Louis Tomlinson
De ene na de andere werknemer kwam binnen, maar meer dan een zachte 'Hi,' rolde deze keer toch echt niet over mijn lippen. Ik wist anders precies hoe het zou lopen en zou vervolgens meerdere mensen op mijn dak krijgen, omdat ik weer eens te laat zou zijn en teveel zou praten. Toch nam dat niet weg dat ik, toen ik helemaal omgekleed was, voor Harry zijn neus stond om hem te helpen. De plek waar inderdaad duidelijk werd dat een slak nog sneller was dan mij, want na een 'Niet nodig, Hazza, want ik help je graag. Daarbij zijn daar vrienden voor,' om ondertussen de pruik aan te pakken en plaats achter de krullenbol en het bankje te nemen, kwam Niall alweer binnengestormd. Zijn woorden lieten me met mijn ogen rollen, maar diep van binnen ook lachen, omdat ik wist hoe de jongen in elkaar zat. 'Horan, ik ben bezig voor het geval dat je dat niet doorhad,' riep ik in de richting van de douches, waar hij naartoe was gehobbeld, om in de tussentijd gewoon door te gaan met wat me eerder was gevraagd. Mijn vrije hand door de krullenbos van Harry te halen waarna ik de pruik bij de jongen opzette. Nauwkeurig keek ik of al zijn krullen verdwenen waren, om 'Zonde hoor die pruik, want je krullen blijf ik leuker vinden,' met een grinnik over mijn lippen te laten rollen, wat tevens de waarheid was, en de spelden over te nemen, die zorgde dat niet veel later de pruik beter vast zat. 'Alsjeblieft.' Het was het woord dat ik zei toen het echt goed leek te zitten en voor ik de jongen aankeek. 'Heb je trouwens zin om zo meteen samen naar die mensen van de wensweek rond te leiden?' vroeg ik uiteindelijk met een glimlach. Het leek me wel zo gezellig. ' Zo ja, geef me twee seconde,' Het laatste voegde ik er na een korte stilte aan toe, om naar de douches te hobbelen. Ik vond het ook weer zielig om Niall te laten zitten. 'Het mocht ook wel iets vriendelijker, hé,' zei ik tegen de jongen, die in het midden zat, om tegen de muur te leunen, een paar stappen van hem verwijderd. Iets wat ik beter niet had kunnen doen doordat de douches aansprongen. Mijn ogen werden groot, om een paar seconde roerloos te blijven staan voor ik me uit de voeten maakte, terug naar Harry. 'Uh, ja, sorry, er moest iemand volgens mij even afkoelen,' grinnikte ik, ondanks het helemaal niet in de planning zat of met opzet ging.
If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer
