was gisteren dus toch iets te fanatiek geweest met de touwen. Oké, misschien was dat ook mijn insteek geweest, maar waarom voelde ik mij nu dan zo schuldig?
Ik beet hard op mijn onderlip en liet haar hand langzaam weer los waarnaar ik voor haar uit begon te lopen. Ik mocht niet laten blijken dat ik plots een zwak had gekregen. Niet nu. Niet voor haar.
'Hier is het dan.' zei ik haar met zo min mogelijk emotie in mijn stem terwijl ik een deur voor haar opende en één van de vele badkamers aan haar liet zien. 'Neem gerust je tijd. Er liggen schone kleding en handdoeken in die kasten daar.' zei ik terwijl ik op twee grote, witte kasten wees. 'In die andere kast, onder de wastafel, staan allemaal haar producten, make-up en dat soort dingen.'
Voor enkele seconden bleef ik ongemakkelijk in de deuropening staan terwijl ik haar aan bleef kijken. 'Is er nog iets dat je nodig hebt of wilt weten?'

---

"We accept the love we think we deserve."

Het was echt ongelooflijk hoeveel vertrouwen die jongens hadden in hun tactiek. Ik had het gehele huis al doorgelopen zonder dat één van de jongens me had gezien of gehoord waardoor ik nu meer dan genoeg plaatsen had gezien waar ik me in kon wringen om te verdwijnen en de jongens in paniek te laten schieten. Moest ik een slecht karakter hebben gehad, dan had ik het waarschijnlijk ook gedaan, maar tja, ik was nu eenmaal goed opgevoed en hoe slecht het ook was uitgedraaid in mijn ouders' ogen, ze hadden het echt niet zo slecht gedaan. Ik was best vriendelijk en teruggetrokken, meer was er niet nodig toch?
Terug aangekomen in de hal zuchtte ik weer. Ik keek om me heen en haalde mijn schouders op. Wel er was niemand dus ook niemand die me zou horen. Een kleine glimlach speelde om mijn lippen waarna ik even nadacht. Zachtjes begon ik Flaws te zingen van Bastille, ook al was het niet echt een liedje dat mijn stem paste, het was op dit moment het enige liedje dat in mijn hoofd schoot.
Niet wetende wat ik nu moest doen besloot ik maar weer te lopen. Ik had werkelijk enkel een papier en een potlood nodig om me bezig te kunnen houden, een kleurboek en wat potloden als het echt moest, zo veel was dat toch niet?

[ bericht aangepast op 30 aug 2014 - 13:50 ]

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

Christina Rose Shiff

Het zag eruit alsof Finnick eerst een moment nodig had om te beslissen of die meekwam of niet. » Ik laat de badkamer wel zien. « Hij liet het me dus zien. Hij stond langzaam op vanuit de stoel en hij keek me aan. Ik keek even terug, met een korte glimlach. Als dankbaarheid dat hij me de weg wou laten zien. » Kom. « Hij pakte mijn hand vast toen hij dat zei. Ik keek eerst naar mijn hand, die in zijne zat en toen naar hem. Ik liep dan achter hem aan door een zoveelste gang van dit gigantische huis. Het was echt groot.
» Heb je trouwens wat kunnen eten ? « Mijn wangen kleuren lichtjes rood, omdat ik degene was die zo nodig moest eten en ik had niks gegeten. Ik keek even een andere kant op. » Ja, het was lekker. « Ik hoopte dat hij het geloofde en niet merkte dat ik niet de waarheid zei. Ik zuchtte even en keek weer zijn kant op. Hij scheen de weg hier prima te kennen. » Heb ik dat gedaan ? « Hij stelde plotseling een vraag en ik had de eerste secondes geen idee waarover hij het had. Ik keek naar hem op en volgde zijn blik. Mijn polsen.
Hij stopte zo plotseling en mijn reactievermogen was nogal sloom. En ik lette niet op en tja, ik botste tegen hem op. Ik zette snel een stap naar achter en bekeek hem even. Hij leek in gedachten te verzonken zijn. Dacht hij nou over mijn polsen na, of schoot er iets anders in zijn hoofd ? Ik probeerde uit zijn blik af te lezen, waar hij over nadacht. Ik beet zachtjes op mijn onderlip.
Hij liet mijn hand los en begon te lopen. Ik haalde even mijn schouders op en volgde hem maar. Hij opende een deur en ik glipte onder zijn arm door, de badkamer in. Wow. Net zo luxe en duur als de rest van het huis. Hij legde me uit waar de spullen te vinden waren, terwijl ik de badkamer bestudeerde. Ik voelde zijn blik in mijn rug steken en ik draaide me automatisch om naar hem. » Is er nog iets dat je nodig hebt of wilt weten ? « Ik plukte nerveus aan mijn vlecht toen ik hem aankeek. Er schoot me niet zoveel binnen. Ik schudde zachtjes mijn hoofd.
Ik liep toen naar de deur en keek hem glimlachend aan. » Als je het niet erg vind, ga ik nu douchen. « Ik duwde de deur zachtjes dicht en draaide het slot om. Ik zuchtte even diep en liep naar de kasten met kleding. Ik deed de deuren open en mijn lippen vielen van elkaar af. Wat is dit ? Er schenen in die kast alleen korte broekjes te zitten, erg korte shirtjes, diep uitgesneden jurkjes en van de lingerie was niet te spreken. Ik keek met ontzet naar de inhoud van de kast. Dit kon je niet menen. Ze hadden iets met ons van plan, maar wat ? Ik beet weer op mijn onderlip en pakte ten slotte een zwart jurkje eruit. De voorkant een zeker opvallende decolleté en de rug was open. Maar het was niet zo erg als die andere kleding. Bovendien was het zo een Marilyn Monroe jurk, wanneer er een wind kwam zou die jurk omhoog vliegen. Ik zuchtte, pakte een handdoek en een lingeriesetje die zwart met kant was en legde alles op een stoel.
Toen ik naar een lange douchebeurt uit de douche kwam, waren mijn wangen rood en mijn panda-ogen verdwenen. Ik stapte snel in mijn kleding en liep toen naar de kast met haar- en make-up spullen. Ik speurde wat in de kast rond en vond een borstel, mascara, eyeliner en rode lippenstift. Ik hield van rode lippenstift en zelfs in deze situatie kon ik het niet weerstaan om die lippenstift ongebruikt te laten. Ik vond ook een föhn en sloot deze aan bij een stopcontact.
Toen ik klaar was, zag ik er weer meer als mezelf uit. Afgezien van die jurk. Mijn haar had een mooie slag en het zag er niet meer zo ontploft als vanmorgen uit. Ik deed de deuren van de kledingkast nog een keer open en keek naar een la met schoenen. Die ik dan ook vond. Ik zag ook alleen hakken, maar sommige waren niet zo hoog als die rode van mij. Ik pakte er witte pumps uit en gleed in de schoenen met mijn voeten. Ik zuchtte. Dit was geen normale kleding. Het was gewoon kleding voor.. voor sletten. Ik haalde een hand door mijn rode lokken en liep de badkamer uit.
Ik vond de weg redelijk snel terug en was weer in de kamer belandt met de rest. Er schenen niet meer veel te zijn en ik liet me wat onwennig in deze kleren, in één van de zwarte zetels vallen. Ik sloot mijn ogen en wou niet de reactie van de rest weten. Niet van de meiden. Niet van de jongens.

[ bericht aangepast op 30 aug 2014 - 18:38 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Mijn handen trillen van boosheid. Nog nooit was ik zo woedend geweest en eigenlijk voel ik me ook niet als mezelf. Boos zijn is niets voor mij, maar toch ben ik het. Eerst was ik zo bang, maar nu slaat dat langzaam om tot boosheid. Wel ben ik ook nog steeds bang, helaas. Ik kan me nooit goed concentreren als ik bang ben, aangezien dat ik dan alleen maar bezig ben met bang zijn. En ook boos in dit geval. Ik snap dan ook echt niet dat Lilith graag wil dat we met die klootzakken gaan flirten. Op dit soort momenten kan ik haar echt niet begrijpen.
"Natuurlijk verdienen ze dit niet, de klootzakken dat het zijn." Zegt ze dan. Daar ben ik het dan ook helemaal mee eens en ik knik overtuigend. Wel houd ik haar eerdere woorden in mijn achterhoofd. Als ze er net zo overdenkt als ik, waarom zou ze dan zulke rare plannen hebben? Het lijkt mij gewoonweg niet logisch. "We moeten het toch kunnen proberen? Of je kunt hun vertrouwen proberen te winnen?" Vervolgd ze zichzelf. Even zucht ik zacht en ik werp een blik op mijn handen, wat ik altijd doe als ik iets niet weet. Nu weet ik het echt niet meer. Lilith is meestal wel slim en ik neem aan dat ze dat niet zal zeggen als ze niet denkt dat het plan een kans van slagen heeft. Zelf betwijfel ik het wel een beetje. Wil ze hun zo erg gaan verleiden dat ze er blind van worden en wie meteen de deur uit kunnen lopen? Zo dom zullen die jongens vast toch niet zijn? Ik denk dat ze wel vaker meisjes hebben ontvoerd, gezien dat ze al die kleding klaar hebben liggen. Het lijkt me niet dat ze dat alleen voor ons hebben aangeschaft. Ergens geeft dat me ook wel rillingen. Want als er hier al eerder meisjes zijn geweest, waar zijn die dan nu? Waar gaan wij heen? Die vragen klinken erg duister in mijn hoofd en ik wil zo snel mogelijk weten wat die jongens met ons van plan zijn. Ik heb het ze het al gevraagd, maar ze hadden alles behalve een duidelijk antwoord gegeven. Misschien.... Elly, denk nou niet dat je echt meegaat met Lils plan, denk ik tegen mezelf. Alleen weet ik niet of ik mijn eigen raad moet gaan opvolgen. De gedachte van de vorige meisjes in dit huis achtervolgen me en ik krijg het er benauwd van. Als het plan van Lilith zou werken.... Zou ik niet alles over moeten hebben voor mijn vrijheid?
"Ik zal het proberen. Ik probeer mijn best te doen, maar ik weet echt niet of het lukt. Ik ben een ramp met alles wat met jongens te maken heeft. Maar stel dat we daardoor kunnen ontsnappen of iets te weten kunnen komen, dan moeten we het misschien wel proberen." Zeg ik met volle tegenzin. Even later vertrekken we uit de badkamer, op naar de jongens.
"Het is langs hier toch?" Vraagt Lilith onderweg.
"Ik heb echt totaal geen idee waar we heen moeten Lils, sorry." Zeg ik dan. Gelukkig weet Lilith uiteindelijk wel de weg terug te vinden, met mij een beetje achter haar aan gelopen. Als ik hier de weg al niet kan onthouden, hoe moet ik dan ooit kunnen ontsnappen. Ik zal enkel een blok aan het been zijn voor mijn vriendinnen. Als ik de jongens zie voel ik me gelijk een beetje opgelaten en nerveus, vooral na mijn afspraak met Lilith. Ik heb het idee dat ik daar nu niet meer mee terug kan gaan. Als we aan komen lopen zie ik Jonah al gelijk opkijken. Een glimlach siert mijn gezicht.
"Waarom nemen ze altijd de meest bedekte jurken uit, dat vindt ik toch zo jammer." Grijnst hij met een teleurgesteld stemmetje. Toch merk ik dat hij onze lichamen wel scant en ik probeer mezelf te bedekken met mijn handen, wat niet echt wil lukken. Ik voel me ontzettend ongemakkelijk en ik heb dan ook nog eens geen idee wat ik moet zeggen. Ik hoop dat Lilith dat wel weet, want meestal is zij een stuk beter met woorden dan mij. Meestal is iedereen beter met woorden dan ik.

Een brede glimlach sierde mijn lippen. 'Jessica.' zei ik zacht waarnaar ik even voor mij uit keek. Die naam kwam mij bekend voor. Zij kwam mij bekend voor. Ik haatte het dat ik er maar niet op kon komen waar ik haar van moest kennen. Was ze bekend? Had ik haar wel eens op tv gezien? Ik wist het echt niet meer.
'Jessica,' begon ik voorzichtig. 'Misschien gaat dit heel raar klinken, maar moet ik jou misschien ergens van kennen?' Ik keek haar weer aan en bestudeerde haar prachtige gezicht. Het was zo mooi en zacht, maar tegelijk ook zo bekend.





Nadat Christina de deur van de badkamer voor mijn neus had dichtgedaan had ik besloten weer terug naar de zitkamer te gaan om daar op haar te wachten. De zitkamer was echter bijna helemaal leeg, op Jake na die nog steeds op de grond zat te praten met het meisje dat hij gisteren had meegenomen. Ze leek zo op haar gemak in haar bijzijn. Ik was altijd al ontzettend jaloers geweest op Jake in die opzichte. Hij kon haast elk meisje in zijn bijzijn op haar gemak laten voelen, zelfs in deze situatie. Ik wist niet hoe hij dat deed, maar omdat alles aan hem zo oprecht was zorgde dat ervoor dat ik alleen maar jaloerser werd op dat geschenk.
Na een lange poos kwam Jessica de kamer weer binnen gelopen. Ze zag er verzorgd en wel uit. Haar haren waren mooi in een slag en haar make-up zat weer zoals het hoorde te zitten. Haar lippen waren vel rood, wat ik mooi vond staan bij haar haren. Ze droeg één van de kleren uit de kast en ik merkte op dat het het jurkje was die ik een keer had uitgekozen samen met Jonathan. Het was mijn favoriete jurk, maar tot nu toe had nog geen enkel meisje hem gedragen. Ik was daar echter wel blij om, want het zwarte jurkje zou vast niemand beter hebben gestaan dan bij Christina. Ze was zo adembenemend, dat ik enkel naar haar kon staren.
Ze nam vlug plaats op één van de zetels en sloeg haar blik neer. Ze leek niet op te willen kijken, bang voor onze reacties.
Een ontzettende verlangen nestelde zich in mijn maag en borst. Elke cel in mijn lichaam wilde haar aanraken, zoenen. Elke cel schreeuwde om haar. Meestal wanneer dit gebeurde deed ik ook gewoon waar ik zin in had, maar dit keer was het anders. Dit verlangende gevoel was niet alleen pure lust, maar ook een mengelmoes van een heel ander gevoel. Een gevoel dat ik haast nooit eerder had gevoeld.
Ik keek om naar Jake die even afgeleid leek van het gesprek met het meisje en mij onderzoekend aankeek. Jake was zo goed in het uit puzzelen van iemand zijn gevoelens door alleen maar een blik op je te werpen. Ik wist daarom ook dat Jake nu wist hoe ik mij voelde in Christina haar bijzijn. Een kleine grijns speelde rond zijn lippen en ik kon het niet laten hem een boze blik toe te werpen.
Ik stond op van mijn zetel en nam plaats naast Christina. Ze leek nog steeds niet op te willen kijken. 'Je ziet er prachtig uit.' zei ik haar zachtjes. Waarom sprak ik zacht? Waarom klonk mijn stem überhaupt zo vriendelijk en liefdevol?

[ bericht aangepast op 31 aug 2014 - 10:53 ]

---

"We accept the love we think we deserve."

Jessica Geline Talia

'Jessica,', begon Jake voorzichtig. Ik keek hem even aan. Wat ging hij me vertellen ?
'Misschien gaat dit heel raar klinken, maar moet ik jou misschien ergens van kennen?', zei hij erbij. Even werden mijn ogen groot en mijn mond vormde zich in een 'O'. Ik hoopte dat hij het niet had gezien en probeerde snel weer normaal te lijken.
'Nee, waarschijnlijk niet. Ik ...', kwam er uit mijn mond maar niet meer. Ik sprak hier met niemand over. Het was iets waar voor ik me erg schaamde. Ik haalde snel een hand door mijn haren om niet versteend te blijven zitten. Ik kreeg kippenvel over mijn hele lichaam en had zin om wat andere kleren aan te trekken. Mijn ogen werden groot toen ik Christina zag binnenlopen. Ze had nieuwe kleren aan, maar ik wist dat ze niet van haar waren. Zoiets zou ze nooit aandoen. Ik keek haar me medelijden aan omdat ze zich niet op haar gemak voelde. Ik ging dus ook zo'n dingen aandoen. Het was gewoon niet echt bedekt. Ik wou het niet ! Maar het enige wat ik nu echt wou was gaan douchen. Ik voelde me vies.
'Kan ik me misschien douchen, Jake?', zei ik erg beleefd.

---

Everyone is good as it is, do not change people

Jessica werd plots nerveus door mijn vraag en ik zag dat ze kippenvel kreeg over haar ontblote lichaamsdelen. 'Nee, waarschijnlijk niet. Ik...' Ze stokte halverwege haar zin en er leek niets meer uit te willen komen. Ze loog, dat was overduidelijk maar ik besloot er niet op aan te dringen. Haar privé leven ging mij echter niets aan en als zij het liever niet wilde vertellen, dan hoefde zij dat ook niet.
Toen Christina, zoals Finnick haar had genoemd, de kamer binnengelopen kwam, gedoucht en wel en in haar nieuwe kleren, werden Jessica haar ogen groot. Natuurlijk zag Christina er prachtig uit, maar het was veel te bloot en ik kon aan Jessica haar uitdrukking zien dat ze het niks vond.
'Kan ik me misschien douchen, Jake?' vroeg Jessica mij zo beleefd dat ik plots mijn blik losrukte van Christina en Finnick die nu weer in een gesprek leken en ik haar enkel overdonderd kon aankijken.
'Natuurlijk.' glimlachte ik en stond op waarnaar ik mijn kleren even recht trok en mijn hand naar haar uitstak. 'En maak je maar geen zorgen om de kleding, ik breng je wel naar de badkamer die ik heb klaargemaakt.' probeerde ik haar gerust te stellen. Natuurlijk moesten er ook wat blote kleding tussen zitten, daar had Julian wel voor gezorgd, maar ik had ook zo mijn eigen zegje gehad in wat ik mooi zou vinden en ik had er zeker ook wat degelijk kleding tussen gedaan. Het huis was niet altijd even warm en ik vond het maar triest om de meisjes zo te kwellen met blote en oncomfortabele kleding. Dus ik had besloten ook wat andere kleding er tussen te doen voor wanneer en geen klanten zouden zijn en de meisjes gerust iets comfortabeler wilde aantrekken. Ik hoopte alleen dat de kleding niet was weggehaald door één van de jongens, want de laatste keer waren ze er niet zo blij mee geweest.

---

"We accept the love we think we deserve."

"Waarom nemen ze altijd de meest bedekte jurken uit, dat vindt ik toch zo jammer." Grijnsde Jonathan nadat hij Ellison en mij zag. Zijn groene kijkers scanden onze lichamen en een nerveus gevoel bekroop me.Ellison voelde ook zijn blik op ons branden en probeerde haar lichaam wat te bedekken, wat tevergeefs niet leek te werken. "Nou moeten jullie maar eens halfnaakt rondlopen, eens zien hoe ongemakkelijk dat is." rolde er kattig over mijn lippen maar ik had er algauw spijt van. Ik wilde hun niet in bloot bovenlijf zien en ik wilde hier al zeker niet zijn. Ik sloeg mijn blik neer naar mijn blote voeten, mijn schoenen en vuile kleren had ik aan de kant gelegd in de badkamer in de hoop dat deze gauw gewassen zouden worden. Ook Christina kwam de kamer binnen ze had vast ook zitten douchen en had ook een half gekleed kleedje aan. Ik liep richting Jonathan toe die in een andere zetel za dan Christina en de britse dude en plofte me daarna iets verder van hem vandaan neer kijkend naar de ruimte, vooral een onstnappings poging. "Dus jullie wonen hier?" vroeg ik ze dan en richtte mijn blauwe kijkers op Jonah "Was vast ook geen koopje." vervolgde ik mompelend en trok mijn rokje weer iets omlaag.



Wat geïrriteerd kwam ik een kamer binnen wat leek op de studiekamer. Er lagen veel boeken, er stond een bureau en zo van die oude kaarten aan de muur. Ik plofte neer op een leren stoel en haalde zuchten mijn pakje sigaretten uit echter leek ik mijn aansteker te missen. Hmm. Gezien ik al wat afgekoeld was stond ik weer op en liep weer de woonkamer in. Geen zicht van Abel of mijn aansteker. Verdomme, ik had echt nood aan een peuk. Ik vermoedde dat ze vast naar boven was dus liep ik de trappen op en keek even rond, ik zag niemand. Toen ik wat verder liep hoorde ik op de andere gang een geluid. Ik herkende het van ergens en het leek op gezang. Ik hielt halt zodat ik het beter kon horen. Het was duidelijk een hoge meisjes stem, zou dat Abel zijn? Toen ik weer een zachte pas hoorde leek ze dichterbij te komen. Geamuseerd leunde ik dan tegen de muur aan en wachtte tot ik haar verschijning zag. Na even leek mijn vermoeden dan ook te kloppen zodra ik de Lila haren in zicht kreeg. "Ah, daar is ons nachtehaaltje. Je leek wel zoek." grijnsde ik als ik recht kwam van de muur en naar haar toe liep zodat ik grijnzend voor haar kwam te staan. "Heb jij niet iets wat van mij is?" vroeg ik haar mierzoet met een met gemene grijns om mijn lippen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ik had geen idee hoelang ik al rondliep hier, maar elke keer ik in een andere gang kwam, had ik het gevoel dat ik hier al was geweest. Ik zou hier ooit wel de weg kunnen vinden, ik zou er vast tijd genoeg voor hebben.
Rustig liep ik verder en liep opnieuw een hoek om. Nathan kwam opnieuw in mijn gezichtsveld, iets wat ik niet had verwacht, waardoor ik bleef stilstaan en stopte met zingen. Oké, dat was gênant.
"Ah, daar is ons nachtegaaltje. Je leek wel zoek," zei hij al grijnzend toen hij zich afstootte van de muur waar hij tegen stond geleund. Mijn lichaamshouding verslapte wat tot een meer zelfzekere pose en ik voelde al dat mijn uitdagende kant naar boven ging komen. Het was niet alsof ik schizofreen was, nee, ik zag het als een alter ego.
Hij was naar me toegelopen zodat hij nu recht voor mij stond. Nu pas had ik door hoe klein ik eigenlijk was in vergelijking met hem, maar ik liet me niet intimideren, integendeel.
"Heb jij niet iets wat van mij is?" vroeg hij, zijn stem zo zoet als suiker, maar met een gemene grijs om zijn lippen.
Uitdagend trok ik mijn wenkbrauw even op waarna ik mijn hoofd iets naar links liet kantelen. Ik beet kort op mijn lip en haalde mijn schouders op. Ik schudde zachtjes mijn hoofd en keek naar boven zodat ik naar zijn gezicht keek.
"Niet iets waarvan ik weet, nee." Mijn blauwe ogen hadden een uitdagende glinstering en hoe meer seconden verstreken, hoe leuker ik dit begon te vinden.

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

Christina Rose Shiff

Ik voelde me ongemakkelijk in deze jurk. Wat wouden ze met ons doen ? Er hingen niets voor niets van die kleding. En make-up was er ook. Volgens mij waren wij niet de enigste en waren er meer geweest. Zouden ze dan ook zo flirterig doen ? Ik beet denkend op mijn onderlip.
Ik opende mijn ogen weer en keek de kamer rond. Er schenen meer te zijn. Lills en Elly waren ook al in van die kleding. Mijn grijze ogen hadden een blik met medelijden. Vooral voor Ellison, ze probeerde haar korte jurk met haar handen te bedekken. Wat dus niet echt lukte. Ik zuchtte. Ik moest dit huis is dringend onderzoeken. Misschien hadden ze wel normale kleding ergens. Ergens in dit grote huis. Ergens in de middle of nowhere. Ik had een blik door het raam geworpen en er was niks anders te zien dan abnormaal hoge muren en bomen. We waren waarschijnlijk ergens op het land. Ergens.
Er kwam iemand naast me zitten. » Je ziet er prachtig uit. « Ik keek op en zag Finnick naast me zitten. Een lichte kleur verscheen op mijn bleke wangen. Zijn stem klonk niet zo koud, zijn stem klonk.. Zijn stem klonk vriendelijk en lief. Ik voelde me warm vanbinnen worden en ik wist dus dat ik binnen no-time net zo rood in mijn gezicht was als de kleur van mijn haren.
Waarom werd ik verlegen bij hém in de buurt ? Waarom werd ik compleet warm vanbinnen bij hém in de buurt ? En waarom bij iemand die me ontvoerde ? Ik was normaal nooit verlegen bij jongens en zeker niet bij jongens die je ontvoerden. Ik zuchtte en keek strak voor me uit. Zouden mijn gedachten opvallen, de kleur in mijn gezicht, mijn blik ? Ik keek snel om me heen en hoopte echt heel erg dat niemand iets meekreeg van mijn verwarde blik.
Ik zuchtte en schudde mijn hoofd, ik wou niet meer nadenken over van die dingen. Ik stond langzaam op, zodat dat jurkje niet omhoog zou schieten en streek het glad toen ik stond. Ik keek Finnick aan en pakte zijn hand vast. Ik trok hem uit de stoel overeind, wat nog best goed lukte in deze pumps, en keek hem met een grijns aan. » Kom. « Ik trok hem achter me aan één van die gangen in. » Ik wil het huis wel zien, een rondleiding misschien ? « Ik keek hem met een uitdagende lach aan. Ik vroeg me af of ze in dit gigantische ding ook een zwembad hadden. » Hebben jullie by the way een zwembad hier ? Omdat het zo groot is.. «

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Abel nam algauw haar zelfzekere houding aan, nou dit kon nog eens leuk worden. Mijn blik gleed ditmaal ongegeneerd over haar lichaam heen waardoor ik opmerkte dat ze zich had omgekleed al had ze het slim aangepakt door haar rokje te hergebruiken. Ze trok haar wenkbrauwen op en liet haar hoofd wat kantelen echter toen ze op haar volle zalmrose onderlip beet moest ik toegeven dat het er best aantrekkelijk uitzag en er een rilling lang me heen liep. Snel herpakte ik me en sloeg mijn armen over elkaar heen terwijl ik keek hoe ze lichtjes haar hoofd schudde en haar lila lokken vrolijk meedansten. "Niet iets waarvan ik weet, nee." Haar blauwe kijkers stonden uitdagend. Hmmm, interessant. "Nou echt niet? Dan zullen je vriendinnen vast mijn aansteker gepikt hebben. Weet je, ik heb het niet zo op mensen die aan mijn spullen zitten." zei ik wat dreigender maar ook nog steeds met de geamuseerde ondertoon in mijn stem al meende ik wel ieder woord die ik zei. Ik kon er absoluut niet tegen als mijn spulletjes gepikt waren al was het maar een dom ding zoals een aansteker. Het is mijn eigendom en daar blijft het bij, ik zou heus die meisjes durven bang maken. "Je wilt toch niet dat er wat gebeurd met hen?" vroeg ik er nog bij met een spottend lachje. Mijn handen zette ik bruusk op haar tengere schoudertjes en duwde haar naar achteren tot ze tegen de muur aangedrukt zat. Mijn ene hand drukte haar nog wat tegen de muur terwijl ik met de andere door haar zachte lokken gleed en dan over haar wang streelde en tot slot hield ik mijn vingers onder haar kin zodat ze me moest aankijken. "Als je een spelletje wilt spelen, fine by me al heb ik wel mijn eigen regels." zei ik weer zoet.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH