[Speeltopic] Disney Dreams • One Direction 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 30 april 2014 - 20:31 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Kan ik ergens heen met Cassie?]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Zayn Malik

Niall grijnsde en pakte daarna me hand en trok me mee. 'Ja ik kom al' lachte ik waarna ik achter hem aan liep maar hij me eigenlijk vooral meetrok. We liepen richting de kleedkamers en ik keek even om me heen. In het park liep nog niemand, het zag er echt mooi uit zo nu het rustig was. Ik richtte me aandacht weer op Niall toen hij begon te praten en een lichte zucht was te horen toen ik hoorde dat mij haar anders moest. Ik haalde even mijn hand door mijn haar, ik had er vanochtend veel tijd aan besteed maar het was me het wel waard. Ik zou Aladdin gaan spelen dus dan moest ik er natuurlijk wel zo uitzien. ' Nou als je me daarbij kan helpen heel graag' zei ik met een glimlach omdat ik totaal niet wist hoe ik dat goed op zou moeten doen. Niall leek me een aardige jongen, nou was dat sowieso al duidelijk door de verhalen van Louis maar het kon natuurlijk altijd zo zijn dat het in het echt wat anders was. We kwamen bij de kleedkamers aan en ik keek even om me heen, hier zou ik deze week waarschijnlijk wel veel komen. Ik keek Niall aan wachtend tot ik mijn pak zou krijgen of anders nieuwe informatie. Ik hoopte wel dat Niall veel bij mij zou blijven vandaag want het leek me misschien niet heel moeilijk dit werk maar het was toch nieuw en ik zou eraan moeten wennen. Toch leek Niall me niet zo een type die me snel heel lang alleen zou laten dus had ik daar wel vertrouwen in.

[Je kan altijd gewoon naar de ingang komen. Je kan namelijk ook beginnen zonder direct iemand te meeten. Er komt vanzelf wel iemand naar je toe. Dit soort vragen zorgen alleen voor extra ongewenst oftopic berichten]

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik glimlachte bij zijn woorden. "Tuurlijk" zei ik voor ik in de kleedkamers hem zijn kluisje aanwees en hem een briefje gaf met de code erop. Daarna liep ik rustig naar het rek om het aladdin kostuum te pakken en dat over de middelste bank te leggen. "Alsjeblieft. Ik ga even mijn natte zooi uithangen. Ik ben zo terug." zei ik voor ik naar mijn eigen kluisje liep en mijn pak, pantoffels en boxer eruit haalde. Daarmee liep ik naar het nu bijna lege kledingrek waar ik ze over uithing. het meeste droop nog gigantisch. Dat liet me ook besluiten om met de handdoek die er ook tussen zat, maar die nog redelijk droog was, mijn kluisje af te drogen voor ik die erbij hing. Daarna liep ik het kantoortje maar in om eens te zien wat voor een schmink aladdin op moest. Ik bladerde wat door papieren en vond dat hij helemaal neits op hoefde, behalve een fez die bij zijn kostuum hoorde. Dat was wel een opluchting, want schmink doen op iemand anders was ik bar slecht in. Ik had een keer een groep kinderen in leeuwtjes moeten veranderen, maar uiteindelijk had mijn collega het moeten overnemen omdat het op gele vlekken met zwarte strepen leken. Nee, ik kon het echt alleen bij mezelf. Ik rekte me nog eens even goed uit en voelde de stof ongemakkelijk langs mijn compleet blote lichaam gaan. Normaal was ik ook bloot onder mijn pak, maar niet zo bloot. Ik zocht dus nu mijn kluisje nog open stond even naar een hangslotje om de rits aan het labeltje aan de voorkant vast te maken, zodat het pak niet verder open kon dan halverwege mijn borst zonder sleuteltje. Ik klikte het vast en stopte het sleuteltje in mijn kisje zodat ik het niet kwijt kon raken. Zo zou ik in elk geval neit prongelijk in mijn naakie rond het park huppelen.

Bowties were never Cooler

Zayn Malik

Niall wees het kluisje aan en gaf mij de code. Hij liep even weg en ondertussen opende ik het kluisje. Gelukkig lag er niks raars in of zo want dat had ik ook nog wel is meegemaakt als ik een nieuw kluisje kreeg. Ik keek op toen Niall weer kwam en pakte het pak van de bank af. 'Dankjewel en is goed tot zo' zei ik tegen hem en bekeek het pak wat ik in mijn handen had. Gelukkig was het nog redelijk warm buiten anders had ik het echt heel koud gehad in het pak. Ik trok mijn kleding uit tot ik alleen in mijn boxer stond en legde me kleding daarna netjes op een stappeltje in het kluisje. Ik trok het pak aan en deed mijn fez op. Zo ik was er klaar voor, ik zag er nu gewoon echt uit als Aladdin en zo zouden alle mensen die ik in het park zou tegenkomen me ook gaan beschouwen, best raar maar wel heel erg leuk. Ik kon niet wachtte tot er mensen in het park kwamen en ik daar als Aladdin mocht rondlopen. Ik liep in de richting waar ik Niall heen had zien gaan en zag hem al snel staan voor een kluisje, waarschijnlijk de zijn eigen kluisje. ' en simba, zie ik er een beetje goed uit als aladdin?' Vroeg ik hem lachend en draaide even een rondje om alles te showen. Daarna keek ik Niall weer aan met een grijns, ik werd echt vrolijk gewoon om het feit dat ik nu eruit zag als een disneyfiguur.

Niall Horan
Ik had net mijn pak op slot gedaan en de sluitel opgeborgen toen ik Zayn's stem hoorde. Ik draaide me om en keek naar hem terwijl hij een rondje draaide. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. "Prima. Alleen ik zal voor je even de bijpassende schoenen pakken, want aladdin op sneakers gaat niet." zei ik vrolijk voor ik naar het rek liep om daar twee vrolijk gekrulde schoenen te pakken. Ik gaf ze aan de jongen en hing toen mijn gitaar weer voor me, zodat ik kon gaan zitten tokkelen. Ik speelde een vrolijk deuntje speelde uit de film aladdin. Zo konden we het park in. Ik zou hem proberen het hele park te laten zien, maar dat zou langzaam gaan omdat het druk ging worden vandaag en we natuurlijk wel alle kinderen, groot en klein, aandacht moesten geven. Dat was nou eenmaal zo. Ik vond het geweldig om al die blije kindergezichtjes te zien. Ik dacht onder het spelen aan Louis en het feit dat ik nogsteeds bang was dat hij nee zou zeggen. We waren dan wel al best een tijd en volgens mij ook best gelukkig samen, maar ik wist niet of hij uberhaupt wel wilde trouwen. Voor mij was het toch wel iets speciaals en belangrijks, maar het zou kunnen dat hij het niet zag zitten omdat hij het een loze belofte vond. Ik zuchtte en speelde rustig door met een steeds treuriger deuntje. Ik wilde heel graag dat hij ja zou zeggen, maar ik durfde het niet te vragen omdat ik veels te bang was voor een nee. Ondanks dat vrolijke uiterlijk, schuilde er een bang kwetsbaar baby leeuwtje in me. Iemand zou me dat duwte in de goede richting moeten geven, fysiek misschien zelfs, maar zo iemand had ik hier niet.

Bowties were never Cooler

Zayn Malik

Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht en keurde me goed. Ik grinnikte en knikte daarna. ' Dat zou inderdaad wel een beetje raar zijn' zei ik en pakte de schoenen die mooi paste bij hoe ik er nu uitzag. Ik zag hoe hij zijn gitaar pakte en begon te tokkelen. Het deuntje herkende ik van Aladdin. Niall kon echt goed gitaar spelen dat hoorde ik al gelijk. Ik trok ondertussen mijn schoenen uit en verwisselde ze voor degene die ik nu aan moest. Ik keek op en zag hoe Niall inmiddels nogal in zijn gedachte leek weggezakt. Een zucht verliet zijn mond en waar eerst vrolijke deuntjes uit zijn gitaar kwamen zijn er nu nog enkel treurige toontjes te horen.Het zag er totaal anders uit als de vrolijke jongen van net, hij zat ergens mee dat was wel duidelijk. Ik ging naar de jongen toe en sloeg voorzichtig een arm om hem heen. 'Niall wat is er?' vroeg ik hem en keek hem iets bezorgd aan. Hij leek echt verdrietig te zijn zo en over iets te piekeren. Ik hoopte dat hij het mij wou vertellen en ik hem kon helpen maar ik begreep het ook wel als die mij niks zou willen vertellen, hij kende me pas net en ik zelf zou nooit snel aan iemand die ik net ken vertellen waarom ik verdrietig ben maar misschien was deze jongen anders en wou hij het mij wel vertellen.

[ bericht aangepast op 7 mei 2014 - 10:24 ]

Niall Horan
Ik keek verschrikt op uit mijn gedachten toen ik Zayn hoorde vragen wat er was. Direct stopte ik met spelen en beet twijfelend op mijn onderlip. Aan de ene kant wilde ik het graag kwijt aan iemand, maar aan de andere kant was ik bang dat iemand, en dan vooral Louis, erachter kwam en boos op me werd voor welke reden dan ook. Toch lieten zijn armen me veilig voelen, zoals velen dat deden. Veiligheid, of schijnveiligheid, was voor mij altijd iet heel belangrijks. Als ik me niet veilig voelde was ik net een klein eenzaam konijntje: doodsbang en schigtig voor alles. "Ik wil Boo al een tijdje ten huwelijk vragen tijdens de parade, maar durf niet." zei ik zachtjes. Toen ik doorkreeg wat ik had gezegd schoten mijn ogen naar het gezicht van de jongen en pakte ik stevig zijn gezicht tussen mijn handen. "Je mag het tegen niemand vertellen. Niemand. En al helemaal niet tegen Lou. Zweer het. Zweer dat je het aan niemand zal vertellen." zei ik in blinde paniek. Als hij het zou vertellen aan wie dan ook zou Louis het zoizo te horen krijgen binnen een paar uur, want het was net een gigantisch roddelhok hier. Ik wrong me toen voorzichtig uit zijn greep en stond op om nog even in een spiegel te checken dat mijn schmink echt nog goed zat, wat gelukkig zo was. Ik draaide me naar Zayn. Als hij klaar zou zijn zouden we het park in kunnen, want de poorten zouden binnekort wel open gaan.

Bowties were never Cooler

Zayn Malik

De jongen om wie mijn arm nog zat leek even te twijfelen of die het me wel moest vertellen. Uiteindelijk begon die te vertellen wat er aan de hand was en een lichte glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Kom op Niall, niet zo bang zijn. Jullie horen bij elkaar en jullie zijn zo verliefd hij zegt vast wel ja!' zei ik hem met een glimlach. Hoe schattig dat hij Louis wilde vragen, uit verhalen wist ik al dat die twee echt perfect waren bij elkaar en een huwelijk zou het nog helemaal afmaken. Ineens werd mijn gezicht vastgepakt door Niall en keek ik hem verbaasd aan. 'Oké rustig maar Ni, ik zou het niemand vertellen!' zei ik en lachte even omdat het er best grappig uitzag hoe hij zich hierover echt heel erg druk maakte. Hij ontsnapt uit mijn greep en checkt zijn look nog in de spiegel. ' Nou simba, kunnen we het park in?' vroeg ik hem met een glimlach en stond op van de bank. Ik had er echt zin in, dit was de eerste keer dat ik het zou doen en het was wel iets heel nieuws maar ik wist nu al zeker dat het heel leuk zou worden. Ik haalde mijn hand even door de losse plukken haar die nog onder de fez uitkwamen terwijl ik wachtte om het park in te gaan.

Niall Horan
Zayn's woorden gaven me een beetje kracht, maar niet genoeg. Hij was dan wel hoopvol, maar ik wist het nog zo net niet. Gelukkig beloofde hij me wel dat hij het geheim zou houden. Ik keek nog even in de spiegel en draaide me toen naar hem om bij zijn vraag. "Dat kan zeker, Aladdin. Geen zorgen." Zei ik voor ik zijn pols weer pakte en hem meetrok naar buiten. Dit was een vervelende gewoonte die deels van mezelf kwam, maar die ik ook deels van Louis had overgenomen. Om hem mee te krijgen werkte slepen altijd het best en hij sleepte mij ook altijd van hot naat her. Ik trok hem mee naar buiten. Daar liet ik hem los en keek even rond. "Laten we eerst een rondje maken, zodat je in elk geval vast een deel van het park hebt gezien voor we overladen worden met bezoekers." zei ik voor ik vrolijk begon te lopen en hem weer meetrok. Wij zouden vooral in het kindergedeelte rondzwerven en minder rond de attracties hangen voor de oudere bezoekers. Toch mochten we daar ook komen en rondhangen. Zelf vond ik het alleen wat minder omdat mensen lang niet altijd aardig deden tegen een jongen met een gitaar in een leeuwenpak. Zeker mensen van mijn eigen leeftijd niet. Die waren het gemeenst en dat durfde ik alleen aan met Louis aan mijn zijde... en die was nu wist ik veel waar. Ik nam Zayn dus maar mee naar het vrolijke kindergedeelte van het park en liet hem daar los. "Hier zul je het grootste deel van de tijd zijn. Wees lief tegen de kinderen en blijf wat er ook gebeurt in je rol. of je het nou leuk vind of neit en of zeker ouders met je willen praten als persoon tot persoon, nooit doen. Tot vanavond laat je kostuum uit gaat ben je Aladdin en niemand anders." sprak ik hem nog toe. Dit was belangrijk, het was namelijk de belangrijkste regel van de karakters hier in het park.

Bowties were never Cooler

harry Styles
Voor het eerst wilde wil liever naar huis dan hier zijn. Wilde ik alles behalve half naakt rondlopen en niet steeds met mijn neus op de feiten gedrukt worden met het feit dat ik maar een vriend had. Ik moest accepteren dat iedereen vrienden met Louis wilde zijn. Dat hij niet van mij was en dat Louis ook andere mensen aardiger vond dan mij. Normaal had ik daar geen problemen mee. Ik vond het fijn dat ik iemand had om mezelf bij te zijn. Maar vandaag voelde het of ik mezelf ook tegen Louis moest beschermen. Maar zoals altijd had Louis het door. Ik beet op mijn lip en sloeg mijn ogen neer. Maar toch liet ik mezelf in de knuffel zaken, die hij van me vroeg. 'Ik weet het niet.' Fluisterde ik zachtjes. Het was niet helemaal gelogen. Ik wist echt niet wat het was. Ik duwde mijn neus in het keulje van zijn schouder, terwijl mijn handen zich in zijn shirt klemde. Ik verafschuwde mezelf nog erger dan normaal en het feit dat ik Louis hier ook nog eens mee opzadelde, liet met niet veel beter voelen. 'Sorry, je hebt wel wat beters te doen dan je druk te maken over mij.' Ik liet Louis los en deed meteen een stapje naar achter. Zijn blik voledig ontwijkend, probeerde ik op iets anders te komen. 'Kom, we gaan die jongeren zoeken.' Mompelde ik, terwijl ik moeite moest doen om mijn stem p der controle te houden.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
De jongen waar ik naast liep, mocht misschien mijn beste vriend zijn, maar zijn reacties paste toch niet helemaal bij hem. Ik kon het dan ook niet laten, om hem er alsnog op aan te spreken, want het was niet de bedoeling dat hij ergens mee rond bleef lopen, alles opkropte. Toch kwam eerste nog de vraag over wat de hele bedoeling was, want ik wilde niet gelijk met de deur in huis vallen, wat ik naar mijn mening nog altijd deed. Al was de andere kant van mijn mening weer dat dit beter was, dan te doen alsof er niets was. 'Hazzie, je weet dat je met alles bij me terecht kunt, hé? Dat ik hier voor je ben?' vroeg ik zachtjes toen hij zijn ogen neersloeg, op zijn lip bijtende. Mijn armen wikkelde ik dan ook om hem heen voor een verstikkende knuffel toen hij zich wel in mijn armen stortte. 'Zeker krullenbol?' vroeg ik zachtjes bij zijn antwoord, om hem dicht tegen me aan te houden. Harry was iemand die gewoon met een glimlach op zijn gezicht door het park moest lopen, iedereen een glimlach op zijn gezicht kon bezorgen. Een verwarde blik kwam in mijn ogen door zijn reactie, om mijn hoofd te schudden. Een stap dichter naar hem toe, zorgde ervoor dat ik mijn vingers onder zijn kin kon plaatsen, zodat hij me recht in mijn ogen aan moest kijken. 'Schat, je bent niet voor niets mijn beste vriend. Ik maak me sowieso zorgen om je, want het is te zien dat je ergens mee zit. Daarbij heb ik liever dat je praat dan niet en heb ik niets beters te doen.' Ik gaf hem nog een korte knuffel, om mijn ene arm daarna nog rond zijn middel te laten liggen. 'Weet je het zeker? We kunnen ook eerst nog een rondje park zelf doen als je wilt? De jongeren kunnen ook wel eventjes wachten?' verliet mijn mond met een vragende blik, om erna mijn blik nog even rond te laten glijden. Ik vroeg me af of het überhaupt wat zou worden.

[ bericht aangepast op 11 mei 2014 - 19:33 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Waarom moest ik altijd alles verpesten. Louis was nu bij me, dus ik hoorde me weer goed te voelen. Weer te grappen en grollen en samen het park op zijn kop te zetten. Hij was mijn enige vriend en het enige wat ik deed was hem hierdoor van me afduwen. En waarom. Omdat ik jaloers was? Omdat hij alles had, wat ik niet had. Omdat hij wel meer vrienden had. Ik had daar nooit problemen mee gehad. Maar vandaag was gewoon kut. Alles was kut. Toen ik eenmaal in zijn omhelzing stond wilde ik er eigenlijk niet meer uit. De reden dat ik mezelf aan hem vastklampten. Toch duwde ik het weg. Langzaam knikte ik bij zijn bevestigingsvraag. Waarna ik weer afstand van hem nam. Hij hoorde zich niet druk te maken over mij. Louis was het daar alleen niet mee eens en benauwd keek ik in zijn ogen toen hij me dwong aan te kijken. Hij was zo dichtbij. De gedachtes die ik er van kreeg waren veelte beschamend en snel wende ik mijn blik weer af. Ik liet me knuffelen en wist dat ik het nu verschrikkelijk aan het verwoesten was. 'Ik wil niet naar de jongeren.' Gaf ik zacht toe. Ik hield van dit park en de kinderen. Niet van de jongeren die er kwamen om de boel op zijn kop te zetten. Jongeren waren gemeen. Zagen ons niet meer als sprookjesfiguren, en trokken je pruik van je hoofd. Langzaam keek ik op naar Louis en pakte ik zijn hand beet. 'Sorry.' Verontschuldigde ik me voor mijn afstandelijke gedrag. Louis was niet zoals die jongeren. Louis was mijn vriend.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Langzaam knikte Harry bij mijn bevestigingsvraag, maar heel overtuigend klonk het in mijn oren niet echt. Ik had het idee dat er genoeg in het hoofd van de krullenbol rondspookte en hij niet helemaal eerlijk was tegenover ons allebei niet. Het was de reden dat ik hem maar dicht tegen me aanhield, in de hoop dat de knuffel een beetje zou helpen, tot de seconde dat hij weer de afstand nam. Zijn woorden waren woorden waar ik het helemaal niet mee eens was. Hij was mijn beste vriend en dat was dan ook iets at ik hem duidelijk probeerde te maken, om hem daarna toch nog een knuffel te geven. Het laatste kon ik niet echt helpen, want ik was gewoon iemand die snel knuffels haalde bij personen en zeker bij Harry en Niall. Ik keek op bij zijn woorden, om zachtjes te grinniken. 'Wat denk je ervan om anders gewoon ergens een koffie te halen, om daarna samen het park door te lopen? Ze kunnen best wel zonder ons en dan doen we het gewoon een keer helemaal anders,' verliet vragend mijn mond, om met een dezelfde vragende blik naar Harry te kijken. Twee mensen zouden ze niet missen en daarbij hadden ze denk ik ook wel iemand nodig voor in het park. Daarbij had ik er zelf ook niet echt heel veel zin in, wat denk ik al was gebleken, en wist ik niet of twee jongeren deze situatie beter gingen maken. Waarschijnlijk zou het alleen maar gezeur worden. Met een glimlach keek ik richting Harry, die mijn hand beet pakte, om de verontschuldiging weg te wuiven. 'Iedereen heeft wel eens een slechte dag, toch? Daarbij pak ik het ook niet altijd heel slim aan,' zei ik, om Harry na enkele seconde mee te trekken in de richting van Main Street. Het leek me beter, net als er niet veel verder op in te gaan. Wilde Harry dat wel dan hoorde ik dat wel weer. 'Als je iets anders in gedachten heb, mag je het ook roepen, hé? Meestal zijn de jouw ideeën ook gewoon goud waard,' verliet alweer een heel stuk vrolijker mijn mond.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

Hij pakte me vast en trok me weer mee naar buiten, hier moest ik volgens mij maar aan gaan wennen al was dat al aardig gelukt door het bevriend zijn met Louis. Niall liet me weer los en ik keek het park even door met een glimlach, ik hou echt van Disneyland. 'Is goed, ik ken het park al uit me hoofd dus daar hoef je je ook geen zorgen om te maken' grijnsde ik. Ik kwam er vaak genoeg dus ik wist bijna waar alles zat. Ik grinnikte toen hij me weer meetrok wat ik maar liet gebeuren en een beetje om me heen keek om te zien waar we heen gingen. Ik luisterde goed naar Niall zijn woorden toen we in het kindergedeelte waren en ik knikte braaf. ' Oké komt goed' zei ik met een glimlach. Dat kon ik wel doen en onthouden. Ik had wel vertrouwen erin dat het goed zou komen. ' Ik kan niet wachten tot de kinderen komen' zei ik met een glimlach tegen Niall en keek hem aan. ' Waar is Lou eigenlijk?' vroeg ik hem daarna omdat ik het best grappig zou vinden om Louis zijn gezicht te zien als ik ineens als Aladdin voor zijn neus zou staan en het was sowieso gewoon leuk om Lou even te zien.