[200] The Dangerous Claws ~ Speeltopic - Speeltopics

De al jaren gezochte bende 'The Dangerous Claws ' zijn weer op zoek naar nieuwe slachtoffers. De bende is al jaren bezig met hun duivelse plannetjes. Ze ontvoeren onschuldige mensen. The Dangerous Claws behandelen hun net als slaven en de mensen moeten alles doen wat ze zeggen. Na een week verkopen ze hen aan onbekende klanten. De klanten komen regelmatig op bezoek om te zien welke nieuwe mensen er bij zijn gekomen. Niemand ontsnapt uit hun klauwen. Ze doen het allemaal voor het geld. Hun enige interesse ! Maar alles verandert als ze op straat een groepje van zeven meisjes tegenkomen. Ze ontvoeren hen en merken al snel iets vreemd. De jongens worden elk verliefd op één van de meisjes. Maar ze hebben het geld hard nodig! Elke jongen wilt zijn meisje beschermen bij het verkocht zijn. Ze willen het niet en zijn daarvoor tot alles in staat. De klanten worden ook ongeduldig, wat zullen ze doen ?... Loopt dit nog goed af voor de meisjes ? Worden de jongens gearresteerd ?

Regels

- Geen perfecte personnages
- Maximum 3 personnages [Jongen en meisje, klant ]
- Minimum 200 woorden
- 16 + is toegestaan, alleen als je wilt
- Verboden personnages van andere te besturen !
- Zet boven je post altijd de naam van je personnage
- Geef door als je een tijdje afwezig bent
- Naamsveranderingen doorgeven aub

Meiden
- Jessica Geline Talia || Levinia
- Ellison Breakway || Nuevo
- Skyler Jordan Mouthen|| Mevalina
- Carmen Sydney Rivello || Parrish
- Abel Ambrose Sadler|| Whilted
- Lucia Loren Colton || Redrosex
- Christina Rose Shiff|| Briar

Jongens
- Tyler Jay Santiago. || Parrish
- Valentino Jonathan Davis || CavalierYouth
- Nathaniel Zac Carter|| Mudita
- Jonathan Tarly|| Nuevo
- Jake Milligan || Silvanaa
- Julian Sadler || Geleninja
- Finnick Evans || Silvanaa
Klanten
- Jerico Elija Cortez ~ Briar
- Dimitri Romanov ~ Parrish



Het begin
De jongens zijn op zoek naar nieuwe slachtoffers in de stad. Daar zien ze zeven onschuldige meisjes samen praten die net van een restaurant terugkomen. Ze zijn alle zeven vriendinnen van elkaar. De jongens besluiten om hun te ontvoeren en brengen hun in een wit busje mee naar hun grote villa. . De jongens worden niet meteen verliefd. Ze zijn erg gemeen en doen wat ze willen.


Later hebben de jongens het geld echt nodig. Ze moeten beslissen welke twee meisjes van de zeven ze gaan verkopen. Elke jongen wilt zijn meisje beschermen.

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 12:55 ]

---

Everyone is good as it is, do not change people

Christina Rose Shiff

Finnick leek het niet erg te vinden en volgde me dus. Toen ik over het zwembad begon, ging hij voor. Hij zei dat ze binnen een zwembad hadden en buiten! En hij zei het nog zo nonchalant, alsof het geen eens belangrijk was. Als een zwembad in ons huis zou zitten, was dat een droom voor me. We hebben nog nooit rijk geleefd en dit huis was dus voor mij echt alles, behalve normaal. 'Je zult het vast geweldig vinden.' Alsof hij m'n gedachten kon lezen.. We liepen een trap af en ik liep wat langzamer, om niet te vallen op deze pumps. En toen na een poosje lopen waren we er. 'Wat vind je ervan ?' Finnick keek met een grote glimlach naar het zwembad.
Oh, mijn god. Het was serieus gigantisch. En zo mooi. Ik liet Finnick' hand los en liep een klein trapje af, om beter zicht te krijgen. Mijn ogen werden groot en ik keek verwonderd om me heen. Ik ging even door mijn knieën om mijn pumps uit te doen. Voor ik het wist, zou ik weer op de grond liggen. Ik liet de pumps staan en liep eerst een beetje rond. 'Het is echt.. Geweldig.' Ik was serieus sprakeloos bij dit aanzien en uit mijn mond kwam alleen een hoog stemmetje.
Ik hield van zwemmen. Van water. Vroeger was ik zo vaak naar het zwembad of in de zee. Ik wist nog precies dat ik altijd 'Kleine Zeemeermin' werd genoemd door mijn ouders. Een grinnik borrelde in mij op en een raar geluidje kwam uit mijn mond. Mijn grijze ogen glinsterden en ik was even alle zorgen vergeten, die ik had.
Hmm. Het was glad. Ik liep langzaam weer terug en zag de pumps niet meer staan. Ik stapte op de pumps, die onder mijn voeten vandaan gleden. Ik waaide met mijn armen door de lucht en probeerde mij aan iets vast te houden. En ik vond halt bij Finnick's arm, alleen gleden mijn voeten weer onder me vandaan en ik trok Finnick mee naar de grond. Beter uitgedrukt, ik viel hard neer en hij ook. Ik lag half op hem en draaide me snel om, zodat ik naast hem lag. Een korte kreun verliet mijn mond. Verdomme, Chris, hoe kun je nou weer zo dom en clumsy zijn ? Een diepe zucht verliet mijn lippen.
Ik kwam zo snel mogelijk overeind en pakte de pumps in mijn linkerhand. Ik rende de trappen op. God, hij zal nu ook denken dat je jezelf niet onder controle hebt. Eerst die klap, nu dit. Ik rende een gang in, want ik wist niet meer waarvan we kwamen. Ik opende een deur en glipte die kamer in. Een groot kingsize bed stond in het midden en ik liet me er met een zucht opvallen. Ik wist me in het bijzijn altijd als een kluns te presenteren. Ik trok mijn jurkje wat naar beneden en een lange gaap verliet mijn lippen.
Mijn ogen waren nog met moeite open te houden. Waarom was ik zo moe? Ik graapte weer en liet me weer languit op het gigantische bed vallen. Mijn rode lokken lagen om mijn hoofd heen en algauw waren mijn ogen dicht.

[ bericht aangepast op 2 sep 2014 - 22:51 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Ik zie dat haar hoofd geschokt mijn kant op keert en ze me met grote ogen aankijkt. Ik bleef haar echter rustig aankijken. Het was niets nieuws voor mij, je kon eerder zeggen dat het normaal was geworden. Ik kijk even van haar weg als ik mijn telefoon hoor, maar ik stop die al snel weer weg als het om een berichtje gaat van iemand die me toch niet boeit. Ik kijk weer naar Ellison en ik weet dat er geen enkel spoortje emotie op mijn gezicht te bekennen valt.
Opeens schiet er een rake klap op mijn wang en mijn hoofd schiet even die richting op. Ik vernauw mijn ogen en kijk haar kil aan als het me helemaal duidelijk is wat ze net deed. Ze staart me aan en ik zie een kleine angst in haar ogen maar het doet me niks. In een fractie van een seconde sta ik op en duw haar met een hand om haar keel tegen de muur. Ik til haar makkelijk een beetje op zodat ik haar recht aankijk. "Weetje.. Bij die mensen die niet bang zijn om hun handen te gebruiken... Daar hoor ik ook bij.." grom ik en ik gooi haar op de grond.
Ik kijk voor een paar seconden toe maar bedenk me dan weer. Heel houden.. Ik zucht en trek haar dan weer omhoog om haar mee te nemen naar de keuken. Als ik haar zacht richting een stoel duw loop ik snel naar de vriezer. Ik vis er al snel een icepack uit en geef die aan haar. "Hou dit erop..." mompel ik en ik wrijf even over mijn gezicht. Het liefst zat ik nu gewoon in mijn eigen huis, maar dat kan nooit de eerste dagen...

---

El Diablo.

Mijn hart klopt als een gek op en neer en ik krijg het idee dat ik doodsangst uitstraal. Nog steeds werp ik geschokte blikken op mijn hand en vooral ook naar hem. Zijn ogen staan kil en koud. Er is geen enkele vriendelijkheid te bekennen met hem. Dat beangstigd me meer dan ik in woorden kan uitdrukken. Ik ben zo bang voor wat hij gaat doen met mij. Zijn gezicht verraad niets van wat hij wilt doen. Hij zit stil en ik hou hem nauwlettend in de gaten. Ik schrik als er beweging in zijn lichaam komt en ik deins een beetje terug in zijn stoel zodra hij op staat. Hij zegt niets en geeft geen teken over wat hij met mij gaat doen. Al snel trekt hij mij omhoog, uit de stoel. Door zijn greep ben ik gedwongen een paar stappen achteruit te zetten. Hij duwt me hardhandig tegen de muur aan, met het gevolg dat mijn hoofd naar achter klapt en pijnlijk tot sltilstand komt tegen de muur. Zijn hand vouwt zich strak om mijn keel, waardoor ik moeilijk kan ademen. Ik doe mijn mond een beetje open om wat meer lucht binnen te krijgen, maar nog steeds gaat het moeizaam. Om het nog erger te maken merk ik dat hij me een beetje optilt, alsof ik een veertje ben. Mijn voeten komen een beetje los van de grond en ik begin me serieuse zorgen te maken over de gezondheid van mijn keel en mijn luchtwegen. Vreemde geluidjes komen mijn mond uit met de bedoeling om lucht binnen te krijgen. Mijn beeld wordt wazig en mijn keel doet zo ontzettend veel pijn dat ik er tranen van in mijn ogen krijg, die ik wanhopig probeer te verbergen door vele malen te knipperen.
"Weetje.. Bij die mensen die niet bang zijn om hun handen te gebruiken... Daar hoor ik ook bij.." Op dat moment ben ik echt zo bang voor hem dat ik echt alles zou doen om hieruit te komen. Het maakt me niet meer uit hoe vaak hij me wilt verkopen, als dit maar ophoudt! Mijn handen wringen zich om de zijne heen, die mij vasthoud en ik doe een mislukte poging om mezelf uit zijn greep te bevrijden. Op dat moment gooit hij me neer, op de grond. Hard kom ik terecht, waarna ik een luide kreet sla en mijn hand meteen naar mijn keel laat grijpen. Ik blijf maar hoesten en ik heb het gevoel dat alles pijn doet en dan met name mijn keel. Zelfs de tranen beginnen te stromen en vanaf het moment dat ze eenmaal zijn gekomen, kan ik ze niet snel laten stoppen. Nog steeds snikkend kijk ik even op naar hem, die met zijn kille ogen voor me staat. Als hij naar me toe loopt trekt hij me omhoog, waarna ik alleen maar harder moet snikken. Ik heb niet echt het gevoel dat ik heel lang op mijn benen kan blijven staan. Zo te zien neemt hij me mee naar de keuken, waar hij me richting een stoel duwt. Daar wil ik maar al te graag gaan zitten, wat ik dan ook doe. In mijn ooghoeken zie ik vaag hoe hij iets lijkt te pakken en het daarna aan mij overhandigd. "Hou dit erop..." Zegt hij als ik een blik wep op de icepack. Nog steeds huil ik een beetje, waar ik niet aan lijk te kunnen doen. Mijn keel voelt zo verschrikkelijk en nu nog heb ik moeite met ademen. Het liefst kijk ik hem niet al te lang aan, want ik vindt hem maar eng. Heel erg eng. Ik weet wel dat ik dit nooit meer wil meemaken, nooit meer.
"Wil je me alstjeblieft.... alstjeblieft beloven dat je, dat je dit nooit meer doet? ..... Als het maar geen pijn doet.... alstjeblieft, ik smeek je." Ik barst alleen al weer in huilen uit bij her horen van mijn eigen stem, die zo ontzettend gebroken klinkt. Het is dan ook wel zo dat ik in het leven al automatisch van heel veel dingen bang ben. Vooral voor pijn en zo iets als net, daar heb ik alles voor over om het niet nog een keer mee te hoeven maken.

[ bericht aangepast op 1 sep 2014 - 17:01 ]

Ondertussen blijft ze maar door huilen en ik kijk haar kort aan. Ik weet nou niet wat ik liever heb, meisjes die net zoals Ellison gaan huilen of die types die gaan terugvechten.. Ach, nu weet ze wel wat ze wel en niet kan doen.. Dat zal haar uiteindelijk altijd helpen, niet? "Wil je me alstjeblieft.... alstjeblieft beloven dat je, dat je dit nooit meer doet? ..... Als het maar geen pijn doet.... alstjeblieft, ik smeek je." zegt ze en ze barst weer in huilen uit.
Ik draai me naar haar om als ik haar gebroken stem hoor en ik loop langzaam naar haar toe. Al snel sta ik voor haar en ik bijt kort op mijn lip. Oké, misschien was ik een beetje ver gegaan. Zeker als je je bedenkt dat ze er nog maar een paar uur zijn. Tot nu toe zijn dit soort dingen alleen gebeurd als meisjes hier al zeker een paar dagen zitten. Het is wel dat ze nu weet dat ze moet uitkijken met haar acties, misschien een soort goede waarschuwing? Ja, dat is het.. Ik moet hier geen spijt over gaan voelen.. Of schuldig. Forget it.
Ik zak een beetje door mijn knieën zodat ik haar aankijk en ik laat de koude, kille blik maar snel uit mijn ogen verdwijnen. Dat gaat toch niet helpen nu. "Fine.. Zie het als een waarschuwing, want geloof mij maar als ik zeg dat ik niet de ergste ben hier.." zeg ik. Ik kijk naar de rode plekken die in haar nek zijn verschenen door mijn hand en ik zucht zachtjes. Ik pak de iceppack van haar en zet het zacht tegen haar nek. "Hou het daar..." zeg ik en ik pak een glas die ik met koud water vul. Ik zet het glas snel voor haar neer en leun tegen het aanrecht om vervolgens even naar buiten te kijken...

---

El Diablo.

(Ben ik de enige die plots reclame ziet in de begin post? :x)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(Nope, er is zelfs een topic over aangemaakt. Ik heb het ook, helaas. Geen idee wat het is.)

[Nope... :c]

---

El Diablo.

(Nooooh It's everywere ! zelf op mijn profiel ! Burn it ! please ! Ik vond die enge reclame op mijn mobiel van die beer -op mijn mobiel- al verschrikkelijk maar dit gaat er echt over. Anyways ik ga nu een post schrijven.)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Na een paar minuten kan ik eindelijk stoppen met huilen, waardoor ik me al iets beter voel. Ik kan het zelfs in me op brengen om even naar hem te kijken. Opgelucht merk ik dat hij niet meer zo kil kijkt als eerst, wat ik al een hele verbetering vindt.
"Fine.. Zie het als een waarschuwing, want geloof mij maar als ik zeg dat ik niet de ergste ben hier.." Ik zucht zacht. Dat kan ik maar al te goed geloven, helaas. Ik hoop echt heel erg dat hij me niets meer zal doen en ik hoop ook heel erg dat ik de volgende keer dat ik boos ben iets beter kan nadenken. Als ik dit vaker doe zal hij het vast niet alleen bij mijn keel laten. Hij neemt de icepack even van mij over en houdt die zachtjes in mijn nek. Nu wens ik al helemaal dat ze iets van een sjaal hadden waar ik mijn keel in kan verstoppen. Ik neem aan dat die er niet heel geweldig uit gaat zien. Mijn vriendinnen zullen er vast van schrikken, waarop ik niets weet te zeggen en me alleen maar ongemakkelijk ga voelen. Dat wil ik dus het liefst vermijden. "Hou het daar..." Zegt hij en ik hou de icepack goed vast. Ik ril een beetje van de kou die ervan af komt. Hij pakt wat water voor me en ik drink het maar al te snel op, pas nu besef ik me hoeveel dorst ik heb.
"Wat is jouw naam eigenlijk, aangezien ik die nog steeds niet weet." Vraag ik na een kleine stilte. Nu klinkt mijn stem al iets rustiger en normaler, ook al ben ik nog steeds als de dood voor hem.

( Ik ga een stukje met de klantnJerico maken, zometeen, wie wilt gebelt worden hh )

[ bericht aangepast op 1 sep 2014 - 18:54 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Jerico Elija Cortez

Met een aantal klanten om me heen, zat ik in een duur restaurant. Een bitter lachje omspeelde mijn lippen. We hebben beet. 'Excuseer me.' Ik liep nogal arrogant weg laten, naarbuiten.
Hopelijk zijn die meisjes niet van die bange, kleine trutten. Alweer was er een gemene grijns op zijn gezicht afgespeeld.
Hij keek op de display van zijn mobiel. Tijd zat. Hij ontgrendelde zijn mobiel en doorzocht de contacten. Hij koos voor het nummer van Jake. Die was nooit over die verhalen aan het vertellen, hoe ze die Girls konden overwinnen. Hij zette zijn mobiel tegen zijn oor en liet het een paar keer afgaan.
Voicemail. Een koele blik nam de overheersing in mijn grijze kijkers. Dan maar iets inspreken.
'Ik wil die meiden wel is zien. En gauw.' Mijn stem klonk ongeduldig en kil. Als ze zo slim waren, zouden ze onderhand weten dat ik niet van wachten hou. Ik stopte de mobiel geërgerd in mijn zak en trok mijn stropdas wat recht.
Ik nam weer mijn arrogant, zelfverzekerd lachje op en liet die boel voor even achterwege.
Die jongens zouden wel reageren. En snel. Ik liep weer met snelle passen naar de klanten van me. 'excuseer me.. Een klein probleempje. Ik nam weer plaats en kwek ze droog aan. Die zoete blik was verdwenen. 'Waar waren we?'

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Mijn vinger gleed langs het houtwerk van een tafeltje die er stond en zodra ik het piepende geluid hoorde van de deur die openging leek ik op. Jonathan die nogsteeds Shirtless was had me gevolgd en beet wat nerveus op zijn lip waardoor ik hem fronsend aankeek. Hou het rustig Lils, kijk niet naar zijn gespierde lichaam of naar zijn sexy houding die hij aannam zonder het zelf te beseffen. Even wreef ik over mijn arm en daarna wende ik mijn blik af al keek ik toch op zodra hij iets vertelde. "Ik zei je dat ik een man van mijn woord was. Ik moet zeggen, je hebt het spel goed gespeeld. Mijn complimenten." zei hij ondertussen hij de deur achter zich dichtdeed. Mijn blik volgde tegen mijn wil in zijn bewegingen , zijn gezichtsuitdrukking deed me opmerken dat hij dit met tegenzin deed. Zijn vingers prutsten zijn broeksknoop open en ik kon nu al een stukje van zijn boxer te zien krijgen. Oh God, dit was niet gezond voor me. "Ik moet je zeggen dat er nog nooit een meisje is geweest die heeft kunnen doen wat jij deed. En dit heb ik nog nooit gedaan zonder dat ik het zelf wil." vervolgde hij dan daarna liet hij zijn broek van de grond vallen en gleed mijn blik nu over de bijna naakte man voor me. Het was namelijk ook de eerste keer dat ik zo iets zag in het echt. -Ambercrombie modellen niet meegerekend- "Is dit wat je wilde? Want nu heb je het." zei hij plots, die woorden maakten me kwaad en eveneens verdrietig. "Wat ik wil? Alles van dit wilde ik niet! Ik wil hier niet zijn, ik wil deze kleren niet en ik wil jou niet!" kwam er trillerig uit mijn keel en ik voelde hoe tranen zich opstapelden.



Terwijl ik op een antwoord wachtte leek ze e echter geen antwoord te willen geven. Haar smalle tere handje gleed echter naar mijn arm toe. Haar vingers volgden de lijnen van mijn aders die te zien waren in mijn linkerarm, deze waarmee ik haar tegen de muur gedrukt hield. Even keek ze op om mijn reactie te pijlen die eerder verbaasd en wat verward stond en daarna richtte ze zich weer op mijn arm. "Ik heb gemerkt dat mensen het als een uitdaging zien," vertelde ze en keek me daarna weer even aan "Als je iets makkelijk kan krijgen is het plezier eraf, als er een uitdaging aan gebonden is, dan hebben ze er genoeg plezier aan."Mijn verwarde blik maakte nu plaats voor mijn neutrale en keek toe hoe haar vingers nu aankwam tot aan mijn pols, gezien ze aan het einde was liet ze haar hand weer zakken en keek daarna weer ietsje op gezien ik wat groter was dan haar. "Maar ik zou wel eens willen horen waarom mijn tere kant zo aantrekkelijk is voor je."vroeg ze plots en even keek ik haar twijfelend aan waarna ik dan gewoon simpel mijn schouder ophaalde. "Ik heb het gevoel dat ik eerlijk kan zijn tegen je." het kwam er onduidelijk uit, aangezien ik niet echt wilde dat ze het wist. Mijn hand haalde ik van haar schouder vandaan en deze sloeg ik daarna om mijn andere arm heen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

"Wel ik heb het gevoel dat ik eerlijk kan zijn tegen je," zei hij. Ik keek even naar mijn voeten en perste mijn lippen op elkaar. Hij had zijn armen over elkaar gesloten, iets wat meestal betekende dat de persoon niet helemaal blij was of akkoord was met dit gesprek. Het was een afkeurende houding, alsof hij niets liever wou dan zijn aansteker terugkrijgen en weg te gaan.
Een zachte zucht verliet mijn lippen waarna ik weer opkeek. Het was voor mij veel te lang geleden om te weten wat ik nu moest doen. Hij had wel gezegd dat hij eerlijk kon zijn tegen me, maar er kwam niet veel meer dan dat uit.
Ik trok kort mijn wenkbrauw op, "Was dat het? Geen uitleg, niets? Want als dat het geval is dan ga ik gewoon verder met het lopen door deze gangen."
Hij had me nu toch losgelaten en ik had meer dan één weg om weg te kunnen lopen. Ik had het eigenlijk al lang kunnen doen, maar om eerlijk te zijn hield ik teveel van dit spelletje om het nu al op te geven. Daarbij, ik kon moeilijk geloven dat hij het niet een béétje moeilijk had. Hij kon perfect door mijn bloesje heen kijken wat hem zicht gaf op mijn lingerie en de tatoeage die rechts op mijn ribben stond, een tatoeage waarvan ik had gezegd dat hij hem nooit zou te zien krijgen aangezien hij me daarvoor in lingerie zou moeten zien. Daarnaast wist ik ook zeker dat hij maar al te goed wist dat het enige ondergoed ze hier voor ons hadden voorzien enkel variaties waren van strings. Van dikke lintjes, tot heel dunne, tot helemaal kanten strings

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

Ergens heb ik het idee dat alles veel makkelijker zou worden al ik mijn hoofd zou wegdraaien en haar niet aan zou hoeven kijken, maar dat doe ik niet. Ik blijf maar naar haar staren, recht in haar prachtige ogen. Ik ben een beetje bang voor haar antwoord, vooral omdat ik totaal niet weet wat ze gaat zeggen. Toch begint het erop te lijken dat haar gezicht kan spreken. Ze kijkt een beetje boos en haar ogen lijken elk moment wel in huilen te kunnen uitbarsten.
"Wat ik wil? Alles van dit wilde ik niet! Ik wil hier niet zijn, ik wil deze kleren niet en ik wil jou niet!" Ik rol een beetje met mijn ogen en ik merk dat ik een tikkeltje boos op haar wordt. Ik zit hier zomaar mezelf haast helemaal uit te kleden en dan vindt ze het nog niet goed. Veeleisend is ze wel, blijkbaar.
"Ik moet toegeven dat ik een beetje teleurgesteld ben. Weet jij wel niet hoe erg ik mijn best aan het doen ben om jouw tevreden te stellen?" Ik zet even mijn sexy lachje op, gewoon omdat ik het leuk vindt. "Door jouw raak ik zelfs een beetje in de war. Eerst zeg je het ene en nu wil je mij niet, zoals je zelf al aangaf net. Denk maar niet dat ik dit voor iedereen doe hoor, het was alleen omdat jij het vroeg. Ik had je beloofd om het te doen als jij het vroeg. Een man als ik breekt zijn beloftes niet, dus hier zijn we nu." Ik besef me heel goed waar ik mee bezig ben. Het leven is een spelletje voor me en nu speel ik dan ook met woorden. Als ik op die manier praat voel ik me iets minder onzeker tegen over haar in deze situatie. Zodra ik dan ook weer mijn vertrouwen een beetje terug heb, zet ik een paar stappen naar haar toe. "En meisje, in jouw spectaculaire woordkeuze vergeet je alles waar het hier om draait. Laat ik het je even simpel uitleggen en probeer alstjeblieft het spelletje van net te vergeten. Het gaat hier namelijk om mij en totaal niet om jouw. Mij kan het niet schelen wat jij wilt. Want ik wil wel graag dat jij hier bent, dat jij die kleren draagt en alleen ik bepaal of jij wel of niet bij mij in de buurt bent. Ik kan je verzekeren dat er werkelijk niets is wat jij daaraan kan veranderen. Zelfs jouw koppigheid niet. Begrijp je dat?"

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=165791

---

Everyone is good as it is, do not change people