[200] The Dangerous Claws ~ Speeltopic - Speeltopics

De al jaren gezochte bende 'The Dangerous Claws ' zijn weer op zoek naar nieuwe slachtoffers. De bende is al jaren bezig met hun duivelse plannetjes. Ze ontvoeren onschuldige mensen. The Dangerous Claws behandelen hun net als slaven en de mensen moeten alles doen wat ze zeggen. Na een week verkopen ze hen aan onbekende klanten. De klanten komen regelmatig op bezoek om te zien welke nieuwe mensen er bij zijn gekomen. Niemand ontsnapt uit hun klauwen. Ze doen het allemaal voor het geld. Hun enige interesse ! Maar alles verandert als ze op straat een groepje van zeven meisjes tegenkomen. Ze ontvoeren hen en merken al snel iets vreemd. De jongens worden elk verliefd op één van de meisjes. Maar ze hebben het geld hard nodig! Elke jongen wilt zijn meisje beschermen bij het verkocht zijn. Ze willen het niet en zijn daarvoor tot alles in staat. De klanten worden ook ongeduldig, wat zullen ze doen ?... Loopt dit nog goed af voor de meisjes ? Worden de jongens gearresteerd ?

Regels

- Geen perfecte personnages
- Maximum 3 personnages [Jongen en meisje, klant ]
- Minimum 200 woorden
- 16 + is toegestaan, alleen als je wilt
- Verboden personnages van andere te besturen !
- Zet boven je post altijd de naam van je personnage
- Geef door als je een tijdje afwezig bent
- Naamsveranderingen doorgeven aub

Meiden
- Jessica Geline Talia || Levinia
- Ellison Breakway || Nuevo
- Skyler Jordan Mouthen|| Mevalina
- Carmen Sydney Rivello || Parrish
- Abel Ambrose Sadler|| Whilted
- Lucia Loren Colton || Redrosex
- Christina Rose Shiff|| Briar

Jongens
- Tyler Jay Santiago. || Parrish
- Valentino Jonathan Davis || CavalierYouth
- Nathaniel Zac Carter|| Mudita
- Jonathan Tarly|| Nuevo
- Jake Milligan || Silvanaa
- Julian Sadler || Geleninja
- Finnick Evans || Silvanaa
Klanten
- Jerico Elija Cortez ~ Briar
- Dimitri Romanov ~ Parrish



Het begin
De jongens zijn op zoek naar nieuwe slachtoffers in de stad. Daar zien ze zeven onschuldige meisjes samen praten die net van een restaurant terugkomen. Ze zijn alle zeven vriendinnen van elkaar. De jongens besluiten om hun te ontvoeren en brengen hun in een wit busje mee naar hun grote villa. . De jongens worden niet meteen verliefd. Ze zijn erg gemeen en doen wat ze willen.


Later hebben de jongens het geld echt nodig. Ze moeten beslissen welke twee meisjes van de zeven ze gaan verkopen. Elke jongen wilt zijn meisje beschermen.

[ bericht aangepast op 19 aug 2014 - 12:55 ]

---

Everyone is good as it is, do not change people

Hoewel mijn ogen gesloten waren, wist ik toch dat één van de jongens naar me toe kwam lopen. De zware voetstappen waren niet bepaald ongehoord op de houten vloer en hij deed duidelijk ook niet zijn best om geen geluid te maken.
Ik voelde een duwtje tegen mijn been waardoor ik omhoog keek. Een oude bekende stond naast me, vragende of dit een hobby was van ons. Hij doelde op het feit dat zowel ik als Elli op de grond zaten in plaats van in de zetels, maar ik besloot mijn mond te houden. Ik had geen zin om mijn theorieën te verdedigen tegen iemand die het waarschijnlijk niet eens zou willen begrijpen.
Ondanks zijn vraag kwam hij naast me neerzitten. Zijn ogen brandden op de zijkant van mijn gezicht, maar ik weigerde opzij te kijken. Niet tot hij me een reden gaf om dat wel te doen.
"En wat mag jouw naam dan wel zijn?" De vraag galmde nog even na in mijn hoofd voor ik mijn blauwe ogen toch op zijn gezicht richtte. Dit was ongeveer het dichtste dat ik bij een jongen was geweest in het voorbije jaar. Ik vond het wel redelijk komisch dat ik weer contact had met iemand van het andere geslacht in deze situatie, maar ik besloot dat wijselijk voor mezelf te houden.
"Abel," antwoordde ik toen uiteindelijk, zonder mijn blik van zijn gezicht af te wenden. Mijn eerste reactie zou iets in de lijn geweest zijn van: "Welk nummertje krijg ik als ik het niet vertel?", maar zoals ik al eerder zei, had ik wel eventjes genoeg van een grote mond op te zetten. Voor nu tenminste.

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

Het meisje keek strak voor haar uit, waardoor ik mooi de omtrek kon zien van haar profiel. Uiteindelijk keek ze me dan toch aan en glimlachte ik vriendelijk, dit maal de brutale grijns of uitdagende houding achterwege latend. Jake was niet de enige die aardig was hier. Als je normaal deed tegen ons, dan deden we dat ook gewoon terug. Mijn bruine kijkers haakten in haar helderblauwe ogen die wat bijzonders met zich meehadden. Het leek gewoon alsof het me zou kunnen opslokken en ik zo zou zinken naar de bodem van een oceaan. Pas als ze haar mond opende leek ik uit mijn gedachten verzonken te zijn en scheurde ik mijn blik van haar af. "Abel," was haar antwoord. Abel, een naam die ik nog nooit eerder had gehoord maar haar op één of andere manier wel perfect paste. Uniek, ook wel pittig als je het mij vroeg. "Past perfect bij je." zei ik met een vriendelijke grijns, maar die verdween algauw weer en besloot mezelf dan ook voor te stellen. Een naam voor een naam dat leek me wel zo eerlijk. "Ik ben Nathaniel, Nathan of gewoon Nate. Je mag kiezen hoe je me noemt." stel ik me dan ook voor vervolgens haalde ik m'n pakje sigaretten uit en haalde er eentje uit om dan vervolgens eentje aan haar aan te bieden terwijl ik de mijne oplicht. Ik nam een diepe haal en blies dan relaxend de rook uit. "Dus hoe zit dat met ja haar, de kleur Lila? Dat zie je namelijk ook niet veel." vroeg ik haar met een glimlachje het was niet echt een gewone vraag die ik stelde maar ik heb namelijk de afgelopen jaren amper met een meisje gesproken. "Hoe oud ben je trouwens? En zijn dat schoolvriendinnen van je of iets dergelijks?" vroeg ik verder gezien ik wel nieuwsgierig was naar haar. Als ik te veel vragen stel ging ze het vast ook laten merken iets waar ik geen problemen mee zou hebben. Ik respecteer privacy.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

"Pas perfect bij je," zei hij met een lach. Het was niet zo'n lach van: binnenkort maak ik je het leven zuur, of, ik ben veel gevaarlijker dan je nu denkt, maar het was een oprechte vriendelijke lach. Het oprechte deel was ik niet zeker over, maar als je erover nadacht, kon je bij niemand zeker zijn of ze oprecht waren.
"Ik ben Nathaniel, Nathan of gewoon Nate. Je mag kiezen hoe je me noemt," stelde hij zichzelf voor. Ik knikte kort als teken dat ik het begrepen had en keek naar het pakje sigaretten die hij ondertussen uit zijn zakken had gehaald. Ik nam het pakje van hem over en haalde er zelf één uit, waarna ik het pakje dichtdeed en op zijn schoot legde. Toen hij zijn sigaret had aangestoken, nam ik de aansteker uit zijn hand en stak de mijne zelf op. De aansteker gaf ik echter niet terug. Ik had iets nodig om mijn handen mee bezig te houden en het leek me niet zo gepast om zijn hand daarvoor te gebruiken al was dat wel het gene waar ik meestal naar greep. In mijn hoofd had ik al besloten dat ik hem Nathan ging noemen aangezien dat mijn favoriet was uit de drie keuzes die hij me had gegeven. Ik was ook van plan geweest om hem te bedanken voor de sigaret, maar hij leek me niet het soort persoon die een bedankje nodig had.
"Dus, hoe zit dat met je haar, de kleur lila? Dat zie je namelijk ook niet veel." Ik keek opzij toen hij deze vraag stelde en zag hem glimlachen. Nog voor ik antwoord kon geven ging hij verder met vragen stellen.
"Hoe oud ben je trouwens? En zijn dat schoolvriendinnen van je of iets dergelijks?" Ik nam een trekje van mijn sigaret en blies de rook langzaam uit. Mijn mondhoeken krulden omhoog waarna ik opnieuw mijn blik naar hem wendde.
"Ik koos voor lila omdat dat juist een kleur is die je niet veel ziet. De meeste meisjes lopen rond met zo'n ombre effect, je kent het wel, van bruin naar blond, maar dat vond ik te cliché. Het was ook onmogelijk voor mij aangezien ik van nature blond ben," beantwoordde ik zijn eerste vraag. Ik nam opnieuw een trekje en blies de rook opnieuw uit.
"Om op je andere vragen te beantwoorden, ik ben 17 en ik woon samen met hen allemaal," zei ik, kort wijzend in de richting van de eetkamer.
"En aangezien jij me een keuze gaf, zal ik jou ook een keuze geven," begon ik, doelende op de 3 namen waar hij naar luisterde, "Je kan me Abel noemen of Eve, Eve verwijst naar All Hallows Eve wat een andere naam is voor Halloween, mijn verjaardag dus."
Ik keek opnieuw zijn richting uit en glimlachte lichtjes. Waarschijnlijk was hij niet eens zoveel ouder dan mij. Waarschijnlijk was hij niet eens door en door slecht en om eerlijk te zijn voelde ik me ook gewoon veel beter als we elkaar behandelen als een soort van nieuwe vrienden, ook al kon ik het feit dat ik ontvoerd was moeilijk vergeten.

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

Abel nam het pakje van me aan waarna ze ook een sigaret uithaalde en het pakje vervolgens op mijn schoot legde daarna nam ze de aansteker uit mijn handen en lichtte ook haar peuk op. Echter hield ze ditmaal de aansteker bij als object waar ze mee kon bezighouden. Ik knikte even kort en stak dan mijn pakje sigaretten weg en nam nog een haal van mijn peuk waardoor ik bijna op hetzelfde moment als haar de rook uitblies. "Ik koos voor lila omdat dat juist een kleur is die je niet veel ziet. De meeste meisjes lopen rond met zo'n ombre effect, je kent het wel, van bruin naar blond, maar dat vond ik te cliché. Het was ook onmogelijk voor mij aangezien ik van nature blond ben," antwoordde ze op mijn eerste vraag en nam daarna nog een trekje. "Om op je andere vragen te beantwoorden, ik ben 17 en ik woon samen met hen allemaal," vervolgde ze en wees dan even in de richting van de keuken. Ik knikte weer even ditmaal begrijpend als teken dat ik luisterde. De keuze van haar lokken begreep ik wel, ik was ook niet het soort type dat net zoals de rest mee wilde met de hype. Al lijkt het misschien wel een beetje zo. Ik doe ook wel mee als de andere spottend of gemeen zijn, maar wat moet ik anders? Nu was ik wel mezelf gezien iedereen het wat losser ging doen en de meiden zich ook meer op hun gemak begonnen te voelen. "En aangezien jij me een keuze gaf, zal ik jou ook een keuze geven," begon ze plots en ik keek haar vragend, maar nieuwsgierig aan, "Je kan me Abel noemen of Eve, Eve verwijst naar All Hallows Eve wat een andere naam is voor Halloween, mijn verjaardag dus." vertelde ze uiteindelijk en en grijnsde schuintjes. Halloween was me dat erg lang geleden zeg. Als klein jongetje deed ik altijd graag mee met die trick or treats. Jezelf verkleden in wat dan ook, van deur tot deur gaan en dan thuiskomen met bergen snoepjes. Met gevolg natuurlijk dat je een maand later bij de tandarts mocht gaan zitten. "Ik was vroeger dol op Halloween, horror films bekijkens en snoepen zoveel je wilt." zei ik met een zacht lachje nadat ik nog een trekje had genomen. "Ik ben 19, verjaar eind november ergens altijd wanneer het erg koud begint te worden." vertelde ik dan uiteindelijk "Al ben ik toch meer fan van de zomer, de koude winteravonden waren voor mij niet altijd een pretje geweest." zei ik voordat ik er erg in had. Toen ik de leeftijd van 15 was hadden mijn broer en ik een klein stekje, verlaten pakhuis waarvan alle ramen gebroken waren en de warmte niet binnenhield. Dat waren ook de momenten waar ik het meeste ruzie had met mijn broer en heimwee had naar vroeger. De tijden waar ik nog voor een openhaard met een mok warme chocolademelk aan de kerstboom zat hunkerend naar de pakjes in rood en groene verpakking al waren diegene met glinsterende sterren op mijn favoriete geweest. Ik kwam terug tot de realiteit en besefte dat die tijd over is. Ik rolde mijn mouwen wat op gezien ik dat aangenamer vond en mijn blik viel kort op de enkele tatoeages op mijn arm die ooit een sleeve zouden vromen. En tot zover kwam het gesprek die een beetje stil viel. Ik had geen idee wat ik verder moest vragen. Eest wilde ik vragen wat ze gisteren hadden gedaan, maar kwam dan tot de conclusie dat het do zou zijn gezien we hun avondje uit zo goed als verpest hadden en hierna wist ik niets meer. Ergens hoopte ik dat zij een leuk onderwerp vond gezien ik dit best nog gezellig vond eens met iemand anders te praten.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Het meisje dat blijkbaar vegetarisch was bedankte mij en ik was lichtelijk verbaasd toen ze die woorden uitsprak. Ik merkte hoe sommigen onzeker toch maar wat oppakte om te eten. Jonathan besloot bij ons te komen zitten en nam zoals verwacht plaats tussen haar en nog een meisje in. Natuurlijk, vooral geen afstand en rust gunnen.
Het vegetarische meisje en Jonathan raakten verwikkelt in een gesprek en vervolgens vroeg hij naar haar naam waar zij fluisterend antwoord op gaf. 'Ellison.'
Ik zag hoe Jonathan zich begon te irriteren aan haar gefluister en kapte het gesprek met haar af. Vervolgens begon hij met het andere meisje naast hem te praten. Ze had blond haar en zeer knap.
'En wat mag jouw naam dan wel zijn schoonheid? Of wil je graag dat ik je schoonheid blijf noemen, wat ik natuurlijk prima vindt, als jij je daar prettig bij voelt. En ook voor jouw staat dit eten op deze mooie gedekte tafel. Wij hebben graag dat jullie je op je gemak voelen, dus pak gerust wat je wilt. Neem een voorbeeld aan je vriendin Ellison.' probeerde hij met haar te flirten. Ik kon het niet laten een sarcastische lach uit te brengen.
'Lilith en noem me alsjeblieft niet zo.' beantwoordde ze zijn vraag kortaf wat mij liet grijnzen. 'En hoe heten jullie? Gezien ik vast wat gemist heb.'
'Ik heet Jake.' stelde ik mezelf voor. Ik keek even de tafelrond en merkte dat er nog wat meisjes miste. Die met het lila haar, de roodbruine en het meisje dat ik gisteren had meegenomen.
'Ik ga even bij jullie andere vriendinnen kijken. Neem gerust de tijd met het ontbijt, dan laat ik jullie straks de badkamers zien.' Ik keek even naar Jonathan. 'Of misschien wilt mijn vriend Jonathan dat ook wel doen.'
Ik draaide mij om en verliet de keuken. Ik merkte direct het meisje met het lila haar op dat met Nathaniel in een gesprek verwikkelt was. Iets verderop zat het meisje dat ik had meegenomen. Ik liep naar haar toe en ging naast haar zitten op de grond.
'Heb je geen trek?' vroeg ik haar. Ik deed niet zoals de meeste van ons overdreven en gespeeld vriendelijk om mijn doel te bereiken, ik deed gewoon zoals ik elke vreemde zou benaderen. Oprecht. Ik moest de meisjes hun respect winnen, en zij die van mij. Al was het niet erg eerlijk dat te verwachten, aangezien iemand tegen zijn of haar wil in opgesloten houden niet erg respectvol was.
'Weetje, als het je beter en meer op je gemak laat voelen, ik ben hier niet echt een voorstander van.' zei ik tegen haar. 'Je zult je nu dan ook wel afvragen: waarom doe je het dan in hemelsnaam?' Ik glimlachte in mezelf terwijl ik voor mij uit keek. Ik liet mijn arm op mijn knieën rusten en zuchtte. 'Maar ik doe dit voor mijn vrienden. Ze zijn net familie voor mij. Broers.'
Ik keek even naar haar om om haar reactie te pijlen. 'Het is niet makkelijk je rug toe te keren naar je vrienden. Laat staan je familie.' Ik haalde een hand door mijn warrige blonde haren. 'Ik weet niet hoe sterk de band is tussen jou en je vrienden, maar als die net zo sterk is als die van ons, dan snap je wel waar ik het over heb. Je zult alles voor je vriendinnen doen wanneer het er op aan komt, right?'
Ik keek even om naar Nathaniel die in een diep gesprek leek met het meisje naast hem. Ze waren te ver bij ons vandaan om ook maar iets te kunnen horen. 'Maar nu weet ik nog steeds jouw naam niet.' Ik keek weer terug naar het meisje met een vragende blik.

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 0:46 ]

---

"We accept the love we think we deserve."

"Ik was vroeger dol op Halloween, horror films bekijken en snoepen zoveel je wilt," zei hij. Mijn blauwe ogen gingen vanzelf terug naar zijn gezicht zodat ik zijn gezichtsuitdrukking kon zien. Hij had een lachje om zijn lippen waardoor ik zelf ook een kleine glimlach kreeg. Hij had gewoon één van die lachjes die aanstekelijk waren, het was een gave werkelijk als je zo'n lach had.
"Ik ben 19, verjaar eind november ergens, altijd wanneer het erg koud begint te worden," vervolgde hij toen. Even fronste ik mijn wenkbrauwen, mezelf afvragende wat ervoor had gezorgd dat hij zijn eigen verjaardag niet precies wist.
"Al ben ik toch meer fan van de zomer, de koude winteravonden waren voor mij niet altijd een pretje geweest." Ik haalde mijn sigaret uit mijn mond en blies opnieuw zachtjes de rook uit, deze keer in zijn richting aangezien zijn zin ervoor had gezorgd dat ik opnieuw naar hem keek. Ik wou hem vragen wat er gebeurd was in zijn leven dat ervoor gezorgd had dat hij de zomer boven de winter verkoos. Ikzelf hield meer van de herfst eigenlijk. Begrijp me niet verkeerd, zomer was leuk, maar als je keek naar de kleur van mijn huid dan kon je wel raden dat ik niet zo graag in de zon kwam. Winter was ook niet mijn favoriet. Het was leuk voor een week of zo, als er sneeuw lag en als je kon schaatsen, maar na een week had ik er ook genoeg van dat het zo koud was. De herfst was daarom perfect, het was niet te koud, maar net koud genoeg om een lange trui aan te doen en het haardvuur aan te steken.
Het gesprek viel stil na zijn woorden. Ik had hem willen zeggen dat ik hem ging laten zien dat winter wél leuk kon zijn, leuker dan de zomer alleszins, maar toen herinnerde ik mezelf eraan dat ik ontvoerd was en dat hij niet een gewone nieuwe vriend was.
Hij rolde zijn mouwen op waardoor een paar tatoeages zichtbaar werden. Voor ik het wist had ik zijn arm beetgenomen, wat best een grappig beeld gaf aangezien mijn kleine witte handjes enorm contrasteerden met zijn huid, en bekeek ik zijn tatoeages. Op het eerste zicht leken het gewoon beelden te zijn die geen betekenis hadden, maar je wist maar nooit. Ikzelf had twee tatoeages, maar die kon je enkel zien als ik in ondergoed of zwemkledij stond, iets wat hij dus niet rap te zien zou krijgen.
"Betekenen ze iets?" vroeg ik terwijl mijn blauwe ogen terug zijn bruine ogen ontmoetten. Ik had zijn arm nog steeds vast, als een soort vervanging voor de aansteker die nu op de grond lag naast mijn been.

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

Jessica Geline Talia

Nog steeds zat ik op de grond en staarde voor me uit. Ik hoorde voetstappen mijn kant op gaan en keek recht in de ogen van Jake. Gelukkig was hij het en niet één van die andere. Hij was de enige die ik een beetje kon accepteren ook al was hij degene die me had ontvoerd.
''Heb je geen trek?'', vroeg hij. Ik haalde een hand door mijn bruina haren zodat deze niet voor mijn ogen stonden en richtte mijn blik weer op zijn gezicht.
''Nee, niet echt nee. '', zei ik terwijl ik mijn hoofd zachtjes schudde. Ik had niet vaak honger en al zeker niet vandaag.
''Weetje, als het je beter en meer op je gemak laat voelen, ik ben hier niet echt een voorstander van.'', ik fronste mijn wenkbrauwen even. Waarom deed hij dit dan ? Toen hij weer verder praatte leek het even of hij mijn gedachten had kunnen lezen.
''Je zult je nu dan ook wel afvragen: waarom doe je het dan in hemelsnaam?'', vroeg hij.
''Ja, eigenlijk vraag ik me het wel af.'', zei ik toch wel wat nieuwsgierig. Ik zou niet meedoen aan iets dat ik niet zou willen. Of misschien werd hij gedwongen door de andere jongens ? Ik kreeg als snel een antwoord op mijn vragen.
''Maar ik doe dit voor mijn vrienden. Ze zijn net familie voor mij. Broers.'', zei hij. Ik knikte begrijpend ook al vond ik het nog steeds vreemd. Ik zou hun geen 'vrienden' noemen als ze dingen deden die jij liever niet wou. Dan ook nog ontvoeren ! Hij keek me even aan en ik glimlachtte zacht.
''Het is niet makkelijk je rug toe te keren naar je vrienden. Laat staan je familie'', zei hij terwijl hij een hand door zijn haren liet gaan. Ik zuchtte.
''Dat weet ik best. Ik mis mijn familie op dit moment ... '', zei ik met een sip gezichtje. Hij vroeg naar mijn naam.
''Ik ben Jessica', zei ik met een glimlach.

---

Everyone is good as it is, do not change people

Nadat ik mijn woorden heb gezegd kijkt het meisje me met opgetrokken wenkbrauwen aan, waarna ik haar ogen beter te zien krijg. Ze zijn blauw, maar ook anders dan de blauwe ogen van anderen mensen, deze zijn mooier.
"Lilith en noem me alsjeblieft niet zo." Ik grinnik even terwijl ik de naam tot me door laat dringen. Ik heb persoonlijk nooit gehoord van iemand die Lilth heet. Ik vindt het wel een naam die bij haar past, voor zover ik wat van haar weet. Dan eet ze een klein stukje van haar chocoladebroodje op terwijl ze dat aan mij laat zien. Ik glimlach naar haar.
"Goed zo. Goed eten is erg belangrijk voor je." Zeg ik tegen haar.
"En hoe heten jullie? Gezien ik vast wat gemist heb." Zegt ze dan tegen mij en de anderen jongens.
"Ik heet Jake.'' Zegt Jake al voordat ik mijn eigen naam kan zeggen. 'Ik ga even bij jullie andere vriendinnen kijken. Neem gerust de tijd met het ontbijt, dan laat ik jullie straks de badkamers zien.'' Hij kijkt mij even aan. 'Of misschien wilt mijn vriend Jonathan dat ook wel doen.' Ik zucht even. Nu verklapt hij ook nog mijn naam. Hij loopt tenminste de deur uit. Ik draai me weer om naar het meisje die Lilth heet.
"Om op je vraag terug te komen. Mijn naam is inderdaad Jonathan, zoals Jake net al verklapt heeft. Als je wilt mag je me ook Jonah noemen. Het is net wat je wilt." Ik kijk haar vriendelijk aan. Niet zo nep vriendelijk als ik altijd doe, maar echt oprecht. "En zodra jullie uitgegeten zijn zal ik jullie naar de badkamer begleiden." Even kijk ik naar de uitgelopen make-up van een paar meisjes. "Want ik zie dat sommigen van jullie dat wel nodig zullen hebben gezien jullie ogen." Vervolg ik mezelf. "Dus als jullie klaar zijn, geef maar een gil. Hoewel je ook niet letterlijk hoeft te gillen, het is meer bij wijze van spreken." Soms zeg ik echt vreemde dingen als ik graag een gesprek wil aanknopen met iemand. Nadat ik zelf klaar ben met eten leun ik rustig achterover, wachtend tot de meisjes ook klaar zouden zijn.

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 9:52 ]

In een mum van tijd had Abel mijn arm beetgenomen, ze leek er meer geïnteresseerd in te zijn dan de aansteker. Een verbaasde uitdrukking bleef enkele seconden in mijn blik te zien, maar algauw zette ik ze weer neutraal. Ik denk dat ik wel meer onverwachte dingen van haar zou zien komende dagen. Haar blik kruiste die van mij haar blauwe ogen stonden toch iets nieuwsgierig wat me zwak deed glimlachen en daarna knikte ik even om haar vraag of ze iets betekenden. "De meeste wel, andere zijn dan weer om een domme reden gezet." zei ik met een zwak lachje en liet mijn blik ook even glijden op mijn arm. "Kijk deze stelt mezelf bijvoorbeeld voor." zei ik wijzend op de vos die halverwege mijn onderarm stond. Persoonlijk zag ik de vos als mijn evenwicht, ze had haar sluwe wat gemene trekjes, maar anderzijds deed ze het ook maar om haar eigen vel te redden. Ze waren zacht maar ook vurig, en hun blik tja. Dat is in ieder opzicht anders de ene vind ze gemeen kijken de ander juist nieuwsgierig. "Deze staan er dan voor iemand die ik erg mis en deze..." ik rolde mijn mouw wat meer op zodat de windwijzer wat zichtbaarder stond. "staat voor een weg die ik nog moet vinden." vertelde ik uiteindelijk. De uil had voor Nana gestaan, maar het kruisje op mijn enkel daar had ik het liever niet over. Ook kon ze het niet zien en zou ze het waarschijnlijk nooit opmerken. "Op mijn rug staat de grootste, maar die kan ik nu moeilijk tonen." zei ik met een vriendelijke glimlach en keek haar dan aan. "Heb jij tatoeages? Of wil je er één?" vroeg ik haar dan gezien ze er wel interesse voor leek te hebben. "Oh en weet je zeker dat je niets moet hebben van eten of drinken? Ik wil het anders wel voor je halen?" stelde ik voor iets wat ik eigenlijk nooit zou doen, maar op dit moment leek ik daar niets om te geven.

e Lilith Kailey Tylson f

~Outfit

De jongen had gegrinnikt bij mijn afwijzing van zijn complimentje."Goed zo. Goed eten is erg belangrijk voor je." zei hij vervolgens achterd at ik wat van de chocoladekoek had binnen gesmikkeld. Bij mijn vraag was het de jongen voor ons die zich eerst voorstelde "Ik heet Jake.'' vertelde hij en ik knikte zachtjes waarna ik zijn bewegingen volgde. Hij schoof zijn stoel naar achteren en stond op, duidelijk dat hij rapper gegeten had dan Ellison en ik. 'Ik ga even bij jullie andere vriendinnen kijken. Neem gerust de tijd met het ontbijt, dan laat ik jullie straks de badkamers zien.'' vertelde hij rustig en keek dan naar de jongen naast me. 'Of misschien wilt mijn vriend Jonathan dat ook wel doen.' Aha zo heet hij dus, echter leek 'Jonathan' het niet zo fijn te vinden dat Jake zijn naam al gezegd had. Om op je vraag terug te komen. Mijn naam is inderdaad Jonathan, zoals Jake net al verklapt heeft. Als je wilt mag je me ook Jonah noemen. Het is net wat je wilt." zei hij vriendelijk wat voor een klein, maar kort glimlachje om mijn lippen had gezorgd. Ik at ondertussen het laatste stukje van mijn ontbijt op maar keek vanuit mijn ooghoeken toch naar Jonathan naast me. "En zodra jullie uitgegeten zijn zal ik jullie naar de badkamer begeleiden.Want ik zie dat sommigen van jullie dat wel nodig zullen hebben gezien jullie ogen." vervolgde hij en ik nam nog een slokje van mijn koffie. "Dus als jullie klaar zijn, geef maar een gil. Hoewel je ook niet letterlijk hoeft te gillen, het is meer bij wijze van spreken." zei hij weer wat me zachtjes deed gniffelen. Wacht wat? Waarom zit ik te lachen met iemand die ons ontvoerd heeft. Ik wissel even een blik met Ellison en daarna richtte ik mijn blauwe kijkers weer op Jonah...Jonathan, Lils je niet toegeven dat je een zwak hebt voor het andere ras! Altijd had ik dus van die giechelende trekjes als ik werd aangesproeken door een toch aantrekkelijke jongen of me gevleid voelde. En ik moest toegeven dat ik het hier best moeilijk zou gaan hebben. "Nou ik heb genoeg, maar nog een vraagje" zei ik toch ietsje onzeker. "Krijgen we ook verse kleren of iets dergelijks?" Ik was namelijk erg gesteld op hygiëne en hoopte dat ik toch geen weken met hetzelfde ondergoed moest gaan zitten lopen. Ik kreeg er al rillingen van als ik er aan dacht.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ergens voel ik me best wel gevleid als ik Lilith een beetje begint te gniffelen door mijn opmerking. Daardoor merk ik dat mijn mondhoeken een beetje omhoog gaan staan.
"Nou ik heb genoeg, maar nog een vraagje" Zegt Lilith dan. Ik kijkt haar aan, recht in haar ogen, wachtend op haar vraag. "Krijgen we ook verse kleren of iets dergelijks?" Over die vraag wil ik liever niet echt antwoord geven, maar het lijkt erop dat dat wel zou moeten. Het is niet zo dat we geen kleren hebben voor de meiden. Ze zouden namelijk lang niet zo mooi en aantrekkelijk lijken voor de klanten als ze er in ongewassen vodden bijlopen. Dat is dan ook de reden dat we altijd wel wat kleding op voorraad hebben, voor de klanten. We doen wat nodig is om geld te verdienen en dat betekent dat we goed naar de klanten moeten luisteren. Ook bij ons is de klant koning. Als we die regel niet naleven kunnen er nog wat nare gevolgen komen die ik het liefst wil vermijden. Het punt is dus dat de klanten het liefst mooie en aantrekkelijke meisjes hebben en onze taak is om de meisjes zo aantrekkelijk mogelijk te maken. De kleding hebben we daarop moeten aanpassen. Het is heus niet zo dat ze er in hun ondergoed bij moeten lopen, maar het is toch allemaal wat bloter dan ze vast gewend zullen zijn. Wij hebben voornamelijk korte en strakke broekjes en van die truitjes die je buik bloot laten. Het ondergoed laat ik het liefst even achterwegen, aangezien het amper ondergoed genoemd kan worden. Het enige pluspunt voor de meiden is dat alles schoon is. Meestal vindt ik het wel leuk om de reactie van de meiden op deze kleding aan te zien, maar deze keer hoop ik vreemd genoeg dat Lilth het niet al te erg vindt. Ach, ik zal mezelf vast wel aanstellen. Zo erg was die kleding nou ook weer niet, de meeste meiden dragen dat wel vaker, toch? Er zullen er vast altijd wel een paar tussenzitten die nooit iets van zichzelf laten zien, maar dat betekent toch niet dat Lilith ook zo is? Om eerlijk te zijn weet ik niet echt wat de meeste meiden dragen, maar dat heeft me ook nooit zoveel geboeit. Waarom nu ineens wel? Door Lilith? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat ik nu totaal geen zin heb om haar dat nu al te vertellen.
"We hebben wel een paar kledingstukken voor jullie, al is het niet ontzettend veel. Het is wel genoeg en het is schoon." De rest laat ik maar even achterwegen. "Het ligt in de badkamer. Zijn jullie al zover?" Vraag ik dan maar terwijl ik alvast opsta.

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 12:26 ]

"De meeste wel, andere zijn dan weer om een domme reden gezet," vertelde hij me, "Kijk deze stelt mezelf bijvoorbeeld voor." Hij wees naar de vos op zijn arm. Ik lachte even zacht en schudde zachtjes mijn hoofd. Ik wist dat de meeste mensen vossen ongelooflijk gemeen vonden en er liever niet mee in contact kwamen, maar ik vond vossen schattig. Ik besloot dat maar niet aan hem te vertellen aangezien hij waarschijnlijk de laatste persoon was die schattig wou genoemd worden en keek opnieuw even naar hem op.
"Deze staan er dan voor iemand die ik erg mis en deze", hij stopte zijn zin even zodat hij zijn mouw nog wat verder kon oprollen, "staat voor een wek die ik nog moet vinden." Om heel eerlijk te zijn verbaasde dit alles me. Mensen zetten tatoeages enerzijds omdat ze het mooi vinden, maar anderzijds omdat er een betekenis achter zat en omdat ze iemand of iets wouden herdenken. Ik kreeg het gevoel dat er veel meer achter Nathan zat dan hij zelf wou laten merken nu, wat best begrijpelijk is aangezien het niet de beste aanpak is voor ontvoerders om zich breekbaar op te stellen.
"Op mijn rug staat de grootste, maar die kan ik nu moeilijk tonen," zei hij met een glimlach. Ik knikte kort als teken dat ik het begreep. Ik had er geen nood aan om een halfnaakte man te zien, voorlopig nog niet dan.
Ik liet zijn arm zachtjes los toen ik merkte dat ik hem nog altijd vast had en keek terug opzij, "Heb jij tatoeages? Of wil je er één?" zei hij terwijl hij me aankeek, "Oh en weet je zeker dat je niets moet hebben van eten of drinken? Ik wil het anders wel voor je halen?"
Ik lachte bij zijn voorstel, wetende dat hij waarschijnlijk de vriendelijkste en meest gastvrije ontvoerder was die ik zou tegenkomen in mijn leven en schudde zachtjes mijn hoofd, "Ik heb niet nodig, dank je," sloeg ik zijn aanbod vriendelijk af, "Maar om op je vraag te beantwoorden, ik heb er zelf twee."
Ik rolde de mouw van mijn linkerarm omhoog zodat de twee cirkels die rond mijn onderarm stonden, zichtbaar werden.
"Toen ik jonger was, hadden ik en mijn beste vriendin een soort deal gesloten dat als we oud genoeg waren, we elk één cirkel zouden nemen, als teken van vriendschap zeg maar," begon ik het verhaal. Ik liet kort mijn vingers over de tatoeage gaan en keek op, "Maar ze verongelukte in een auto-ongeval en uit respect voor haar en als teken van herdenking heb ik zowel mijn als haar cirkel laten zetten."
Ik stopte even met praten en wendde mijn blik kort af naar voren, "De tweede staat aan de rechterkant van mijn lichaam, ter hoogte van mijn ribben en die zegt 'This too shall pass', als een herinnering dat niets voor altijd is."

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

Bij mijn voorstel schudde ze zachtjes haar hoofd als teken dat ze niets nodig had al bevestigde ze dit nog eens. "Ik heb niets nodig, dank je," vervolgde ze waardoor ik dan mijn schouders ophaalde. Het was haar keuze, ik had al wat gegeten deze ochtend dus ik kon nog gemakkelijk overleven dat de namiddag om het zo te zeggen. "Maar om op je vraag te beantwoorden, ik heb er zelf twee." Vertelde Abel dan waardoor ik nu ook nieuwsgierig keek naar haar arm. Nadat ze haar mauw had opgerold zag ik echter twee erg fijne strepen die zo rond haar arm gingen. "Toen ik jonger was, hadden ik en mijn beste vriendin een soort deal gesloten dat als we oud genoeg waren, we elk één cirkel zouden nemen, als teken van vriendschap zeg maar," begon ze en ik keek haar vragend aan, aangezien een maar op het einde nooit veel goeds betekende. "Maar ze verongelukte in een auto-ongeval en uit respect voor haar en als teken van herdenking heb ik zowel mijn als haar cirkel laten zetten." vervolgde ze en ik knikte even. "De tweede staat aan de rechterkant van mijn lichaam, ter hoogte van mijn ribben en die zegt 'This too shall pass', als een herinnering dat niets voor altijd is."sloot ze dan af. Ook haar tattoages hadden erg beizondere betekenissen maar bij de laatste zat ik toch even te denken.

e Lilith Kailey Tylson f

~Outfit

Ik ontdekte toch een klein glimlachje bij Jonathan waardoor ik hem iets anders ging bekijken, proberend dat kidnapgedoe achterwege te laten. Mijn tas koffie had ik ondertussen uitgedronken en legde ik aan de kant. Mijn vraag over verse kleren leek hij echter met wat moeite te beantwoorden "We hebben wel een paar kledingstukken voor jullie, al is het niet ontzettend veel. Het is wel genoeg en het is schoon." vertelde hij en ik knikte zacht. "Het ligt in de badkamer. Zijn jullie al zover?"vroeg hij vervolgens waardoor ik een instemmend geluidje maakte en mijn stoel naar achteren schoof en daarna opstond. Ik haalde nog even een hand door mijn blonde lokken en wenste dat ik een elastiekje bijhad zodat ik mijn haren in een hoge staart kon binden. Ergens hunkerde ik ook naar een goede warme douche en hoopte dat Jonathan me die tijd ook zou gunnen. "Ga je ook mee Ellison?"vroeg ik haar ergens hoopte ik van wel gezien ik alleen met deze jongeman... Ik vertrouwde het nog niet helemaal wie weet hoe perverted ze wel niet zijn? Alhoewel ik dat Jonathan niet zou zien doen...Net zoals je niet zou verwachten dat hij iemand zou kidnappen. Wat afwachtend friemelde ik aan mijn rokje en trok deze wat beter naar beneden. Zodra Jonah recht stond en zijn weg door de villa vond volgde ik hem op de voet. Het was hier best groot en ik was nogal een genie in het verloren lopen, iets wat ik meer een vloek vond dan wat anders.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Nadat ik mijn laatste tatoeage had beschreven leek hij in gedachten verzonken te zijn. Ik verstond het ergens wel. Het zinnetje herinnerde me eraan dat alles voorbij ging gaan, zoals ik eerder al had gezegd en ik was er zeker van dat er veel meer in zijn verleden lag dan hij zelf wou tonen. Voor mij was het compleet normaal dat hij dan even verzonken zat in zijn eigen gedachten aangezien hij waarschijnlijk veel had om te herinneren.
Ik trok mijn zwarte kousen opnieuw wat omhoog aangezien ze terug gezakt waren en trok ook de zoom van mijn zwart rokje wat naar beneden aangezien die omhoog was gekropen. We waren nog niet op het niveau waarbij ik ongegeneerd in mijn ondergoed bij hem kon zitten en ik had zo'n licht gevoel dat we dat niveau nooit zouden bereiken ook.
Ik veegde zachtjes over de brandwonden aan mijn polsen, me afvragend waarom ik in de eerste plaats al was vastgebonden geweest aangezien ik toch bewusteloos was.
"Waarom doe je dit eigenlijk?" vroeg ik toen, de stilte verbrekend. Ik liet mijn polsen met rust en keek hem terug aan. Niet vriendelijk deze keer, gewoon koud. Ik was misschien vriendelijk nu, maar ik was er nog altijd niet mee gediend dat ze dit deden.
"Het lijkt me best vreemd om meisjes te ontvoeren gewoon voor de gezelligheid en ik ben er ook redelijk zeker van dat de meeste ontvoerders geen gezellig praatje maken met hun slachtoffers."
Ik wist wel dat mijn uitdagende kant op een bepaald moment weer naar boven ging komen, maar geef zelf toe, het is véél leuker om een beetje uitdagend om te gaan met mijn ontvoerder hier in plaats van gezellig te blijven praten over koetjes en kalfjes.

---

You speak like constellations but you're just a black hole.

Ik let niet echt op de gesprekken die plaatsvinden, hoewel dat er ook niet zo heel veel zijn. Ik focus me vooral op het broodje met kaas wat voor me ligt, aangezien ik niet graag aan de situatie van nu wil denken. Ik denk dus gewoon nergens aan, dat lijkt me het handigst. Als ik dat wel zou doen zou ik alleen maar woede en angst voelen, waar ik nu gewoon geen zin in heb. Ik heb het idee dat ik zelfs moe wordt van het bang zijn. Toch kijk ik even op als Lilith begint over kleren. Eigenlijk had ik daar nog helemaal niet aan gedacht, maar nu ik er wel aan denk, zou ik dat ook wel heel graag willen. Gelukkig zegt degene die zich heeft voorgesteld als Jonah dat ze inderdaad een aantal schone setjes hebben liggen. Opgelucht haal ik adem. Als ik merk dat we zo de badkamer te zien krijgen begin ik een beetje sneller te eten, met het gevolg dat ik er best snel mee klaar ben. Ook mijn water drink ik snel op, waardoor ik heel even de hik krijg. Ik hoop maar dat niemand dat heeft gehoord. Gelukkig heb ik nooit zo lang de hik, dus het is al snel weer over.
"Ga je ook mee Ellison?" Vraagt Lilith opeens. Ik kijk naar haar op en ik zie gelijk dat zij en Jonah al zijn opgestaan. Snel sta ik zelf ook op.
"Graag, nieuwe kleren zijn nu denk ik wel welkom." Zeg ik dan met een kleine glimlach, hoewel ik liever had gehad dat Jonah niet mee ging. Na mijn discussie met hem ben ik geloof ik tot de conclusie gekomen dat ik hem niet aardig vindt. Ik vindt dan ook niemand hier echt aardig, aangezien ze ons hebben ontvoert. Laten we dat vooral niet vergeten. Wel loop ik rustig achter Jonah en Lilith aan, in hoevere je het rustig kan noemen. In het begin probeer ik een beetje te onthouden hoe we zijn gelopen, maar na een paar gangen ben ik de weg al helemaal kwijt. Alles lijkt zoveel op elkaar!



Fluitend loop ik met een paar meisjes de deur uit. Lilith en Ellison zijn sowieso mee, al weet ik niet of er nog meerdere zijn die graag even een badkamer willen zien. Er zitten nog een paar mensen ik de woonkamer en eigenlijk verbaast het me niets dat Jake op de grond met een meisje zit te praten. Die probeert haar vast te kalmeren of zo. Ik ben wel verbaast als ik Nath ook bij een meisje zie zitten. Wat heeft iedereen nou ineens met de grond? Voor zover ik weet bestaan stoelen en banken niet voor niets. Ik ben wel benieuwd wat Nath nou met dat meisje moet.
"Lekker bezig Nath." Roep ik lachend terwijl ik naar de deur toe loop en die open doe. Grijnzend loop ik de gang in, met de meisjes achter me aan. De meeste gangen zien er een beetje hetzoelfde uit, wat expres zo is zodat de meisjes moeilijker de weg weten om te kunnen ontsnappen. Zelf heb ik er ook wel even over gedaan om niet meer te verdwalen in dit doolhof. Als we uiteindelijk bij de badkamer aankomen houd ik de deur voor de meiden open. Mijn blik laat ik even over de badkamer glijden. Aan geld ontbreekt het ons in ieder geval niet. Ik loop een stukje naar binnen en mijn schoenen galmen in de grote ruimte. "In die grote kast daar, zitten een aantal kleren. Handoeken liggen in die iets kleinere kast ernaast. Make-up en andere toiletspullen zijn onder de wastafel te vinden. We hebben in deze badkamer twee douches die zijn afgeschermd van elkaar, zoals jullie al kunnen zien. Ik neem aan dat jullie wel willen douchen dus ik zal jullie verder niet storen." Dan loop ik weer terug naar de deur. "En stel dat jullie zullen denken dat ik iets van plan ben, er zit ook een slot op de deur. Ik wacht op jullie in de woonkamer." Nog even voordat ik de deur sluit knipoog ik even snel naar de meisjen, en dan vooral naar Lilith. Als ik de deur heb dichtgedaan zucht ik even. Nu hoef ik er in elk geval niet bij te zijn als Lilith de kleding ontdekt.

Ook nu viel er weer een onaangename stilte al leek deze niet zomaar weggekletst te kunnen worden. Aan alles komt een einde ook aan het moment van onze bende ontdekt of opgedoekt zal worden, maar nooit zou ik mijn vriendschap aan de jongens, tevens mijn broers willen kwijtgeraken. Nooit, ze hadden me gered en onder hun hoedde genomen daar was ik hun eeuwig dankbaar voor. Mijn blik gleed weer naar Abel die zachtjes over haar polsen wreef waar kleine brandwondjes op zagen. Niet groot genoeg om verzorgd te moeten worden dus ze zouden zo helen. "Waarom doe je dit eigenlijk?"vroeg zee me plots en ik fronste kort"Het lijkt me best vreemd om meisjes te ontvoeren gewoon voor de gezelligheid en ik ben er ook redelijk zeker van dat de meeste ontvoerders geen gezellig praatje maken met hun slachtoffers." de gezellige sfeer was totaal verdwenen en ook haar vriendelijkheid leek als sneeuw voor de zon weggesmolten te zijn en plaats gemaakt te hebben voor kilte. Dit zorgde er helaas voor dat ik mijn beschermende muur weer optrok en ook mijn oprechtheid verdween. "Redenen, ik heb mijn redenen net zoals iedereen die heeft." zei ik kort, maar krachtig. Ze hoefde niet te weten van mijn verleden, mijn verslaving en het feit dat ik mijn eigen geld spaarde voor een beter leven. Ik hoefde geen 'ik kan je helpen' gezwans en ook geen medeleven. Ik stond op van de vloer die lang niet meer comfortabel lag en gunde haar een laatste blik. "Wij zijn ook maar mensen en ik vond het gesprek gezellig tot het eindigde helaas." verlieten deze laatste woorden mijn mond waarna ik weg liep, weg uit de woonkamer gezien hier veel te veel mensen waren mijn muur herstellen die door zwakheid voor een meid beschadigd was. Het was stom van me die dingen te vertellen zaken die ze niet hoefde te weten. Ik had geen idee of ze me zou volgen of niet, als ze dat deed en nog meer begon te zeiken zou het vast op een ruzie kunnen uitdraaien.

e Lilith Kailey Tylson f

~Outfit

Vragend keek ik Ellison aan en zag hoe ze nog snel haar glas water uitdronk voordat ze zei "Graag, nieuwe kleren zijn nu denk ik wel welkom." had ze met een klein glimlachje gezegd en ietswat dankbaar en opgelucht keek ik haar aan. Samen volgden we Jonathan de woonkamer in net zoals hem gleed mijn blik rond richitng m'n vriendinnen. Vreemd genoeg zaten ze elk met een jongen te praten, zelfs Abel. Niet veel later volgden de lange hangen waar ook Ellison moeite had om te weten waar we waren. Na even kwam hij tot stilstand, eindelijk! Hij hield de deur voor ons open en ik stapte binnen even bestuderend keek ik om me heen al kregen we een uitgebreide uitleg van Jonathan. "In die grote kast daar, zitten een aantal kleren. Handoeken liggen in die iets kleinere kast ernaast. Make-up en andere toiletspullen zijn onder de wastafel te vinden. We hebben in deze badkamer twee douches die zijn afgeschermd van elkaar, zoals jullie al kunnen zien. Ik neem aan dat jullie wel willen douchen dus ik zal jullie verder niet storen." legde hij uit waardoor ik knikte en mijn mondje maar dicht hield tot hij weg was. "En stel dat jullie zullen denken dat ik iets van plan ben, er zit ook een slot op de deur. Ik wacht op jullie in de woonkamer." was het einde van de 'badkamertour à la Jonah.' en daarna ging hij weg, ik wisselde kort een blik met Ellison voordat ik de deur sloot en weer aan hand door mijn blonde haren haalde. Helaas had ik hier geen raampje gezien, alleen een petieterig klein verluchtingsraampje waar zelfs nog geen kat door kon kruipen en deze was dan ook nog eens bedekt met een speciaal gaas. "Ellison, we moeten hier weg zien te raken." fluisterde ik naar mijn vriendin naast me toen ik zeker ervan was dat Jonathan niet stond te luistervinken. "Maar eerst ga douchen." mompelde ik er achterna ik liep naar de kastjes toe om vervolgens de inhoud te bestuderen. Handoeken, verschillende grotes en soorten. Ik nam de zachtste handdoeken eruit en legde en paar apart voor mezelf en eentje voor Ellison als ze ook zou douchen tenminste. In de andere kasten van ik dan verschillende soorten make-up, van blush tot mascara alles lag er zowat. Het leek me dat we niet de eerste meisjes waren die hier al hadden verbleven. Echter kon ik het niet laten om al enkele spulletjes daarvan uit te stallen die ik graag eens wilde uit proberen. Als eerste nam ik een make-up doekje en veegde de zwarte smurrie bij mijn ogen vandaan en daarna de rest. Een zucht verliet mijn lippen toen ik naar de grote kast keek en daarna gleed mijn blik naar Ellison. "Ik heb hier een slecht vermoeden over." momeplde ik en deed daarna de kast deur open. Gelukkig kwam ik geen vieze 'speeltjes' van de jongens tegen maar enkele setjes opgehangen keren. Het leek er normaal uit tot ik deze van dichtbij bekeek. "Elli, koms eens kijken." fluisterde ik zachtjes, wat geschrokken zelfs. "Wat in hemelsnaam willen die jongens van ons? Ik doorliep de kleren en kleedjes. Ze kwamen vast net tot aan mijn achterste en hadden of een diep uitgesneden rug, of een enorm uitgehouwen decolleté, de shortjes die er lagen lieten je binnen gewoon bloot en de topjes haven zowat alles bloot. Ik had de neiging om te gillen toen ik zelfs een kleedje zag met bijna alles bloot. "Dit kun je toch niet menen?" kwam er met een piep uit mijn keel. Mijn blik gleed weer naar mezelf in de spiegel. Maar zo kon ik er toch zeker niet bijlopen? Met wat moeite koos ik dan toch een zwart kleedje, iets langer dan de rest maar alleen met een uitgesneden rug , gezien ik toch liever zo liep dan iets anders. Ook wist ik dat mijn vriendinnen vast liever een shortje of iets in die aard zouden willen. Mijn blik gleed nu echter naar de roze nog onuitgepakte zakjes als ik de sierlijke letters goed las stond er Victoria secret op. Ik slikte even waarna ik de zakjes open deed en stuk voor stuk de lingerie uithaalde. Dit was een regelrechte hel. "Ell,..." kwam er alleen maar zacht over mijn lippen terwijl ik de amper bedekkende stukjes stof bekeek. Van kanten Bh'tjes tot strings en zelfs dingen zonder topje. Ook waren er jartellen en snoep ondergoed... Ik gooide het zakje kwaad weg en beet denkend op mijn lip. Er moet toch een manier zijn hieruit te geraken? Ik bedoel het lijkt me dat er wel een weg uit zou zijn mits we een kans krijgen om een sleutel in handen te hebben. Deze jongens hebben ons ook niet voor hun plezier ontvoerd. Daarnet in de woonkamer hadden ze ook elk zitten aanpappen met een meisje ze hadden vast wel graag schoon volk over de vloer. Dan herinnerde ik me ook weer de knipoog van Jonathan... Hoe vriendelijk hij wel niet deed tegen me aan tafel. "Misschien... Misschien moeten we het spelletje meespelen?" mompelde ik meer tegen mezelf dan tegen Ellison, vervolgens nam ik haar bij de schouders vast en glimlachte ik bijna van geluk. "Ik denk dat ik weet hoe we hier weg kunnen."zei ik fluisterend en glimlachte dan vrolijk. Misschien was ik dan wel een lomp geval die rap gevleid was door knappe jongens, ook was ik best slim en kon ik als ik wilde ook zo een jongen om mijn vinger winden. "Elli, we moeten hun spel meespelen. Een beetje flirten, zorgen dat ze voor ons vallen en dan snap! De sleutels nemen en om hulp zoeken." legde ik aan haar uit. Daarna gleed mijn blik weer dan de lingerie setjes en nam ik een kanten string met zo'n plak Bh zonder lintjes enzo. "Al moet je wel deels jezelf blijven, het niet laten opvallen." zei ik dan weer bedenkelijk. Ik besloot de kleren klaar te leggen op een stoel en keek dan even hoe de douche werken, gelukkig voor mij waren deze hetzelfde als in ons huis. Ik nam de handdoekjes en lede deze ook op zijn plek. De één voor mijn haren mee af te drogen, de ander voor mijn lichaam en ééntje om op de staan. Ik besloot om mijn kleren in de douche zelf af te doen met het gordijn dicht om mijn vriendin het niet ongemakkelijker te maken dan het al was en daarna nam ik een warme deugddoende douche. Daarna kleede ik me om en droogde ik mijn haren om vervolgens mijn make-up op te leggen en daarna wachtte ik tot Ellison klaar was zodat we samen hier weg konden gaan.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH