Rehab || One Direction - Speeltopics

Een paar jongens met ieder hun eigen problemen, zitten al voor korte of langere tijd opgenomen in een psychiatrische kliniek. Het bestuur van de kliniek heeft een nieuw project bedacht, dat misschien de jongens zou kunnen helpen. Vanaf nu zitten ze niet meer in hun eentje op een kamer, maar delen ze er één met z'n vijven. Zal dit hen helpen? Of komen er alleen maar meer problemen van? En hoe zit het met hun gevoelens? Krijgen ze een hekel aan elkaar, of ontstaat er bij sommigen een grote liefde?

Rollen:
-Zayn Malik (Knetterdisco)
-Louis Tomlinson (Bergling)
-Harry Styles (KhaIeesi)
-Niall Horan (AmazaynLOVE)
-Liam Payne (PresIey)

Regels:
-Geen oneliners, minstens 150 woorden per post. Je kan wel eens een slechte dag hebben, maar laat het niet te vaak gebeuren.
-Niet de personages van anderen besturen
-Gebruik alsjeblieft leesbare grammatica en spelling
-Liefst mensen met een beetje ervaring
-Blijf actief, liefst elke dag, reageer je zeven dagen niet zonder een reden, lig je eruit
-OOC in het praattopic, anders tussen () of []
-Naamsveranderingen doorgeven
-Alleen Knetterdisco maakt de nieuwe topics aan

Begin:
Het lijkt een gewone dag in de inrichting, maar na een sessie met hun therapeut krijgen de jongens te horen dat ze vandaag een nieuw kamer krijgen die ze zullen delen met vier wildvreemde jongens die ze nog nooit hebben gezien.

[ bericht aangepast op 20 feb 2014 - 13:33 ]

Liam Payne.

"Laten we maar gewoon gaan slapen," zuchtte Zayn. Ik zuchtte ook, ik was klaar wakker, maar ik zou toch moeten gaan slapen. Zayn liep naar het lichtknopje bij de deur, hij aarzelde even en drukte het daarna uit. Zo, Louis ook zijn zin. Hij zette een stap naar het bed toe, en kwam niet verder. "Li?" zei hij aarzelend, en tikte het bed aan. "Li? Ben jij dat?" vroeg hij. Ik stond op uit het bed. 'Nee, tenzij je me aanziet voor een bed.' grinnikte ik, en deed de lamp weer even aan. 'Ga jij maar gewoon in bed liggen, ik doe de lamp wel uit' zei ik. Ik wachtte tot dat hij in bed lag, en daarna deed ik de lamp uit en kwam weer naast hem liggen.

---

How far is far

(Ik ga dit weekend naar m'n vader en kan dus tot zondag niet meer reageren)

[Kendizzzzle went PresIey. De L is een hoofdletter i]

---

How far is far

[sorry, ik was eigenlijk een beetje aan het wachten op de volgende dag. Maar aangezien deze niet echt lijkt te komen.]

Harry Styles
Over het algemeen was ik behoorlijk tevreden. Ondanks alle veranderingen die me door een moeilijk paket hadden gebracht en de jongens op de kamer die ik liever een hun voeten op het plafon wilde spijkeren, stak Louis hun allemaal voorbij en liet me voor het eerst zins ik me kon herinneren weer gewaardeerd voelen. Ik voelde me totaal veilig in zijn armen en kon eigenlijk mijn geluk niet op, nu ik mijn allereerste vriend had ontmoet. Het maakte zelfs dat heel mijn lichaam nu op non-actief stond, maar mijn hersens kleurde van energie. Het was zelfs zo erg dat ik niet eens meer kon gaan verliggen, omdat Louis bewoog. Al was dit in mijn slaap wel anders. Ik had mezelf vaak genoeg uit bed gegooid of werd met mijn hoofd aan de verkeerde kant van het bed wakker. Ik bewoog al een gek, net al ik praten. Alles wat ik overdag niet zei, kwam er 's nachts uit. Niet dat ik het zelf door had. Ik wist het pas nadat een van de begeleiders midden in de nacht in paniek mijn kamer in kwam stormen, omdat ik blijkbaar had lopen gillen en roepen. Ik schaamde me er ontzettend voor en hoopt maar dat de rest het niet zou merken, of dat ik een keertje mijn mond dicht zou houden. Of ik moest gewoon niet slapen. Ja, dat ging ik doen. Ik opende mijn ogen en draaide mezelf iets op mijn rug, zodat ik het plafon kon zien. Mijn oogspieren gespannen, zodat mijn ogen niet dicht konden vallen en dicht tegen Louis aan, die me zou beschermen tegen de monsters in de kast die 's avonds tevoorschijn kwamen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[sorry]

Zayn Malik
Het was dus niet Liam die ik had aangetikt, maar het bed. Great. Ik ging in het bed liggen en Liam deed de lamp uit. Meteen overspoelde een golf van paniek me. De stemmen in mijn hoofd werden opnieuw luider, begonnen nare dingen te zeggen, maar ik probeerde ze te negeren. Ik had mijn ogen wijd open gesperd en keek verwilderd om me heen, waar bleef Liam nou? Toen hij naast me kwam liggen schrok ik behoorlijk, maar dat probeerde ik te verbergen. Wel voelde ik me nu een stuk veiliger door hem. Toch, niet veilig genoeg. De stemmen in mijn hoofd leken nu zelfs te schreeuwen. Even sloot ik mijn ogen en toen ik ze opnieuw opende schoot ik meteen overeind. Daar was het, het wezen dat me al jaren achtervolgde als het donker was. "Li- Liam?" fluisterde ik met trillende stem. Het wezen stond bij ons voeteneinde en ontblootte grommend zijn tanden. Dit was een hallucinatie, maar voor mij leek het levensecht. "Liam!" piepte ik bang. Ik begon te hyperventileren toen het monster langzaam dichterbij kwam. Het besef dat er nog anderen in de ruimte waren was totaal verdwenen. Zodra het monster op me af sprong begon ik te schreeuwen, maar niets leek te helpen, ik werd aangevallen en zou worden vermoord, daar was ik nu heilig van overtuigd.

[ bericht aangepast op 20 feb 2014 - 14:42 ]

Liam Payne.
Hij ging op het bed liggen. Ik deed gapend de lamp uit, en slofte naar het bed. Hij schrok duidelijk toen ik naast hem kwam liggen. 'Rustig, ik ben het maar' zei ik. Hij sloot zijn ogen maar schoot gelijk weer overeind. "Li- Liam?" fluisterde hij met trillende stem. 'Hmm?' vroeg ik met mijn ogen gesloten. "Liam!" piepte hij bang. Ik zuchtte. 'Wat is er nou?' vroeg ik, en draaide me naar hem om. 'Rustig, ik ben bij je, er gebeurd niks, beloofd.' zei ik.

Sorry, heel kort, maar ik moet slapen.

---

How far is far

(le moi heeft een internetverbod van ten minste een week, dus ik kan waarschijnlijk niet meer posten)

PresIey went TinkerbelI (de tweede l is een hoofdletter i)

---

How far is far