RPG - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 10 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Vind je dat echt?' vroeg Leona. 'Wilde je echt het risico lopen om verbannen te worden?'

Every villain is a hero in his own mind.

Kato snoof. 'Dat gebeurd heus niet. Alsof ik de eerste ben die zoiets doet. Ik zou hem heus niet vermoorden, hoor. Ze kunnen zoch beter met de moord op Ferapyle bezighouden.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia was net uit bad toen er op de deur werd geklopt. Liae lag tegen haar borst te slapen en ze keek in het gezicht van Michelle toen ze open deed.
'Hé, Michelle. Leuk om je te zien, kom binnen.' Ze deed de deur weer dicht en ging op de bank zitten. 'Kom je voor Kato?' vroeg ze.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik woon hier langer dan jij,' antwoordde Leona feller dan de bedoeling was. 'Denk je dat ik niet weet hoe het bestuur denkt? Ik zou je niet waarschuwen als ik dacht dat ze je niks zouden maken.'

-
'In eerste instantie wel, maar ik vind het net zo leuk om jou wat beter te leren kennen,' glimlachte ze. 'Ik hoorde van Ferapyle en was benieuwd of jullie van meer wisten. Gezien jullie meer kennissen hebben dan ik.'

Every villain is a hero in his own mind.

Cordelia glimlachte vriendelijk en schudde vervolgens haar hoofd, met een trieste blik. 'Nee, ik heb er niets meer over gehoord. Het is geen natuurlijke dood, helaas,' zuchtte ze. 'Ik vind het zo'n naar idee dat hij vermoord is. Wie doet zoiets.' Ze huiverde even, waardoor Liae een beetje op schrok. Ze sliep echter rustig door en Cordelia keek naar Michelle.
'Ik heb Kato er niet meer over gesproken.' Ze zuchtte. 'Ik moet steeds denken aan Satyr en zijn familie.' Ze vond het heel erg voor ze.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Michelle knikte ernstig. 'Ja, vooral omdat hun moeder zo kort geleden ook is verdwenen. Het is echt naar dat dit hem overkomen is, zeker omdat hij er zo opgebrand was boosdoeners als deze uit de samenleving te verwijderen.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Want het is natuurlijk helemaal gegrond als een dorpeling iemand aanrandt,' snoof Kato. 'Ik ben aangesteld om orde te handhaven.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ja, en zijn zusje die laatst nog ontvoerd is geweest. Het zit ze niet mee. Wat een tegenslagen in zo'n korte tijd.' Er viel een korte stilte. 'Wil je iets te drinken?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Toen ze voor de hoteldeur stonden, zei Meller dat ze wel in haar eentje naar huis kon.
'Nee, dat wil ik echt niet,' zei Emily. 'Is Russel thuis?'
Meller schudde haar hoofd. 'Die is aan het werk.'
'Oh.' Emily keek even bedachtzaam om zich heen. 'Je mag ook wel bij ons blijven, als je dat fijner vindt.'
'Nee joh. Ik red me wel!' Meller glimlachte. 'Het komt echt wel goed, hoor. Ik kan wel alleen thuis blijven.'
Emily was er niet zo zeker van en stond erop dat ze Meller veilig thuis bracht. Zelf was ze niet heel erg bang, maar ze wist dat Russel het fijner zou vinden als Meller niet direct alleen over straat zou lopen. Hoewel ze in vele opzichten erg verstandig was, maar Emily herkende veel van zichzelf in Meller en wist dat ze zich in grote problemen kon brengen met haar naïviteit. Het altijd zelf willen oplossen van haar problemen was iets wat ze beide wilden. Nog steeds deed Emily alles liever zelf, zonder hulp, maar ze was er inmiddels wel achter dat dat niet altijd mogelijk was en dat je soms hulp van anderen moest accepteren en appreciëren. Emily leerde daar al een beetje in, maar ze wist dat Meller nog niet zo ver was en het zou haar dan ook niks verbazen als het meisje zichzelf onbewust in een situatie zou gooien waarin ze oog en oog met de moordenaar zou komen te staan.
Toen ze bij haar huisje aankwamen, vroeg Emily Meller te beloven dat ze niet buiten zou komen tot Russel thuis was. 'Hij hoeft vanavond niet in het café te werken want die is gesloten, dus hij zal wel eerder thuis zijn als normaal.'
Meller beloofde het en liep naar binnen, waarna Emily terug naar huis liep. Ze hoopte dat Baiel een baantje zou vinden vandaag, maar rekende er niet te veel op. Waarschijnlijk stond niemand er met zijn hoofd naar. Ze liep de trappen op in het hotel en liep haar deur weer binnen, waar Ariana op de bank zat. Maerle lag nog in haar wieg te slapen. 'Is ze rustig geweest?' vroeg Emily.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rodey en Zipp gingen weer terug naar hun hotelkamer waar Zipp Rodey weer losliet. Het kind liep naar het raam en keek naar buiten.
'Zijn ze nu daar?'
Rodey volgde hem enkel met zijn ogen terwijl hij stilletjes in een hoek van de kamer ging staan.
'Waarschijnlijk, maar wij blijven voor vandaag binnen. Misschien dat we even naar buiten kunnen als de zon onder is.'
Hij bespeurde iets van enthousiasme op Zipps gezicht en was daar blij om. Dat betekende dat hij ruimte maakte voor andere emoties en deze was goed.
'Vond je Ariana en Emily aardig?' wilde hij weten.
Zipp knikte. 'De een was vreemd, maar de ander die me drinken gaf was... aardig.'
Rodey was wel een beetje teleurgesteld, want hij had graag gehad dat Zipp Emily ook aardig zou vinden. Hij durfde echter niet te vragen waarom, mar misschien had Zipp Emilys ongemak opgemerkt. Rodey zelf was in ieder geval niet vergeten wat ze de vorige avond tegen hem gezegd had.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Leona slaakte een zucht. 'Je weet heus wel dat je daarvoor geen patiënten hoeft te wurgen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Ariana knikte. 'Ja hoor.'
Het kind had even gejankt, maar was daarmee opgehouden toen Venomis er geen aandacht aan besteedde.

-
Michelle schudde haar hoofd. 'Nee hoor, dank je.'

Every villain is a hero in his own mind.

Emily vulde een glas voor Ariana en ging naast haar op de bank zitten. 'Ik vraag me wel af wie de moordenaar kan zijn,' zei ze afwezig. 'Het moet namelijk iemand binnen het dorp zijn geweest.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Hoe gaat het verder met je?' vroeg Cordelia, die het liever niet de hele tijd over Ferapyle wilde hebben. Het bezorgde haar een naar gevoel.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Het kan iedereen zijn,' antwoordde Venomis. 'Als leider van de stad had hij vast genoeg vijanden.'

-
'Wel goed,' antwoordde Michelle een beetje afwezig. 'Alleen bevalt deze moord me niets. Hij is niet de eerste die omkomt, maar wel op zo'n manier... met een anonieme moordenaar.' Ze keek Cordelia aan.'Wij hadden vroeger een politie die de dader opspoorde, maar ik vrees dat wij niet eens zo'n instituut hebben.'

Every villain is a hero in his own mind.