[Speeltopic] Disney Dreams • One Direction 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 30 april 2014 - 20:31 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Ik wist niet zo goed waar ik mee bezig was. Ik verpeste het alleen maar voor Louis en voor mezelf. Als ik niet hem ook wilde verliezen, moest ik me echt eens gaan leren gedragen. Gelukkig pakte Louis het nog goed op. We wisten allebei dat ik toch niets zou zeggen. Ik zei namelijk nooit was als het om mijn gevoel ging. Voor de ogen van andere zou het altijd goed met me gaan. Bij Louis was dit dan ook wel echt vaak het geval. Gewoon omdat ik mezelf bij hem kon zijn. Maar echt zeggen wat ik dacht en hoe ik me voelde durfde ik niet. Zelfs niet bij hem. Of misschien juist niet bij hem. Bang dat hij me zou laten vallen. Gelukkig leek het onderwerp te veranderen en gaf ik toe dat ik niet naar de jongeren wilde. Louis leek er ook niet zo'n zin in te hebben en stelde voor om koffie te gaan halen. Iets waar ik echt geen nee tegen kon zeggen. Ik hield mijn hand stevig in die van hem geklemd, bang dat hij me anders zou loslaten en om mijn verontschuldiging aan te bieden, die hij meteen wegwuifde. Ik liet het er maar bij en liet me door hem meetrekken. 'We kunnen in wen van de wagens gaan zitten?' Toen we hier net werkten deden we dat heel vaak. We konden er uren zitten als we de tijd waren vergeten, tot de dingen opeens begonnen te tijden voor de optocht. Dan verstopten we ons en giechelde tot het weer over was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik had de neiging Harry in een knuffel te trekken, wat ik wel al had gedaan een aantal minuten terug, maar hem deze keer gewoon niet meer los te laten. Pas los te laten op het moment dat hij weer vrolijk rond kon huppelen, maar ik wist dat het geen effect zou hebben. Net als door blijven vragen, want ik wist net zo goed als de krullenbol dat hij het toch niet zou loslaten, zeggen. Er waren bepaalde dingen wat we niet deden en voor hem was dat dit terwijl het voor mij weer iets heel anders was. Het was een kwestie van je erbij neerleggen en wel gewoon de eerste keer kijken of je iets kon doen, want zo zat vriendschap in mijn ogen toch ook wel weer in elkaar. Het was dan ook de reden dat ik alleen zijn hand na de woorden steviger vasthield, een glimlach toewierp, om door te schakelen naar iets anders. De jongeren waar we beide niet veel in zagen, dus dat het dan maar koffie halen werd. Iets waar ik hem ook voor meetrok, na het wegwuiven van zijn verontschuldigingen. Toch bleef ik halt houden bij zijn vraag, om me met een grijns op hem te richten. 'Met taart, slagroom en van die zitzakken?' Twinkelingen kwamen in mijn ogen, wetende dat het in principe gewoon de beste combinatie was. Daarbij konden we ook niet gepakt worden en hadden we toch altijd de grootste lol. 'Maar waar gaan we alles vandaan halen? Welk restaurantje?' vroeg ik twijfelend, omdat er verschillende goede restaurantjes zaten, maar in enkele kon je echt goed eten halen, als hij dat tenminste wilde.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan
Ik zuchtte van opluchting toen het in elk geval leek of Zayn het snapte. Ik zou namelijk flink op mijn donder krijgen als hij iets goed fout zou doen. Ach, zo dom leek hij me niet. Het ging vast goed. Hij was entausiast en daar ging het grotendeels om. Ik glimlachte toen hij zei dat hij neit kon wachten tot de kinderen kwamen. Dat bevestigde nog eens dat hij echt een goede was voor deze baan. Misschien dat hij na deze week, als hij wilde, een intake kon doen en kon kijken of hij een vaste baan kon krijgen als hij wilde. Bij zijn vraag over Lou haalde ik mijn schouders op en zuchtte. "Die is ergens. ik zie hem pas weer bij de parade en erna, of we moeten geluk hebben en hem tegen het lijf lopen, maar dat gebeurt niet vaak. Normaal spreken we nog wel lunchtijden af, maar nu zijn we dat vergeten, dus het is allemaal wat onzeker." Ik vond dat allemaal echt niet zo leuk. Het liefst spoorde ik nu de jongen op voor dat kusje wat hij me nogsteeds verschuldigd was en nog wat meer liefde waar ik naar hunkerde. Ik was iemand die leefde op vrolijkheid en aanhalingen van mensen. Zonder vrolijkheid en liefde van anderen verging ik al snel. Op dit moment wilde ik Louis gewoon in mijn armen sluiten en nooit meer loslaten, al wist ik ook wel dat dat niet ging. Ik moest braaf wachten tot de lunch en anders tot na de parade en na sluitingstijd tot ik hem weer in mijn armen kon sluiten en zijn lippen op de mijnen kon voelen branden, zoals het hoorde, maar zoals het hier niet in het openbaar kon.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik wist dat het wel weer goed zou komen vandaag. Ik moest me er gewoon overheen zetten en me niet als een kleuter gedragen. Als ik mezelf zo een spiegel voor zou houden, vond ik het eigenlijk niet zo gek dat niemand me mocht. Snel probeerde ik het van me af te schudden. Louis mocht me en dat was genoeg. Alleen wilde ik niet eens weten wat de jongeren van me vonden en wilde er dan ook absoluut niet heen. Louis dacht gelukkig met me mee en sleurde me al snel mee om koffie te gaan halen. Hij vroeg of ik nog iets anders kon bedenken en meteen had ik iets. Er was nu nog niemand bij de wagens en zodra we er in waren gekropen, zou niemand ons meer kunnen vinden ook. Louis leek meteen te snappen wat ik bedoelde. We hadden het namelijk al zo vaak gedaan. Het was eigenlijk een van de dingen die ik het liefste deed. Gewoon omdat we dan helemaal afgesloten waren van de wereld. 'Is het niet een beetje vroeg voor taart?' Grijnsde ik, terwijl Louis zich al weer druk maakte over naar wel restaurantje we konden gaan. 'Kom, we kunnen daar, pannenkoeken, wafels en tosties enzo halen. Een gezonder ontbijt bestaat er niet.' En nu was het mijn beurt om Louis mee te trekken. Wetend dat we met een hele voorraad terug zouden komen en het eten wat voor een heel elger bedoeld was, binnen een dag op zouden hebben. En ik vond het maar gek dat ik gisteravond een kilo was aangekomen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Dit was de fijnste manier om de dag door te komen, gewoon met Harry in een van de paradewagens verstoppen tot het park een keer de deuren zou sluiten tegen de avond. Geen wensweek, geen verplichtingen en een dagje zonder drukte terwijl we gewoon beide aanwezig waren, dus niemand ons iets kon maken. Waarschijnlijk zou ik vanavond Niall wel op mijn dak krijgen, omdat ik mijn neus de hele dag niet had laten zien, maar dat zagen we dan vanavond wel weer, ondanks ik wist dat de jongen nooit lang boos op me kon blijven. Mijn aandacht ging vandaag uit naar Harry en de momenten van niets, of tenminste vrij weinig, doen. Behalve nu eten en drinken inslaan voor de rest van de dag en dan het wel verder zien. Al was het sowieso geslaagd, omdat dat het altijd was. 'En dat zeg jij?' vroeg ik met een grijns toen hij met de hele rij van zoetekauw kwam, wat nu ook niet voor de volle honderd procent onder goed viel. 'Tarzan, jij nog wel een taak hebben vandaag,' zei k met een grijns toen hij me meetrok en liet zijn hand los, om hem halt te houden. Dat gedaan hebben klom ik op zijn rug, om me als, in dit geval een aapje, aan hem vast te klampen aangezien ik te lui was om te lopen. 'Ja, dat staat echt op de lijst,' voegde ik eraan toe met een grijns, om over zijn schouder mee te kijken. 'En op naar het gezonde ontbijt dan maar,' grinnikte ik, wetende dat ik blij was dat ik vandaag nog niet ontbeten had, omdat ik te laat was voor mijn training. Daarbij was het mijn beurt om vanavond voor het eten te zorgen, dus nam dadelijk wel wat extra mee om het voor Niall zijn neus te schuiven, zoals eigenlijk altijd het geval was aan het einde van een dag als deze. 'Nog steeds blijft dit gewoon geweldig.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[LouisPan -> KodaIine met hoofdletter i]

Bowties were never Cooler